Τολµηρή «Ιλιάδα» γυναικών

ου Γιώργου Δ. Κ. Σαρηγιάννη

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010

Είκοσι τέσσερις γυναίκες ηθοποιοί, το άνθος του θεάτρου µας, διαβάζει την «Ιλιάδα» του Οµήρου στην ολόφρεσκη µετάφραση του Δηµήτρη Μαρωνίτη
Λυδία Κονιόρδου, Στεφανία Γουλιώτη, Εύα Κοταµανίδου, Ρένη Πιττακή, Ράνια Οικονοµίδου, Φιλαρέτη Κοµνηνού, Κάτια Δανδουλάκη, Πέµη Ζούνη, Μαρία Κεχαγιόγλου, Λήδα Πρωτοψάλτη, Θέµις Μπαζάκα, Καρυοφυλλιά Καραµπέτη, Μάγια Λυµπεροπούλου, Μαρία Σκουλά, Δήµητρα Χατούπη, Μαρία Πρωτόπαππα, Λένα Κιτσοπούλου, Ελένη Κοκκίδου, Αννα Μάσχα, Λυδία Φωτοπούλου, Μαρία Ναυπλιώτου, Ρούλα Πατεράκη, Ολια Λαζαρίδου, Αµαλία Μουτούση.

Είκοσι τέσσερις γυναίκες ηθοποιοί µας. Ο ανθός του ελληνικού θεάτρου. Θα περάσουν φέτος από τη λαµπρή Αίθουσα Εκδηλώσεων του Κτιρίου Τσίλερ του Εθνικού. Επί είκοσι τέσσερις Πέµπτες – κάθε Πέµπτη και µια τους. Για να διαβάσουν – να ζωντανέψουν – µια ολόφρεσκη µετάφραση ενός από τους κορυφαίους φιλολόγους µας, του Δηµήτρη Μαρωνίτη: «Ιλιάδα» του Οµήρου.

Ο Δηµήτρης Μαρωνίτης κλείνει έτσι τον κύκλο της µετάφρασης των δύο οµηρικών επών (εκδ. Αγρα) – προηγήθηκε η «Οδύσσεια». «Ηταν ένα είδος µοίρας», λέει.

«Αρχισε από τη δεκαετία του ‘70, όταν ο Λίνος Πολίτης µε παρακίνησε να καταπιαστώ µε µία άλλου είδους µετάφραση του Οµηρου από αυτές των Καζαντζάκη - Κακριδή. Τη δεκαετία του ‘80, µε παρακίνηση του Θάνου Μικρούτσικου, ετοίµασα την Ε Ραψωδία της “Οδύσσειας” που διαβάσαµε µαζί µε τη Μάγια Λυµπεροπούλου το 1989 στο Φεστιβάλ Πάτρας, που τότε διηύθυνε ο Μικρούτσικος. Είχε µεγάλη επιτυχία. Ετσι ξεκίνησε η περιπέτεια της “Οδύσσειας” που κράτησε δέκα χρόνια.

Οταν µου λέγανε µετά να κάνω και την “Ιλιάδα”, το άκουγα σαν κάτι τρελό, µη εφικτό. Ξεκίνησα τελικά πριν από εξήµισι χρόνια. Στο µεταξύ υπήρξε και µια γενναιόδωρη χορηγία από το Ιδρυµα Κωστόπουλου. Διαφορετικά δεν θα µπορούσα να τα βγάλω πέρα οικονοµικά. Δούλεψα µε ένα ρυθµό που µε οδήγησε σ’ αυτό που θα µπορούσα να ονοµάσω εξόντωση. Τελείωσα την Ραψωδία Ω µόλις στις αρχές Οκτωβρίου και τώρα γράφω τα επιλεγόµενα.

Ο τίτλος που έδωσα στο σχέδιο του Εθνικού είναι “Ιλιάς εξ Ακοής” ενώ στα προλεγόµενα είναι “Ιλιάς εξ Επαφής”. Γιατί πίστευα πως αν δεν φτάσω στην αφή του κειµένου αυτό θα µε έσπρωχνε και δεν θα µε άφηνε να κάνω τίποτα µαζί του. Είναι τόσο ακατάδεκτο... Τα θέλει ή όλα ή τίποτα».

Με την «Ιλιάδα» ήταν πιο εύκολα τα πράγµατα επειδή είχατε βρει το κολάι µε την «Οδύσσεια»;
«Οχι. Διότι ενώ και τα δύο είναι έπη οµηρικά, πιθανόν του ίδιου ποιητή, µεταξύ τους είναι πολύ διαφορετικά. Η βασική τους διαφορά: η “Οδύσσεια” είναι ένα έπος που µας µεταδίδει, και µε άλλους ήρωες και µέσω του Οδυσσέα, τα πάθη και τα κατορθώµατά του που στο µεταξύ έχουν ξεπεραστεί και που τα διηγείται ο ίδιος ο Οδυσσέας µε όρους θα λέγαµε ασφαλείας. Οπως σε απόσταση ασφαλείας βρίσκεται και ο αναγνώστης - ακροατής που τα απολαµβάνει.

Στην “Ιλιάδα” τα πράγµατα είναι στην άλλη άκρη: γίνονται. Και δεν αφήνουν καµιά απόσταση ασφαλείας ούτε στο µεταφραστή ούτε στον αναγνώστη - ακροατή. Επίσης είναι ένα έπος πολύ πιο τολµηρό και στη σύλληψη του θέµατός του και στην πραγµάτευση και την πλοκή του».

Ο κύκλος της «Ιλιάδας» θα κλείσει την Πέµπτη 7 Απριλίου µε τον ίδιο τον Δηµήτρη Μαρωνίτη που δεν αποκαλύπτει τι ακριβώς θα κάνει _ «ας είναι έκπληξη».

gsarigiannis@dolnet.gr

ΙΝFΟ

Από αύριο και κάθε Πέµπτη (εκτός 4 Νοεµβρίου) έως τις 31 Μαρτίου στις 19.00,
στην Αίθουσα Εκδηλώσεων του Εθνικού Θεάτρου (Κτίριο Τσίλερ, Αγίου Κωνσταντίνου 22– 24, τηλ. 210-5288.170).
Εισιτήριο: 5 ευρώ

«Τα «µάταια» µε παρηγορούν»

«Κλασικές σπουδές, αρχαία ελληνική γραµµατεία, Οµηρος… στην Ελλάδα του 2010 και στο “αποκλεισµένο” κτίριο του Εθνικού δεν ηχούν ως ουτοπία;» ρωτώ τον Δηµήτρη Μαρωνίτη.

«Θα έλεγα κάτι παραπάνω. Οσο περνά ο καιρός αισθάνοµαι πως αυτές οι δουλειές είναι εξ ορισµού λίγο εις µάτην. Αυτό όµως είναι και το µεγαλείο τους. Και, τελικά το “εις µάτην” δεν µε πειράζει καθόλου, µε παρηγορεί θα έλεγα».

Τα σχέδιά του; Να ηρεµήσει. Εχει όµως και έναν καηµό. Να µεταφράσει τον «Αίαντα» του Σοφοκλή.

«Είναι τραγωδία που µε συνεπαίρνει περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη και των τριών τραγικών. Αν έχω το κουράγιο, θα προσπαθήσω. Διότι έχω πάρει και µια περίεργη φόρα. Και να ήθελα να το ρίξω λίγο έξω, το µυαλό είναι κολληµένο σε κάτι “εις µάτην” που είναι όµως τόσο απαραίτητο όσο και όλα τα µάταια πράγµατα στη ζωή µας».

Εκθεση Οι Μακεδόνες πάνε Οξφόρδη

Τα ευρήματα της πολύχρυσης ταφής της «Δέσποινας των Αιγών», που πέθανε γύρω στο 500 π.Χ., σπονδικές φιάλες, το πορτρέτο του Αλέξανδρου από την Πέλλα, το ιερατικό διάδημα του Φιλίππου Β΄, εντυπωσιακά υπολείμματα από τον νεκρικό οίκο (σιδερένια καρφιά, χάλκινες εφηλίδες και ρόπτρο), τα ασημένια αγγεία από τον τάφο του Φιλίππου Β΄ και του Αλεξάνδρου Δ΄, όπλα, κοσμήματα, σκεύη τουαλέτας αλλά και αντικείμενα με ιερό-συμβολικό χαρακτήρα, όπως τα πήλινα κεφάλια των θεϊκών και δαιμονικών ξοάνων που βρέθηκαν σε τάφους της συστάδας των βασιλισσών των Αιγών. Στο σύνολο 501 αρχαία αντικείμενα που θα ταξιδέψουν από τις Αιγές, τη μητρόπολη των αρχαίων Μακεδόνων, στο Μουσείο Ασμόλιαν του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης για μια έκθεση που θα παρουσιαστεί από τον Απρίλιο με τίτλο «Από τον Ηρακλή στον Αλέξανδρο: Ο μύθος των Μακεδόνων, ένα ελληνικό βασίλειο στα χρόνια της Δημοκρατίας- Θησαυροί από τις Αιγές, τη βασιλική μητρόπολη των Μακεδόνων».

Ο στόχος είναι, όπως λέει η υπεύθυνη για τη διοργάνωση της έκθεσης αρχαιολόγος δρ Αγγελική Κοτταρίδη, μιλώντας στο «Βήμα», «να πούμε στους επισκέπτες με τρόπο απτό και κατανοητό μια απλή αλλά μεγάλη αλήθεια:ότι το βασίλειο των Μακεδόνων δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα από τα πολλά ελληνικά κρατίδια της Γεωμετρικής εποχήςτο οποίο, αντίθετα με άλλες πόλεις-κράτη της Αρχαιότητας, όπως η Αθήνα κυρίως, εκείνο διατήρησε δομές και παραδόσεις των ομηρικών χρόνων». Η ιδιαιτερότητα επομένως αυτής της έκθεσης είναι η ιστορική προσέγγιση του θέματος, παρά η αρχαιολογική.

Χρονολογικώς η έκθεση ξεκινά από το τέλος της Μυκηναϊκής εποχής. Ακολούθως δίδεται έμφαση στη Γεωμετρική (10ος- 8ος αιώνας) και με άξονα τους τημενίδες ηγεμόνες παρακολουθεί τις εξελίξεις των αρχαϊκών και κλασικών χρόνων φθάνοντας ως τον γιο του Μεγαλέξανδρου, Αλέξανδρο Δ΄, ο οποίος έκλεισε τη γενιά του. Σημαντικό είναι ότι η μεγάλη πλειονότητα των αντικειμένων προέρχεται από τα θησαυροφυλάκια και τις αποθήκες του μουσείου ενώ, με εξαίρεση τα κοσμήματα της «Δέσποινας των Αιγών», δεν έχουν ποτέ παρουσιαστεί στο κοινό. Πολλά από αυτά άλλωστε είναι προϊόν ανασκαφών της τελευταίας εικοσαετίας, υπεύθυνη για τις οποίες ήταν η κυρία Κοτταρίδη.

