Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα #άρθρα-επικαιρότητα  έκθεση γ΄ λυκείου. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα #άρθρα-επικαιρότητα  έκθεση γ΄ λυκείου. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

14 Σεπτεμβρίου 2011

Ι.Θ. Κακριδης : «Γιατι πρεπει να διδασκομαστε Αρχαια Ελληνικα»

Ι.Θ. Κακριδής : «Γιατί πρέπει να διδασκόμαστε Αρχαία Ελληνικά»

Με τα λόγια του Ι. Θ. Κακριδή, πριν από σαράντα χρόνια, τα αρχαία ελληνικά ενδιαφέρουν για τρεις λόγους:

        «Πρώτ’ απ’ όλα γιατί είμαστε Έλληνες: από τον καιρό του Ομήρου ως σήμερα έχουν περάσει 2700 χρόνια. Στους αιώνες που κύλησαν, οι Έλληνες βρεθήκαμε συχνά στο απόγειο της δόξας, άλλοτε πάλι στα χείλη μιας καταστροφής ανεπανόρθωτης· νικήσαμε και νικηθήκαμε αμέτρητες φορές· δοκιμάσαμε επιδρομές και σκλαβιές· αλλάξαμε θρησκεία· στους τελευταίους αιώνες η τεχνική επιστήμη μετασχημάτισε βασικά τη μορφή της ζωής μας· και όμως κρατηθήκαμε Έλληνες, με την ίδια γλώσσα –φυσικά εξελιγμένη–, με τα ίδια ιδανικά, τον ίδιο σε πολλά χαρακτήρα και με ένα πλήθος στοιχεία του πολιτισμού κληρονομημένα από τα προχριστιανικά χρόνια. Στον πνευματικό τομέα, κανένας λαός δεν μπορεί να προκόψει, αν αγνοεί την ιστορία του –δηλαδή τον ίδιο του τον εαυτό.

         Έπειτα, γιατί είμαστε κι εμείς ευρωπαίοι. Ολόκληρος ο ευρωπαϊκός πολιτισμός στηρίζεται στον αρχαίο ελληνικό, με συνδετικό κρίκο τον ρωμαϊκό. Με τους άλλους ευρωπαίους μας δένει βέβαια και ο χριστιανισμός, όσο και να μας χωρίζουν ορισμένα δόγματα. Μα και ο χριστιανισμός έπρεπε να δουλευτεί πρώτα με την ελληνική σκέψη, για να μπορέσει ν’ απλώσει έπειτα στον ευρωπαϊκό χώρο. Μα ο κυριότερος λόγος που δεν επιτρέπεται οι νέοι μας ν’ αγνοούν την αρχαία Ελλάδα είναι άλλος: στην Ελλάδα για πρώτη φορά στα χρονικά του κόσμου ανακαλύφτηκε ο άνθρωπος ως αξία αυτόνομη, ο άνθρωπος που θέλει να κρατιέται ελεύθερος από κάθε λογής σκλαβιά, και υλική και πνευματική. Μέσα στους λαούς που περιβάλλουν τον ελληνικό χώρο στα παλιά εκείνα χρόνια υπάρχουν πολλοί με μεγάλο πολιτισμό, πάνω απ’ όλους οι Αιγύπτιοι και οι Πέρσες. Οι λαοί όμως αυτοί ούτε γνωρίζουν ούτε θέλουν τον ελεύθερο άνθρωπο.

          Πρώτοι οι Έλληνες, σπρωγμένοι από μια δύναμη που βγαίνει από μέσα τους και μόνο, τη δεσποτεία θα τη μεταλλάξουν σε δημοκρατία, και από την άβουλή και ανεύθυνη μάζα του λαού θα πλάσουν μια κοινωνία από πολίτες ελεύθερους, που καθένας τους να νιώθει τον εαυτό του υπεύθυνο και για τη δική του και για των άλλων την προκοπή. Ο στοχασμός είναι κι αυτός ελεύθερος για τα πιο τολμηρά πετάγματα του νου και της φαντασίας. Ο Έλληνας είναι ο πρώτος που, ενώ ξέρει πως δεν μπορεί ατιμώρητα να ξεπεράσει τα σύνορα του ανθρώπου και να γίνει θεός, όμως κατέχεται από βαθιά αισιοδοξία για τις ανθρώπινες ικανότητες και είναι γεμάτος αγάπη για τον άνθρωπο, που τον πιστεύει ικανό (μέσα από την παιδεία) να ξεπεράσει τις ατέλειές του και να γίνει αυτό που πρέπει να είναι –ο τέλειος άνθρωπος.
            Αυτή η πίστη στον τέλειο άνθρωπο, συνδυασμένη με το βαθύ καλλιτεχνικό αίσθημα είναι που χαρακτηρίζει την ελληνική φυλή, δίνει στον αρχαίο Έλληνα τον πόθο και την ικανότητα να πλάσει πλήθος ιδανικές μορφές σε ό,τι καταπιάνεται με τον νου, τη φαντασία και με το χέρι: στις απέριττες μορφές που σχεδιάζουν οι τεχνίτες στα αγγείο της καθημερινής χρήσης, στη μεγάλη ζωγραφική, στην πλαστική του χαλκού και του μαρμάρου, πάνω απ’ όλα στον λόγο τους, και τον πεζό και τον ποιητικό. Αυτόν τον κόσμο θέλουμε να δώσουμε στα παιδιά μας, για να μορφωθούν· για να καλλιεργήσουν τη σκέψη τους αναλύοντας τη σκέψη των παλιών Ελλήνων· για να καλλιεργήσουν το καλλιτεχνικό τους αίσθημα μελετώντας ό,τι ωραίο έπλασε το χέρι και η φαντασία των προγόνων τους· για να μπορέσουν κι αυτοί να νιώσουν τον εαυτό τους αισιόδοξο, ελεύθερο και υπεύθυνο για τη μοίρα του ανθρώπου πάνω στη γη· προπαντός για να φουντώσει μέσα τους ο πόθος για τον τέλειον άνθρωπο.»
Πηγή : ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΠΟΥΔΩΝ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΚΑΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ Α’ ΛΥΚΕΙΟΥ

8 Σεπτεμβρίου 2011

Πατρικιος - Δημουλα: Ποιηση και πολλες ανασες στο Μεγαρο

Πατρίκιος - Δημουλά: Ποίηση και πολλές ανάσες στο Μέγαρο
Δύο σημαντικοί ποιητές μίλησαν στον κήπο του Μεγάρου Μουσικής για το έργο τους
Πατρίκιος - Δημουλά: Ποίηση και πολλές ανάσες στο Μέγαρο
Κική Δημουλά, Τίτος Πατρίκιος και Νάσος Βαγενάς, ο οποίος σχεδίασε και συντόνισε αυτή την εκδήλωση, στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής ( Πηγή: Χάρης Ακριβιάδης)
 
 


Ο Τίτος Πατρίκιος και η Κική Δημουλά, δύο από τους σημαντικότερους ποιητές μας, βρέθηκαν το βράδυ της Δευτέρας, 6 Ιουνίου, στον κήπο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών και συζήτησαν υπαιθρίως για το έργο τους και την ποίηση στις μέρες μας.


 
Κική Δημουλά, Τίτος Πατρίκιος, Νάσος Βαγενάς, στον κήπο του Μεγάρου Μουσικής (6/6/2011)
Εκπρόσωποι όλων των ηλικιών στρώθηκαν σε αυτή τη φυσική αμφιθεατρική εξέδρα και άκουσαν τους ποιητές να μιλούν για την τέχνη τους
Η Κική Δημουλά είχε τα γενέθλιά της - «Συντελέσατε στο να μην είναι ιδιαιτέρως μελαγχολικά εσείς που ήλθατε σήμερα εδώ. Ακόμα και το 80άρι γελάει, λοιπόν», είπε
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών - Κική Δημουλά, Τίτος Πατρίκιος, 6/6/2011
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών - Κική Δημουλά, Τίτος Πατρίκιος, 6/6/2011
Προτού ακόμη δύσει ο ήλιος, πλήθος κόσμου γέμισε την καταπράσινη λοφοπλαγιά ενός φιλόξενου χώρου που άνοιξε πέρυσι για τις πολιτιστικές εκδηλώσεις του Μεγάρου
 
6  φωτογραφίες


Προτού ακόμη δύσει ο ήλιος, πλήθος κόσμου γέμισε την καταπράσινη λοφοπλαγιά ενός φιλόξενου χώρου που άνοιξε πέρυσι για τις πολιτιστικές εκδηλώσεις. «Είναι λες και είμαστε σε αρχαίο θέατρο», είπε ένας κύριος στη σύζυγό του και ύστερα βολεύτηκε στο φρεσκοκουρεμένο γρασίδι. Εκπρόσωποι όλων των ηλικιών, χωρίς υπερβολή, στρώθηκαν σε αυτή τη φυσική αμφιθεατρική εξέδρα και, μέσα σε μια δροσερή ατμόσφαιρα, περίμεναν τους ποιητές να ανοίξουν το «εργαστήρι» τους και να συνομιλήσουν για την τέχνη τους.

Η Κική Δημουλά είχε τα γενέθλιά της. «Συντελέσατε στο να μην είναι ιδιαιτέρως μελαγχολικά εσείς που ήλθατε σήμερα εδώ. Ακόμα και το 80άρι γελάει, λοιπόν», είπε η ποιήτρια για να ακολουθήσει ο Τίτος Πατρίκιος: «Πριν από λίγες ημέρες είχα και εγώ τα γενέθλιά μου, στις 21 Μαΐου» είπε απολαμβάνοντας τη θέα, στυλώνοντας το βλέμμα προς τον «εξώστη» την ώρα που η Κική Δημουλά άναβε το πρώτο της τσιγάρο. Επομένως «είμαστε και οι δύο Δίδυμοι στο ζώδιο!» αστειεύτηκαν οι ποιητές που χάρισαν στους παρευρισκόμενους μια όμορφη βραδιά.

Την εκδήλωση σχεδίασε και συντόνισε ο πανεπιστημιακός καθηγητής και συνάδελφός τους ποιητής Νάσος Βαγενάς που πέτυχε με τις ερωτήσεις του να κάνει τη δημόσια αυτή συνάντηση εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. «Ο Πατρίκιος και η Δημουλά δεν είναι τόσο ανόμοιοι όσο θα νομίζαμε εκ πρώτης όψεως» είπε σημειώνοντας ότι «κατά το παρελθόν, οι ποιητές αυτοί σε ξεχωριστά ακροατήρια, στις αυτοπαρουσιάσεις τους, έχουν πετύχει ακροατήρια-ρεκόρ για τα ποιητικά δεδομένα».

«Είναι αφελές να ρωτάς έναν ποιητή γιατί γράφει» ξεκίνησε ο Νάσος Βαγενάς. Ρώτησε όμως κάτι παρεμφερές, το πώς γράφουν οι ίδιοι. «Είμαι λίγο σαδομαζοχιστής. Γράφω και γιατί το απολαμβάνω και γιατί με βασανίζει. Δεν μπορώ να ξεφύγω από αυτό» απάντησε ο Τίτος Πατρίκιος.

«Δεν γράφω κάθε μέρα, ούτε κάθε δύο μέρες, δεν είμαι συστηματική. Ξεχνάω ότι γράφω. Περνάνε και δύο χρόνια χωρίς να σκεφτώ στίχο, χωρίς να επιθυμώ να σκεφτώ στίχο. Είμαι ολιγογράφος άλλωστε. Από δω και πέρα οι διετίες δεν είναι στο χέρι μου. Πρέπει να γίνω βιαστικότερη» συνέχισε η Κική Δημουλά για να δεχθεί το πείραγμα του παρακαθήμενού της ποιητή ότι «φαντάσου, εγώ σε περνάω και τρία χρόνια».

Η συνέχεια, λίγο πολύ, προβλέψιμη.Τι είναι η έμπνευση; Υπάρχει; «Επί χρόνια πίστευα ότι δεν υπάρχει έμπνευση, ότι όλα αυτά είναι ένα είδος μεταφυσικής. Πίστευα στη δουλειά, που 'λεγε κι ο Ρίτσος. Τα τελευταία χρόνια υποπτεύομαι ότι και η έμπνευση παίζει έναν ρόλο. Κάποια στιγμή μια λάμψη φωτίζει κάτι πιο καθαρά. Αν η λάμψη όμως δε δουλευτεί χάνεται. Για να είσαι καλός ποιητής πάντως χρειάζεται και λίγη επιπολαιότητα» είπε ο Τίτος Πατρίκιος. «Δεν πιστεύω στην έμπνευση» συνέχισε με την απάντηση της η Κική Δημουλά «εκτός κι αν είναι η στιγμή που αποφασίζω να γράψω. Σε αυτό μπορεί να με σύρει και μία μόνο λέξη. Είναι σαν όλα να συμβαίνουν τυχαία»!

Η κουβέντα περιστράφηκε γύρω από τις ιδιαίτερες προσωπικές εμπειρίες και τους παράγοντες που καθόρισαν την ποίησή τους, όπως η εξορία του Τίτου Πατρίκιου στη Μακρόνησο και στον Αϊ Στράτη αλλά και η δυνατή σχέση της Κικής Δημουλά με τον άνδρα της, τον επίσης ποιητή, Αθω Δημουλά. «Η συνέχεια του ξεκινήματος της ποίησής μου οφείλεται στον Αθω Δημουλά. Εξακολουθούσα να είμαι ποιήτρια για να του αρέσω. Τόσο απλά» είπε η ίδια. «Εφτιαχνα ανέκαθεν στιχάκια. Νόμιζα ότι είναι ένα παιχνίδι με τις λέξεις, έκανα συνδυασμούς. Οταν κατάλαβα ότι αυτό είναι ποίηση έπαθα πανικό! Αν είναι ποτές δυνατόν, έλεγα, έστω να πλησιάσω τον Καφάβη, τον Καρυωτάκη, τον Ρίτσο! Ελεγα ότι θα τα παρατήσω κι όλο συνέχιζα στο τέλος» εκμυστηρεύτηκε ο Τίτος Πατρίκιος και προσέθεσε ότι υπάρχει γι' αυτόν «μια διαβάθμιση στους ποιητές: οι ποιητές που εκτιμώ, οι ποιητές που τους θαυμάζω βαθιά και τέλος οι ποιητές που τους ζηλεύω».

Ο Νάσος Βαγενάς προχώρησε επικαλούμενος τη θεωρία του Χάρολντ Μπλουμ για το «άγχος της επίδρασης» και ρώτησε τους ποιητές για τους ομότεχνους «προγόνους τους». «Ολοι όσοι υπήρξαν είναι πρόγονοί μας, ακόμα και αυτοί που δεν διαβάσαμε, ακόμα και αυτοί που δεν γνωρίσαμε. Δεν ξέρουμε όμως, δεν μπορούμε να ξέρουμε τίποτα για την επίδραση. Αλλα ποιήματα μας αρέσουν και άλλα μας επηρεάζουν» τόνισε η Κική Δημουλά που υπεραγαπά τον Καβάφη που «δεν αντιγράφεται» και «τον απόηχο της ειρωνείας του νομίζω ότι τον έχω».

Ο Τίτος Πατρίκιος ανέφερε χαρακτηριστικά ότι «για μένα ισχύει αυτό, ήρθε μια στιγμή που ταυτίστηκα τόσο πολύ με κάποιον που στο τέλος ένιωθα μια μεγάλη ανάγκη να χειραφετηθώ ποιητικά απ' αυτόν. Από αυτή την άποψη, σε συμβολικό επίπεδο, έχω σκοτώσει πάρα πολύ κόσμο. Κατά τα λοιπά, τον Σεφέρη τον διάβασα πολύ μικρός στα 17-18. Τότε μου έκανε εντύπωση, σήμερα ζηλεύω τον Σεφέρη όπως επίσης τον Ρίτσο και τον Νερούδα».

Και οι δύο αναγνώρισαν τη σημασία της γενιά του '30, όταν ετέθη ζήτημα ότι σήμερα υπάρχει μια τάση αμφισβήτησής της. «Δεν έχω τα φόντα να αμφισβητήσω τέτοια μεγέθη. Εγώ πάντως ''πάτησα'' επάνω στον Παλαμά, στον Σεφέρη, στον Ελύτη, μ' ευχαριστεί που προϋπήρξαν και δεν τους αμφισβητώ» είπε η ποιήτρια για να πάρει τη σκυτάλη ο Πατρίκιος. «Τη γενιά αυτή αρχικά την αναγνώρισα, ύστερα την αμφισβήτησα και τώρα πάλι την αναγνωρίζω δίχως αμφιβολία. Ωστόσο η γενιά αυτή ήταν πολύ σφιχτή, δεν αναγνώριζε εύκολα τους νεότερους. Εγώ, ας πούμε, είμαι ευγνώμων στον Γιάννη Ρίτσο και τον Νικηφόρο Βρεττάκο. Αλλά και αυτό το σφίξιμο, αυτή την ποιητική τσιγκουνιά δεν είχε και ο Βάρναλης; Ηταν πάντως κάποιοι που δεν κερνούσαν ούτε καφέ που λέει ο λόγος»...

