Αθήνα – Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου

Της Λίλας Κονομάρα

Φαντάζεστε να μπαίνετε σ’ ένα ταξί του οποίου ο οδηγός θα ξέρει να σας πάει σε οποιαδήποτε βιβλιοθήκη της Αθήνας χωρίς να του πείτε τη διεύθυνση; Φαντάζεστε μια νύχτα που υποφέρετε από αϋπνία, να μπορείτε να βρείτε ανοιχτό ένα βιβλιοπωλείο και να αγοράσετε το βιβλίο που επιθυμείτε; Φαντάζεστε ένα εστιατόριο που παραθέτει στο μενού του αποσπάσματα από διάφορα λογοτεχνικά βιβλία;

Αυτά και άλλα πολλά πρόκειται να γίνουν το 2018, επ’ ευκαιρία της ανακήρυξης της Αθήνας ως Παγκόσμιας Πρωτεύουσας Βιβλίου. Σε μια Αθήνα όπου τα βιβλιοπωλεία κλείνουν και το βιβλίο βάλλεται λόγω της κατάργησης της ενιαίας τιμής και της μακροχρόνιας έλλειψης μιας σοβαρής εθνικής πολιτικής, η είδηση αυτή φαίνεται πολύ ελπιδοφόρα.

Στη συνέντευξη τύπου που δόθηκε σήμερα, ο δήμαρχος Αθηναίων κος Γ. Καμίνης, η κα Α. Χαλκιαδάκη, αντιπρόεδρος του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του δήμου Αθηναίων και η εκπρόσωπος της Εθνικής Ελληνικής Επιτροπής για την UNESCO, κυρία Α. Τζιτζικώστα παρουσίασαν σε εκδότες, συγγραφείς, δημοσιογράφους κλπ. την ελληνική πρόταση που προκρίθηκε ανάμεσα σε πολλές άλλες. Ο θεσμός αυτός, ο οποίος ξεκίνησε το 2001 και υποστηρίζεται από μία επιτροπή εκπροσώπων της UNESCO και συνδέσμων εκδοτών και βιβλιοθηκονόμων, παρουσίασε φέτος ρεκόρ συμμετοχών.

Σύμφωνα με τον κύριο Καμίνη, οι βασικοί στόχοι της ελληνικής πρότασης είναι: 

• η διάδοση της ανάγνωσης 
• η διευκόλυνση της πρόσβασης στη γνώση και στην πληροφορία 
• η επέκταση του δικτύου των βιβλιοθηκών 
• η μετάφραση Ελλήνων συγγραφέων στο εξωτερικό 
• η τουριστική ανάπτυξη της Αθήνας 
• η αύξηση του συνεδριακού τουρισμού 
• η ανάδειξη της Αθήνας σε προορισμό σύγχρονου πολιτισμού 

Ο κος Καμίνης έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στην προσπάθεια να γίνει η Αθήνα ένα πραγματικό «χωνευτήρι ιδεών, μια πόλη φιλική στο βιβλίο» εγκαινιάζοντας έναν καινούριο κύκλο που ξεκινάει ήδη από το 2017 με την Documenta και με τη μεταστέγαση της Εθνικής Βιβλιοθήκης. Η επιτυχία της ελληνικής πρότασης έγκειται, όπως είπε, στη συνεργασία που αυτή προϋποθέτει με όλους τους φορείς – πανεπιστήμια, συγγραφείς, εκδότες, βιβλιοθήκες, αλλά και εταιρείες, μαζικά μέσα ενημέρωσης και συγκοινωνίας.

Η κα Χαλκιαδάκη, η ψυχή της πρότασης αυτής καθότι επικεφαλής της ομάδας διεκδίκησης και συντονίστρια του φακέλου υποψηφιότητας της Αθήνας, τόνισε την προτεραιότητα που θα δοθεί στο να γίνει αυτή η χρονιά μια αληθινή «γιορτή» για το βιβλίο, μια χρονιά όπου πολλοί άνθρωποι θα ανακαλύψουν πως πέρα από εργαλείο ζωής, το βιβλίο είναι πάνω απ’ όλα απόλαυση. Όλες οι εκδηλώσεις και οι δράσεις που προβλέπονται θα απευθύνονται σε όλες τις ηλικίες, στα παιδιά πρώτα απ’ όλα, αλλά και στους ενήλικες. Ιδιαίτερη μέριμνα θα δοθεί επίσης στους πρόσφυγες και τους μετανάστες που βρίσκονται στην Αθήνα, όπως και στους ξένους επισκέπτες. Η κα Χαλκιαδάκη παρουσίασε τους βασικούς άξονες των δράσεων:

*γιορτές ανάγνωσης,

*ανάδειξη των τόπων που σχετίζονται με τη γραφή και την ανάγνωση(πινακίδες σε δρόμους, σπίτια συγγραφέων, ιδιαίτερος φωτισμός κλπ.),

*δημιουργία χώρων φιλικών προς την ανάγνωση (καφέ, μπαρ κλπ.)

* συμβολή πρεσβευτών ανάγνωσης( εθελοντές αναγνώστες, δράσεις φιλαναγνωσίας σε σχολεία και βιβλιοθήκες)

*τριήμερες εκδηλώσεις κάθε μήνα (συναντήσεις με συγγραφείς, θεματικές εκθέσεις κλπ.)

*λευκές νύχτες ανάγνωσης (μία μέρα κάθε μήνα όσα βιβλιοπωλεία θέλουν θα μένουν ανοιχτά τη νύχτα)

Προβλέπονται τέλος δύο διαγωνισμοί σχετικοί με τα βιβλία αφής και γενικότερα την τέχνη της γραφής και της ανάγνωσης καθώς και δύο διεθνή συνέδρια με θέμα την πολιτική βιβλίου στην Ελλάδα και την ελευθερία του λόγου και της έκφρασης.

H μεγάλη γιορτή αυτή για το βιβλίο θα διαρκέσει έναν ολόκληρο χρόνο – από τον Απρίλιο του 2018 έως τον επόμενο Απρίλιο – στη διάρκεια του οποίου όλοι ευχόμαστε, με την ενεργή συμμετοχή μας, οι δράσεις αυτές να αποδώσουν καρπούς όχι μόνο για τις σημερινές αλλά και τις μελλοντικές γενιές.

ηλεκτρονική πηγή

Στη χώρα του ανορθολογισμού…

Δεν έχουμε μάθει να ζούμε με κανόνες και το έλλειμμα αυτό μεταφράζεται σε έλλειμμα της δημοκρατίας. Η ενσωμάτωση των κανόνων στη ζωή μας προϋποθέτει την καλλιέργεια του ορθολογισμού. Ο ορθολογισμός ορίζει τα όρια της δημόσιας σκέψης, γνώσης και πράξης και διαταράσσεται όταν ο ιδιωτικός χώρος ξεχύνεται στο δημόσιο (Ν. Δήμου, 2016). Η έννοια του κοινού καλού απουσιάζει και αντί αυτού επικρατεί το ιδιωτικό ή το παραταξιακό καλό. Το αποτέλεσμα στις μέρες αντικατοπτρίζεται στο δημόσιο χρέος. Έχουμε χρέος γιατί δεν νιώθουμε ατομικό χρέος και ευθύνη προς στην κρατική μας οντότητα και την κοινωνία της.

Η ιστορία της χώρας μας είναι γεμάτη από πολέμους, εμφυλίους πολέμους και πτωχεύσεις (Γ. Δερτιλής, 2016). Η γνώση της θα είχε αφυπνίσει τους σύγχρονους να αποφύγουν ορισμένα από τα ολέθρια λάθη του παρόντος, αλλά και του μέλλοντος. Κατά το διακεκριμένο ιστορικό: η γνώση της ιστορίας οδηγεί στην αυτογνωσία και στην επίγνωση. Από εκεί στην πράξη, ο δρόμος της Δημοκρατίας είναι ανοιχτός. Από εμάς τους πολίτες εξαρτάται αν θα βγούμε επιτέλους από τη δίνη των σφαλμάτων, αν θα ανακόψουμε τις δυνάμεις που την κινούν.

Από το ξετύλιγμα της ιστορίας και την κριτική ματιά του καθ. Γ. Δερτιλή έχουμε την ευκαιρία να δούμε ένα ξέφωτο στο τέλος του 19ου αιώνα. Στο πηδάλιο των κρίσιμων διαπραγματεύσεων για τη διευθέτηση του δημοσίου χρέους το δίδυμο Ζαϊμη-Στρέιτ. Οι διαπραγματευτές σε χρονικό διάστημα 11-μηνών πέτυχαν όρους παρόμοιους με αυτούς που όλα ανεξαιρέτως τα σημερινά πολιτικά κόμματα χρειάστηκαν επτά χρόνια άκαρπων διαπραγματεύσεων για να τους δεχτούν.Και βέβαια δεν έλειψαν (2010-2016): οι καθυστερήσεις στις μεταρρυθμίσεις, η φυγή κεφαλαίων, η απομάκρυνση των επενδυτών και τα μικροπολιτικά διλήμματα. Το παράδειγμα του 1898 διδάσκει ότι: οι μεγάλες κρίσεις μόνο με μια υπεύθυνη και μελετημένη πολιτική ηγεσία μπορούν να αντιμετωπιστούν.

Κατά το μεγάλο διανοητή αυτά που πρέπει να κυριαρχήσουν στη χώρα μας είναι: υπευθυνότητα, ενότητα και συναίνεση.