Διάρκεια έκθεσης: 7 Απριλίου- 29 Αυγούστου 2011.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artId=360552&dt=14/10/2010#ixzz12KUpR1dt

Λέξεις και πράγματα

Κυριακή 9 Μαΐου 2010

Στην παθολογία του εμφύλιου πολέμου ο Θουκυδίδης (Κερκυραϊκά 3,82-83) αποκαλύπτει, με ανατομική νηφαλιότητα, κοντά σε άλλα εμπράγματα συμπτώματα απάνθρωπης εμπάθειας, και σημασιολογικά πάθη κάποιων κρίσιμων λέξεων, όπου επιχειρείται και πραγματοποιείται εσκεμμένη διαστροφή ονομάτων και νοημάτων. Γράφει μεταξύ άλλων (μετάφραση Ελευθερίου Βενιζέλου):

«Αι πόλεις λοιπόν μαστιζόμεναι από στάσεις [...] κατήντησαν να μεταβάλλουν αυθαιρέτως την καθιερωμένη σημασίαν των λέξεων, δια των οποίων δηλούνται τα πράγματα. Τωόντι, η μεν παράλογος τόλμη εθωρήθη ως ανδρεία [...], η προνοητική διστακτικότης ως εύσχημος δειλία, η σωφροσύνη ως πρόσχημα ανανδρίας, η διά κάθε τι σύνεσις ως βραδυκινησία [...] Οι περισσότεροι τωόντι άνθρωποι επροτίμων να είναι αχρείοι και να ονομάζονται επιτήδειοι, παρά να είναι χρηστοί και να λέγονται ευήθεις [...] Αιτία όλων αυτών ήτο η δίψα της εξουσίας, την οποία γεννά η πλεονεξία, η φιλαρχία και το φατριαστικό πνεύμα».

Μπορεί να μην έχουμε φτάσει στο οριακό αυτό σημείο ως τακτικό μέλος της εύζωνης Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά φαίνεται να το πλησιάζουμε, εξαιτίας της (εγκόσμιας και παγκόσμιας, οικονομικής και πολιτικής) κρίσης. Από την άποψη αυτή ωφέλιμη θα ήταν η σύνταξη λιλιπούτειου επίκαιρου λεξικού, με καμιά δεκαριά το πολύ λήμματα, όπου να συγκαταλέγονται οπωσδήποτε οι λέξεις: πτώχευση, και χρεοκοπία. Οι οποίες, με την καταχρηστική τους κυκλοφορία τον τελευταίο καιρό, προκαλούν, εκτός του πανικού, και εύλογη απορία ως προς το τι ακριβώς εννοούνκυρίως υπονοούν. Στο μεταξύ ευκταίο είναι να μην περιφρονηθούν κάποια εξ ορισμού αφελή ερωτήματα, του τύπου: Ισχύει ο συλλογισμός ότι, για να πτωχεύσει κάποιος, πρέπει να είναι (ή να υπήρξε) πλούσιος, έστω εύπορος; Οπότε οι φτωχοί δεν κινδυνεύουν, αφού γι΄ αυτούς δεν τίθεται θέμα πτώχευσης, απειλούνται όμως οι κατά το λεγόμενο έχοντες και κατέχοντες, και σ΄ αυτούς θα πρέπει να στρέφεται η συμπάθειά μας. Για τους πραγματικά φτωχούς χρειάζεται ίσως μια άλλη λέξη, που να δηλώνει την πραγματική τους κατάσταση, ώστε να μην αισθάνονται πως, επιπλέον της φτώχειας τους, εμπαίζονται. Εκτός και αν, για να λύσουμε το παράλογο της ταυτολογίας (πτωχεύει ο φτωχός) καταφύγουμε σε παραθετικά, σε δύο όμως ομόγλωσσες σειρές, για να μη μείνουν και οι πλούσιοι αδικημένοι. Πρώτη σειρά: φτωχοί, φτωχότεροι, πολύ φτωχοί. Δεύτερη σειρά: λίγο φτωχοί, ελάχιστα φτωχοί, καθόλου φτωχοί.

Εστω, δεχόμαστε ότι όλοι οι έλληνες πολίτες απειλούνται σήμερα με πραγματική ή φανταστική πτώχευση· αναλόγως. Τι συμβαίνει όμως με τη συνταγμένη (μήπως ασύντακτη;) πολιτεία μας, ή, όπως συνηθέστερα λέγεται και γράφεται, με τη χώρα μας; Πτωχεύει και αυτή; της κόβονται και αυτής επιδόματα; της ελαττώνονται μισθοί και σύνταξη; Τι ακριβώς εννοούμε, όταν λέμε ότι η χώρα, στο σύνολό της και εξ αδιαιρέτου, κινδυνεύει με πτώχευση; Μήπως πρόκειται τελικώς για σκόπιμη ακυριολεξία; Μήπως στην περίπτωσή της αρμόζει καλύτερα η λέξη «χρεοκοπία»; Αναγκαία λοιπόν η προσφυγή σε γενικά και ειδικά λεξικά. Περιορίζομαι στο οικειότερο και σεμνότερο λεξικό Τριανταφυλλίδη.

Προηγείται η «χρεοκοπία», το ερμήνευμα της οποίας έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Αντιγράφω επακριβώς: «1. παράνομη ή γενικά σκόπιμη πτώχευση: δόλια/ απλή. 2. ολοκληρωτική αποτυχία ενός πολιτικού/ μιας κυβέρνησης/ μιας ιδεολογίας». Περιττά τα πολλά σχόλια: συνώνυμη ενμέρει η «χρεοκοπία» της «πτώχευσης», διακρίνεται για τον παράνομο, σκόπιμο και ενίοτε δόλιο χαρακτήρα της, όταν μάλιστα εμφανίζεται στον χώρο της πολιτικής, της διακυβέρνησης και της ιδεολογίας.

Ελαφρώς σκανδαλιστικό είναι και το ερμήνευμα της λέξης «πτώχευση». Αντιγράφω και πάλι ακριβώς: «η κατάσταση μιας οικονομικής επιχείρησης, ιδίως εμπορικής, της οποίας η αδυναμία να αντεπεξέλθει στις οικονομικές της υποχρεώσεις διαπιστώθηκε από το αρμόδιο δικαστήριο και ανακοινώθηκε επίσημα/εικονική». Πού το πάω; Δεν το πάω, με πάει. Χρειάζεται ίσως μεγαλύτερη προσοχή στην υπεύθυνη τουλάχιστον χρήση των δύο αυτών όρων, όταν και όπου αυτοί διασπείρονται με επιθετική ή αμυντική πρόθεση. Αλλιώς προκύπτουν έντονες υποψίες για σκόπιμη ή άσκοπη παραπλάνηση, οι οποίες, αν ενεργοποιηθούν, είναι πιθανόν να προκαλέσουν έκρυθμες αντιδράσεις.

Υστερόγραφο: αν τα «σαδιστικά» μέτρα οικονομικής σταθεροποίησης πρόκειται όντως να κλιμακωθούν στα επόμενα δέκα χρόνια, όπως λέγεται και γράφεται επισήμως, τότε οι διάγοντες την οψιμότερη φάση της επίγειας ζωής τους θα πρέπει να τα συναποκομίσουν στον υπόγειο λάκκο τους. Μήπως μπορεί να ληφθεί γι΄ αυτούς κάποια ευνοϊκότερη πρόνοια; Το δικαίωμα έστω της προσωρινής αποχής, και βλέπουμε.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=72&artid=330613&dt=09/05/2010#ixzz12GSIbU00

Οι «ανώνυμοι» της Παιδείας

Tου Kωστα Λεονταριδη
Εχοντας φίλους εκπαιδευτικούς, συζητώ μαζί τους για να μαθαίνω εκ των έσω τα πράγματα στην Παιδεία, προσπαθώντας να κατανοήσω πού σταματάει η αλήθεια και που ξεκινάει η υπερβολή. Είναι πράγματι τόσο χάλια η εικόνα, όπως παρουσιάζεται κάθε χρόνο, με την ίδια μανιέρα από τα συνδικαλιστικά τους όργανα;
Οι φίλοι δεν έχουν υποταχθεί σε αυτό που ονομάζουμε απαξιωτικά «δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία» ούτε, όμως, τρέφουν αυταπάτες –όπως πολλοί άλλοι– ότι υπηρετούν κάποιο λειτούργημα. Συνεχίζουν να μελετούν, έχουν γνώση για το πώς εργάζονται οι συνάδελφοί τους στο εξωτερικό, ενδιαφέρονται αληθινά για τους μαθητές τους (χωρίς να τους παραδίδουν ιδιαίτερα μαθήματα κατ’ οίκον), έχουν άποψη για τα σχολικά βιβλία. Μερικά από αυτά, υποστηρίζουν, λες και είναι γραμμένα στο πόδι, λες και κανείς δεν τα έλεγξε πριν κυκλοφορήσουν στη μαθητική αγορά. Μιλούν για τις ανισότητες στην Παιδεία. Πάρε ένα μαθητή δημόσιου σχολείου, από φτωχή οικογένεια, αλλά ίσων δυνατοτήτων με ένα μαθητή με οικονομική άνεση, που μορφώνεται σε ένα καλό ιδιωτικό σχολείο. Πλην κραυγαλέων εξαιρέσεων, ο δεύτερος έχει σαφέστατο προβάδισμα. Αλλά και μεταξύ δημόσιων σχολείων υπάρχουν διαφορές: παίζει ρόλο σε ποια περιοχή βρίσκεται το σχολείο, ποια είναι η «σύνθεση» των μαθητών, το μεράκι και οι αντοχές καθηγητών. Οταν βρίσκονται στην ίδια τάξη παιδιά που έρχονται για χαβαλέ και παιδιά που πασχίζουν, αδικούνται όλες οι πλευρές. Αυτό που τονίζουν είναι ότι εδώ και πολλά χρόνια, τα παιδιά της Β΄ και της Γ΄ Λυκείου πηγαίνουν στο σχολείο για να μη μείνουν από απουσίες. Για όσους στοχεύουν στο πανεπιστήμιο (και οι γονείς τους μπορούν να πληρώνουν), το φροντιστήριο κάνει όλη τη δουλειά.
– Αρκετοί από εσάς δουλεύετε 10 - 15 ώρες την εβδομάδα, έχετε ανάπαυλα τριών μηνών τον χρόνο, η κοινωνία σάς θεωρεί προνομιούχους κι εσείς γκρινιάζετε συνέχεια, τσιγκλάω αυτούς τους ευσυνείδητους.
– Διορθώνουμε γραπτά στο σπίτι, διαβάζουμε και προετοιμαζόμαστε για την επόμενη ημέρα, είναι ώρες δουλειάς. Πόσοι ξέρουν ότι πολλοί εκπαιδευτικοί κάνουν τον λογιστή και τον γραμματέα στα σχολεία; Οι μισθοί μας είναι προσβλητικοί. Και καλά ο φιλόλογος, ο μαθηματικός, κάνουν ιδιαίτερα και συμπληρώνουν. Ο θεολόγος και ο γυμναστής πώς θα επιβιώσουν αξιοπρεπώς; Ναι, υπάρχουν συνάδελφοί μας που τα έχουν παρατήσει, κοιτάζοντας απλώς να περάσει το ωράριο, χωρίς να χαλάσουν τη ζαχαρένια τους.
Δεν ξέρω εάν υπήρξε υπουργός Παιδείας που ζήτησε από «ανώνυμους» καθηγητές να μεταφέρουν την ωμή αλήθεια της καθημερινότητας, π.χ. από ένα γυμνάσιο υποβαθμισμένης περιοχής στις παρυφές της Αθήνας. Θα ήταν καλό να το πράξει η νυν υπουργός Παιδείας εν όψει των φιλόδοξων κυοφορούμενων αλλαγών, μακριά από τηλεοπτικές κάμερες και χωρίς την «παρεμβολή» συμβούλων και συνδικαλιστών. Διαπιστώνοντας τις άλλες αθέατες αλήθειες, ίσως τολμήσει, επιπροσθέτως, γενναίες τομές.

