Ερωτόκριτος με νέα γλώσσα

"Το ερεθιστικό κείμενο τη Κρητικής Αναγέννησης προσφέρεται ως όχημα για την ανάδειξη ενός είδους αφηγηματικού θεάτρου", λέει ο Στάθης Λιβαθινός που σκηνοθετεί το έργο του Βιτσέντζου Κορνάρου

Η παράσταση θα επιχειρήσει να «εφεύρει» μια νέα θεατρική γλώσσα, προκειμένου να αφηγηθεί αυτό το γοητευτικό παραμύθι

Ο "Ερωτόκριτος", το πολύστιχο αφηγηματικό ποίημα του 16ου αιώνα, το αριστούργημα του σημαντικότερου εκπροσώπου της κρητικής λογοτεχνίας, του Βιτσέντζου Κορνάρου (Σητεία 1553-1613), αποτελεί την πρώτη μεγάλη θεατρική παραγωγή του θεάτρου "Ακροπόλ" στη "νέα" εποχή του.
Ο σκηνοθέτης Στάθης Λιβαθινός, ο οποίος σκηνοθετεί την παράσταση που παρουσιάζεται ήδη, επέλεξε ένα εμβληματικό έργο, ένα από τα καταγωγικά κείμενα του νεότερου ελληνικού πολιτισμού και από τα σημαντικά πεδία δοκιμασίας και ζύμωσης της νεοελληνικής ως ποιητικής λογοτεχνικής γλώσσας, ένα έργο που ο ποιητής συνέθεσε επηρεασμένος από το γαλλικό μεσαιωνικό μυθιστόρημα "Paris et Vienne", αλλά και από τα έργα της ιταλικής Αναγέννησης, δίνοντάς του αναμφισβήτητη ελληνική πνοή.
"Ο ''Ερωτόκριτος'' πάλλεται από επική δύναμη και λυρισμό, ενώ σίγουρα απηχεί την καλύτερη στιγμή στη λογοτεχνία του 17ου αιώνα", σημειώνει ο Στάθης Λιβαθινός. Η παράσταση θα επιχειρήσει να "εφεύρει" μια νέα -αρμόζουσα και συμβατή- θεατρική γλώσσα, προκειμένου να αφηγηθεί σκηνικά αυτό το γοητευτικό παραμύθι, που αν και δεν αποτελεί καθαρό θεατρικό υλικό με τη συμβατική έννοια, εντούτοις εμπεριέχει ενδιαφέροντα στοιχεία θεατρικότητας.
"Το ερεθιστικό αυτό κείμενο της Κρητικής Αναγέννησης προσφέρεται ως όχημα για την ανάδειξη ενός είδους αφηγηματικού θεάτρου. Το εγχείρημα αφορά στην ανακάλυψη μιας εκπλήσσουσας γλωσσικής ευφορίας, μιας ιδιάζουσας μουσικότητας και μιας ισχυρής και γλαφυρότατης εικονοποιίας που ενυπάρχουν σ' αυτόν τον ποιητικό χείμαρρο των 10.000 ιαμβικών δεκαπεντασύλλαβων στίχων".
Θέτει αναμφίβολες προκλήσεις ως προς "την κατασκευή μιας θεατρικής παρτιτούρας με αφετηρία αυτό το επιβλητικό αφηγηματικό υλικό".
Συγχρόνως, "αποτυπώνει με τόλμη και ένταση έναν κόσμο πολύχρωμο και σκοτεινό, πολύχυμο και ακραίο, μυθικό και πραγματικό, λυρικό και άγριο, μέσα στον οποίο εξελίσσεται όχι μόνο μια ρομαντική ερωτική ιστορία, αλλά και μια ανελέητη δοκιμασία κρίσης και ενηλικίωσης, τόσο των προσώπων όσο και ενός πλήρους κόσμου και ενός ρωμαλέου ποιητικού σύμπαντος".
Μυθική εποχή
Η υπόθεση εκτυλίσσεται στην Αθήνα, σε μια μάλλον μυθική εποχή. Το έργο χωρίζεται σε πέντε μέρη. Το πλέον μακροσκελές αφηγηματικό ποίημα σώθηκε σε ένα μόνο αντίγραφο κι εκδόθηκε για πρώτη φορά στη Βενετία το 1713. Το πρώτο μέρος αναφέρεται στον έρωτα της Αρετούσας, κόρης του βασιλιά της αρχαίας Αθήνας Ηρακλή και του Ερωτόκριτου, γιου του πιο πιστού συμβούλου του βασιλιά. Ο βασιλιάς για να διασκεδάσει τη θλιμμένη κόρη του Αρετούσα, διοργανώνει στο παλάτι αγώνες κονταροχτυπήματος, στους οποίους κερδίζει ο Ερωτόκριτος.
Στη συνέχεια ο νικητής με την προτροπή της αγαπημένης του Αρετούσας, τη ζητά σε γάμο από τον βασιλιά πατέρα της. Εκείνος όμως οργίζεται, εξορίζει τον Ερωτόκριτο και φυλακίζει την κόρη του, ύστερα από την άρνησή της να παντρευτεί άλλο βασιλόπουλο. Στο μεταξύ ξεσπάει πόλεμος, ανάμεσα στους Αθηναίους και τους Βλάχους, στον οποίο πολεμά και ο Ερωτόκριτος μεταμφιεσμένος σε Σαρακηνό. Νικά δίνοντας την νίκη στον βασιλιά Ηρακλή ύστερα από κρίσιμη μονομαχία. Στο τέλος, ο βασιλιάς προσφέρει στον άγνωστο σωτήρα ολόκληρο το βασίλειό του, σε έκφραση ευγνωμοσύνης. Ομως, ο Ερωτόκριτος, αρνείται, αλλά ζητά σε γάμο τη φυλακισμένη Αρετούσα, που αποκρούει την πρόταση μέχρι να αναγνωρίσει τον αγαπημένο της. Τελικά γίνεται ο γάμος και ο Ερωτόκριτος αναγορεύεται βασιλιάς.
Οι συντελεστές της παράστασης
Δραματουργικά, για την παρουσίασή του στη σκηνή του "Ακροπόλ", τον "Ερωτόκριτο" επεξεργάζεται η Ελσα Ανδριανού. Ο Στάθης Λιβαθινός συνεργάζεται επί σκηνής με τον Δημήτρη Ημελλο, τη Μαρία Ναυπλιώτου, τον Νίκο Καρδώνη, τη Μαρία Σαββίδου, την Πηνελόπη Μαρκοπούλου, τη Νεφέλη Κουρή, τον Στέλιο Ιακωβίδη, τον Αρη Τρουπάκη, τον Γιώργο Χριστοδούλου, τον Σπύρο Τσεκούρα, τον Ηλία Μελέτη, τον Χρήστο Σουγάρη και τη Γιώτα Φέστα. Τα κοστούμια καθώς και τα σκηνικά του "Ερωτόκριτου" φιλοτέχνησε η Ελένη Μανωλοπούλου και την πρωτότυπη μουσική συνέθεσε ο Δημήτρης Μαραμής.
ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΚΑΡΑΛΗ
akarali@pegasus.gr

