πηγή: http://www.esos.gr
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα παιδαγωγικα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα παιδαγωγικα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
14 Φεβρουαρίου 2014
19 Ιανουαρίου 2012
Εχει µέλλον η Παιδεία µας;
Εχει µέλλον η Παιδεία µας; Το ΒΗΜΑ, Νέες Εποχές, 31/12/2011
http://www.babiniotis.gr/
Εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ
31 Δεκεμβρίου 2011
31 Δεκεμβρίου 2011
Στο ερώτηµα αν έχει µέλλον η Παιδεία µας µέσα στην οικονοµική κρίση που µαστίζει τη χώρα µας η απάντηση είναι απλή µαζί και τραγική: Αν δεν έχει µέλλον η Παιδεία µας, δεν έχει µέλλον και η χώρα µας. Finis Graeciae! Σπεύδω να πάρω θέση: Η Παιδεία µας έχει µέλλον υπό προϋποθέσεις· όχι χωρίς παιδευτικό όραµα και χωρίς πανεθνική προσπάθεια· όχι µε ηµίµετρα ή σπασµωδικά µέτρα· όχι µε βολέµατα και εφησυχασµό· όχι µε τεχνικές εφαρµογής εις βάρος τής ουσίας· όχι χωρίς διακοµµατική συναίνεση σε κοινούς στόχους και χωρίς µακροπρόθεσµες πολιτικές.
Πάντως, ουδέν κακόν αµιγές καλού. Η οικονοµική κρίση µπορεί να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτο πανικό ή να γίνει ο δρόµος για µια γενικότερη αυτοσυνειδησία. Αν αφυπνισθούµε και αποδιώξουµε ό,τι µάς βύθισε στη σηµερινή κατάντια, τότε µπορεί αυτή η χώρα να ξαναβρεί τον δρόµο της µέσα από µια συντονισµένη εθνική προσπάθεια, όπου βασικό ρόλο θα παίξει η Παιδεία. Γιατί, αν λ.χ. τη διαφθορά την αποτελεί µόνο η φοροδιαφυγή, τότε αντιµετωπίζεται µε κάποια διοικητικά µέτρα. Αν, όµως, τη διαφθορά την αποτελεί µια διευρυµένη ηθική χαλάρωση έως φθορά, τότε αυτή αντιµετωπίζεται µόνο από µια εµπνευσµένη και εµπνέουσα Παιδεία ουσίας, αρχών, αξιών και πραγµατικής γνώσης.
Η θέση την οποία υποστηρίζω είναι ότι στην πατρίδα µας – και όχι µόνον – έχουµε κατά καιρούς µεταρρυθµιστικές προσπάθειες στην Παιδεία µας που βασίζονται όχι στην ουσία τής Παιδείας αλλά στις τεχνικές εφαρµογής (ό,τι οι ξένοι αποκαλούν «technicalities»). Εξηγούµαι: Χρήσιµο είναι να προσδιορίσουµε την έκταση τής ύλης ή τον αριθµό των εξεταζοµένων µαθηµάτων. Χρήσιµο είναι να χρησιµοποιήσουµε τους διαδραστικούς πίνακες και την ψηφιακή τεχνολογία. Χρήσιµο είναι να επαναδιοργανώσουµε τη διοίκηση τής Εκπαίδευσης. Χρήσιµο είναι να εισαγάγουµε τις ερευνητικές εργασίες των µαθητών στο σχολείο. Χρήσιµο είναι να έχουµε µεγάλες σχολικές µονάδες µε όλες τις ειδικότητες των µαθηµάτων. Χρήσιµο είναι να µαθαίνουµε περισσότερες ξένες γλώσσες. Χρήσιµα είναι αδιαµφισβητήτως και πολλά άλλα από αυτά που έγιναν και γίνονται. Αλλά όλα µαζί αυτά και καθένα χωριστά δεν συνιστούν την ουσία τής Παιδείας. ∆εν καλύπτουν τους σκοπούς που πρέπει να επιδιώξει µια βαθύτερη, γνήσια και αποτελεσµατική Παιδεία.
Ποια θα ήταν, λοιπόν, µια Παιδεία ουσίας µε θεµελιώδεις παιδευτικούς σκοπούς; Φρονώ ότι θα ήταν µια Παιδεία που µορφώνει πολίτες υπεύθυνους, πολίτες σκεπτόµενους, πολίτες κοινωνικά ευαίσθητους, πολίτες καλλιεργηµένους, πολίτες µε αρχές, αξίες και ιδανικά, πολίτες µε ικανότητες, µε γνώσεις και αυτογνωσία. Ο,τι σχεδιάζεται και επιτελείται από το Νηπιαγωγείο µέχρι και την τρίτη Λυκείου θα πρέπει να υπηρετεί µια τέτοια µορφή Παιδείας. Αναφερόµαστε προφανώς στη Γενική Παιδεία, που πρέπει να προσφέρεται δωρεάν σε όλα τα ελληνόπουλα από τα πέντε χρόνια τους µέχρι τα δεκαοκτώ. Χωρίς ενδιάµεσες διαφοροποιήσεις, πέρα από µια ευρύτερη επιλογή µαθηµάτων που θα έδιναν διέξοδο στα ειδικά ενδιαφέροντα των µαθητών. ∆ιαφορετικοί, βεβαίως, είναι οι σκοποί τής τριτοβάθµιας εκπαίδευσης που συνδέεται εξ ορισµού µε εξειδικευµένες γνώσεις και επαγγελµατικές βλέψεις.
Μιλώντας για µια Παιδεία ουσίας αναφέροµαι σε µια ποιοτική Παιδεία, που θα διασφαλίζει, κατά προτεραιότητα, την κατάκτηση τής µητρικής γλώσσας και την εξοικείωση µε τη µαθηµατική σκέψη. Περαιτέρω, µια Παιδεία που θα εξασφαλίζει την κατοχή των «εθνικών µαθηµάτων» (ιστορίας, λογοτεχνίας, γεωγραφίας, θρησκευτικών) και την ουσιαστική οικείωση µε τις φυσικές επιστήµες (φυσική, χηµεία, βιολογία). Μια Παιδεία που θα οδηγεί εξ απαλών ονύχων στον κόσµο τού πολιτισµού (µουσικής, εικαστικών, θεάτρου, δηµιουργικής γραφής) και στην άσκηση τού σώµατος (φυσική αγωγή, αθλητισµός) σε όλα τα χρόνια των σπουδών. Η κατοχή µιας ξένης γλώσσας µέσα στη σχολική εκπαίδευση και η καλή γνώση και χρήση τής ψηφιακής τεχνολογίας πρέπει να συµπληρώνουν τα βασικά.
Ωστόσο, κυρίαρχα στοιχεία τής Παιδείας, διάχυτα σε όλα τα πεδία και τα επίπεδα τής εκπαίδευσης, πρέπει να είναι οι αρχές, οι αξίες και τα ιδανικά, ό,τι ανεβάζει τον άνθρωπο, ό,τι στηρίζει µια κοινωνία, ό,τι συνέχει έναν λαό. Οχι ως θεωρίες, ρητορισµοί και φανφάρες, αλλά ως στοιχεία που πηγάζουν µέσα από την ιστορία και την παράδοση τού τόπου, ως ιδέες, αρχές και πρότυπα ζωής που µπορούν να συγκινήσουν και να εµπνεύσουν. Αυτή η διάσταση τής Παιδείας ατόνησε (ή υπονοµεύτηκε;) µε το σκεπτικό ότι δήθεν αποτελεί χρηστοµάθεια ή ηθικολογία ή ξεπερασµένες συντηρητικές ιδέες εν ονόµατι ενός αβαθούς προοδευτισµού και σειράς ιδεολογηµάτων που κλόνισαν τελικά τα θεµέλια τής Παιδείας. Ετσι ένας ολόκληρος κόσµος νέων παιδιών βρέθηκαν χωρίς εσωτερικά στηρίγµατα και σηµεία αναφοράς, σε µια σύγχυση και αβεβαιότητα που τους γεννά πικρίες, επιθετικότητα και τους εκτρέπει στην αναζήτηση ξένων προτύπων που επιδεινώνουν την κατάσταση.
Μια άλλη ανίατη µέχρι σήµερα ασθένεια τής εκπαίδευσής µας που υπονοµεύει κάθε έννοια ουσιαστικής Παιδείας είναι ο όγκος των πληροφοριών µε τις οποίες φορτώνουµε τους µαθητές, πληροφορίες που σπάνια περνούν το κατώφλι τής πραγµατικής γνώσης και που ξεχνιούνται (διάβαζε «αποβάλλονται» από τη µνήµη) αφήνοντας ελάχιστα ίχνη. Ο έρωτας τής λυτρωτικής γνώσης που ρίχνει φως γύρω µας, η αγάπη για το σχολείο ως ιερό χώρο αφύπνισης τού νου, η εκτίµηση στον δάσκαλο ως πηγή τής γνώσης, το δέσιµο µε το βιβλίο ως µετάβαση στον κόσµο τής γνώσης, όλα αυτά αποτελούν άπιαστο όνειρο, εις βάρος κάθε έννοιας αληθινής Παιδείας. Για ποια Παιδεία µπορούµε να µιλούµε αν δεν επανακτήσουµε την αγάπη τού µαθητή για τη µάθηση και το σχολείο; Και πώς θα γίνει αυτό χωρίς τον µαθητή να µετέχει ενεργώς στην αναζήτηση τής γνώσης, στη µαγεία τής ανακάλυψης τού κόσµου τής φύσης και τής νόησης, σε ό,τι γεννά δηµιουργικό «έρωτα Παιδείας».
