28 Ιουνίου 2011
Tα καλύτερα Πανεπιστήμια του κόσμου
Οι απανωτές παγκόσμιες επιτυχίες των ερευνητικών προγραμμάτων πολλών αμερικανικών πανεπιστημίων, η διαχρονική φήμη και η απήχηση των πτυχίων τους στην παγκόσμια αγορά εργασίας, η προσιτή αγγλική γλώσσα, καθιστούν όνειρο ζωής τις σπουδές για εκατομμύρια νέους σε κάθε γωνιά της γης.
1: Harvard University (ΗΠΑ
2: Stanford University (ΗΠΑ)
3: University of California, Berkley (ΗΠΑ)
4: University of Cambridge (ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ)
5: Massachusetts Institute of Technology/MIT (ΗΠΑ)
6: California Institute of Technology (ΗΠΑ)
7: Columbia University (ΗΠΑ)
8: Princeton University (ΗΠΑ)
9: University of Chicago (ΗΠΑ)
10: University of Oxford (ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ)
11: Yale University (ΗΠΑ)
12: Cornell University (ΗΠΑ)
13: University of California, Los Angeles (ΗΠΑ)
14: University of California, San Diego (ΗΠΑ)
15: University of Pennsylvania (ΗΠΑ)
16: University of Washington, Seattle (ΗΠΑ)
17: University of Wisconsin, Madison (ΗΠΑ)
18: University of California, San Francisco (ΗΠΑ)
19: Johns Hopkins University (ΗΠΑ)
20: Tokyo University (ΙΑΠΩΝΙΑ)
http://www.e-fungus.gr
ΚΟΛΕΓΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ
Τα αμερικάνικα πανεπιστήμια και γενικότερα τα ιδρύματα της ανώτατης εκπαίδευσης δεν στηρίζουν τη λειτουργία τους σε κρατικούς οργανισμούς.
Στις ΗΠΑ υπάρχουν περίπου 3.500 δημόσια και ιδιωτικά κολέγια και πανεπιστήμια. Τα κολέγια τείνουν να είναι μικρότερα εκπαιδευτικά ιδρύματα που απονέμουν μόνο πτυχιακούς τίτλους σπουδών.
Τα πανεπιστήμια προσφέρουν το πλήρες φάσμα των ακαδημαϊκών τίτλων: Πτυχίο (Μπάτσελορ), Μεταπτυχιακό (Μάστερ) και Διδακτορικό (Phd).
Οι τρεις τύποι εκπαιδευτικών ιδρυμάτων των ΗΠΑ είναι οι εξής:
1. Κολέγια διετούς φοίτησης:
Χορηγούν το πτυχίο Associate. Αυτό διακρίνεται σε Associate of Arts (ΑΑ) ή Associate of Science (AS) για τις θεωρητικές και θετικές επιστήμες αντίστοιχα.
Κάποια από τα ιδρύματα αυτά προσφέρουν σπουδαστικά προγράμματα σε τεχνικούς και επαγγελματικούς κλάδους, ενώ άλλα προσφέρουν προγράμματα που ισοδυναμούν με τα δύο πρώτα χρόνια των τετραετούς φοίτησης πανεπιστημίων ή κολεγίων.
2. Κολέγια και Πανεπιστήμια τετραετούς φοίτησης: Προσφέρουν προγράμματα πτυχιακών σπουδών στις ανθρωπιστικές, κοινωνικές και θετικές επιστήμες και χορηγούν πτυχία Bachelors, Masters και Ph.D
3. Τεχνολογικά Ινστιτούτα / Πολυτεχνεία:
Εστιάζουν κυρίως στις θετικές και πολυτεχνικές επιστήμες, χωρίς αναγκαστικά να αποκλείονται άλλοι κλάδοι σπουδών.
Είναι ισότιμα με τα πανεπιστήμια τετραετούς φοίτησης και προσφέρουν όλο το φάσμα των χορηγούμενων τίτλων της τριτοβάθμιας αμερικανικής εκπαίδευσης.
ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΑ
Η αλήθεια είναι ότι στη συγκεκριμένη χώρα τη μεγάλη φήμη για το επίπεδο σπουδών τους κατέχουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, τα οποία βέβαια έχουν και ακριβότερα δίδακτρα χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα δημόσια δεν εντάσσονται στα κορυφαία. Αρα η επιλογή πρέπει να γίνεται ανάλογα με την επιστήμη που θέλετε και τη φήμη που έχει το κάθε ίδρυμα στον συγκεκριμένο τομέα. Τα κρατικά πανεπιστήμια, πολλά από τα οποία κρατούν στον τίτλο τους τον όρο «State University» ή περιλαμβάνουν κάποια λέξη ενδεικτική της γεωγραφικής τους θέσης (Eastern, Northwestern κ.λπ.) τείνουν να είναι πολυπληθέστερα των ιδιωτικών.
ΠΡΟΠΤΥΧΙΑΚΑ
Ο βασικός πτυχιακός τίτλος που απονέμουν τα αμερικανικά πανεπιστήμια είναι το Bachelors Degree, το αντίστοιχο του δικού μας Πτυχίου.
Τα μαθήματα που διδάσκονται στο πρώτο και δεύτερο έτος σπουδών (Freshman και Sophomore Year), καλύπτουν ένα φάσμα γνωστικών πεδίων πολύ ευρύτερο της επιλογής του φοιτητή.
Τα δύο αυτά πρώτα χρόνια είναι σημαντικά για την οριστική επιλογή ακαδημαϊκού πεδίου από το φοιτητή, ο οποίος μπορεί να έχει εισαχθεί στο πανεπιστήμιο με σκοπό να σπουδάσει νομική, αλλά στην πορεία να ανακαλύψει ότι κάτι άλλο του πάει καλύτερα ή τον ενδιαφέρει περισσότερο.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στις αιτήσεις τους προς τα πανεπιστήμια, μεγάλο ποσοστό Αμερικανών φοιτητών, στο πεδίο που πρόκειται να συμπληρώσουν τι θέλουν να σπουδάσουν γράφουν «undecided» δηλαδή αναποφάσιστος! Και αυτό μόνο αρνητικά δεν εκτιμάται από τους κρίνοντες την εισαγωγή. Είναι φυσιολογικό στην ηλικία των 18, ένας νέος να μη γνωρίζει απόλυτα τι θέλει ή τι μπορεί να κάνει με επιτυχία στη ζωή του.
Στο τρίτο και τέταρτο έτος σπουδών (Junior και Senior) τα μαθήματα εστιάζονται πλέον στην επιλογή του φοιτητή και σταδιακά εξειδικεύονται.
Οι φοιτητές τελειώνουν τις σπουδές τους, όταν συγκεντρώσουν έναν συγκεκριμένο αριθμό μονάδων (credits), οι οποίες μπορεί να είναι από 130 έως 180 ανάλογα με το πρόγραμμα σπουδών. Κάθε μάθημα μπορεί να παρέχει διαφορετικά credits.