Η «Αντιγονη» στην πλατεια Θεατρου

Θα παιχθεί την Πέμπτη, 8 Σεπτεμβρίου στις έξι το απόγευμα, στο πλαίσιο των «Δράσεων για το Ιστορικό Κέντρο της Αθήνας»

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  14:55

3

emailεκτύπωση 

Η Αντιγόνη .....στην Πλατεία Θεάτρου: Η σοφόκλεια τραγωδία στην παράσταση του Εθνικού για εφήβους θα παιχθεί την Πέμπτη, 8 Σεπτεμβρίου στις έξι το απόγευμα, στο πλαίσιο των «Δράσεων για το Ιστορικό Κέντρο της Αθήνας» που οργανώνει το υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού. Το έργο που που ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 2010 την πορεία του στα σχολεία της Αττικής, την οποία και ολοκλήρωσε τον περασμένο Ιούνιο, προτού ξαναπάει στις τάξεις γυμνασίων και λυκείων, κατεβαίνει στο κέντρο της πόλης. Ευέλικτη καθώς είναι μπορεί και ταξιδεύει μεταφέροντας τον μύθο στις εφηβικές ηλικίες και δίνει τη δυνατότητα στους απανταχού μαθητές να δουν πώς μετατρέπεται σε ζωντανό θέατρο η θεωρητική σχολική τους ύλη.

Σε σκηνοθεσία του Τάκη Τζαμαργιά, ο οποίος είναι εξειδικευμένους στον τομέα της εκπαίδευσης, η «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, παρουσιάζεται με μια ομάδα νέων ηθοποιών, σε μετάφραση Νίκου Παναγιωτόπουλου, σκηνογραφία Εδουάρδου Γεωργίου, μουσική Πλάτωνα Ανδριτσάκη και μουσική διδασκαλία Μελίνας Παιονίδου. Παίζουν: Προκόπης Αγαθοκλέους, Ιωάννα Κολλιοπούλου, Αλέξανδρος Μαυρόπουλος, Αμαλία Τσεκούρα.

“Εκκλησιάζουσες” σαν παραμύθι από την Κάρμεν Ρουγγέρη

Ρεκόρ εισιτηρίων σημειώνουν κάθε χρόνο οι παιδικές παραστάσεις της Κάρμεν Ρουγγέρη.

Φέτος, παρουσιάζει το παιδικό θέατρο « Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη…σαν παραμύθι. Η κωμωδία του Αριστοφάνη δοσμένη με παραμυθένιο τρόπο, με πολύχρωμα ονειρεμένα σκηνικά και κοστούμια, μουσική, τραγούδια και χορούς από την παράδοση.

Η παράσταση ανεβαίνει την Πέμπτη 14, την Παρασκευή 15, το Σάββατο 16 και την Κυριακή 17 Ιουλίου στο κηποθέατρο Ν. Καζαντζάκης.

Με πολύχρωμα ονειρεμένα σκηνικά και κοστούμια, με μουσική, τραγούδια και χορούς από την παράδοση, με θαυμάσιους ηθοποιούς, με συμμετοχή των θεατών μια που όλοι θα πάρουν μέρος στην παράσταση όταν η αίθουσα θα μετατραπεί σε ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ



Εκκλησιάζουσες … σαν παραμύθι!

Είναι μια γνωριμία των παιδιών με τον Αριστοφάνη μέσα από μια διασκευή που σέβεται απόλυτα τον ποιητή και τα παιδιά, όπως άλλωστε όλες οι παραστάσεις που έχουν την υπογραφή της Κάρμεν Ρουγγέρη και των συνεργατών της.



Λίγα λόγια για το έργο



Βρισκόμαστε στο 392 π.Χ.. Έχουν περάσει δέκα χρόνια από το τέλος του Πελοποννησιακού πολέμου και οι Αθηναίοι ακόμα να συνέλθουν από τη μεγάλη καταστροφή…

Τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Όλοι επιθυμούν μια αλλαγή στον τρόπο διακυβέρνησης της χώρας. Κανείς δεν είναι ευχαριστημένος: Ώσπου η Πραξαγόρα, μια πανέξυπνη και καπάτσα νοικοκυρά, αποφασίζει να δράσει…

Έχει συμφωνήσει με τις φίλες της να συναντηθούν στο Φανάρι του Διογένη, λίγο πριν ξημερώσει, μόλις λαλήσει και ο τρίτος πετεινός.

Η συμφωνία είναι να ντυθούν όλες με τα ρούχα των αντρών τους, να φορέσουν ψεύτικα γένια και μουστάκια και να πάνε…

Παίζουν οι Ιατροπούλου Βασιλική, Καμπούρη Βασιλική, Κοσμίδης Στέφανος και αλλοι.

Αντιγόνη του Σοφοκλή - ταινία τοτ Τζαβέλα

Ο Κιμούλης προβάρει τη στολή του Φιλοκτήτη

ΜΥΡΤΩ ΛΟΒΕΡΔΟΥ | Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2011 Ο Γιώργος Κιμούλης ως Οιδίπους Τύραννος το καλοκαίρι του 2005 στην Επίδαυρο

Ο Γιώργος Κιμούλης ως Οιδίπους Τύραννος το καλοκαίρι του 2005 στην Επίδαυρο

Τον ρόλο του Φιλοκτήτη στην ομώνυμη τραγωδία του Σοφοκλή θα ερμηνεύσει το προσεχές καλοκαίρι ο Γιώργος Κιμούλης, προσθέτοντας έτσι ακόμη έναν σημαντικό ρόλο του αρχαίου δράματος στην πλούσια παραστασιογραφία του. Για την παράσταση, που θα παιχθεί εντός και εκτός Αθηνών, τη μουσική θα γράψει ο Μίκης Θεοδωράκης, σχεδόν δέκα χρόνια μετά τη «Λυσιστράτη», την όπερα που παρουσιάστηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών το 2002. Ο έλληνας συνθέτης άλλωστε έχει πλούσιο μουσικό έργο με θέμα την αρχαία τραγωδία- θέατρο, κινηματογράφος, όπερα. Τη σκηνοθεσία του «Φιλοκτήτη» ανέλαβε ο Σπύρος Ευαγγελάτος , τη μετάφραση ο Κ. Χ. Μύρης και τη σκηνογραφία ο Γιώργος Πάτσας.