Η πρόκληση, λοιπόν, που µπορεί να βγει µέσα από τα δεινά τής κρίσης ως πνευµατική κάθαρση είναι µια νέα Παιδεία τής ουσίας από ένα εκπαιδευτικό σύστηµα που θα µάς «ξεβολέψει» αρχικά όλους – δασκάλους, µαθητές, γονείς, πανεπιστήµια, πολιτεία – µε ριζικές αλλαγές οι οποίες θα µετατρέψουν την απόκτηση Παιδείας από αγγαρεία σε απόλαυση, από µια χρηστική αντίληψη τής Παιδείας ως απλής πύλης εισόδου στα πανεπιστήµια (µε καθαγιασµό τής φροντιστηριακής στήριξης) σε µια πηγή αυτογνωσίας, καλλιέργειας και ανθρωπιάς.
Τελικά, όσες αλλαγές κι αν επιχειρήσεις στην εκπαίδευση επιπολής και επιµέρους, δεν θα επιτύχεις ποτέ τον κύριο και µοναδικό στόχο: µια πραγµατική µόρφωση τής προσωπικότητας των νέων ανθρώπων, µια αληθινή καλλιέργεια, µια Παιδεία ουσίας, µια Παιδεία ποιοτικής ζωής, η οποία είναι δυνατόν να επιτευχθεί µε τους όρους που ανέφερα. Μια τέτοια Παιδεία µπορεί να λειτουργήσει ως µοχλός αφύπνισης, ως πηγή διαφωτισµού και ως µόνιµη ασφαλιστική δικλίδα για την αποφυγή στο µέλλον κάθε κρίσης, και τής οικονοµικής.
http://www.babiniotis.gr/
11 Δεκεμβρίου 2010
ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΜΕΛΕΤΗΣ
Οι παρακάτω ερωτήσεις αξιολογούν τα δυνατά και αδύνατα χαρακτηριστικά σου όσων αφορά το διάβασμα. Διάβασε κάθε ερώτηση. Απάντησε με N (Ναι), Ο (Όχι) και ΜΦ (Μερικές Φορές). Στη συνέχεια γράψε τον αριθμό των απαντήσεων που σημείωσες με Ν στο τέλος της επόμενης σελίδας.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ
ΜΑΘΗΣΙΑΚΟ ΣΤΥΛ
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
ΜΝΗΜΗ
ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑΤΑ
ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΑΓΧΟΥΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ| _____ |
|
| _____ |
|
| _____ |
|
| _____ |
|
| _____ |
|
| _____ |
|
| _____ |
|
ΜΑΘΗΣΙΑΚΟ ΣΤΥΛ| _____ |
|
| _____ |
|
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ| _____ |
|
| _____ |
|
| _____ |
|
| _____ |
|
| _____ |
|
ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ| _____ |
|
| _____ |
|
| _____ |
|
| _____ |
|
| _____ |
|
| _____ |
|
| _____ |
|
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ| _____ |
|
| _____ |
|
| _____ |
|
| _____ |
|
| _____ |
|
| _____ |
|
| _____ |
|
ΜΝΗΜΗ| _____ |
|
| _____ |
|
| _____ |
|
ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑΤΑ| _____ |
|
| _____ |
|
| _____ |
|
| _____ |
|
| _____ |
|
ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ| _____ |
|
| _____ |
|
| _____ |
|
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΑΓΧΟΥΣ| _____ |
|
| _____ |
|
| _____ |
|
| _____ |
|
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ=_____
38-43 Ναι= Εξαιρετικές στρατηγικές μελέτης
32-37 Ναι= Καλές στρατηγικές μελέτης
25-31 Ναι= Μέτριες στρατηγικές μελέτης
κάτω από 24 Ναι= Χρειάζεσαι βελτίωση!
38-43 Ναι= Εξαιρετικές στρατηγικές μελέτης
32-37 Ναι= Καλές στρατηγικές μελέτης
25-31 Ναι= Μέτριες στρατηγικές μελέτης
κάτω από 24 Ναι= Χρειάζεσαι βελτίωση!
2 Δεκεμβρίου 2010
What makes good teaching?
Is the teacher, stupid!"
To rephrase President Clinton's election message about the economy, that seems to be the key message from the coalition government's White Paper.
As such, Michael Gove's blueprint for raising standards in schools draws heavily on a report from someone who was, ironically, an education advisor to the Labour government.
In September 2007 Michael Barber, by then at McKinsey & Company, published a study of the world's best school systems.
It concluded that while high-performing systems such as Finland, Japan, Singapore and Korea had very different approaches to the curriculum, teaching methods and school structures, they all made the quality of teaching their top priority.
So, as Barber concluded, the top two priorities for raising school standards are: getting the right people to become teachers and developing them into effective instructors.
Others agree on the importance of teacher quality. Dylan Wiliam, Emeritus Professor at the Institute of Education, cites research that shows the dramatic impact different teachers have on pupil progress.
It shows that if you take a group of 50 teachers, then pupils taught by the best teacher would learn twice as fast as average, while those taught by the worst teacher would make only half the average progress.
But while there is now broad agreement that teaching quality is the key, working out what to do about it is another.
The White Paper looks abroad for inspiration, noting admiringly that South Korea recruits teacher trainees from the top 5%, and Finland from the top 10%, of their school leavers.
So the White Paper proposes restricting government funding for post-graduate teacher training to those with at least a 2:2 degree.
Tougher tests It also proposes making the current numeracy and literacy tests for teachers much tougher and says it will reduce the number of re-takes that are allowed (currently one in seven re-sit at least one paper more than three times).
The government will also pilot assessments of "aptitude, personality and resilience" with the aim of introducing these into the selection process for trainee teachers.
But, as Dylan Wiliam argues, "replacing teachers with better ones" is a "very slow strategy" for improving teacher quality.
That is because the "churn-rate" for retiring teachers being replaced by new ones is only around 20,000 a year out of a teaching profession of some 400,000.
The coalition wants more teachers to be trained by 'teaching schools' So it would take many years before the effects of the White Paper changes on teacher recruitment start to make a system-wide impact.
Of course, it would theoretically be possible to speed up the churn, by sacking more lower-performing teachers.
But that would be expensive as it would require training many more teachers at a time when rising pupil numbers are already putting this under pressure.
It would also mean political battles with teachers' unions.
So Dylan Wiliam says it may be better to focus more on improving the quality of existing teachers.
The White Paper, though, says rather more about initial teacher training than it does about professional development.
Teaching schools For Michael Gove, teaching is a "craft" that is best learnt on-the-job.
So the government plans to shift teacher training from the universities and into schools, creating "teaching schools" on the model of "teaching hospitals".
But Chris Husbands, director designate of the Institute of Education, thinks this sort of thinking is "based on a now outdated view of the distinction between 'theory' and 'practice' - in almost no other profession is this distinction seen as a sensible way of organising thinking about professional learning".
Rather awkwardly for the government, the wisdom of shifting teacher training out of universities appears to be contradicted by evidence just produced by Ofsted.
It found there was more "outstanding" teacher training in university-led partnerships than in school-based schemes (run by school consortia) or in schemes where trainees are employed by schools and learn on-the-job.
It also ignores the changes that have occurred in recent years, which mean that post-graduate teacher trainees already spend about two-thirds of their time in school and only one-third in university.
Debbie Jack, head of education at Middlesex University, argues that access to the latest research on teaching is important so trainees gain knowledge that goes wider than is likely to be provided by their in-school mentors.
As she warns, "this balance could well be lost" if trainees spent all their time in schools.
Expensive There is, of course, one reform that could ensure that trainee teachers spend more time learning on-the-job without losing the wider preparation university offers.
This would be to double the length of post-graduate teacher training to two-years, putting it on a par with post-graduate training for lawyers.
But that may prove too expensive - and too slow - for the government.
Meanwhile that leaves what Dylan Wiliam calls the "love the one you're with strategy", namely improving the quality of existing teachers.
He advocates this not because teachers aren't good enough, but because - he says - they can always be better.
He believes it requires school leaders to prioritise improve their teachers' skills, focusing on the things that make a difference to pupils, and giving teachers the time, space and support to improve.
And, as an incentive, he argues that teachers' annual pay increments could be tied to improvement in teaching skills.
The bottom line is that improving teacher quality will take time and money.
πηγή: BBC
To rephrase President Clinton's election message about the economy, that seems to be the key message from the coalition government's White Paper.
As such, Michael Gove's blueprint for raising standards in schools draws heavily on a report from someone who was, ironically, an education advisor to the Labour government.
In September 2007 Michael Barber, by then at McKinsey & Company, published a study of the world's best school systems.
It concluded that while high-performing systems such as Finland, Japan, Singapore and Korea had very different approaches to the curriculum, teaching methods and school structures, they all made the quality of teaching their top priority.
So, as Barber concluded, the top two priorities for raising school standards are: getting the right people to become teachers and developing them into effective instructors.
Others agree on the importance of teacher quality. Dylan Wiliam, Emeritus Professor at the Institute of Education, cites research that shows the dramatic impact different teachers have on pupil progress.
It shows that if you take a group of 50 teachers, then pupils taught by the best teacher would learn twice as fast as average, while those taught by the worst teacher would make only half the average progress.
But while there is now broad agreement that teaching quality is the key, working out what to do about it is another.
The White Paper looks abroad for inspiration, noting admiringly that South Korea recruits teacher trainees from the top 5%, and Finland from the top 10%, of their school leavers.
So the White Paper proposes restricting government funding for post-graduate teacher training to those with at least a 2:2 degree.
Tougher tests It also proposes making the current numeracy and literacy tests for teachers much tougher and says it will reduce the number of re-takes that are allowed (currently one in seven re-sit at least one paper more than three times).
The government will also pilot assessments of "aptitude, personality and resilience" with the aim of introducing these into the selection process for trainee teachers.