Ρεκόρ τηλεθέασης Ελα να δούμε το «Νησί»...

λα να δούμε το «Νησί»...

3.550.524 τηλεθεατές παρακολούθησαν την πρεμιέρα της σειράς του Μega

ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΓΡΑΜΜΕΛΗ | Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010

Εντυπωσιακά νούμερα τηλεθέασης, διθυραμβικά σχόλια και... διαδικτυακή υπερκινητικότητα συνόδευσαν την πρεμιέρα της σειράς «Το νησί» (Μega), προκαλώντας πολλές τηλεοπτικές καραμπόλες. Συγκεκριμένα, 3.550.524 τηλεθεατές παρακολούθησαν την πολυαναμενόμενη σειρά, επιφέροντας σημαντικές απώλειες στα αντίπαλα κανάλια και μάλιστα μια ημέρα όπου οι περισσότεροι πλάσαραν δυνατά χαρτιά και πρεμιέρες με... «χαμένες προσδοκίες». Ο τηλεοπτικός χάρτης άλλαξε σημαντικά καθώς με 61,7% συνολική τηλεθέαση το «Νησί» έσπρωξε σε κατρακύλα τους ριάλιτι αντιπάλους του «Νext top Μodel» και «Βig Βrother» οι οποίοι καταποντίστηκαν, σημειώνοντας ποσοστά τηλεθέασης μόλις 12,3% και 10,4% αντίστοιχα.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artId=360298&dt=13/10/2010#ixzz12FBX8lUT

«Ειμαι μια πολυ τυχερη μυθιστοριογραφος!»

Της Τίνας Μεσσαροπούλου

Αν περιμένετε με αγωνία να δείτε στη μικρή οθόνη το «Νησί» συνεπαρμένοι είτε από το ομότιτλο βιβλίο της Victoria Hislop είτε από είτε από τα τρέιλερ του MEGA, είτε πάλι και από τα δύο, τότε η μεγάλη στιγμή σχεδόν έφτασε, αφού από τη Δευτέρα στις 21.50, που κάνει πρεμιέρα η ακριβότερη παραγωγή στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης, μας χωρίζουν μόλις λίγα 24ωρα. Για τη σειρά αλλά και τη συνεργασία της με το Μεγάλο Κανάλι απευθύνοντας ένα μεγάλο ευχαριστώ σε καθέναν από τους συντελεστές ξεχωριστά μίλησε η ίδια η συγγραφέας και μάλιστα σε σπαστά ελληνικά στην avant premiere του πρώτου επεισοδίου της σειράς που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη το βράδυ στο Μέγαρο Μουσικής, παρουσία συντελεστών, δημοσιογράφων αλλά και διαφημιστών. Ο σύντομος χαιρετισμός της ξεκίνησε φυσικά με το λόγο που αρνήθηκε να δώσει τα δικαιώματα του βιβλίου στο Χόλιγουντ. «Στην πρώτη μου συνάντηση με τον Πέτρο Μπούτο που δεν ήταν και πολύ μακριά από εδώ του εξήγησα ότι θέλω να βρίσκομαι κοντά στην παραγωγή της σειράς. Ο Πέτρος, αντίθετα με τον παραγωγό του Χόλιγουντ, δεν είχε κανέναν ενδοιασμό». Η Hislop διευκρίνισε ότι η ιστορία είναι εντελώς φανταστική. Ωστόσο, υπήρξαν αληθινοί άνθρωποι πάνω σε αυτό το νησί που υπέφεραν από τη λέπρα. «Ήθελα να βεβαιωθώ ότι η μνήμη τους θα γινόταν σεβαστή». Φυσικά, δεν παρέλειψε να αναφέρει τον Μανόλη Φουντουλάκη, που υπέφερε από την ασθένεια της λέπρας για πάρα πολλά χρόνια, αλλά δυστυχώς έφυγε το Μάιο, σε ηλικία 86 ετών. Για το σκηνοθέτη Θοδωρή Παπαδουλάκη είπε ότι είναι ένας άνθρωπος με εξαιρετικό ταλέντο. Μάλιστα, δεν ήταν παρών στην προβολή γιατί βρισκόταν στην Κρήτη για δουλειά. Για τη Μιρέλλα Παπαοικονόμου, που υπογράφει τη διασκευή του σεναρίου, δήλωσε ότι έβαλε πολύ έξυπνα νέες καταστάσεις και σχέσεις. «Ένα πολύ ενδιαφέρον σημείο στη δουλειά της Μιρέλλας ήταν ότι έπρεπε να διαβάζει τα σχόλια του συγγραφέα. Αλλά είμαι σίγουρη ότι και εκείνη θα θυμάται τις φορές που μου τηλεφώνησε στην Αγγλία και με έβρισκε πολύ συγκινημένη με τις σκηνές που έχει γράψει». Η συγγραφέας του βιβλίου δεν παρέλειψε να εξάρει τόσο την παραγωγή όσο και τους ηθοποιούς. «Είναι σαν να βγήκαν από το μυαλό μου, στη συνέχεια εμφανίστηκαν στις σελίδες του βιβλίου μου και στο τέλος βρέθηκαν κοντά μας στην οθόνη». Όπως παρατήρησε η Hislop, αλλά όπως θα διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι τη Δευτέρα, η σειρά μοιάζει πολύ περισσότερο με ταινία παρά με παραγωγή για την τηλεόραση. Από την κινηματογράφηση μέχρι τη σκηνογραφία, το μακιγιάζ και τα κοστούμια. Τη μουσική υπογράφει ο Μίνως Μάτσας, ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στον παραγωγό Νίνο Ελματζιόγλου λέγοντας πως η δέσμευσή του, και μάλιστα κάτω από αυτές τις συνθήκες οικονομικής κρίσης, να δημιουργήσει μία από τις μεγαλύτερες παραγωγές στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης μοιάζει αυτές τις μέρες να είναι ακόμη πιο γενναία. Και παρόλο που το βιβλίο σχετίζεται με τη λέπρα, το «Νησί» είναι γεμάτο με χαρακτήρες που δεν τα παρατούν ποτέ. Είναι γεμάτοι με αισιοδοξία και ελπίδα. «Ίσως αυτά τα στοιχεία είναι τα πλέον κατάλληλα για τους τηλεθεατές αυτή τη χρονική περίοδο. Πιστεύω ωστόσο ότι καθρεφτίζουν και την τόλμη των παραγωγών. Είμαι μία πολύ τυχερή μυθιστοριογράφος!» είπε κλείνοντας.

"Το Νησί" - Πρεμιέρα Δευτέρα 11 Οκτωβρίου στις 21:50

"Το Νησί" - Πρεμιέρα Δευτέρα 11 Οκτωβρίου στις 21:50

Το Mega, πιστό στη δημιουργία τηλεοπτικών σειρών υψηλών προδιαγραφών, διασκευάζει για την τηλεόραση το βιβλίο «Το Νησί», της Victoria Hislop. Το βιβλίο έγινε διεθνές bestseller με 2.000.000 πωλήσεις εκ των οποίων 300.000 πραγματοποιήθηκαν στην Ελλάδα. Εκδόθηκε στην Αγγλία το 2005, στην Ελλάδα το 2007 καθώς και σε 23 ακόμη χώρες και μέσα σε 4 χρόνια κατάφερε να εκτοξευθεί στις λίστες των πιο επιτυχημένων μυθιστορημάτων παγκοσμίως. Οι πωλήσεις του βιβλίου συνεχίζονται με εκπληκτικούς ρυθμούς εντός και εκτός Ελλάδας.

Τη διασκευή του βιβλίου έχει αναλάβει η Μιρέλλα Παπαοικονόμου, μια σεναριογράφος με τεράστιες τηλεοπτικές επιτυχίες στο ενεργητικό της, ενώ τη σκηνοθεσία υπογράφει ο πολυβραβευμένος Χανιώτης σκηνοθέτης Θοδωρής Παπαδουλάκης.

Οι συντελεστές που συνεργάζονται στη συγκεκριμένη παραγωγή, εξασφαλίζουν το αρτιότερο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Η εικόνα αποτυπώνεται άριστα μέσα από τη ματιά του διευθυντή φωτογραφίας Βαγγέλη Κατριτζιδάκη. Ο σκηνογράφος Αντώνης Χαλκιάς και οι συνεργάτες του έφτιαξαν από την αρχή όλα τα σκηνικά, προκειμένου να αναπαραστήσουν πιστά την περίοδο από το 1939 έως το 1957. Η Ξανθή Κόντου και η Μαρία Κοντοδήμα, που υπογράφουν την ενδυματολογία, έκαναν έρευνα επί 8 μήνες για τα περίπου 2.000 κοστούμια, που θα χρησιμοποιηθούν στη σειρά. Ο Μίνως Μάτσας, ο οποίος έχει διαπρέψει στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ντύνοντας με τις μελωδίες του κινηματογραφικές ταινίες, θεατρικές παραστάσεις και τηλεοπτικά προγράμματα, υπογράφει τη μουσική.

Τα γυρίσματα ξεκίνησαν τον Δεκέμβριο του 2009 και πραγματοποιούνται στην Κρήτη: Πλάκα, Σπιναλόγκα, Ελούντα, Άγιο Νικόλαο και αλλού, ενώ πραγματοποιήθηκαν γυρίσματα και στο Λονδίνο. Η προεργασία της παραγωγής ξεκίνησε αρκετό καιρό πριν την έναρξη των γυρισμάτων με την κατασκευή των σκηνικών, που πλαισιώνουν τους φυσικούς χώρους και την προετοιμασία των χιλιάδων κοστουμιών.