Στον «Φιλοκτήτη» ο τραυματισμένος ήρωας παραμένει εγκαταλελλειμμένος στη Λήμνο για δέκα χρόνια, όσο διαρκεί ο Τρωικός Πόλεμος αλλά ο σύμφωνα με τον χρησμό δεν θα κυριεύσουν το Ιλιον αν δεν βοηθήσει το τόξο του Ηρακλής, το οποίος χάρισε, μετά τον θάνατό του, στον Φιλοκτήτη, μια που ήταν ο μόνος που μπορούσε να το λυγίσει. Ετσι ο Οδυσσέας και ο Νεοπτόλεμος επιστρέφουν και προσπαθούν να του το αποσπάσουν. Ο Φιλοκτήτης όμως αρνείται να το δώσει, καθώς δεν θέλει να συμφιλιωθεί με τους ανθρώπους που εγκατέλειψαν με τόση σκληρότητα. Κι εδώ ο από μηχανής θεός θα δώσει τη λύση και θα φέρει τη νίκη στους Αχαιούς.
Ο Γιώργος Κιμούλης έχει ήδη στο ενεργητικό του τον Οιδίποδα στον «Οιδίποδα Τύραννο» του Σοφοκλή- και μάλιστα δύο φορές, με την Αννα Συνοδινού (1996) και τη Νόνικα Γαληνέα (2005) -, τον Κρέοντα στην «Αντιγόνη» το 2001 και τον Ετεοκλή στους «Επτά επί Θήβας» του Αισχύλου (2004). Ηταν ο Ορέστης στην ομώνυμη τραγωδία του Ευριπίδη το 1998, καθώς και στην «Ιφιγένεια εν Ταύροις», το 1987. Ακόμη, έχει ερμηνεύσει τον Χρεμύλο στον «Πλούτο» του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή , το 1994. Στο πρόσφατο παρελθόν τον ρόλο του Φιλοκτήτη έχουν ερμηνεύσει ο Νικήτας Τσακίρογλου (2004) και ο Νίκος Κούρκουλος (1991).

Ο «Φιλοκτήτης» πρωτοπαρουσιάστηκε στα Διονύσια το 409 π.Χ. κερδίζοντας το πρώτο βραβείο. Τη δική τους εκδοχή είχαν δώσει τόσο ο Αισχύλος όσο και ο Ευριπίδης, αλλά τα έργα τους δεν διασώθηκαν.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?artId=378021&ct=4&pid=2&dt=14/01/2011#ixzz1BaZHrdKU

Παιδικές παραστάσεις Δέκα για το παιδί... αλλά και τον συνοδό του

Ποιες είναι οι πιο ενδιαφέρουσες παιδικές θεατρικές παραστάσεις που ανεβαίνουν εφέτος στις αθηναϊκές σκηνές

 

Δέκα για το παιδί... αλλά και τον συνοδό του

Ποιες είναι οι πιο ενδιαφέρουσες παιδικές θεατρικές παραστάσεις που ανεβαίνουν εφέτος στις αθηναϊκές σκηνές

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ | Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010

Ενα από τα βασικά κριτήρια μιας πετυχημένης θεατρικής παράστασης για παιδιά είναι... να αρέσει και στους μεγάλους. Από τις δεκάδες παραστάσεις για μικρούς θεατές της τρέχουσας σεζόν που μπορούν να απολαύσουν εξίσου οι ενήλικοι συνοδοί τους επιλέξαμε δέκα- χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και άλλες ενδιαφέρουσες προτάσεις.

1. «Παραμύθι χωρίς όνομα»
Εκατό χρόνια μετά την πρώτη δημοσίευσή της, η αλληγορική ιστορία της Πηνελόπης Δέλτα διασκευάζεται από τον δοκιμασμένο στο παιδικό θέατρο Τάκη Τζαμαργιά - ο οποίος και σκηνοθετεί - και τον Βαγγέλη Ραπτόπουλο για τους μικρούς φίλους του Εθνικού. Οι παραστάσεις ξεκίνησαν στις 12 Οκτωβρίου.

Εθνικό Θέατρο, Παιδική Σκηνή «Κατίνα Παξινού», Πανεπιστημίου 48, τηλ. 210

3301.881.

2. «Το τραγούδι της γης»
Να που κάποιος σκέφτηκε συνδυαστικά: οικολογία και παιδί. Με τον χαρούμενο ανακυκλωτή για το περιβάλλον να πρωταγωνιστεί, αυτή η πρωτότυπη οικολογική θεατρική παράσταση για παιδιά παρουσιάζεται από τον Ηλία Λώτινο στην Κεντρική Σκηνή του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης- ως τις 26 Δεκεμβρίου. Η σκηνοθεσία είναι της Αννας Παπαμάρκου.

Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Πειραιώς 206 (ύψος Χαμοστέρνας), Ταύρος, τηλ.

210 3418.550

,210 5450.698

.

3. «Αργοναύτες»
Εδώ έχουμε ένα σε τρία: θέατρο σκιών, κουκλοθέατρο και παράσταση με «κανονικούς» ηθοποιούς συνδυάζουν οι βασισμένοι στον μύθο του Ιάσονα «Αργοναύτες» στο Προσκήνιο. Η παράσταση ξεκίνησε στις 10 Οκτωβρίου και ολοκληρώνεται στις 2 Ιανουαρίου 2011, σε διασκευή κειμένου Ηλία Καρελλά και Αλεξάνδρας Λιακοπούλου, σκηνοθεσία, μουσική επιμέλεια και φωτισμούς Ηλία Καρελλά.

Προσκήνιο, Καπνοκοπτηρίου 8 και Στουρνάρη, Αθήνα, τηλ. 210 8252.242. 4. «Το βέλος που δεν πληγώνει»

Ο θίασος του «Μυστηρίου στο Τούνδρα Εξπρές», της παράστασης με την υπογραφή του Αυγούστου Κορτώ που ανεβαίνει στο Τρένο στο Ρουφ

Με την υπογραφή-εγγύηση του «Πίτερ Παν του ελληνικού θεάτρου» Βασίλη Μαυρογεωργίου (το παιδικό θέατρο είναι το φόρτε του), «Το βέλος που δεν πληγώνει» παρουσιάζεται από τις 17 Οκτωβρίου ως τις 22 Μαΐου 2011 στην Παιδική Σκηνή του Βικτώρια από τη θεατρική ομάδα Πεφταστέρι. Η σκηνοθεσία είναι της Σοφίας Τσινάρη.
Βικτώρια, Μαγνησίας 5 και Γ΄ Σεπτεμβρίου 119, τηλ. 210 8233.125.