But, as Dylan Wiliam argues, "replacing teachers with better ones" is a "very slow strategy" for improving teacher quality.
That is because the "churn-rate" for retiring teachers being replaced by new ones is only around 20,000 a year out of a teaching profession of some 400,000.
The coalition wants more teachers to be trained by 'teaching schools' Of course, it would theoretically be possible to speed up the churn, by sacking more lower-performing teachers.
But that would be expensive as it would require training many more teachers at a time when rising pupil numbers are already putting this under pressure.
It would also mean political battles with teachers' unions.
So Dylan Wiliam says it may be better to focus more on improving the quality of existing teachers.
The White Paper, though, says rather more about initial teacher training than it does about professional development.
Teaching schools For Michael Gove, teaching is a "craft" that is best learnt on-the-job.
So the government plans to shift teacher training from the universities and into schools, creating "teaching schools" on the model of "teaching hospitals".
But Chris Husbands, director designate of the Institute of Education, thinks this sort of thinking is "based on a now outdated view of the distinction between 'theory' and 'practice' - in almost no other profession is this distinction seen as a sensible way of organising thinking about professional learning".
Rather awkwardly for the government, the wisdom of shifting teacher training out of universities appears to be contradicted by evidence just produced by Ofsted.
It found there was more "outstanding" teacher training in university-led partnerships than in school-based schemes (run by school consortia) or in schemes where trainees are employed by schools and learn on-the-job.
It also ignores the changes that have occurred in recent years, which mean that post-graduate teacher trainees already spend about two-thirds of their time in school and only one-third in university.
Debbie Jack, head of education at Middlesex University, argues that access to the latest research on teaching is important so trainees gain knowledge that goes wider than is likely to be provided by their in-school mentors.
As she warns, "this balance could well be lost" if trainees spent all their time in schools.
Expensive There is, of course, one reform that could ensure that trainee teachers spend more time learning on-the-job without losing the wider preparation university offers.
This would be to double the length of post-graduate teacher training to two-years, putting it on a par with post-graduate training for lawyers.
But that may prove too expensive - and too slow - for the government.
Meanwhile that leaves what Dylan Wiliam calls the "love the one you're with strategy", namely improving the quality of existing teachers.
He advocates this not because teachers aren't good enough, but because - he says - they can always be better.
He believes it requires school leaders to prioritise improve their teachers' skills, focusing on the things that make a difference to pupils, and giving teachers the time, space and support to improve.
And, as an incentive, he argues that teachers' annual pay increments could be tied to improvement in teaching skills.
The bottom line is that improving teacher quality will take time and money.
πηγή: BBC
27 Οκτωβρίου 2010
Η αξιολόγηση του μαθητή
ασικός στόχος της αξιολόγησης του μαθητή είναι η ανατροφοδότηση της εκπαιδευτικής διαδικασίας και ο εντοπισμός των μαθησιακών ελλείψεων, με σκοπό τη βελτίωση της προσφερόμενης σχολικής εκπαίδευσης και τελικά την πρόοδο του μαθητή. Ειδικότερα η αξιολόγηση του μαθητή αποσκοπεί:
* στη διαπίστωση της επίτευξης των στόχων της μάθησης * στον σχεδιασμό των επόμενων σταδίων της μάθησης * στη διερεύνηση και αποτύπωση της ατομικής και συλλογικής πορείας των μαθητών, των ικανοτήτων, των ενδιαφερόντων και των ιδιαιτεροτήτων τους σε όλα τα επίπεδα και στάδια κατάκτησης της γνώσης * στην ποιοτική αναβάθμιση συνολικά της εκπαιδευτικής διαδικασίας, η οποία στοχεύει στην ενίσχυση και ενθάρρυνση των μαθητών, αλλά και στη δημιουργία κινήτρων μάθησης * στον εντοπισμό των μαθησιακών δυσκολιών και των ελλείψεων των μαθητών με στόχο τον σχεδιασμό κατάλληλων παρεμβάσεων για τη βελτίωση της διδακτικής διαδικασίας * στην καλλιέργεια ερευνητικού πνεύματος, στην ανάπτυξη της ικανότητας επίλυσης προβλημάτων και στην απόκτηση γνώσεων και δεξιοτήτων μέσα από διαθεματικές προσεγγίσεις * στην απόκτηση υπευθυνότητας από τους μαθητές μέσα από διαδικασίες συλλογικής εργασίας και αυτοαξιολόγησης * στην ενίσχυση της αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησης των μαθητών και συνολικά στη συγκρότηση της προσωπικότητάς τους * στην απόκτηση μεταγνωστικών ικανοτήτων εκ μέρους των μαθητών μέσα από τον έλεγχο και τη διαχείριση της μάθησής τους.
Μορφές αξιολόγησης
1. Αρχική ή Διαγνωστική Αξιολόγηση: Εφαρμόζεται κυρίως στην αρχή της μαθησιακής διαδικασίας, αλλά και κατά τη διάρκειά της, και αποσκοπεί στον προσδιορισμό του επιπέδου των γνώσεων και των εμπειριών, των ενδιαφερόντων και τον εντοπισμό των πιθανών δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι μαθητές. Στόχος της είναι αφενός να αποτυπώνεται το προϋπάρχον γνωστικό επίπεδο και αφετέρου να προσδιορίζονται τα αίτια που επιδρούν ανασταλτικά στη μάθηση, ώστε να σχηματοποιηθούν τα μέτρα πρόληψης και αντιμετώπισης των μαθησιακών προβλημάτων. Με την έννοια αυτή, ο εκπαιδευτικός προσπαθεί να προσαρμόσει τις μαθησιακές διαδικασίες στο επίπεδο, τις δυνατότητες και τις ιδιαιτερότητες κάθε μαθητή, με σκοπό να οδηγήσει όλους τους μαθητές στην επίτευξη των επιδιωκόμενων διδακτικών και παιδαγωγικών στόχων.
2. Διαμορφωτική ή Σταδιακή Αξιολόγηση: Εφαρμόζεται κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας, έχει κυρίως πληροφοριακό χαρακτήρα και αποσκοπεί στον έλεγχο της πορείας κάθε μαθητή προς την κατάκτηση των συγκεκριμένων εκπαιδευτικών στόχων. Οι τελικές διαπιστώσεις προκύπτουν από τον παιδαγωγικό, δημιουργικό, μαθησιακό διάλογο μεταξύ εκπαιδευτικού και μαθητών, με βασικό σκοπό να εξαχθούν οι πληροφορίες που απαιτούνται για την πιθανή τροποποίηση του σχεδιασμού ή της διδακτικής μεθόδου, προκειμένου οι μαθητές να επιτύχουν τους επιδιωκόμενους στόχους.
3. Τελική ή Συνολική Αξιολόγηση: Πρόκειται για ανακεφαλαιωτική αλλά και ανατροφοδοτική διαδικασία, προκειμένου να εκτιμηθεί ο βαθμός επίτευξης των διδακτικών και παιδαγωγικών στόχων, σε σχέση με τους προκαθορισμένους ως τελικούς στόχους. Ουσιαστικά συγκρίνεται το μαθησιακό επίπεδο κάθε μαθητή με αυτό που διέθετε πριν και η ομαδική επίδοση της τάξης σε σχέση με την προσδοκώμενη και επιδιωκόμενη.
Τεχνικές της αξιολόγησης
Οι τεχνικές της αξιολόγησης συναρτώνται άμεσα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, τους στόχους και το περιεχόμενο του γνωστικού αντικειμένου. Συνδέονται με βασικές οργανωτικές- επικοινωνιακές περιστάσεις που διασφαλίζουν το παιδαγωγικό περιεχόμενο της αξιολόγησης. Στοχεύουν στη διερεύνηση του γνωστικού αποτελέσματος, αλλά ταυτόχρονα δίνουν έμφαση στην ικανότητα απόκτησης και διαχείρισης της γνώσης και στην πολλαπλή εφαρμογή και χρησιμοποίησή της, ενώ επίσης μπορεί να αναδεικνύουν τις επικοινωνιακές δεξιότητες και τη μαθησιακή «ταυτότητα» κάθε μαθητή. Στις τεχνικές αξιολόγησης περιλαμβάνονται οι γραπτές ή προφορικές εξετάσεις με ερωτήσεις κλειστού ή ανοιχτού τύπου, ο ημιδομημένος δυναμικός διάλογος μεταξύ των συμμετεχόντων στη μαθησιακή διαδικασία, οι συνθετικές δημιουργικές- διερευνητικές εργασίες (σχέδια εργασίας), η συστηματική παρατήρηση, ο φάκελος εργασιών/ δελτίο του μαθητή, η αυτοαξιολόγηση του μαθητή ή η αξιολόγηση από τους συμμαθητές του, ο συνδυασμός διαφορετικών τεχνικών (π.χ. τεστ και προφορική εξέταση) κ.λπ.
Μέσα έκφρασης του αξιολογικού αποτελέσματος
Το αποτέλεσμα της αξιολόγησης (π.χ. ο βαθμός) δεν είναι αυτοσκοπός, ούτε μέσο ιεράρχησης και ταξινόμησης των μαθητών, αλλά βασικός μοχλός «κινητοποίησης» του σχολείου και του εκπαιδευτικού για τη λήψη ενδεδειγμένων παιδαγωγικών και διδακτικών μέτρων, που αναβαθμίζουν την παρεχόμενη εκπαίδευση.