Τα ίδια τα μαθήματα μπορούν να χωριστούν σε τέσσερις γενικούς τύπους:
Core Courses: Είναι υποχρεωτικά για όλους τους φοιτητές και παρέχουν θεμελιώδεις γνώσεις σε ένα ευρύ φάσμα γνωστικών πεδίων από μαθηματικά μέχρι φιλολογία, και από βιολογία μέχρι τις κοινωνικές επιστήμες (politics, economics, sociology κ.λπ.), το χορό και τις καλές τέχνες. Το πρόγραμμα σπουδών καθορίζεται ελεύθερα από κάθε πανεπιστήμιο.
Major courses: To major είναι όπως λέει και η λέξη το κύριο αντικείμενο σπουδών. Τα major μαθήματα αντιπροσωπεύουν ποσοστό από 25% έως 50% του συνόλου των μαθημάτων που πρέπει να συμπληρώσει ο φοιτητής για να πάρει το πτυχίο.
Minor Courses: Είναι το δευτερεύον αντικείμενο σπουδών που επιλέγει ο φοιτητής. Συνήθως τα minor μαθήματα είναι τα μισά από τα majors.
Ένας φοιτητής, δηλαδή, που μπορεί να παρακολουθεί οικονομικά, μπορεί να έχει 25 μαθήματα της κύριας κατεύθυνσης στα οικονομικά και 12 στις πολιτικές επιστήμες ως minor.
Elective Courses: Είναι οι επιλογές μαθημάτων, τις οποίες ο φοιτητής μπορεί να πάρει από κάθε τμήμα του πανεπιστημίου, ανεξαρτήτως της δικής του κατεύθυνσης.
Για όσα Ελληνόπουλα, λοιπόν, επιθυμούν να ανοίξουν δρόμους σπουδών, είτε προπτυχιακών είτε μεταπτυχιακών πέραν του Ατλαντικού, ιδού τα κορυφαία με βάση την έρευνα που διεξήχθη 30 Οκτωβρίου έως στις 2 Νοεμβρίου του 2010 από το Πανεπιστήμιο του Shanghai της Κίνας για λογαριασμό του «Academic Ranking of World Universities».
2: Stanford University (ΗΠΑ)
3: University of California, Berkley (ΗΠΑ)
4: University of Cambridge (ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ)
5: Massachusetts Institute of Technology/MIT (ΗΠΑ)
6: California Institute of Technology (ΗΠΑ)
7: Columbia University (ΗΠΑ)
8: Princeton University (ΗΠΑ)
9: University of Chicago (ΗΠΑ)
10: University of Oxford (ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ)
11: Yale University (ΗΠΑ)
12: Cornell University (ΗΠΑ)
13: University of California, Los Angeles (ΗΠΑ)
14: University of California, San Diego (ΗΠΑ)
15: University of Pennsylvania (ΗΠΑ)
16: University of Washington, Seattle (ΗΠΑ)
17: University of Wisconsin, Madison (ΗΠΑ)
18: University of California, San Francisco (ΗΠΑ)
19: Johns Hopkins University (ΗΠΑ)
20: Tokyo University (ΙΑΠΩΝΙΑ)
http://www.e-fungus.gr
Τα καλύτερα πανεπιστήμια της Αγγλίας: κατάλογος 2012
Παρουσιάζουμε τα καλύτερα πανεπιστήμια της Μεγάλης Βρετανίας σύμφωνα με τον καινούριο κατάλογο του 2012 από την εφημερίδα Guardian.
Στο πεδίο Electronic Engineering, σταθερά παραμένει πρώτο, ίσως το πιο ποιοτικό και δύσκολο σε αυτό το πεδίο πανεπιστήμιο της Ευρώπης, το Πανεπιστήμιο του Southampton. Εκτός δεκάδας των κορυφαίων είναι το Imperial, αλλά το University of Manchester είναι αντυπωσιακά ανερχόμενο με το να καταλαμβάνει τη δεύτερη θέση.
Στα οικονομικά, το London School of Economics βρίσκεται στην τρίτη θέση, ενώ σε επιστήμες υπολογιστών η κατάσταση παραμένει πάνω κάτω περίπου η ίδια.
εντός της ημέρας θα δημοσιευτεί αναλυτικό άρθρο στο οποίο θα αναφέρονται η ποιότητα των σπουδών στην Αγγλία όπως και τα καλύτερα πανεπιστήμια ανά πεδίο. Μόνο στο Lifecrack!
source, credits: Guardian
Στο πεδίο Electronic Engineering, σταθερά παραμένει πρώτο, ίσως το πιο ποιοτικό και δύσκολο σε αυτό το πεδίο πανεπιστήμιο της Ευρώπης, το Πανεπιστήμιο του Southampton. Εκτός δεκάδας των κορυφαίων είναι το Imperial, αλλά το University of Manchester είναι αντυπωσιακά ανερχόμενο με το να καταλαμβάνει τη δεύτερη θέση.
Στα οικονομικά, το London School of Economics βρίσκεται στην τρίτη θέση, ενώ σε επιστήμες υπολογιστών η κατάσταση παραμένει πάνω κάτω περίπου η ίδια.
εντός της ημέρας θα δημοσιευτεί αναλυτικό άρθρο στο οποίο θα αναφέρονται η ποιότητα των σπουδών στην Αγγλία όπως και τα καλύτερα πανεπιστήμια ανά πεδίο. Μόνο στο Lifecrack!
source, credits: Guardian
Σας ενδιαφέρουν και αυτά…
24 Μαΐου 2011
Constantin Kavafis
Poète Grec né à Alexandrie en Egypte un 23 Avril 1863 d'une famille nombreuse originaire de Constsantinople dont il était le dernier enfant. C’est dans sa ville natale et le jour de son anniversaire qui laissa son dernier souffle en 1933, alors âgé de 70 ans.
Il passa son adolescence en Angleterre et resta deux années à Constantinople – il visita fréquemment la Grèce mais passa sa vie à Alexandrie.
Il fait incontestablement partie des plus grandes figures de la littérature grecque moderne alors qu’il était peu connu de son vivant. Probablement aussi parce qu'il préférait livrer ses poèmes à des amis proches. Ses thèmes principaux étaient : le sort, le conflit entre les idéaux et la réalité, l’amour homosexuel, l’art et la politique. Son œuvre est en permanence nourrie par l'histoire grecque d'où il ne cessera jamais de puiser son imagination. il se reclamait par ailleurs poète historien.