Ο Στέλιος Ράμφος (2016) αναρωτιέται: τι απαγορεύει τη συμπληρωματική σχέση κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, τι κάνει αδιανόητη τη συναλλαγή, τι νομιμοποιεί τα ατέλειωτα και συχνά παράλογα αντιπολιτευτικά «όχι» σε κάθε κυβερνητική πρόταση; Κατά το Ν. Δήμου το κυρίαρχο είναι η έλλειψη ορθολογισμού που είναι μάλιστα πολύ χειρότερο έλλειμμα από αυτό του προϋπολογισμού και μάλιστα το δεύτερο οφείλεται στο πρώτο.

Κατά τον Γ. Δερτιλή οι πολιτικοί μας αγνόησαν τα διδάγματα από την ιστορία μας γιατί: α) οι περισσότεροι διαβάζουν ελάχιστα, β) πολλοί από αυτούς δεν καταλαβαίνουν τα λίγα που τυχαίνουν να διαβάσουν, γ) όσα τυχόν καταλαβαίνουν, βαριούνται να τα εφαρμόσουν και δ) θεωρούν ότι οι υπήκοοί τους είναι τόσο ανίδεοι και βλάκες, ώστε να πιστεύουν αιωνίως τις δημαγωγίες τους.

Το συμπέρασμα από τα παραπάνω είναι ότι: για να δρομολογηθεί η άνοιξη στην πατρίδα μας χρειαζόμαστε πολιτικούς που να ανταποκρίνονται στο πολιτικό, ηθικό και διανοητικό καθήκον τους, διανοουμένους που να μεταδίδουν στους πολίτες τις απαραίτητες γνώσεις για να κρίνουν και πολίτες με κριτική σκέψη και παιδεία.

Καθ. Χρήστος Β. Μασσαλάς-π. Πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

ηλεκτρονική πηγή

Them glo gen_c_omog_160906 from Βέρα Δακανάλη (Φιλόλογος ΠΕ02)

Εμμανουήλ Κριαράς: Τι λέει για τον έρωτα, τη ζωή, τον θάνατο, τον σοσιαλισμό

Με αφορμή το θάνατο του Εμμ. Κριαρά αναδημοσιεύουμε τη συνέντευξη που είχε δώσει πριν ένα χρόνο στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ"

«Το ξέρω καλά. Οι περισσότεροι – ειδικά κάποιοι νεόκοποι από τις τηλεοράσεις που έρχονται να με δουν, να μου ζητήσουν "δηλώσεις", δεν είναι γιατί γνωρίζουν και εκτιμούν το έργο και την προσωπικότητά μου. Είναι η ηλικία μου που τους κάνει εντύπωση. Δεν επεπόθησα ξέρετε τόσο μακρύ βίο... Έγινε. Δεν θέλω πια άλλο να ζήσω. Η χαρά μου (η αγαπημένη μου σύζυγος) έφυγε. Ο έρωτας– τον οποίο η ύπαρξή της και μόνο μου ενέπνεε, ο έρωτας για τη ζωή, τη δημιουργία και την εργασία, για τη δημιουργία, δεν υπάρχει πια. Οπότε, σας ευχαριστώ για τις ευχές και τα δώρα αλλά... είναι πλέον περιττά. Και η εποχή μας δεν το θέλει το περιττό..». 

Αυτά ανέφερε, μεταξύ πολλών άλλων, στη συνέντευξή του την Πέμπτη στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και στη δημοσιογράφο Βίκυ Χαρισοπούλου, ο Εμμανουήλ Κριαράς, με αφορμή τα 107α γενέθλιά του: Ο διακεκριμένος φιλόλογος και ομότιμος καθηγητής της Φιλοσοφικής σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, γεννήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 1906 (15 Νοεμβρίου σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο που ίσχυε τότε) στον Πειραιά.

Ο Εμμανουήλ Κριαράς ζει πάντα στο διαμέρισμα του δευτέρου ορόφου της οδού Αγγελάκη, ανάμεσα σε βιβλία, χαρτιά, στυλό, λεξικά, φωτογραφίες (κυρίως της συζύγου του), μερικές παλιές πολυθρόνες, μια κλειστή (πάντα) τηλεόραση, λίγες εφημερίδες – «δεν αγοράζω πια τέσσερις την ημέρα, τις μείωσα... δεν έχουν πια ειδήσεις» λέει μάλλον απογοητευμένος.

Τα γενέθλιά του που τιμώνται πάντα από τους φίλους και συνεργάτες του – ή έστω όσους απ' αυτούς απέμειναν εν ζωή – «θα είναι κάτι λιτό. Απλώς θα μαζευτούμε να φάμε μαζί. Η εποχή δεν επιτρέπει πλέον τα περιττά...».

«Δεν ήλπιζα τόσο μακρά ζωή... Θυμάμαι, ξέρετε, τον κομήτη του Χάλεϊ, την εμφάνιση του Βενιζέλου, παρέστην – μικρό παιδί – σε ένοπλο συλλαλητήριο στην Κρήτη...».

«Δεν θέλω πλέον να ζω. Θέλω να διατηρήσω την αισιοδοξία μου αλλά δεν μου το επιτρέπουν τα "πράγματα" όπως έχουν καταστεί. Και σε κοινωνικό και σε προσωπικό επίπεδο. Κοινωνικά, μ' αυτή την κατάπτωση την οικονομική, αλλά όχι μόνο. Είναι πολιτικό το πρόβλημα και βεβαίως και πρόβλημα παιδείας. Ο Έλληνας έχει τον... ηρωισμό να θαυμάζει το αρχαίους– χωρίς, όμως, να τους γνωρίζει, ούτε να τους καταλαβαίνει. Έτσι, γιατί τον βολεύουν... Παράλληλα, φροντίζει για τον διορισμό του "ανάξιου" συνήθως παιδιού του σε βάρος του άξιου παιδιού του διπλανού, ο οποίος δεν έχει τις ίδιες... γνωριμίες, φροντίζει να δουλεύει όσο το δυνατό λιγότερο, να πάει αργότερα και να φεύγει νωρίτερα από τη δουλειά του, να βάζει στην τσέπη του ό,τι και όσο μπορεί ο καθένας– όχι μόνο οι πολιτικοί- απ' αυτά που δεν του ανήκουν, να μισεί και να υπονομεύει τον "άλλο", να...».

Δηλαδή, «μαζί τα φάγαμε»; 
«Ενέχει μια μεγάλη αλήθεια αυτή η ρήση. Υπό την έννοια της νοοτροπίας που έχει επικρατήσει. Λείπει η εθνική αλληλεγγύη και επικρατεί - ακόμα και σήμερα εν μέσω αυτής της ανθρωποφονικής κρίσης - το ατομικό συμφέρον». Για να διαβάσετε τη συνέχεια του άρθρου πατήστε εδώ

Μπορεί επιτέλους η βαθμολόγηση της Ν. Γλώσσας στις Πανελλαδικές να γίνει ακριβοδίκαιη;

Φιλόλογοι της διαδικτυακής κοινότητας agathi.pbworks.com

Ο βαθμός της «Έκθεσης» στις Πανελλήνιες είναι ο άγνωστος  χ μιας πολύ κρίσιμης διαδικασίας.  Είναι εκείνος που συχνά ανατρέπει  προσδοκίες αλλά και χρόνιες αξιολογήσεις, που αποκαλύπτει αλλοπρόσαλλες κρίσεις, που αφήνει πίκρα, θυμό κι απορίες, σε υποψηφίους, γιατί  δεν καταλαβαίνουν σε τι απέτυχαν, σε γονιούς, γιατί δεν καταλαβαίνουν πώς διαψεύστηκαν, σε δασκάλους,  γιατί  δεν καταλαβαίνουν τι δεν δίδαξαν σωστά.  Το Γλωσσικό μάθημα – όσο σπουδαίο κι αν είναι δυνητικά - είναι υπόλογο: δεν είναι μετρήσιμο αντικειμενικά  παρ’ εκτός κι αν ευτελιστεί σε μια φόρμα τυποποιημένων απαντήσεων κλειστού τύπου. Οπότε  καλύτερα να εξαιρεθεί από τον διαγωνισμό επιλογής φοιτητών.

Εκτός κι αν δεν είναι το μάθημα υπόλογο αλλά ο τρόπος της βαθμολόγησής του. Αν αυτός  αλλάξει μεθοδικά, δεν χρειάζεται να θυσιαστεί  ένας πολύτιμος δείκτης  της γλωσσικής και πνευματικής ωριμότητας του υποψηφίου. Συγκεκριμένα, κι από τα πιο απλά στα πιο σύνθετα:

1.       Το κριτήριο πρέπει να επιμεριστεί σε θέματα μικρής  βαρύτητας. Όσο υπάρχουν θέματα που καλύπτουν το 40% της συνολικής βαθμολογίας, η βαθμολόγηση θα είναι ρευστή.
2.       Τα ζητούμενα του κριτηρίου πρέπει να διατυπώνονται με την απαιτούμενη σαφήνεια, ακρίβεια και πληρότητα , ώστε να μην επιτρέπουν  αποκλίνουσες («αυστηρές» ή «επιεικείς») ερμηνείες και θεωρήσεις κατά την αξιολόγηση.  
3.       Σε μια πιθανή αναβαθμολόγηση πρέπει ο τελικός βαθμός να προκύπτει από τον Μέσο όρο των δύο πλησιέστερων μεταξύ τους βαθμολογιών. Όσο προστατεύονται οι υψηλότερες βαθμολογίες, παράγονται αδικίες.
   