5. «Αλαντίν»
Ενα ρυθμικό «μπράβο» στο τέλος του «Αλαντίν» από μαθητές πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης αναστάτωσε τον σκηνοθέτη Δημήτρη Δεγαΐτη. «Δεν το είχα ξανασυναντήσει ποτέ αυτό σε σχολείο. Και ενθουσιάστηκα» μας λέει για την περυσινή παράσταση, που από τις 31 Οκτωβρίου ως τις 29 Μαΐου 2011 θα παρουσιάζεται για δεύτερη χρονιά στο Θέατρο Τέχνης. Σύμφωνα με τον ίδιο, ο αυτοσχεδιασμός στον οποίο έχει παράδοση η Σχολή του Τέχνης είναι το κύριο στοιχείο της παράστασης. Πώς μπαίνουν τα παιδιά στο παιχνίδι του αυτοσχεδιασμού; «Συμμετέχουν παρακολουθώντας. Και, πιστέψτε με, αυτό είναι αρκετό».
Θέατρο Τέχνης, Φρυνίχου 14, Πλάκα, τηλ.

210 3222.464.

6. «Μυστήριο στο Τούνδρα Εξπρές»
«Είναι γεγονός ότι η ελληνική παιδική δραματουργία είναι φτωχή» λέει η Τατιάνα Λύγαρη, ιδρύτρια του Τρένου στο Ρουφ, η οποία εδώ και δύο χρόνια τολμά στο παιδικό θέατρο. Ενα ελληνικό έργο μυστηρίου για παιδιά, λοιπόν, με την υπογραφή του Πέτρου Χατζόπουλου ( Αύγουστος Κορτώ ) είναι η εφετινή πρόταση του Τρένου (από 30 Οκτωβρίου ως 17 Απριλίου 2011). Ο σκίουρος Κορνήλιος Κρικ και η βοηθός του, η πυγολαμπίδα Μάρθα, καλούνται να εξιχνιάσουν το μυστήριο κατά τη διάρκεια ενός σιδηροδρομικού ταξιδιού στην Πατουσιβηρία, σκηνοθετημένο από την Τατιάνα Λύγαρη. Και επειδή το έργο μπορεί να «μιλήσει» τόσο σε μικρούς όσο και σε μεγάλους, η ίδια σκέφτεται και το ενδεχόμενο μιας ακόμη, βραδινής, παράστασης κάθε Τετάρτη στις 21.00.

Το Τρένο στο Ρουφ, σιδηροδρομικός σταθμός Ρουφ, επί της οδού Κωνσταντινουπόλεως, τηλ. 210 5298.922. 7. «Ο Αυγερινός και η Πούλια»
Σε σκηνοθεσία και διασκευή Δημήτρη Αδάμη, «Ο Αυγερινός και η Πούλια» είναι ένα παραμύθι με καταβολές από την εποχή που γιαγιάδες και παραμυθάδες εξηγούσαν μέσα από ιστορίες τα φυσικά φαινόμενα. Τα παιδιά μπαίνουν στον κόσμο μιας έναστρης νυχτιάς καθώς αστεράκια προβάλλουν με μαγικό τρόπο παντού. Το έργο επαναλαμβάνεται εφέτος για λίγες μόνο παραστάσεις- ως τις 31 Οκτωβρίου. Θέατρο Αθηνών, Βουκουρεστίου 10, τηλ. 210 3312.343.

8. «Ομήρου Οδύσσεια»
«Είναι το παραμύθι των παραμυθιών» μας λέει υπερήφανα η Κάρμεν Ρουγγέρη για την παράσταση που ανέβηκε τη σεζόν 2008-2009 στο Θέατρο του Ελληνικού Κόσμου και επαναλαμβάνεται από την Κυριακή 31 Οκτωβρίου ως τα τέλη Δεκεμβρίου- αμέσως μετά η Κάρμεν Ρουγγέρη θα τολμήσει το δύσκολο εγχείρημα της γνωριμίας του παιδικού κοινού με τις «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη. «Οπως η “Οδύσσεια”, έτσι και οι “Εκκλησιάζουσες” θα είναι μια διαδραστική παράσταση που θα κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον των παιδιών» λέει. «Ακόμη και αν δεν καταλάβει τα βαθύτερα νοήματα του έργου, το παιδί θα θέλει να ξαναπάει θέατρο».
Ελληνικός Κόσμος, Πειραιώς 254, Ταύρος, τηλ. 212 254031230.

9. «Ο χιονάνθρωπος και το κορίτσι»
Το όνομα του Ευγένιου Τριβιζά αποτελεί εγγύηση. Εφέτος- από τις 31 Οκτωβρίου ως τις 17 Απριλίου 2011- τον τιμά η Θεσσαλονίκη και συγκεκριμένα το Βασιλικό Θέατρο. Ενα χειμωνιάτικο πρωινό ένα κορίτσι, η Μαριάννα, φτιάχνει έναν χιονάνθρωπο και του ζητάει να μη λιώσει ποτέ, να ζήσει για πάντα. Θα τα καταφέρει;

Βασιλικό Θέατρο, πλ. Λευκού Πύργου, Θεσσαλονίκη, τηλ. 2310 288.000.

10. «Ο εγωιστής γίγαντας»
Το κλασικό παιδικό θέατρο του Οσκαρ Γουάιλντ, γραμμένο το 1888, διασκευάστηκε από τον σκηνοθέτη Γιάννη Κόκκινο. Η ιστορία ζωντανεύει από επτά ηθοποιούς οι οποίοι ενσαρκώνουν 11 ρόλους. Η παράσταση ανοίγει αυλαία την Κυριακή 31 Οκτωβρίου.