Επικεντρώνοντας την προσοχή μας γενικότερα στην παιδαγωγική αποστολή του σχολείου και ειδικότερα στην ανατροφοδοτική λειτουργία της αξιολογικής διαδικασίας καθώς και στους μαθησιακούς στόχους του ΔΕΠΠΣ, θεωρούμε ότι εγγύτερα στους σκοπούς και τους στόχους του ΔΕΠΠΣ και των συνακόλουθων ΑΠΣ βρίσκεται η περιγραφική μορφή έκφρασης του αξιολογικού αποτελέσματος, ιδιαίτερα για τις μικρές τάξεις του δημοτικού σχολείου. Μέσα από αυτήν παρέχεται η δυνατότητα περιγραφής των επιδόσεων του μαθητή με περισσότερη σαφήνεια και πληρότητα. Έτσι κατανοούνται από τους μαθητές και τους γονείς όχι μόνο οι αδυναμίες και οι ελλείψεις του μαθητή, αλλά ακόμη και σημαντικές πτυχές της σχολικής προσπάθειας, της συμμετοχής και της δραστηριότητας του μαθητή.
Με αυτή τη μορφή έκφρασης- ανακοίνωσης του αποτελέσματος της αξιολόγησης ελαχιστοποιείται ή και εξαλείφεται η πίεση για βαθμοθηρία και στείρα απομνημόνευση, καθώς και ο υπέρμετρος ανταγωνισμός που δημιουργείται ανάμεσα στους μαθητές. Πολύ περισσότερο όμως, μέσα από την περιγραφική αξιολόγηση, στο επίκεντρο της αξιολογικής διαδικασίας βρίσκεται η ατομική πορεία μάθησης του μαθητή, από την οποία αναδεικνύονται αφενός τα ενδιαφέροντα, οι ανάγκες και οι προσωπικές ιδιαιτερότητές του και αφετέρου επισημαίνεται η επίδραση των παραγόντων που εμπλέκονται στην οργάνωση και την υλοποίηση των διαδικασιών μάθησης. Για τις ανάγκες των μεγαλύτερων τάξεων του Δημοτικού και του Γυμνασίου, διαπιστώνεται η αναγκαιότητα χρησιμοποίησης της περιγραφικής μορφής έκφρασης του αξιολογικού αποτελέσματος σε συνδυασμό με τους παραδοσιακούς τρόπους ποσοτικής έκφρασης που είναι καλό να διαθέτουν μεγάλο εύρος κλίμακας.
* στη διαπίστωση της επίτευξης των στόχων της μάθησης * στον σχεδιασμό των επόμενων σταδίων της μάθησης * στη διερεύνηση και αποτύπωση της ατομικής και συλλογικής πορείας των μαθητών, των ικανοτήτων, των ενδιαφερόντων και των ιδιαιτεροτήτων τους σε όλα τα επίπεδα και στάδια κατάκτησης της γνώσης * στην ποιοτική αναβάθμιση συνολικά της εκπαιδευτικής διαδικασίας, η οποία στοχεύει στην ενίσχυση και ενθάρρυνση των μαθητών, αλλά και στη δημιουργία κινήτρων μάθησης * στον εντοπισμό των μαθησιακών δυσκολιών και των ελλείψεων των μαθητών με στόχο τον σχεδιασμό κατάλληλων παρεμβάσεων για τη βελτίωση της διδακτικής διαδικασίας * στην καλλιέργεια ερευνητικού πνεύματος, στην ανάπτυξη της ικανότητας επίλυσης προβλημάτων και στην απόκτηση γνώσεων και δεξιοτήτων μέσα από διαθεματικές προσεγγίσεις * στην απόκτηση υπευθυνότητας από τους μαθητές μέσα από διαδικασίες συλλογικής εργασίας και αυτοαξιολόγησης * στην ενίσχυση της αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησης των μαθητών και συνολικά στη συγκρότηση της προσωπικότητάς τους * στην απόκτηση μεταγνωστικών ικανοτήτων εκ μέρους των μαθητών μέσα από τον έλεγχο και τη διαχείριση της μάθησής τους.
Μορφές αξιολόγησης
1. Αρχική ή Διαγνωστική Αξιολόγηση: Εφαρμόζεται κυρίως στην αρχή της μαθησιακής διαδικασίας, αλλά και κατά τη διάρκειά της, και αποσκοπεί στον προσδιορισμό του επιπέδου των γνώσεων και των εμπειριών, των ενδιαφερόντων και τον εντοπισμό των πιθανών δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι μαθητές. Στόχος της είναι αφενός να αποτυπώνεται το προϋπάρχον γνωστικό επίπεδο και αφετέρου να προσδιορίζονται τα αίτια που επιδρούν ανασταλτικά στη μάθηση, ώστε να σχηματοποιηθούν τα μέτρα πρόληψης και αντιμετώπισης των μαθησιακών προβλημάτων. Με την έννοια αυτή, ο εκπαιδευτικός προσπαθεί να προσαρμόσει τις μαθησιακές διαδικασίες στο επίπεδο, τις δυνατότητες και τις ιδιαιτερότητες κάθε μαθητή, με σκοπό να οδηγήσει όλους τους μαθητές στην επίτευξη των επιδιωκόμενων διδακτικών και παιδαγωγικών στόχων.
2. Διαμορφωτική ή Σταδιακή Αξιολόγηση: Εφαρμόζεται κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας, έχει κυρίως πληροφοριακό χαρακτήρα και αποσκοπεί στον έλεγχο της πορείας κάθε μαθητή προς την κατάκτηση των συγκεκριμένων εκπαιδευτικών στόχων. Οι τελικές διαπιστώσεις προκύπτουν από τον παιδαγωγικό, δημιουργικό, μαθησιακό διάλογο μεταξύ εκπαιδευτικού και μαθητών, με βασικό σκοπό να εξαχθούν οι πληροφορίες που απαιτούνται για την πιθανή τροποποίηση του σχεδιασμού ή της διδακτικής μεθόδου, προκειμένου οι μαθητές να επιτύχουν τους επιδιωκόμενους στόχους.
3. Τελική ή Συνολική Αξιολόγηση: Πρόκειται για ανακεφαλαιωτική αλλά και ανατροφοδοτική διαδικασία, προκειμένου να εκτιμηθεί ο βαθμός επίτευξης των διδακτικών και παιδαγωγικών στόχων, σε σχέση με τους προκαθορισμένους ως τελικούς στόχους. Ουσιαστικά συγκρίνεται το μαθησιακό επίπεδο κάθε μαθητή με αυτό που διέθετε πριν και η ομαδική επίδοση της τάξης σε σχέση με την προσδοκώμενη και επιδιωκόμενη.
Τεχνικές της αξιολόγησης
Οι τεχνικές της αξιολόγησης συναρτώνται άμεσα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, τους στόχους και το περιεχόμενο του γνωστικού αντικειμένου. Συνδέονται με βασικές οργανωτικές- επικοινωνιακές περιστάσεις που διασφαλίζουν το παιδαγωγικό περιεχόμενο της αξιολόγησης. Στοχεύουν στη διερεύνηση του γνωστικού αποτελέσματος, αλλά ταυτόχρονα δίνουν έμφαση στην ικανότητα απόκτησης και διαχείρισης της γνώσης και στην πολλαπλή εφαρμογή και χρησιμοποίησή της, ενώ επίσης μπορεί να αναδεικνύουν τις επικοινωνιακές δεξιότητες και τη μαθησιακή «ταυτότητα» κάθε μαθητή. Στις τεχνικές αξιολόγησης περιλαμβάνονται οι γραπτές ή προφορικές εξετάσεις με ερωτήσεις κλειστού ή ανοιχτού τύπου, ο ημιδομημένος δυναμικός διάλογος μεταξύ των συμμετεχόντων στη μαθησιακή διαδικασία, οι συνθετικές δημιουργικές- διερευνητικές εργασίες (σχέδια εργασίας), η συστηματική παρατήρηση, ο φάκελος εργασιών/ δελτίο του μαθητή, η αυτοαξιολόγηση του μαθητή ή η αξιολόγηση από τους συμμαθητές του, ο συνδυασμός διαφορετικών τεχνικών (π.χ. τεστ και προφορική εξέταση) κ.λπ.
Μέσα έκφρασης του αξιολογικού αποτελέσματος
Το αποτέλεσμα της αξιολόγησης (π.χ. ο βαθμός) δεν είναι αυτοσκοπός, ούτε μέσο ιεράρχησης και ταξινόμησης των μαθητών, αλλά βασικός μοχλός «κινητοποίησης» του σχολείου και του εκπαιδευτικού για τη λήψη ενδεδειγμένων παιδαγωγικών και διδακτικών μέτρων, που αναβαθμίζουν την παρεχόμενη εκπαίδευση.
Επικεντρώνοντας την προσοχή μας γενικότερα στην παιδαγωγική αποστολή του σχολείου και ειδικότερα στην ανατροφοδοτική λειτουργία της αξιολογικής διαδικασίας καθώς και στους μαθησιακούς στόχους του ΔΕΠΠΣ, θεωρούμε ότι εγγύτερα στους σκοπούς και τους στόχους του ΔΕΠΠΣ και των συνακόλουθων ΑΠΣ βρίσκεται η περιγραφική μορφή έκφρασης του αξιολογικού αποτελέσματος, ιδιαίτερα για τις μικρές τάξεις του δημοτικού σχολείου. Μέσα από αυτήν παρέχεται η δυνατότητα περιγραφής των επιδόσεων του μαθητή με περισσότερη σαφήνεια και πληρότητα. Έτσι κατανοούνται από τους μαθητές και τους γονείς όχι μόνο οι αδυναμίες και οι ελλείψεις του μαθητή, αλλά ακόμη και σημαντικές πτυχές της σχολικής προσπάθειας, της συμμετοχής και της δραστηριότητας του μαθητή.