4.       Για την  αξιολόγηση του παραγόμενου λόγου είναι αναγκαίο να αξιοποιηθούν ως επιμορφωτές και ως μέλη του Κεντρικού φορέα των εξετάσεων και Γλωσσολόγοι που ασχολούνται με την διδασκαλία της μητρικής γλώσσας στο σχολείο .  Η διδασκαλία και τα εξεταστικά κριτήρια γενικά  πρέπει να εναρμονίζονται με τα Προγράμματα Σπουδών και να μην παλινδρομούν ανάμεσα σε επιστημονικά έγκυρες αρχές και  σε παραδοσιακές συνταγές και παγιωμένες εξωθεσμικά φόρμες αξιολόγησης. Για τη συνέχεια του άρθρου μπορείτε να δείτε εδώ

To Αειφόρο Σχολείο: μια αδήριτη αναγκαιότητα για τη σημερινή Ελλάδα

Με την εισαγωγή της Εκπαίδευσης για την Αειφορία (ΕγΑ) στη Διεθνή Διάσκεψη «Περιβάλλον και Κοινωνία: Εκπαίδευση και Ευαισθητοποίηση των Πολιτών για την Αειφορία» (Θεσσαλονίκη, 8-12 Δεκεμβρίου 1997) η οποία είναι  διάδοχος της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, έγινε αντιληπτή η ανάγκη να συνδεθεί η εκπαίδευση αυτή με σημαντικές αλλαγές στη ζωή του σχολείου. Οι προτεινόμενες αλλαγές δεν εντοπίζονται πλέον σε ορισμένους τομείς που συνδέονται αποκλειστικά με περιβαλλοντικά ζητήματα (Περιβαλλοντική Εκπαίδευση), αλλά θα εκτείνονται σε όλη τη γκάμα των δραστηριοτήτων και λειτουργιών του σχολείου.  Θεωρήθηκε, λοιπόν, ότι η συμμετοχή όλης της σχολικής κοινότητας θα ήταν πιο αποτελεσματικότερη για την προώθηση της αειφορίας, και υιοθετήθηκε η «ολιστική σχολική προσέγγιση» (whole school approach). 

Τη μεταβολή από την  «Περιβαλλοντική Εκπαίδευση» στην Εκπαίδευση για την Αειφορία (ΕγΑ) συνόδεψε και η εμφάνιση του όρου Αειφόρο Σχολείο (sustainable school). 
Ένας ορισμός του αειφόρου σχολείου θα μπορούσε να είναι ο εξής: Το «αειφόρο σχολείο» είναι ένα σχολείο του οποίου η  οργάνωση και η λειτουργία είναι σύμφωνες με τις αρχές και τις αξίες της αειφορίας (πολιτικής, πολιτιστικής, οικολογικής, οικονομικής, ατομικής) (Καλαϊτζίδης & Νομικού, 2013, υπό δημοσίευση). Η βασική ιδέα για το «Αειφόρο Σχολείο», είναι η ενσωμάτωση της οπτικής της αειφορίας σε κάθε πλευρά της ζωής του, δηλαδή στη διοίκηση, στη μαθησιακή διαδικασία, στη διαχείριση των κτηρίων, στις μετακινήσεις από και προς το σχολείο, στις σχέσεις του σχολείου με τη σχολική κοινότητα.  Οι πρώτες αναφορές στο «αειφόρο σχολείο» εντοπίζονται στην Αυστραλία  και στο Ηνωμένο Βασίλειο.  Πολλές χώρες έχουν υιοθετήσει το «αειφόρο σχολείο» ως την επιθυμητή «μορφή» σχολείου, όπως π.χ. το Ηνωμένο Βασίλειο, αρκετές Πολιτείες των Η.Π.Α., η Σουηδία, η Αυστραλία κ.ά. Στην Ελλάδα μια πρώτη προσπάθεια για την εισαγωγή της Εκπαίδευσης για την Αειφορία μέσω του Αειφόρου Σχολείου, πραγματοποιήθηκε με τη μορφή ενός τοπικού σχολικού δικτύου στην Αχαΐα (Παπαϊωάννου κα, 2010) με επιτυχία.  
Το Αειφόρο Σχολείο στην  Ελλάδα
Στην Ελλάδα ο υποφαινόμενος, ως πρόεδρος του Συμβουλίου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, πρότεινε την υιοθέτηση «Δεικτών Αειφόρου Σχολείου»  σε αντιστοιχία προς τους «δείκτες αειφόρου ανάπτυξης» (Καλαϊτζίδης & Δηλάρη 2010, Kalaitzidis 2012). Οι δείκτες αυτοί, δοκιμάστηκαν πιλοτικά κατά τη σχολική χρονιά 2009-2010. Από την πιλοτική εφαρμογή των δεικτών και τη σχετική αξιολόγηση και συζήτηση με τη συντονιστική ομάδα του ΒΑΣ, διαμορφώθηκαν 40 δείκτες αειφόρου σχολείου, για τα σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και λιγότεροι για τους άλλους τύπους σχολείων. Από τη σχολική χρονιά 2010-11 και για τρία χρόνια  λειτούργησε στο πλαίσιο του ΣΠΕ και υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας, ο πανελλήνιος θεσμός-διαγωνισμός «Βραβείο Αειφόρου  Σχολείου» στον οποίο συμμετείχαν  τα τρία χρόνια 530 σχολεία κάθε βαθμίδας και τύπου. Ο διαγωνισμός σταμάτησε τον Ιούνιο του 2013. Η βασική ιδέα των Δεικτών Αειφόρου Σχολείου είναι  να υποβοηθήσουν (οι δείκτες) τη σχολική κοινότητα, ώστε να δράσει με βάση συγκεκριμένο σχέδιο, προκειμένου να επιτύχει βελτίωση και στα τρία πεδία λειτουργίας του σχολείου, δηλαδή στο παιδαγωγικό, κοινωνικό/οργανωσιακό και περιβαλλοντικό. Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι οι δείκτες υπονοούν δράσεις και δημιουργούν κίνητρα για συγκροτημένη δράση. Για την οργάνωση της προσπάθειας του σχολείου να στραφεί προς την αειφορία, προτείνονται και δύο σχέδια. Το Σχέδιο Αειφόρου Διαχείρισης (ΣΑΔ) και το Σχολικό Πρόγραμμα Δράσης (ΣΠΔ) που είναι αμοιβαίως αλληλοσυμπληρούμενα. Κάθε σχολείο μπορεί να καταρτίσει το δικό του Σχέδιο Αειφόρου Διαχείρισης (Σ.Α.Δ.), που αποτελεί μια δέσμευση όλων των μελών της σχολικής κοινότητας να εργαστούν αρμονικά και με πνεύμα συνεργασίας, προκειμένου να κινητοποιηθεί το σχολείο και να υιοθετήσει αειφόρο λειτουργία. Το Σχολικό Πρόγραμμα Δράσης (Σ.Π.Δ.) είναι ένας ουσιαστικός σχεδιασμός και χρονοπρογραμματισμός όλων των επιμέρους δράσεων που μπορεί να αναληφθούν από το σχολείο. 
Εκτός όμως από την Ελληνική πρόταση που διατύπωσε η ομάδα του ΣΠΕ (η οποία δε βρίσκεται  πλέον στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ), και η οποία μοιάζει σε αρκετά σημεία με την Αυστραλιανή εκδοχή, παρά τις αυτονόητες διαφορές, υπήρξε και η εκδοχή του Ηνωμένου Βασιλείου (2006) η οποία υιοθετούσε τις «Οκτώ Θύρες της Εκπαίδευσης για την Αειφορία». Στη σχετική ιστοσελίδα, που σημειωτέον, έχει αποσυρθεί επισήμως από το Υπουργείο Παιδείας του Ηνωμένου Βασιλείου, διαβάζουμε « Planning a Sustainable School. «Πλευρά δύο : Αειφόρα Σχολεία που υποστηρίζουν τις εθνικές προτεραιότητες (σημ. του Ηνωμένου Βασιλείου). Προκειμένου τα σχολεία να κάνουν τη δική τους δίκαιη συνεισφορά στις εθνικές προτεραιότητες, θα έχουν την ευκαιρία να προωθήσουν συμπεριφορές και τρόπους σκέψης όπου η ανάγκη γι αυτά είναι σαφώς προσδιορισμένη και συμφωνημένη με την Κυβέρνηση. Από αυτή την πλευρά, τα αειφόρα σχολεία μπορούν συμβάλλουν σε μια σειρά εθνικών προτεραιοτήτων, συμπεριλαμβανομένων τομέων όπως η αειφόρος ανάπτυξη και η τοπική ευημερία. Η βρετανική στρατηγική για την αειφόρο ανάπτυξη «Διασφαλίζοντας το μέλλον» (HMG, 2005), έχει ως στόχο να «επιτρέπει σε όλους τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο να ικανοποιήσουν τις βασικές ανάγκες τους και να απολαμβάνουν μια καλύτερη ποιότητα ζωής χωρίς να διακυβεύεται η ποιότητα της ζωής για τις μελλοντικές γενιές» (σημ. ο ορισμός της Αειφόρου Ανάπτυξης κατά Brutland). Βασικές προτεραιότητες του προγράμματος περιλαμβάνουν τη βιώσιμη κατανάλωση και παραγωγή, την αλλαγή του κλίματος, την προστασία των φυσικών πόρων και τις βιώσιμες κοινότητες. Το Εθνικό Πλαίσιο για τα Αειφόρα Σχολεία ερμηνεύει αυτές τις προτεραιότητες για τα σχολεία και τους προσφέρει μια σειρά από «πυλώνες» μέσα από τους οποίους θα καθορίσει τις αειφόρες πρακτικές. Οι πυλώνες είναι σημεία εισόδου - μια συλλογή από διακριτές και ολοκληρωμένες περιοχές εστίασης τις οποίες τα σχολεία μπορούν υιοθετήσουν και να αναλάβουν σχετική δράση. Σε μια προσπάθεια να αντιμετωπίσει τις τοπικές και τις εθνικές προτεραιότητες, κάθε ένας από τους πυλώνες αντλεί την έμπνευσή του από μια σειρά κυβερνητικές πολιτικές που αφορούν την αειφόρο ανάπτυξη και την ποιότητα ζωής. Θα θέλαμε όλα τα σχολεία να αποδίδουν καλά σε όλους αυτούς τους πυλώνες μέχρι το 2020 και προσφέρει τις ακόλουθες συστάσεις σχετικά με αυτό. 
(Η κυβερνητική πολιτική του Τόνι Μπλαιρ, για τα Αειφόρα Σχολεία του Ηνωμένου Βασιλείου, όπως δημοσιεύτηκε στο www.teachernet.gov). 