Τους χαρακτήρες της σειράς θα ζωντανέψει ένα πλήθος γνωστών και καταξιωμένων ηθοποιών: Στέλιος Μάινας (Γιώργης Πετράκης), Κατερίνα Λέχου (Ελένη Πετράκη), Γιούλικα Σκαφιδά (Μαρία Πετράκη), Ευγενία Δημητροπούλου (Άννα Πετράκη/Αλέξις Φίλντιγκ), Τάσος Νούσιας (Νίκος Παπαδημητρίου), Μαρία Πρωτόπαππα (Ευγενία Καπετανάκη), Αλέξανδρος Λογοθέτης (Νίκος Κυρίτσης), Αιμίλιος Χειλάκης (Μανόλης Βανδουλάκης), Φιλαρέτη Κομνηνού (Σοφία Φίλντινγκ), Γιάννης Στάνκογλου (Αντρέας Βανδουλάκης), Θόδωρος Κατσαφάδος (Πέτρος Κοντομάρης), Ορφέας Αυγουστίδης (Αντώνης Αγγελόπουλος), Ανίτα Κούλη (Φωτεινή Αγγελοπούλου), Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου (Χριστίνα Κρουσταλάκη),

Ντίνα Μιχαηλίδη (Σαβίνα Αγγελοπούλου), Γρηγόρης Ορφανουδάκης (Παύλος Αγγελόπουλος), Νίκος Ορφανός (Χρήστος Λαπάκης), Όλγα Δαμάνη (Φωτεινή Αγγελοπούλου σε μεγάλη ηλικία), Νεκτάριος Λουκιανός (Δημήτρης Λεμονιάς), Κατερίνα Μισιχρόνη (Ηλέκτρα Βλαχάκη), Μαργαρίτα Πανουσοπούλου (Καλλιόπη), Πέτρος Αλατζάς (Σταύρος Σολομωνίδης), Μανώλης Χουρδάκης (Θόδωρος Μακριδάκης), Μιχάλης Αεράκης (Αλέξανδρος Βανδουλάκης), Μελίνα Βαμβακά (Ελευθερία Βανδουλάκη), Μαρινέλλα Βλαχάκη (Ελπίδα Κοντομάρη), Δημήτρης Ξανθόπουλος (Βασίλης Καπετανάκης), Αντιγόνη Αλικάκου (Χαρίκλεια), Μαριάνθη Μενεγάκη (Αθηνά Μανάκη), Μάνος Πετούσης (Μιχάλης Κουρής), Χρόνης Σαπουτζάκης (Στέφανος), Διαμαντής Φαλέγγος (Μανωλιός), Δημήτρης Καλογεράκης (Γρηγόρης), Σωτήρης Δούβρης (Νίκος), Ράσμι Σούκουλη (Στέλλα), Νεφέλη Κουρή (Σοφία Βανδουλάκη στην ηλικία των 20), Γιώργος Ηλιάδης (Λάμπρος), Πέτρος Μαυροματίδης (Σπύρος Καζάκης), Οδυσσέας Σαβόπουλος (Κυριάκος), Στέλιος Βέργος (Στέλιος Βανδής), Κώστας Φραντζεσκάκης (Πάνος Σκλαβούνος), Μανώλης Κωνσταντακάκης (Καφετζής στην Πλάκα), Κλειώ Φανουράκη (Φρόσω Μανουσάκη), Λευτέρης Μποτονάκης (Στέφανος σε μεγάλη ηλικία), Dan Stevens (Ed), Μαρία Τσισμενάκη (Κατερίνα Λεμονιά), Σόλωνας Κατσικανδαράκης (Σωτήρης Λεμονιάς), Αντώνης Περαντωνάκης (Παράγοντας), Στέλιος Ψαρουδάκης (Φώτης στην ηλικία των 20), Δομίνικος Ταβερναράκης (Άντρας), Ίαν Χίσλοπ (Μάρκους), και τα παιδιά: Αναστασία Τσιλιμπίου (Μαρία Πετράκη), Μάνος Τσαγκαράκης (Δημήτρης Λεμονιάς), Ιφιγένεια Τζόλα (Άννα Πετράκη ), Ρενέ Τζόλα (Φωτεινή Αγγελοπούλου), Αντύπας Νταμοτσίδης (Αντώνης Αγγελόπουλος), Καλλίστη Μπερταχά (Ηλέκτρα), Δέσποινα Μαυροειδή/Εβελίνα Κουτουλάκη/Γεωργία Πριμιτάκη (Αθηνά), Μιλτιάδης Γιαβρίδης/Γιάννης Σφακιανός/Μανώλης Χρονάκης (Λευτέρης), Ορφέας Φιλιππάκης (Μανωλιός), Γιώργος Αμαραντίδης (Φώτης), Διαμαντένια Μπερταχά (Ζωή), Δέσποινα Κιαπέκου (Σοφία).

Μια ψυχρή ριπή ανέμου διέσχισε τα στενά δρομάκια της Πλάκας και η παγωνιά του φθινοπωρινού αέρα αγκάλιασε τη γυναίκα, παραλύοντας το κορμί και το νου της, προκαλώντας ένα μούδιασμα που σχεδόν εκμηδένισε τις αισθήσεις, αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να της απαλύνει τη θλίψη.

Καθώς περπατούσε με δυσκολία τα τελευταία λίγα μέτρα μέχρι την αποβάθρα, έγειρε βαριά στον πατέρα της. Το βάδισμά της έμοιαζε με ταλαιπωρημένης γριάς, που κάθε βήμα της προκαλεί διαπεραστικό πόνο. Αλλά ο δικός της ο πόνος δεν ήταν σωματικός. Το κορμί της ήταν τόσο δυνατό όσο και οποιασδήποτε νεαρής γυναίκας που είχε περάσει τη ζωή της αναπνέοντας τον καθαρό κρητικό αέρα.

Η μικρή βάρκα, φορτωμένη άτακτα με μπόγους που είχαν περίεργο σχήμα και ήταν δεμένοι με σχοινί, χόρευε στο θαλασσινό νερό. Ο άντρας, σκυφτός, ανέβηκε πάνω της αργά, και άπλωσε το χέρι του για να βοηθήσει την κόρη του.

Ο άντρας έλυσε τον κάβο -δεν υπήρχε τίποτα περισσότερο να ειπωθεί ή να γίνει- και το ταξίδι τους άρχισε. Δεν ήταν η αρχή μιας σύντομης διαδρομής για την παράδοση προμηθειών. Ήταν η αρχή ενός ταξιδιού χωρίς επιστροφή, με προορισμό το ξεκίνημα μιας καινούργιας ζωής. Μιας ζωής σε αποικία λεπρών. Της ζωής στη Σπιναλόγκα…

Σπιναλόγκα: Βρίσκεται στη βόρεια είσοδο του κόλπου της Ελούντας, απέναντι από το χωριό Πλάκα. Άρχισε να οχυρώνεται το 1574, την περίοδο της Ενετοκρατίας και χρησιμοποιήθηκε για στρατιωτικούς σκοπούς. Μετά την κατάληψη της Κρήτης από τους Τούρκους το 1649, η Σπιναλόγκα έμεινε στα χέρια των Ενετών μέχρι το 1715. Στη συνέχεια, στο νησί διαμορφώνεται σταδιακά ένας οικισμός αμιγώς οθωμανικός. Κατά τους πρώτους αιώνες της τουρκοκρατίας το φρούριο περιθωριοποιείται και χρησιμοποιείται ως τόπος εξορίας και απομόνωσης. Όμως, κατά το τέλος του 19ου αι., ο ρόλος του λιμανιού της Σπιναλόγκας αναβαθμίζεται καθώς αποκτά άδεια εξαγωγικού εμπορίου. Οι Τούρκοι φεύγουν από το νησί, όταν η Κρήτη ανακηρύχθηκε αυτόνομη το 1898. Η Σπιναλόγκα, από το 1903 χρησιμοποιήθηκε ως Λεπροκομείο, όπου οδηγήθηκαν εκεί όλοι οι λεπροί της Κρήτης που πρώτα βρίσκονταν απομονωμένοι σε μια περιοχή έξω από το Ηράκλειο. Αργότερα μεταφέρθηκαν και ασθενείς απ’ όλη την Ελλάδα. Τελικά, εγκαταλείφτηκε οριστικά, το 1957, όταν βρέθηκε η θεραπεία κατά της νόσου. Για αρκετά χρόνια έμεινε αναξιοποίητη αλλά σήμερα αποτελεί σημαντικό πολιτιστικό μνημείο και τουριστικό αξιοθέατο.

Γιώργης Πετράκης (Στέλιος Μάινας)

Ο Γιώργης κατοικεί στην Πλάκα, ένα όμορφο ψαροχώρι. Με την αγαπημένη γυναίκα του την Ελένη και τις δύο κόρες του, την Μαρία και την Άννα έχουν μία οικογένεια ζηλευτή. Ο Γιώργης είναι ψαράς αλλά για να συμπληρώσει το λιγοστό εισόδημά του μεταφέρει προμήθειες απέναντι, στο νησί της Σπιναλόγκας. Η μοίρα θα σταθεί σκληρή μαζί του: θα τον αναγκάσει να μεταφέρει ο ίδιος στην Σπιναλόγκα, στην αποικία των λεπρών, αρχικά την Ελένη και στη συνέχεια κάποιο άλλο πολυαγαπημένο του πρόσωπο… Παρά τα χτυπήματα της ζωής, ο Γιώργης διατηρεί την ελπίδα ζωντανή ακόμα κι όταν όλα τριγύρω μοιάζουν να σκοτεινιάζουν. Θα πορευτεί με αξιοπρέπεια και ευαισθησία δίνοντας πάντα στους γύρω του μαθήματα δύναμης κι αντοχής…

Ο Γιώργης είχε πάει στη Σπιναλόγκα χίλιες φορές, αλλά δεν είχε φανταστεί ποτέ ότι θα έκανε το συγκεκριμένο ταξίδι για να μεταφέρει τη γυναίκα του, την Ελένη. «Πρέπει να το κάνω», έλεγε στον εαυτό του, σαν να ήταν ένα ακόμη φυσιολογικό ταξίδι. Στα χίλια δρομολόγια, που είχε ήδη κάνει, θα ερχόταν να προστεθεί αυτό και άλλα χίλια.

Ελένη Πετράκη (Κατερίνα Λέχου)

Η Ελένη Πετράκη, η γυναίκα του Γιώργη, είναι δασκάλα στην Πλάκα. Αγαπάει τα παιδιά και τη διδασκαλία και προσπαθεί πάντα για το καλύτερο. Όταν μαθαίνει ότι πάσχει από λέπρα και μεταφέρεται στη Σπιναλόγκα, δεν χάνει την αισιοδοξία της. Συνεχίζει να διδάσκει τα παιδιά του νησιού, παρά τις αντιδράσεις κάποιων κατοίκων. Οι συναντήσεις με τον Γιώργη τής δίνουν θάρρος για να συνεχίσει, η αγάπη τους είναι το φάρμακο για να μπορέσει ν’ αντέξει… Η Ελένη αποδεικνύει ότι ακόμα κι όταν κάποιες μάχες είναι γραφτό να χαθούν, αυτό που αξίζει είναι οι μνήμες της δοτικότητας, της προσφοράς, της φροντίδας. Κι η Ελένη είναι η προσωποποίηση αυτών των αρετών. Ψηλή και όμορφη σα λυγαριά, θα σταθεί και θα αντιμετωπίσει κατάματα και γενναία ό,τι της επιφυλάσσει η μοίρα…

Για την Ελένη, η διδασκαλία ήταν ιερή υποχρέωση, και ο ενθουσιασμός της απλωνόταν στα παιδιά σαν φλόγα. «Αν το αγαπήσουν θα το μάθουν», ήταν το σύνθημά της.

Μαρία Πετράκη (Αναστασία Τσιλιμπίου-Γιούλικα Σκαφιδά)

Η Μαρία, η κόρη του Γιώργη και της Ελένης, είναι ήσυχη, υπομονετική κι ευγενική. Άνθρωπος της προσφοράς, όπως η μητέρα της,  αναλαμβάνει να σταθεί στο πλευρό του πατέρα και της αδερφής της και να γεμίσει το κενό της απουσίας της Ελένης από το σπίτι. Το χτύπημα της μοίρας έρχεται βαρύ για την ευαίσθητη ψυχή της Μαρίας αλλά με την πάροδο των χρόνων, το φως θα ξανάρθει στη ζωή της όταν γνωρίσει κι αγαπήσει τον Μανόλη. Αλλά η Μαρία δεν έχει φτάσει ακόμα σε απάνεμο λιμάνι, αφού το πεπρωμένο τής επιφυλάσσει κι άλλο πόνο, κι άλλες δοκιμασίες αλλά και μιαν άλλη, μεγαλύτερη και πιο αληθινή αγάπη…

Εκείνη η νύχτα ήταν η πιο δύσκολη που είχε περάσει ποτέ η Μαρία. «Τι θα κάνω;» είπε σιγανά, με τα δάκρυα να τρέχουν τώρα στα μάγουλά της.