Με αυτή τη μορφή έκφρασης- ανακοίνωσης του αποτελέσματος της αξιολόγησης ελαχιστοποιείται ή και εξαλείφεται η πίεση για βαθμοθηρία και στείρα απομνημόνευση, καθώς και ο υπέρμετρος ανταγωνισμός που δημιουργείται ανάμεσα στους μαθητές. Πολύ περισσότερο όμως, μέσα από την περιγραφική αξιολόγηση, στο επίκεντρο της αξιολογικής διαδικασίας βρίσκεται η ατομική πορεία μάθησης του μαθητή, από την οποία αναδεικνύονται αφενός τα ενδιαφέροντα, οι ανάγκες και οι προσωπικές ιδιαιτερότητές του και αφετέρου επισημαίνεται η επίδραση των παραγόντων που εμπλέκονται στην οργάνωση και την υλοποίηση των διαδικασιών μάθησης. Για τις ανάγκες των μεγαλύτερων τάξεων του Δημοτικού και του Γυμνασίου, διαπιστώνεται η αναγκαιότητα χρησιμοποίησης της περιγραφικής μορφής έκφρασης του αξιολογικού αποτελέσματος σε συνδυασμό με τους παραδοσιακούς τρόπους ποσοτικής έκφρασης που είναι καλό να διαθέτουν μεγάλο εύρος κλίμακας.
Θεωρίες μάθησης και ΤΠΕ
Ø Συμπεριφορισμός ( behaviorism )
Η μάθηση ορίζεται ως μία αλλαγή στη συμπεριφορά του μαθητή που προκύπτει μέσω εμπειριών και ασκήσεων που τίθενται από το δάσκαλο. Η μάθηση συντελείται με την ενίσχυση της επιθυμητής συμπεριφοράς είτε μέσω της αμοιβής της (θετική ενίσχυση) είτε
μέσω της τιμωρίας (αρνητική ενίσχυση)
Κεντρικοί οι ρόλοι
α. του δασκάλου ως μεταδότη της γνώσης στους μαθητές και βασικό παράγοντα στην εκπαιδευτική διαδικασία που ενισχύει την επιθυμητή συμπεριφορά
β. των διδακτικών στόχων του μαθήματος που διατυπώνονται με τη μορφή συμπεριφορών που οι μαθητές πρέπει να αναπτύξουν
μέσω της τιμωρίας (αρνητική ενίσχυση)
Κεντρικοί οι ρόλοι
α. του δασκάλου ως μεταδότη της γνώσης στους μαθητές και βασικό παράγοντα στην εκπαιδευτική διαδικασία που ενισχύει την επιθυμητή συμπεριφορά
β. των διδακτικών στόχων του μαθήματος που διατυπώνονται με τη μορφή συμπεριφορών που οι μαθητές πρέπει να αναπτύξουν
Δίνει έμφαση στην αναμετάδοση της Πληροφορίας και στην τροποποίηση της συμπεριφοράς. Η μάθηση συνίσταται στην τροποποίηση της συμπεριφοράς.
Ø Οικοδομισμός ή Δομητισμός ( Constructivism )
Η μάθηση είναι μία υποκειμενική και εσωτερική διαδικασία οικοδόμησης νοημάτων και θεωρείται το αποτέλεσμα οργάνωσης και προσαρμογής των νέων πληροφοριών σε ήδη υπάρχουσες γνώσεις. Αναγνωρίζει δηλαδή ότι τα παιδιά, πριν ακόμα πάνε στο σχολείο, διαθέτουν γνώσεις και το σχολείο πρέπει να βοηθήσει να οικοδομηθούν νέες γνώσεις πάνω σε αυτές που ήδη κατέχουν.
Κεντρικοί οι ρόλοι:
α. του μαθητή που αναλαμβάνει ενεργό ρόλο στην οικοδόμηση της γνώσης του
β. της προηγούμενης ή πρότερης γνώσης του μαθητή η οποία θα πρέπει να τροποποιηθεί και να επεκταθεί ως αποτέλεσμα της μάθησης
γ. Ο δάσκαλος αναλαμβάνει έναν υποστηρικτικό- συμβουλευτικό ρόλο στη δραστηριότητα των μαθητών
Κεντρικοί οι ρόλοι:
α. του μαθητή που αναλαμβάνει ενεργό ρόλο στην οικοδόμηση της γνώσης του
β. της προηγούμενης ή πρότερης γνώσης του μαθητή η οποία θα πρέπει να τροποποιηθεί και να επεκταθεί ως αποτέλεσμα της μάθησης
γ. Ο δάσκαλος αναλαμβάνει έναν υποστηρικτικό- συμβουλευτικό ρόλο στη δραστηριότητα των μαθητών
Εστιάζουν το ενδιαφέρον τους στο εσωτερικό του γνωστικού μας συστήματος, στη δομή και τη λειτουργία του : η μάθηση συνίσταται στην τροποποίηση των γνώσεων.
Ø Koινωνικοπολιτισμικές θεωρίες - Θεωρία της δραστηριότητας ( activity theory )
Η μάθηση θεωρείται ως διαδικασία κοινωνικής αλληλεπίδρασης. Το άτομο μέσα από τη συνεργασία με άλλα άτομα αναπτύσσει ικανότητες και δεξιότητες που διαφορετικά θα βρίσκονταν σε λανθάνουσα κατάσταση εξέλιξης.
Κατά τον Vygottsky η νοητική ανάπτυξη είναι μια διαδικασία αδιάρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορική διάσταση και το πολιτισμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο συντελείται. Δεν υπάρχει μαθησιακή δραστηριότητα έξω από το κοινωνικό, ιστορικό και πολιτισμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο διαδραματίζεται.
Κεντρικοί οι ρόλοι:
α. της συνεργασίας και
β. της γλώσσας ως εργαλείου που συμβάλει στη διαμόρφωση της ταυτότητας του ατόμου
Διδακτικές προσεγγίσεις: σύνθετες ομαδικές εργασίες, αλληλοδιδακτική
Κατά τον Vygottsky η νοητική ανάπτυξη είναι μια διαδικασία αδιάρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορική διάσταση και το πολιτισμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο συντελείται. Δεν υπάρχει μαθησιακή δραστηριότητα έξω από το κοινωνικό, ιστορικό και πολιτισμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο διαδραματίζεται.
Κεντρικοί οι ρόλοι:
α. της συνεργασίας και
β. της γλώσσας ως εργαλείου που συμβάλει στη διαμόρφωση της ταυτότητας του ατόμου
Διδακτικές προσεγγίσεις: σύνθετες ομαδικές εργασίες, αλληλοδιδακτική
| Συμπεριφορισμός | Οικοδομισμός | Koινωνικοπολιτισμικές θεωρίες -Θεωρία της δραστηριότητας |
|
(Θεωρία της επεξεργασίας της πληροφορίας)
|
|
Αρχές μάθησης του Συμπεριφορισμού – Προγραμματισμένη διδασκαλία
(Β.F. Skinner)
(Β.F. Skinner)
Ø Ενεργός συμμετοχή του μαθητή
Ø Δόμηση της διδακτέας ύλης σε σύντομες διδακτικές ενότητες
Ø Παρουσίαση της ύλης σύμφωνα με τους ρυθμούς του μαθητή
Ø Ενίσχυση των προσπαθειών του μαθητή και άμεση επαλήθευση της απάντησής του
Ø Επιβράβευση της σωστής απάντησης
Εφαρμογή του Συμπεριφορισμού – Γραμμική Οργάνωση
(B.F. Skinner)
(B.F. Skinner)
Η μάθηση προχωρά γραμμικά χωρίς διακλαδώσεις (μηχανές Skinner). H αλληλουχία της ύλης είναι με τέτοιο τρόπο σχεδιασμένη ώστε να μπορούν να την ακολουθήσουν όλοι οι μαθητές. Κάθε διδακτικό βήμα αποτελείται από τέσσερα στοιχεία : α) μία πληροφορία, β) μία ερώτηση,
γ) ένα κενό για να δοθεί η απάντηση από το μαθητή και
δ) τη σωστή απάντηση.
Εφαρμογή του Συμπεριφορισμού – Διακλαδισμένη Οργάνωση (Ν.Α.Crowder)
H απάντηση του μαθητή καθορίζει το τι θα ακολουθήσει. Η παρουσία μιας ξεκάθαρης σχέσης ανάμεσα στην παρεχόμενη από το μαθητή απάντηση και στο μαθησιακό υλικό εισάγει τη δυνατότητα εξατομικευμένων ρυθμίσεων κατά τη μάθηση.
Η βασική διαφορά της γραμμικής οργάνωσης από την διακλαδισμένη οργάνωση βρίσκεται στον τρόπο αντιμετώπισης του λάθους του μαθητή. Ο Skinner πιστεύει ότι τα βήματα πρέπει να είναι τόσο μικρά ώστε να αποφεύγεται το λάθος του μαθητή. Όταν ο μαθητής απαντήσει λάθος του προσφέρεται η σωστή απάντηση. Αντίθετα ο Crowder πιστεύει ότι το λάθος αποτελεί ουσιαστικό στοιχείο στη διαδικασία μάθησης. Όταν ο μαθητής κάνει λάθος του δίνονται συμπληρωματικές εξηγήσεις για να το ξεπεράσει.
Συμπεριφορισμός – Το Μοντέλο του Διδακτικού Σχεδιασμού
Η εμφάνιση του υπολογιστή στην δεκαετία του 70 συνιστά νέα εξέλιξη της προγραμματισμένης διδασκαλίας με την εμφάνιση της Διδασκαλίας με την Βοήθεια υπολογιστή η οποία στην αρχική της μορφή δεν ήταν παρά η υπολογιστική υλοποίηση του προγραμματισμένου βιβλίου μέσω ερωτήσεων πολλαπλών επιλογών (multiple choice).
