Αυστηροτητα σημερα, καλοι μαθητες αυριο

Τα προνήπια στα οποία ο παιδικός σταθμός θέτει όρια έχουν πιο πολλές πιθανότητες να αριστεύσουν στο Δημοτικό

Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου 2010

 

ΛΟΣ ΑΝΤΖΕΛΕΣ Κακός σύμβουλος για τη μαθησιακή εξέλιξη των παιδιών στο νηπιαγωγείο και, αργότερα, στο δημοτικό σχολείο αποδεικνύονται τα «ελεύθερα παιχνίδια» στους παιδικούς σταθμούς, χωρίς αυστηρή επίβλεψη και σταθερή παρέμβαση των εκπαιδευτικών. Με δυο λόγια, αυστηρός παιδικός σταθμός σήμερα σημαίνει καλύτεροι μαθητές αύριο. Αυτό δείχνει νέα πανεπιστημιακή έρευνα που δημοσιεύεται στο τεύχος Σεπτεμβρίου- Οκτωβρίου της επιστημονικής επιθεώρησης «Child Development» στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Τα προνήπια ηλικίας ως και τεσσάρων ετών που από νωρίς έρχονται σε καθημερινή διαδραστική επαφή με τους δασκάλους τους, οι οποίοι « θέτουν κανόνες και όρια», είναι πιθανότερο να εξελιχθούν σε καλούς μαθητές, ιδίως στα μαθηματικά και τη γλώσσα. Η μελέτη, η οποία διενεργήθηκε από ερευνητές και παιδιάτρους του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Λος Αντζελες, έδειξε αντίστροφα πως τα παιδιά που κατά την παραμονή τους στον παιδικό σταθμό αναλώνονται σε ελεύθερες δραστηριότητες και διαρκές παιχνίδι, μεγαλώνοντας μάλλον θα υπολείπονται σε θέματα αντίληψης, σε σχέση με συμμαθητές τους.

«Οσο περισσότερο ποιοτικό χρόνο με σαφείς δραστηριότητες περνάει ένα παιδί με τη δασκάλα ή τον δάσκαλό τουτόσο ικανότερος μαθητής θα γίνει» τονίζει η επικεφαλής της έρευνας, παιδίατρος Νίνα Τσιέν. Και εξηγεί: «Ακόμη και το λεγόμενο ελεύθερο παιχνίδι μπορεί να αποβεί ποιοτικό, αν γίνεται ενταγμένο στη μαθησιακή διαδικασία, με την καθοδήγηση του δασκάλου. Λόγου χάρη, παιχνίδια μέσω ερωταπαντήσεων δεν είναι μόνο διασκεδαστικά, αλλά επίσης οξύνουν τον παιδικό νου».
Οπως επισημαίνουν οι συντάκτες της έρευνας, η ανεμελιά και το παιχνίδι δεν έρχονται απαραίτητα σε σύγκρουση με τη μάθηση και ένας καλός δάσκαλος μπορεί να βρει τη χρυσή τομή ανάμεσα στα δυο.

Οι ερευνητές μελέτησαν συνολικά 2.700 παιδιά σε δημοτικούς παιδικούς σταθμούς 11 αμερικανικών πολιτειών, καταλήγοντας σε μερικά ακόμη εξίσου χρήσιμα συμπεράσματα, όπως παραδείγματος χάριν ότι σε παιδιά που προέρχονται από οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα συνίσταται ιδιαιτέρως η ατομική και όχι η ομαδική διδασκαλία.

Ε ν τω μεταξύ, μια δεύτερη σειρά μελετών από αμερικανικά πανεπιστήμια υποδεικνύει τη χρησιμότητα της ύπαρξης ενός δεύτερου δασκάλου σε ρόλο οιωνεί «προπονητή» (coach) δίπλα στον κανονικό δάσκαλο. Ενας «προπονητής» είναι επιφορτισμένος με το καθήκον να ελέγχει τον δάσκαλο στις κινήσεις του, αλλά και να συνεργάζεται μαζί του ή με τους μαθητές, όταν αυτό κρίνεται απαραίτητο. Οι μελέτες καταδεικνύουν πως ένας «προπονητής» μέσα στη σχολική αίθουσα ανεβάζει κατακόρυφα το επίπεδο της μάθησης, συμβάλλει με τη φαντασία του στη δημιουργία νέων παιχνιδιών και είναι ικανός να σκαρφιστεί ακόμη πιο εφευρετικούς τρόπους εκμάθησης.

«Πολλοί παιδίατροι και εκπαιδευτικοί πλέον συμφωνούν πως η χρήση ενός δεύτερου δασκάλουσε ρόλο “προπονητή” όχι μόνο βελτιώνει το επίπεδο διδασκαλίας του πρώτου δασκάλου, αλλά επίσης βοηθά να παιδιά να απορροφήσουν πράγματα ευκολότερα» τονίζει η Μίστι Σέιλορς από το Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Σαν Αντόνιο, ενώ η συνάδελφός της, από το Πανεπιστήμιο του Ντένβερ, Νάνσι Σάνκλιν, προσθέτει πως «σε λίγα χρόνια από τώρα ο δεύτερος δάσκαλος θα γίνει ένα αναπόσπαστο κομμάτι της εκπαιδευτικής διαδικασίας, κυρίως στις τάξεις του νηπιαγωγείου και του δημοτικού».

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artId=354660&dt=16/09/2010#ixzz0zhGsBe00