τα φύλα στη λογοτεχνία- η παρουσίαση της γυναίκας στα σχολικά βιβλία της Ιστορίας

Α. ΠΡΟΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΣΤΑΔΙΟ

Πώς παρουσιάζεται η γυναίκα στα σχολικά βιβλία Ιστορία

Στα εγχειρίδια της Ιστορίας η παρουσία και η κυριαρχία του ανδρικού φύλου σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής είναι σχεδόν απόλυτη. Οι θέσεις στην πολιτική εκτελεστι­κή εξουσία ανδροκρατούνται, μια που οι άνδρες με την ιδιότητα του βασιλιά, του αυτοκρά­τορα, του στρατηγού και γενικά του ηγέτη εξουσιάζουν, κηρύττουν και διεξάγουν πολέμους, οδηγούν τους λαούς σε περίλαμπρες νίκες ή γίνονται αιτία για καταστροφικές ήττες, υπο­γράφουν συμφωνίες και συνθήκες, τις οποίες άλλοτε τηρούν και άλλοτε αθετούν κτλ.

Οι μοναδικές γυναίκες που αναφέρονται σε θέσεις πολιτικής εκτελεστικής εξουσίας είναι η βασίλισσα Ζηνοβία (Ιστορία του Αρχαίου Κόσμου: 227) και η Ίντιρα Γκάντι (Ιστορία Νεότερη και Σύγχρονη: 353). Συγκεκριμένα, η Ζηνοβία αναφέρεται ότι υπήρξε βασίλισσα του εφήμερου βασιλείου της Παλμύρας (267-273 μ.Χ.). Σύμφωνα με το εγχειρίδιο, διέ­θετε πολλές ικανότητες, ήταν δραστήρια και είχε φιλόδοξα και μεγαλόπνοα σχέδια και στόχους σχετικά με την ανασυγκρότηση του κράτους των Σελευκιδών. Η Ίντιρα Γκάντι, πρωθυπουργός της Ινδίας, εικονίζεται σε μια φωτογραφία να μιλάει σε ομάδα Ινδών.

Δεν υπάρχουν άλλες αναφορές στην προσωπικότητα ή στο έργο της. Σε ό,τι αφορά τον ευρύτερο χώρο της πολιτικής, μνημονεύεται η Ρόζα Λούξεμπουργκ (1870-1919) ως μία από τα αρχηγικά στελέχη μιας επαναστατικής ομάδας με την επωνυμία Σπαρτακιστές. Ωστόσο, αποσιωπάται εντελώς ο προβληματισμός και τα επιχειρήματα που ανέπτυξε και γενικά η δράση της για τη βελτίωση της κοινωνικής θέσης των γυναικών. (Ιστορία Νεότερη και Σύγχρονη: 142).

Σχετικά με την εμπλοκή και την ενεργό συμμετοχή των Ελληνίδων σε κρίσιμες για το έθνος ιστορικές στιγμές, υπάρχουν δύο δισέλιδα παραθέματα. Το πρώτο αφορά τη συμμετοχή των Ελληνίδων στον πόλεμο του ’40. (Ιστορία Νεότερη και Σύγχρονη: 248). Το δεύτερο αναφέρεται στα βασανιστήρια και την εκτέλεση δύο Ελληνίδων, της Ηλέκτρας Αποστόλου και της Ηρώς Κωνσταντοπούλου από τους Γερμανούς κατακτητές την εποχή της Αντίστασης. (Ιστορία Νεότερη και Σύγχρονη: 284).

Αναφέρεται ακόμη ότι οι γυναίκες στη Μινωική Κρήτη είχαν μια σημαντική θέση και παρουσία στο δημόσιο χώρο, μια που είχαν έναν πρωταγωνιστικό ρόλο στη θρησκεία, συμμετείχαν σε επικίνδυνα αθλήματα, σε κυνηγετικές εξορμήσεις μαζί με τους άνδρες και είχαν μια κοινωνική θέση εφάμιλλη με εκείνη των ανδρών.

Ωστόσο, οι πολύχρονοι διεκδικητικοί και συλλογικοί αγώνες των γυναικών τόσο στο διεθνή όσο και στον ελλαδικό χώρο για κατοχύρωση βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων, όπως π.χ. πρόσβαση στην εκπαίδευση, καλύτερες συνθήκες εργασίας και ίση αμοιβή για ίση προσφορά εργασίας, δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι στις εθνικές εκλογές και στις εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης, αποσιωπώνται σχεδόν εντελώς από τα εγχειρίδια της Ιστορίας. Υπάρχουν κάποιες σύντομες και αποσπασματικές αναφορές για τα:

α) πολιτικά δικαιώματα των γυναικών π.χ. στο Ιστορία Νεότερη και Σύγχρονη (σ.32), όπου αναφέρεται ότι «εκτός από τις διάφορες κοινωνικές και πολιτικές διεκδικήσεις στο πρόγραμμα του Σ.Κ.Α. προβάλλονται για πρώτη φορά αιτήματα που αφορούν στα δικαιώματα της γυναίκας» και στην ίδια σελίδα σε παράθεμα παρουσιάζεται απόσπασμα από το πρόγραμμα του Σ.Κ.Α., όπου ανάμεσα στις διεκδικήσεις και στους στόχους του συμπεριλαμβάνεται και το δικαίωμα των γυναικών να διορίζονται υπάλληλοι του κράτους και η καθιέρωση του πολιτικού γάμου. Στη σελίδα 289 του ίδιου εγχειριδίου υπάρχει μία φωτογραφία γυναικών που ψηφίζουν στις μυστικές εκλογές του Π.Ε.Ε.Α. για την ανάδειξη μελών του Εθνικού Συμβουλίου. Επίσης, στο ψήφισμα του Εθνικού Συμβουλίου, το οποίο παρατίθεται σε παράθεμα, αναγράφεται «Άρθρο 5: Όλοι οι Έλληνες, άντρες και γυναί­κες, έχουν ίσα πολιτικά και αστικά δικαιώματα» (σ.290).

β) την πρόσβασή τους στην αγορά εργασίας π.χ. στο Θέματα Νεοελληνικής Ιστορίας (σ.171) αναφέρεται: «Το 1930 οι γυναίκες αποτελούσαν την πλειονότητα των εργατών στην κλωστοϋφαντουργία, την καπνοβιομηχανία και τη βιομηχανία ετοίμων ενδυμάτων» και στο Ιστορία Νεότερη και Σύγχρονη (σ.390) υπάρχουν δύο φωτογραφίες: η πρώτη από μία διαδήλωση γυναικών για εξίσωση των μισθών τους με εκείνους των ανδρών και η άλλη παρουσιάζει μια γυναίκα σε μη παραδοσιακό για το γυναικείο φύλο επάγγελμα, ηλεκτρολόγο.

Αξίζει ίσως να σημειώσουμε εδώ ότι σε αντίθεση με την αποσπασματικότητα που δίνονται πληροφορίες για την πορεία, τις διεκδικήσεις και τις κατακτήσεις του γυναικείου κινήματος μέσα στο χρόνο, μία ολόκληρη ενότητα είναι αφιερωμένη στη μαγεία και το κυνήγι των μαγισσών κατά την περίοδο της Αναγέννησης. Το κείμενο συνοδεύεται από φωτογραφίες μαγισσών όπως και από παράθεμα με απόσπασμα από το δαιμονολογικό εγχειρίδιο της Ιεράς Εξέτασης, το οποίο αποτελεί ένα λίβελο εναντίον των γυναικών. Βέβαια το “κυνήγι των μαγισσών” όπως και το απόσπασμα από το δαιμονολογικό εγχειρί­διο αποτελούν μια ιστορική αλήθεια. Ωστόσο, η επιλογή να παραλείπονται κείμενα με τις θέσεις που υποστήριζαν οι γυναίκες κατά καιρούς στην πορεία των αγώνων τους και να εμπεριέχεται ένας λίβελος εναντίον τους είναι, νομίζουμε, προβληματική.

Στα κεφάλαια που εμπεριέχονται στα εγχειρίδια της Ιστορίας και των τριών τάξεων του Λυκείου και αναφέρονται στη θεμελίωση και ανάπτυξη της επιστήμης, της τέχνης και γενικά του πολιτισμού στην ιστορική πορεία της ανθρωπότητας οι γυναίκες είναι σχεδόν εντελώς απούσες. Οι φιλόσοφοι, οι οικονομολόγοι, οι μουσικοί, οι σκηνοθέτες, οι ζωγράφοι, οι λογοτέχνες, Έλληνες και αλλοδαποί, στους οποίους γίνεται αναφορά είναι βασικά άνδρες. Οι μοναδικές γυναίκες που αναφέρονται στο εγχειρίδιο Ιστορία Νεότερη και Σύγχρονη είναι οι ηθοποιοί Κατίνα Παξινού (σ.421), οι Ελένη Παπαδάκη και Μαρίκα Κοτοπούλη (σ.479), η χαράκτρια Βάσω Κατράκη (σ.512) και η Πηνελόπη Δέλτα (σ.480) ως συγγραφέας παιδικών βιβλίων. Αν κατά το Μεσαίωνα οι γυναίκες που τόλμησαν να αρθρώσουν δημόσια λόγο χαρακτηρίστηκαν “μάγισσες” και καταδικάστηκαν, αν κατά τον 17ο και 18ο αιώνα δεν υπήρχαν, λόγω του κοινωνικού αποκλεισμού τους, γυναίκες λογο­τέχνες, ζωγράφοι ή φιλόσοφοι κτλ. ή δε μας είναι ακόμη γνωστές, αποτελεί, νομίζουμε, ιστορική ανακρίβεια να μην αναφέρονται γυναίκες που από τα τέλη του 19ου αιώνα και εξής έχουν να επιδείξουν μια καλή παρουσία στη ζωγραφική, στη λογοτεχνία και γενικά στην πολιτιστική ζωή τόσο στην Ελλάδα όσο και σε άλλες χώρες.