Νίκος Κυρίτσης (Αλέξανδρος Λογοθέτης)

Ο Νίκος Κυρίτσης, γιατρός στο νοσοκομείο του Ηρακλείου, είναι φίλος του Χρήστου Λαπάκη. Ξεκινά να επισκέπτεται τη Σπιναλόγκα, στα πλαίσια μιας έρευνας για τη θεραπεία της λέπρας. Προσφέρει τη βοήθειά του στον Λαπάκη και υποβάλλουν τους ασθενείς στα πειραματικά φάρμακα. Όταν γνωρίζει τη Μαρία, το ενδιαφέρον του, εκτός από επαγγελματικό, γίνεται και προσωπικό. Ο Κυρίτσης φέρνει τη θεραπεία της λέπρας και κερδίζει την καρδιά της Μαρίας…

Η Μαρία άρχισε να περιμένει με ανυπομονησία τις ημέρες που ερχόταν ο Κυρίτσης. «Δεν υπήρξε ποτέ καμία που να με έκανε να αισθανθώ όπως εσύ. Δέχεσαι να με παντρευτείς;»

Άννα Πετράκη (Ιφιγένεια Τζόλα-Ευγενία Δημητροπούλου)

Η Άννα, η μικρότερη κόρη του Γιώργη και της Ελένης, ήταν πάντοτε αυθόρμητη, απείθαρχη, μερικές φορές ανεξέλεγκτη… Όταν η μητέρα της φεύγει για τη Σπιναλόγκα, τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα, αντιδρά σε όλα και δεν κάνει καμιά προσπάθεια να στηρίξει τον πατέρα και την αδερφή της. Ονειρεύεται να φύγει από το χωριό και την φτώχια των κατοίκων του και να ζήσει τη μεγάλη ζωή. Και το καταφέρνει, όταν γνωρίζει και παντρεύεται το γιο του μεγαλοκτηματία της περιοχής. Ζει μέσα στα πλούτη, αλλά η ανικανοποίητη όρεξή της για ζωή θα την οδηγήσει σε μονοπάτια επικίνδυνα, με ολέθρια αποτελέσματα για όλους…

«Δεν πρόκειται να το φάω αυτό!» στρίγκλισε, πετώντας το πιρούνι της στο πιάτο με το βραστό αρνί. «Ούτε πεινασμένο ζώο δεν θα το 'τρωγε!». Ήταν η τρίτη νύχτα που δεν είχε φάει τίποτα, μόνο ψωμί.

Μανόλης Βανδουλάκης (Αιμίλιος Χειλάκης)

Ο Μανόλης είναι ανιψιός του Αλέξανδρου Βανδουλάκη, γιος του νεκρού αδερφού του. Με τον Αντρέα μεγαλώνουν μαζί, σαν αδέρφια, αν και οι χαρακτήρες τους είναι τελείως διαφορετικοί. Ο Μανόλης έχει ελεύθερο πνεύμα και γρήγορα εγκαταλείπει την Κρήτη για να ταξιδέψει, ξοδεύοντας την περιουσία του πατέρα του. Γυρίζει στην πατρίδα του και στην οικογένειά του. Αρραβωνιάζεται τη Μαρία, αλλά παραμονές του γάμου χωρίζουν... Τα αισθήματά του γρήγορα βρίσκουν άλλον αποδέκτη, την Άννα, αδερφή της πρώην αρραβωνιαστικιάς του και γυναίκα του ξαδέρφου του…

Ο Μανόλης ήταν ένας νέος με ελεύθερο πνεύμα και είχε περάσει τα τελευταία δέκα χρόνια κυρίως στην ηπειρωτική Ελλάδα, σπαταλώντας μια σημαντική κληρονομιά. Είχε αποφασίσει να ζει την κάθε μέρα σαν να ήταν η τελευταία του.

Αντρέας Βανδουλάκης (Γιάννης Στάνκογλου)

Ο Αντρέας είναι γιος του Αλέξανδρου Βανδουλάκη, του πλούσιου κτηματία της περιοχής. Όταν γνωρίζει την Άννα γοητεύεται και γρήγορα ξεπερνά όλα τα εμπόδια και της κάνει πρόταση γάμου. Ο γάμος τους έχει όλα όσα θα έπρεπε για να είναι ευτυχισμένος εκτός ίσως από το πιο σημαντικό: τον αληθινό έρωτα. Η Άννα αισθάνεται εγκλωβισμένη σ’ αυτόν, ο Αντρέας δεν μπορεί να παρακολουθήσει τα ταξίδια του μυαλού και της καρδιάς της γυναίκας του… Και μένει αμέτοχος και απαθής μέχρι που η αποκάλυψη της τρομερής αλήθειας θα τον κάνει να αντιδράσει με τρόπο που θα καθορίσει το μέλλον όλων…

«Θέλει καμιά να χορέψει;» ρώτησε τα κορίτσια με άνεση, κοιτώντας απευθείας την Άννα. Ο Αντρέας κρατούσε την Άννα κοντά του. Η Άννα ήταν τέλεια.

Σοφία Φίλντινγκ (Δέσποινα Κιαπέκου-Νεφέλη Κουρή-Φιλαρέτη Κομνηνού)

Η Σοφία είναι η κόρη της Άννας. Παντρεμένη με τον Μάρκους, ζει χρόνια στην Αγγλία και δεν κοιτάζει πίσω. Η οικογένειά της γνωρίζει την καταγωγή της αλλά τίποτα άλλο. Η Σοφία αποφάσισε σε νεαρή ηλικία να κόψει τις γέφυρες με το παρελθόν της, ένα παρελθόν με το οποίο δεν συμφιλιώθηκε ποτέ. Κλειστός άνθρωπος, κουβαλά σιωπηλά τα βάρη επιλογών που δεν ήταν οι δικές της. Θυμώνει όταν η κόρη της, η Αλέξις θα τινάξει στον αέρα μια εξαιρετική προοπτική ζωής,  χωρίς προφανή λόγο και ανησυχεί για το τι θα προκύψει από την επίσκεψη της νεαρής στην πατρίδα της…

«Ακούω! Γιατί χωρίσατε;.. Εσείς λέγατε, θα παντρευτείτε!.. Και πού θα πας;.. Μ’ έχεις εκνευρίσει πάρα πολύ, Αλέξις!..»

Αλέξις Φίλντινγκ (Ευγενία Δημητροπούλου)

Η Αλέξις, είναι η κόρη της Σοφίας, η δισέγγονη της Ελένης, της σπουδαίας δασκάλας της Πλάκας και της Σπιναλόγκας… Η τελευταία μιας σειράς σημαντικών γυναικών, που άφησαν το σημάδι τους στην εποχή τους και καθόρισαν την πορεία των πραγμάτων με την παρουσία τους. Η νεαρή Αλέξις αποφασίζει να πάει στον τόπο καταγωγής της μητέρας της και να ψάξει η ίδια για τις ρίζες της, να δει πού μεγάλωσε η Σοφία, να γνωρίσει ανθρώπους που έζησαν με τη μητέρα της, τη γιαγιά της και τον παππού της…

«… η μαμά μου δεν θέλει να μιλάει πολύ για τη ζωή της στην Ελλάδα… Δεν ξέρω γιατί…»

Φωτεινή Αγγελοπούλου (Ρενέ Τζόλα-Ανίτα Κούλη-Όλγα Δαμάνη)

Η Φω τεινή είναι η καλύτερη φίλη της Μαρίας. Μεγαλώνουν μαζί, αφού η Ελένη και η μητέρα της Φωτεινής, η Σαβίνα, είναι φίλες. Μοιράζονται τα πάντα, από το φαγητό στο σπίτι μέχρι τα κρυφά τους μυστικά. Όταν η Μαρία φεύγει από την Πλάκα, η Φωτεινή δεν την εγκαταλείπει. Την επισκέπτεται συχνά και είναι τα μάτια και τ’ αυτιά της. Είναι αυτή που της θυμίζει την παλιά ζωή της. Η Φωτεινή είναι ο άνθρωπος που ξετυλίγει την ιστορία της οικογένειας Πετράκη στην Αλέξις…

«Η Μαριώ μου!.. Το γλυκύτερο πλάσμα του κόσμου! Για το χωριό εδώ σου έχει μιλήσει;.. Για το Νησί, σου ‘χει πει;»

Σαβίνα Αγγελοπούλου (Ντίνα Μιχαηλίδη)

Η Σαβίνα είναι φίλη της Ελένης. Όταν η δεύτερη μεταφέρεται στη Σπιναλόγκα, ουσιαστικά γίνεται η μητέρα της Μαρίας και της Άννας. Μαζί με τα παιδιά της, την Φωτεινή και τον Αντώνη, μεγαλώνει και τα κορίτσια της φίλης της. Κάνει ό,τι μπορεί για να τους προσφέρει ό,τι και η μητέρα τους από ένα πιάτο σπιτικό φαγητό μέχρι συμβουλές νοικοκυριού…

Όταν η βάρκα του Γιώργη έφυγε μεταφέροντας την Ελένη στην αποικία των λεπρών, οι τελευταίοι που γύρισαν την πλάτη και έφυγαν από την πλατεία της Πλάκας, ήταν μια γυναίκα περίπου στην ηλικία της Ελένης κι ένα κορίτσι. Η γυναίκα ήταν η Σαβίνα Αγγελοπούλου, η οποία είχε μεγαλώσει μαζί με την Ελένη, και το κορίτσι ήταν η κόρη της, η Φωτεινή.

Αντώνης Αγγελόπουλος (Αντύπας Νταμοτσίδης-Ορφέας Αυγουστίδης)

Είναι γιος της Σαβίνας και μεγαλώνει μαζί με την Άννα και τη Μαρία. Ανυπόμονος και παθιασμένος, γίνεται μέλος της Αντίστασης κατά τη διάρκεια του πολέμου με τους Γερμανούς. Όταν επιστρέφει, ερωτεύεται την Άννα και εκείνη αρχικά ανταποκρίνεται, δίνοντάς του ελπίδες. Γρήγορα όμως οι ελπίδες του χάνονται, όταν εκείνη παντρεύεται κάποιον άλλον…

«Έχω ένα γράμμα για σένα», είπε ο Αντώνης στην Άννα. «Είναι από τον Αντρέα Βανδουλάκη», είπε και τα μάτια της κοπέλας μεγάλωσαν από ολοφάνερο ενθουσιασμό.

Πέτρος Κοντομάρης (Θόδωρος Κατσαφάδος)

Ο Πέτρος Κοντομάρης είναι ο εκλεγμένος αρχηγός της Σπιναλόγκας. Με τα λίγα μέσα, που διαθέτει, προσπαθεί να βελτιώσει τη ζωή των κατοίκων του νησιού, προσφέροντάς τους μία αξιοπρεπή διαβίωση και, για τους περισσότερους από αυτούς, έναν αξιοπρεπή θάνατο. Κάνει όλα όσα είναι ανθρωπίνως δυνατά για το νησί και τους κατοίκους του, αλλά αυτοί θέλουν πάντα περισσότερα. Η υγεία του εξασθενεί και δεν προλαβαίνει να δει την αναχώρηση των θεραπευμένων λεπρών και την επιστροφή τους στα σπίτια τους…

Ο άντρας, που υποδέχτηκε την Ελένη και τον Δημήτρη στη Σπιναλόγκα ήταν ο Πέτρος Κοντομάρης, ο αρχηγός του νησιού. Κόντευε τα εξήντα, όπως και η γυναίκα του, αλλά η υγεία του εξασθενούσε. Η λέπρα είχε αρχίσει να κερδίζει τη μάχη, με τρόπαιο το κορμί του.