Και οι δυο τους μνημόνευσαν τον Γιάννη Βαρβέρη που έφυγε από τη ζωή λίγες ημέρες πριν, «έναν σπουδαίο ποιητή και έναν καλό άνθρωπο». Ο Νάσος Βαγενάς ζήτησε από τους ποιητές τις απόψεις τους για τη φθορά του ελεύθερου στίχου και την αίσθησή του ότι ο ποιητικός λόγος έχει χάσει τη μαγεία του. «Υπάρχει μια ανυπομονησία αναγνωρίσεως στους νέους. Κάνουν το λάθος να καθοδηγούνται απ' τους ''φτασμένους''. Δεν μπορώ να συμβουλέψω. Συνιστώ ως συμβουλή τη μεγάλη δυσπιστία απέναντι σε αυτό που κάνεις, ακόμα και αν γενικώς εγκρίνεται. Η στιχουργική, αν θέλετε, είναι ένας εθισμός από τη μεγάλη προσπάθεια» κατέληξε η Δημουλά για να συμφωνήσει μαζί της ο Πατρίκιος. «Και η προσπάθεια πρέπει να εξαντλείται. Ο Πικάσο ήταν μάστορας στην κλασική ζωγραφική στα νεανικά του χρόνια. Από τη μια μορφή στην άλλη δεν πας τυχαία. Η φθορά πάντως, για να επανέλθουμε, είναι προφανής αλλά δεν είναι κάτι καινούργιο. Κάθε τεχνοτροπία φθείρεται, και πρέπει να προσέχουμε και την ευκολία που μπορεί να μας παρέχει η φθορά».

Επειτα είναι πάντα ο χρόνος, βασικό θέμα της ποίησης. Ο Βαγενάς τους διάβασε στίχους τους και οι δυο τους συμφώνησαν ότι ο χρόνος είναι πάντοτε παρελθόν και το μέλλον μια κατασκευή. «Επιχείρησα να αυξήσω τον χρόνο μέσα σε μια φωτογραφία. Ομως δεν γίνεται, είμαστε εξαρτημένοι από αυτόν , είναι ο επάνω και ο κάτω κόσμος, ο κηπουρός των προθεσμιών, των ορίων» τόνισε η ποιήτρια. «Ανήκα σε μια γενιά» υπογράμμισε ο Πατρίκιος «που ήθελε να απορρίψει το παρόν, για να έρθει το φωτεινό μέλλον, το αύριο που τραγουδάει. Νομίζαμε ότι μπορούσαμε να κυβερνήσουμε τον χρόνο αλλά δε γίνεται. Ο χρόνος, λέει ο Ηράκλειτος, είναι ένα παιδί που παίζει με τα ζάρια. Υστερα ήθελα να συμφιλιωθώ με το παρόν, να το ζήσω. Ο τίτλος μάλιστα του επόμενου βιβλίου μου θα είναι ''Συγκατοίκηση με το παρόν".

Ο έρωτας και ο θάνατος, μεγάλα θέματα της ποίησης επίσης, στην περίπτωσή τους αλλάζουν, ο έρωτας γίνεται συνάρτηση του χρόνου. «Ποια είναι η ποιητική σας σχέση με τον έρωτα» ρώτησε ο Βαγενάς. «Εγραψα ποιήματα για να γνωρίσω τον έρωτα. Ηταν η μόνη ασφαλής οδός» είπε η Κική Δημουλά πολύ αποφασιστικά. Ο Πατρίκιος είπε ότι «ο έρωτας είναι πολύ ωραίο πράγμα, αλλά όταν είσαι σε μια προχωρημένη ηλικία και μιλάς γι' αυτόν ως παρόν δικό σου, μπορείς να θεωρηθείς και ραμολιμέντο». «Κι όμως» επενέβη η Δημουλά «σε αυτήν την ηλικία αντιλαμβάνεται κανείς ό,τι δεν αντελήφθη τότε».

Κάποια στιγμή η φεμινιστική κριτική στο έργο των δύο ποιητών ήλθε στο προσκήνιο. Η ποιήτρια ήταν ξεκάθαρη. «Φεμινίστρια δεν υπήρξα ποτέ. Δεν θα θυσίαζα το γυναικείο φύλο για μια εξίσωση σαν αυτή για την οποία γίνεται αγώνας. Η γυναίκα απαλλάχτηκε από τη ''σκλαβιά'' του άνδρα και τη βρήκαν άλλες σκλαβιές. Την πάτησε η γυναίκα! Εκτιμούσα το παλαιότερο είδος "σκλαβιάς" πάντως. Κατά τα λοιπά η αντίθεση μάς δίνει την ξεχωριστή υπόστασή μας. Αγαπώ πολύ το ανδρικό φύλο και δεν το μάχομαι καθόλου».

Για τον Πατρίκιο – που ο Βαγενάς είπε ότι τον χαρακτηρίζουν περισσότερο τα ερωτικά του ποιήματα – έχει ειπωθεί ότι έχει μια «φαλλοκεντρική προσέγγιση» στην ποίησή του. Ο ποιητής διασκέδασε αρκετά με την όλη συζήτηση και διηγήθηκε ένα ξεκαρδιστικό περιστατικό. «Ετρωγα σε μια συντροφιά με μια φεμινίστρια, η οποία την ώρα που εξαπέλυε έναν καταιγισμό κατηγοριών απέναντι στους άνδρες, ταυτόχρονα, κάτω από το τραπέζι, έβαζε το πόδι της στα δικά μου. Η γυναίκα μου το κατάλαβε και μου είπε ότι, αν την ξαναπάω κάπου με φεμινίστριες, θα μου κόψει τα πόδια!» και συνέχισε γελώντας και λέγοντας ότι «ένας φίλος μου, μου είπε πως δεν θα γίνω ποτέ μεγάλος ποιητής, θα παραμείνω ένας μεσαίος ποιητής επειδή δεν έχω ολική αίσθηση του ερωτικού δράματος, ότι είμαι πολύ straight και πιθανώς να είχε και δίκιο».

Ποιο θα είναι το μέλλον της ποίησης στην ηλεκτρονική εποχή; «Δε μπορώ να προφητεύσω» είπε η Κική Δημουλά «πάντως έχω ένα lap-top που χρησιμοποιώ σαν γραφομηχανή και επιπλέον μπορώ και σώζω πράγματα αλλά είμαι εθισμένη με το βιβλίο, με το χαρτί. Δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα απολαύσω ένα ποίημα στην οθόνη». Ο Πατρίκιος υπογράμμισε πως «η ποίηση παραμένει ποίηση ανεξάρτητα από το εργαλείο ή την τεχνική που τη μεταδίδει».

Η συζήτηση είχε και πολιτική. «Θα γίνουμε κάποτε Ευρώπη;» ρώτησε ο συντονιστής «ή μετά απ' αυτήν την κρίση θα γίνουμε μια χώρα τριτοκοσμική;» Η Δημουλά είπε ότι «μόνο ένα ποίημα θα μπορούσε να απαντήσει» ενώ ο Πατρίκιος ανέφερε: «Δεν κάνω πολιτικά συνταγολόγια. Ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα πάψουμε να είμαστε τριτοκοσμική χώρα. Υπό μία έννοια μέχρι τώρα ποτέ δεν πάψαμε να είμαστε».

Ο Νάσος Βαγενάς ρώτησε την Κική Δημουλά αν είναι υπερβολικά ευαίσθητη στις επικρίσεις που κατά καιρούς δέχεται. «Είμαι αυτοκαταστροφικά σεμνή. Δεν αισθάνθηκα ποτέ σαν το καρποφόρο δέντρο που όλοι το χτυπούν. Ομως θυμώνω, κυρίως διότι αυτό που ενοχλεί πάρα πολύ είναι ότι αυτά τα βιβλία που γράφω πουλάνε. Το φαινόμενο της σοβαροφάνειας, που δεν είναι παρά κακεντρέχεια εν τέλει, κάποιος πρέπει να το ελέγχει. Στο κάτω κάτω της γραφής δικαίωμά μου είναι να μ' αρέσει κι ο Ψινάκης! Τι σχέση έχει αυτό με την ποίησή μου;» διερωτήθηκε η ίδια και απέσπασε το χειροκρότημα.

Η βραδιά έκλεισε με την ανάγνωση δύο ποιημάτων. Ο Τίτος Πατρίκιος απήγγειλε το ποίημα «Ιστορία του Λαβύρινθου» με τη λεπτή και σίγουρη φωνή του. Η Κική Δημουλά, με τις στοχαστικές, χρωματισμένες παύσεις της διάβασε το ποίημα «Σαν να διάλεξες». Αποτέλεσμα; Ποίηση και πολλές ανάσες. Το κοινό τις είχε, φαίνεται, ανάγκη...
http://www.tovima.gr/

26 Αυγούστου 2011

Βουτια από 150 έως 1.300 μορια αλλα και εκπληξεις

Η μείωση των αριστούχων και η πτώση των προσδοκιών χτυπάνε τις βάσεις εισαγωγής για τα περισσότερα τμήματα ΑΕΙ και ΤΕΙ

ΕΡΕΥΝΑ του Χρήστου Κάτσικα

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Παρασκευή 26 Αυγούστου 2011
Η σημαντική μείωση του αριθμού των φετινών αριστούχων (18-20) σε συνδυασμό με την κατάργηση των μετεγγραφών και την ένταση της οικονομικής κρίσης που εκτός των άλλων πριμοδοτεί και τη μείωση των προσδοκιών των υποψηφίων «χρωματίζουν» φέτος την κίνηση των βάσεων εισαγωγής στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Η αναμενόμενη πτώση των βάσεων η οποία, για την πλειονότητα των τμημάτων ΑΕΙ-ΤΕΙ θα αρχίζει από τα 150 μόρια και θα φτάνει τα 1.300 συνοδεύεται και από εκπλήξεις που αναμένεται να εκδηλωθούν σε μια ορατή ομάδα σχολών, διασκορπισμένη σε όλα τα Επιστημονικά Πεδία, η οποία για διάφορους λόγους θα ανεβάσει το «κασέ» των βάσεων εισαγωγής τους.
Η φετινή μείωση των αριστούχων (6.178 έναντι 10.571 πέρσι και 10.688 πρόπερσι) ανοίγει τον δρόμο για σημαντική πτώση των βάσεων των υψηλόβαθμων σχολών όλων των Επιστημονικών Πεδίων. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι αριστούχοι της Θεωρητικής Κατεύθυνσης είναι φέτος 1.009 λιγότεροι από πέρσι, οι αριστούχοι της Θετικής Κατεύθυνσης είναι 1.630 λιγότεροι, ενώ οι αριστούχοι της Τεχνολογικής Κατεύθυνσης 2 είναι φέτος 1.683 λιγότεροι. Ως εκ τούτου δεν χωράει αμφιβολία ότι τα υψηλόβαθμα ιατρικά, οδοντιατρικά, φαρμακευτικά, πολυτεχνικά (Μηχανικών Η/Υ, Πολιτικών Μηχανικών, Μηχανολόγων Μηχανικών κ.λπ.), νομικά, παιδαγωγικά και οικονομικά τμήματα, τόσο των δύο μεγάλων αστικών κέντρων όσο και της περιφέρειας, θα χαμηλώσουν σημαντικά τις βάσεις εισαγωγής τους. Η «καραμπόλα» θα συμπαρασύρει στην πτώση και τις βάσεις σχολών με μεσαία και χαμηλή βαθμολογία, εκτός από εκείνες που έχουν σημαντική μείωση θέσεων εισακτέων φέτος.
Ωστόσο στη γενική εικόνα της πτώσης θα υπάρχουν νησίδες ανόδου κυρίως στα κεντρικά τμήματα (Αθήνα, Θεσσαλονίκη) με μεσαίες, χαμηλές έως και πολύ χαμηλές βαθμολογικά βάσεις εισαγωγής κυρίως του 1ου και 3ου Επιστημονικού Πεδίου. Είναι φανερό ότι βάσεις σαν τις περσινές που άρχιζαν από τα 868 μόρια σε ΤΕΙ του 4ου Επιστημονικού Πεδίου ή από τα 1.000 έως 1.164 μόρια σε ΤΕΙ του 2ου ή του 5ου Επιστημονικού Πεδίου δεν θα δούμε φέτος. Παράλληλα και ορισμένα Τμήματα με ειδικά μαθήματα θα ακολουθήσουν αντίστροφη πορεία παρουσιάζοντας άνοδο στις βάσεις εισαγωγής τους.

Η ΚΡΙΣΗ. Ολα τα ερευνητικά στοιχεία φανερώνουν ότι φέτος, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, στις επιλογές των υποψηφίων βάρυνε η οικονομική κρίση και οι συνέπειές της. Σε πρόσφατη έρευνα καταγράφεται ένα μεγάλο τμήμα υποψηφίων, φέτος μεγαλύτερο από άλλες φορές, που έκαναν έναν ρεαλιστικό υπολογισμό και στράφηκαν σε σχολές της περιοχής τους ακόμη κι αν αυτές δεν ήταν της πρώτης επιλογής τους. Ουσιαστικά 1 στους 2 υποψηφίους δηλώνει ότι το κριτήριο με το οποίο επέλεξε σχολή στο μηχανογραφικό του δελτίο είναι η έδρα της σχολής. Στη στροφή αυτή δεν βάρυναν μόνο τα οικονομικά προβλήματα των οικογενειών, αλλά και μια άλλη πλευρά της κρίσης, η οποία δεν επιτρέπει να υπάρχουν πολλές προσδοκίες όσον αφορά την επένδυση στις σπουδές. Κι αν μια φορά κι έναν καιρό η εκπαίδευση, το πανεπιστήμιο και το πτυχίο προβάλλονταν ως «αδιάβροχη επένδυση», για την οποία η οικογένεια δανειζόταν ή πουλούσε «ό,τι είχε και δεν είχε» για να σπουδάσει το παιδί αναμένοντας μια καλή «απόδοση», σήμερα, η ολοένα και αυξανόμενη ανεργία των πτυχιούχων και η μείωση κάθε προσδοκίας για ξεπέρασμά της έχει κλονίσει τα πάντα.
Είναι φανερή στους υποψηφίους και στις οικογένειές τους μια νέα πραγματικότητα στην αγορά εργασίας: πρώτον ότι σήμερα δεν υπάρχει κανένα πτυχίο που μπορεί να δημιουργεί τη βεβαιότητα ότι οδηγεί σε επαγγελματική αποκατάσταση. Δεύτερον, η πεποίθηση ότι η δημόσια απασχόληση έχει κλείσει πόρτες και παράθυρα είναι συντριπτική. Η «χημεία» αυτών των πεποιθήσεων οδηγεί γρήγορα και σταθερά στη διαμόρφωση στάσεων από τη μεριά των υποψηφίων και βέβαια, η «στροφή» στις επιλογές σχολών λιπαίνεται σε αυτό το έδαφος.
Είναι φανερό ότι αυτή η νέα πραγματικότητα θα επηρεάσει την κίνηση των βάσεων εισαγωγής και θα λιπάνει το έδαφος για εκπλήξεις.

ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ. Δεν χρειάζεται να ερμηνευτεί το φαινόμενο της επιλογής των αστυνομικών σχολών (δύο μέσα στην πρώτη δεκάδα των προτιμήσεων) από τους υποψήφιους. Η είσοδος στις σχολές αυτές δεν αντιμετωπίζεται ως είσοδος σε τριτοβάθμιες σπουδές, αλλά κατευθείαν ως είσοδος σε ένα επάγγελμα που συνοδεύεται από τη σιγουριά της μόνιμης θέσης και του μισθού. Στο πλαίσιο αυτό, για παράδειγμα, η επιστροφή στις νομικές σχολές ακολουθεί μια παράδοση που θέλει τις νομικές να σηκώνουν κεφάλι όταν δεν υπάρχει στο πεδίο τους άλλη σχολή που να υπόσχεται άμεση επαγγελματική αποκατάσταση. Κι αυτό παρ' όλο που στις ουρές της ανεργίας και της υποαπασχόλησης πτυχιούχων συνωστίζονται χιλιάδες πτυχιούχοι νομικής.
Η επιλογή των τμημάτων μηχανικών και της ιατρικής στηρίζεται και αυτή σε μια παράδοση για το κύρος και το γόητρο των παραπάνω σχολών που είναι σταθερά και έρχεται από το παρελθόν ακόμη κι αν σήμερα η πρόσβαση των μηχανικών στην αγορά εργασίας είναι προβληματική, ενώ και τμήμα των πτυχιούχων ιατρικής αναγκάζεται να καταφύγει στο εξωτερικό για ειδίκευση και εργασία.
πηγή:www.tanea.gr

4 Ιουλίου 2011

ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟ ΛΥΚΕΙΟ AΠΟ ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ:Στο «τραπέζι» του Συμβουλίου Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευση η πρόταση του υπ. Παιδείας

ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟ ΛΥΚΕΙΟ AΠΟ ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ:Στο «τραπέζι» του Συμβουλίου Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευση η πρόταση του υπ. Παιδείας 

 Η πρόταση του υπ. Παιδείας για το Νέο Λύκειο θα παρουσιαστεί από τον Γενικό Γραμματέα του υπ. Παιδείας στο  Συμβούλιο Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΣΠΔΕ) , αύριο  Τρίτη 5 Ιουλίου 2011 και ώρα 10.00 το πρωί στην Αίθουσα Πολλαπλών Χρήσεων των Γενικών Αρχείων του Κράτους, οδός Δάφνης 61, Ψυχικό.

Στην περίπτωση που δεν ολοκληρωθεί η συζήτηση του θέματος την Τρίτη 5 Ιουλίου, η συνεδρίαση θα συνεχιστεί και την Τετάρτη 6 Ιουλίου 2011 και ώρα 10.00 το πρωί στον ίδιο χώρο.
Τον ερχόμενο Σεπτέμβριο η Α’ Λυκείου θαλειτουργήσει με βάση το νέο πρόγραμμα σπουδών ενώ από το σχολικό έτος 2012‐13 θα είναι έτοιμα και τα νέα προγράμματα σπουδών για τη Β’ και Γ’ Λυκείου. Οι μαθητές που θα φοιτούν στην Α’ Λυκείου το ερχόμενο σχολικό έτος θα εισαχθούν στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ με βάση το νέο σύστημα εισαγωγικών εξετάσεων το οποίο θα ισχύσει για πρώτη φορά το σχολικό έτος 2013‐
14. Στη συνέχεια περιγράφονται διεξοδικότερα οι αλλαγές ανά τάξη.
Α’ Λυκείου
  • • Η Α’ Λυκείου αποτελεί τάξη γενικής παιδείας. Οι μαθητές δεν εξειδικεύονται σε αυτή την
τάξη. Ωστόσο μπορούν σταδιακά να αρχίσουν να προσανατολίζονται με τη δυνατότητα που
τους παρέχεται να επιλέξουν μια ερευνητική εργασία ανά τετράμηνο με θέμα που
εντάσσεται στους κύκλους «Ανθρωπιστικές και Κοινωνικές Επιστήμες», «Τέχνη και
Πολιτισμός», «Μαθηματικά, Φυσικές Επιστήμες και Τεχνολογία» και «Περιβάλλον και
Αειφόρος Ανάπτυξη» ή με θέμα που συνδυάζει κάποιους από τους προαναφερόμενους
κύκλους.
  • Μειώνεται κατά 8 ο συνολικός αριθμός των μαθημάτων (από 16 γίνονται 8) ώστε αφενός
μεν οι μαθητές να εμβαθύνουν και να αποκτούν ουσιαστικές γνώσεις σε κεντρικής
σημασίας γνωστικά αντικείμενα και αφετέρου να αναδειχθεί η εσωτερική ενότητα πολλών
μέχρι σήμερα κατακερματισμένων γνωστικών αντικειμένων. Συγκεκριμένα,
Α) δημιουργείται ενιαίο μάθημα με τίτλο «Ελληνική Γλώσσα (Αρχαία και Νέα Ελληνική
Γλώσσα και Γραμματεία)» με διακριτούς κλάδους την «Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και
Γραμματεία», τη «Νεοελληνική Γλώσσα» και τη «Νεοελληνική Λογοτεχνία» ώστε να
αναδεικνύεται ο πλούτος, η ιστορική συνέχεια και η εξέλιξη της ελληνικής γλώσσας και
γραμματείας.
Β) ενοποιούνται τα μέχρι σήμερα ανεξάρτητα μαθήματα της «Άλγεβρας» και της
«Γεωμετρίας» σε ένα ενιαίο μάθημα με τίτλο «Μαθηματικά».
Πρόταση για το Νέο Λύκειο
15
Γ) δημιουργείται ενιαίο μάθημα με τίτλο «Φυσικές Επιστήμες» με διακριτούς κλάδους τη
«Φυσική», τη «Χημεία», και τη «Βιολογία» (με έμφαση στο ανθρώπινο σώμα και την
λειτουργία του) που προστίθεται στην Α’ Λυκείου.
Δ) το μάθημα της «Τεχνολογίας» ενσωματώνεται στην ερευνητική εργασία (project).
Ε) το μάθημα «Αρχές Οικονομίας» μεταφέρεται ουσιαστικά στη Β’ Λυκείου όπου οι
μαθητές βρίσκονται πλησιέστερα στην ηλικία του ενήλικου πολίτη και άρα έχουν
περισσότερα ερεθίσματα και ενδιαφέρον για να αντιληφθούν τα οικονομικά φαινόμενα.
Στ) Ο «Σχολικός Επαγγελματικός Προσανατολισμός» που σήμερα είναι ένα υποβαθμισμένο
μονόωρο μάθημα στην τάξη αυτή, αναδιοργανώνεται πλήρως και εντάσσεται ως οριζόντια
δράση στη σχολική ζωή όπου οι μαθητές, μέσω σύγχρονων εκπαιδευτικών προσεγγίσεων
(π.χ. προσκλήσεις στο σχολείο επαγγελματικών ενώσεων, σύνδεση με επαγγελματίες κατά
τη διεξαγωγή των projects) και αναβαθμισμένων ψηφιακών υπηρεσιών επαγγελματικού
προσανατολισμού και συμβουλευτικής, υποστηρίζονται πλήρως για να επιλέξουν το
επαγγελματικό τους μέλλον.4
Ζ) οι μαθητές επιλέγουν υποχρεωτικά μια ερευνητική εργασία ανά τετράμηνο η οποία
αξιολογείται και βαθμολογείται ισοδύναμα με όλα τα υπόλοιπα μαθήματα.
  • Μειώνονται κατά 2 οι ώρες διδασκαλίας.
Β’ Λυκείου
  • • Η Β’ Λυκείου αποτελεί τάξη πρώτης εξειδίκευσης σε μια από τις δυο κατευθύνσεις: α)
Κατεύθυνση A (κυρίως για μαθητές που έχουν αποφασίσει να ακολουθήσουν σπουδές σε
θετικές, τεχνολογικές, ή επιστήμες υγείας) και β) Κατεύθυνση Β (κυρίως για μαθητές που
έχουν αποφασίσει να ακολουθήσουν κλασσικές, και ανθρωπιστικές επιστήμες). Οι μαθητές
που σκοπεύουν να ακολουθήσουν σπουδές είτε στο πεδίο των οικονομικών, είτε στο πεδίο
των κοινωνικών και των πολιτικών επιστημών μπορούν να ακολουθήσουν όποια από τις
δυο κατευθύνσεις επιθυμούν. Με τον τρόπο αυτό για μια μεγάλη μερίδα μαθητών και
αντίστοιχα για ένα μεγάλο εύρος σπουδών, οι επιλογές στη Β’ Λυκείου δεν έχουν οριστικό
χαρακτήρα, αφήνοντας σημαντικό βαθμό ευελιξίας ακόμα και σε αυτό το προχωρημένο
επίπεδο.
4 Προχωράμε στην ανανέωση των Βάσεων Δεδομένων του Εθνικού Κέντρου Επαγγελματικού
Προσανατολισμού (ΕΚΕΠ) με τη σύνδεση της Διαδικτυακής Διαδραστικής Πύλης με τις Βάσεις ΠΛΟΗΓΟΣ
(http://ploigos.ekep.gr) και ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ (http://ichnilatis.ekep.gr) για την έγκυρη, αποτελεσματική και
επικαιροποιημένη πληροφόρηση.
Πρόταση για το Νέο Λύκειο
16
  • Μειώνεται κατά 5 ο συνολικός αριθμός μαθημάτων (από δεκαεπτά μαθήματα σε
δώδεκα). Και οι δυο κατευθύνσεις έχουν ίδιο αριθμό μαθημάτων.
  • Μειώνονται κατά 1 ή 2 οι ώρες διδασκαλίας (ανάλογα με την κατεύθυνση που μέχρι
σήμερα ακολουθούσαν).
ΓΛυκείου
  • Η Γ’ Λυκείου είναι η τάξη στην οποία ολοκληρώνεται η εξειδίκευση των μαθητών, αφού:
α) οι μαθητές της κατεύθυνσης A της ΒΛυκείου ακολουθούν την ομώνυμη κατεύθυνση Α
και στη ΓΛυκείου (για μαθητές που σκοπεύουν να ακολουθήσουν θετικές, τεχνολογικές ή
σπουδές στις επιστήμες υγείας)
β) οι μαθητές της κατεύθυνσης Β της ΒΛυκείου ακολουθούν την ομώνυμη κατεύθυνση Β
της ΓΛυκείου (για μαθητές που σκοπεύουν να ακολουθήσουν κλασικές και ανθρωπιστικές
επιστήμες),
γ) οι δε μαθητές είτε της κατεύθυνσης Α, είτε της κατεύθυνσης Β της ΒΛυκείου που
σκοπεύουν να ακολουθήσουν σπουδές στα πεδία των οικονομικών, των κοινωνικών και
των πολιτικών επιστημών ακολουθούν την ενδιάμεση κατεύθυνση ΑΒ της ΓΛυκείου.
  • Μειώνεται κατά 6 ο συνολικός αριθμός μαθημάτων (από δεκαέξι μαθήματα σε δέκα).
Όλες οι κατευθύνσεις έχουν ίδιο αριθμό μαθημάτων.
  • Αυξάνονται κατά 4 οι διδακτικές ώρες.__

 http://www.esos.gr

 

3 Ιουλίου 2011

Ο Ελύτης επιστρέφει 100 χρόνια μετά στη γενέθλια γη

Ο Ελύτης επιστρέφει 100 χρόνια μετά στη γενέθλια γη
Εκθεση στο Ιστορικό Μουσείο



Τη ζωή και το έργο του Οδυσσέα Ελύτη τιμούν η Περιφέρεια Κρήτης, ο Δήμος Ηρακλείου και η Εταιρία Κρητικών Ιστορικών Μελετών με την έκθεση Οδυσσέας Ελύτης: «ΦΡΟΝΤΙΣΕ ΝΑ ΤΥΠΩΘΕΙ ΠΑΝΟΜΟΙΟΤΥΠΟ» που φιλοξενείται στο Ιστορικό Μουσείο Κρήτης.

Η έκθεση αναπτύσσεται στις δύο αίθουσες περιοδικών εκθέσεων και τον ενδιάμεσο χώρο με την τοιχογραφημένη κόγχη (από τον Άγιο Γεώργιο στο Αμάρι Ρεθύμνου, 1240, σε μόνιμη έκθεση στο Ι.Μ.Κ.)

Η εισαγωγή στην έκθεση, καταλαμβάνει τμήμα του διαδρόμου προς τις αίθουσες περιοδικών εκθέσεων. Σε μεγάλη εκτύπωση, φωτογραφίες, χειρόγραφα κ.ά. που θα αφορούν τη σχέση του Ελύτη με την Κρήτη και ειδικότερα με το Ηράκλειο: Το κτήριο «Αθηνά», όπου στεγαζόταν το σαπωνοποιείο του πατέρα του, μαρτυρίες και ντοκουμέντα από την ολιγοετή παραμονή τους στην Κρήτη κ.ά. Σε ένθετη προθήκη, φωτογραφίες και διαφημιστικές καταχωρίσεις της εποχής, σαπούνια και παραστατικά του εργοστασίου του (πατρός) Αλεπουδέλη.

Στη μικρή αίθουσα των περιοδικών εκθέσεων, ακολουθούμε το νήμα μιας ζώνης εκτυπώσεων ύψους ενός μέτρου που ρέει περιμετρικά σε όλη την αίθουσα. Στις εκτυπώσεις αναπτύσσεται ένα διπλό χρονολόγιο των ετών 1911-1996, που ορίζουν τη ζωή του ποιητή: Πάνω, τα στοιχεία της προσωπικής του βιογραφίας. Κάτω, ενδεικτικά σύγχρονα γεγονότα από τον ελληνικό και διεθνή περίγυρο. Μπροστά στις ζώνες εκτύπωσης, σε μικρή απόσταση από τον τοίχο, τρέχουν τέσσερα ζεύγη από παράλληλες ντίζες από τις οποίες εξαρτώνται (στερεωμένες με σπιράλ) φωτογραφίες με ιδιόγραφες από τον ποιητή λεζάντες. Μεταξύ των εκθεμάτων, το «Σχεδιάγραμμα της δομής του Άξιον Εστί» από τον Δημήτρη Καλοκύρη (μιλιμετρέ χαρτί, που ξεδιπλώνεται σε μήκος επτά μέτρων), τα αυθεντικά τέλεξ του πρακτορείου Ρόιτερς με την αναγγελία της βράβευσης του με το Νομπέλ και ενυπόγραφες πρώτες εκδόσεις.

Στην Κόγχη της «Αποκάλυψης»: Εννέα πρωτότυπες υδατογραφίες του Ελύτη από την Αποκάλυψη του Ιωάννη, ένα άγνωστο ως σήμερα πρωτότυπο κολάζ και, σε μικρή προθήκη, το πλήρες δακτυλόγραφο της μετάφρασης με τις ιδιόγραφες διορθώσεις, αυτόγραφα προσχέδια εξωφύλλου, φωτογραφίες του ποιητή στην Πάτμο και το βιβλίο από το οποίο μετέφρασε το έργο μαζί με την τελική έκδοση. Στο κέντρο της κόγχης, μια οθόνη αφής υπό τύπον αναλογίου επιτρέπει στον επισκέπτη να «ξεφυλλίζει» ολόκληρο το πολυσέλιδο δακτυλόγραφο. Ο χώρος αυτός είναι γενικά υποφωτισμένος και υποβλητικός.

Στη μεγάλη αίθουσα των περιοδικών εκθέσεων, η αίσθηση είναι ανάλαφρη και φωτεινή και το κεντρικό θέμα είναι το δοκίμιο που καταλήγει στο τυπωμένο βιβλίο.

Μέσα στην αίθουσα, σχηματίζονται ορθογώνιες «νησίδες» από προθήκες και ο χώρος τέμνεται από διαγώνιες ανισοϋψείς αμφίπλευρες εκτυπώσεις. Στις προθήκες, σε συνδυασμό με τις ελεύθερες στο χώρο εκτυπώσεις, περιλαμβάνονται οι ενότητες:

Villa Natacha: Ενυπόγραφο δακτυλόγραφο με οδηγίες για την έκδοση, το σπάνιο περιοδικό Verve του Τεριάντ-τεύχος Matisse, 1948-, η τελική συλλεκτική έκδοση του βιβλίου (111 αντίτυπα) με ιδιόχειρη αφιέρωση του υπ’ αριθμ. 26 αντιτύπου, ο φάκελος αποστολής, επιστολές του Ελύτη κ.ά.

«Θάνατος και ανάστασις του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου»: Τελικό δακτυλόγραφο του ποιήματος, επιστολή του Ελύτη που αφορά το συγκεκριμένο ποίημα και την «Ποδηλάτισσα», τεύχος του περιοδικού «Τραμ» με την πρώτη δημοσίευση του ποιήματος.

«Η Ποδηλάτισσα»: Χειρόγραφο του ποιήματος, παραχώρηση άδειας εικονογράφησης, προμακέτες και τελική έκδοση, δύο πρωτότυποι και επτά ψηφιακοί πίνακες της Ελένης και του Δημήτρη Καλοκύρη.

Η «Μέθοδος του άρα»: Δακτυλόγραφο δοκίμιο του 1976 (19 σελ.) με διορθώσεις και ποικίλες χειρόγραφες σημειώσεις του Ελύτη που αφορούν στο αφιέρωμα του περιοδικού Χάρτης.

Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου: Δακτυλόγραφο (55 σελίδες) με χειρόγραφες διορθώσεις, εξώφυλλο ελληνικής, αγγλικής και ισπανικής έκδοσης.

Αναφορά στον Ανδρέα Εμπειρίκο: Αυτόγραφο πορτρέτο με μολύβι του Εμπειρίκου από τον Ελύτη και υλικό της έκδοσης.

Ιψ ο τυπογράφος («Ο Ελύτης για παιδιά και ερωτευμένους»): Επτά μεγάλες έγχρωμες ψηφιακές εικόνες της Ελένης και του Δημήτρη Καλοκύρη για το ομώνυμο βιβλίο του Ευγένιου Αρανίτση.

«Επτά μέρες από την αιωνιότητα»: Ψηφιακές και πρωτότυπες εικόνες της Ελένης Καλοκύρη από το ποίημα του Ελύτη.



Δύο πρωτότυπα κολάζ

Επίσης, εκτίθενται δύο πρωτότυπα κολάζ του Ελύτη και (σε ειδική προθήκη) πέντε εικονογραφημένα (από τον ίδιο) χειρόγραφά του. Στον ίδιο χώρο, εκτίθεται το έργο της Ελένης Καλοκύρη «Σαν τρελή ροδιά» (λάδι σε χαρτόνι, 70 Χ 70 εκ.) που έγινε ειδικά για την έκθεση αυτή.

Ολόκληρος ο βόρειος τοίχος της αίθουσας αυτής καταλαμβάνεται από συγχρονισμένη προβολή του «Φανταστικού Μουσείου» του Ελύτη (σειρά έργων των Seurat, Matisse, Picasso, Klee, Chagall, Dali, de Chirico, Mondrian, Rothko κ.α. που περιλαμβάνει ο Ελύτης στο Εν Λευκώ σαν μια ιδεώδη προσωπική πινακοθήκη, σε συνδυασμό με σύμβολα από το Σηματολόγιο που σχεδίασε ο ίδιος). Απέναντι, στο νότιο τοίχο της αίθουσας προβάλλεται διαρκώς σε πραγματικό χρόνο εικόνα του Κρητικού (Αιγαίου) Πελάγους, μπλε πάνω σε μπλε, με ακριβείς γεωγραφικές συντεταγμένες. Βασικοί συντελεστές της έκθεσης: Δημήτρης Καλοκύρης, επιμέλεια, Αριάδνη Καλοκύρη, αρχιτεκτονικός σχεδιασμός, Αλέξης Καλοκαιρινός, διοίκηση έργου.

29 Ιουνίου 2011

Οι αριστούχοι των Πανελλαδικών μιλούν στην Π” Πώς άγγιξαν το άριστα, τι στόχους έχουν τώρα

Της Κατερίνας Μυλωνά

Με σύστημα και χωρίς υπερβολές, οι αριστούχοι του νομού έφτασαν μια «ανάσα» από το 20 και είναι σε θέση να διεκδικούν με αξιώσεις μια θέση στην πρώτη σχολή της επιλογής τους. Ιατρική, Νομική και Πολυτεχνείο κερδίζουν για άλλη μια χρονιά τις προτιμήσεις των αριστούχων, οι οποίοι εξηγούν στην «Π» πώς κατάφεραν και «έσπασαν τα κοντέρ».

«Δούλεψα σκληρά όλη τη χρονιά και όλα τα προηγούμενα χρόνια και ήμουν ψύχραιμος κατά τη διάρκεια των εξετάσεων», αναφέρει ο Χαράλαμπος Αναστασιάδης, από το 1ο Λύκειο Ηρακλείου. Τον ενδιαφέρει η Ιατρική σε Θεσσαλονίκη ή Ηράκλειο γιατί του αρέσει σαν κλάδος.

Με συστηματικό διάβασμα και αφοσίωση σε αυτό που ήθελε να πετύχει, με αυτοπειθαρχία και αυτοπεποίθηση, η Καλλιόπη Ραμουτσάκη, από το 1ο Λύκειο κατάφερε να συγκεντρώσει πολύ υψηλή βαθμολογία. Θέλει να περάσει Νομική Αθηνών γιατί την ενδιαφέρουν οι διεθνείς σχέσεις.

Με πολλή δουλειά και κούραση τα κατάφερε η Μαρία Σπανουδάκη, από το 1ο Λύκειο, η οποία αναγνωρίζει ότι ήταν μια δύσκολη διαδικασία, από την οποία δεν έλειψαν ούτε τα κλάματα. Την ενδιαφέρουν η Ιατρική και η Χημεία, «μου αρέσει να προσφέρω κάτι στον κόσμο και μου αρέσουν οι επιστήμες φυσική και χημεία», αναφέρει.

«Χάρηκα που απέδωσαν οι κόποι μου. Αν είσαι αφοσιωμένος σε κάτι που σε ενδιαφέρει, στο σκοπό σου, δε σε νοιάζει όσο δύσκολα και να περάσεις», λέει η Κωνσταντίνα Ριζωνάκη, από το 2ο Λύκειο, η οποία διεκδικεί μια θέση στην Ιατρική Αθηνών. «Μου αρέσει σαν επιστήμη, με γοητεύει το αντικείμενό της, μου αρέσει η έρευνα και πιστεύω ότι εφόσον σου αρέσει το επάγγελμα που θα ακολουθήσεις πάντα βρίσκεις κάτι», εξηγεί.

«Όχι υπερβολές και πρόγραμμα», λέει ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης, από το 2ο Λύκειο, ότι είναι το μυστικό της επιτυχίας. Θέλει να σπουδάσει Πληροφορική στο Πολυτεχνείο, «το μέλλον είναι οι υπολογιστές», αναφέρει και παραδέχεται πως «τον τελευταίο μήνα ζοριστήκαμε λίγο παραπάνω, κατά τα άλλα ισορροπία».

«Κατ’ αρχάς, θέλει αρκετό διάβασμα και πλήρη κατανόηση της ύλης, σύστημα και ψυχραιμία κατά τις εξετάσεις καθώς και πίστη στις δυνατότητες που έχεις», αναφέρει ο Παντελής Καλαϊτζάκης, από το 2ο Λύκειο. Τον ενδιαφέρει η Ιατρική Αθηνών, «είναι ένα από τα επαγγέλματα που διαρκώς εξελίσσονται, προσφέρει βοήθεια στον άνθρωπο, είναι μια ενδιαφέρουσα επιστήμη», αναφέρει.

Με διάβασμα όλη τη χρονιά χωρίς να περιορίζει εξόδους και να αφήνει κενά, τα κατάφερε η Όλγα Σχινά, από το 2ο Λύκειο. «Με ενδιαφέρει η Φαρμακευτική, έχω μια προτίμηση στα μαθήματα χημεία και βιολογία, θα ήθελα ό, τι κι αν κάνω στο μέλλον να έχει σχέση με αυτά τα μαθήματα», αναφέρει.

«Είναι η προσπάθεια πιο πολύ και το συστηματικό διάβασμα», λέει ο Γιώργος Μαυροκουκουλάκης, από το 2ο Λύκειο, ο οποίος θέλει να περάσει Πολιτικών Μηχανικών στο ΕΜΠ. Στερήθηκε ορισμένα χόμπι του αλλά όχι τις εξόδους ενώ στο ενεργητικό του έχει και διακρίσεις στους διαγωνισμούς της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας.

Με διάβασμα και πρόγραμμα, ο Μανώλης Σταράκης, από το 2ο Λύκειο, είναι σε θέση να διεκδικεί την εισαγωγή του στο τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών ΕΜΠ, «μου αρέσει το επάγγελμα, έχω ακούσει καλές κριτικές και το ΕΜΠ είναι καλό ΑΕΙ», αναφέρει. «Στερήθηκα εξόδους αλλά με μέτρο, δεν είναι ότι δεν έβγαινα καθόλου, περιόρισα βόλτες, σταμάτησα το ποδόσφαιρο στα μισά, τρεις με τέσσερις μήνες ζορίστηκα», αναφέρει.

«Προσπάθησα να έχω ένα σταθερό πρόγραμμα που ανταποκρινόταν στις ανάγκες μου, τους τελευταίους ένα με δυο μήνες έκανα πολύ ιδιαίτερη και κουραστική προσπάθεια», περιγράφει ο Μανώλης Χρυσός, από το 2ο Λύκειο. Θέλει να περάσει στο ΕΜΠ, στα τμήματα Ηλεκτρολόγος ή Μηχανολόγος Μηχανικός, επαγγέλματα που τον ενδιαφέρουν και έχουν προοπτικές.

«Όταν είσαι προσηλωμένος σε κάτι και έχεις σωστή οργάνωση του χρόνου μπορείς να τα καταφέρεις, δε στερήθηκα εξόδους, δε χρειάζεται καμία ιδιαίτερη ευφυΐα», αναφέρει ο Ζαχαρίας Καλεντάκης, από το 2ο Λύκειο. Τον ενδιαφέρει η Ιατρική, ένα επάγγελμα με το οποίο μπορεί να προσφέρει στην κοινωνία.

«Δεν υπάρχει μυστικό, χρειάζεται διάβασμα και συστηματική μελέτη όλα τα χρόνια, οργάνωση και μεθοδικότητα, δεν πρέπει να πιέζουμε τις καταστάσεις και να κάνουμε ακραία πράγματα και να διαβάζουμε συνέχεια. Έβγαινα, δε στερήθηκα, αυτό αποδίδει καλύτερα από το συνεχές διάβασμα», εξηγεί η Μαρία Οβεζίκ, από το 2ο Λύκειο. Είναι ανάμεσα σε Ιατρική και Φαρμακευτική αφού της αρέσουν οι επιστήμες υγείας, «με συναρπάζουν, έχουν μέλλον, ασχολούνται με τον άνθρωπο και υπάρχουν ακόμα πολλά να ανακαλυφθούν», αναφέρει.

Ο Αλέξανδρος Γενετάκης, από το 2ο Λύκειο, είναι ανάμεσα στις σχολές Νομική, Φιλολογία και Ψυχολογία. Ο Αλέξανδρος κατάφερε να συγκεντρώσει υψηλή βαθμολογία με «πρόγραμμα και όχι υπερβολές, ξενύχτια και... μπάσκετ, δε στερήθηκα τίποτα, προς το τέλος της χρονιάς λίγο ζορίστηκα», αναφέρει.

Οι σχολές Ιατρικής και Οδοντιατρικής ενδιαφέρουν τη Μαρία Βαβουρανάκη, από το 2ο Λύκειο. «Τα επαγγέλματα αυτά προσφέρουν κύρος και είναι πολύ ενδιαφέροντα», αναφέρει. Όσο αφορά το πώς τα κατάφερε, λέει ότι «με συστηματικό διάβασμα, όχι υπερβολές, δε στερήθηκα πολλά πράγματα, είχα καλές βάσεις, καλούς καθηγητές στο σχολείο και το φροντιστήριο».

«Το βασικότερο είναι το συστηματικό διάβασμα και η προσπάθεια, όπως και αρκετή ψυχραιμία», λέει ο Μιχαήλ Δερμιτζάκης, από το 3ο Λύκειο, ο οποίος θέλει να σπουδάσει Ιατρική αφού του αρέσει να βοηθάει ανθρώπους.

«Χρειάστηκε αρκετό διάβασμα αλλά πιο πολύ είχα πρόγραμμα», λέει ο Ανδρέας Παπαδογιαννάκης, από το 3ο Λύκειο. Θέλει να σπουδάσει Πολιτικός Μηχανικός, «με ενδιαφέρει ο κλάδος, μπορείς να δεις αυτό που θα κάνεις όταν τελειώσεις, τους κόπους σου να πραγματοποιούνται, τα έργα σου πραγματικότητα», εξηγεί.

«Δεν υπάρχει συγκεκριμένη συνταγή, είναι συνάρτηση του διαβάσματος και της τύχης, κυρίως είναι η προσπάθεια που πρέπει να είναι μεγάλη για να μπορέσεις να πετύχεις το στόχο σου. Χρειάστηκε εξαντλητικό διάβασμα και θυσίες, το αποτέλεσμα με δικαιώνει και αυτό έχει σημασία», λέει η Θεοδώρα Κούκα, από το 3ο Λύκειο. Το όνειρό της είναι να σπουδάσει Νομική Αθηνών, που θεωρεί ότι της ανοίγει πόρτες και για άλλους κλάδους, όπως ψυχολογία.

«Μυστικό επιτυχίας δεν υπάρχει, το κάθε παιδί πρέπει να δρα με το δικό του τρόπο και να προσαρμόζει το σύστημα στα δικά του δεδομένα, αυτό είναι το κλειδί της επιτυχίας», αναφέρει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, από το 3ο Λύκειο. Τον ενδιαφέρουν η Νομική και η Φιλολογία. «Δεν είμαι παθιασμένος με κάποια σχολή, πρέπει να σκεφτώ τι να κάνω. Πρέπει να κοιτάξουμε και επαγγελματική αποκατάσταση αλλά αν δεν κάνεις αυτό που σου αρέσει και σε γεμίζει, δε θα καταφέρεις τίποτα», αναφέρει.

«Με πολλή παπαγαλία, με «κάψιμο» του μυαλού μου από τις πολλές ασκήσεις και γνώσεις που δε θα μου χρησιμεύσουν ποτέ στη ζωή μου, με χαμένο χρόνο», τα κατάφερε, όπως χαρακτηριστικά λέει ο Γεώργιος- Ραφαήλ Θεοδωράκης, από το 3ο Λύκειο, ο οποίος θέλει να περάσει στο τμήμα Μηχανικών Η/Υ.

«Αν βάλει κάποιο στόχο, έχει πρόγραμμα και προσπαθήσει, πιστεύω ότι μπορεί να τα καταφέρει ο οποιοσδήποτε», λέει ο Γιάννης Καρπετάκης, από το 3ο Λύκειο. Θέλει να σπουδάσει Ηλεκτρολόγος Μηχανικός στο ΕΜΠ και προτιμά την Αθήνα για να είναι μαζί με τον αδελφό του.

«Χρειάζεται να καταβάλλεις πολλή προσπάθεια να έχεις την οικονομική δυνατότητα, να έχεις καθοδήγηση σωστή, να αρχίσεις από νωρίς να συγκεντρώνεσαι σε αυτά που σε ενδιαφέρουν», αναφέρει ο Δημήτρης Αποστολάκης, από το 3ο Λύκειο, ο οποίος θέλει να περάσει στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών.

«Είναι θέμα απόφασης πάνω από όλα, από πέρσι είχα πιστέψει ότι είναι δύσκολη χρονιά, το κεφάλι θα είναι κάτω, θα υπάρχουν στερήσεις αλλά θα μας βγει σε καλό και αξίζει τελικά, έτσι αποδείχτηκε», λέει ο Φαίδωνας- Δημήτρης Ζάβρας Σταματάκης, από το 3ο Λύκειο. Τον ενδιαφέρει η Ιατρική, αφού και οι γονείς του είναι γιατροί.

Με καλό πρόγραμμα και πολλές ώρες διάβασμα τα κατάφερε ο Μιχάλης Παπαδουράκης, από το 3ο Λύκειο, ο οποίος θέλει να περάσει στη Φαρμακευτική Αθηνών. Προτιμά την Αθήνα γιατί θεωρεί πως έχει ένα καλό Πανεπιστήμιο ενώ προσφέρεται και για φοιτητική ζωή.

«Πρέπει να διαβάζεις συστηματικά και να μην το αφήσεις καθόλου, δε στερήθηκα ιδιαίτερα, ίσως τις εξόδους αλλά μόνο προς το τέλος», αναφέρει η Αριστέα Βολιτάκη, από το 3ο Λύκειο, η οποία θέλει να σπουδάσει Αρχιτεκτονική, μια σχολή που θεωρεί ιδιαίτερα δημιουργική.

Το «μυστικό» της Ελένης Χουλάκη από το 4ο Λύκειο, ήταν το διάβασμα, όχι πάρα πολύ αλλά μεθοδικό και με προσοχή. Την ενδιαφέρουν η Φιλολογία και η Αγγλική Φιλολογία, «μου αρέσει να διδάσκω, θα συναναστρέφομαι με παιδιά και είναι κάτι που μου ταιριάζει, θεωρώ ότι είναι το καλύτερο επάγγελμα», αναφέρει.