Με βάση τα παραπάνω προκύπτει αβίαστα η διαπίστωση της αποσιώπησης των γυναικών από το ιστορικοπολιτισμικό γίγνεσθαι. Έτσι τα εγχειρίδια Ιστορίας του Γενικού Λυκείου προβάλλουν ελάχιστα τις γυναίκες ως “δρώντα υποκείμενα” ακόμα και σε επο­χές που είναι ιστορικά τεκμηριωμένο ότι υπήρξαν. Έτσι π.χ. δε γίνεται καμία αναφορά στην εμπλοκή και στη δράση της Μαντώς Μαυρογένους, της Μπουμπουλίνας και της Αιμ. Υψηλάντη στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του ’21. Στις διανοούμενες γυναίκες του μεσοπολέμου όπως π.χ. η Ρόζα Ιμβριώτη, η Μαρία Σβώλου, η Αύρα Θεοδωροπούλου κτλ. σε Ελληνίδες λογοτέχνες όπως π.χ. στη Διδώ Σωτηρίου, στην Έλλη Αλεξίου κτλ.

Σε ό,τι αφορά, λοιπόν, τα εγχειρίδια Ιστορίας, το μήνυμα που μεταβιβάζεται στους μαθητές και στις μαθήτριες κατά τη φοίτησή τους στο Γενικό Λύκειο, είναι ότι οι γυναίκες διαχρονικά αποστασιοποιημένες και αμέτοχες από τα δρώμενα στο ευρύτερο κοινωνικο­πολιτισμικό γίγνεσθαι, αποτελούσαν τον άμαχο πληθυσμό, τα γυναικόπαιδα. Ανεπιφύλα­χτα θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι στην περίπτωση των εγχειριδίων της Ιστορίας του Γενικού Λυκείου ισχύει η επιγραμματική διαπίστωση Βρετανίδων φεμινιστριών ιστορικών σχετικά με τον ανδροκεντρικό χαρακτήρα της ιστορίας: history a his-story.

Από το βιβλίο του καθηγητή

 ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΘΕΜΑΤΩΝ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΤΗΣ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΦΥΛΩΝ

ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ

ΜΑΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗ ΕΛΕΝΗ

ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ: τα φύλα στη λογοτεχνία- η πάσχουσα γυναίκα- Iερά O...

ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ: τα φύλα στη λογοτεχνία- η πάσχουσα γυναίκα- Iερά O...: I ερά Oδός (του Άγγελου Σικελιανού) Aπό τη νέα πληγή που μ' άνοιξεν η μοίρα έμπαιν' ο ήλιος, θαρρούσα, στην καρδιά μου με τόση ορμή, κα...

τα φύλα στη λογοτεχνία- η πάσχουσα γυναίκα- Iερά Oδός (του Άγγελου Σικελιανού)

Iερά Oδός (του Άγγελου Σικελιανού)

Aπό τη νέα πληγή που μ' άνοιξεν η μοίρα
έμπαιν' ο ήλιος, θαρρούσα, στην καρδιά μου
με τόση ορμή, καθώς βασίλευε, όπως
από ραγισματιάν αιφνίδια μπαίνει
το κύμα σε καράβι π' ολοένα
βουλιάζει.
Γιατί εκείνο πια το δείλι,
σαν άρρωστος, καιρό, που πρωτοβγαίνει
ν' αρμέξει ζωή απ' τον έξω κόσμον, ήμουν
περπατητής μοναχικός στο δρόμο
που ξεκινά από την Aθήνα κ' έχει
σημάδι του ιερό την Eλευσίνα.
Tι ήταν για μένα αυτός ο δρόμος πάντα
σα δρόμος της Ψυχής.
Φανερωμένος
μεγάλος ποταμός, κυλούσε εδώθε
αργά συρμένα από τα βόδια αμάξια
γεμάτα αθεμωνιές ή ξύλα, κι άλλα
αμάξια, γοργά που προσπερνούσαν,
με τους ανθρώπους μέσα τους σαν ίσκιους.

Mα παραπέρα, σα να χάθη ο κόσμος
κ' έμειν' η φύση μόνη, ώρα κι ώρα
μιαν ησυχία βασίλεψε. K' η πέτρα
π' αντίκρισα σε μια άκρη ριζωμένη,
θρονί μου φάνη μοιραμένο μου ήταν
απ' τους αιώνες. K' έπλεξα τα χέρια,
σαν κάθισα, στα γόνατα, ξεχνώντας
αν κίνησα τη μέρα αυτή ή αν πήρα
αιώνες πίσω αυτό τον ίδιο δρόμο.

Mα να· στην ησυχία αυτή, απ' το γύρο
τον κοντινό, προβάλανε τρεις ίσκιοι.
Ένας Aτσίγγανος αγνάντια ερχόταν,
και πίσωθέ του ακλούθααν, μ' αλυσίδες
συρμένες, δυο αργοβάδιστες αρκούδες.

Kαι να· ως σε λίγο ζύγωσαν μπροστά μου
και μ' είδε ο Γύφτος, πριν καλά προφτάσω
να τον κοιτάξω, τράβηξε απ' τον ώμο
το ντέφι και, χτυπώντας το με τό 'να
χέρι, με τ' άλλον έσυρε με βία
τις αλυσίδες. K' οι δυο αρκούδες τότε
στα δυο τους σκώθηκαν, βαριά.
H μία,
(ήτανε η μάνα, φανερά), η μεγάλη,
με πλεχτές χάντρες όλο στολισμένο
το μέτωπο γαλάζιες, κι από πάνω
μιαν άσπρη αβασκαντήρα, ανασηκώθη
ξάφνου τρανή, σαν προαιώνιο νά 'ταν
ξόανο Mεγάλης Θεάς, της αιώνιας Mάνας,
αυτής της ίδιας που ιερά θλιμμένη,
με τον καιρόν ως πήρε ανθρώπινη όψη,
για τον καημό της κόρης της λεγόνταν
Δήμητρα εδώ, για τον καημό του γιου της
πιο πέρα ήταν Aλκμήνη ή Παναγία.
Kαι το μικρό στο πλάγι της αρκούδι,
σα μεγάλο παιχνίδι, σαν ανίδεο
μικρό παιδί, ανασκώθηκε κ' εκείνο
υπάκοο, μη μαντεύοντας ακόμα
του πόνου του το μάκρος, και την πίκρα
της σκλαβιάς, που καθρέφτιζεν η μάνα
στα δυο πυρά της που το κοίτααν μάτια!

Aλλ' ως από τον κάματον εκείνη
οκνούσε να χορέψει, ο Γύφτος, μ' ένα
πιδέξιο τράβηγμα της αλυσίδας
στου μικρού το ρουθούνι, ματωμένο
ακόμα απ' το χαλκά που λίγες μέρες
φαινόνταν πως του τρύπησεν, αιφνίδια
την έκαμε, μουγκρίζοντας με πόνο,
να ορθώνεται ψηλά, προς το παιδί της
γυρνώντας το κεφάλι, και να ορχιέται
ζωηρά.
K' εγώ, ως εκοίταζα, τραβούσα
έξω απ' το χρόνο, μακριά απ' το χρόνο,
ελεύτερος από μορφές κλεισμένες
στον καιρό, από αγάλματα κ' εικόνες·
ήμουν έξω, ήμουν έξω από το χρόνο.

Mα μπροστά μου, ορθωμένη από τη βία
του χαλκά και της άμοιρης στοργής της,
δεν έβλεπα άλλο απ' την τρανήν αρκούδα
με τις γαλάζιες χάντρες στο κεφάλι,
μαρτυρικό τεράστιο σύμβολο όλου
του κόσμου, τωρινού και περασμένου,
μαρτυρικό τεράστιο σύμβολο όλου
του πόνου του πανάρχαιου, οπ' ακόμα
δεν του πληρώθη απ' τους θνητούς αιώνες
ο φόρος της ψυχής.
Tι ετούτη ακόμα
ήταν κ' είναι στον Άδη.
Kαι σκυμμένο
το κεφάλι μου κράτησα ολοένα,
καθώς στο ντέφι μέσα έριχνα, σκλάβος
κ' εγώ του κόσμου, μια δραχμή.
Mα ως, τέλος,
ο Aτσίγγανος ξεμάκρυνε, τραβώντας
ξανά τις δυο αργοβάδιστες αρκούδες,
και χάθηκε στο μούχρωμα, η καρδιά μου
με σήκωσε να ξαναπάρω πάλι
το δρόμον οπού τέλειωνε στα ρείπια
του Iερού της Ψυχής, στην Eλευσίνα.
K' η καρδιά μου, ως εβάδιζα, βογκούσε:
"Θά 'ρτει τάχα ποτέ, θε νά 'ρτει η ώρα
που η ψυχή τής αρκούδας και του Γύφτου,
κ' η ψυχή μου, που Mυημένη τηνε κράζω,
θα γιορτάσουν μαζί;"
Kι ως προχωρούσα,
και βράδιαζε, ξανάνιωσα απ' την ίδια
πληγή, που η μοίρα μ' άνοιξε, το σκότος
να μπαίνει ορμητικά μες στην καρδιά μου,
καθώς από ραγισματιάν αιφνίδια μπαίνει
το κύμα σε καράβι που ολοένα
βουλιάζει. Kι όμως τέτοια ως να διψούσε
πλημμύραν η καρδιά μου, σα βυθίστη
ως να πνίγηκε ακέρια στα σκοτάδια,
σα βυθίστηκε ακέρια στα σκοτάδια,
ένα μούρμουρο απλώθη απάνωθέ μου,
ένα μούρμουρο,
κ' έμοιαζ' έλλε:
"Θά 'ρτει."