"Πολλοί ποιηταί είναι μόνον ποιηταί […] Εγώ είμαι ποιητής ιστορικός. Ποτέ δεν θα μπορούσα να γράψω μυθιστορήματα ή θέατρον : αλλ’ αισθάνομαι μέσα μου 125 φωνές να με λέγουν ότι θα μπορούσα να γράψω ιστορίαν"
http://www.projethomere.com "Nombre de poètes sont uniquement poètes […] moi je suis un poète historien. Je suis incapable d’écrire des romans ou pour le théâtre mais je ressens au fond de moi (125) des voix me dire que je suis apte à écrire l’histoire"
Kavafis a écrit en tout 154 poèmes dont 75 ne furent édités qu’en 1968 car ils se trouvaient dans des archives d’amis ainsi que 27 autres poèmes édités par lui même entre 1886 et 1898 mais qu’il n’avait ensuite pas dévoilé. Il est l’auteur de quelques essais en prose «Τα Ελγίνεια Μάρμαρα - Les marbres d’Elgin», «Οι Βυζαντινοί ποιηταί – Les poètes Byzantins», «Το Κυπριακόν ζήτημα – La question Chypriote», «Το Τέλος του Οδυσσέως- la fin d’Ulysse », «Μία σελίς της Τρωϊκής Ιστορίας – Une page de la guerre de Troie» etc..
La langue utilisée par Kavafis est un mélange de démotique et de Καθαρεύουσα (langue savante) avec des éléments de l’idiome de Constantinople. Ses poèmes étaient courts avec une absence presque totale de rime. Il prêta une attention particulière à la ponctuation - Parmi ses poèmes les plus caractéristiques on retrouve :
Les murs- Τα τείχη, Τα παράθυρα - Les fenêtres, Κεριά- Les bougies, Περιμένοντας τους βαρβάρους – En attendant les barbares, Ιθάκη - Ithaque, Θερμοπύλες - Thermopiles, Φωνές - Cris
Les poèmes de Kavafis ont été traduits dans de nombreuses langues: français, italien, allemand, etc..et même en finnois – Le lauréat du Prix Nobel 1963 Georges Seféris était son grand admirateur
L'ensemble de son oeuvre
Plusieurs de ses poèmes se trouvent au format PDF dans les ressources que je propose mais aussi à partir de son site personnel que je mentionne plus bas. Pour ceux qui ne lisent pas le grec, je conseille la version en anglais de son site où ses poèmes y sont traduits. Quelques autres aussi ont été traduits en français à partir du forum de Projet Homère.
23 Μαΐου 2011
Η συγγραφέας του Νησιού.
To Νησί ήταν το πρώτο σας βιβλίο. Πώς ήταν η μετάβαση από την ταξιδιωτική λογοτεχνία στη συγγραφή μυθιστορήματος;
Ήταν πολύ διασκεδαστική η εμπειρία της συγγραφής μιας ιστορίας με χαρακτήρες που είχα δημιουργήσει με τη φαντασία μου. Για μένα η διαφορά μεταξύ δημοσιογραφίας και λογοτεχνίας είναι σαν τη διαφορά μεταξύ του να περπατάω και να πετάω. Υπάρχει, βέβαια, ο σύνδεσμος μεταξύ της ταξιδιωτικής λογοτεχνίας και του μυθιστορήματος. Για παράδειγμα, στο Νησί η Σπιναλόγκα η ίδια έχει πρωταγωνιστικό ρόλο.Περιμένατε την απίστευτη επιτυχία του βιβλίου;
Όχι. Ήταν μια υπέροχη έκπληξη. H λέπρα δεν είναι πολύ «εμπορικό» θέμα.Ποια ήταν η διαφορά στον τρόπο που αντιμετώπισαν το ελληνικό και το αγγλικό ακροατήριο αλλά και οι κριτικοί το βιβλίο σας;
Δεν νομίζω ότι υπήρχε κάποια σοβαρή διαφορά. Νομίζω ότι οι Έλληνες αναγνώστες αντιδρούν πιο έντονα από τους Βρετανούς στην εικόνα ενός βαρκάρη που διασχίζει τη θάλασσα, μια και αυτό έχει έναν ισχυρό μυθολογικό παραλληλισμό, που οι Έλληνες ίσως να γνωρίζουν καλύτερα από τους Βρετανούς.Αναφέρατε ότι αυτό που σας ώθησε να γράψετε την ιστορία της Σπιναλόγκα ήταν η συναισθηματική πλευρά μιας ιστορίας που νιώθατε ότι έπρεπε να γραφτεί. Αυτό ήταν κάτι που το συνειδητοποιήσατε άμεσα;
Ήξερα αμέσως ότι έπρεπε να γράψω μια ιστορία για τη Σπιναλόγκα. Η πρώτη μου επίσκεψη ήταν ένα ταξίδι με καράβι από το απέναντι χωριό - είχαμε ακριβώς μια ώρα από τη στιγμή που μας άφησε το πλοίο μέχρι να έρθει να μας πάρει. Μέχρι να φύγουμε είχα ήδη σκεφτεί τον πυρήνα της ιστορίας. Οπότε ναι, ήταν μια άμεση σύλληψη.Πώς δέχτηκε η τοπική κοινότητα στην Κρήτη το βιβλίο σας; Μετά τη δημοσίευση του βιβλίου σάς πλησίασαν άνθρωποι με τις δικές τους ιστορίες για τη Σπιναλόγκα;
Νομίζω ότι οι Κρητικοί αγκάλιασαν το βιβλίο. Έχει σίγουρα βοηθήσει τον τουρισμό στην περιοχή κοντά στη Σπιναλόγκα. Ναι, άκουσα περισσότερες ιστορίες για τη Σπιναλόγκα, αφού δημοσιεύτηκε το βιβλίο, αλλά χαίρομαι πολύ που δεν τις είχα ακούσει πριν το γράψω. Καμιά φορά η πληροφορία επεμβαίνει στη δημιουργική διαδικασία και το αποτέλεσμα είναι ένα βιβλίο-υβρίδιο φανταστικών και πραγματικών γεγονότων (αυτό που ονομάζεται στα αγγλικά «faction»). Δεν ήθελα κάτι τέτοιο. Είναι ένα τελείως διαφορετικό είδος.Έχετε πει ότι είχατε προσφορές από το Χόλιγουντ, αλλά τις απορρίψατε. Γιατί;
Ναι, και απέρριψα και πολλές ακόμα προσφορές. Στην πραγματικότητα είναι αρκετά εύκολο να πουλήσει κανείς τα δικαιώματα ενός μπεστ σέλερ, αν και πολύ συχνά κάποιος ιδιώτης ή κάποιος οργανισμός αγοράζει τα δικαιώματα και μετά δεν κάνει τίποτα με το βιβλίο, που μένει ξεχασμένο σε ένα συρτάρι. Ο λόγος που απέρριψα την προσφορά από το Χόλιγουντ ήταν ότι δεν ήμουν πεπεισμένη ότι ο εν λόγω παραγωγός θα έδειχνε ευαισθησία στο θέμα της λεπρας. Ήταν πολύ σημαντικό για μένα να αντιμετωπίσει κανείς τους λεπρούς με αληθινή φροντίδα και σεβασμό. Βέβαια, στο μέλλον μπορεί να υπάρξει κάποια χολιγουντιανή ταινία. Τα δικαιώματα της ταινίας είναι ακόμα available.Πώς αποφασίσατε να πείτε το «ναι» σε μια διασκευή του Νησιού από έναν μεγάλο ελληνικό τηλεοπτικό σταθμό; Πώς σας έπεισαν ότι θα έμεναν πιστοί στο πνεύμα του βιβλίου;
Συμφώνησα στη διασκευή του Mega, βασισμένη στο γεγονός ότι θα μπορούσα να γνωρίσω τον σκηνοθέτη πριν υπογράψω το συμβόλαιο και θα μπορούσα να έχω συμμετοχή στα σενάρια, στο κάστινγκ και στη μουσική. Όταν γνώρισα τον σκηνοθέτη, τον Θοδωρή Παπαδουλάκη, που είναι Κρητικός, ήμουν πολύ σίγουρη ότι το όραμά του θα κατέληγε σε κάτι που θα πλησίαζε το πνεύμα του βιβλίου.Σε τι βαθμό ασχοληθήκατε με την τηλεοπτική σειρά;
Η συγγραφέας του Νησιού.