Για τη συνέχεια του άρθρου διαβάστε εδώ

πηγή: http://www.esos.gr/

Εγώ ελπίζω να τη βολέψω... (εκθέσεις μαθητών)

Ο Ναπολιτάνος Μαρτσέλο Ντ' Όρτα, δημοσιεύοντας τις πιο διασκεδαστικές εκθέσεις των μαθητών του, που τις συγκέντρωσε στη διάρκεια της δωδεκαετούς θητείας του στο Δημοτικό Σχολείο του Αρζάνο, έγινε ο διασημότερος δάσκαλος της Ιταλίας. Το "Εγώ ελπίζω να τη βολέψω", κυκλοφόρησε το Φεβρουάριο του 1990, έχει φτάσει τις τριάντα εκδόσεις και έχει πουλήσει πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα: ένα απόλυτο ρεκόρ. Απ' αυτό το βιβλίο έλκουν την υπόθεση τους μια κινηματογραφική ταινία και μια θεατρική παράσταση, ενώ τα δικαιώματα της μετάφρασης έχουν πουληθεί σε έξι χώρες, ανάμεσα στις οποίες η Ουγγαρία και η Ρωσία. Ο Ντ' Όρτα ζευγάρωσε τις επιτυχίες του με μια δεύτερη συλλογή εκθέσεων. "Ο Θεός μας έπλασε τζάμπα"(1992) με θέμα τη θρησκεία.

ΠΟΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΛΛΕΣ ΠΑΡΑΒΟΛΕΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΠΡΟΤΙΜΑΤΕ;
Εγώ προτιμάω το τέλος του κόσμου, γιατί δε φοβάμαι, επειδή θα είμαι πεθαμένος από ένα αιώνα κιόλας.
Ο Θεός θα ξεχωρίσει τις κατσίκες από τους βοσκούς, ένας δεξιά και ένας αριστερά, στη μέση αυτοί που θα πάνε στο Καθαρτήριο.
Θα είναι πάνω από χίλια δισεκατομμύρια, περισσότεροι και από τους Κινέζους, ανάμεσα σε κατσίκες, βοσκούς και αγελάδες. Αλλά ο Θεός θα έχει τρεις πόρτες. Μια πάρα πολύ μεγάλη (που είναι η Κόλαση), μια μεσαία (που είναι το Καθαρτήριο) και μια πάρα πολύ στενή (που είναι ο Παράδεισος). Μετά ο Θεός θα πει: - Βγάλτε το σκασμό όλοι! και μετά θα τους χωρίσει. Ένας απο δω και τον άλλο από κει. Μερικοί που θέλουνε να κάνουνε τους πονηρούς θέλουνε να πάνε από δω, αλλά ο Θεός τους βλέπει. Οι κατσίκες θα πούνε ότι δεν έχουνε κάνει τίποτα, αλλά λένε ψέματα. Ο κόσμος θα σκάσει, τα άστρα θα σκάσουν, το Αρζάνο θα γίνει χίλια κομματάκια. Ο δήμαρχος του Αρζάνο και ο δημοτικός σύμβουλος θα πάνε ανάμεσα στις κατσίκες. Θα υπάρχει μεγάλο μπέρδεμα, ο ’ρης θα σκάσει, οι ψυχές θα πάνε και θα γυρίσουνε από τη γη για να πάρουνε τα κορμιά, ο δήμαρχος του Αρζάνο και ο δημοτικός σύμβουλος θα πάνε ανάμεσα στις κατσίκες. Οι καλοί θα γελάνε και οι κακοί θα κλαίνε, εκείνοι από το Καθαρτήριο λίγο θα γελάνε και λίγο θα κλαίνε. Τα αβάφτιστα μωρά θα γίνουν πεταλούδες.
Εγώ ελπίζω να τη βολέψω.

2. ΓΡΑΨΕ ΓΙΑ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΒΑΦΤΙΣΗΣ
Σήμερα όλοι οι γονείς πιστεύουνε ότι για να σώσεις ένα μωρό και για να το κάνεις να πάει στον Παράδεισο, φτάνει να το βαφτίσουνε.
Αλλά για μένα, αν μπορώ να το πω, η Βάφτιση δε χρησιμεύει σε τίποτα, χρησιμεύει μόνο για να δώσεις όνομα σ' ένα μωρό.
Για παράδειγμα ο Χίτλερ, μήπως επειδή τον βαφτίσανε θα πάει στον Παράδεισο; Αυτός, ακόμα και αν πέθαινε στην κοιλιά της μαμάς, θα πήγαινε στον Κόλαση, γιατί ο Θεός που βλέπει στο μέλλον, το ήξερε όλο το κακό που θα έκανε.
'Η ο ληστής στο σταυρό, αυτόν ο Χριστός τον έστειλε στον Παράδεισο και δεν ήταν βαφτισμένος.
Εγώ όμως τα παιδιά μου θα τα βαφτίσω, ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται.
 

3. ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΗ ΦΡΑΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΥΛΟΥ "ΓΥΝΑΙΚΑ ΝΑ ΥΠΑΚΟΥΣ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΣΟΥ"
Παρ' όλο που αυτή η φράση φαίνεται άδικη, νομίζω ότι, αν ξέρουμε να την εκτιμήσουμε, δεν είναι άδικη, επειδή την είπε ο Παύλος, ένας άγιος πατέρας, φίλος του Χριστού, που σίγουρα δεν έλεγε μπούρδες. Αν αυτή τη φράση την είχε πει ένας οποιοσδήποτε, τότε εντάξει, ήτανε μαλάκας.
Εγώ αυτά τα πράγματα τα λέω παρ' όλο που είμαι κορίτσι και δε με συμφέρει να τα πω. Ο άντρας πρέπει να είναι ανώτερος από τη γυναίκα, γιατί στη ζωή υπάρχει πάντα ένας που διοικεί, και ένας άλλος που υπακούει. Αν διοικούσαν όλοι, τότε ποιος θα υπηρετούσε; Δε θα υπήρχε ούτε ένας σκουπιδιάρης στους δρόμους. Και ποιός θα μάζευε το τραπέζι, αν δεν το έστρωνε κανένας;
Για παράδειγμα: σ' αυτό το σχολείο κάνει κουμάντο η διευθύντρια και όλοι πρέπει να την υπακούνε. Αλλά όταν η διευθύντρια γυρίζει στο σπίτι και συναντάει τον άντρα, ο άντρας, ακόμα κι αν είναι επιστάτης σ' αυτό το σχολείο, είναι αυτός που διατάζει τη διευθύντρια, γιατί είναι ο άντρας της.
Στο σπίτι μου διατάζει ο πατέρας μου, αμέσως μετά έρχεται η μάνα μου, αλλά εγώ ξέρω μια οικογένεια όπου πρώτα διατάζει η μητέρα και μετά έρχεται ο πατέρας, γιατί ο πατέρας έχει μόνο ένα πόδι. Εμένα, για την ώρα, στο σπίτι με διατάζουνε όλοι, γιατί είναι όλοι σερνικοί, αλλά όταν παντρευτώ θα τα πληρώσει όλα - και με το δίκιο μου - ο άντρας μου! [...]

4. ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΗ ΦΡΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ: "ΝΑ ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΣΑΣ"
Ο Χριστός μετρούσε τα λόγια του, δεν έλεγε μπούρδες. Αν έφερνε ένα παράδειγμα, ήταν ο πρώτος που το έκανε πράξη, δεν ήταν ένας δάσκαλε που δίδασκες και λόγο δεν κρατούσες, όπως οι θεοί της Ελλάδας και οι μούμιες της Αιγύπτου. Αυτός ήταν ο πρώτος που αγάπησε τους εχθρούς του: τον Βαραβά έβαλε να τον ελευθερώσουν, τον Ιούδα, παρ' όλο που μετά τον άφησε να τον κρεμάσουν, μέχρι την τελευταία στιγμή έκανε πως δεν ήξερε τίποτα, στο Ρωμαίο στρατιώτη του βοήθησε το γιο του, τον καλό ληστή τον συγχώρεσε στον σταυρό. Κι άλλα πολλά συγχώρια, που τώρα δεν τα θυμάμαι. Έτσι μας είπε να κάνουμε κι εμείς, είπε να αγαπιόμαστε ο ένας με τον άλλο, λεστω κι αν είμαστε όλοι αντίθετοι. Πράγματι που είναι το περίεργο αν δύο αρραβωνιασμένοι αγαπιούνται αμοιβαία, ή πατεράδες και μανάδες ή αδελφοί και αδελφές; Είναι φυσικό αυτά τα είδη να αγαπιούνται. Το δύσκολο βρίσκεται στο αντίθετο!
Εγώ όμως αναρωτιέμαι, πως είναι δυνατόν να αγαπάς έναν εχθρό; Το ξέρω ότι θα έπρεπε, αλλά είναι πολύ δύσκολο, για να μην πω εξίσου αδύνατο. Για παράδειγμα, εγώ θα έπρεπε να αγαπάω τον Τζίνο Μελκιόρε, που στην παράσταση μ' έκανε να κάνω επίτηδες λάθος κι έφαγα ένα σκαμπίλι από την Αδελφή Ανιέζε. Εγώ τον Τζίνο Μαλκιόρε θα τον μισώ σ΄ όλη μου τη ζωή, δε θα ξεχάσω ποτέ αυτό που έκανε! Και τον Εντουάρντο Τζιλιμπέρτι τον μισώ, επειδή μια φορά, κατά λάθος, του χτύπησα το χέρι με τη στέκα του μπιλιάρδου, κι αυτός μου έδωσε ένα χαστούκι. Το εκμεταλεύτηκε, γιατί ήταν μεγαλύτερος μου. Καλά να πάθει τώρα που είναι άνεργος.
Και όμως, θα έπρεπε να τους αγαπάω. Κι εγώ θα το ήθελα, αλλά δεν τα καταφέρνω με τίποτα. Αλλά, προσπαθώντας και ξαναπροσπαθώντας, ίσως μια μακρινή μέρα τα καταφέρω.

Για τη συνέχεια του άρθρου δείτε εδώ 

πηγή: http://tvxs.gr/news/paideia/ego-elpizo-na-ti-bolepso-ektheseis-mathiton

ΟΟΣΑ: «Πατώνουν» οι Έλληνες μαθητές

«Αδιάβαστοι» έχουν πιαστεί οι Έλληνες έφηβοι και μάλλον πρέπει να αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο διαβάζουν, προκειμένου να θεωρηθούν ξανά επιτυχημένοι! Συγκεκριμένα, σε σύνολο 65 χωρών, η Ελλάδα κατατάσσεται 42η το 2012, καταλαμβάνοντας την τέταρτη θέση... στις λιγότερο επιτυχημένες ευρωπαϊκές χώρες, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της ετήσιας έκθεσης του ΟΟΣΑ σχετικά με τις ικανότητες των 15χρονων μαθητών στους τομείς των μαθηματικών, των φυσικών επιστημών και της ανάγνωσης. Όπως σημειώνει το GreekReporter, το Πρόγραμμα του ΟΟΣΑ για τη Διεθνή Αξιολόγηση των Μαθητών ( PISA ), περιελάμβανε περίπου 510.000 μαθητές (ηλικίας 15-16 ετών) από τις 34 χώρες-μέλη του ΟΟΣΑ, καθώς και συνεργάτες από 31 χώρες, αναφέρει ότι η ΕΕ στο σύνολό της υστερεί σημαντικά στα μαθηματικά. Αντίθετα, στις φυσικές επιστήμες και την κατανόηση ανάγνωσης τα αποτελέσματα είναι κάπως πιο αισιόδοξα! 
 Το ποσοστό των Ελλήνων μαθητών με χαμηλή επίδοση στην κατανόηση ανάγνωση, τα μαθηματικά και τις φυσικές επιστήμες, έχει αυξηθεί κατά πολύ κατά τη διάρκεια των τριών τελευταίων ετών. Πιο αναλυτικά, το επίπεδο των επιδόσεων των Ελλήνων μαθητών μειώθηκε κατά 17 θέσεις το 2012, πέφτοντας από την 25η θέση, στην 42η και είναι υψηλότερο από το μέσο όρο της ΕΕ και στις τρεις δεξιότητες και ιδιαίτερα στην ανάγνωση.
Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο πατήστε εδώ: εδώ
πηγή: http://www.protothema.gr/greece/article/343548/oosa-patonoun-oi-ellines-mathites/

Η Γυναίκα της Χρονιάς είναι 25 ετών και εργάζεται στη NASA…

Τι σημαίνει για εσένα και την οικογένειά σου η διάκριση της Γυναίκας της Χρονιάς (στον τομέα της έρευνας) στην Μ. Βρετανία;
Είμαι πολύ συγκινημένη με τη βράβευση αλλά κυρίως με την αποδοχή του κοινού που μου δίνει δύναμη και κουράγιο για τη συνέχεια. Αποτελεί μια σημαντική διάκριση για μένα, τόσο γιατί είναι ένα δείγμα αναγνώρισης της δουλειάς μου και της πορείας μου στο τομέα των επιστημών και της επιχειρηματικότητας αλλά και επειδή είναι μια ουσιαστική προώθηση για τον τομέα της αναγεννητικής ιατρικής και της τεχνολογίας τεχνικών οργάνων. Στην εταιρεία Transplants Without Donors LLC δημιουργούμε τεχνητά όργανα από βλαστοκύτταρα και βιοϋλικά με στόχο την ανάπτυξη μιας εναλλακτικής μεθόδου μεταμοσχεύσεων και κατ’επέκταση επιδιώκουμε να δώσουμε ένα τέλος στο παρεμπόριο ανθρωπίνων οργάνων που δυστυχώς ανθίζει στον τρίτο κόσμο. Η τεχνολογία των τεχνητών οργάνων που κάποτε θεωρείτο σενάριο επιστημονικής φαντασίας είναι πλέον πραγματικότητα και εύχομαι να δούμε σύντομα την επανάσταση που θα φέρει αυτή η θεραπευτική οδός στα κλινικά δεδομένα της υφηλίου.
Πες μας δυο λόγια για την σχέση σου με τη ΝΑΣΑ; Πως συνδυάζεται αυτή η καριέρα μετά τις σπουδές σου στο Πανεπιστήμιο Στερεάς;
Στην ΝΑΣΑ δουλεύω στο τμήμα «Βιοεπιστημών, Νανοτεχνολογίας και Εξερεύνησης του Πλανήτη Άρη» και σίγουρα είναι ένα όνειρο ζωής που μετά από πολύ κόπο και πολλές θυσίες έγινε πραγματικότητα. Θα ήθελα να ευχαριστήσω δημόσια το Πανεπιστήμιο Στερεάς Ελλάδος και ειδικά τον επιβλέπων καθηγητή μου κ. Ηλία Μαγκλογιάννη για την ποιότητα των σπουδών μου, την επιστημονική καθοδήγηση και τα πνευματικά εφόδια που μου προσέφεραν. Επίσης, θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους δεν πίστεψαν σε μένα, το πολιτικό σύστημα που συστηματικά υποβάθμιζε τις επιστημονικές μας προσπάθειες και το αξιόλογο ακαδημαϊκό έργο του νεοσύστατου Πανεπιστημίου Στερεάς Ελλάδος αλλά και το μέρος του κοινωνικού ιστού που αδιαφόρησε για την εξέλιξη του Πανεπιστημίου έως και υποτίμησε την ερευνητική μας προσπάθεια διότι μου έδωσαν δυο ουσιαστικά μαθήματα: να διεκδικώ και να σχεδιάζω μόνη μου το μέλλον μου αλλά και να έχω ανοσία στην κακεντρέχεια. Όπως είπε και ο μεγάλος μας ποιητής Γιώργος Σεφέρης «Δε γυρεύω μήτε το σταμάτημα, μήτε το γύρισμα προς τα πίσω...γυρεύω το νου, την ευαισθησία και το κουράγιο των ανθρώπων που προχωρούν μπρος.»
  Το Πανεπιστήμιο Στερεάς πια δεν υφίσταται. Τι έχεις να πεις σε όλους όσους δεν στήριξαν το Ίδρυμα αυτό; Τι θα πρότεινες;
Η κρίση που διέρχεται η κοινωνία έχει περάσει, όπως είναι φυσικό, και στον χώρο του πανεπιστημίου, μεταλλάσοντας το φοιτητικό τοπίο σε ένα παγκοσμιοποιημένο στίβο όπου κυριαρχεί ο ανταγωνισμός για μια θέση εργασίας και η στιγνή εμπορευματική αντίληψη μιας πελατειακής παιδείας. Θα τολμούσα να παρομοιάσω το Πανεπιστήμιο Στερεάς με ένα πειραματόζωο που ακούσια και ανήθικα συμμετείχε στα πολιτικά - πειραματικά μοντέλα των εκάστοτε κυβερνήσεων και τελικά υπέστη ευθανασία. Το τμήμα Πληροφορικής με εφαρμογές στη Βιοϊατρική αποτελεί για μένα το πλέον καινοτόμο τμήμα που έχει να επιδείξει η Ελλάδα σήμερα, συνδυάζοντας την τεχνολογία με τις επιστήμες ζωής (ενδεικτικά κάποιοι τομείς έρευνας είναι η βιοπληροφορική, η βιοαπεικόνιση, η ρομποτική τηλεχειρουργική, η τηλεματική, η δημιουργία προσθετικών μελών κτλ). Η ακαδημαϊκή και ερευνητική ανάπτυξη σε τόσο εξελιγμένα πεδία μπορεί να αποφέρει σημαντικά κέρδη στη χώρα μέσω των επιστημονικών πατεντών και της στοχευμένης ερευνητικής επιχειρηματικότητας. Η δική μου ευχή και πρόταση είναι να αγκαλιάσει ο κόσμος την προσπάθεια των φορέων του Πανεπιστημίου και να ενταθούν οι προσπάθειες δημιουργίας επιχειρηματικού και ερευνητικού δικτύου στη χώρα με μια διάθεση αλληλεγγύης και συνεργασίας τόσο ανάμεσα στα πανεπιστήμια αλλά και ανάμεσα στον ακαδημαϊκό, επιχειρηματικό και πολιτικό κόσμο.
Ενημερωθήκαμε για τις δράσεις σου στην Αφρική και γενικότερα γύρω από τον εθελοντισμό. Πες μας δυο λόγια.
Ο εθελοντισμός δίνει νόημα στην ερευνητική μου δραστηριότητα και την ζωή μου εν γένει. Προσωπικά, θεωρώ ότι είναι ό,τι πιο σημαντικό έχω κάνει ως σήμερα και πραγματικά ελπίζω η διάθεση για προσφορά στον συνάνθρωπο να είναι η μόνη «μεταδοτική ασθένεια» που θα προσβάλει όλους μας τα χρόνια που έρχονται. Δραστηριοποιούμαι στην Λατινική Αμερική (Περού και Κόστα Ρίκα) και στην Αφρική (Ουγκάντα) ως επικεφαλής ιατρικής αποστολής σε συνεργασία με τον «Διεθνή Οργανισμό για την Ιατρική Ανακούφιση των Παιδιών» και τα «Μοσχεύματα Χωρίς Δότες». Η αποστολή μας στοχεύει στην ιατρική περίθαλψη παιδιών που υπήρξαν θύματα απαγωγής και παράνομης αφαίρεσης ανθρωπίνων οργάνων. Το να βλέπεις τον φόβο και την απελπισία στα πρόσωπα αυτών των παιδιών να μετατρέπεται σε χαμόγελο είναι ένα δώρο που δεν μπορώ να περιγράψω με λέξεις.
 Μίλησέ μας για το τι ακριβώς ήταν αυτό, που σου χάρισε μια τόσο μεγάλη διάκριση Παγκοσμίως;
 Η διάκριση προέκυψε με βάση την ερευνητική μου πορεία στον χώρο της αναγεννητικής ιατρικής και της τεχνολογίας τεχνητών οργάνων μέσω βλαστοκυττάρων. Το 2009 είχα την τιμή να με διαλέξει για να εργαστώ στην ερευνητική του ομάδα ένας από τους καλύτερους επιστήμονες της σύγχρονης ιατρικής, ο Καθ. Alexander Seifalian. Σε συνεργασία με την συμφοιτήτρια μου Claire Crowley δημιουργήσαμε μια τεχνητή τραχεία και το επιχειρηματικό σχέδιο ώστε αυτό το ερευνητικό-πειραματικό μοντέλο να μετατραπεί σε κλινικό προϊόν. Η μελέτη αυτή κέρδισε το 1ο βραβείο στο University College London και λίγους μήνες αργότερα χρησιμοποιήθηκε για να σώσει τη ζωή ενός 36-χρονου ασθενή που έπασχε από τελικό στάδιο καρκίνου της τραχείας. Αυτή αποτέλεσε την πρώτη επιτυχημένη μεταμόσχευση τεχνητής τραχείας στην ιστορία της ιατρικής και αποτέλεσε ορόσημο για το πεδίο της αναγεννητικής ιατρικής. Η εμπειρία αυτή αποτέλεσε τη γεννουσιουργό αιτία για την δημιουργία μιας εταιρείας, της Transplants Without Donors LLC, που θα παράγει τεχνητά όργανα ως εναλλακτική μεταμοσχευτική μέθοδο ώστε να δώσουμε το δικαίωμα στη ζωή στους ασθενείς που το έχουν ανάγκη. Για να διαβάσετε το πλήρες άρθρο δείτε : εδώ
πηγή: http://www.mag24.gr/interview/eleni-antoniadou-eyxaristo-dimosia-to-panepistimio-stereas-gynaika-tis-xronias-mila-sto-mag24