Η θέση της γυναίκας. Νίκος Καζαντζάκης, Αναφορά στον Γκρέκο, (απόσπασμα)

Νίκος Καζαντζάκης, Αναφορά στον Γκρέκο, (απόσπασμα)

Μονάχα μια φορά θυμούμαι τη μητέρα μου να λάμπει παράξενα το μάτι της, να γελάει και να χαίρεται, σαν όταν θα ’ταν ανύπαντρη ή αρραβωνιασμένη. Πρωτομαγιά, είχαμε πάει σ’ ένα χωριό, στη Φόδελε, γεμάτο νερά και περβόλια πορτοκαλιές, να κάμει ο πατέρας μου μια βάφτιση. Οπόταν, άξαφνα, σφοδρή νεροποντή ξέσπασε, γίνηκε ο ουρανός νερό κι άδειασε απάνω στη γης, κι αυτή κακάριζε, άνοιγε και δέχουνταν τ’ αρσενικά νερά βαθιά στον κόρφο της. Είχαν μαζευτεί οι προύχοντες του χωριού, με τις γυναίκες τους και τις κόρες, στο μεγάλον οντά του κουμπάρου, η βροχή κι οι αστραπές έμπαιναν από τις χαραμάδες της πόρτας και των παραθυριών, ο αέρας μύριζε πορτοκάλι και χώμα. Και μπαινόβγαιναν τα τραταρίσματα, τα κρασιά, τα ρακιά κι οι μεζέδες, πήρε να βραδιάζει, άναψαν τα λυχνάρια, οι άντρες ήρθαν στο κέφι, οι γυναίκες οι χαμοβλεπούσες σήκωσαν τα μάτια κι άρχισαν να κακαρίζουν σαν τις πέρδικες κι όξω από το σπίτι μούγκριζε ακόμα ο Θεός, πλήθαιναν οι βροντές, τα στενά δρομάκια του χωριού είχαν γίνει ποτάμια, κατρακυλούσαν οι πέτρες και χαχάριζαν, είχε γίνει ο Θεός νεροποντή κι αγκάλιαζε, πότιζε, κάρπιζε τη γης.

Κι ο κύρης στράφηκε στη μάνα μου, πρώτη φορά είδα να την κοιτάζει με τρυφεράδα, κι η φωνή του πρώτη φορά είχε

γλυκάνει:

— Μαργή, της είπε, τραγούδηξε.

Της έδινε την άδεια, μπροστά σε τόσους άντρες, να τραγουδήσει κι εγώ σηκώθηκα ανταρεμένος. δεν ξέρω γιατί, είχα θυμώσει έκαμα να τρέξω στη μάνα μου, σα να ’θελα να την προστατέψω μα ο κύρης με άγγιξε με το δάχτυλό του στον ώμο και με κάθισε κάτω. Κι η μάνα μου φάνηκε αγνώριστη, γυάλιζε το πρόσωπό της, σα να το αγκάλιαζαν όλες οι βροχές κι οι αστραπές, σήκωσε το λαιμό, και θυμούμαι τα μακριά κορακάτα

μαλλιά της λύθηκαν ξαφνικά, της σκέπασαν τις πλάτες και κατέβηκαν ώς τα γοφιά της. Κι άρχισε ... τι φωνή ήταν εκείνη,

βαθιά, γλυκιά, λίγο βραχνή, όλο πάθος μεσόκλεισε τα μάτια της κατά τον κύρη και τραγούδησε μια μαντινάδα. Δε θα την ξεχάσω ποτέ τη μαντινάδα αυτή τότε δεν κατάλαβα γιατί την είπε, για ποιον την είπε αργότερα, σα μεγάλωσα, κατάλαβα. Τραγουδούσε με τη γλυκιά, γεμάτη συγκρατημένο πάθος φωνή της και κοίταζε τον πατέρα:

Θαμάζουμαι όταν περπατείς πώς δεν ανθούν οι ρούγες

και πώς δε γίνεσαι αϊτός με τις χρυσές φτερούγες!

Γύρισα πέρα τα μάτια, να μη βλέπω τον κύρη, να μη βλέπω τη μάνα, πήγα στο παραθύρι κι ακούμπησα το κούτελό μου στο τζάμι κι έβλεπα τη βροχή να πέφτει και να τρώει τα χώματα.

Το έργο του Νίκου Καζαντζάκη "Ο Καπετάν Μιχάλης" Ο ρόλος του άντρα σε αντίθεση με το ρόλο της γυναίκας

Ο ρόλος του άντρα σε αντίθεση με το ρόλο της γυναίκας

στο έργο του Ν. Καζαντζάκη « Ο  καπετάν Μιχάλης»

«στο στενόμακρο καναπέ […] ήταν η θέση όπου κάθουνταν πάντα ο καπετάν Μιχάλης, και κανένας άλλος. Κι όταν ακόμα έλειπε […] μήτε η γυναίκα μήτε η κόρη τολμούσαν να κοντοζυγώσουν […] η μάνα έπλεκε κάλτσα […] είχε μια παράξενη γλύκα η γυναίκα ετούτη.[…] Μα παντρεύτηκε, έπεσε σε νύχια λιονταριού […] Η κυρά-Κατερίνα κουνούσε το κεφάλι της, αμίλητη.[…] Όταν ήταν ακόμα ανύπαντρη, στο σηκωμό του ΄66, ζώστηκε κι αυτή φισεκλίκι, πήρε κι αυτή το τουφέκι και πολέμησε να μην πατήσει Τούρκος στο χωριό τους.[…]Η Ρηνιώ δε μίλησε. Φοβόταν τον κύρη της, μα τον αγαπούσε και τον καμάρωνε.[…] κι αυτή, να ΄ταν άντρας, το ίδιο θα ΄κανε. Θα ΄θελε να βλέπει κι αυτή μονάχα το γιο, οι κόρες ας τρύπωναν μέσα, ευτύς ως θα ΄κουγαν την πόρτα ν΄ ανοίγει και να μπαίνει.» .

«ντροπή και σε μένα να σηκώσω μάτια να τη δω» (λόγια του   καπετάν Μιχάλη  στο Νουρή ). Επίσης, όταν ο καπετάν Πολυξίγκης τον ρωτάει τι θα διάλεγε την Εμινέ του Νουρή ή το άλογό του, ο καπετάν Μιχάλης του απαντάει: « -Δε μου αρέσουν οι ξετσίπωτες κουβέντες […] –Εσείς, οι θαλασσινοί, είπε με περιφρόνηση, δε σέβεστε τις γυναίκες των ανθρώπων.»

Mέγαρο Μουσικής: εκατό χρόνια απο τη γέννηση του Ελύτη

Με διήμερο συμπόσιο και μουσική βραδιά στις 1- 3 Νοεμβρίου θα ξεκινήσουν οι εκδηλώσεις για τον εορτασμό

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  01/11/2011, 10:01

Συμπόσιο με θέμα «Ο εικοστός αιώνας στην ποίηση του Ελύτη - Η ποίηση του Ελύτη στον εικοστό πρώτο αιώνα»

7

emailεκτύπωση 

Κορυφώνονται αυτές τις ημέρες, με εκδηλώσεις στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, οι εορτασμοί για τα εκατόχρονα από τη γέννηση του νομπελίστα ποιητή Οδυσσέα Ελύτη στις 2 Νοεμβρίου του 1911.

Συμπόσιο με θέμα «Ο εικοστός αιώνας στην ποίηση του Ελύτη - Η ποίηση του Ελύτη στον εικοστό πρώτο αιώνα» θα διεξαχθεί την Τρίτη 1 Νοεμβρίου και την Τετάρτη 2 Νοεμβρίου με διακεκριμένους ομιλητές από τον χώρο της φιλολογίας, της λογοτεχνίας και των τεχνών.

Μιλούν (Τρίτη 1 Νοεμβρίου, 5.00 μ.μ. κ.ε.): Μίκης Θεοδωράκης: «Οδυσσέας Ελύτης - Ο Έλληνας επαναστάτης», Δημήτρης Μαρωνίτης: «Ο νεοελληνικός λυρισμός πριν και μετά τον Ελύτη», Μαρίνα Λαμπράκη Πλάκα: «Ο εικαστικός Ελύτης και η συνγυμνασία των αισθήσεων», David Connolly: «Η μαγεία του Ελύτη», Μιχάλης Κοπιδάκης: «“Της Δικαιοσύνης ήλιε…” Μια άλλη ανάγνωση», Γεώργιος Μπαμπινιώτης: «Ο μεταγλωσσικός Ελύτης», Κώστας Γεωργουσόπουλος: «Τρία κλειδιά ανάγνωσης για τη “Μαρίνα των βράχων”», Άρης Μπερλής: «Ο Ελύτης σήμερα», Μιχαήλ Λειβαδιώτης: «Ο παράφορος χρόνος, ο μικρόψυχος καιρός κι η ισόβια στιγμή», Paola Maria Minucci: «Η Ελλάδα πέρα από την Ελλάδα στην ποίηση του Ελύτη» και (Τετάρτη 2 Νοεμβρίου, 5.00 μ.μ. κ.ε.): Mario Vitti: «Ο Ελύτης και το ελληνικό κοινό. Επικοινωνία και συναίνεση», Jeffrey Carson: «Ο Ελύτης δεν μπορεί να μεταφραστεί: Ο Ελύτης πρέπει να μεταφραστεί», Ingemar Rhedin: «Η φωνή πέραν της γλώσσας - το ανέκφραστο, η ποιητική νοημοσύνη και το μεταφυσικό στοιχείο στο έργο του Οδυσσέα Ελύτη», Salah Stétié: «Elytis Le Soleiculteur».