Ελπίδα Κοντομάρη (Μαρινέλλα Βλαχάκη)

Η Ελπίδα είναι η γυναίκα του Πέτρου Κοντομάρη. Ζει στη Σπιναλόγκα μαζί με τον άντρα της και τον στηρίζει σωματικά και ψυχολογικά στις προσπάθειές του για τη βελτίωση της ζωής των κατοίκων. Είναι ο δεύτερος άνθρωπος, που η Ελένη γνωρίζει στο νησί και αυτή που θα τη βοηθήσει να προσαρμοστεί στην καθημερινότητα και τις δυσκολίες της ζωής στη Σπιναλόγκα. Είναι ο άνθρωπος που βρίσκεται δίπλα στην Ελένη, όταν η δεύτερη πεθαίνει…

Η Ελπίδα είχε δει τεράστιες αλλαγές από τότε που έφτασε, και οι πιο πολλές είχαν επιτευχθεί από τις προσπάθειες του άντρα της. «Μη φοβάσαι να κλάψεις», είπε ευγενικά η Ελπίδα στην Ελένη. «Τα δάκρυα ρέουν άφθονα στη Σπιναλόγκα».

Χριστίνα Κρουσταλάκη (Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου)

Είναι η δασκάλα της Σπιναλόγκας. Γυναίκα σκληρή σαν πέτρα. Το μεγαλύτερο κακό που της έχει κάνει η αρρώστια είναι ότι έχει σκοτώσει κάθε στοιχείο ανθρωπιάς και καλοσύνης μέσα της. Η πειθαρχία, που θέλει να επιβάλλει στα παιδιά, είναι αμείλικτη και δίχως έλεος. Η έντονη διαφωνία της με την Ελένη σύντομα μετατρέπεται σε αστείρευτο μίσος…

Η πρώτη πραγματικά δυσάρεστη συνάντηση που είχε στο νησί ήταν με τη Χριστίνα Κρουσταλάκη, τη γυναίκα η οποία διηύθυνε το σχολείο. "Είναι άχρηστη δασκάλα, που δεν δίνει δεκάρα για τα παιδιά και ξέρει ότι αυτή τη γνώμη έχω για κείνη", απάντησε η Ελένη.

Νίκος Παπαδημητρίου (Τάσος Νούσιας)

Ο Νίκος Παπαδημητρίου είναι δικηγόρος, ο οποίος φτάνει στη Σπιναλόγκα, μαζί με άλλους λεπρούς από την Αθήνα. Δυναμικός, δημοφιλής και αντιδραστικός πέφτει από τα σύννεφα, όταν διαπιστώνει τις συνθήκες διαβίωσης που επικρατούν στο νησί. Όταν η υγεία του  προέδρου της Σπιναλόγκας, Πέτρου Κοντομάρη, εξασθενεί, ο Παπαδημητρίου παίρνει τα ηνία στα χέρια του και εκλέγεται νέος πρόεδρος. Βάζει όλη την ενεργητικότητά του αλλά και τις γνωριμίες του από την Αθήνα και σύντομα οι κάτοικοι του νησιού απολαμβάνουν προνόμια που ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα δεν φαντάζονταν…

«Ο καθένας σε αυτό το νησί είναι πολίτης της Ελλάδας», επέμενε. «Όλοι έχουν δικαιώματα και να με πάρει ο διάολος αν δεν αγωνιστώ γι’ αυτούς». Οι άντρες τον σέβονταν για όσα είχε πετύχει σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα και οι γυναίκες τον ευγνωμονούσαν· σύντομα έφτασε να απολαμβάνει ένα είδος λατρείας ήρωα.

Ευγενία Καπετανάκη (Μαρία Πρωτόπαππα)

Η Ευγενία είναι καλή φίλη της Ελένης και φουρνάρισσα της Πλάκας… Η ζωή της στο χωριό είναι δύσκολη, αλλά παρηγοριά κι ελπίδα της είναι τα δυο της παιδάκια. Κοινή η μοίρα της με αυτή της Ελένης, θα την ακολουθήσει απέναντι στο Νησί με την καρδιά της κομμάτια, όταν η αρρώστια χτυπήσει την πόρτα της. Πολλά την περιμένουν εκεί, στο καινούργιο της σπίτι, στον τόπο της εξορίας. Βάσανα, πόνος, κακουχίες αλλά κι ένας ξαφνικός, μεγάλος, συγκλονιστικός έρωτας με έναν άνθρωπο άξιο να δώσει πνοή ακόμα κι εκεί όπου ο θάνατος έχει στήσει καρτέρι…

«Τι όμορφα που τραγουδάς!». «Μ’ αρέσει πολύ αυτό το τραγούδι. Έχει ωραία λόγια… Κοιτάζονται για λίγο στα μάτια κι αυτός παίρνει το θάρρος να την πλησιάσει και της δίνει ένα φιλί. Η Ευγενία σαστίζει αλλά παρασύρεται και τον φιλάει.

Χρήστος Λαπάκης (Νίκος Ορφανός)

Ο Χρήστος Λαπάκης είναι ο γιατρός, που επισκέπτεται τους ασθενείς στη Σπιναλόγκα, στην αρχή περιστασιακά και στη συνέχεια σε μόνιμη βάση. Είναι ο μόνος, που δέχεται να κάνει κάτι τέτοιο. Με τα πενιχρά μέσα, που διαθέτει το νοσοκομείο του νησιού, ο γιατρός κάνει τα πάντα για να απαλύνει τον πόνο των ασθενών του. Δεν μπορεί να τους προσφέρει θεραπεία, μπορεί όμως να τους προφέρει αγάπη…

Ο Λαπάκης περνούσε τον καιρό του στη Σπιναλόγκα θεραπεύοντας πληγές και δίνοντας συμβουλές στους ασθενείς του για όλες τις επιπλέον προφυλάξεις που μπορούσαν να πάρουν, αλλά και για το ότι η άσκηση θα μπορούσε να τους βοηθήσει.

Δημήτρης Λεμονιάς (Μάνος Τσαγκαράκης-Νεκτάριος Λουκιανός)

Ο Δημήτρης ε ίναι μαθητής της Ελένης και αρρωσταίνει και κείνος από λέπρα. Οι κάτοικοι της Πλάκας τον κατηγορούν ότι εκείνος κόλλησε τη δασκάλα του χωριού. Η Ελένη φεύγει με τον Δημήτρη για τη Σπιναλόγκα και μένουν μαζί. Μέχρι στιγμής ήταν η δασκάλα του, τώρα όμως θα γίνει και η μητέρα του. Τον μεγαλώνει και του μεταδίδει όλες τις γνώσεις της με αποτέλεσμα ο Δημήτρης να γίνει αυτός ο δάσκαλος των παιδιών της Σπιναλόγκας…

Την ημέρα, που η Ελένη έφευγε για την Σπιναλόγκα, οι κάτοικοι της Πλάκας, έλεγαν αντίο και σε έναν μικρό φίλο: τον εννιάχρονο Δημήτρη, οι γονείς του οποίου είχαν κάνει τα πάντα για ένα χρόνο προκειμένου να κρατήσουν μυστικά τα συμπτώματα της αρρώστιας του.

Ηλέκτρα Βλαχάκη (Καλλίστη Μπερταχά-Κατερίνα Μισιχρόνη)

Η όμορφη, ζωντανή και τρυφερή Ηλέκτρα συντροφεύει τον Δημήτρη στα παιδικά παιχνίδια κι αργότερα γίνεται σύντροφος ζωής. Ένας έρωτας βαθύς και ανιδιοτελής, μία αγάπη ιδανική και σπάνια, που ανθίζει για χρόνια σ’ ένα δύσκολο κι απειλητικό περιβάλλον. Η Ηλέκτρα καταφέρνει να αποδείξει ότι το κακό χάνει τη δύναμή του μπροστά στην ανθρωπιά και την καλοσύνη. Ο άρρηκτος δεσμός της με τον Δημήτρη, φωτίζει όλη την ιστορία του Νησιού, εμπνέοντας τους γύρω τους και βοηθώντας τους να αγωνιστούν μέχρι τέλους για το δικαίωμα στην ευτυχία…

« -Όποιος θέλει κάτι πολύ, το καταφέρνει…»

Η Αλέξις είπε στη μητέρα της: «Όταν κάθισα και άκουσα την Φωτεινή να περιγράφει την οικογένειά σου και το τι πέρασε, αυτό που μου έκανε πραγματικά εντύπωση ήταν το πόσο δυνατά αγαπούσε ο ένας τον άλλον. Και η αγάπη αυτή κράτησε στην αρρώστια και στην υγεία, στα πολλά και στα λίγα, μέχρι που τους χώρισε ο θάνατος…»
Όλες τις δεκαετίες από τότε που η Σοφία γύρισε την πλάτη της στους ανθρώπους και στο μέρος όπου μεγάλωσε, δεν είχε αντιληφθεί τα πράγματα τόσο καθαρά. Η κόρη της την είχε κάνει να δει τους προγόνους της σαν να ήταν πρόσωπα ενός δράματος. Στο τέλος, δεν διέκρινε ταπείνωση, αλλά ηρωισμό, όχι προδοσία αλλά πάθος, όχι λέπρα αλλά αγάπη…
Τα πάντα βρίσκονταν στο φως τώρα, οι πληγές είχαν εκτεθεί στον αέρα, κι επιτέλους υπήρχε η πιθανότητα να γιατρευτούν. Δεν υπήρχε καμιά ντροπή σε όλα αυτά. Δεν είχε πλέον τίποτα να κρύψει, και για πρώτη φορά σε είκοσι πέντε χρόνια τα δάκρυά της κύλησαν ελεύθερα…



Τα αποσπάσματα με πλάγια γράμματα προέρχονται από το βιβλίο «Το Νησί» της Victoria Hislop και από το σενάριο της Μιρέλλας Παπαοικονόμου.

Η Ιστορία

«Το Νησί» ξεκινά με το ταξίδι της νεαρής αρχαιολόγου της Αλέξις στην Κρήτη, πατρίδα της μαμάς της και την προσπάθειά της να μάθει για την οικογένεια της. Η διήγηση μιας ντόπιας την γυρίζει πίσω στο 1993 όπου η περιοχή μαστιζόταν από την ασθένεια της λέπρας και οι χανσενικοί εξορίζονταν στη Σπιναλόγκα.

Η ιστορία ξεκινά το 1939 και φτάνει έως το 2001, βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα που αφορούν τη ζωή των κατοίκων της Πλάκας και της Σπιναλόγκας, οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι με τη νόσο του Χάνσεν (της Λέπρας).

Ο αγώνας των λεπρών της Σπιναλόγκας για επιβίωση και για καλύτερες συνθήκες ζωής, πλέκεται αριστουργηματικά με τον αγώνα τον κατοίκων της Πλάκας ενάντια στο κοινωνικό στίγμα, που άφηνε η νόσος, όταν χτυπούσε το μέλος μιας οικογένειας.