«Πρέπει να αρχίζεις να διαβάζεις από την πρώτη στιγμή, από το καλοκαίρι, όχι να το αφήσεις. Προσωπικά, είχα πρόγραμμα, δεν είναι τραγικά δύσκολο, είχα χρόνο να κάνω κι άλλα, όπως προπονήσεις στο τένις ενώ έβγαινα», λέει ο Αλέξανδρος Μονιάκης, από το 4ο Λύκειο. Θέλει να σπουδάσει Ιατρική γιατί «πιστεύω ότι είναι μια από τις κορυφαίες επιστήμες, ασχολείται με τον άνθρωπο, το πιο τέλειο δημιούργημα που υπάρχει, έχει προσωπική επαφή με τους αρρώστους. Δε θα μπορούσα να είμαι αποκλεισμένος, να ασχολούμαι με μηχανήματα», αναφέρει. Εξάλλου, και οι δύο του γονείς είναι γιατροί.

«Ήθελε μέθοδο, συστηματικό διάβασμα, χωρίς υπερβολές, δε στερήθηκα, δεν πιέστηκα πολύ, διάβασα αρκετά, κυρίως με μέθοδο, σταθερά και σε καθημερινή βάση», αναφέρει ο Γιώργος Βασιλάκης. Του αρέσουν οι οικονομικές σπουδές, αφού θέλει να ακολουθήσει τα χνάρια του πατέρα του.

Με προσπάθεια και δουλειά αλλά και τη βοήθεια των καθηγητών του και καλή ψυχολογία, τα κατάφερε ο Στέλιος Τσατσάκης, από το 4ο Λύκειο. Θέλει να σπουδάσει Φαρμακευτική, που έχει καλές προοπτικές, ενώ τον ενδιαφέρει και το τμήμα Μαθηματικών.

«Με λίγο άγχος και με μεθοδική δουλειά», τα κατάφερε η Ελένη Τζάλη, από το 8ο Λύκειο. Προσπάθησε να μην αφήνει κενά ούτε τη φετινή χρονιά αλλά ούτε και τα προηγούμενα χρόνια.

«Δε θέλει κάτι το ιδιαίτερο, ψυχραιμία και να σου αρέσει η κατεύθυνση, τα μαθήματα, διάβαζα αρκετά και δε δυσανασχετούσα, δεν ένιωθα ότι έκανα κάτι βαρετό», λέει η Αντωνία Τζιρίτα Ζαχαράτου, από το 8ο Λύκειο. Θέλει να σπουδάσει Νομική ή Φιλολογία καθώς θεωρεί είναι ότι ενδιαφέροντες κλάδοι.

«Είχα αρκετή δουλειά και διάβασμα, ειδικά στο τέλος, αρκετές θυσίες, όμως, όλη τη χρονιά δεν μπορώ να πω ότι διάβαζα ιδιαίτερα, χρειάζονται βάσεις από προηγούμενα χρόνια και σωστή καθοδήγηση από τους καθηγητές», λέει ο Μύρων Μαρκάκης, από το 8ο Λύκειο. Θέλει να σπουδάσει Ιατρική στο Ηράκλειο γιατί τον ενδιαφέρει η έρευνα.

«Αναγκάστηκα να στερηθώ κάποια πράγματα, όπως την πολυήμερη, ήξερα πως αν πήγαινα και δεν περνούσα θα κατηγορούσα τον εαυτό μου. Δε χρειάζονται υπερβολές, δεν έβγαινα κάθε μέρα, δε στερήθηκα τις φίλες μου, το θέμα είναι να μην αγχώνεσαι, βγαίνει σε κακό», λέει η Άρτεμις Μαυρίδη, από το 8ο Λύκειο. Από μικρή ήθελε να γίνει γιατρός, της αρέσει και η έρευνα ενώ σκέφτεται να συνεχίσει την καριέρα της στο εξωτερικό αφού εδώ υπάρχουν ουρές για τις ειδικότητες.

«Θέλει υπομονή και όχι άγχος, δεν αγχώθηκα και δεν κουράστηκα όσο λένε, δεν τρομοκρατήθηκα, δε νομίζω ότι είναι τόσο τραγικά τα πράγματα, θέλει προσπάθεια και μεθοδικότητα», λέει ο Αριστοτέλης Μελισσουργάκης, από το 11ο Λύκειο. Θέλει να σπουδάσει Οικονομικά στις στρατιωτικές σχολές και θεωρεί πως θα του προσφέρει επαγγελματική αποκατάσταση.

«Θέλει πάρα πολύ προσπάθεια, κυρίως οργανωτικό διάβασμα, χωρίς να σημαίνει ότι ο μαθητής πρέπει να ξενυχτάει ή να αγχώνεται υπερβολικά», λέει η Αγγελική Γλένη, από το 11ο Λύκειο. Θεωρεί ότι πέτυχε στις εξετάσεις γιατί είχε θέσει ένα συγκεκριμένο στόχο και τον κυνήγησε. Την ενδιαφέρει η Ψυχολογία Αθηνών.

Με αρκετό διάβασμα και ενδιαφέρον για τα μαθήματα, τα κατάφερε η Ειρηάννα Ρουσογιαννάκη, από το 11ο Λύκειο, η οποία σκέφτεται να περάσει Φιλολογία ή Νομική ενώ την ενδιαφέρει πολύ η Λογοτεχνία.

«Θέλει κυρίως καλό προγραμματισμό και διάβασμα, όταν έλεγα ότι θα διαβάσω, το έκανα, ήμουν συγκεντρωμένος σε αυτό», λέει ο Αριστοτέλης Χρηστάκης, από το 11ο Λύκειο, ο οποίος θέλει να σπουδάσει Ηλεκτρολόγος Μηχανικός στο ΕΜΠ.

Χωρίς ιδιαίτερα μαθήματα τα κατάφερε η Δέσποινα Κοκοτάκη, από το 11ο Λύκειο, η οποία δεν έκανε θυσίες αλλά είχε συστηματικό διάβασμα. Μία από τις σχολές που την ενδιαφέρουν είναι η Ψυχολογία.

«Χρειάστηκε διάβασμα όλο το χρόνο», λέει η Μαρία Κωστάκη, από το 11ο Λύκειο. Την ενδιαφέρει η Οδοντιατρική και προτιμά να σπουδάσει στη Θεσσαλονίκη.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στο λυκειάρχη του σχολείου του αλλά και τους καθηγητές του στέλνει ο Αντώνης Ρογδάκης, από το Λύκειο Ν. Αλικαρνασσού. Ο Αντώνης θέλει να ακολουθήσει τις επιστήμες υγείας

«Είχα οργανωμένο διάβασμα, δε στερήθηκα βόλτες και ελεύθερο χρόνο», λέει η Ειρήνη Σταμπουλή, από το Λύκειο Ν. Αλικαρνασσού, η οποία θέλει να σπουδάσει στο Παιδαγωγικό Δημοτικής Εκπαίδευσης στο Ρέθυμνο, «μου αρέσει η επαφή με τα παιδιά και η εργασία στο χώρο του σχολείου», αναφέρει.

«Διάβαζα πολύ, είχα αρκετό άγχος και πιέστηκα αρκετά, αφιέρωσα πολύτιμο χρόνο εκεί και όχι σε ασχολίες που δε θα μου προσέφεραν το ίδιο αποτέλεσμα», λέει ο Γιώργος Σφακιανάκης, από το Λύκειο Ν. Αλικαρνασσού. Τον ενδιαφέρουν τα τμήματα Νομικής και Φιλολογίας, το πρώτο γιατί θέλει να ασχοληθεί με την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και το δεύτερο γιατί του αρέσει η επαφή με τα παιδιά.

«Με πολύ διάβασμα και πραγματικό και ουσιαστικό ενδιαφέρον για αυτό που μάθαινα», τα κατάφερε η Νίκη Τρούλη, από το Λύκειο Ν. Αλικαρνασσού. «Όταν έχεις πρόγραμμα δε στερείσαι τίποτα», αναφέρει. Θέλει να σπουδάσει στη Φιλοσοφική σχολή στη Θεσσαλονίκη γιατί της αρέσουν τα μαθήματα που διδάσκονται αλλά και το επάγγελμα της καθηγήτριας.

«Με πρόγραμμα και με συστηματικό διάβασμα αλλά και τη βοήθεια όλων γύρω μου», τα κατάφερε η Μερκουρία Τσαλίχη, από το Λύκειο Ν. Αλικαρνασσού. Θέλει να σπουδάσει Νομική, κάτι που την ενδιέφερε από μικρή ηλικία.

«Προσπάθησα πάρα πολύ, δούλεψα και είχα ένα στόχο, διάβαζα όσο πιο πολύ μπορούσα για να τον πετύχω, δε θέλει πασάλειμμα και παπαγάλισμα, πρώτα να καταλαβαίνεις και μετά τα μαθαίνεις», λέει ο Κωνσταντίνος Φιαγκουσάκης, από το Λύκειο Μελεσών. Θέλει να περάσει στη στρατιωτική ιατρική που θα του προσφέρει επαγγελματική αποκατάσταση.

Με πολύ διάβασμα και αρκετές στερήσεις, τα κατάφερε η Ιωάννα Σταυρακάκη, από το Λύκειο Μελεσών. Το όνειρό της από μικρή ήταν να σπουδάσει Ιατρική στο Ηράκλειο.

«Χρειάζεται δουλειά, δε στερήθηκα πολλά, βέβαια, είχα περιορισμένο ελεύθερο χρόνο αλλά και οργανωμένο διάβασμα όλα τα χρόνια», λέει η Αιμιλία Νικολακάκη, από το Λύκειο Μοιρών. Την ενδιαφέρουν οι επιστήμες υγείας.

«Για να πετύχεις στις εξετάσεις πρέπει να μην κυριεύεσαι από το άγχος την ώρα που γράφεις», τονίζει ο Βασίλης Καλογεράκης, από το Λύκειο Γαζίου. Τον ενδιαφέρει να σπουδάσει Χρηματοοικονομική Αθήνας καθώς του αρέσει να ασχολείται με αριθμούς και είναι μια επιστήμη που συνδυάζει και στοιχεία από άλλες.

«Είναι μια προσπάθεια χρόνων, πρέπει να κρατάς ένα επίπεδο και να διαβάζεις αρκετά χρόνια, ήθελε ένα πρόγραμμα χωρίς να ξενυχτάω καθημερινά ενώ ήταν σημαντική η βοήθεια των καθηγητών και του σχολείου, βοήθησαν και χαλάρωναν, έδιναν κουράγιο οι βόλτες με τους φίλους», αναφέρει ο Δημήτρης Παπαδημητράκης, από το Πειραματικό. Θέλει να σπουδάσει Μηχανολόγος Μηχανικός αφού του αρέσουν τα μαθηματικά και η φυσική και θέλει να ασχοληθεί με τα αυτοκίνητα.

«Χρειάζεται διάβασμα, προσπάθεια, χωρίς υπερβολές, χρειάζεται και η ξεκούραση», λέει ο Στέλιος Βαγιός, από το Παγκρήτιο. Τον ενδιαφέρει η Ιατρική, θα ακολουθήσει τα χνάρια και 
και των δύο γονιών του.
http://www.patris.g

Οδυσσέας Ελύτης: επιστροφή στο γενέθλιο τόπο

Ο Οδυσσέας Ελύτης (1911-1996) «επιστρέφει» στο γενέθλιο τόπο του, στο Ηράκλειο Κρήτης. Το τελευταίο από τα έξι παιδιά του Παναγιώτη Αλεπουδέλη και της Μαρίας Βρανά έμελλε να πάρει διαζύγιο από τις επιχειρήσεις του πατέρα του και, υπό την προστασία της μητέρας του, να ακολουθήσει την κλίση του, την ποίηση.
Οι εκδηλώσεις μνήμης είναι για ένα δικό τους άνθρωπο. Η Περιφέρεια Κρήτης, ο Δήμος Ηρακλείου και η Εταιρεία Κρητικών Ιστορικών Μελετών τιμούν τον ποιητή, με αφορμή την επέτειο των εκατό χρόνων από τη γέννησή του. Οι εκδηλώσεις αρχίζουν αυτές τις μέρες και θα κρατήσουν όλο το χρόνο.
Πρώτη και πολύ ενδιαφέρουσα, η έκθεση «Οδυσσέας Ελύτης: Φρόντισε να τυπωθεί πανομοιότυπο». Εγκαινιάζεται την Τετάρτη, στο Ιστορικό Μουσείο Κρήτης, με ό,τι μπορεί να φανταστεί ο λάτρης του ελυτικού ποιητικού λόγου: χειρόγραφα, σχέδια, κολάζ και φωτογραφίες. Η έκθεση θα παραμείνει ανοιχτή για έντεκα μήνες, δηλαδή για ολόκληρη τη σχολική χρονιά 2011-2012. Θα προσφέρονται δωρεάν ειδικά προγράμματα στους μαθητές. Την ημέρα των εγκαινίων θα παρουσιαστεί και το βιβλίο του Δημήτρη Καλοκύρη «'Ή με χρώμα ή χωρίς», συλλογή δοκιμίων αφιερωμένων στον Οδυσσέα Ελύτη, μια έκδοση της Εταιρίας Κρητικών Ιστορικών Μελετών.
Το προφίλ του Οδυσσέα Ελύτη θα αναδειχθεί μέσα από την αλληλογραφία και την εκδοτική του συνεργασία με τον ποιητή Δημήτρη Καλοκύρη. Η Ελένη Καλοκύρη θα ζουμάρει στην εικαστική πλευρά του νομπελίστα δημιουργού με δικά της πρωτότυπα έργα, αλλά και με εικονογραφήσεις που συνέθεσαν μαζί με τον Ελύτη. Η ρυθμολογία της έκθεσης λειτουργεί με διττό τρόπο: καταγράφει τη βιογραφία και την εργογραφία του ποιητή, ενώ παράλληλα περιγράφει σταθμούς από τους οποίους πέρασαν τα έργα του (ποιητικά, δοκιμιακά και μεταφραστικά), από το εργαστήρι του ποιητή προς το τυπογραφείο της έκδοσής τους. Κορύφωση αυτής της διαδρομής είναι η «Αποκάλυψη» του Ιωάννη.
Τον Νοέμβριο, το μήνα γέννησης του ποιητή (2 Νοεμβρίου), θα γίνει επιστημονικό συνέδριο με θέμα: «Επιρροές στον Ελύτη». Θα πλαισιωθεί από φωτογραφική έκθεση, σε συνεργασία με το Μορφωτικό Ιδρυμα της Εθνικής Τράπεζας: ο Οδυσσέας Ελύτης σε φωτογραφίες από διάφορες φάσεις της ζωής του, με τη φωτογραφική μηχανή του φίλου του νεοελληνιστή Μάριο Βίτι, ο οποίος θα είναι παρών στο συνέδριο. Επίσης, έχει προγραμματιστεί να δοθεί συναυλία του Γιώργου Κουρουπού, στις 12 Νοεμβρίου, στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου.

Από το Ιστορικό Μουσείο Κρήτης οι εκδηλώσεις για το έτος Ελύτη

Εκθεση αποτυπώνει τη σχέση του ποιητή με τη θάλασσα, τον στίχο, την εικόνα
Από το Ιστορικό Μουσείο Κρήτης οι εκδηλώσεις για το έτος Ελύτη
Ψηφιακές εικόνες έργων που έχουν εικονογραφήσει εκδόσεις κειμένων του Ελύτη, πρωτότυπα κολάζ, χειρόγραφα, δακτυλόγραφες οδηγίες, πρώτες εκδόσεις αλλά και απεικόνιση του Φανταστικού Μουσείου του Ελύτη θα δει ο επισκέπτης της έκθεσης «Φρόντισε να τυπωθεί πανομοιότυπο» που εγκαινιάζεται την Τετάρτη στο Ιστορικό Μουσείο Κρήτης στο Ηράκλειο.