Η Βικτόρια Χίσλοπ μιλά για το μεγαλύτερο μπεστ σέλερ των τελευταίων ετών και για την προσωπική της συμμετοχή στο σίριαλ που ξεκίνησε πριν από μία εβδομάδα.
Ασχολήθηκα πάρα πολύ στο στάδιο του γραψίματος του σεναρίου και ήμουν εκεί αρκετό χρόνο κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Έπαιξα ως κομπάρσος σε κάποιες σκηνές της Σπιναλόγκας, έδωσα τις συμβουλές μου για κάποια συγκεκριμένα πράγματα που είχα στο μυαλό μου για τα σκηνικά καθώς και πάρα πολλά άλλα. Οπότε, η συμμετοχή μου στη διασκευή ήταν πολύ πιο ουσιαστική από όσο των περισσότερων συγγραφέων.Μετά το Νησί, γράψατε το Γυρισμό, σχετικά με τον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο, και τώρα γράφετε ένα τρίτο βιβλίο για την Ελλάδα. Θέλετε να μας πείτε μερικά παραπάνω πράγματα γι' αυτό;
Αχ, δεν μιλάω ποτέ για τα βιβλία μου πριν τα τελειώσω. Για το Νησί συνήθιζα να λέω στους γύρω μου ότι είναι «μια ιστορία αγάπης που εκτυλίσσεται σε ένα ελληνικό νησί» και για το Γυρισμό έλεγα στον κόσμο ότι ήταν «για μια χορεύτρια του φλαμένκο που επιζεί από τον εμφύλιο πόλεμο». Για το τρίτο βιβλίο λέω: «Εκτυλίσσεται στην Ελλάδα και εκφράζει την αγάπη μου γι' αυτήν τη χώρα».πηγή: http://www.lifo.gr
H συγγραφέαςVictoria Hislop μιλάει για το bestseller “Το Νησί”
Σαβ, 09/10/2010 - 07:00
Λίγο πριν ξεκινήσει η πολυαναμενόμενη σειρά του Mega “Το Νησί”, η συγγραφέας του βιβλίου που έγινε bestseller, μαγεύοντας μικρούς και μεγάλους μιλά στο TLIFE.Άπλή και ευδιάθετη η Victoria Hislop που συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους μέσα από την ιστορία της για τη Σπιναλόγκα και τον τρόπο διαβίωσης των λεπρών στο νησί αποκαλύπτει από που προήλθε η έμπνευση γι' αυτό το βιβλίο και γιατί δεν επέτρεψε να γυριστεί η ιστορία της σε ταινία του Χόλιγουντ.“Το Νησί” είναι ένα βιβλίο που έγινε διεθνές bestseller με 2.000.000 πωλήσεις εκ των οποίων 300.000 πραγματοποιήθηκαν στην Ελλάδα και συνεχίζονται με εκπληκτικούς ρυθμούς.
Η πρώτη του έκδοση έγινε το 2005 στην Αγγλία, ακολούθησε η μετάφραση και η κυκυκλοφορία του στην Ελλάδα το 2007 και σε ακόμη 23 χώρες, ώστε μέσα σε 4 χρόνια να εκτοξευθεί στις λίστες των πιο επιτυχημένων μυθιστορημάτων παγκοσμίως.
Η γνωστή συγγραφέας αποκαλύπτει πως η έμπνευση για την ιστορία της ήρθε κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στην Κρήτη. “Το 2001 είχα πάει διακοπές με την οικογένειά μου στην Κρήτη. Κάποια στιγμή φύγαμε με μια βάρκα και πήγαμε στο νησί. Τότε πίστεψα πως αυτό ήταν ένα πολύ διαφορετικό μέρος, με πολύ καλή ατμόσφαιρά και ενέργεια. Έτσι από το πρώτο, κιόλας, απόγευμα άρχισα να γράφω. Η έμπνευση ήρθε αμέσως, δεν περίμενα στιγμή”, σημειώνει χαρακτηριστικά....Παράλληλα, η Victoria Hislop μιλά για τη βοήθεια που είχε στη συγγραφή του βιβλίου από έναν Κρητικό που είχε γνωρίσει εκεί και αναφέρει πως επειδή η ιστορία της ξυπνά μνήμες σε οικογένειες που είχαν ανθρώπους στη Σπιναλόγκα, προσπάθησε να είναι πολύ προσεχτική.
“Για 'μένα ήταν πολύ σημαντικό να είμαι προσεχτική με τις αυθεντικές ιστορίες και υπήρχε και η βοήθεια ενός Κρητικού, του Μανώλη Φουντουλάκη, που έζησε σ' αυτά τα μέρη και μου μίλησε πολύ για τον τρόπο ζωής τους και μου έλεγε να προσέχω γιατί είναι πραγματική ιστορία και όχι ένας μύθος ή κάτι που ανήκει στη φαντασία”, λέει χαρακτηριστικά.