Από τη μια αναπαριστάται η ιστορία των κατοίκων της Πλάκας που πρέπει να κρατήσουν μυστική την ασθένεια, να αντιμετωπίσουν το χαμό των δικών τους ανθρώπων, αλλά και να συνεχίσουν τη ζωή τους για χάρη των παιδιών τους.

Από την άλλη, στην απέναντι όχθη, στην Σπιναλόγκα, οι μελλοθάνατοι Κρητικοί και Αθηναίοι Χανσενικοί, απομονωμένοι και «φυλακισμένοι» πάνω στο νησί, έχουν να αντιμετωπίσουν αρχικά τεράστιες δυσκολίες καθημερινής επιβίωσης, καταφέρνουν ωστόσο να ξεπεράσουν τα προβλήματα, ευημερούν, παντρεύονται και κάνουν παιδιά, καλλιεργούν, κάνουν εμπόριο, συνεχίζουν να δημιουργούν και να ζουν.

Το πλέξιμο των παράλληλων ιστοριών πόνου και ελπίδας, δακρύων και γέλιου, ζωής και θανάτου, αποφέρει ένα δραματουργικό τηλεοπτικό αποτέλεσμα που καθηλώνει το θεατή. Πρόκειται για μια τηλεοπτική σειρά που υμνεί την αγάπη και την ελπίδα για τη ζωή.

Παρασκήνιο:

• Όλοι οι ηθοποιοί ανεξαιρέτως πέρασαν από ένα ή περισσότερα δοκιμαστικά.
• Τα γυρίσματα της σειράς θα ξεδιπλωθούν σε 26 επεισόδια.
• Τα γυρίσματα γίνονται εξ’ ολοκλήρου στην Κρήτη, Πλάκα, στην Σπιναλόγκα, στην Ελούντα και στα Χανιά.
• Τα γυρίσματα στην Σπιναλόγκα ξεκίνησαν τον Δεκέμβριο και ολοκληρώθηκαν τον Μάρτιο.
• Οι πρωταγωνιστές κατά την διάρκεια των γυρισμάτων στην Σπιναλόγκα έμεναν μόνιμα στην Κρήτη
• Οι πρωταγωνιστές της σειράς έχουν αποκλείσει οποιαδήποτε άλλη επαγγελματική δραστηριότητα
• Οι πρωταγωνιστές που παίζουν τους λεπρούς, μελέτησαν βιβλία και ήρθαν σε επαφή με ανθρώπους είχαν σχέση με τη Σπιναλόγκα ή τη λέπρα.
• Από τις πιο συγκλονιστικές εμπειρίες τους ήταν η επαφή τους με τον πρώην ασθενή Μανώλη Φουντουλάκη που ζει στην Άνω Ελούντα κι έχει προλογίσει το βιβλίο της Χίσλοπ.

Είπαν για το «Νησί»:

• Ο διευθυντής προγράμματος του MEGA Πέτρος Μπούτος: «Είναι μεγάλο στοίχημα, ένα προσωπικό μου στοίχημα. Δεν πίστευα ποτέ σε διασκευές βιβλίων. Σε αυτό όμως πιστεύω»
• Ο Στέλιος Μάινας: «Ο Γιώργης είναι πραγματικά τραγικό πρόσωπο. Χάνει τη γυναίκα του στο Νησί και πρέπει να μεγαλώσει μόνος του τις δύο τους κόρες. Είναι σαν ψυχοπομπός, αφού είναι βαρκάρης και μεταφέρει τους λεπρούς στη Σπιναλόγκα».
• Η Κατερίνα Λέχου: «Η Ελένη με μια λέξη είναι γενναία. Από την πρώτη στιγμή που διάβασα το βιβλίο σκέφτηκα πως θα ήθελα να παίξω αυτόν τον ρόλο. Μπορεί το θέμα να ακούγεται τρομερό όμως το μήνυμα της ιστορίας είναι αισιόδοξο, αφού είναι απίστευτη η δύναμη αυτών των ανθρώπων για την επιβίωση.
• Η Βικτόρια Χίσλοπ: «Όλο αυτό ήταν μια πρόκληση για μένα. Πήγα με τη βαρκούλα και μόλις αντίκρισα το νησί συγκινήθηκα, η εικόνα του με συγκλόνισε».

Η σειρά θα προβάλλεται από τη Δευτέρα 11 Οκτωβρίου και κάθε Δευτέρα στις 21:50 από το Mega Κύπρου

Η εκπομπή του Mega Ελλάδος "Πρωταγωνιστές" με τον Σταύρο Θεοδωράκη, ταξίδεψε στην Σπιναλόγκα, και στα γυρίσματα της νέας υπερπαρωγής και μας μεταφέρει τα παρασκήνια από την σειρά:

Πρεµιερα για «Το νησι»

Του Βασίλη Λουµπρίνη

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010

Μιλάει για ένα θέµα που µέχρι πρόσφατα ήταν ταµπού, τους λεπρούς (χανσενικούς) και τον αποκλεισµό τους στο νησάκι της Σπιναλόγκας. Γυρίστηκε εξ ολοκλήρου στους τόπους όπου διαδραµατίστηκαν τα γεγονότα από τις αρχές έως τα µέσα του περασµένου αιώνα, στην Κρήτη: Σπιναλόγκα, Πλάκα, Ελούντα, Αγιος Νικόλαος και Ηράκλειο. Η προετοιµασία µέχρι να αρχίσουν τα γυρίσµατα (ξεκίνησαν τον Δεκέµβριο του 2009) κράτησε έξι µήνες και µέχρι να ολοκληρωθούν στο τέλος του 2010 θα περάσουν µπροστά από την κάµερα 1.000 κοµπάρσοι και 120 ηθοποιοί (Στέλιος Μάινας, Κατερίνα Λέχου, Γιούλικα Σκαφιδά, Αιµίλιος Χειλάκης, Φιλαρέτη Κοµνηνού, Ορφέας Αυγουστίδης...). Οι ηθοποιοί πέρα από το σενάριο (τη διασκευή έχει κάνει η Μιρέλλα Παπαοικονόµου και τη σκηνοθεσία ο χανιώτης Θοδωρής Παπαδουλάκης) διάβασαν το βιβλίο της Βρετανής Βικτόριας Χίσλοπ µε άξονα την άλλοτε αποικία των λεπρών για να µπουν καλύτερα στο κλίµα.

Ως συγκλονιστικές, δε, θεωρούνται από τους συντελεστές της σειράς οι στιγµές που έζησαν όταν ήρθαν σε επαφή µε τον πρώην χανσενικό της Σπιναλόγκας Μανώλη Φουντουλάκη στην Ανω Ελούντα (έφυγε από τη ζωή φέτος τον Μάιο).

 

«Το νησί» κάθε Δευτέρα στις 21.50, στο Μega.

Οταν χτύπησε η κλακέτα
Του Στέλιου Μάινα

Χτυπώντας η κλακέτα, την πρώτη εκείνη στιγµή στις 14 Δεκέµβρη του 2009, στο φτωχικό σπίτι της Πάνω Ελούντας, που ο Χαλκιάς ο σκηνογράφος µάς είχε µαγικά ταξιδέψει στο 1939, εγώ και η Κατερίνα, ο ψαράς και η δασκάλα που τους χτυπά η αρρώστια, κοιταχτήκαµε έτσι όπως µόνο οι ηθοποιοί κοιτάζονται, µε την αγωνία κρυµµένη στο χαµόγελο και τον ιδρώτα να στάζει κρυφά κάτω απ’ το χνούδι στο άνω χείλος, τις παλάµες ιδρωµένες και την ελαφρά ταχυπαλµία που φέρνει σε κάτι από µέθη, κοιταζόµασταν κι όταν ο Θοδωρής ο σκηνοθέτης µας φώναξε κάτι, κι όλοι έτρεξαν να δουν το πρώτο πλάνο, εκτός από µας, που µε αγωνία περιµέναµε, και κάτι στον αέρα πλανιόταν, εκείνοι µπροστά στο µόνιτορ κι εµείς παρατηρητές τους ψυχανεµιζόµασταν πως κάτι άλλο γίνεται εδώ, κάτι συντελείται µαζί µας και ερήµην µας, κι έβλεπα από µακριά όπως όλοι µαζεµένοι πάνω απ’ την οθόνη του µόνιτορ, σαν τα βόδια πάνω απ’ τη φάτνη, µε τις ανάσες τους να ζεσταίνουν, και τη προσµονή του καλλιτέχνη στο βλέµµα, και τη γλώσσα να πλαταγίζει µες στο στόµα για να γευτεί τη χαρά της δηµιουργίας, γιατί όταν συµβαίνει το ξέρουµε, το νιώθουµε κι είµαστε ευγνώµονες που κάνουµε τη δουλειά µας να λέµε ήµουν κι εγώ εκεί.

§ Ο [-793 Στέλιος Μάινας είναι ηθοποιός και πρωταγωνιστής στο «Νησί»

Μαθημα απο το σπιτι, φροντιστηριο οnline

Το ψηφιακό σχολείο παρουσίασε ο Πρωθυπουργός από τη Λήμνο- 1.300 σχολεία σε 57 δήμους αποκτούν ευρυζωνική σύνδεση

ΜΑΡΝΥ ΠΑΠΑΜΑΤΘΑΙΟΥ | Σάββατο 9 Οκτωβρίου 2010

 

Τα Αρχαία Ελληνικά, η Βιολογία και η Φυσική είναι τα πρώτα μαθήματα στα οποία οι μαθητές της Γ΄ τάξης λυκείου θα έχουν τη δυνατότητα εφέτος να παρακολουθούν online φροντιστήρια. Αυτό έγινε γνωστό κατά τη χθεσινή επίσημη παρουσίαση του νέου προγράμματος του ψηφιακού σχολείου από τον πρωθυπουργό κ. Γ. Παπανδρέου από το 1ο Επαγγελματικό- Γενικό Λύκειο Μούδρου στη Λήμνο. Το ψηφιακό σχολείο προβλέπει βιντεοσκοπημένες διδασκαλίες μαθημάτων, διαδραστικούς πίνακες και πρόσβαση σε όλα τα βιβλία που διδάσκονται σήμερα μέσω Διαδικτύου (e-books).

Τοποθετήθηκαν διαδραστικοί πίνακες σε 1.250 σχολεία για τη Β΄ γυμνασίου. Αναμένεται να τοποθετηθούν επίσης σε όλες τις τάξεις του γυμνασίου, στη Στ΄ δημοτικού, σε 1.190

γυμνάσια (60% του συνόλου) και σε 5.200 δημοτικά σχολεία (85% του συνόλου). Φορητοί υπολογιστές θα βρουν εφέτος στις τάξεις τους οι μαθητές των 800 πιλοτικών ολοήμερων δημοτικών και όλων των γυμνασίων. Σε 400 σχολεία απομακρυσμένων περιοχών τοποθετήθηκε ένας υπολογιστής. Παράλληλα, 1.300 σχολεία σε 57 δήμους αποκτούν ευρυζωνική σύνδεση μέσω μητροπολιτικών αστικών δικτύων οπτικών ινών. Ετσι με την ψηφιοποίηση των σχολικών βιβλίων κάθε μαθητής θα έχει τη δυνατότητα από το σπίτι του να εξασκείται στα μαθήματά του με διαδραστικό και ευχάριστο τρόπο.