Στην σύγχρονη εκδοχή του μιλάμε για τα προγράμματα διδασκαλίας με τη Βοήθεια Υπολογιστή τα οποία σχεδιάζονται με βάση το «μοντέλο» του διδακτικού σχεδιασμού (Instructional Design).
Συμπεριφορισμός – Το Μοντέλο του Διδακτικού Σχεδιασμού (R. Gagne)
Tα τρία κύρια στάδια ανάπτυξης του μοντέλου του Διδακτικού Σχεδιασμού είναι:
Ø Αξιολόγηση αναγκών: Προσδιορίζει κάθε δραστηριότητα του μαθητή και κάθε τμήμα γνώσης που πρέπει να προσκτηθεί από αυτόν.
Ø Επιλογή διδακτικών μεθόδων και υλικού: Βασίζονται στην προηγούμενη ανάλυση και στηρίζονται σε μετρήσιμα μεγέθη συμπεριφοράς.
Ø Αξιολόγηση του μαθητή: Τεστ που μας επιτρέπουν να αποφανθούμε για την επίτευξη των διδακτικών στόχων.
Η συνεισφορά του συμπεριφορισμού στο σχεδιασμό εκπ. εφαρμογών με ΤΠΕ
Τα συμπεριφοριστικού τύπου λογισμικά tutorials & drill and practice (καθοδήγησης /εξάσκησης και πρακτικής) κρίνονται επαρκή είτε:
για παροχή εποπτικής διδασκαλίας, είτε
για την εμπέδωση χαμηλού επιπέδου γνώσεων και δεξιοτήτων, είτε
για την αξιολόγηση και την προσωπική εργασία των μαθητών
για την εμπέδωση χαμηλού επιπέδου γνώσεων και δεξιοτήτων, είτε
για την αξιολόγηση και την προσωπική εργασία των μαθητών
Ο οικοδομισμός του J. Piaget
Ο Piaget περιγράφει την ανάπτυξη της λογικής σκέψης του παιδιού ως μια εξελικτική διαδικασία που διαμορφώνεται μέσα από διαφορετικά στάδια. Τα στάδια αυτά προσδιορίζονται χρονολογικά : Ø Μέχρι 2 ετών το αισθησιοκινητικό στάδιο.
Ø Από 2 έως 7 ετών το στάδιο της προλογικής σκέψης.
Ø Από 7 έως 12 ετών το στάδιο των συγκεκριμένων πράξεων και
ØΑ πό 12 ετών το στάδιο των λογικών τυπικών πράξεων.
Βασικές έννοιες στη θεωρία του Piaget αποτελούν η αφομοίωση, η συμμόρφωση, η προσαρμογή και το σχήμα.
Η αφομοίωση είναι η ενέργεια του οργανισμού να ενσωματώσει μια νέα κατάσταση σε αυτά που ήδη γνωρίζει.
Η συμμόρφωση είναι η ενέργεια του οργανισμού για την επίτευξη ενός σκοπού σύμφωνα με τις απαιτήσεις του περιβάλλοντος.
Η προσαρμογή είναι βιολογική αρχή και είναι η συνισταμένη της αφομοίωσης – συμμόρφωσης.
Το σχήμα αποτελεί την μονάδα μάθησης: η προσαρμογή με τη χρησιμοποίηση της αφομοίωσης και της συμμόρφωσης ύστερα από μια σειρά δραστηριοτήτων.
Ο οικοδομισμός του J. Piaget – Η παιδαγωγική θεωρία της LOGO (S. Papert)
Πάνω στις απόψεις του Piaget αναπτύχθηκε η παιδαγωγική θεωρία της LOGO. Η γλώσσα προγραμματισμού LOGO σχεδιάστηκε στα τέλη της δεκαετίας του ΄60, για εκπαιδευτικούς κυρίως σκοπούς, στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης (Μ.Ι.Τ.), από ομάδα ερευνητών στην Τεχνητή Νοημοσύνη με επικεφαλής τον Seymour Papert. Το όνομά της οφείλεται στην Ελληνική λέξη «λόγος» (λογικό). Βασίζεται σε δύο κύρια επιχειρήματα του εμπνευστή της: Ø Η εμπειρία με την LOGO οδηγεί στην απόκτηση γνωστικών δεξιοτήτων επίλυσης προβλημάτων, δεξιότητες που μπορούν να μεταφερθούν και σε άλλα μαθήματα.
Ø Η LOGO συνιστά έναν ιδανικό χώρο για τη μάθηση μαθηματικών εννοιών όπως μεταβλητή, αναδρομικότητα κ.λπ.
Ο οικοδομισμός του J. Piaget – Η κονστρακτιονιστική κατασκευαστική (constructionist) προσέγγιση (S. Papert)
"Η μάθηση είναι αποτελεσματική όταν ο μαθητής πειραματίζεται κατασκευάζοντας ένα προϊόν που έχει νόημα για τον ίδιο." Οι κονστρακτιονιστές πηγαίνουν ένα βήμα πιο πέρα και επιδιώκουν να δημιουργήσουν περιβάλλοντα όπου τα παιδιά παίζουν και χειρίζονται αντικείμενα και μπορούν, συνεπώς, να συνεχίσουν να μαθαίνουν νέους συλλογισμούς με φυσικό τρόπο και πέρα από την καθιερωμένη εκπαίδευση.
Μικρόκοσμος: ένα σύνολο συγκεκριμένων και αφηρημένων αντικειμένων και σχέσεων καθώς και ένα σύνολο λειτουργιών που επιδρούν πάνω στα αντικείμενα, τροποποιώντας τις σχέσεις τους και δημιουργώντας νέα αντικείμενα.
Η Θεωρία της επεξεργασίας της πληροφορίας (R. Gagne, A. Newell & H. Simon)
Κάθε γνωστική διεργασία συνίσταται από επεξεργασίες αναπαραστάσεων και γνώσεων.
Κάθε γνωστική διεργασία συνίσταται από επεξεργασίες αναπαραστάσεων και γνώσεων.
Ø Οι αναπαραστάσεις είναι περιστασιακές δομές που δημιουργήθηκαν σε μια συγκεκριμένη κατάσταση και για συγκεκριμένους στόχους και βρίσκονται αποθηκευμένες στην «βραχυπρόθεσμη μνήμη».
Ø Οι γνώσεις, ανεξάρτητα από την εγκυρότητά τους, είναι δομές σταθεροποιημένες στη «μακροπρόθεσμη μνήμη» (Βάση Γνώσης).
Η πιο σημαντική εφαρμογή της θεωρίας αυτής είναι τα έμπειρα διδακτικά συστήματα.
Η Θεωρία της επεξεργασίας της πληροφορίας - Ο διασυνδεσιασμός (connectionism)
O εγκέφαλος και οι λειτουργίες του προτείνονται ως εναλλακτικό μοντέλο στην θεωρία της επεξεργασίας της πληροφορίας. Ένα συνδεσιακό δίκτυο σχηματίζεται κατ’ εικόνα των νευρώνων του νευρικού συστήματος : ένα αυτόματο i θα αποστείλει σε ένα άλλο αυτόματο j έναν ερεθισμό θετικό ή αρνητικό, δηλαδή είτε διεγερτικό είτε αποδιεγερτικό αντίστοιχα. Ο ερεθισμός αυτός θα προκαθορίζεται από την κατάσταση δραστηριότητας Ui του i ενώ εξαρτάται και από το βάρος Wij του καναλιού μετάδοσης.
Εξαιτίας της φύσης του συστήματος, μια ολική συνεργασία αναδύεται αυτόματα όταν οι καταστάσεις κάθε «νευρώνα» σε διέγερση φτάσουν σε ένα επίπεδο. Η τιμή ορισμένων συνθετικών αποτελεί την είσοδο(input) του συστήματος και η τιμή ορισμένων άλλων την έξοδό του(output).
Η ερμηνεία των συνδεσιακών μοντέλων μπορεί να μας δείξει πως οι νοητικές δομές μπορούν να αναδυθούν από τις νευρωνικές δομές.
Τα υπολογιστικά νευρωνικά δίκτυα συνιστούν μια εφαρμογή της πληροφορικής η οποία αντιστοιχεί στην παραπάνω προσέγγιση.
Πώς συμβάλλει στο σχεδιασμό Μ.Π.;
με τη διδακτική προσέγγιση που προωθεί τις διαδικασίες μέσω επίλυσης προβλημάτων
Αλλη σημαντική συνεισφορά η έννοια της εννοιολογικής αλλαγής
Αλλη σημαντική συνεισφορά η έννοια της εννοιολογικής αλλαγής
Oικοδομισμός : Μαθησιακά περιβάλλοντα με υπολογιστές (Boyle,1997)
Ο οικοδομισμός συνιστά σήμερα ένα από τα κυρίαρχα μοντέλα στο σχεδιασμό σύγχρονου εκπαιδευτικού λογισμικού.
Στόχος του είναι να παρέχει μαθησιακές δραστηριότητες ενταγμένες σε διαδικασίες επίλυσης προβλημάτων ώστε να γεφυρώνεται το χάσμα που υπάρχει ανάμεσα στο σχολείο και στις δραστηριότητες έξω από το σχολείο.
Οι βασικές αρχές για τον σχεδιασμό μαθησιακών περιβαλλόντων με υπολογιστή, σύμφωνα με τον οικοδομισμό, είναι :
Ø Παροχή εμπειριών που αφορούν με την διαδικασία οικοδόμησης της γνώσης.
Ø Παροχή εμπειριών πολλαπλών προοπτικών.
Ø Ενσωμάτωση της μάθησης σε ρεαλιστικά περιβάλλοντα που σχετίζονται με τον πραγματικό κόσμο. Εμπέδωση της μάθησης μέσω κοινωνικής εμπειρίας.