2Share
εκτύπωση 


5  φωτογραφίες
Αθήνα

«Μαθητής γυμνασίου ακόμα, εντελώς πελαγωμένος ανάμεσα στα ροκ και στα βυζαντινά, αιφνιδιάστηκα από το "Αξιον Εστί" του Μίκη Θεοδωράκη που μόλις είχε κυκλοφορήσει. Το αποστήθισα. Ηταν η πρώτη φορά που άκουγα ποιητικό λόγο όντως συναρπαστικό», θυμάται ο συγγραφέας, εκδότης και επιμελητής εκδόσεων Δημήτρης Καλοκύρης. Ψάχνει στα βιβλιοπωλεία τα έργα του Οδυσσέα Ελύτη και τα «ξεσκονίζει». Λίγες εβδομάδες αργότερα του στέλνει την πρώτη επιστολή. Εκείνος είναι 17 ετών, ο ποιητής 54. Ετσι αρχίζει μια επικοινωνία και συνεργασία με τον μεγάλο λυρικό που διήρκεσε ως το τέλος της ζωής του.
Ντοκουμέντα αυτής της τριαντάχρονης επαφής παρουσιάζονται στην έκθεση «Φρόντισε να τυπωθεί πανομοιότυπο» στο Ιστορικό Μουσείο Κρήτης. Είναι ο φόρος τιμής της γενέτειρας πόλης στον ποιητή με αφορμή τα εκατόχρονα από τη γέννησή του. Χειρόγραφα, σχέδια, κολάζ και φωτογραφίες με ιδιόχειρες λεζάντες, δακτυλόγραφα σημειώματα, δοκίμια κειμένων του Ελύτη με χειρόγραφες διορθώσεις και σχόλια του ιδίου, επιστολές, πρώτες εκδόσεις, αλλά και άφθονο εικαστικό υλικό του Δημήτρη και της Ελένης Καλοκύρη από τη συνεργασία τους με τον ποιητή παρουσιάζονται τώρα στο κοινό.

Η έκθεση αναπτύσσεται στις δύο αίθουσες των περιοδικών εκθέσεων στον πρώτο όροφο της νέας πτέρυγας του Μουσείου. Φωτογραφίες από το εργοστάσιο «Αθηνά» όπου στεγαζόταν η σαπωνοποιία του πατρός Αλεπουδέλλη, διαφημιστικές καταχωρίσεις της εποχής, εμπορικά παραστατικά αλλά και δύο αυθεντικές πλάκες σαπούνι με το λογότυπο της επιχείρησης αφηγούνται την ιστορία της οικογένειας του ποιητή και τη σχέση του με την πόλη στο πρελούδιο της έκθεσης. Ο Οδυσσέας Αλεπουδέλλης γεννιέται στο Ηράκλειο το 1911 και φεύγει από την πόλη σε ηλικία δύο ετών.

Γεγονότα της ζωής του, σταθμοί της ποιητικής του πορείας, η διαδρομή προς το Νομπέλ και τη διεθνή αναγνώριση παρουσιάζονται σε εργοβιογραφικό χρονολόγιο, στα ελληνικά και στα αγγλικά, που ξετυλίγεται σαν μοντέρνο ειλητάριο στους τοίχους της μικρής αίθουσας. Στο κάτω μέρος του, σε παράλληλη ζώνη, αναδεικνύονται σημαντικά πολιτικά και καλλιτεχνικά γεγονότα της παγκόσμιας ιστορίας. Ενα από τα διάσημα δέντρα του Ελύτη, το «Φωτόδεντρο» δεσπόζει στον χώρο σε φωτοσχέδιο του φλωρινιώτη καλλιτέχνη Ξάνθιππου Βύσσιου. Σε προθήκη αυθεντικά τέλεξ του Πρακτορείου Ρόιτερ αναγγέλλουν τη βράβευση του Ελύτη με το Νομπέλ το 1979. Στην ίδια προθήκη, ο λόγος που εκφώνησε ο Ελύτης στα επιδόρπια του Νομπέλ, πρώτες εκδόσεις, προσχέδιο της «Ιδιωτικής Οδού», το τεύχος 5-6 των «Νέων Γραμμάτων» όπου δημοσίευσε τα πρώτα του κείμενα, το αφιέρωμα του Καλοκύρη και του Δ. Τ. Αναλι στον Ελύτη στο γαλλικό περιοδικό «Les Νouvelles Litteraires» με αφορμή το Νομπέλ.
Στην απέναντι αίθουσα, βαμμένη στο μπλε του κοβαλτίου, η σχέση του Ελύτη με το βιβλίο ως υλικό αντικείμενο αποτυπώνεται στην πορεία εκδόσεών του από το χειρόγραφο προς το δοκίμιο και το τυπωμένο βιβλίο. Σχολαστικός, αυστηρός, απαιτητικός, ξέρει καλά τι θέλει από τον επιμελητή του. Δακτυλόγραφο σημείωμα με έντεκα οδηγίες στέλνει στον Καλοκύρη τον Ιούνιο του 1973 για την εκτύπωση 111 αντιτύπων εκτός εμπορίου του «Villa Natacha»: Κατευθύνσεις για το εξώφυλλο, τα τυπογραφικά στοιχεία, τα χρώματα, το χαρτί, τον αριθμό αντιτύπων συνοδεύονται από περιοδικά του Τεριάντ με υποδείξεις για τα χρώματα και την επισήμανση «Εάν δεις ότι δεν γίνεται ωραίο, ειδοποίησέ με εγκαίρως».

Το τελικό δακτυλόγραφο του ποιήματος «Θάνατος και ανάστασις του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου» για το περιοδικό «Τραμ» που εξέδιδε στη Θεσσαλονίκη ο Καλοκύρης, χειρόγραφο της «Ποδηλάτισσας» μαζί με τη δακτυλόγραφη παραχώρηση άδειας έκδοσης, τις προμακέτες και την τελική έκδοση, το δακτυλόγραφο δοκίμιο «Η μέθοδος του άρα» για το αφιέρωμα στο περιοδικό «Χάρτης» του Καλοκύρη το 1976, υλικό από τις εκδόσεις του «Ημερολογίου ενός αθέατου Απριλίου», «Αναφορά στον Ανδρέα Εμπειρίκο», «Ιψ ο τυπογράφος» προστατεύνται στις γυάλινες προθήκες της αίθουσας ενώ σε ένα βαθυκόκκινο ζωνάρι τρέχουν περιμετρικά στίχοι από τη «Μικρή πράσινη θάλασσα».

Στον νότιο τοίχο της αίθουσας η θάλασσα του Ηρακλείου απεικονίζεται σε πραγματικό χρόνο, από λήψη εξωτερικής κάμερας, και ακριβώς απέναντι, στον βόρειο τοίχο, προβάλλονται σε συγχρονισμένη προβολή έργα των Πικάσο, Ματίς, Σαγκάλ, Νταλί, Ντε Κίρικο, Ρόθκο και άλλων καλλιτεχνών που απαρτίζουν το «Φανταστικό Μουσείο» του «Εν λευκώ» μαζί με σύμβολα του Ελύτη από το «Σηματολόγιο».

Στον χώρο ελαιογραφία της Ελένης Καλοκύρη αναπαριστά το δεύτερο διάσημο δέντρο του Ελύτη, την τρελή ροδιά. Εικόνες μας τυλίγουν από παντού: ψηφιακές εικόνες της Ελένης Καλοκύρη από τη συλλογή «Επτά μέρες από την αιωνιότητα» βασισμένη στο ποίημα του Ελύτη και ψηφιακοί πίνακες φιλοτεχνημένοι για την έκδοση της «Ποδηλάτισσας» κρέμονται από την οροφή.

Στη μικρή κόχγη που ενώνει τις δύο αίθουσες φιλοξενείται υλικό από την έκδοση της «Αποκάλυψης» του Ιωάννη σε μετάφραση Ελύτη: εννέα πρωτότυπες υδατογραφίες του ποιητή που δεν συμπεριλήφθηκαν στην έκδοση, ένα άγνωστο κολάζ του ιδίου, το πλήρες δακτυλόγραφο της μετάφρασης με ιδιόχειρες διορθώσεις του ποιητή, φωτογραφίες του στην Πάτμο. Ο φιλοπερίεργος επισκέπτης μπορεί να ξεφυλλίσει εικονικά το δακτυλόγραφο στην οθόνη αφής που βρίσκεται στο κέντρο της κόγχης... στην αγκαλιά της τοιχογραφίας του 13ουαιώνα με τον Ιωάννη τον Πρόδρομο.

Η έκθεση εγκαινιάζεται απόψε, στο Ιστορικό Μουσείο Κρήτης στο Ηράκλειο (Σοφοκλή Βενιζέλου 27 και Λυσιμάχου Καλοκαιρινού 7), στις 7.00 μ.μ. Θα διαρκέσει ως τις 2 Ιουνίου του 2010.
http://www.tovima.gr

23 Μαΐου 2011



Η συγγραφέας του Νησιού.

To Νησί ήταν το πρώτο σας βιβλίο. Πώς ήταν η μετάβαση από την ταξιδιωτική λογοτεχνία στη συγγραφή μυθιστορήματος;
Ήταν πολύ διασκεδαστική η εμπειρία της συγγραφής μιας ιστορίας με χαρακτήρες που είχα δημιουργήσει με τη φαντασία μου. Για μένα η διαφορά μεταξύ δημοσιογραφίας και λογοτεχνίας είναι σαν τη διαφορά μεταξύ του να περπατάω και να πετάω. Υπάρχει, βέβαια, ο σύνδεσμος μεταξύ της ταξιδιωτικής λογοτεχνίας και του μυθιστορήματος. Για παράδειγμα, στο Νησί η Σπιναλόγκα η ίδια έχει πρωταγωνιστικό ρόλο.

Περιμένατε την απίστευτη επιτυχία του βιβλίου;
Όχι. Ήταν μια υπέροχη έκπληξη. H λέπρα δεν είναι πολύ «εμπορικό» θέμα.
Ποια ήταν η διαφορά στον τρόπο που αντιμετώπισαν το ελληνικό και το αγγλικό ακροατήριο αλλά και οι κριτικοί το βιβλίο σας;
Δεν νομίζω ότι υπήρχε κάποια σοβαρή διαφορά. Νομίζω ότι οι Έλληνες αναγνώστες αντιδρούν πιο έντονα από τους Βρετανούς στην εικόνα ενός βαρκάρη που διασχίζει τη θάλασσα, μια και αυτό έχει έναν ισχυρό μυθολογικό παραλληλισμό, που οι Έλληνες ίσως να γνωρίζουν καλύτερα από τους Βρετανούς.
Αναφέρατε ότι αυτό που σας ώθησε να γράψετε την ιστορία της Σπιναλόγκα ήταν η συναισθηματική πλευρά μιας ιστορίας που νιώθατε ότι έπρεπε να γραφτεί. Αυτό ήταν κάτι που το συνειδητοποιήσατε άμεσα;
Ήξερα αμέσως ότι έπρεπε να γράψω μια ιστορία για τη Σπιναλόγκα. Η πρώτη μου επίσκεψη ήταν ένα ταξίδι με καράβι από το απέναντι χωριό - είχαμε ακριβώς μια ώρα από τη στιγμή που μας άφησε το πλοίο μέχρι να έρθει να μας πάρει. Μέχρι να φύγουμε είχα ήδη σκεφτεί τον πυρήνα της ιστορίας. Οπότε ναι, ήταν μια άμεση σύλληψη.
Πώς δέχτηκε η τοπική κοινότητα στην Κρήτη το βιβλίο σας; Μετά τη δημοσίευση του βιβλίου σάς πλησίασαν άνθρωποι με τις δικές τους ιστορίες για τη Σπιναλόγκα;
Νομίζω ότι οι Κρητικοί αγκάλιασαν το βιβλίο. Έχει σίγουρα βοηθήσει τον τουρισμό στην περιοχή κοντά στη Σπιναλόγκα. Ναι, άκουσα περισσότερες ιστορίες για τη Σπιναλόγκα, αφού δημοσιεύτηκε το βιβλίο, αλλά χαίρομαι πολύ που δεν τις είχα ακούσει πριν το γράψω. Καμιά φορά η πληροφορία επεμβαίνει στη δημιουργική διαδικασία και το αποτέλεσμα είναι ένα βιβλίο-υβρίδιο φανταστικών και πραγματικών γεγονότων (αυτό που ονομάζεται στα αγγλικά «faction»). Δεν ήθελα κάτι τέτοιο. Είναι ένα τελείως διαφορετικό είδος.
Έχετε πει ότι είχατε προσφορές από το Χόλιγουντ, αλλά τις απορρίψατε. Γιατί;
Ναι, και απέρριψα και πολλές ακόμα προσφορές. Στην πραγματικότητα είναι αρκετά εύκολο να πουλήσει κανείς τα δικαιώματα ενός μπεστ σέλερ, αν και πολύ συχνά κάποιος ιδιώτης ή κάποιος οργανισμός αγοράζει τα δικαιώματα και μετά δεν κάνει τίποτα με το βιβλίο, που μένει ξεχασμένο σε ένα συρτάρι. Ο λόγος που απέρριψα την προσφορά από το Χόλιγουντ ήταν ότι δεν ήμουν πεπεισμένη ότι ο εν λόγω παραγωγός θα έδειχνε ευαισθησία στο θέμα της λεπρας. Ήταν πολύ σημαντικό για μένα να αντιμετωπίσει κανείς τους λεπρούς με αληθινή φροντίδα και σεβασμό. Βέβαια, στο μέλλον μπορεί να υπάρξει κάποια χολιγουντιανή ταινία. Τα δικαιώματα της ταινίας είναι ακόμα available.
Πώς αποφασίσατε να πείτε το «ναι» σε μια διασκευή του Νησιού από έναν μεγάλο ελληνικό τηλεοπτικό σταθμό; Πώς σας έπεισαν ότι θα έμεναν πιστοί στο πνεύμα του βιβλίου;
Συμφώνησα στη διασκευή του Mega, βασισμένη στο γεγονός ότι θα μπορούσα να γνωρίσω τον σκηνοθέτη πριν υπογράψω το συμβόλαιο και θα μπορούσα να έχω συμμετοχή στα σενάρια, στο κάστινγκ και στη μουσική. Όταν γνώρισα τον σκηνοθέτη, τον Θοδωρή Παπαδουλάκη, που είναι Κρητικός, ήμουν πολύ σίγουρη ότι το όραμά του θα κατέληγε σε κάτι που θα πλησίαζε το πνεύμα του βιβλίου.
Σε τι βαθμό ασχοληθήκατε με την τηλεοπτική σειρά;

Η συγγραφέας του Νησιού.

Η Βικτόρια Χίσλοπ μιλά για το μεγαλύτερο μπεστ σέλερ των τελευταίων ετών και για την προσωπική της συμμετοχή στο σίριαλ που ξεκίνησε πριν από μία εβδομάδα.

Ασχολήθηκα πάρα πολύ στο στάδιο του γραψίματος του σεναρίου και ήμουν εκεί αρκετό χρόνο κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Έπαιξα ως κομπάρσος σε κάποιες σκηνές της Σπιναλόγκας, έδωσα τις συμβουλές μου για κάποια συγκεκριμένα πράγματα που είχα στο μυαλό μου για τα σκηνικά καθώς και πάρα πολλά άλλα. Οπότε, η συμμετοχή μου στη διασκευή ήταν πολύ πιο ουσιαστική από όσο των περισσότερων συγγραφέων.
Μετά το Νησί, γράψατε το Γυρισμό, σχετικά με τον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο, και τώρα γράφετε ένα τρίτο βιβλίο για την Ελλάδα. Θέλετε να μας πείτε μερικά παραπάνω πράγματα γι' αυτό;
Αχ, δεν μιλάω ποτέ για τα βιβλία μου πριν τα τελειώσω. Για το Νησί συνήθιζα να λέω στους γύρω μου ότι είναι «μια ιστορία αγάπης που εκτυλίσσεται σε ένα ελληνικό νησί» και για το Γυρισμό έλεγα στον κόσμο ότι ήταν «για μια χορεύτρια του φλαμένκο που επιζεί από τον εμφύλιο πόλεμο». Για το τρίτο βιβλίο λέω: «Εκτυλίσσεται στην Ελλάδα και εκφράζει την αγάπη μου γι' αυτήν τη χώρα».
πηγή: http://www.lifo.gr

H συγγραφέαςVictoria Hislop μιλάει για το bestseller “Το Νησί”

 
 
hislop-book_h_633_451.jpgΛίγο πριν ξεκινήσει η πολυαναμενόμενη σειρά του Mega “Το Νησί”, η συγγραφέας του βιβλίου που έγινε bestseller, μαγεύοντας μικρούς και μεγάλους μιλά στο TLIFE.
Άπλή και ευδιάθετη η Victoria Hislop που συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους μέσα από την ιστορία της για τη Σπιναλόγκα και τον τρόπο διαβίωσης των λεπρών στο νησί αποκαλύπτει από που προήλθε η έμπνευση γι' αυτό το βιβλίο και γιατί δεν επέτρεψε να γυριστεί η ιστορία της σε ταινία του Χόλιγουντ.“Το Νησί” είναι ένα βιβλίο που έγινε διεθνές bestseller με 2.000.000 πωλήσεις εκ των οποίων 300.000 πραγματοποιήθηκαν στην Ελλάδα και συνεχίζονται με εκπληκτικούς ρυθμούς.