Σε εξέλιξη είναι επίσης η διαδικασία επιμόρφωσης 103.000 εκπαιδευτικών στις νέες τεχνολογίες, ενώ δημιουργείται ειδική e-πλατφόρμα για την εξ αποστάσεως επιμόρφωση δασκάλων και καθηγητών. Με το ίδιο πρόγραμμα αναπτύσσεται ιστοσελίδα σε κάθε σχολείο.

Προσομοίωση πανελλαδικών για να φεύγει το άγχος
Ο κ. Γ. Παπανδρέου μίλησε στα παιδιά του Λυκείου Μούδρου για το επόμενο βήμα και στις εξετάσεις

Η προσομοίωση των πανελλαδικών εξετάσεων μέσω υπολογιστή θα είναι το επόμενο βήμα στη νέα εποχή του ψηφιακού σχολείου. Αυτό είπε ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου στους μαθητές της Γ΄ Λυκείου της περιοχής Μούδρου κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του ψηφιακού σχολείου (φωτογραφικό στιγμιότυπο). Οπως είπε ο Πρωθυπουργός, οι μαθητές θα μπορούν στη διάρκεια της σχολικής χρονιάς να «δίνουν πανελλαδικές» μέσω του υπολογιστή τους, ώστε να εξοικειώνονται με τη διαδικασία και να αντιμετωπίζουν τις εξετάσεις χωρίς άγχος. Ο κ. Παπανδρέου συνομίλησε χθες για μεγάλο χρονι κό διάστημα με τους μαθητές, απάντησε στις ερωτήσεις τους και διατύπωσε και ο ίδιος ερωτήματα. Ιδιαίτερα μάλιστα ενδιέφερε τον Πρωθυπουργό εάν οι μαθητές ξέρουν να χρησιμοποιούν τους υπολογιστές τους, αν περιηγούνται στο Διαδίκτυο και αν γνωρίζουν τις δυνατότητες αλλά και τους κινδύνους που κρύβει.

Ο κ. Παπανδρέου αναφέρθηκε και στο ηλεκτρονικό βιβλίο. Οπως είπε, για να διορθωθούν τα λάθη στα βιβλία χρειάζεται να ξανατυπωθούν εκατομμύρια αντίτυπα, ενώ στα ηλεκτρονικά βιβλία οι διορθώσεις και οι αλλαγές γίνονται χωρίς να κοστίζουν χρόνο και χρήμα.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=359511&dt=09/10/2010#ixzz123WBpZl2

Σαραντα φορες ισχυροτερη η Μισελ Ομπαμα

Μέσα σε έναν χρόνο ανέβηκε η πρώτη κυρία των ΗΠΑ από την 40ή θέση στην κορυφή της λίστας του «Forbes»

Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2010

 

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ Η Μισέλ Ομπάμα αναδείχθηκε η πιο ισχυρή γυναίκα στον κόσμο, σύμφωνα με την ετήσια λίστα του περιοδικού «Forbes», κατατροπώνοντας έτσι επιχειρηματίες, αρχηγούς κρατών και διασημότητες. Η αμερικανίδα πρώτη κυρία πέρυσι βρισκόταν μόλις στην 40ή θέση της λίστας. Τι άλλαξε και έγινε...

40 φορές ισχυρότερη κατακτώντας την κορυφή; «Εχει γίνει πρότυπο για μια νέα ολόκληρη γενιά κοριτσιών και γυναικών παγκοσμίως» εξηγούν οι υπεύθυνοι του περιοδικού. Αλλά και πολιτικά αποτελεσματική: «Η εκστρατεία της “Ας Κινητοποιηθούμε! ” κατά της παιδικής παχυσαρκίαςεξανάγκασε εταιρείες-κολοσσούς όπως η Coca-Cola, η Κellogg και η General Μills να δεσμευτούν ότι θα μειώσουν την περιεκτικότητα σε θερμίδες στα τρόφιμά τους ως το 2015».
Για να επέλθει αυτή η θεαματική αναβάθμιση χρειάστηκε να αλλάξουν εφέτος τα κριτήρια: η σειρά κατάταξης βασίζεται πλέον λιγότερο στην περιουσία και στην άμεση εξουσία που διαθέτουν οι ισχυρότερες κυρίες και περισσότερο στη «δημιουργική επιρροή» τους για τον υπόλοιπο κόσμο, αλλά και στην «επιχειρηματικότητα» που επιδεικνύουν.

Ετσι εξηγείται πώς στη δεύτερη θέση της λίστας, μετά την κυρία Ομπάμα, βρέθηκε η επικεφαλής της εταιρείας Κraft Foods Αϊρίν Ρόζενφελντ, ακολουθούμενη από το διάσημο τηλεοπτικό αστέρι Οπρα Γουίνφρε ϊ.

Αντίθετα, η (αντικειμενικά πανίσχυρη) γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ, η οποία πέρυσι ηγείτο της λίστας, αυτή τη χρονιά «κατρακύλησε» στην τέταρτη θέση, ενώ η πρώτη πεντάδα κλείνει με την αμερικανίδα υπουργό Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον . Την πρώτη δεκάδα της λίστας συμπληρώνουν η επικεφαλής της ΡepsiCo Ιnc Ιντρα Νούι, η Γκέιλ Κέλι της αυστραλιανής τράπεζας Westpac, οι τραγουδίστριες Lady Gaga και Μπιγιονσέ Νόουλς και η ηθοποιός και τηλεοπτική παρουσιάστρια Ελεν ντε Τζένερις.

Οπως εξηγεί η Μόιρα Φορμπς, αντιπρόεδρος και εκδότρια του περιοδικού «Forbes Woman», «οι ισχυρές γυναίκες έχουν ιδρύσει εταιρείες και έχουν λανσάρει προϊόντα, κάποιες φορές με μη παραδοσιακούς τρόπους, και έχουν σπάσει το φράγμα των διακρίσεων ανάμεσα στα δύο φύλα σε τομείς όπως το εμπόριο, η πολιτική, ο αθλητισμός, τα μέσα ενημέρωσης και ο πολιτισμός. Επομένως επηρεάζουν τις ζωές εκατομμυρίων, κάποιες φορές και δισεκατομμυρίων ανθρώπων».

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artId=359240&dt=08/10/2010#ixzz11ks9Mk2Z

Νοµπελ Λογοτεχνιας στον Περουβιανο Μάριο Βαργκας Λιοσα «Συγγραφεας ισον διαµαρτυρια!»

Του Μανώλη Πιµπλή

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2010

Είναι αναρχικός της Δεξιάς; Μάλλον όχι. Είναι όµως οπωσδήποτε ο πιο προοδευτικός... συντηρητικός – ό,τι και αν σηµαίνει αυτό. Ο Μάριο Βάργκας Λιόσα, που πήρε χθες τη µεγαλύτερη λογοτεχνική διάκριση στον κόσµο, το Βραβείο Νοµπέλ Λογοτεχνίας, έχει µπερδέψει και τους κριτικούς και όσους παρακολουθούν τις πολιτικές του πεποιθήσεις. Στα νεανικά του χρόνια συµπαθούσε αρκετά το κίνηµα του Φιντέλ Κάστρο στην Κούβα. Οταν πήγε στο Παρίσι, συνδέθηκε µε τον Ζαν-Πολ Σαρτρ. Αποµακρύνθηκε όµως όταν εκείνος υποστήριξε την πολιτιστική επανάσταση στην Κίνα, καθώς αυτό ξεπερνούσε τις αντοχές του. Αρκετά αργότερα, το 1990, θα αιφνιδιάσει ακόµη και όσους δεν τον θεωρούσαν πια και τόσο αριστερό: έβαλε υποψηφιότητα για πρόεδρος του Περού µε τους συντηρητικούς του Δηµοκρατικού Κόµµατος. Μάλλον ευτυχώς, γι’ αυτόν, έχασε. Τον κέρδισε τότε ένας άλλος πρωτάρης της πολιτικής, ο ιαπωνικής καταγωγής Αλµπέρτο Φουτζιµόρι, ο οποίος αργότερα θα το σκάσει στην Ιαπωνία για να γλιτώσει από ένα σκάνδαλο.

Τι του έµεινε από όλα αυτά; «Ανακάλυψα τη βαθύτερη πραγµατικότητα της πολιτικής. Εκεί που βρίσκεις τα χειρότερα συστατικά της ανθρώπινης υπόστασης», είπε πρόσφατα. Οι περισσότεροι απέδιδαν το ότι δεν είχε πάρει Νοµπέλ ακριβώς στη συντηρητική του στροφή, καθώς οι επιλογές της Σουηδικής Ακαδηµίας είναι αρκετά αριστερόστροφες. Μάλιστα τα τελευταία χρόνια δεν έµπαινε καν στις λίστες όσων προβλέπουν και στοιχηµατίζουν κάθε χρόνο για το ποιος θα πάρει το Βραβείο. Τον είχαν ξεγράψει, αλλά διαψεύστηκαν. Και διαψεύστηκαν γιατί η Ακαδηµία δείχνει να ενδιαφέρεται για έργα που έχουν ευρύτε ρη θέαση, έναν ευρυγώνιο φακό στον κόσµο, είναι πολιτικά και κοσµοπολίτικα ταυτόχρονα. Και από αυτά τα στοιχεία, ο Λιόσα έχει περίσσευµα. Πολιτικοποιηµένος ώς το κόκαλο, έχει φτάσει να πει ότι «η πολιτική είναι ένας από τους πιο επίµονους “δαίµονες” που καλλιεργούν τη δηµιουργικότητά του». Και ότι «λόγος ύπαρξης του συγγραφέα είναι η διαµαρτυρία, η αντίρρηση, η κριτική». Ταυτόχρονα, πριν από λίγα χρόνια έλεγε, απογοητευµένος από τη διεθνή πολιτική, ότι «η Ευρώπη είναι η τελευταία ρεαλιστική ουτοπία». Με αφορµή το δηµοψήφισµα για το Ευρωσύνταγµα σηµείωνε: «Η Ευρώπη µοιάζει να είναι το µόνο µεγάλο επαναστατικό σχέδιο του δηµοκρατικού πολιτισµού στην εποχή µας. Θα έπρεπε να βοηθήσει τον κόσµο να αµφισβητήσει δηµοκρατικά την αµερικανική ηγεµονία. Θα έπρεπε να είναι το αντίβαρο σε έναν κόσµο µονοπολικό, να φέρει έναν υγιή ανταγωνισµό στη διανόηση και την οικονοµία για την καλή υγεία της ανθρωπότητας. Δεν υπάρχει κανένα άλλο σχέδιο αυτού του βεληνεκούς. Μέχρι το δηµοψήφισµα, κατάφερνε να συµφιλιώσει την εκπληκτική διασπορά σε µία γεωγραφική ολότητα µεγάλης εµβέλειας, χάρις σε ένα πολιτικό σύστηµα ευέλικτο, πλουραλιστικό, όπου κάθε χώρα έκανε παραχωρήσεις ώστε όλος ο κόσµος να έχει τη θέση του. Αυτό το σύστηµα σήµερα έχει υποστεί βλάβη, λόγω του διαζυγίου ανάµεσα στην άρχουσα πολιτική τάξη και τον πιο ευάλωτο πληθυσµό».

Εν τέλει η Σουηδική Ακαδηµία δεν αποµακρύνθηκε και πολύ από τον προσανατολισµό της. Εξ ου και στην επίσηµη αναγγελία, δήλωσε ότι τον βραβεύει «για τη χαρτογράφηση των δοµών εξουσίας και τις καυστικές εικόνες της ατοµικής αντίστασης, εξέγερσης και ήττας».