Αποθήκη, Σαρρή 40, Θησείο, τηλ. 210


Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artId=363315&dt=27/10/2010#ixzz13Z2XlHeJ

Τολµηρή «Ιλιάδα» γυναικών

ου Γιώργου Δ. Κ. Σαρηγιάννη

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010

Είκοσι τέσσερις γυναίκες ηθοποιοί, το άνθος του θεάτρου µας, διαβάζει την «Ιλιάδα» του Οµήρου στην ολόφρεσκη µετάφραση του Δηµήτρη Μαρωνίτη
Λυδία Κονιόρδου, Στεφανία Γουλιώτη, Εύα Κοταµανίδου, Ρένη Πιττακή, Ράνια Οικονοµίδου, Φιλαρέτη Κοµνηνού, Κάτια Δανδουλάκη, Πέµη Ζούνη, Μαρία Κεχαγιόγλου, Λήδα Πρωτοψάλτη, Θέµις Μπαζάκα, Καρυοφυλλιά Καραµπέτη, Μάγια Λυµπεροπούλου, Μαρία Σκουλά, Δήµητρα Χατούπη, Μαρία Πρωτόπαππα, Λένα Κιτσοπούλου, Ελένη Κοκκίδου, Αννα Μάσχα, Λυδία Φωτοπούλου, Μαρία Ναυπλιώτου, Ρούλα Πατεράκη, Ολια Λαζαρίδου, Αµαλία Μουτούση.

Είκοσι τέσσερις γυναίκες ηθοποιοί µας. Ο ανθός του ελληνικού θεάτρου. Θα περάσουν φέτος από τη λαµπρή Αίθουσα Εκδηλώσεων του Κτιρίου Τσίλερ του Εθνικού. Επί είκοσι τέσσερις Πέµπτες – κάθε Πέµπτη και µια τους. Για να διαβάσουν – να ζωντανέψουν – µια ολόφρεσκη µετάφραση ενός από τους κορυφαίους φιλολόγους µας, του Δηµήτρη Μαρωνίτη: «Ιλιάδα» του Οµήρου.

Ο Δηµήτρης Μαρωνίτης κλείνει έτσι τον κύκλο της µετάφρασης των δύο οµηρικών επών (εκδ. Αγρα) – προηγήθηκε η «Οδύσσεια». «Ηταν ένα είδος µοίρας», λέει.

«Αρχισε από τη δεκαετία του ‘70, όταν ο Λίνος Πολίτης µε παρακίνησε να καταπιαστώ µε µία άλλου είδους µετάφραση του Οµηρου από αυτές των Καζαντζάκη - Κακριδή. Τη δεκαετία του ‘80, µε παρακίνηση του Θάνου Μικρούτσικου, ετοίµασα την Ε Ραψωδία της “Οδύσσειας” που διαβάσαµε µαζί µε τη Μάγια Λυµπεροπούλου το 1989 στο Φεστιβάλ Πάτρας, που τότε διηύθυνε ο Μικρούτσικος. Είχε µεγάλη επιτυχία. Ετσι ξεκίνησε η περιπέτεια της “Οδύσσειας” που κράτησε δέκα χρόνια.

Οταν µου λέγανε µετά να κάνω και την “Ιλιάδα”, το άκουγα σαν κάτι τρελό, µη εφικτό. Ξεκίνησα τελικά πριν από εξήµισι χρόνια. Στο µεταξύ υπήρξε και µια γενναιόδωρη χορηγία από το Ιδρυµα Κωστόπουλου. Διαφορετικά δεν θα µπορούσα να τα βγάλω πέρα οικονοµικά. Δούλεψα µε ένα ρυθµό που µε οδήγησε σ’ αυτό που θα µπορούσα να ονοµάσω εξόντωση. Τελείωσα την Ραψωδία Ω µόλις στις αρχές Οκτωβρίου και τώρα γράφω τα επιλεγόµενα.

Ο τίτλος που έδωσα στο σχέδιο του Εθνικού είναι “Ιλιάς εξ Ακοής” ενώ στα προλεγόµενα είναι “Ιλιάς εξ Επαφής”. Γιατί πίστευα πως αν δεν φτάσω στην αφή του κειµένου αυτό θα µε έσπρωχνε και δεν θα µε άφηνε να κάνω τίποτα µαζί του. Είναι τόσο ακατάδεκτο... Τα θέλει ή όλα ή τίποτα».

Με την «Ιλιάδα» ήταν πιο εύκολα τα πράγµατα επειδή είχατε βρει το κολάι µε την «Οδύσσεια»;
«Οχι. Διότι ενώ και τα δύο είναι έπη οµηρικά, πιθανόν του ίδιου ποιητή, µεταξύ τους είναι πολύ διαφορετικά. Η βασική τους διαφορά: η “Οδύσσεια” είναι ένα έπος που µας µεταδίδει, και µε άλλους ήρωες και µέσω του Οδυσσέα, τα πάθη και τα κατορθώµατά του που στο µεταξύ έχουν ξεπεραστεί και που τα διηγείται ο ίδιος ο Οδυσσέας µε όρους θα λέγαµε ασφαλείας. Οπως σε απόσταση ασφαλείας βρίσκεται και ο αναγνώστης - ακροατής που τα απολαµβάνει.

Στην “Ιλιάδα” τα πράγµατα είναι στην άλλη άκρη: γίνονται. Και δεν αφήνουν καµιά απόσταση ασφαλείας ούτε στο µεταφραστή ούτε στον αναγνώστη - ακροατή. Επίσης είναι ένα έπος πολύ πιο τολµηρό και στη σύλληψη του θέµατός του και στην πραγµάτευση και την πλοκή του».

Ο κύκλος της «Ιλιάδας» θα κλείσει την Πέµπτη 7 Απριλίου µε τον ίδιο τον Δηµήτρη Μαρωνίτη που δεν αποκαλύπτει τι ακριβώς θα κάνει _ «ας είναι έκπληξη».

gsarigiannis@dolnet.gr

ΙΝFΟ

Από αύριο και κάθε Πέµπτη (εκτός 4 Νοεµβρίου) έως τις 31 Μαρτίου στις 19.00,
στην Αίθουσα Εκδηλώσεων του Εθνικού Θεάτρου (Κτίριο Τσίλερ, Αγίου Κωνσταντίνου 22– 24, τηλ. 210-5288.170).
Εισιτήριο: 5 ευρώ

«Τα «µάταια» µε παρηγορούν»

«Κλασικές σπουδές, αρχαία ελληνική γραµµατεία, Οµηρος… στην Ελλάδα του 2010 και στο “αποκλεισµένο” κτίριο του Εθνικού δεν ηχούν ως ουτοπία;» ρωτώ τον Δηµήτρη Μαρωνίτη.

«Θα έλεγα κάτι παραπάνω. Οσο περνά ο καιρός αισθάνοµαι πως αυτές οι δουλειές είναι εξ ορισµού λίγο εις µάτην. Αυτό όµως είναι και το µεγαλείο τους. Και, τελικά το “εις µάτην” δεν µε πειράζει καθόλου, µε παρηγορεί θα έλεγα».