Ø Ενθάρρυνση της χρήσης πολλαπλών μορφών αναπαράστασης.
Ø Ενθάρρυνση της αυτοσυναίσθησης στη διαδικασία οικοδόμησης της γνώσης.
Koινωνικοπολιτισμικές θεωρίες – H ανακαλυπτική μάθηση
(J. Bruner)
(J. Bruner)
Βασική αρχή: οι μαθητές ανακαλύπτουν αρχές ή αναπτύσσουν δεξιότητες μέσω πειραματισμού και πρακτικής.
Ο μαθητευόμενος, προκειμένου να κατανοεί τις πληροφορίες και να αναπτύσσεται γνωστικά, οικοδομεί:
Ø Έμπρακτες αναπαραστάσεις, που σχετίζονται με την εκτέλεση δράσεων (μικρές ηλικίες).
Ø Εικονικές αναπαραστάσεις, αντιστοιχούν σε δομές χώρου και είναι ανεξάρτητες της δράσης. Αποτελούν εσωτερικές νοητικές εικόνες.
Ø Συμβολικές αναπαραστάσεις, είναι η αναπαράσταση σχέσεων με αφηρημένα σύμβολα, με δυνατότητα διαφόρων συσχετισμών και διατύπωσης θεωριών.
Σύμφωνα με τον Bruner ο μαθητής πρέπει να έρχεται αντιμέτωπος με προβληματικές καταστάσεις , το αναλυτικό να οργανώνεται σε σπειροειδή μορφή και ο δάσκαλος πρέπει να έχει ρόλο εμψυχωτή και συντονιστή στην διαδικασία της μάθησης.
Τελευταία ο Bruner έδωσε έμφαση στο πολιτισμικό και κοινωνικό πλαίσιο των γνωστικών διεργασιών συναντώντας τους εκπρόσωπους της σοβιετικής ψυχολογικής σχολής.
Συμβολή εποικοδομισμού στο σχεδιασμό μαθησιακών περιβαλλόντων με ΤΠΕ
Βασική αρχή:η γνώση του κόσμου οικοδομείται από το άτομο.
Κυρίαρχο μοντέλο στο σχεδιασμό σύγχρονου εκπαιδευτικού λογισμικού.
Βασικός στόχος:
Κυρίαρχο μοντέλο στο σχεδιασμό σύγχρονου εκπαιδευτικού λογισμικού.
Βασικός στόχος:
- να παρέχει αυθεντικές μαθησιακές δραστηριότητες (ενταγμένες σε διαδικασίες επίλυσης προβλημάτων)
- να ενθαρρύνει την έκφραση και την προσωπική εμπλοκή
Koινωνικοπολιτισμικές θεωρίες (L. Vygotsky)
Σύμφωνα με την θεωρία του Vygotsky που αντιπροσωπεύει την σοβιετική σχολή η ανάπτυξη της νόησης είναι διαδικασία κοινωνικής αλληλεπίδρασης στην οποία κυρίαρχο ρόλο παίζει η γλώσσα. Το παιδί στην διαδικασία αυτή δεν είναι παθητικός δέκτης αλλά δρών υποκείμενο που διαμορφώνει με τις πράξεις του τη γνωστική του πραγματικότητα. Βασική αρχή της θεωρίας του είναι η «ζώνη της επικείμενης ανάπτυξης» (zone of proximal development) που αποτελεί την ανεξερεύνητη περιοχή του εσωτερικού δυναμικού του μαθητή ο οποίος βρίσκεται σε μία εν δυνάμει λανθάνουσα κατάσταση εξέλιξης. Εδώ φαίνεται η σημασία της διαμεσολάβησης του ενηλίκου (δάσκαλο, γονέα) και ο ρόλος του κοινωνικού περιβάλλοντος στην γνωστική ανάπτυξη του μαθητή.
Koινωνικοπολιτισμικές θεωρίες
( L. Vygotsky) – Ζώνη Επικείμενης Ανάπτυξης (ΖΕΑ)
( L. Vygotsky) – Ζώνη Επικείμενης Ανάπτυξης (ΖΕΑ)
Κάθε άτομο έχει ένα πυρήνα γνώσεων που χρησιμοποιείται για την πραγματοποίηση δραστηριοτήτων. Γύρω από αυτό τον πυρήνα τοποθετείται η ΖΕΑ η οποία μπορεί να πραγματοποιήσει δραστηριότητες μόνο όταν συνεπικουρείται από άλλους.
Koινωνικοπολιτισμικές θεωρίες – H θεωρία της δραστηριότητας (Vygotsky, Leontiev, Luria, Nardi)
Η βασική αρχή της θεωρίας αυτής είναι ότι η ανθρώπινη δράση διαμεσολαβείται από πολιτισμικά σύμβολα (cultural signs) λέξεις και εργαλεία τα οποία επιδρούν στη δραστηριότητα του ατόμου και συνεπώς στις νοητικές του διεργασίες.
Η βασική μονάδα ανάλυσης είναι η δραστηριότητα η οποία αποτελείται από το υποκείμενο(άτομο ή ομάδα), το αντικείμενο(στόχος), τους κανόνες και τις λειτουργίες. Η δραστηριότητα γίνεται με τη διαμεσολάβηση εργαλείων(όργανα, σήματα, γλώσσες) τα οποία δημιουργούνται από τα άτομα για να ελέγξουν τη συμπεριφορά τους.
Koινωνικοπολιτισμικές θεωρίες – H θεωρία της δραστηριότητας (Vygotsky, Leontiev, Luria, Nardi)
Η θεωρία της δραστηριότητας έχει σημαντικές εφαρμογές στις έρευνες που αφορούν την επικοινωνία ανθρώπου-μηχανής και ειδικότερα στο σχεδιασμό μαθησιακών περιβαλλόντων με υπολογιστή(συνεργατική μάθηση).
Η συνεργατική μάθηση (collaborative learning) με υπολογιστή βασίζεται στην αλληλεπίδραση ανάμεσα στο υποκείμενο(μαθητή), το αντικείμενο(στόχο μάθησης) και τα διαθέσιμα εργαλεία.
3 Οκτωβρίου 2010
Πανελλαδικες με βασικα 4 μαθήματα
Τι αλλάζει από του χρόνου στο λύκειο ώστε να υπάρξει νέος τρόπος εισαγωγής σε ΑΕΙ- ΤΕΙ το 2013-14
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Νίκος Μάστορας
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010
«Από του χρόνου η Α΄ Λυκείου θα έχει καινούργιο πρόγραμμα. Τα παιδιά που θα πάνε του χρόνου στην Α΄ Λυκείου θα φοιτήσουν σε μια Β΄ και Γ΄ Λυκείου τελείως διαφορετική, με πολύ λίγα μαθήματα. Θα έχουν τέσσερα υποχρεωτικά μαθήματα, στα οποία θα κάνουν διπλάσιο αριθμό ωρών στο σχολείο. Θα έχουν λίγα μαθήματα επιλογής, στα οποία θα δουλεύουν με εργασίες, όπως και στα βασικά μαθήματα. Θα αλλάξει ο τρόπος αξιολόγησης των μαθητών. Θα υπάρχουν εξετάσεις εσωτερικές στο σχολείο».
Προκειμένου να επιτευχθεί η αναβάθμιση του λυκείου, σύμφωνα με πληροφορίες των «ΝΕΩΝ», η αξιολόγηση των μαθητών στο καινούργιο αυτό σύστημα δεν θα στηρίζεται μόνο στις εξετάσεις, αλλά θα γίνεται συνυπολογισμός των συνολικών επιδόσεων του μαθητή στο λύκειο, αλλά και ερευνητικών εργασιών, στα πρότυπα του Διεθνούς Απολυτηρίου. Μελετάται η δημιουργία Φακέλου Αξιολόγησης του μαθητή που δεν θα βασίζεται μόνο στις εξετάσεις, αλλά στη συνολική του προσπάθεια.
Θα υπάρχει ελευθερία επιλογής γνωστικών αντικειμένων από ομάδες μαθημάτων, με στόχο την εμβάθυνση στα διάφορα γνωστικά αντικείμενα, ενώ έμφαση θα δοθεί στον νέο θεσμό της ερευνητικής εργασίας. Ο μαθητής θα ασκείται στη μεθοδολογία της έρευνας και στη σύνθεση εκτεταμένης εργασίας, η οποία θα πρέπει να έχει συγκεκριμένη δομή και έκταση, ανάλογα με την τάξη. Η εργασία είναι δυνατόν να εντάσσεται σε κάποιο από τα μαθήματα και να επιλέγεται από τον ίδιον. Ενας καθηγητής θα μπορεί να αναλαμβάνει ως σύμβουλος του μαθητή και να τον καθοδηγεί στην προσπάθεια.
Στις εξετάσεις, που θα παραμείνουν πάντως κεντρικά οργανωμένες για να προστατευθεί το αδιάβλητο, τα πανεπιστήμια θα αποφασίζουν για τη βαρύτητα των μαθημάτων, τους συντελεστές και τον αριθμό εισακτέων, ο οποίος μάλιστα θα συνδεθεί με τη χρηματοδότησή τους. Θα δημιουργηθεί Τράπεζα Θεμάτων, στην οποία θα περιλαμβάνεται πληθώρα ζητημάτων σταθμισμένης δυσκολίας. Η εισαγωγή θα γίνεται πλέον σε σχολές ή και σε πανεπιστήμια, και όχι σε τμήματα. Αυτό σημαίνει ότι στα πανεπιστήμια η βασική ακαδημαϊκή μονάδα θα είναι πλέον η σχολή (και όχι το τμήμα) που θα απονέμει και τα πτυχία με βάση προγράμματα σπουδών. Τα τμήματα θα υφίστανται ως διοικητικές μονάδες συγκεκριμένων επιστημονικών πεδίων, αλλά όχι ως στεγανές κιβωτοί για το πρόγραμμα σπουδών ενός φοιτητή. Η κατανομή των φοιτητών στα επιμέρους προγράμματα σπουδών θα γίνεται μετά το τέλος του πρώτου ακαδημαϊκού έτους, ανάλογα με την επίδοση και τις προτιμήσεις τους, χωρίς να αποκλείεται και η αλλαγή προγράμματος σπουδών σε επόμενα έτη.