Στις 7.30 μ.μ. θα ακολουθήσει στρογγυλό τραπέζι με θέμα «Ποίηση και πραγματικότητα». Θα συνομιλήσουν ο φυσικός, ακαδημαϊκός Δημήτρης Νανόπουλος, ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Θανάσης Τζαβάρας, η ποιήτρια, ακαδημαϊκός Κική Δημουλά, ο συνθέτης Γιώργος Κουρουπός και ο εικαστικός Χρόνης Μπότσογλου. Προδρεύει η ποιήτρια Ιουλίτα Ηλιοπούλου.

Οι εκδηλώσεις θα ολοκληρωθούν με τη μουσική βραδιά «Ο κόσμος ο μικρός ο Μέγας του Ελύτη», την Πέμπτη 3 Νοεμβρίου, στις 8.30 μ.μ. στην οποία θα ακουστούν μελοποιημένα ποιήματα από το σύνολο της ποίησης του Οδυσσέα Ελύτη σε πρωτότυπη μουσική του Γιώργου Κουρουπού.

Στίχους του Ελύτη θα απαγγείλει η Ιουλίτα Ηλιοπούλου, ενώ πεζά του κείμενα θα διαβάσει ο ηθοποιός Άρης Λεμπεσόπουλος.

Προβολή κινηματογραφικών ντοκουμέντων, εικαστικού και φωτογραφικού υλικού από διάφορες στιγμές της ζωής του Ελύτη θα συνοδεύει τις αναγνώσεις.
http://www.tovima.gr/culture/

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ Α΄ ΛΥΚΕΙΟΥ

ΘΕΜΑ: Οδηγίες για τον τρόπο αξιολόγησης της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας και Γραμματείας, της Νέας Ελληνικής Γλώσσας και της Νέας Ελληνικής Λογοτεχνίας της Α΄ τάξης Γενικού Λυκείου για το σχ. έτος 2011-2012

Σας αποστέλλουμε τις παρακάτω οδηγίες που αφορούν στον τρόπο αξιολόγησης της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας και Γραμματείας, της Νέας Ελληνικής Γλώσσας και της Νέας Ελληνικής Λογοτεχνίας της Α΄ τάξης Γενικού Λυκείου για το σχ. έτος 2011-2012

   

Ι. ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ  ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ

Δίνεται στους μαθητές απόσπασμα διδαγμένου κειμένου έως 20 στίχων το μέγιστο με νοηματική συνοχή και ζητείται να απαντήσουν σε:

1.             Δύο (2) ερωτήσεις κατανόησης του κειμένου που επικεντρώνονται στην πρωτοβάθμια κατανόηση του κειμένου, και δεν επεκτείνονται σε στοιχεία ερμηνείας. Π.χ. μπορεί να ζητείται από τους μαθητές να αφηγηθούν συνοπτικά μια ακολουθία γεγονότων που παρουσιάζονται στο κείμενο, να συνοψίσουν την επιχειρηματολογία ενός προσώπου, να εντοπίσουν πιθανά σχόλια ή κρίσεις του συγγραφέα για τα γεγονότα, να περιγράψουν τις ενέργειες στις οποίες προβαίνει κάποιο πρόσωπο, προκειμένου να πετύχει ένα συγκεκριμένο σκοπό, να εντοπίσουν προσδιορισμούς που αποδίδονται σε ένα πρόσωπο ή έναν τόπο κλπ.

Η βαθμολογία κατανέμεται ως εξής: 2 ερωτ. X 20 μόρια = 40 μόρια

2.             Δύο (2) ερωτήσεις ερμηνευτικές που αφορούν την ερμηνεία του κειμένου και μπορούν να είναι ποικίλων τύπων, όπως π.χ.

(α)     Ερωτήσεις που αφορούν τον πραγματολογικό σχολιασμό του κειμένου.

(β)     Ερωτήσεις σχετικές με τη δομή και τα εκφραστικά μέσα του κειμένου.

(γ)     Ερωτήσεις σχετικές με το γραμματολογικό είδος στο οποίο ανήκει το κείμενο (στις ερωτήσεις αυτής της κατηγορίας μπορούν να αξιοποιούνται και στοιχεία της εισαγωγής του σχολικού εγχειριδίου, εφόσον αυτά είχαν επισημανθεί κατά τη διδασκαλία του κειμένου).

(δ)     Ερωτήσεις που ζητούν την κριτική αποτίμηση εκ μέρους του μαθητή προσώπων, γεγονότων, επιχειρημάτων ή άλλων στοιχείων του κειμένου ή της στάσης του συγγραφέα απέναντι στα γεγονότα.

(ε)     Ερωτήσεις που αφορούν την ανίχνευση διακειμενικών σχέσεων του υπό εξέταση κειμένου με άλλα κείμενα της αρχαιοελληνικής ή της νεοελληνικής γραμματείας.

Σε κάθε περίπτωση, οι ερμηνευτικές ερωτήσεις θα πρέπει να εντάσσονται στο πλαίσιο των διδακτικών στόχων που έχουν τεθεί από το πρόγραμμα σπουδών για τα συγκεκριμένα κείμενα.

Η βαθμολογία κατανέμεται ως εξής: 2 ερωτ. X 15 μόρια = 30 μόρια

3.             Τρεις (3) ερωτήσεις γραμματικής και σύνταξης της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας οι οποίες επιμερίζονται σε μία ερώτηση γραμματικής, μία ερώτηση σύνταξης και μία λεξιλογική.

Κατά την εξέταση της γραμματικής και του συντακτικού μπορεί να ζητείται από τους μαθητές είτε να παραγάγουν συγκεκριμένους τύπους της αρχαίας ελληνικής (π.χ. συμπλήρωση του κατάλληλου γραμματικού τύπου σε φράσεις, κατασκευή εναλλακτικών φράσεων για τη δήλωση μιας συντακτικής σχέσης κλπ.), είτε να αναγνωρίσουν τη γραμματική κατηγορία ή τη συντακτική λειτουργία συγκεκριμένων τύπων του κειμένου (π.χ. εντοπισμός στο κείμενο γραμματικών τύπων, καταγραφή εναλλακτικών μεταφραστικών αποδόσεων μιας συντακτικής δομής κλπ.).

Κατά την εξέταση του λεξιλογίου η έμφαση θα δίνεται στη σχέση της αρχαίας ελληνικής με τη νέα ελληνική γλώσσα, και στο πλαίσιο αυτό θα ζητείται από τον μαθητή να καταγράψει λέξεις της νέας ελληνικής που παράγονται από συγκεκριμένα αρχαιοελληνικά θέματα, να διακρίνει τη σημασιολογική εξέλιξη μια λέξης από την αρχαία στη νέα ελληνική ή τις σημασιολογικές αποχρώσεις μιας λέξης μέσα σε διαφορετικά συμφραζόμενα κλπ.

Η βαθμολογία κατανέμεται ως εξής: 3 ερωτ. X 10 μόρια = 30 μόρια

Σημείωση: Όλες οι παραπάνω ερωτήσεις μπορούν να επιμερίζονται σε υποερωτήματα, ενώ στις ερωτήσεις κατανόησης του κειμένου και στις ερμηνευτικές ερωτήσεις βαθμολογείται εκτός από την επάρκεια του περιεχομένου της απάντησης και η εκφραστική ικανότητα του μαθητή.

ΙΙ. ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

Για την εξέταση στη Νεοελληνική Γλώσσα δίνεται στους μαθητές σε φωτοαντίγραφο ένα, δύο ή και περισσότερα κείμενα περιορισμένης έκτασης (προτιμότερα τα δύο κείμενα) από τον έντυπο ή/και τον ηλεκτρονικό λόγο, που αναφέρονται σε κοινωνικά, πολιτικά, πολιτιστικά, επιστημονικά ή άλλα θέματα της καθημερινής ζωής και έχουν νοηματική πληρότητα. Τα κείμενα αυτά σχετίζονται με τα θέματα με τα οποία ασχολήθηκαν οι μαθητές (γνώσεις για τον κόσμο, βλ. στήλη 1 του Προγράμματος Σπουδών) στη διάρκεια της σχολικής χρονιάς.  Γενικότερος στόχος της εξέτασης είναι να ελεγχθεί ο βαθμός κατάκτησης των δεξιοτήτων και των γνώσεων που αναφέρονται στη στήλη 5 του Προγράμματος Σπουδών. 

Οι μαθητές καλούνται:

(α) Να δώσουν απαντήσεις  σε ερωτήσεις με τις οποίες ελέγχεται κατά πόσο έγινε κατανοητό το περιεχόμενο του ή των κειμένων (π.χ. οπτικές από τις οποίες προσεγγίζεται η πραγματικότητα, επιχειρήματα συγγραφέα, προβλήματα που θέτει, θέσεις που υποστηρίζει κτλ.)

(β) Να δώσουν απαντήσεις σε ερωτήσεις με τις οποίες ελέγχεται πώς γλωσσικά (βλ.  γνώσεις για τη γλώσσα) ή εξωγλωσσικά στοιχεία (πβ. πολυτροπικότητα) συγκροτούν την κειμενική ιδιαιτερότητα των συγκεκριμένων κειμένων και συνεισφέρουν στη σύνδεση των κειμένων αυτών με την κοινωνική πραγματικότητα όπου ανήκουν (βλ. στήλη 3 του Προγράμματος Σπουδών).

Τα θέματα αυτά βαθμολογούνται με 40 μονάδες (α=20μ.+β=20μ.).