Δεκαεννέα λογοτέχνες «μιλούν» για την Ευρώπη

Η Ευρώπη του σήμερα και η Ελλάδα της κρίσης, αλλά και οι νέοι της χώρας που ματώνουν από την ανεργία και τσακίζονται τα όνειρά τους, αποτελούν μια μεγάλη δεξαμενή που βράζει.

Λεπτομέρεια από το έργο του Αλέκου Φασιανού «Ο έρως του Διός ταύρου μετά της Ευρώπης» που θα συμπεριληφθεί στην έκδοση

Μέσα σ΄ αυτήν βούτηξαν δεκαεννέα Ελληνες συγγραφείς και ποιητές προκειμένου να γράψουν διηγήματα και ποιήματα, όπως τους ζητήθηκε από την Ελληνογερμανική Αγωγή, στο πλαίσιο σειράς εκδηλώσεών της, με θέμα την Ευρώπη, την κρίση και την ευρωπαϊκή προοπτική της Ελλάδας.

Αυτά αποτελούν και το περιεχόμενο μιας έκδοσης - λευκώματος το οποίο θα παρουσιαστεί σε μεγάλη εκδήλωση (4 Νοεμβρίου, 11.30 π.μ., Παλαιά Βουλή), με θέμα «Η Ευρώπη των νέων» και βασικό ομιλητή τον πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς.

Οι συγγραφείς αντιμετωπίζουν το θέμα είτε μέσα από ερωτικές και μη ιστορίες Ελλήνων με ξένους, είτε βάζοντας Ελληνες να ταξιδεύουν στη Γηραιά Ηπειρο ή Ευρωπαίους «νεοβάρβαρους» στην Ασία, είτε θίγοντας θέματα όπως ο ελληνικός «επαρχιωτισμός», η μετανάστευση και η Βαβέλ των γλωσσών, τα ενοχικά σύνδρομα των λαών Ελλάδας και Γερμανίας, η «χρυσή» εποχή της φούσκας κ.ά.

Ο ακαδημαϊκός Θανάσης Βαλτινός, μέσα από τη «Γαμήλια πτήση», ζωντανεύει με νόημα μια λαθρανασκαφή στη Σπάρτη, όταν ένας εργάτης ανοίγοντας θεμέλια για ένα παράνομο κουζινάκι πέφτει πάνω σε ελληνιστικό μωσαϊκό που εικονίζει τον Ταύρο-Δία στην «ευφρόσυνη» γαμήλια πτήση με την Ευρώπη. «...Ο εργολάβος βλαστήμησε και πήρε το φτυάρι να ξανασκεπάσει το λάκκο...».

Η Αμάντα Μιχαλοπούλου, μέσα από μια ιστορία «Εξαπάτησης», με πρωταγωνιστές τον Γερμανό Γιόχαν και την Ελληνίδα Ελένη, θέτει επί τάπητος ερωτήματα όπως το αν η ελληνική κοινωνία είναι μια δυτική κοινωνία ή τις διαφορές ανάμεσα στους λαούς των δύο χωρών. Το προφίλ ενός ζευγαριού μεσογειακού τύπου, μιας Ιταλίδας κι ενός Ελληνα, σε μια κεντροευρωπαϊκή χώρα αναζητά μεταξύ άλλων ο Χρήστος Οικονόμου στα «Φαντάσματα του Βερολίνου».

Ο Τίτος Πατρίκιος βασίζεται σε ένα παλαιότερο ποίημά του, αφιερωμένο στον Αουγκούστ Μάκε, τον πιο άτυχο ζωγράφο της παρέας του εξπρεσιονιστικού κινήματος «Γαλάζιος Καβαλάρης» που σκοτώθηκε στον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο στα 27 του, και γράφει ένα κείμενο το οποίο διατρέχει τον πολυτάραχο 20ό αιώνα καταλήγοντας: «Προς τα τέλη του 20ού αιώνα η Ευρώπη κατόρθωσε να γκρεμίσει τα τείχη που χώριζαν τις χώρες και τους ανθρώπους, να βρει τον δρόμο του διαλόγου, της συνεννόησης, της αλληλεγγύης. Ας ελπίσουμε πως αυτός ο δρόμος θα συνεχιστεί και δεν θα μπλοκαριστεί μέσα στο τούνελ μιας καινούργιας κρίσης».

Στην έκδοση (επιμέλεια - συντονισμός Κατερίνα Λυμπεροπούλου) συμμετέχουν επίσης οι Χάρης Βλαβιανός, Σοφία Νικολαΐδου, Γιάννης Ξανθούλης, Νίκος Παναγιωτόπουλος, Ερση Σωτηροπούλου, Σώτη Τριανταφύλλου, Ευγένιος Τριβιζάς, Μισέλ Φάις, Θανάσης Χειμωνάς, Χρήστος Χωμενίδης κ.ά.

Εικονογραφείται από έργα Ελλήνων εικαστικών, με θέμα την Ευρώπη, τα οποία προσέφεραν την περασμένη άνοιξη σε δημοπρασία με σκοπό τη μείωση του εθνικού χρέους. Ηταν μια κίνηση διαπαιδαγωγικού χαρακτήρα από τα σχολεία της Ελληνογερμανικής Αγωγής.