Σε λιγότερο χρόνο
Εξάλλου, ανάμεσα στις προθέσεις του υπουργείου Παιδείας για τις άμεσες αλλαγές στις εξετάσεις που θα γίνουν από το ερχόμενο έτος με σκοπό να μειώσουν τον χρόνο διεξαγωγής τους, είναι και η μετάθεση της ημερομηνίας κατάθεσης Μηχανογραφικών Δελτίων τον Μάρτιο, δηλαδή πριν από τις εξετάσεις, όπως συνέβαινε παλαιότερα, και όχι τον Ιούλιο, όπως σήμερα. Σύμφωνα με τον υφυπουργό Παιδείας κ. Ι. Πανάρετο, ο μεγάλος αριθμός των σχολών που μπορεί να δηλώσει ο υποψήφιος ακυρώνει την αιτία για την οποία η διαδικασία συμπλήρωσης μηχανογραφικών είχε μετατεθεί σε χρόνο μεταγενέστερο από την ανακοίνωση των βαθμολογιών.
Κόντρα ΠΟΣΔΕΠ- Πανάρετου Εντονη αντιπαράθεση των πανεπιστημιακών με τον συνάδελφό τους και υφυπουργό Παιδείας κ. Ι. Πανάρετο ξέσπασε χθες, με αντικείμενο την καθυστέρηση αξιολόγησης εκατοντάδων ερευνητικών προτάσεων των πανεπιστημίων για τα οποία υπάρχει εκκρεμής χρηματοδότηση ύψους 140 εκατ. ευρώ από ευρωπαϊκά κονδύλια, μέσω του προγράμματος «Θαλής».
Η συνδικαλιστική ηγεσία των πανεπιστημιακών (ΠΟΣΔΕΠ) κατέθεσε χθες στην υπουργό Παιδείας αίτηση ανάκλησης της πράξης του κ. Πανάρετου με την οποία έθεσε νέους όρους στη διαδικασία αξιολόγησης, κάνοντας λόγο για κίνδυνο οριστικής απώλειας της χρηματοδότησης, ενώ καλεί τους πανεπιστημιακούς που έχουν καταθέσει ερευνητικές προτάσεις προς αξιολόγηση να αγνοήσουν την παραπάνω πράξη και να μην καταθέτουν τα συμπληρωματικά στοιχεία και τις περιλήψεις στην αγγλική γλώσσα που έχουν ζητηθεί. «Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ούτε ευρώ για έρευνα στα ΑΕΙ, έχουν μπλοκαριστεί όλα εδώ και 7 μήνες και η κατάσταση είναι εκρηκτική, ενώ οι συνάδελφοι ανάστατοι», λέει στα «ΝΕΑ» η αντιπρόεδρος της ΠΟΣΔΕΠ κ. Ευγ. Μπουρνόβα. Εξάλλου, για «μεγάλες και αδικαιολόγητες καθυστερήσεις στη διεκπεραίωση και αξιολόγηση ερευνητικών προτάσεων» κάνει λόγο σε ανακοίνωσή του και το Παρατηρητήριο για την έρευνα στα ελληνικά πανεπιστήμια. «Συμμεριζόμαστε απολύτως τη μέριμνα για αριστεία και αντικειμενική αξιολόγηση. Είναι σαφές, ωστόσο, ότι η εκ των υστέρων παρέμβαση περιφρονεί το έργο και θίγει την αξιοπρέπεια πανεπιστημιακών και ερευνητών. Αποκορύφωμα αυτής της πρακτικής ήταν η αυθαίρετη μεταβολή των όρων της προκήρυξης για τους μεταδιδάκτορες ερευνητές και ερευνήτριες. Με σύντομη και αόριστη ανακοίνωση, διεκόπη η διαδικασία για την υποβολή προτάσεων τρεις εβδομάδες πριν από τη λήξη της προθεσμίας», λέει η καθηγήτρια και πρόεδρος του Παρατηρητηρίου κ. Βάσω Κιντή.
Από την πλευρά του ο υφυπουργός Παιδείας υποστηρίζει ότι ο πολύ υψηλός ανταγωνισμός που υπάρχει για τις ερευνητικές προτάσεις (έχουν κατατεθεί περίπου 1.500,
εκ των οποίων θα χρηματοδοτηθούν τελικά κάπου 200), επιβάλλει την απολύτως έγκυρη αξιολόγησή τους, κάτι που ήταν ανέφικτο να γίνει με τη διαδικασία που προβλεπόταν. Για τον λόγο αυτόν αποφάσισε να ζητήσει υποβολή περιλήψεων των προτάσεων στα αγγλικά μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου ώστε να γίνει μια πρώτη αξιολόγηση με βάση τις συνόψεις και να αποφασίζεται κατόπιν αν η κάθε πρόταση θα προχωρήσει σε δεύτερη φάση αναλυτικότερης αξιολόγησης ή θα απορριφθεί.
ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ
Ελευθερία επιλογής γνωστικών αντικειμένων από ομάδες μαθημάτων, με στόχο την εμβάθυνση σε αυτά και έμφαση στην ερευνητική εργασία.
Στον αέρα η μεταφορά χιλιάδων μαθητών
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Φωτεινή Στεφανοπούλου
ΣΕ ΑΠΟΓΝΩΣΗ βρίσκονται χιλιάδες οικογένειες στον Νομό Θεσσαλονίκης, καθώς έχουν σταματήσει οι μεταφορές των μαθητών σε απομακρυσμένα σχολεία με λεωφορεία τα οποία μέχρι πρότινος μισθώνονταν από τη νομαρχία. Γονείς βγήκαν χθες στους δρόμους γιατί αδυνατούν να εξυπηρετηθούν από τις αστικές συγκοινωνίες και κατήγγειλαν ότι παίζονται πολιτικά παιχνίδια εις βάρος των παιδιών τους.
Το πρόβλημα δημιουργήθηκε από τις απευθείας μισθώσεις τουριστικών λεωφορείων που πραγματοποιούσε η νομαρχία με το αιτιολογικό ότι οι διαγωνισμοί είχαν κριθεί άγονοι. Για το θέμα καταλογίστηκαν ευθύνες στη νομαρχία από τους επιθεωρητές Δημόσιας Διοίκησης και ασκήθηκε δίωξη εις βάρος του νομάρχη Παναγιώτη Ψωμιάδη. Ετσι οι μεταφορές πάγωσαν, με τη νομαρχία να περιμένει τις κινήσεις των συναρμόδιων υπουργείων Παιδείας και Οικονομικών, χωρίς ωστόσο να έχει μεριμνήσει για εναλλακτική λύση, όπως θα ήταν η προσωρινή εξυπηρέτηση με αστικά λεωφορεία ή ΚΤΕΛ.
Η περιοχή της επαρχίας Λαγκαδά είναι αυτή που πλήττεται περισσότερο, δεδομένου ότι κάποιες περιοχές δεν καλύπτονται από τον Οργανισμό Αστικών Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης. Ούτε τα ΚΤΕΛ όμως μπορούν να εξυπηρετήσουν, είτε λόγω της μακρινής απόστασης από τα σχολεία είτε εξαιτίας των ωραρίων που εκτελούνται τα δρομολόγια. Σοβαρά προβλήματα παρουσιάστηκαν και σε αστικές περιοχές, όπως η Θέρμη και τα Πεύκα, που εξυπηρετούνται μεν από τον ΟΑΣΘ, όμως έχουν σχολεία σε απομακρυσμένες περιοχές που δεν καλύπτονται από τα υπάρχοντα δρομολόγια. Χθες οι σύλλογοι γονέων της Θέρμης ξεσηκώθηκαν γιατί 1.200 μαθητές, ακόμα και του Δημοτικού, θα πρέπει να διανύουν μεγάλες αποστάσεις σε κεντρικά οδικά δίκτυα χωρίς πεζοδρόμια, προκειμένου να φτάσουν στα σχολεία τους.
2.500 κενά στα σχολεία, 4.200 εκπαιδευτικοί πλεονάζοντες!
ΓΙΝΕΤΑΙ να υπάρχουν ταυτόχρονα 2.500 κενά στα σχολεία και σχεδόν διπλάσιοι πλεονάζοντες εκπαιδευτικοί; Και όμως, σύμφωνα με την κ. Αννα Διαμαντοπούλου, αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα στη χώρα μας, αποδεικνύοντας τις στρεβλώσεις του συστήματος. Την ίδια στιγμή που εξελίσσεται επιχείρηση για την κάλυψη των κενών στα σχολεία, με το υπουργείο να ανακοινώνει καθημερινά προσλήψεις αναπληρωτών (χθες ανακοίνωσε 776 στην Ειδική Αγωγή, 90 δασκάλων και 31 νηπιαγωγών) η υπουργός Παιδείας ανέφερε ότι υπάρχουν και «4.200 εκπαιδευτικοί ως πλεόνασμα, που σημαίνει ότι σχολεία και διευθύνσεις έχουν περισσότερους εκπαιδευτικούς σε συγκεκριμένες ειδικότητες από αυτούς που χρειάζονται!».
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)