(γ) Να παραγάγουν κείμενο το οποίο, με αφετηρία ένα από τα κείμενα που δίνονται, θα προσαρμόζεται σε διαφορετικό επικοινωνιακό πλαίσιο (π.χ. αλλαγή πομπού, δέκτη, περίστασης κτλ.) και θα ανήκει σε ίδιο ή ενδεχομένως διαφορετικό είδος κειμένου (π.χ. από συνέντευξη σε δοκίμιο, από διαφήμιση σε δοκίμιο με επιχειρηματολογία, από άρθρο εφημερίδας σε αναδιήγηση κτλ.), προκειμένου να αξιολογηθούν στοιχεία που σχετίζονται με την κατάκτηση των γραμματισμών της στήλης 2 του Προγράμματος Σπουδών.

ή (εναλλακτικά)

με αφετηρία τα κείμενα που θα δοθούν να παραγάγουν (αφού μεταβληθεί το επικοινωνιακό πλαίσιο, π.χ. αλλαγή πομπού, δέκτη, περίστασης κτλ.) συγκεκριμένο είδος κειμένου, μέσω του οποίου να διατυπώνεται η συμφωνία ή διαφωνία τους με θέσεις, απόψεις και στάσεις που προβάλλονται στα κείμενα που έχουν δοθεί.

Το  θέμα αυτό βαθμολογείται με 60 μονάδες.

ΙΙΙ. ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Δίνονται στους μαθητές δύο θέματα. Το κάθε θέμα περιλαμβάνει ένα ή (αν πρόκειται για ποιήματα) περισσότερα άγνωστα λογοτεχνικά κείμενα, ομοειδή ή ομόθεμα με τις διδακτικές ενότητες που διδάχτηκαν (Τα φύλα στη λογοτεχνία, Παράδοση και μοντερνισμός στη νεοελληνική ποίηση, Θέατρο). Οι μαθητές καλούνται να επιλέξουν το ένα από τα δύο θέματα. Ακριβώς επειδή είναι άγνωστα, είναι σημαντικό να έχουν δυνατότητα επιλογής. Οι «ερωτήσεις» που τα συνοδεύουν είναι παρόμοιες με αυτές που δούλεψαν μέσα στην τάξη και ελέγχουν το βαθμό κατάκτησης των δεξιοτήτων και των γνώσεων που αναφέρονται στη στήλη 5 του Προγράμματος Σπουδών.

Οι μαθητές καλούνται:

Σε περίπτωση που το δοσμένο κείμενο είναι αφηγηματικό ή θεατρικό:

(1α) Να διακρίνουν και να περιγράψουν τον κεντρικό λογοτεχνικό χαρακτήρα κάνοντας τις αντίστοιχες παραπομπές στο κείμενο σε σχέση με τον κοινωνικό του ρόλο ως άνδρα ή γυναίκας, τα στερεότυπα που τον περιβάλλουν, τις σχέσεις των φύλων. Να αιτιολογήσουν τα παραπάνω, παραπέμποντας στο ιστορικό, κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο εγγράφεται το κείμενο.

(1β) Να εκφέρουν άποψη για το θέμα του κειμένου, συνδέοντάς το με την καθημερινή τους εμπειρία

ή εναλλακτικά

(1β) Να διατυπώσουν το κεντρικό διακύβευμα-σύγκρουση σε ένα θεατρικό έργο.

Οι ερωτήσεις αυτές βαθμολογούνται με 1α (25) + 1β (25) = 50 μονάδες

(2α) Να μετατρέψουν κομμάτι του θεατρικού κειμένου σε αφηγηματικό λόγο.

ή εναλλακτικά

(2α) Να αλλάξουν τον αφηγητή της ιστορίας προκειμένου να δοθεί έμφαση στη σημασία της «φωνής» (φωνή ενηλίκου, άνδρα, γυναίκας, νέου, νέας).

(2β) Να συγγράψουν ένα μικρό κείμενο ως «διαφήμιση» ή βιβλιοπαρουσίαση ή κριτική για το κείμενο που θα δοθεί ή να τοποθετηθούν (αν συμφωνούν ή διαφωνούν και γιατί) απέναντι σε κριτική που θα δοθεί.

ή εναλλακτικά

(2β) Να ταυτιστούν με κάποιον ήρωα του κειμένου και να γράψουν σελίδες του ημερολογίου του ή επιστολών του.

Τα θέματα αυτά βαθμολογούνται με 2α (25) + 2β (25) = 50 μονάδες

Σε περίπτωση που το θέμα περιλαμβάνει δύο ή τρία ποιήματα, οι μαθητές καλούνται:

(1α) Να αναγνωρίσουν τα χαρακτηριστικά της παραδοσιακής και της μοντέρνας ποίησης και να διακρίνουν τα ποιήματα σε παραδοσιακά και μοντέρνα με βάση αυτά τα χαρακτηριστικά.

(1β) Να τα κατατάξουν σε μια σειρά από το πιο παραδοσιακό ως το πιο υπερρεαλιστικό και, ενδεχομένως, να ανιχνεύσουν το λογοτεχνικό κίνημα στο οποίο εντάσσεται το καθένα.

Οι ερωτήσεις αυτές βαθμολογούνται με 1α (30) + 1β (20) = 50 μονάδες

(2α) Να εντοπίσουν τις πιο «ποιητικές» και τις πιο «καθημερινές» λέξεις στα ποιήματα και να τις τοποθετήσουν σε πίνακα με δύο ή περισσότερες στήλες.

(2β) Να εντοπίσουν τα σύμβολα σε όσα ποιήματα υπάρχουν και να τα κατατάξουν σε κατηγορίες ανάλογα με το είδος τους (αντικείμενα, φυσικά φαινόμενα, εικόνες, ήχοι).

ή εναλλακτικά                                                                                                        

(2β) Να εντοπίσουν λυρικά ή δραματικά στοιχεία στα ποιήματα.

Οι ερωτήσεις αυτές βαθμολογούνται με 2α (25) + 2β (25) = 50 μονάδες

Για την αξιολόγηση θα ακολουθήσει ρύθμιση με έκδοση Προεδρικού Διατάγματος.

Οι διδάσκοντες να ενημερωθούν ενυπόγραφα.

ανδημοσίευση από το www.alfavita.g

Εξαγωγή – σύνταξη της περίληψης (Πρακτικός οδηγός)

Α. Προετοιμασία

1. Πρώτη ανάγνωση του κειμένου, αργά και προσεκτικά, για να βρεθεί το Θεματικό Κέντρο (Θ.Κ)

2. Δεύτερη ανάγνωση και αντιμετώπιση του κειμένου κατά παράγραφο:

α. διαβάζω

β. υπογραμμίζω

γ. κατανοώ

δ. διατυπώνω το νόημα με απλά λόγια

ε. βγάζω διευρυμένο πλαγιότιτλο – συμπυκνωμένο νόημα της παραγράφου

3. Ο διευρυμένος πλαγιότιτλος αποτελεί φράση – πρόταση με ολοκληρωμένο νόημα, διότι, πρόκειται να αποτελέσει περίοδο λόγου στη μελλοντική μου περίληψη

4. Κάποτε μπορεί να αντιμετωπίσω το κείμενο και κατά ενότητα, ενώνοντας 2-3 παραγράφους που έχουν νοηματική συνάφεια και βγάζοντας ένα ενιαίο νόημα.

5. Εντοπίζω τις διαρθρωτικές λέξεις καθώς και τις φράσεις με τις οποίες επιτυγχάνεται η συνοχή του ευρύτερου κειμένου. Βρίσκω τις νοηματικές σχέσεις που σημαίνουν και τις μεταφέρω στο κείμενο της περίληψης. 

6. Δημιουργία πρώτα μιας προφορικής περίληψης. Είναι αναγκαία η  συνολική γνώση και εποπτεία του κειμένου, των βασικών ιδεών, της δομής και των νοηματικών του συνδέσεων και έπειτα περίληψη στο πρόχειρο

7. Συγγραφή περίληψης:

§     Συνδέουμε τα μικρά συμπυκνωμένα νοήματα που γράψαμε (= διευρυμένοι πλαγιότιτλοι), αξιοποιώντας τις διαρθρωτικές λέξεις – φράσεις που έχουμε υπογραμμίσει, για να αποδώσουμε τη δομή της σκέψης και την οργάνωση του λόγου του συγγραφέα.

§     Στη θεματική περίοδο της περίληψης μας παρουσιάζουμε το θεματικό κέντρο του κειμένου

§     Χρησιμοποιούμε κάποτε (π.χ στην αρχή, τη μέση και το τέλος, χωρίς να κάνουμε κατάχρηση) εκφράσεις του πλαγίου λόγου (π.χ. ο συγγραφέας υποστηρίζει, τονίζει, επισημαίνει, αντιπαραθέτει, παρουσιάζει, συμπεραίνει, προσδιορίζει…)

§     Χρησιμοποιούμε όρους του κειμένου. Δεν αντιγράφουμε ποτέ αυτούσιες εκφράσεις ή προτάσεις

§     Δεν κρίνουμε τις απόψεις του συγγραφέα

§     Δε μιμούμαστε το ύφος του συγγραφέα

§     Δεν προσθέτουμε δικά μας σχόλια στην περίληψη

§     Δεν διατυπώνουμε δικά μας συμπεράσματα

§     Δε γράφουμε παραδείγματα, παρά μόνο υπό προϋποθέσεις

§     Πιθανή αρχή της περίληψης: «Στο κείμενο αυτό ο Χ / ο συγγραφέας /δοκιμιογράφος / αρθρογράφος πραγματεύεται / διερευνά…+ (Θ.Κ)»

§     Πιθανό τέλος της περίληψης: «Τέλος / συνοψίζοντας / τελειώνοντας ο συγγραφέας προτείνει / συμπεραίνει / διαπιστώνει…»

Β. ΔΙΟΡΘΩΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ

1. Η περίληψη γράφεται πρώτα στο πρόχειρο, όπου γίνονται οι απαραίτητες διορθώσεις, προσθαφαιρέσεις κ.λπ και έπειτα μεταφέρεται στο καθαρό

2. Διαρθρωτικές λέξεις μπορούν να είναι οι ίδιες ή παρόμοιας σημασίας με εκείνες του ευρύτερου κειμένου

3. Θα πρέπει να περιοριστεί η πλατειαστική χρήση αναφορικών προτάσεων και να συμπυκνωθεί το νόημα με τη χρήση προσδιοριστικών επιθέτων

4. Η πύκνωση του νοήματος μπορεί να επιτευχθεί με τη διευρυμένη χρήση της παθητικής σύνταξης

Γ. ΑΡΕΤΕΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΛΗΨΗΣ:

1. Περιεχόμενο: μεταφορά των βασικών ιδεών του κειμένου (= θεματικές περίοδοι και κάποιες σημαντικές λεπτομέρειες της κάθε παραγράφου)

2. Δομή: οι περίοδοι λόγου (τα βασικά νοήματα της περίληψης) πρέπει να χαρακτηρίζονται από συνοχή νοηματική και εκφραστική, δηλαδή να συνδέονται μεταξύ τους και να υπάρχουν αντίστοιχες διαρθρωτικές λέξεις, αντωνυμίες, λέξεις – κλειδιά.