Γιατί όμως, η συγγραφέας δεν δέχτηκε την μεταφορά του βιβλίου στο Χόλιγουντ, αλλά προτίμησε μια ελληνική σειρα;
Όπως α
ναφέρει στόχος της είναι να παρουσιαστεί η ιστορία όσο πιο ανθρώπινα γίνεται. “Δεν ήθελα “Το Νησί” να γίνει μια ταινία στο Χόλιγουντ γιατί φοβήθηκα ότι θα μπορούσε να εξελιχθεί σε ταινία τρόμου”, αναφέρει και προσθέτει: “Οι χολιγουντιανές παραγωγές υπερβάλλουν και υπήρχε ο κίνδυνος να παρουσιάσουν τα σημάδια της ασθένειας με τέτοιο τρόπο που να κάνουν τους ανθρώπους αυτούς να μοιάζουν τρομακτικοί. Εγώ ήθελα να παρουσιαστεί αυτή η ιστορία των ανθρώπων που προσβλήθηκαν από τη λέπρα, αλλά συνεχίζουν να είναι συνάνθρωποί μας και έχουν ανάγκη από φροντίδα. Ήθελα να επικεντρώνεται στις ανθρώπινες ιστορίες και όχι μόνο στην ασθένεια”.Τέλος, η ίδια ανέφερε πως η συνεργασία με το Mega και το αποτέλεσμα της τηλεοπτικής σειράς “Το Νησί” είναι πολύ καλή και της αρέσει ιδιαίτερα. Μάλιστα, δεν διστάζει ν' αποκαλύψει ότι πρόκειται για μία εξαιρετική παραγωγή σε όλα τα επίπεδα. “Οι ηθοποιοί είναι παραπάνω από εκπληκτικοί και δεν θα μπορούσαν να μοιάζουν περισσότερο με τους ήρωες που εγώ είχα φανταστεί”, συμπληρώνει.
ιστορία της Σπιναλόγκας και ο άνθρωπος που ενέπνευσε "το νησί"!
Η μεγάλη επιτυχία της σειράς του Mega "Το Νησί", η Σπιναλόγκα και η ιστορία του τελευταίου λεπρού που νίκησε την ασθένεια...Ξεχασμένες μνήμες και πληγές που ίσως να μην έχουν κλείσει ακόμη, αλλά και την ελπίδα ότι όλα μπορούν να αλλάξουν, ξύπνησε το πρώτο επεισόδιο από το "Νησί", την πολυαναμενόμενη σειρά του Mega, που αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες παραγωγές των τελευταίων χρόνων.
Βασισμένο στο bestseller της Victoria Hislop, "Το Νησί" φέρνει στο φως μια ιστορία που έχει σημαδέψει τον κόσμο, την ιστορία της Σπιναλόγκας...
Τι ήταν η Σπιναλόγκα;
Η Σπιναλόγκα είναι... ένα μικρό νησάκι το οποίο κλείνει από τα βόρεια τον κόλπο της Ελούντας στην Επαρχία Μεραμπέλλου του νομού Λασιθίου Κρήτης. Το αρχαίο του όνομα ήταν Καλυδών αλλά μετά την κατάληψη του από τους Ενετούς ονομάστηκε Σπιναλόγκα, που σημαίνει μακρύ αγκάθι (spina lunga). Οχυρώθηκε άριστα από τους Ενετούς τόσο από κατασκευαστικής και αρχιτεκτονικής άποψης όσο και από απόψεως αισθητικής του όλου τοπίου που και σήμερα ακόμη διατηρεί την ομορφιά του.
Συγκεκριμένα, άρχισε να οχυρώνεται το 1574 από τους Ενετούς όταν οι Τούρκοι είχαν καταλάβει την Κύπρο. Μετά την κατάληψη της Κρήτης το 1649 από τους Τούρκους, η Σπιναλόγκα έμεινε ακόμη στα χέρια των Ενετών έως το 1715. Το νησί κατελήφθη από τους Τούρκους το 1715 και κατοικείτο από Μουσουλμάνους. Στα μέσα του 19ου αιώνα ο αριθμός των κατοίκων αυξήθηκε εφ’ όσον το νησί αποτέλεσε κοιτίδα εμπορίου. Μετά το 1898 οι περισσότεροι κάτοικοι εγκατέλειψαν το νησί.
Από το 1903 χρησιμοποιήθηκε ως Λεπροκομείο, όπου μεταφέρθηκαν οι πρώτοι 251 λεπροί (Κρητικής καταγωγής), που λόγω αφ΄ενός της αποκρουστικής όψης τους και αφ’ ετέρου της μεταδοτικότητας της ασθένειας κατοικούσαν αρχικά εξορισμένοι και απομονωμένοι από την τοπική κοινωνία, στις απόμακρες παρυφές των πόλεων, σε μέρη τα οποία ονομάζονταν “μεσκηνιές”. Οι συνθήκες ήταν σκληρές αν σκεφτείς πως δεν υπήρχε κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή ενώ ο ιός της λέπρας ήταν μεταδοτικός και δεν θεραπευόταν. Μετά το 1913 μεταφέρθηκαν σταδιακά ασθενείς προερχόμενοι από την υπόλοιπη Ελλάδα αλλά και από άλλες χώρες του εξωτερικού, αυξάνοντας τον αριθμό των ασθενών στους 1000. Η Σπιναλόγκα μετατράπηκε εκείνη την περίοδο σε “Διεθνές Λεπροκομείο”.
Αρχικά, οι συνθήκες διαβίωσης τους δεν ήταν καλές και η Σπιναλόγκα έμοιαζε με μια απέραντη τρώγλη, χωρίς φαρμακευτική αγωγή για τους νοσούντες, ακόμη και χωρίς ελπίδα για κάποιους. Τα πράγματα, όμως, άλλαξαν το 1936, όταν έφθασε στο νησί ο ασθενής Επαμεινώνδας Ρεμουνδάκης, τριτοετής φοιτητής της Νομικής, ο οποίος ιδρύει την "Αδελφότητα Ασθενών Σπιναλόγκας" και αγωνίζεται τα χρόνια που ακολούθησαν για την καλυτέρευση των συνθηκών διαβίωσης των ασθενών. Το 1948 ανακαλύφθηκε στην Αμερική το φάρμακο που θεράπευε τον ιό της λέπρας και από το 1948 έως το 1957 ο αριθμός των ασθενών της Σπιναλόγκας μειώθηκε δραστικά. Άλλοι ασθενείς θεραπεύθηκαν και επέστρεψαν στις ιδιαίτερες πατρίδες τους και άλλοι μεταφέρθηκαν στην Αθήνα για παρακολούθηση στο ειδικό Νοσοκομείο, το Λοιμωδών νόσων που βρίσκεται στην Αγ. Βαρβάρα στο Αιγάλεω, ενώ κάποιοι δεν τα κατάφεραν.