Τα σχέδιά του; Να ηρεµήσει. Εχει όµως και έναν καηµό. Να µεταφράσει τον «Αίαντα» του Σοφοκλή.

«Είναι τραγωδία που µε συνεπαίρνει περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη και των τριών τραγικών. Αν έχω το κουράγιο, θα προσπαθήσω. Διότι έχω πάρει και µια περίεργη φόρα. Και να ήθελα να το ρίξω λίγο έξω, το µυαλό είναι κολληµένο σε κάτι “εις µάτην” που είναι όµως τόσο απαραίτητο όσο και όλα τα µάταια πράγµατα στη ζωή µας».

«Λυσιστρατη» µε βροχη από σουτιεν

Της Δάφνης Κοντοδήµα

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010

Κίτρινοι, ροζ, µαύροι στηθόδεσµοι θα κατακλύσουν το «Θέατρον» του Ελληνικού Κόσµου, µε αφορµή τις 20 παραστάσεις της επιδαύριας «Λυσιστράτης» του Εθνικού σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα
Με φόρεµα από σατέν ασπρόµαυρους στηθόδεσµους, η «Λυσιστράτη» περπάτησε στις ψηλοτάκουνες γόβες της στην Επίδαυρο για να µιλήσει για τη µάχη των δύο φύλων και τον πόλεµο. Οι άντρες ηθοποιοί µε αντίστοιχα φορέµατα από... σουτιέν, επιχείρησαν µε αυτόν τον τρόπο να κατανοήσουν τη γυναικεία φύση. Και εισέπραξαν το χειροκρότηµα των συνολικά 18.000 θεατών του αργολικού θεάτρου.

Μετά την καλοκαιρινή της περιοδεία, η παράσταση «πιάνει λιµάνι» στο «Θέατρον» του Ελληνικού Κόσµου τον Οκτώβριο. Από την κλειστή σκηνή, η «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη, σε µετάφραση του Κ.Χ. Μύρη, µιλά για τη µάχη των δύο φύλων και τον έρωτα µε αφορµή τον Πελοποννησιακό Πόλεµο του 431 π.Χ.

Η µεταφορά της παράστασης – µια παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου – σε κλειστό χώρο είναι για τον Γιάννη Κακλέα «ένα απωθηµένο», καθώς «στις πρόβες στο Rex αναδείχθηκαν ενδιαφέρουσες πτυχές που χάθηκαν στον ανοιχτό χώρο». «Με την περιοδεία χαλαρώνουν τα πράγµατα», λέει στα «ΝΕΑ» ο σκηνοθέτης.

Το σύγχρονο ζευγάρι, που σηκώνεται από το κοινό για ν’ ανταλλάξει βωµολοχίες στη µέση της σκηνής, διατηρείται στις παραστάσεις στον Ελληνικό Κόσµο. Μπορεί να προκάλεσε την έντονη αντίδραση των ανυποψίαστων θεατών της Επιδαύρου – µε ατάκες τύπου: «Ασ’ την ήσυχη», «Αίσχος» – αλλά πλέον όλοι γνωρίζουν ότι πρόκειται για σκηνοθετικό εύρηµα. «Δεν θα µπορούσαµε να καταργήσουµε το ζευγάρι, καθώς στηρίζεται πάνω του ένα µεγάλο µέρος της παράστασης. Ωστόσο, θα κάνουµε µικρές αλλαγές», λέει.

Κατά πόσο επηρεάζεται η παράσταση από τον χώρο στον οποίο ανεβαίνει; «Στους κλειστούς χώρους υπάρχει η αµεσότητα µε το κοινό ενώ µπορεί ν’ αναδειχθεί και η παραµικρή λεπτοµέρεια. Σε ανοιχτούς χώρους, µε τον θόρυβο, το φως και τον ουρανό, ο θεατής δεν είναι ψυχολογικά συγκεντρωµένος», απαντά ο Γιάννης Κακλέας.

Το επικλινές σκηνικό του Μανόλη Παντελιδάκη, µε το τµήµα οδοστρώµατος και το λευκό περιπολικό, θα στηθεί στη σκηνή του Ελληνικού Κόσµου. Ωστόσο, η σκηνοθεσία της «Λυσιστράτης» θα είναι πιο ολοκληρωµένη, µε εικαστική αντίληψη και ποιητική µατιά, ενώ θα εκµεταλλευτεί την τεχνολογική υποδοµή του θεάτρου.

«Τα βίντεο του Πινδάρου Ανδριόπουλου θα λειτουργήσουν ως σχόλια πάνω στη σχέση των δύο φύλων. Με τη χρήση του φωτισµού και την επεξεργασία των χορικών θ’ αναδειχθεί η εικαστική πλευρά», εξηγεί ο Γιάννης Κακλέας. Οι αλλαγές στη διανοµή αφορούν τον ρόλο του Προβούλου (τον ερµηνεύει ο Θέµης Πάνου) και τον ρόλο της Μυρρίνης (Ιφιγένεια Αστεριάδη).

ΙΝFΟ

«Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα, στο «Θέατρον» του Ελληνικού Κόσµου (Πειραιώς 254, Ταύρος, τηλ. 212-2540.312) από την Τετάρτη 6 Οκτωβρίου (για 20 παραστάσεις).
Εισιτήρια: 15-35 ευρώ.

Κι όµως δεν σκόνταψε...

Η «Λυσιστράτη» ήταν ακόµη µια πρόκληση για τον Βασίλη Χαραλαµπόπουλο. «Μακάρι να καταφέρω να περπατήσω πάνω σε τακούνια χωρίς να σκοντάψω», έλεγε στα «ΝΕΑ» πριν την πρεµιέρα ο ηθοποιός. Ο οποίος και ηγήθηκε επί σκηνής µια οµάδας αντρών που στάθηκαν τελικά στα τακούνια µε... αξιοπρέπεια. Πρόκληση ήταν και η σκηνοθεσία του αριστοφανικού έργου για τον Γιάννη Κακλέα. Ο σκηνοθέτης κάνει λόγο «για τους εχθρούς και τους φίλους της σύγχρονης µατιάς πάνω σε κλασικά έργα». «Η ανταπόκριση του κοινού ήταν γενικά θετική. Ηταν αυτό που ονειρευόµουν. Κάποιοι διαφωνούν µε τα σύγχρονα ανεβάσµατα. Ολοι όµως υποστήριξαν την ιδέα µου να µην προσθέσω τίποτα από την επικαιρότητα στο έργο ώστε να µετατραπεί σε επιθεώρηση η κωµωδία του Αριστοφάνη», λέει στα «ΝΕΑ».