Στην εκδήλωση της 4ης Νοεμβρίου, ο κ. Σουλτς και οι άλλοι ομιλητές (Μαρία Δαμανάκη, επίτροπος στην ΕΕ, Κώστας Ρέμελης, πρύτανης Πανεπιστημίου Θράκης, και Αθανάσιος Κυριαζής, γενικός γραμματέας υπουργείου Παιδείας), θα ακούσουν απευθείας τι πιστεύουν οι νέοι της Ελλάδας για την κρίση, μέσα από τα αποτελέσματα της νέας έρευνας που ολοκλήρωσε η εταιρεία δημοσκοπήσεων V-PRC και θα ανακοινωθούν εκείνη την ημέρα.

ΔΗΜΗΤΡΑ ΡΟΥΜΠΟΥΛΑ

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22802&subid=2&pubid=6390

Το Νομπέλ Λογοτεχνίας στην Καναδή Άλις Μονρό

 Στην καναδή πεζογράφο Αλις Μονρό απονέμεται το Βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας 2013 όπως ανακοίνωσε το μεσημέρι της Πέμπτης 10 Οκτωβρίου στη Στοκχόλμη ο μόνιμος γραμματέας της Σουηδικής Ακαδημίας Πέτερ Ένγκλουντ.

Η αιτιολογία της απόφασης ήταν σύντομη. Το βραβείο τής απονέμεται «για τη δεξιοτεχνία της στη μικρή φόρμα του σύγχρονου διηγήματος».

«Σάστισα μόλις άκουσα τι είχα κερδίσει» είπε η Αλις Μονρό σε μια επίσης σύντομη συνέντευξή της στο καναδικό ειδησεογραφικό δίκτυο CBC, δηλώνοντας ταυτοχρόνως «ενθουσιασμένη» με τα ευχάριστα νέα που της μετέφερε τηλεφωνικώς μια από τις κόρες της. 

«Πιθανότατα δεν θα συνεχίσω να γράφω» είχε πει η εφετινή νομπελίστρια στο περιθώριο μιας ακόμη βράβευσής της στο Τορόντο το περασμένο καλοκαίρι. Κάτι λιγότερο από έξι μήνες μετά η 82χρονη δημοφιλής διηγηματογράφος τιμήθηκε από τη Σουηδική Ακαδημία με την ύψιστη λογοτεχνική διάκριση. 

«Μιλά για οικουμενικά αισθήματα καθημερινών ανθρώπων» είπε ο Πέτερ Ένγκλουντ στους δημοσιογράφους. «Eίναι μια συγγραφέας η οποία αποτυπώνει θαυμάσια την ανθρώπινη ύπαρξη» υπογράμμισε.

«Πιστεύετε ότι θα σταματήσει να γράφει, όπως ανακοίνωσε εφέτος;» τον ρώτησαν. «Το Βραβείο Νομπέλ είναι μεγάλη χαρά και τιμή αλλά αν αυτό θα την παρακινήσει να συνεχίσει το γράψιμο είναι δική της απόφαση», απάντησε ο γραμματέας της Σουηδικής Ακαδημίας . Για να διαβάσετε όλο το άρθρο  δείτε εδώ
 

Οδηγίες θετικών μαθημάτων σχ. έτος 2013-2013

A v-esp_gel from Vera Dakanali

Βιβλιοθήκες: Δανειζόμαστε… σαν άλλοτε (;)

 της Ηρώς Κουνάδη 

Για κάθε απογοητευτική στατιστική που επιμένει ότι «οι Έλληνες δεν διαβάζουν», υπάρχει ένας βιβλιοθηκονόμος που διηγείται χαμογελώντας την αύξηση της προσέλευσης στις βιβλιοθήκες τα τελευταία χρόνια. Για κάθε μεγάλη πολυεθνική αλυσίδα βιβλιοπωλείων που αποχαιρετά την Ελλάδα της κρίσης, εκδίδονται μερικές δεκάδες νέες κάρτες βιβλιοθήκης. Και για κάθε ρεπορτάζ στις βιβλιοθήκες της Αθήνας που ξεκινά με δισταγμούς και επιφυλάξεις, υπάρχουν πολλοί λάτρεις τους έτοιμοι να τις υπερασπιστούν, καταθέτοντας ο καθένας τις δικές του εμπειρίες. Επιστροφή στις βιβλιοθήκες «Η αύξηση στην προσέλευση του κόσμου τα τελευταία δύο χρόνια είναι τεράστια, 50%, ίσως και περισσότερο» λέει ο κ. Κοσμάς Ματσάγκας, βιβλιοθηκονόμος εδώ και 28 χρόνια στην Βιβλιοθήκη του Δήμου Αθηναίων. «Οι περισσότεροι ζητάνε λογοτεχνία και ιστορία. Από την κρίση και μετά, το μυθιστόρημα είναι όλο και πιο δημοφιλές. Ειδικά ο γυναικείος πληθυσμός, ενδιαφέρεται κυρίως για το ‘εύκολο’ μυθιστόρημα, ελληνικό και ξένο. Είναι η ανεργία, και η τρομοκρατία της τηλεόρασης, την οποία δεν θέλουν πια να βλέπουν. Πέρα από τα ελληνικά μυθιστορήματα, φοβερά δημοφιλείς είναι και ξένοι συγγραφείς όπως ο Στίβεν Κινγκ και ο Τόλκιν. Φαντασία, δηλαδή, το είδος που βοηθά περισσότερο να ξεφύγεις από την καθημερινότητα». 

Διαβάστε περισσότερα στο: http://www.in2life.gr/everyday/modernlife/article/260453/vivliothhkes-daneizomaste-san-allote-.html?mainid=275227
Πηγή: www.in2life.gr

Τι διαβάζουν οι άνθρωποι στο μετρό και στο λεωφορείο; Ε;

έγονται bookarazzi, από το “paparazzi”, και πιθανότατα έχουν φωτογραφήσει το εξώφυλλο του βιβλίου σας, αν έτυχε να σας πετύχουν να διαβάζετε στο μετρό. Γιατί να το κάνουν αυτό; Μα, για να ποστάρουν την φωτογραφία στο δημοφιλέστατο γκρουπ του Facebook που λέγεται «Τι διαβάζουν οι άνθρωποι στο μετρό και στο λεωφορείο; Ε;». Τι δεν καταλαβαίνετε; «Η ομάδα δημιουργήθηκε τον Οκτώβριο του 2010, έτσι χωρίς λόγο: Απλά επειδή εγώ είχα την περιέργεια να κοιτάζω τι διαβάζουν οι άνθρωποι στο μετρό» λέει ο Γιώργος Τσακνιάς, εμπνευστής και δημιουργός του ΤΙΔΑΜΕΛΕ.Ε; (ναι, φυσικά έχει και συντομογραφία). «Το γκρουπ ξέφυγε πολύ γρήγορα από τον αρχικό πυρήνα των φίλων που πίστευα ότι θα ενδιαφέρονται: Απέκτησε σε χρόνο ρεκόρ διακόσια-τριακόσια μέλη που ασχολούνταν ενεργά. Μπήκαν πολύ νωρίς και άνθρωποι από τον χώρο του βιβλίου, απ’ όλα τα επαγγέλματα: εκδότες, συγγραφείς, μεταφραστές και πάει λέγοντας. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν είναι μια κλειστή λέσχη που απευθύνεται σε συγκεκριμένους ανθρώπους ή επαγγελματίες ενός χώρου. Προσωπικά, έχω χαρεί πρωτίστως που ανακάλυψα αναγνώστες. Έχουμε γίνει φίλοι μέσα από το γκρουπ. Υπάρχουν ακόμα και ζευγάρια που γνωρίστηκαν έτσι!». Σήμερα, το γκρουπ αριθμεί 2.100 μέλη, που ήρθαν αρχικά από περιέργεια, και εν συνεχεία «κόλλησαν» με το βιβλιοφιλικό του περιεχόμενο, και τις ενδιαφέρουσες συζητήσεις που ξεκινούν κάτω από κάθε post. «Το βασικό δεν είναι οι φωτογραφίες των βιβλίων που διαβάζει ο κόσμος στο μετρό ή τα άλλα μέσα μαζικής μεταφοράς» εξηγεί ο Γιώργος. «Με αφορμή ένα post μπορεί να συζητήσουμε οτιδήποτε, από το αν έχουμε διαβάσει το συγκεκριμένο βιβλίο μέχρι άλλες δουλειές του ίδιου συγγραφέα ή του εκδοτικού οίκου. Απλώς, οι συζητήσεις ξεκινούν από το τι διαβάζει ο κόσμος στο μετρό. »Πλέον, έχουμε και αρκετούς ανταποκριτές στο εξωτερικό, μέλη μας που μετακόμισαν σε άλλες πόλεις και μας στέλνουν φωτογραφίες από το μετρό του Λονδίνου, του Άμστερνταμ, της Στοκχόλμης ή της Κωνσταντινούπολης». Είναι πιο ενδιαφέροντα αυτά τα post; αναρωτιέμαι. «Είναι σίγουρα ενδιαφέρον να βλέπεις κάτι που έγινε πριν από πέντε λεπτά σε μια άλλη πόλη. Οι διαφορές, όμως, στο τι διαβάζει ο κόσμος δεν είναι τεράστιες: Μπορεί στο εξωτερικό να διαβάζει περισσότερο ο κόσμος, αλλά το ενδιαφέρον μοιράζεται κι εκεί κατά παρόμοιο τρόπο».