Το 1957, το νησί εγκαταλείφθηκε και πολλά από τα κτίρια του κατεδαφίστηκαν. Σήμερα αποτελεί αρχαιολογικό χώρο και κάποια κτίρια αναστηλώνονται. Θεωρείται τουριστικός προορισμός για ημερήσιες εκδρομές και κολύμπι και ο αριθμός των τουριστών που την επισκέπτονται αγγίζει τους 300.000. Παρ΄όλα αυτά κάποια ερείπια, απομεινάρια άλλων εποχών μένουν για να θυμίζουν αυτούς τους ανθρώπους. Μανώλης Φουντουλάκης: Ο άνθρωπος που νίκησε τη λέπρα...Ο Μανώλης Φουντουλάκης είναι ο άνθρωπος που βοήθησε την Victoria Hislop και αποτέλεσε πηγή έμπνευσής της για το βιβλίο "Το Νησί". Πρόκειται για έναν άνθρωπο που έζησε στη Σπιναλόγκα και θεραπεύτηκε από τη νόσο, αλλά δυστυχώς έχασε τη μάχη με τη ζωή τον περασμένο Μάιο σε ηλικία 87 χρόνων. "Για 'μένα ήταν πολύ σημαντικό να είμαι προσεχτική με τις αυθεντικές ιστορίες και υπήρχε και η βοήθεια ενός Κρητικού, του Μανώλη Φουντουλάκη, που έζησε σ' αυτά τα μέρη και μου μίλησε πολύ για τον τρόπο ζωής τους και μου έλεγε να προσέχω γιατί είναι πραγματική ιστορία και όχι ένας μύθος ή κάτι που ανήκει στη φαντασία", αναφέρει χαρακτηριστικά η συγγραφέας σε συνέντευξή της στο TLIFE.Ο ίδιος ο Μανώλης Φουντουλάκης αποτελούσε ίσως την ιστορική μορφή που είχε ζήσει στη Σπιναλόγκα και μπορούσε να διηγηθεί τις ιστορίες, του πόνους, τους φόβους, αλλά και τα γλέντια και τις χαρές που είχαν ζήσει εκεί όλοι οι νοσούντες. Ήταν τα μάτια και τα αυτία της Victoria Hislop και αυτός που την μύησε στα κρυφά μονοπάτια της ψυχής των ανθρώπων που είχαν ζήσει εκεί. Ο ίδιος μεταφέρθηκε στο νησί στις 18 Φεβρουαρίου του 1949, σε ηλικία είκοσι έξι χρονών, όταν ήταν αστυφύλακας στον Πειραιά. Από το 1980 που αποθεραπεύτηκε ζούσε στην Πάνω Ελούντα, απέναντι από το νησί της Σπιναλόγκας μέχρι και τα 87 του χρόνια.
Τα πρώτα χρόνια της ασθένειας ήταν γι' αυτόν βασανιστικά, καθώς είχε να αντιμετωπίσει όχι μόνο των πόνο του σώματος, αλλά και της ψυχής, καθώς έπρεπε να μείνει μόνος μακριά από την οικογένειά του και την αγαπημένη του Λενιώ και ταυτόχρονα, να αντιμετωπίσει την ταμπέλα του "λεπρού" που θα του έβαζαν οι συγχωριανοί του. Το 1951 πήρε μια άδεια έξι μηνών, καθώς οι κηλίδες είχαν εξαφανιστεί και οι εξετάσεις ήταν καθαρές. Βρήκε δουλειά ως φύλακας σε μια αποθήκη του υπουργείου Δημοσίων Εργων στο Κερατσίνι και το ΄54 πήρε το Λενιώ του και στεφανωθήκαν στο Σεληνάρι, παρά τις αντιρρήσεις της οικογένειάς της. Έκαναν μια κόρη έναν χρόνο μετά και άρχισαν να χτίζουν το σπίτι τους. Η αρρώστια, όμως, δεν είχε πει την τελευταία κουβέντα, καθώς τον Νοέμβριο του 1973 έπαθε την υποτροπή. Χειροτέρευε μέρα με τη μέρα, αλλά δεν είχε πει τίποτα στην κόρη του που ήθελε να μπει στη Νομική σχολή. Αναγκάστηκε να μπει στο νοσοκομείο, αλλά η οικογένειά του ήταν πάντα εκεί. Το 1978, άρχισε να νικά την ασθένεια, αλλά έχασε την γυναίκα του και έμεινε μόνος με την κόρη του.
Σε μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις που είχε δώσει στο Βήμα, είχε πει: "Το “Νησί” της Hislop θα βάλει τέλος στην προκατάληψη. Δεν είναι και λίγο να μιλάει κανείς για τον γάμο μιας άρρωστης με τον γιατρό της. Ομως ταφόπλακα δεν μπαίνει τελικά στην προκατάληψη. Είναι άξιος ακόμη κάποιος να με δείξει με το δάχτυλό του και να πει: Να, αυτός είναι ο λεπρός!."
Ο Μανώλης Φουντουλάκης είχε βρεθεί για αρκετά χρόνια στη Σπιναλόγκα και περιγράφει πέρα από τις άσχημες στιγμές και κάποιες καταστάσεις με γλέντια και χαρές, καθώς η ζωή συνεχίζεται και υπήρξαν άνθρωποι που δεν το έβαλαν ποτέ κατω. Αυτή η δύναμη ψυχής και το θάρρος παρουσιάζεται και στις καταστάσεις που βιώνουν οι χανσενικοί στο "Νησί", το οποίο προσπαθεί να δείξει μέσα από την ιστορία της Ελένης και του Γιώργη Πετράκη, πως η αγάπη και η ελπίδα δύσκολα θα πεθάνουν...
Το bestseller της Victoria Hislop εμπνευσμένο από τη Σπιναλόγκα!
Το βιβλίο της Victoria Hislop "Το Νησί" μιλά για τη ζωή στη Σπιναλόγκα και τον τρόπο διαβίωσης των λεπρών, δίνοντας ένα τέλος στην προκατάληψη και προσπαθώντας ν' αγγίξει την ανθρώπινη πλευρά των συγκεκριμένων καταστάσεων. Το βιβλίο της έγινε διεθνές bestseller με 2.000.000 πωλήσεις εκ των οποίων 300.000 πραγματοποιήθηκαν στην Ελλάδα. Εκδόθηκε το 2005 στην Αγγλία, το 2007 στην Ελλάδα και σε 23 ακόμη χώρες. Μέσα σε 4 χρόνια κατάφερε να εκτοξευθεί στις λίστες των πιο επιτυχημένων μυθιστορημάτων παγκοσμίως.
Η ιστορία ξεκινά το 1939, φθάνει έως και το 2001 και είναι βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα που αφορούν στη ζωή των κατοίκων της Πλάκας και της Σπιναλόγκας, οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι με τη νόσο του Χάνσεν (της λέπρας). Ο αγώνας των λεπρών της Σπιναλόγκας για επιβίωση και για καλύτερες συνθήκες ζωής, πλέκεται με τον αγώνα των κατοίκων της Πλάκας ενάντια στο κοινωνικό στίγμα, που άφηνε η νόσος, όταν χτυπούσε το μέλος μιας οικογένειας.
Από τη μία βλέπεις την ιστορία των κατοίκων της Πλάκας που πρέπει να κρατήσουν μυστική την ασθένεια, να αντιμετωπίσουν το χαμό των δικών τους ανθρώπων, αλλά και να συνεχίσουν τη ζωή τους για χάρη των παιδιών τους. Από την άλλη, στην απέναντι όχθη, στη Σπιναλόγκα, οι μελλοθάνατοι Κρητικοί και Αθηναίοι Χανσενικοί, απομονωμένοι και "φυλακισμένοι" στο νησί, έχουν να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες επιβίωσης, να καταφέρνουν να ξεπεράσουν τα προβλήματα, να παντρευτούν και να κάνουν παιδιά (αν και αυτό απαγορευόταν), να καλλιεργούν, να κάνουν εμπόριο, και να συνεχίσουν να δημιουργούν και να ζουν…
Το "Νησί" μεταφέρεται στη μικρή οθόνη!