Τρωάδες: Η Λυδiα Κονιoρδου «ζωντανευει» τη σπαρακτικη Εκαβη

http://www.in2life.gr/culture/theatre/articles/181952/article.aspx?singlepage=1

της Κατερίνας Σφοντούρη

Από την αρχή της σαιζόν το ενδιαφέρον ήταν στραμμένο σε ορισμένες ενδιαφέρουσες θεατρικές συνεργασίες. Μία από αυτές, η συνεργασία του σκηνοθέτη Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, «ψυχή» του Θεάτρου του Νέου Κόσμου, με την καταξιωμένη -κυρίως στο αρχαίο δράμα- ηθοποιό, Λυδία Κονιόρδου. «Καρπός» ετούτης της ένωσης δυνάμεων είναι η παράσταση «Τρωάδες» του Ευριπίδη, που παρουσιάζεται στον Πάνω Χώρο του Θεάτρου του Νέου Κόσμου.
Ανάμεσα στα ερείπια, οι φωνές των γυναικών
Έχουμε συνηθίσει να παρακολουθούμε παραστάσεις αρχαίου δράματος σε υπαίθρια θέατρα. Όμως, ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος απέδειξε ότι το αρχαίο δράμα μπορεί να παρουσιαστεί ακόμη και σε κλειστούς χώρους. Χάνοντας ίσως κάτι σε ό,τι αφορά την ατμόσφαιρα, το κοινό έχει την ευκαιρία να δει λεπτομέρειες και να έρθει πιο κοντά στα πάθη των ηρώων της τραγωδίας.

Επιλέγει μια συγκρατημένη γραμμή στη σκηνοθεσία του, αφήνοντας το μεγαλείο του κειμένου να φανεί. Η σκουρόχρωμη σκηνή χωρίζεται σε δύο επίπεδα: στο κατώτερο όπου κινούνται κυρίως η Εκάβη κι ο Χορός, μία σκάλα και το ανώτερο επίπεδο από το οποίο οι Θεοί παρουσιάζονται σαν απειλή. Βλέπουν, περιγράφουν τη βαρβαρότητα των Ελλήνων και προειδοποιούν.

Με την παρουσία του Ποσειδώνα και της θεάς Αθηνάς ξεκινά η παράσταση. Οι δυο τους κρίνουν όσα έχουν συμβεί στην Τροία. Ερείπια μιας κατεστραμμένης πόλης και πολλές χαμένες ζωές. Μια πικραμένη -από την κακή της τύχη – γυναίκα κάθεται μαυροφορεμένη και μοιρολογεί. Είναι η Εκάβη, η σύζυγος του βασιλιά της Τροίας Πριάμου. Στενάζει για τον χαμό του συζύγου της στον Τρωικό πόλεμο, αλλά και για το θάνατο του Έκτορα. Μόνη παρηγοριά της, ο Χορός. Γυναίκες, Τρωαδίτισσες μαυροφορεμένες που αγωνιούν για την τύχη τους. Τα νέα δεν αργούν να φτάσουν.

Ο κήρυκας Ταλθύβιος τις πληροφορεί σε ποιον δόθηκε η καθεμιά ως λάφυρο: η Εκάβη στον Οδυσσέα, η Κασσάνδρα στον Αγαμέμνονα. Ευθύς η Κασσάνδρα, μορφή εκστατική, εισβάλλει στη σκηνή με πυρσούς, χορεύοντας και τραγουδώντας. Προβλέπει τι θα συμβεί. Έπειτα, η Ανδρομάχη μαθαίνει για το μέλλον του παιδιού της, του Αστυάνακτα.

Η ωραία Ελένη κάνει αισθητή την παρουσία της όταν ζητά να μιλήσει, ρίχνοντας στην Εκάβη και τον Πάρη το φταίξιμο για ό,τι συνέβη. Όσο τραχύς κι αν είναι ο λόγος της Εκάβης όμως, τίποτα πλέον δεν μπορεί να αλλάξει. Ο Μενέλαος θα πάρει μαζί του πίσω στο Άργος την Ελένη, ο Αστυάνακτας είναι πια νεκρός και το δράμα κορυφώνεται με τις Τρωαδίτισσες που τραβούν το δρόμο για τα καράβια.

Συνεπείς απέναντι στο κοινό τους
Στον γεμάτο από κόσμο Πάνω Χώρο του θεάτρου, η φετινή συνεργασία-έκπληξη φαίνεται ότι απέδωσε εξαιρετικούς καρπούς. Η Λυδία Κονιόρδου ως Εκάβη, πραγματικά καθηλώνει ακόμη και τους πιο απαίδευτους θεατές. Εκφραστικά μέσα πλήρως αποτελεσματικά ακόμη και σε κλειστό θέατρο, φανερώνουν την ερμηνευτική δύναμη της ηθοποιού. Επιβλητική η παρουσία της, χωρίς να γίνεται μελοδραματική. Έξοχος ο τόνος της φωνής της κατά την στιχομυθία με την Ελένη.

Μια Κασσάνδρα άκρως εκστατική, είναι η Μαρία Κίτσου. Ντυμένη νύφη, πλέκει το «εγκώμιο» μιας Δημοκρατίας ξεπεσμένης. Αναμφισβήτητα μια καλή ηθοποιός σε έναν ακραίων στιγμών ρόλο.

Μαζί τους, ως Μενέλαος ο Μιχάλης Οικονόμου (πρόσφατα κέρδισε το βραβείο Χορν). Ξενίζει με την «κωμική γραμμή» που ακολουθεί σε ένα κατά τα άλλα τραγικό έργο, ενώ ως Ελένη η όμορφη Αμαλία Τσεκούρα θεωρούμε πως αποτελεί μια πολύ καλή επιλογή. Βοηθά η εξωτερική εμφάνιση και το ανέκφραστο στοιχείο στο πρόσωπό της.

Αν κα την παράσταση σίγουρα κλέβει η Λυδία Κονιόρδου, δεν μπορούμε παρά να συγχαρούμε τον μεταφραστή Παντελή Μπουκάλα. Οι «Τρωάδες» μεταφέρονται στο σήμερα με τρόπο άμεσο, επιτρέποντας να διαφανεί η διαχρονικότητα του αρχαίου δράματος.

Φεύγοντας
Τι κι αν μιλάμε για μια ιστορία τόσο μακρινή; Όσο ζούμε, θα βιώνουμε καταστάσεις λύπης, συμφοράς, απόγνωσης. Κι αν δεν είναι ο Ποσειδώνας ή η θεά Αθηνά αυτοί από τους οποίους θα ζητήσουμε βοήθεια, τότε θα είναι κάποιες άλλες -ανώτερες ή μή- δυνάμεις. Είτε ο ίδιος μας ο εαυτός είτε οι γύρω μας. Έτσι η ιστορία των παθών των ανθρώπων συνεχίζεται.