Η πρώτη του έκδοση έγινε το 2005 στην Αγγλία, ακολούθησε η μετάφραση και η κυκυκλοφορία του στην Ελλάδα το 2007 και σε ακόμη 23 χώρες, ώστε μέσα σε 4 χρόνια να εκτοξευθεί στις λίστες των πιο επιτυχημένων μυθιστορημάτων παγκοσμίως.

Η γνωστή συγγραφέας αποκαλύπτει πως η έμπνευση για την ιστορία της ήρθε κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στην Κρήτη. “
Το 2001 είχα πάει διακοπές με την οικογένειά μου στην Κρήτη. Κάποια στιγμή φύγαμε με μια βάρκα και πήγαμε στο νησί. Τότε πίστεψα πως αυτό ήταν ένα πολύ διαφορετικό μέρος, με πολύ καλή ατμόσφαιρά και ενέργεια. Έτσι από το πρώτο, κιόλας, απόγευμα άρχισα να γράφω. Η έμπνευση ήρθε αμέσως, δεν περίμενα στιγμή”, σημειώνει χαρακτηριστικά....Παράλληλα, η Victoria Hislop μιλά για τη βοήθεια που είχε στη συγγραφή του βιβλίου από έναν Κρητικό που είχε γνωρίσει εκεί και αναφέρει πως επειδή η ιστορία της ξυπνά μνήμες σε οικογένειες που είχαν ανθρώπους στη Σπιναλόγκα, προσπάθησε να είναι πολύ προσεχτική.

 “
Για 'μένα ήταν πολύ σημαντικό να είμαι προσεχτική με τις αυθεντικές ιστορίες και υπήρχε και η βοήθεια ενός Κρητικού, του Μανώλη Φουντουλάκη, που έζησε σ' αυτά τα μέρη και μου μίλησε πολύ για τον τρόπο ζωής τους και μου έλεγε να προσέχω γιατί είναι πραγματική ιστορία και όχι ένας μύθος ή κάτι που ανήκει στη φαντασία”, λέει χαρακτηριστικά.

Γιατί όμως, η συγγραφέας δεν δέχτηκε την μεταφορά του βιβλίου στο Χόλιγουντ, αλλά προτίμησε μια ελληνική σειρα;

Όπως αναφέρει στόχος της είναι να παρουσιαστεί η ιστορία όσο πιο ανθρώπινα γίνεται. “Δεν ήθελα “Το Νησί” να γίνει μια ταινία στο Χόλιγουντ γιατί φοβήθηκα ότι θα μπορούσε να εξελιχθεί σε ταινία τρόμου, αναφέρει και προσθέτει: “Οι χολιγουντιανές παραγωγές υπερβάλλουν και υπήρχε ο κίνδυνος να παρουσιάσουν τα σημάδια της ασθένειας με τέτοιο τρόπο που να κάνουν τους ανθρώπους αυτούς να μοιάζουν τρομακτικοί. Εγώ ήθελα να παρουσιαστεί αυτή η ιστορία των ανθρώπων που προσβλήθηκαν από τη λέπρα, αλλά συνεχίζουν να είναι συνάνθρωποί μας και έχουν ανάγκη από φροντίδα. Ήθελα να επικεντρώνεται στις ανθρώπινες ιστορίες και όχι μόνο στην ασθένεια”.

Τέλος, η ίδια ανέφερε πως η συνεργασία με το Mega και το αποτέλεσμα της τηλεοπτικής σειράς “Το Νησί” είναι πολύ καλή και της αρέσει ιδιαίτερα. Μάλιστα, δεν διστάζει ν' αποκαλύψει ότι πρόκειται για μία εξαιρετική παραγωγή σε όλα τα επίπεδα.
Οι ηθοποιοί είναι παραπάνω από εκπληκτικοί και δεν θα μπορούσαν να μοιάζουν περισσότερο με τους ήρωες που εγώ είχα φανταστεί”, συμπληρώνει.
 
Νατάσσα Στρόβιλα για το Tlife
Πηγή: http://tvnea.blogspot.com/2010/10/h-victoria-hislop-bestseller.html

ιστορία της Σπιναλόγκας και ο άνθρωπος που ενέπνευσε "το νησί"!

Η μεγάλη επιτυχία της σειράς του Mega "Το Νησί", η Σπιναλόγκα και η ιστορία του τελευταίου λεπρού που νίκησε την ασθένεια...Ξεχασμένες μνήμες και πληγές που ίσως να μην έχουν κλείσει ακόμη, αλλά και την ελπίδα ότι όλα μπορούν να αλλάξουν, ξύπνησε το πρώτο επεισόδιο από το "Νησί", την πολυαναμενόμενη σειρά του Mega, που αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες παραγωγές των τελευταίων χρόνων.
Βασισμένο στο bestseller της Victoria Hislop, "Το Νησί" φέρνει στο φως μια ιστορία που έχει σημαδέψει τον κόσμο, την ιστορία της Σπιναλόγκας...

Τι ήταν η Σπιναλόγκα;
Η Σπιναλόγκα είναι... ένα μικρό νησάκι το οποίο κλείνει από τα βόρεια τον κόλπο της Ελούντας στην Επαρχία Μεραμπέλλου του νομού Λασιθίου Κρήτης. Το αρχαίο του όνομα ήταν Καλυδών αλλά μετά την κατάληψη του από τους Ενετούς ονομάστηκε Σπιναλόγκα, που σημαίνει μακρύ αγκάθι (spina lunga). Οχυρώθηκε άριστα από τους Ενετούς τόσο από κατασκευαστικής και αρχιτεκτονικής άποψης όσο και από απόψεως αισθητικής του όλου τοπίου που και σήμερα ακόμη διατηρεί την ομορφιά του.
Συγκεκριμένα, άρχισε να οχυρώνεται το 1574 από τους Ενετούς όταν οι Τούρκοι είχαν καταλάβει την Κύπρο. Μετά την κατάληψη της Κρήτης το 1649 από τους Τούρκους, η Σπιναλόγκα έμεινε ακόμη στα χέρια των Ενετών έως το 1715. Το νησί κατελήφθη από τους Τούρκους το 1715 και κατοικείτο από Μουσουλμάνους. Στα μέσα του 19ου αιώνα ο αριθμός των κατοίκων αυξήθηκε εφ’ όσον το νησί αποτέλεσε κοιτίδα εμπορίου. Μετά το 1898 οι περισσότεροι κάτοικοι εγκατέλειψαν το νησί.
Από το 1903 χρησιμοποιήθηκε ως Λεπροκομείο, όπου μεταφέρθηκαν οι πρώτοι 251 λεπροί (Κρητικής καταγωγής), που λόγω αφ΄ενός της αποκρουστικής όψης τους και αφ’ ετέρου της μεταδοτικότητας της ασθένειας κατοικούσαν αρχικά εξορισμένοι και απομονωμένοι από την τοπική κοινωνία, στις απόμακρες παρυφές των πόλεων, σε μέρη τα οποία ονομάζονταν “μεσκηνιές”. Οι συνθήκες ήταν σκληρές αν σκεφτείς πως δεν υπήρχε κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή ενώ ο ιός της λέπρας ήταν μεταδοτικός και δεν θεραπευόταν. Μετά το 1913 μεταφέρθηκαν σταδιακά ασθενείς προερχόμενοι από την υπόλοιπη Ελλάδα αλλά και από άλλες χώρες του εξωτερικού, αυξάνοντας τον αριθμό των ασθενών στους 1000. Η Σπιναλόγκα μετατράπηκε εκείνη την περίοδο σε “Διεθνές Λεπροκομείο”.
Αρχικά, οι συνθήκες διαβίωσης τους δεν ήταν καλές και η Σπιναλόγκα έμοιαζε με μια απέραντη τρώγλη, χωρίς φαρμακευτική αγωγή για τους νοσούντες, ακόμη και χωρίς ελπίδα για κάποιους. Τα πράγματα, όμως, άλλαξαν το 1936, όταν έφθασε στο νησί ο ασθενής Επαμεινώνδας Ρεμουνδάκης, τριτοετής φοιτητής της Νομικής, ο οποίος ιδρύει την "Αδελφότητα Ασθενών Σπιναλόγκας" και αγωνίζεται τα χρόνια που ακολούθησαν για την καλυτέρευση των συνθηκών διαβίωσης των ασθενών. Το 1948 ανακαλύφθηκε στην Αμερική το φάρμακο που θεράπευε τον ιό της λέπρας και από το 1948 έως το 1957 ο αριθμός των ασθενών της Σπιναλόγκας μειώθηκε δραστικά. Άλλοι ασθενείς θεραπεύθηκαν και επέστρεψαν στις ιδιαίτερες πατρίδες τους και άλλοι μεταφέρθηκαν στην Αθήνα για παρακολούθηση στο ειδικό Νοσοκομείο, το Λοιμωδών νόσων που βρίσκεται στην Αγ. Βαρβάρα στο Αιγάλεω, ενώ κάποιοι δεν τα κατάφεραν.
Το 1957, το νησί εγκαταλείφθηκε και πολλά από τα κτίρια του κατεδαφίστηκαν. Σήμερα αποτελεί αρχαιολογικό χώρο και κάποια κτίρια αναστηλώνονται. Θεωρείται τουριστικός προορισμός για ημερήσιες εκδρομές και κολύμπι και ο αριθμός των τουριστών που την επισκέπτονται αγγίζει τους 300.000. Παρ΄όλα αυτά κάποια ερείπια, απομεινάρια άλλων εποχών μένουν για να θυμίζουν αυτούς τους ανθρώπους. Μανώλης Φουντουλάκης: Ο άνθρωπος που νίκησε τη λέπρα...Ο Μανώλης Φουντουλάκης είναι ο άνθρωπος που βοήθησε την Victoria Hislop και αποτέλεσε πηγή έμπνευσής της για το βιβλίο "Το Νησί". Πρόκειται για έναν άνθρωπο που έζησε στη Σπιναλόγκα και θεραπεύτηκε από τη νόσο, αλλά δυστυχώς έχασε τη μάχη με τη ζωή τον περασμένο Μάιο σε ηλικία 87 χρόνων. "Για 'μένα ήταν πολύ σημαντικό να είμαι προσεχτική με τις αυθεντικές ιστορίες και υπήρχε και η βοήθεια ενός Κρητικού, του Μανώλη Φουντουλάκη, που έζησε σ' αυτά τα μέρη και μου μίλησε πολύ για τον τρόπο ζωής τους και μου έλεγε να προσέχω γιατί είναι πραγματική ιστορία και όχι ένας μύθος ή κάτι που ανήκει στη φαντασία", αναφέρει χαρακτηριστικά η συγγραφέας σε συνέντευξή της στο TLIFE.Ο ίδιος ο Μανώλης Φουντουλάκης αποτελούσε ίσως την ιστορική μορφή που είχε ζήσει στη Σπιναλόγκα και μπορούσε να διηγηθεί τις ιστορίες, του πόνους, τους φόβους, αλλά και τα γλέντια και τις χαρές που είχαν ζήσει εκεί όλοι οι νοσούντες. Ήταν τα μάτια και τα αυτία της Victoria Hislop και αυτός που την μύησε στα κρυφά μονοπάτια της ψυχής των ανθρώπων που είχαν ζήσει εκεί. Ο ίδιος μεταφέρθηκε στο νησί στις 18 Φεβρουαρίου του 1949, σε ηλικία είκοσι έξι χρονών, όταν ήταν αστυφύλακας στον Πειραιά. Από το 1980 που αποθεραπεύτηκε ζούσε στην Πάνω Ελούντα, απέναντι από το νησί της Σπιναλόγκας μέχρι και τα 87 του χρόνια.
Τα πρώτα χρόνια της ασθένειας ήταν γι' αυτόν βασανιστικά, καθώς είχε να αντιμετωπίσει όχι μόνο των πόνο του σώματος, αλλά και της ψυχής, καθώς έπρεπε να μείνει μόνος μακριά από την οικογένειά του και την αγαπημένη του Λενιώ και ταυτόχρονα, να αντιμετωπίσει την ταμπέλα του "λεπρού" που θα του έβαζαν οι συγχωριανοί του. Το 1951 πήρε μια άδεια έξι μηνών, καθώς οι κηλίδες είχαν εξαφανιστεί και οι εξετάσεις ήταν καθαρές. Βρήκε δουλειά ως φύλακας σε μια αποθήκη του υπουργείου Δημοσίων Εργων στο Κερατσίνι και το ΄54 πήρε το Λενιώ του και στεφανωθήκαν στο Σεληνάρι, παρά τις αντιρρήσεις της οικογένειάς της. Έκαναν μια κόρη έναν χρόνο μετά και άρχισαν να χτίζουν το σπίτι τους. Η αρρώστια, όμως, δεν είχε πει την τελευταία κουβέντα, καθώς τον Νοέμβριο του 1973 έπαθε την υποτροπή. Χειροτέρευε μέρα με τη μέρα, αλλά δεν είχε πει τίποτα στην κόρη του που ήθελε να μπει στη Νομική σχολή. Αναγκάστηκε να μπει στο νοσοκομείο, αλλά η οικογένειά του ήταν πάντα εκεί. Το 1978, άρχισε να νικά την ασθένεια, αλλά έχασε την γυναίκα του και έμεινε μόνος με την κόρη του.
Σε μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις που είχε δώσει στο Βήμα, είχε πει: "Το “Νησί” της Hislop θα βάλει τέλος στην προκατάληψη. Δεν είναι και λίγο να μιλάει κανείς για τον γάμο μιας άρρωστης με τον γιατρό της. Ομως ταφόπλακα δεν μπαίνει τελικά στην προκατάληψη. Είναι άξιος ακόμη κάποιος να με δείξει με το δάχτυλό του και να πει: Να, αυτός είναι ο λεπρός!."
Ο Μανώλης Φουντουλάκης είχε βρεθεί για αρκετά χρόνια στη Σπιναλόγκα και περιγράφει πέρα από τις άσχημες στιγμές και κάποιες καταστάσεις με γλέντια και χαρές, καθώς η ζωή συνεχίζεται και υπήρξαν άνθρωποι που δεν το έβαλαν ποτέ κατω. Αυτή η δύναμη ψυχής και το θάρρος παρουσιάζεται και στις καταστάσεις που βιώνουν οι χανσενικοί στο "Νησί", το οποίο προσπαθεί να δείξει μέσα από την ιστορία της Ελένης και του Γιώργη Πετράκη, πως η αγάπη και η ελπίδα δύσκολα θα πεθάνουν...