Διαβάστε περισσότερα στο: http://www.in2life.gr/features/dossier/dossierarticle/275307/ti-diavazoyn-oi-anthropoi-sto-metro-kai-sto-leoforeio-e.html?mainid=275227
Πηγή: www.in2life.gr

Μάριο Βίτι, ένας νεοελληνιστής από την Πόλη

Βούλιαξε το πατάρι του Γαβριηλίδη στην οδό Αγίας Ειρήνης στο Μοναστηράκι το βράδυ της Δευτέρας 23 Σεπτεμβρίου από το πλήθος που παρευρέθηκε στην παρουσίαση του βιβλίου του Μάριο Βίτι «Η Πόλη όπου γεννήθηκα: Ιστανμπούλ ,1926-1946» (Γαβριηλίδης, 2013). Νεοελληνιστές από πανεπιστήμια της Ελλάδας και του εξωτερικού, φιλόλογοι και παλιοί φοιτητές του Βίτι από τα πανεπιστήμια της Νάπολης, της Ρώμης και του Παλέρμο όπου δίδαξε καθώς και πολλοί νέοι τίμησαν τον γνωστό και δραστήριο μελετητή του ελληνισμού με την παρουσία τους και το θερμό τους χειροκρότημα.

Γεννημένος στην Κωνσταντινούπολη από μητέρα Ρωμιά και πατέρα Ιταλό, ο Μάριο Βίτι έζησε δύο δεκαετίες στην Πόλη προτού αναχωρήσει για σπουδές στην Ιταλία. Αυτά τα χρόνια περιγράφει στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του που μόλις κυκλοφόρησε. Στο βιβλίο αφηγείται τη ζωή του στην Κωνσταντινούπολη των μειονοτήτων, όταν ο πληθυσμός της δεν ξεπερνούσε ακόμη το ένα εκατομμύριο και η καθημερινή ακτίνα δράσης του μεταξύ σπιτιού και σχολείου περιοριζόταν στο ενάμισι χιλιόμετρο. «Δεν είμαι αντιπροσωπευτική περίπτωση των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης και ελπίζω όσοι έζησαν εκεί να μην βρουν παράξενα αυτά που αφηγούμαι στο βιβλίο. Διηγούμαι τα δικά μου χρόνια στην Κωνσταντινούπολη από τα οποία βγήκε αυτό που έγινα, ένας ιταλός νεοελληνιστής» είπε ο Μάριο Βίτι στην έναρξη της εκδήλωσης. Για περισσότερες πληροφορίες και τη συνέχεια του άρθρου δείτε Eδώ

Ξενόγλωσσες φιλολογίες: Συνωστισμός για τα τμήματα Αγγλικής Φιλολογίας

Στα τμήματα του 1^ου επιστημονικού πεδίου περιλαμβάνονται και οι ξενόγλωσσες φιλολογίες. Πρόκειται για τμήματα που απαιτούν εξέταση σε μια ξένη γλώσσα ανάλογα με τη σχολή που θα επιλέξει ο υποψήφιος.  Η δημοφιλέστερη επιλογή των μαθητών είναι τα τμήματα Αγγλικής Φιλολογίας (Αθήνα – Θεσσαλονίκη) που συγκεντρώσαν πέρυσι 2461 πρώτες προτιμήσεις. Αντίθετα μικρότερο ήταν το ενδιαφέρον για τα τμήματα Γερμανικής, Γαλλικής, Ιταλικής και Ισπανικής Φιλολογίας.

Τμήματα και βάσεις εισαγωγής

Στον ακόλουθο πίνακα παρουσιάζονται όλα τα τμήματα ξενόγλωσσων φιλολογιών καθώς και οι βάσεις εισαγωγής για να έχουν μια εικόνα οι μαθητές που ενδιαφέρονται γι αυτά προτού προχωρήσουν στη συμπλήρωση του μηχανογραφικού δελτίου.

Τμήμα	Βάση   εισαγωγής	1η   επιλογή
ΑΓΓΛΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ ΑΘΗΝΑΣ	19709	1145
ΑΓΓΛΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ ΘΕΣ/ΚΗΣ	20244	1316
ΓΕPΜΑΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ ΑΘΗΝΑΣ	13397	200
ΓΕPΜΑΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ	15927	301
ΓΑΛΛΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ ΑΘΗΝΑΣ	11928	220
ΓΑΛΛΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ	11143	69
ΙΤΑΛΙΚΗΣ    ΓΛΩΣΣΑΣ  ΚΑΙ  ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ	6580	69
ΙΤΑΛΙΚΗΣ  ΓΛΩΣΣΑΣ   & ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ ΑΘΗΝΑΣ	9507	81
ΙΣΠΑΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ & ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ ΑΘΗΝΑΣ	10991	141

Ειδικό μάθημα και μόρια εισαγωγής

Από τον πιο πάνω  πίνακα θα διαπιστώσει κανείς ότι το τμήμα Αγγλικής Φιλολογίας στη Θεσσαλονίκη είχε βάση εισαγωγής 20244 μόρια. Πολλοί θα αναρωτηθούν πώς είναι δυνατόν ή ότι πρόκειται για λάθος.  Αυτό που οφείλουν να γνωρίζουν οι μαθητές που ενδιαφέρονται για τις ξένες φιλολογίες είναι ότι το άριστα είναι τα 24.000 μόρια. 20.000 μόρια από τα μαθήματα γενικής παιδείας και 4.000 μόρια από το ειδικό μάθημα της ξένης γλώσσας.. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η επίτευξη της βαθμολογικής βάσης του 10 στη ξένη γλώσσα. Ακόμα και αν ένας υποψήφιος έχει συγκεντρώσει 14000 μόρια και επιθυμεί να εισαχθεί στο τμήμα της Ιταλικής φιλολογίας στη Θεσσαλονίκη που έχει βάσει 6580 μόρια δεν θα τα καταφέρει αν δεν γράψει τουλάχιστον 10 στα Ιταλικά.

Επαγγελματικές προοπτικές

Ο κύριος χώρος απορρόφησης των αποφοίτων των ξενόγλωσσων φιλολογιών είναι η εκπαίδευση. Μπορούν να εργαστούν σε δημόσια και ιδιωτικά σχολεία, σε φροντιστήρια, να ανοίξουν το δικό τους φροντιστήριο, σε επιχειρήσεις που ζητούν άτομα με άριστη γνώση μιας ξένης γλώσσας (αγγλικά, γαλλικά κλπ), σε φορείς του δημοσίου, εκδοτικούς οίκους, διεθνείς οργανισμούς, ΜΜΕ. Τις περισσότερες πιθανότητες εύρεσης εργασίας τις έχουν οι απόφοιτοι της Αγγλικής φιλολογίας και ακολουθούν οι απόφοιτοι της Γερμανικής Φιλολογίας.

Προβλήματα

Στον ιδιωτικό τομέα υπάρχει έντονος ανταγωνισμός από άτομα που κατέχουν ένα πτυχίο μιας ξένης γλώσσας. Το πτυχίο αυτό, πχ proficiency Michigan,    τους δίνει το δικαίωμα εργασίας σε φροντιστήρια όμως δεν έχουν το δικαίωμα να ανοίξουν φροντιστήριο ξένων γλωσσών. Φυσικά δεν έχουν πρόσβαση στη δημόσια εκπαίδευση.

Απορρόφηση σε δημόσια σχολεία. Μηδενικές προσλήψεις

Δραστικά έχουν περιοριστεί οι προσλήψεις μόνιμων εκπαιδευτικών ξένων φιλολογιών στα δημόσια σχολεία. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι το προηγούμενο σχολικό έτος κανείς δεν διορίστηκε στα δημόσια σχολεία. Η κατάσταση αναμένεται να επιδεινωθεί περαιτέρω μετά την αύξηση του ωραρίου. Ίσως όσοι επιλέξουν τις ξενόγλωσσες φιλολογίες θα πρέπει να ξεχάσουν τον πολυπόθητο διορισμό. Ακόμα και οι θέσεις των αναπληρωτών εκπαιδευτικών έχουν περιοριστεί. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι το 2012-2013 στην αθμια εκπαίδευση δεν διορίστηκαν αναπληρωτές γερμανικής γλώσσας όπως συνέβαινε στο παρελθόν.

Σχολικό   έτος	Αριθμός   μόνιμων διορισμών	Ειδικότητα
2012-2013	0	Αγγλικής   φιλολογίας
	0	Γαλλικής   φιλολογίας
	0	Γερμανικής   φιλολογίας
		Ιταλικής   φιλολογίας

Ειδικότητες στην εκπαίδευση

ΠΕ05 Γαλλικής γλώσσας, ΠΕ06 Αγγλικής Γλώσσας, ΠΕ07 Γερμανικής γλώσσας, ΠΕ34 Ιταλικής γλώσσας, ΠΕ40 Ισπανικής γλώσσας.

Αριθμός εγγεραμμένων αναπληρωτών στους πίνακες του Υπουργείου Παιδείας

Ειδικότητα	Αριθμός αναπληρωτών
Ισπανικής    φιλολογίας	150
Ιταλικής φιλολογίας	510
Γαλλικής φιλολογίας	1810
Γερμανικής φιλολογίας	1299
Αγγλικής φιλολογίας	3333
Σύνολο	7102

Καλόγηρος Βασίλειος

Υπ.διδάκτωρ Π.Θ

Επιστημονικός υπεύθυνος EMPLOY

πηγή: http://www.news.gr/ellada/ekpaidefsh/article/71484/xenoglosses-filologies-synostismos-gia-ta-tmhmata.html