Μια παράσταση που μέσα σε λίγα λεπτά μας συνεπήρε, μάς οδήγησε στην ερειπωμένη Τροία. Ένα αντιπολεμικό έργο αλλά και μια κραυγή για τον εκφυλισμό της Δημοκρατίας, εκείνη και κατ’επέκτασιν ετούτη εδώ την εποχή.

INFO:
Τρωάδες του Ευριπίδη
Θέατρο του Νέου Κόσμου-Πάνω Χώρος, Αντισθένους 7 και Θαρύπου, Νέος Κόσμος, τηλ: 210 9212900
Παραστάσεις: Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο 21:15, Κυριακή 19:00
Τιμές εισιτηρίων: 23 €, φοιτητικό 16 €, κάθε Τετάρτη και Πέμπτη 18 € και φοιτητικό 12 €.
Διάρκεια: 110'
Εώς 2 Μαίου 2010
Δημοσίευση | 6 Απριλίου 2010

"Τρωαδες" με μαυρες καμπαρντινες

«Τρωάδες» με μαύρες καμπαρντίνες
Δόθηκαν χθες και προχθές το βράδυ οι δύο επίσημες πρεμιέρες της τραγωδίας του Ευριπίδη στο Θέατρο του Νέου Κόσμου σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, με τη Λυδία Κονιόρδου στον ρόλο της Εκάβης
ΜΥΡΤΩ ΛΟΒΕΡΔΟΥ | Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010

Φορώντας μπεζ καμπαρντίνα, ο Ποσειδώνας του Ορέστη Τζιόβα άνοιξε την προχθεσινή παράσταση καθισμένος στα σκαλιά, ενώ λίγα λεπτά αργότερα, με την Ιωάννα Κανελλοπούλου (Αθηνά) ντυμένη στους ίδιους τόνους, ολοκλήρωσαν τον Πρόλογο των «Τρωάδων» στο θεολογείο- το ψηλότερο επίπεδο. Κάτω, επί σκηνής, μια μαυροντυμένη γυναίκα, σαν σκιά, σωριασμένη στο πάτωμα, η Εκάβη: ηγετική μορφή του είδους, η Λυδία Κονιόρδου διέσχισε με την ερμηνεία της την αρχαία τραγωδία και καθόρισε την παράσταση με το μέγεθός της- τόσο στους υψηλούς όσο και στους χαμηλούς τόνους. Ηταν και βασίλισσα και πατρίδα-Τροία, ήταν η μάνα του Εκτορα και η σύζυγος του Πριάμου, ήταν η γυναίκα που «λύγισε» μόνο μπροστά στον νεκρό εγγονό της. Σαν όλες τις γυναίκες μαζί ήταν η Εκάβη της. Σαν όλες τις Τρωαδίτισσες.

Μέσα στο λιτό μαύρο σκηνικό ο οκταμελής Χορός των Τρωάδων με τις μαύρες καμπαρντίνες ακολουθούσε τους ρυθμούςστην ενδιαφέρουσα μουσική μείξη του Τάκη Φαραζή και στην κίνηση που με ακρίβεια είχε ορίσει η Αγγελική Στελλάτου. Από τον Χορό αποχωρούσαν για να ερμηνεύσουν τους ρόλους τους η Μαρία Κίτσου - Κασσάνδρα, λευκοντυμένη παρθένα, η Μαρία Καλλιμάνη - Ανδρομάχη, στα μαύρα και με νύξεις κόκκινου στο κοστούμι της, και η Αμαλία Τσεκούρα - Ελένη, με το αλαβάστρινο βαθύ ντεκολτέ της, ως καταστροφικό αντικείμενο πόθου. Εξαιρετικός ο Ταλθύβιος του Γιάννη Τορτσέκη, ενώ ο Μενέλαος, τον οποίο υποδύθηκε ο Μιχάλης Οικονόμου, προσέφερε στο κοινό μια αχτίδα γέλιου, στον διάλογό του με την Ωραία Ελένη.

Την παράσταση, στη μετάφραση του Παντελή Μπουκάλα, που δόθηκε στον Πάνω Χώρο, χειροκρότησε ξανά και ξανά το κοινό που είχε από νωρίτερα γεμίσει την αυλή και το φουαγέ του Θεάτρου του Νέου Κόσμου. Ανάμεσα στους θεατές, καθισμένος, όπως το συνηθίζει, ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος υποκλίθηκε μαζί με τον θίασο. Η δουλειά του, μεστή, αυστηρή, άγρια, απέπνεε τα συντρίμμια της καταστροφής και του πένθους.

Τ ην ίδια ώρα στον Κάτω Χώρο και στο Δώμα παίζονταν δύο ακόμη έργα, συμπληρώνοντας έτσι το θεατρικό παζλ που χαρακτηρίζει το θέατρο, Αντισθένους και Θαρύπου γωνία. Ανάμεσα στους καλεσμένους η υπουργός Οικονομίας Λούκα Κατσέλη με τον Γεράσιμο Αρσένη και την κόρη τους Αμαλία, ο πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου Γιώργος Παπαλιός με τη σύζυγό του Μαίρη, ο Δημήτρης Μαρωνίτης, οι συνθέτες Γιώργος Κουρουπός και Θάνος Μικρούτσικος, η Τζένη Μαστοράκη, ο Διονύσης Καψάλης, η Σούλα Αθανασιάδου , ηθοποιοί, φίλοι και συγγενείς του θιάσου. Και φυσικά, η οικογένεια του σκηνοθέτη, η Κοραλία και ο Μίλτος Σωτηριάδης , καθώς και η σταθερή συνεργάτις του Μαρία Παπαλέξη , που φρόντισε για όλα.

«Πρώτη φορά παίζω την Εκάβη» έλεγε η Λυδία Κονιόρδου όταν, μετά την παράσταση, οι καλεσμένοι με ένα ποτήρι κρασί στο χέρι τσιμπολογούσαν στον μπουφέ. «Ημουν όμως μέλος στον Χορό των “Τρωάδων” όταν τις ανέβασε ο Κουν το 1978 με την Αλέκα Παΐζη στον ρόλο της Εκάβης» είπε και θυμήθηκε τον δάσκαλό της- του οποίου απεδείχθη άξια μαθήτρια.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=310968&ct=4&dt=22/01/2010#ixzz0xSjL0RaS