3. Έκφραση: Να υπάρχει εκφραστική αυτονομία και να μη χρησιμοποιούνται αυτούσιες φράσεις του αρχικού κειμένου (εξαιρούνται οι λέξεις – κλειδιά που είναι απαραίτητες για την κατανόηση του κειμένου).

Να μη γίνεται κατάχρηση του πλάγιου λόγου («ο συγγραφέας πιστεύει, νομίζει, ισχυρίζεται…» κ.λπ)

4. Έκταση: Να μην ξεπερνά κατά πολύ το όριο των επιτρεπόμενων λέξεων (ανοχή + 10%)

© Κ. Καρεμφύλλης, Έκφραση – Έκθεση Γ’ Λυκείου, Εκδόσεις «Καλαμαρί», Θεσσαλονίκη 2000

Εχει φύλο η επιστήμη;

* Ενώ υπάρχουν 486 νομπελίστες σε Χημεία, Φυσική και Ιατρική, από αυτούς γυναίκες είναι δέκα

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  09/03/2003, 00:00

Η ερώτηση αν οι επιστήμες έχουν φύλο μοιάζει ρητορική. Εκατό χρόνια μετά το πρώτο Βραβείο Νομπέλ της Μαρίας Κιουρί, η παρουσία των γυναικών σε ερευνητικά κέντρα και σε καθηγητικές θέσεις στα πανεπιστήμια είναι ισχνή, σχεδόν περιθωριακή. Η «εξαίρεση» λοιπόν των ελάχιστων γυναικών που έχουν τιμηθεί με Βραβείο Νομπέλ στη Φυσική, στη Χημεία και στην Ιατρική φαίνεται να επιβεβαιώνει την άποψη ότι «οι γυναίκες δεν αγαπούν τις επιστήμες και οι επιστήμες δεν αγαπούν τις γυναίκες». Οπωσδήποτε, ο αποκλεισμός των γυναικών από τις επιστήμες δεν οφείλεται μόνο σε κάποιους άνωθεν ή εκ μέρους των ανδρών επιβεβλημένους καταναγκασμούς αλλά και σε εσωτερικευμένες απαγορεύσεις και επιλογές που συνδέονται με αξίες προσδιορισμένες ιστορικά που ορίζουν τη «θηλυκότητα».