Τη διασκευή του βιβλίου και τη μεταφορά του στη μικρή οθόνη έχει αναλάβει το Mega, με σεναριογράφο την Μιρέλλα Παπαοικονόμου και σκηνοθέτη τον πολυβραβευμένο Χανιώτη Θοδωρή Παπαδουλάκη. Το γυρίσματα της σειράς ξεκίνησαν από το Δεκέμβρη του 2009 και τους βασικούς ρόλους των ηρώων ενσαρκώνουν σημαντικοί καλλιτέχνες όπως η Κατερίνα Λέχου, ο Στέλιος Μάινας, ο Αιμίλιος Χειλάκης, η Φιλαρέτη Κομνηνού, ο Γιάννης Στάνκογλου κ.α. Η τηλεοπτική μεταφορά του βιβλίο γίνεται με τη βοήθεια της Victoria Hislop, η οποία είχε αποκαλύψει στο TLIFE ότι επέλεξε την ελληνική παραγωγή, από το να γίνει το βιβλίο της ταινία στο Χόλιγουντ. "Δεν ήθελα “Το Νησί” να γίνει μια ταινία στο Χόλιγουντ γιατί φοβήθηκα ότι θα μπορούσε να εξελιχθεί σε ταινία τρόμου. Οι χολιγουντιανές παραγωγές υπερβάλλουν και υπήρχε ο κίνδυνος να παρουσιάσουν τα σημάδια της ασθένειας με τέτοιο τρόπο που να κάνουν τους ανθρώπους αυτούς να μοιάζουν τρομακτικοί. Εγώ ήθελα να παρουσιαστεί αυτή η ιστορία των ανθρώπων που προσβλήθηκαν από τη λέπρα, αλλά συνεχίζουν να είναι συνάνθρωποί μας και έχουν ανάγκη από φροντίδα. Ήθελα να επικεντρώνεται στις ανθρώπινες ιστορίες και όχι μόνο στην ασθένεια", ανέφερε χαρακτηριστικά η συγγραφέας.Οι συντελεστές που συνεργάζονται στη συγκεκριμένη παραγωγή, εξασφαλίζουν το αρτιότερο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Η εικόνα αποτυπώνεται άριστα μέσα από τη ματιά του διευθυντή φωτογραφίας Βαγγέλη Κατριτζιδάκη. Ο σκηνογράφος Αντώνης Χαλκιάς και οι συνεργάτες του έφτιαξαν από την αρχή όλα τα σκηνικά, προκειμένου να αναπαραστήσουν πιστά την περίοδο από το 1939 έως το 1957. Η Ξανθή Κόντου και η Μαρία Κοντοδήμα, που υπογράφουν την ενδυματολογία, έκαναν έρευνα επί 8 μήνες για τα περίπου 2.000 κοστούμια, που θα χρησιμοποιηθούν στη σειρά. Ο Μίνως Μάτσας, ο οποίος έχει διαπρέψει στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ντύνοντας με τις μελωδίες του κινηματογραφικές ταινίες, θεατρικές παραστάσεις και τηλεοπτικά προγράμματα, υπογράφει τη μουσική.
Τα γυρίσματα ξεκίνησαν τον Δεκέμβριο του 2009 και πραγματοποιούνται στην Κρήτη: Πλάκα, Σπιναλόγκα, Ελούντα, Άγιο Νικόλαο και αλλού, ενώ πραγματοποιήθηκαν γυρίσματα και στο Λονδίνο. Η προεργασία της παραγωγής ξεκίνησε αρκετό καιρό πριν την έναρξη των γυρισμάτων με την κατασκευή των σκηνικών, που πλαισιώνουν τους φυσικούς χώρους και την προετοιμασία των χιλιάδων κοστουμιών.
πηγή: newsit.gr
Βασισμένο στο bestseller της Victoria Hislop, "Το Νησί" φέρνει στο φως μια ιστορία που έχει σημαδέψει τον κόσμο, την ιστορία της Σπιναλόγκας...
Τι ήταν η Σπιναλόγκα;
Η Σπιναλόγκα είναι... ένα μικρό νησάκι το οποίο κλείνει από τα βόρεια τον κόλπο της Ελούντας στην Επαρχία Μεραμπέλλου του νομού Λασιθίου Κρήτης. Το αρχαίο του όνομα ήταν Καλυδών αλλά μετά την κατάληψη του από τους Ενετούς ονομάστηκε Σπιναλόγκα, που σημαίνει μακρύ αγκάθι (spina lunga). Οχυρώθηκε άριστα από τους Ενετούς τόσο από κατασκευαστικής και αρχιτεκτονικής άποψης όσο και από απόψεως αισθητικής του όλου τοπίου που και σήμερα ακόμη διατηρεί την ομορφιά του.
Συγκεκριμένα, άρχισε να οχυρώνεται το 1574 από τους Ενετούς όταν οι Τούρκοι είχαν καταλάβει την Κύπρο. Μετά την κατάληψη της Κρήτης το 1649 από τους Τούρκους, η Σπιναλόγκα έμεινε ακόμη στα χέρια των Ενετών έως το 1715. Το νησί κατελήφθη από τους Τούρκους το 1715 και κατοικείτο από Μουσουλμάνους. Στα μέσα του 19ου αιώνα ο αριθμός των κατοίκων αυξήθηκε εφ’ όσον το νησί αποτέλεσε κοιτίδα εμπορίου. Μετά το 1898 οι περισσότεροι κάτοικοι εγκατέλειψαν το νησί.
Από το 1903 χρησιμοποιήθηκε ως Λεπροκομείο, όπου μεταφέρθηκαν οι πρώτοι 251 λεπροί (Κρητικής καταγωγής), που λόγω αφ΄ενός της αποκρουστικής όψης τους και αφ’ ετέρου της μεταδοτικότητας της ασθένειας κατοικούσαν αρχικά εξορισμένοι και απομονωμένοι από την τοπική κοινωνία, στις απόμακρες παρυφές των πόλεων, σε μέρη τα οποία ονομάζονταν “μεσκηνιές”. Οι συνθήκες ήταν σκληρές αν σκεφτείς πως δεν υπήρχε κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή ενώ ο ιός της λέπρας ήταν μεταδοτικός και δεν θεραπευόταν. Μετά το 1913 μεταφέρθηκαν σταδιακά ασθενείς προερχόμενοι από την υπόλοιπη Ελλάδα αλλά και από άλλες χώρες του εξωτερικού, αυξάνοντας τον αριθμό των ασθενών στους 1000. Η Σπιναλόγκα μετατράπηκε εκείνη την περίοδο σε “Διεθνές Λεπροκομείο”.