Το bestseller της Victoria Hislop εμπνευσμένο από τη Σπιναλόγκα!
Το βιβλίο της Victoria Hislop "Το Νησί" μιλά για τη ζωή στη Σπιναλόγκα και τον τρόπο διαβίωσης των λεπρών, δίνοντας ένα τέλος στην προκατάληψη και προσπαθώντας ν' αγγίξει την ανθρώπινη πλευρά των συγκεκριμένων καταστάσεων. Το βιβλίο της έγινε διεθνές bestseller με 2.000.000 πωλήσεις εκ των οποίων 300.000 πραγματοποιήθηκαν στην Ελλάδα. Εκδόθηκε το 2005 στην Αγγλία, το 2007 στην Ελλάδα και σε 23 ακόμη χώρες. Μέσα σε 4 χρόνια κατάφερε να εκτοξευθεί στις λίστες των πιο επιτυχημένων μυθιστορημάτων παγκοσμίως.
Η ιστορία ξεκινά το 1939, φθάνει έως και το 2001 και είναι βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα που αφορούν στη ζωή των κατοίκων της Πλάκας και της Σπιναλόγκας, οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι με τη νόσο του Χάνσεν (της λέπρας). Ο αγώνας των λεπρών της Σπιναλόγκας για επιβίωση και για καλύτερες συνθήκες ζωής, πλέκεται με τον αγώνα των κατοίκων της Πλάκας ενάντια στο κοινωνικό στίγμα, που άφηνε η νόσος, όταν χτυπούσε το μέλος μιας οικογένειας.
Από τη μία βλέπεις την ιστορία των κατοίκων της Πλάκας που πρέπει να κρατήσουν μυστική την ασθένεια, να αντιμετωπίσουν το χαμό των δικών τους ανθρώπων, αλλά και να συνεχίσουν τη ζωή τους για χάρη των παιδιών τους. Από την άλλη, στην απέναντι όχθη, στη Σπιναλόγκα, οι μελλοθάνατοι Κρητικοί και Αθηναίοι Χανσενικοί, απομονωμένοι και "φυλακισμένοι" στο νησί, έχουν να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες επιβίωσης, να καταφέρνουν να ξεπεράσουν τα προβλήματα, να παντρευτούν και να κάνουν παιδιά (αν και αυτό απαγορευόταν), να καλλιεργούν, να κάνουν εμπόριο, και να συνεχίσουν να δημιουργούν και να ζουν…

Το "Νησί" μεταφέρεται στη μικρή οθόνη!
Τη διασκευή του βιβλίου και τη μεταφορά του στη μικρή οθόνη έχει αναλάβει το Mega, με σεναριογράφο την Μιρέλλα Παπαοικονόμου και σκηνοθέτη τον πολυβραβευμένο Χανιώτη Θοδωρή Παπαδουλάκη. Το γυρίσματα της σειράς ξεκίνησαν από το Δεκέμβρη του 2009 και τους βασικούς ρόλους των ηρώων ενσαρκώνουν σημαντικοί καλλιτέχνες όπως η Κατερίνα Λέχου, ο Στέλιος Μάινας, ο Αιμίλιος Χειλάκης, η Φιλαρέτη Κομνηνού, ο Γιάννης Στάνκογλου κ.α. Η τηλεοπτική μεταφορά του βιβλίο γίνεται με τη βοήθεια της Victoria Hislop, η οποία είχε αποκαλύψει στο TLIFE ότι επέλεξε την ελληνική παραγωγή, από το να γίνει το βιβλίο της ταινία στο Χόλιγουντ. "Δεν ήθελα “Το Νησί” να γίνει μια ταινία στο Χόλιγουντ γιατί φοβήθηκα ότι θα μπορούσε να εξελιχθεί σε ταινία τρόμου. Οι χολιγουντιανές παραγωγές υπερβάλλουν και υπήρχε ο κίνδυνος να παρουσιάσουν τα σημάδια της ασθένειας με τέτοιο τρόπο που να κάνουν τους ανθρώπους αυτούς να μοιάζουν τρομακτικοί. Εγώ ήθελα να παρουσιαστεί αυτή η ιστορία των ανθρώπων που προσβλήθηκαν από τη λέπρα, αλλά συνεχίζουν να είναι συνάνθρωποί μας και έχουν ανάγκη από φροντίδα. Ήθελα να επικεντρώνεται στις ανθρώπινες ιστορίες και όχι μόνο στην ασθένεια", ανέφερε χαρακτηριστικά η συγγραφέας.Οι συντελεστές που συνεργάζονται στη συγκεκριμένη παραγωγή, εξασφαλίζουν το αρτιότερο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Η εικόνα αποτυπώνεται άριστα μέσα από τη ματιά του διευθυντή φωτογραφίας Βαγγέλη Κατριτζιδάκη. Ο σκηνογράφος Αντώνης Χαλκιάς και οι συνεργάτες του έφτιαξαν από την αρχή όλα τα σκηνικά, προκειμένου να αναπαραστήσουν πιστά την περίοδο από το 1939 έως το 1957. Η Ξανθή Κόντου και η Μαρία Κοντοδήμα, που υπογράφουν την ενδυματολογία, έκαναν έρευνα επί 8 μήνες για τα περίπου 2.000 κοστούμια, που θα χρησιμοποιηθούν στη σειρά. Ο Μίνως Μάτσας, ο οποίος έχει διαπρέψει στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ντύνοντας με τις μελωδίες του κινηματογραφικές ταινίες, θεατρικές παραστάσεις και τηλεοπτικά προγράμματα, υπογράφει τη μουσική.
Τα γυρίσματα ξεκίνησαν τον Δεκέμβριο του 2009 και πραγματοποιούνται στην Κρήτη: Πλάκα, Σπιναλόγκα, Ελούντα, Άγιο Νικόλαο και αλλού, ενώ πραγματοποιήθηκαν γυρίσματα και στο Λονδίνο. Η προεργασία της παραγωγής ξεκίνησε αρκετό καιρό πριν την έναρξη των γυρισμάτων με την κατασκευή των σκηνικών, που πλαισιώνουν τους φυσικούς χώρους και την προετοιμασία των χιλιάδων κοστουμιών.

πηγή: newsit.gr

Victoria Hislop, το Νησί

Δευτέρα, 23 Απρίλιος 2007 05:21
Εξώφυλο της Ελληνικής έκδοσης
Το Νησί
Η λογοτεχνική Σπιναλόγκα στο κατώφλι της διεθνούς αναγνώρισης.
Του ΚΩΣΤΗ Ε. ΜΑΥΡΙΚΑΚΗ
Όταν πάτησε με τον άντρα της και τα παιδιά της για πρώτη φορά το πόδι της στο νησί, όπως λέει η ίδια, έχοντας μοναδκό εφόδιο έναν τουριστικό οδηγό που αγόρασε από την Ελούντα, ένιωσε στην ατμόσφαιρα κάτι να την ηλεκτρίζει. Ο ξερόβραχος που οι περισσότεροι πήγαιναν προκαταλημμένοι, αφού τον είχαν ταυτίσει με μια επίγεια κόλαση του Δάντη, τη μάγεψε, την εντυπωσίασε, τη σημάδεψε. Η ψυχή, η καρδιά, το μυαλό της μα περισσότερο η φαντασία και οι αισθήσεις της αιχμαλωτίστηκαν.
Ένιωσε κάτι το ανεξήγητο να την έλκει. Γύρισε και ξαναγύρισε μόνη, αρκετές φορές, παίρνοντας το καΐκι από την Πλάκα, και περιδιαβαίνοντας ατέλειωτες ώρες στο φρούριο, έκανε με όλες τις αισθήσεις της μια ενσάρκωση των μυστικών σημάτων που πλανώνταν πάνω στην αλγηδόνα νήσο πριν από περίπου 70 χρόνια: Ο καϊκτσής την είχε πια γνωρίσει, και νομίζοντας ότι ως αρχαιολόγος συνόδευε τους εργάτες που δούλευαν στις αναστηλωτικές εργασίες, δεν της έκοβε εισιτήιο...
Το άκουσμα του τριξίματος των παραθυρόφυλλων από τα σκουριασμένα μάσκουλα, η μυρωδιά της κάπνας στο εγκαταλελειμμένο τζάκι, η εικόνα του παλιού νοσοκομείου πλάι στις ακόμη ακμάζουσες φραγκοσυκιές, η γεύση του αρμυρού πελαγίσου αέρα που σου ραπίζει το πρόσωπο διαπερνώντας της κανονιοθυρίδες της παλιάς βενετσιάνικης μετζαλούνας, η αφή του παρατημένου και σκουριασμένου κλίβανου αποστείρωσης, ήταν μόνο από τα λίγα ερεθίσματα....
Η φωτοπλημμύρα του ελληνικού καλοκαιρινού τοπίου, και το βαθύ ταξίδι στο παρελθόν του νησιού, ακολούθησαν τη Βρτανίδα συγγραφέα στο μουντό χειμωνιάτικο Λονδίνο και της προσέφεραν μια αέναη και ανεξάντλητη δυναμική για νΆ αρχίσει να υφαίνει μιαν εκπληκτική μυθυστορία με επίκεντρο τη χανσενική αποικία στη Σπιναλόγκα. Ψάχνοντας από τον τηλεφωνικό κατάλογο, βρήκε επίθετα για να συνταιριάει τους ήρωές της! Το αποτέλεσμα; Ένα ιστορικό μυθιστόρημα που έφερε πάνω από 850.000 πωλήσεις στην Αγγλία, απέσπασε τις καλύτερες κριτικές από τις πιο μεγάλες αγγλικές εφημερίδες όπως ο Observer και οι Times και της χάρισε το βραβείο του καλύτερου πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα, γνωστό στους Βρετανούς ως Nibbies, ένας θεσμός όπως είναι τα Οσκαρ για τον κινηματογράφο. Αυτό ήταν μόνο η αρχή: Τα δικαιώματα αγοράστηκαν σε 16 χώρες ενώ στην Ελλάδα κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες από τις εκδόσεις Διόπτρα. Ταυτόχρονα ετοιμάζεται για να κυκλοφορήσει στη Νορβηγία, στη Γερμανία, στην Ολλανδία, στην Ιταλία, στην Πορτογαλία, στη Ρωσία, στη Σουηδία, στην Τσεχία, στη Λιθουανία, στο Ισραήλ, στην Πολωνία, στη Σερβία, στην Κροατία και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σημαντικό ρόλο για τη σωστή ελληνική μετάφραση και την υιοθέτηση της ντοπιολαλιάς και των ιδιωματισμών που θα ληφθούν υπόψη και στις άλλες γλώσσες, έκανε ο συμπολίτης μας και μέλος του Δ.Σ. του ΠΟΔΑΝ, ο Στέλιος Κτενιαδάκης ο οποίος ανακάλυψε το βιβλίο στην αγγλική έκδοση, και πρότεινε την προσπάθεια της αξιοποίησής του για την προβολή του τόπου μας, ιδέα που με ενθουσιασμό υιοθέτησε ο πρόεδρος του ΠΟΔΑΝ Μανόλης Θραψανιώτης. Όμως αξιοσημείωτο είναι ότι την ελληνική έκδοση προλογίζει ο ακούραστος Ελουντιανός έφηβος Μανόλης Φουντουλάκης από τους τελευταίους επιζώντες, αποθεραπευθής πρώην χανσενικός που παρά τα 84 χρόνια του, δεν παύει να διακηρύττει την αγάπη του για ο,τιδήποτε συμβάλλει στη διάσωση της ντόπιας ιστορικής, πολιτισμικής κληρονομιάς και παράδοσής, και να αγωνίζεται για να καταρρίψει την προκατάληψη που υπήρχε για τη νόσο του Χάνσεν μια που σήμερα έχει τελείως εξαλειφτεί από τις δυτικές κοινωνίες.
Hislop, Φουντουλάκης
Το Νησί
Ήδη οι αναγνώστες της ΑΝΑΤΟΛΗΣ γνωρίζουν την υπόθεση του βιβλίου: Ο πόλεμος, η τραγωδία και η ακατάλυτη δύναμη της ψυχής, συνθέτουν τους πρωταγωνιστές του: η Αλέξις ανυπομονεί να μάθει για το άγνωστο παρελθόν της μητέρας της Σοφίας, που τόσα χρόνια της έκρυβε. Ξέρει μοναχά, ότι η μητέρα της μγάλωσε σΆ ένα μικρό χωριό της Κρήτης προτού φύγει οριστικά για το Λονδίνο. Όταν αποφασίζει να επισκεφτεί την Κρήτη, η Σοφία της δίνει ένα γράμμα για μια παλιά της φίλη, τη Φωτεινή που ζει στην Πλάκα. ΑπΆ αυτήν υπόσχεται πως θα μάθει την αλήθεια. Έκπληκτη, η ¶λεξις ανακαλύπτει, ότι η ζωή της οικογένειάς της συνδέεται άμεσα με το μικρό εγκαταλειμμένο νησί της Σπιναλόγκας, πρώην αποικία Λεπρών. Μαθαίνει για την ιστορία της γιαγιάς της και της μητέρας της, όπως και τη διάλυση της οικογένειάς της από τον πόλεμο....
Το σύνολο του βιβλίου, είναι ένας ύμνος και ένα εγκώμιο για την κρητική λεβεντιά, το κρητικό φιλότιμο, την κρητική φιλοξενία και αυθορμητισμό, την αντίσταση, την κρητική παράδοση, την κρητική διατροφή, την ιστορία και τον πολιτισμό, τα ήθη και τα έθιμά μας...
Διαπερνάται στο σύνολό του από ένα έντονο λυρικό και συναισθηματικό ύφος που για τους γνωρίζοντες, πέραν του ότι αποτελεί έκπληξη, επιφέρει και έντονη συγκίνηση από τις μνήμες που ξυπνά...
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, ότι κάποιοι ήδη το έχουν χαρακτηρίσει ως το καινούργιο «μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι» αφού γίνεται λόγος για βέβαιη αναμενόενη κινηματογραφική διασκευή του.
Η Βικτώρια, κατόρθωσε να αξιοποιήσει στο έπακρο, εκείνο το τμήμα της ύπαρξής της που είναι χάρισμα και όχι απόκτημα: Στην ικανότητά της να συνθέσει ένα μυθιστόρημα που αποδίδει τη δίκαιη, την πραγματική και την αληθινή χανσενική κοινωνία και το μικρόκοσμο της Σπιναλόγκας. Στη μαεστρία της να αποκρυπτογραφήσει και να αναδείξει πέρα από την αλγεσίδωρο και την δακρυόεσσα νήσο, πέρα από τη δαντική κόλαση, τη φθορά και την τραγωδία, την αληθινή ομορφιά της ζωής και της καθημερινότητας των εγκλείστων: Αυτών που τα μέχρι σήμερα ταμπού και ρατσιστικά ψήγματα τους ήθελαν «αναχωρητές», αντί «ερχόμενους» της κοινωνίας, η συγγραφέας αναδεικνύει την άλλη διάσταση: Εκείνη που ελκύει στη ζωή, στην αισιοδοξία, στην ελπίδα, στην ομορφιά, στο αύριο και στην προσωπική Ανάσταση που καθένας έλπιζε μέσα από την καθημερινή χαρμολύπη της βιωτής του. Έννοιες που ποτέ δεν λείψανε από το νησί, και σηματοδοτούν την άλλη, την αληθινή διάσταση της ύστερης ιστορίας του...
Το βιβλίο αποτελεί ένα σταυροφόρο σάλπισμα για την αλήθεια εκείνου που μέχρι σήμερα, η ιστορία αλλά και κανένα από τα λογοτεχνικά δημιουργήματα που αφορούν την περίοδο αυτή στο νησί δεν έχουν αναδείξει. Η Βικτώρια, κατόρθωσε να επαληθεύσει την άποψη του Κόνραντ, ότι «η λογοτεχνία είναι η προσπάθεια να αποδώσεις την υψηλότερη δυνατή δικαιοσύνη στο ορατό σύμπαν. Είναι αυτό που προσπαθεί να ανακαλύψε στην ύλη και στα γεγονότα της ζωής, το θεμελιώδες, το σταθερό, το ουσιώδες» αλλά και το αληθινό όπως θα πρόσθετε ο υποφαινόμενος. Αλλά όχι μόνο αυτό: η Βικτώρια δικαίωσε την ιδέα ότι η λογοτεχνία μέσα στη σημερινή κοινωνία, είναι ο μόνος χώρος όπου η δύναμη του αριθμού δεν έχει πέρση. Και ακριβώς, η αυξανόμενη διεθνής καταξίωση του βιβλίου της, δείχνει πόσο αρμονικά βρίσκεται η γραφίδα της με την αντίληψη ότι η τέχνη είναι η μόνη εναπομένουσα πολέμιος της ισχύος που κατάντησε να έχει στους καιρούς μας η ποσοτική αποτίμηση των αξιών.
Το βιβλίο όμως της Βικτώριας το διαπερνά και μιαν άλλη κρυφή βουλή: Το πλήρωμα του χρόνου έφτασε για να ενταχτεί η οχυρή νησίδα ως αυτούσιο μνημειακό σύνολο στον κατάλογο προστασίας της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO, αφού πληρεί όλα τα κριτήρια που έχει θεσπίσει η διεθνής κοινότητα. Αίτημα που η μέχρι σήμερα αδιαφορία του ΥΠ.ΠΟ. και ο ψευδοελιτισμός των προηγούμενων δημοτικών αρχών υποβάθμιζαν. Η Βικτώρια αποτελεί τον καλύτερο πρεσβευτή όχι μόνο σΆ αυτή την προσπάθεια, αλλά και στη διεθνή τουριστική προβολή του τόπου μας. Η τοπική κοινωνία μέσω της δημοτική αρχής, ως ελάχιστη ανταπόδοση, κατά την επικείμενη επίσημη παρουσίαση του βιβλίου στην Ελούντα, οφείλει να της ανταποδώσει την προσήκουσα τιμή. Ήδη η οικογένεια Χίσλοπ απέκτησε το δικό της σπίτι στην περιοχή μας για να περνά τις καλοκαιρινές διακοπές της. ¶λλωστε, όπως η ίδια επβεβαιώνει «νοιώθει περισσότερο Ελληνίδα παρά Αγγλίδα. Έχω μάλλον γεννηθεί σε λάθος μέρος» λέει.

ΚΩΣΤΗΣ Ε. ΜΑΥΡΙΚΑΚΗΣ
Πολιτικός Μηχανικός
komavr@otenet.grΑυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.