Μέσα στον 20ό αιώνα και στο πλαίσιο ευρύτερων ιστορικών αλλαγών, διαφοροποιήθηκαν σημαντικά οι αναπαραστάσεις και οι κοινωνικοί ρόλοι της γυναίκας. Οι μεγάλες αλλαγές ως προς τη θέση των γυναικών τις οποίες μπορούμε να εντοπίσουμε σήμερα καταγράφονται τόσο στη δημόσια σφαίρα, με τα πολιτικά δικαιώματα και τη μαζική είσοδο στην αγορά εργασίας, όσο και στην ιδιωτική, με τον εκδημοκρατισμό της οικογένειας και τις αλλαγές στις ερωτικές σχέσεις.
Εν τούτοις, παρά τη νομική ισότητα, την ίση πρόσβαση στη μόρφωση και την αυξημένη παρουσία των γυναικών στην αγορά εργασίας, επιβιώνουν ανισότητες και στους τρεις αυτούς τομείς. Παρ' όλο που οι γυναίκες έχουν ίσα πολιτικά δικαιώματα με τους άνδρες, η εκπροσώπηση των γυναικών στην πολιτική είναι περιορισμένη. Επίσης, λιγότερες γυναίκες κατέχουν μεταπτυχιακά και διδακτορικά διπλώματα και ένα πολύ μικρό αναλογικά ποσοστό κατέχει υψηλές θέσεις σε ερευνητικά και πανεπιστημιακά ιδρύματα. Τέλος, η είσοδός τους στην αγορά εργασίας δεν έγινε ισοδύναμα στα διάφορα επαγγέλματα αλλά δημιουργήθηκαν «γυναικεία» επαγγέλματα. Παρατηρήθηκε εξάλλου το ενδιαφέρον φαινόμενο επαγγέλματα που γίνονταν «γυναικεία» να μην μπορούν πλέον να γίνουν «ανδρικά». Σε κάθε περίπτωση, οι γυναίκες απασχολήθηκαν κυρίως στη μισθωτή εργασία και μάλιστα στον τριτογενή τομέα. Ο χώρος της επιστήμης παρέμεινε ανδρικό οχυρό.
Οι διαπιστώσεις αυτές γεννούν αναπόφευκτα ερωτήματα σχετικά με τις αιτίες και τις προοπτικές. Πώς ορίζεται σήμερα η γυναικεία ταυτότητα; Πώς συνδυάζεται η επιστημονική δραστηριότητα της γυναίκας με τους υπόλοιπους ρόλους που παραδοσιακά της αποδίδονται - συζύγου, μητέρας και νοικοκυράς; Πώς διαπλέκεται η κατοχή της επιστημονικής γνώσης με τα διακυβεύματα της εξουσίας και πόσο ο ανταγωνισμός επηρεάζει τη γυναικεία συμμετοχή; Ασκείται η επιστήμη με διαφορετικούς τρόπους από άνδρες και γυναίκες, σύμφωνους με τους κοινωνικούς τους ρόλους; Ποιες, τέλος, πρέπει να είναι οι στρατηγικές και οι πολιτικές που θα πρέπει να ακολουθηθούν για να αλλάξει η ανισότητα που διαπιστώνεται μεταξύ ανδρών και γυναικών στον χώρο της επιστημονικής δραστηριότητας; Ο διάλογος, στη στρογγυλή τράπεζα που διοργάνωσε «Το Βήμα» με το Γαλλικό Ινστιτούτο, φανέρωσε την πολυπλοκότητα των απαντήσεων και έδειξε ότι δεν αποτελούν «γυναικεία υπόθεση» αλλά κοινό εγχείρημα ανδρών και γυναικών.
ΕΛΕΝΗ ΓΛΥΚΑΤΖΗ-ΕΡΒΕΛΕΡ Γυναίκες και τεχνολογία
Είναι σίγουρο ότι είμαστε όλοι καταναλωτές επιστήμης αλλά σχεδόν κανείς δεν καταλαβαίνει τις δυνατότητες του επιστημονικού προϊόντος που χρησιμοποιεί. Είναι άραγε οι γυναίκες επιστημονικά αναλφάβητες και γιατί; Η δύσκολη σχέση της γυναίκας με τη χρήση της ανεπτυγμένης τεχνολογίας δημιουργεί προβλήματα για την πρόοδό της στους επιστημονικούς και ερευνητικούς κλάδους. Ενδεικτικά είναι μερικά στοιχεία από την Ευρώπη: Ενώ υπάρχουν 486 νομπελίστες σε Χημεία, Φυσική και Ιατρική, από αυτούς γυναίκες είναι μόνον δέκα. Ενώ στους επιστημονικούς κλάδους στο Πανεπιστήμιο έχουμε σχεδόν το ίδιο ποσοστό φοιτητών και φοιτητριών, πολύ λιγότερες είναι οι γυναίκες που σταδιοδρομούν επιστημονικά από τους άνδρες που έχουν την ίδια κατάρτιση και τα ίδια διπλώματα.
Εγκριτη γαλλική εφημερίδα είχε πρώτο τίτλο «Η επιστημονική έρευνα έχει γάμπες τριχωτές». Πού οφείλεται αυτή η κατάσταση; Είναι λάθος των γυναικών που δεν έχουν φιλοδοξίες σ' αυτόν τον τομέα όπως διατείνονται μερικοί ή είναι θέμα παιδείας γενικότερης που απομακρύνει τις γυναίκες από την τεχνολογική και επιστημονική έρευνα, έστω και αν πρόκειται για νανοτεχνολογία; Ισως ότι το αγόρι παίζει με μπάλα και έχει την αίσθηση του χώρου του δημόσιου, ενώ το κορίτσι παίζει με κούκλες, που του δίνει μόνο την αίσθηση της ιδιωτικής και οικογενειακής εστίας, να προετοιμάζει αυτή την κατάσταση από τα πρώτα βήματα αγοριών και κοριτσιών. Ειπώθηκε ότι η γυναικεία συναισθηματικότητα είναι επίσης εμπόδιο στην έρευνα τη μηχανική, φυσική και στις απαιτήσεις που αυτή έχει. Να αναφέρω ότι οι γυναίκες γιατροί δύσκολα υπακούουν στις απαιτήσεις της επιστημονικής έρευνας, που θέλει ποσοστώσεις για το κάθε είδος θεραπείας, αν αυτές είναι πεπεισμένες επιστημονικά ότι η «α» θεραπεία είναι καλύτερη από τη «β».
Οι γυναίκες έχουν λιγότερη σχέση από ό,τι οι άνδρες με το εξουσιαστικό και οικονομικό πρόσωπο που έχει πάρει τώρα η έρευνα, λόγω της επέμβασης του ιδιωτικού τομέα σε όλες τις επιστημονικές εξερευνήσεις.
FRANCOISE COLLIN Εξαίρεση και κανόνας
Η ομόφωνη και δικαιολογημένη τιμή που αποδίδεται σε μια γυναίκα γνωστή σε όλους, τη Μαρία Κιουρί, τονίζει το γεγονός ότι αποτελεί εξαίρεση και υπογραμμίζει, μέσω της αντίθεσης, τον κανόνα της σχεδόν παντελούς απουσίας των γυναικών από την ιστορία των Επιστημών.
Αυτή η απουσία οφείλεται στην «εκ φύσεως» ανικανότητά τους, όπως θα μπορούσαν να υποστηρίξουν κάποιοι; Για πολύ καιρό τα κορίτσια ήταν αποκλεισμένα από τις διαδοχικές βαθμίδες της εκπαίδευσης, δύσκολα μπορούσαν να γίνουν φημισμένοι επιστήμονες.
Μόλις εδώ και 30 χρόνια αυτές οι διαδοχικές βαθμίδες έγιναν απόλυτα μεικτές. Οι συνήθειες όμως και οι προκαταλήψεις είναι μακρόχρονες, γίνονται αποδεκτές ακόμη και από αυτές που τις υφίστανται. Επιπλέον σήμερα η επιστήμη, πέρα από το διακύβευμα της γνώσης, εμπεριέχει και το διακύβευμα της εξουσίας, που προκαλεί έντονους ανταγωνισμούς. Η κατάσταση εξελίσσεται, η εξέλιξή της είναι όμως αργή και άνισα κατανεμημένη, ανάλογα με τους τομείς της έρευνας. Ακόμη και όταν μια γυναίκα συμβάλλει σημαντικά σε ένα επιστημονικό επίτευγμα, σπανίως αναφέρεται το όνομά της. Οι προκαταλήψεις ωστόσο υποχωρούν και οι γυναίκες είναι περισσότερο αποφασισμένες από ό,τι στο παρελθόν να επιβάλουν την αναγνώριση των προσόντων και της συνεισφοράς τους, παρ' ότι εξακολουθούν να προτιμούν συγκεκριμένους ερευνητικούς τομείς από άλλους.
Γιατί όμως να θέλουμε πάση θυσία τα κορίτσια να μπουν στις επιστήμες; Μήπως υπερτιμούμε μια γνώση ή μια στάση ζωής εις βάρος των άλλων, υποκύπτοντας στην τρομοκρατία της νεωτερικότητας; Σε αυτή τη συζήτηση δεν τίθεται θέμα ιεράρχησης της αξίας των τομέων στράτευσης των ανθρώπων. Είναι όμως αφύσικο αυτοί οι τομείς στράτευσης να διέπονται από μεροληψία, είτε ως προς το φύλο είτε ως προς τη φυλή. Οποια φιλοσοφική και πολιτική ανάλυση μπορούμε να κάνουμε σήμερα για την περιπέτεια της επιστήμης και τις τεχνολογικές συνέπειές της, θετικές ή αρνητικές, η περιπέτεια αυτή αφορά τόσο τις γυναίκες όσο και τους άνδρες της εποχής μας. Και οι μεν και οι δε εμπλέκονται σε αυτήν. Και οι μεν και οι δε δεσμεύονται σε αυτήν. Η λογική ανήκει και στις γυναίκες.
ΛΑΟΥΡΑ ΑΛΙΠΡΑΝΤΗ Οι διακρίσεις στην αγορά εργασίας
Η θέση των γυναικών στην αγορά εργασίας συζητείται ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, όπως και στην ΕΕ, στα πλαίσια της ευρωπαϊκής πολιτικής για την ισότητα ευκαιριών μεταξύ ανδρών και γυναικών. Οπως έχει επισημανθεί, παρά την αύξηση του εκπαιδευτικού επιπέδου και τη βελτίωση της θέσης των γυναικών στην απασχόληση, εμφανίζονται σημαντικές διαφορές στην επαγγελματική διάρθρωση ανάμεσα στα δύο φύλα, με κύριο χαρακτηριστικό την επιλεκτική παρουσία των γυναικών σε ορισμένα επαγγέλματα που χαρακτηρίζονται ως «γυναικεία» και την περιορισμένη παρουσία τους σε θέσεις υψηλών βαθμίδων/ υπευθυνοτήτων της επαγγελματικής ιεραρχίας.
Οσον αφορά τον επιστημονικό τομέα (πανεπιστήμια και κέντρα έρευνας), αν και τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι η παρουσία των γυναικών αυξάνεται συνεχώς, η αναλογία των γυναικών είναι σημαντικά πιο μικρή, ενώ η κατανομή των θέσεων στους τομείς των επιστημών και των τεχνολογιών δεν είναι ισότιμη. Παρατηρείται η μειωμένη παρουσία των γυναικών σε ορισμένους επιστημονικούς κλάδους: φυσικές επιστήμες, επιστήμες μηχανικού - τεχνολογίας, πληροφορική κτλ.
Λίγες γυναίκες έχουν λοιπόν ίσες ευκαιρίες να απολαύσουν τα οφέλη και τα πλεονεκτήματα που προσφέρει η επιστημονική σταδιοδρομία. Θα πρέπει, όπως έχει επισημανθεί, να αναζητηθούν και να εντοπισθούν τα αίτια αυτής της κατάστασης και οι παράγοντες που περιορίζουν την παρουσία των γυναικών στην επιστημονική σταδιοδρομία, όπως για παράδειγμα οι μηχανισμοί διακρίσεων, ο ανεπαρκής συνυπολογισμός των ιδιαίτερων δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στην άσκηση των επαγγελματικών τους δραστηριοτήτων κτλ.
Στη χώρα μας υπάρχει έλλειψη στατιστικών δεδομένων για το ερευνητικό δυναμικό με διάκριση το φύλο και είναι πολύ εύκολο να παραβλεφθούν τα αποτελέσματα των έμμεσων και άμεσων διακρίσεων εξαιτίας της έλλειψης στατιστικών δεδομένων.
Η «Μελέτη για την ενίσχυση της συμμετοχής των γυναικών στην επιστημονική έρευνα στην Ελλάδα», που πραγματοποιήθηκε από ομάδα ερευνητών του ΕΚΚΕ και χρηματοδοτήθηκε από τη Γενική Γραμματεία Ερευνας και Τεχνολογίας (ΓΓΕΤ) (Β´ Κοινοτικό Πλαίσιο), στην πρώτη φάση προβλέπει την απεικόνιση της θέσης των ελληνίδων επιστημόνων στην επιστημονική και τεχνολογική έρευνα με τη συγκέντρωση στατιστικών στοιχείων αναλυτικών κατά φύλο.
Η «Βάση Δεδομένων Ι. Ερευνητικών Φορέων και Ερευνητικού δυναμικού δημόσιου τομέα» που διαμορφώθηκε από την ερευνητική ομάδα περιλαμβάνει βασικά, ποσοτικά στοιχεία για το ερευνητικό δυναμικό 50 ερευνητικών φορέων.
Οπως διαπιστώθηκε, οι γυναίκες που απασχολούνται στα δημόσια ερευνητικά κέντρα είναι αρκετά πιο λίγες συγκριτικά με τους άνδρες, ενώ στις θετικές επιστήμες η παρουσία τους περιορίζεται ακόμη πιο πολύ. Κατέχουν λιγότερο συχνά διδακτορικό δίπλωμα και είναι σημαντικά λιγότερες στην ανώτερη ερευνητική βαθμίδα (Α´), ενώ τις συναντάμε πιο συχνά στις ενδιάμεσες βαθμίδες (Β´ και Γ´). Στις διευθυντικές θέσεις και στα όργανα διοίκησης των Κέντρων η παρουσία τους είναι ασήμαντη. Με βάση την επεξεργασία δεδομένων της ΓΓΕΤ, τα διοικητικά συμβούλια των ερευνητικών κέντρων περιλαμβάνουν ελάχιστες γυναίκες επιστήμονες.
ΟΛΥΜΠΙΑ ΓΚΙΜΠΑ-ΤΖΙΑΜΠΙΡΗ Το «γυναικείο στυλ» στην επιστήμη
Οι αντιλήψεις σχετικά με τη μόρφωση και την κοινωνική θέση των γυναικών καθώς και το τι είναι ανδρικό και γυναικείο αναδιαμορφώθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες. Το ίδιο συνέβη και με τις σχετικές νομοθεσίες και έτσι οι γυναίκες μπόρεσαν να στραφούν προς τις σπουδές, την έρευνα και τη γνώση.
Ποια είναι όμως τα στοιχεία σύμφωνα με τα οποία προσδιορίστηκε η επιστημονική δράση ως μια ανδρική διαδικασία; Η φεμινιστική θεώρηση διαμορφώνει τις ερμηνείες της βασιζόμενη σε επιχειρήματα όπως: α) ο αποκλεισμός των γυναικών από την επιστημονική γνώση και το αποτέλεσμα που είχε αυτός για το είδος της παραγόμενης γνώσης, β) το γεγονός ότι η επιστημονική γνώση θεωρεί το ανδρικό φύλο τον κανόνα της φυσιολογικής συμπεριφοράς και γ) η προκατάληψη με την οποία η επιστήμη αντιμετώπισε τις γυναίκες.
Το θεωρητικό ερώτημα αν υπάρχει «γυναικείο στυλ» στην επιστήμη έλαβε τρεις διαφορετικές απαντήσεις: α) Η επιστήμη είναι μια αντικειμενική, ανιδιοτελής δραστηριότητα χωρίς καμία σχέση με το άτομο καθαυτό. β) Η θηλυκή διάσταση είναι τόσο ουσιαστική ώστε κάθε δραστηριότητα που υλοποιείται από γυναίκες φέρει τη σφραγίδα τους και γ) Η επιστήμη εξαρτάται από το περιβάλλον πλαίσιο και τον χρόνο.
Στην Ευρωπαϊκή Ενωση οι γυναίκες, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, κατέχουν λιγότερο από το 10% των ανώτερων θέσεων, παρά το γεγονός ότι το ήμισυ των πτυχιούχων είναι γυναίκες. Επίσης από την ίδια έρευνα προκύπτει ότι οι γυναίκες συμμετέχουν ελάχιστα στον σχεδιασμό της επιστημονικής πολιτικής.
Στην Ελλάδα, στον προπτυχιακό φοιτητικό πληθυσμό, οι γυναίκες συμμετέχουν σήμερα με ποσοστά μεγαλύτερα από εκείνα των ανδρών. Πολλές από αυτές προχωρούν και σε μεταπτυχιακές σπουδές ειδίκευσης και διδακτορικού διπλώματος, ενώ άλλες επιδίδονται ακόμη και σε μεταδιδακτορική έρευνα. Ωστόσο, ενώ το εκπαιδευτικό επίπεδο ανεβαίνει συνεχώς, είναι πολύ λίγες οι γυναίκες που καταλαμβάνουν υψηλές θέσεις. Ετσι το ποσοστό των καθηγητριών στα πανεπιστήμιά μας μόλις που αγγίζει το 10%, ενώ στην Ακαδημία Αθηνών η παρουσία τους είναι σχεδόν ανύπαρκτη.
Η μέχρι τώρα επικρατούσα επιστημονική πρακτική παρουσιάζει μια μερική μόνο εικόνα της κοινωνικής πραγματικότητας, που καταγράφεται από το πρίσμα της αντίληψης των ανδρών επιστημόνων οι οποίοι κυρίως ασχολήθηκαν με τη μελέτη και την ερμηνεία της επιστήμης. Αν όμως θέλουμε να έχουμε μια γενική και πλήρη ανάλυση της πραγματικότητας, τότε κρίνεται απαραίτητο πολλές ερευνητικές θεματικές να εξετασθούν και να αναθεωρηθούν και κάτω από το πρίσμα της γυναικείας οπτικής. Ηδη στα πανεπιστήμια έχουν ενσωματωθεί μαθήματα σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο σπουδών με αντικείμενο το φύλο, όπως επίσης και η ερευνητική δραστηριότητα αρχίζει να εμπλουτίζεται με παρόμοια θέματα και έτσι το μέλλον αρχίζει να προβάλλει αρκετά αισιόδοξο για τις γυναίκες επιστήμονες.
CLAUDINE HERMANN Η αλήθεια των αριθμών
Η πρώτη συνολική μελέτη που έγινε στη Γαλλία για να εκτιμήσει τη θέση των γυναικών στον τομέα της επιστήμης και της τεχνολογίας έδειξε ότι υπάρχουν διακρίσεις τόσο στην επιστημονική σταδιοδρομία όσο και στη συμμετοχή στα κέντρα αποφάσεων.
Παρ' ότι στο λύκειο τα κορίτσια αποτελούν το 43% των μαθητών των δεσμών επιστημονικής κατεύθυνσης, το ποσοστό τους, τόσο στα μαθήματα προετοιμασίας για την εισαγωγή στις επιστημονικές σχολές όσο και μέσα στα πανεπιστήμια, εξαρτάται από τον κλάδο: αποτελούν πλειονότητα στην Ιατρική, στη Φαρμακευτική και στις επιστήμες της ζωής, αλλά μόνο το 34% στις επιστήμες της ύλης και το 19% στις επιστήμες της μηχανικής. Το ένα τέταρτο των πτυχίων μηχανολόγων/μηχανικών απονέμονται σήμερα σε γυναίκες, όμως μόνο το 14% των εισαχθέντων στην Ecole Polytechnique είναι γυναίκες. Στις επιστημονικές πανεπιστημιακές σχολές ένα τέταρτο των λεκτόρων και 10% των καθηγητών είναι γυναίκες, με το τελευταίο ποσοστό να έχει εξελιχθεί ελάχιστα τα τελευταία 20 χρόνια.
Το ενδιαφέρον που εμφανίστηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1990 για τη θέση των γυναικών στις επιστήμες συνδέθηκε με το γαλλικό πρόβλημα της ισχνής παρουσίας των γυναικών στην πολιτική. Πολλές εκθέσεις οργανώσεων, καθώς και αυτές που συντάχθηκαν ύστερα από αίτημα του πρώην πρωθυπουργού Λιονέλ Ζοσπέν επέτρεψαν την καλύτερη κατανόηση της θέσης των γυναικών στον δημόσιο τομέα, στην οικονομία... Το 2001 ιδρύθηκαν Αποστολές για τη θέση των γυναικών, μία στο υπουργείο Ερευνας και μία στο CNRS (Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Ερευνας). Πολλές οργανώσεις εργάζονται υπέρ της προώθησης των κοριτσιών στις επιστημονικές σπουδές και της βελτίωσης της θέσης των γυναικών στα επιστημονικά και τεχνολογικά επαγγέλματα, τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. Τα θέματα αυτά έχουν σημαντικότερη επίδραση μέσα στο γενικότερο πλαίσιο της αδιαφορίας προς τις επιστημονικές σπουδές που παρατηρείται στις νέες γενιές.
πηγή: http://www.tovima.gr/

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΤΡΙΝΑ

Το φαινόμενο. Στην έρευνα για την ανάγνωση που επισήμως θα ανακοινωθεί αύριο, Δευτέρα, από το ΕΚΕΒΙ και τη Μetron Αnalysis ανάμεσα σε άλλα ενδιαφέροντα, πιστεύω, στοιχεία υπάρχει και ένα που θα προκαλέσει. Κάποιους θα δυσαρεστήσει, άλλους θα ευχαριστήσει, ελπίζω τους περισσοτέρους να τους προβληματίσει. Στην έρευνα, λοιπόν, υπάρχει μια ερώτηση: «Ποιος συγγραφέας άσκησε πάνω σας καθοριστική επίδραση;». Οι απαντήσεις στο σύνολο των ερωτωμένων κατά σειρά είναι: Νίκος Καζαντζάκης, Πάολο Κοέλιο, Μενέλαος Λουντέμης, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης και Λένα Μαντά. Στην ομάδα του «σκληρού πυρήνα» των αναγνωστών (αυτών που διαβάζουν πάνω από 10 βιβλία τον χρόνο) τα στοιχεία δεν διαφοροποιούνται καθόλου. Κατά σειρά οι επιδράσεις έχουν ως εξής: Ν. Καζαντζάκης, Φ. Ντοστογέφσκι, Λ. Μαντά, Κ. Καβάφης και Μ. Λουντέμης. Ο τελευταίος ισοβαθμεί με τους Χίσλοπ, Μυριβήλη και Γιάλομ. Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι οι σύγχρονοι αναγνώστες είναι ακόμη επηρεασμένοι από νεανικά διαβάσματα (Καζαντζάκης, Λουντέμης) αλλά προσελκύονται και από τη light λογοτεχνία των μπεστ σέλερ. Μου κάνει εντύπωση ότι λείπουν μεγάλα ονόματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, όπως π.χ. Σαίξπηρ, Φόκνερ, Γκαίτε, Μπαλζάκ, Φλομπέρ κ.ά., καθώς και ονόματα της σύγχρονης λογοτεχνίας, όπως π.χ. Ουμπέρτο Εκο, Χένρι Μίλερ, Βιρτζίνια Γουλφ κ.ά. Μοιάζει σαν τα γούστα των ελλήνων αναγνωστών να μένουν ακίνητα μέσα στον χρόνο και απλώς να ανανεώνονται από τα βιβλία της τρέχουσας μόδας.
Τάσεις. Παρακολουθώντας ένα βράδυ μια συζήτηση στο καφέ «Floral» για το ηλεκτρονικό βιβλίο στη χώρα μας διαπίστωσα για άλλη μία φορά πόσο μας λείπουν οι έρευνες και τα στοιχεία. Ολοι βαδίζουμε στα τυφλά. Ετσι προτίμησα να δω τι γίνεται στον αγγλοσαξονικό χώρο. Προτιμάνε οι αγγλοσάξονες αγοραστές βιβλίων τα e-books και πόσο; Σύμφωνα με διασταυρωμένες έρευνες σε ΗΠΑ και Αγγλία που ανακοινώθηκαν σε σχετικό συνέδριο πρόσφατα, τον Ιανουάριο του 2011 περισσότερο από το 3,3% των άγγλων αγοραστών βιβλίων προτίμησε ένα e-book έναντι μόλις 1% τον Σεπτέμβριο του 2010. Αντιστοίχως τον Ιανουάριο του 2011 στις ΗΠΑ το 13% των αγοραστών βιβλίων προτίμησε ένα e-book έναντι 3,9% τον Φεβρουάριο του 2010. Φυσικά σε αυτό βοήθησε και μια σταδιακή μείωση των τιμών των ηλεκτρονικών βιβλίων καθώς κατά μέσον όρο κοστίζουν το μισό από ό,τι η έκδοση με σκληρό εξώφυλλο (hardback) και τα 2/3 της τιμής της φτηνής έκδοσης (paperback). 

http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=393451