Αρχικά, οι συνθήκες διαβίωσης τους δεν ήταν καλές και η Σπιναλόγκα έμοιαζε με μια απέραντη τρώγλη, χωρίς φαρμακευτική αγωγή για τους νοσούντες, ακόμη και χωρίς ελπίδα για κάποιους. Τα πράγματα, όμως, άλλαξαν το 1936, όταν έφθασε στο νησί ο ασθενής Επαμεινώνδας Ρεμουνδάκης, τριτοετής φοιτητής της Νομικής, ο οποίος ιδρύει την "Αδελφότητα Ασθενών Σπιναλόγκας" και αγωνίζεται τα χρόνια που ακολούθησαν για την καλυτέρευση των συνθηκών διαβίωσης των ασθενών. Το 1948 ανακαλύφθηκε στην Αμερική το φάρμακο που θεράπευε τον ιό της λέπρας και από το 1948 έως το 1957 ο αριθμός των ασθενών της Σπιναλόγκας μειώθηκε δραστικά. Άλλοι ασθενείς θεραπεύθηκαν και επέστρεψαν στις ιδιαίτερες πατρίδες τους και άλλοι μεταφέρθηκαν στην Αθήνα για παρακολούθηση στο ειδικό Νοσοκομείο, το Λοιμωδών νόσων που βρίσκεται στην Αγ. Βαρβάρα στο Αιγάλεω, ενώ κάποιοι δεν τα κατάφεραν.
Το 1957, το νησί εγκαταλείφθηκε και πολλά από τα κτίρια του κατεδαφίστηκαν. Σήμερα αποτελεί αρχαιολογικό χώρο και κάποια κτίρια αναστηλώνονται. Θεωρείται τουριστικός προορισμός για ημερήσιες εκδρομές και κολύμπι και ο αριθμός των τουριστών που την επισκέπτονται αγγίζει τους 300.000. Παρ΄όλα αυτά κάποια ερείπια, απομεινάρια άλλων εποχών μένουν για να θυμίζουν αυτούς τους ανθρώπους. Μανώλης Φουντουλάκης: Ο άνθρωπος που νίκησε τη λέπρα...Ο Μανώλης Φουντουλάκης είναι ο άνθρωπος που βοήθησε την Victoria Hislop και αποτέλεσε πηγή έμπνευσής της για το βιβλίο "Το Νησί". Πρόκειται για έναν άνθρωπο που έζησε στη Σπιναλόγκα και θεραπεύτηκε από τη νόσο, αλλά δυστυχώς έχασε τη μάχη με τη ζωή τον περασμένο Μάιο σε ηλικία 87 χρόνων. "Για 'μένα ήταν πολύ σημαντικό να είμαι προσεχτική με τις αυθεντικές ιστορίες και υπήρχε και η βοήθεια ενός Κρητικού, του Μανώλη Φουντουλάκη, που έζησε σ' αυτά τα μέρη και μου μίλησε πολύ για τον τρόπο ζωής τους και μου έλεγε να προσέχω γιατί είναι πραγματική ιστορία και όχι ένας μύθος ή κάτι που ανήκει στη φαντασία", αναφέρει χαρακτηριστικά η συγγραφέας σε συνέντευξή της στο TLIFE.Ο ίδιος ο Μανώλης Φουντουλάκης αποτελούσε ίσως την ιστορική μορφή που είχε ζήσει στη Σπιναλόγκα και μπορούσε να διηγηθεί τις ιστορίες, του πόνους, τους φόβους, αλλά και τα γλέντια και τις χαρές που είχαν ζήσει εκεί όλοι οι νοσούντες. Ήταν τα μάτια και τα αυτία της Victoria Hislop και αυτός που την μύησε στα κρυφά μονοπάτια της ψυχής των ανθρώπων που είχαν ζήσει εκεί. Ο ίδιος μεταφέρθηκε στο νησί στις 18 Φεβρουαρίου του 1949, σε ηλικία είκοσι έξι χρονών, όταν ήταν αστυφύλακας στον Πειραιά. Από το 1980 που αποθεραπεύτηκε ζούσε στην Πάνω Ελούντα, απέναντι από το νησί της Σπιναλόγκας μέχρι και τα 87 του χρόνια.
Τα πρώτα χρόνια της ασθένειας ήταν γι' αυτόν βασανιστικά, καθώς είχε να αντιμετωπίσει όχι μόνο των πόνο του σώματος, αλλά και της ψυχής, καθώς έπρεπε να μείνει μόνος μακριά από την οικογένειά του και την αγαπημένη του Λενιώ και ταυτόχρονα, να αντιμετωπίσει την ταμπέλα του "λεπρού" που θα του έβαζαν οι συγχωριανοί του. Το 1951 πήρε μια άδεια έξι μηνών, καθώς οι κηλίδες είχαν εξαφανιστεί και οι εξετάσεις ήταν καθαρές. Βρήκε δουλειά ως φύλακας σε μια αποθήκη του υπουργείου Δημοσίων Εργων στο Κερατσίνι και το ΄54 πήρε το Λενιώ του και στεφανωθήκαν στο Σεληνάρι, παρά τις αντιρρήσεις της οικογένειάς της. Έκαναν μια κόρη έναν χρόνο μετά και άρχισαν να χτίζουν το σπίτι τους. Η αρρώστια, όμως, δεν είχε πει την τελευταία κουβέντα, καθώς τον Νοέμβριο του 1973 έπαθε την υποτροπή. Χειροτέρευε μέρα με τη μέρα, αλλά δεν είχε πει τίποτα στην κόρη του που ήθελε να μπει στη Νομική σχολή. Αναγκάστηκε να μπει στο νοσοκομείο, αλλά η οικογένειά του ήταν πάντα εκεί. Το 1978, άρχισε να νικά την ασθένεια, αλλά έχασε την γυναίκα του και έμεινε μόνος με την κόρη του.
Σε μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις που είχε δώσει στο Βήμα, είχε πει: "Το “Νησί” της Hislop θα βάλει τέλος στην προκατάληψη. Δεν είναι και λίγο να μιλάει κανείς για τον γάμο μιας άρρωστης με τον γιατρό της. Ομως ταφόπλακα δεν μπαίνει τελικά στην προκατάληψη. Είναι άξιος ακόμη κάποιος να με δείξει με το δάχτυλό του και να πει: Να, αυτός είναι ο λεπρός!."
Ο Μανώλης Φουντουλάκης είχε βρεθεί για αρκετά χρόνια στη Σπιναλόγκα και περιγράφει πέρα από τις άσχημες στιγμές και κάποιες καταστάσεις με γλέντια και χαρές, καθώς η ζωή συνεχίζεται και υπήρξαν άνθρωποι που δεν το έβαλαν ποτέ κατω. Αυτή η δύναμη ψυχής και το θάρρος παρουσιάζεται και στις καταστάσεις που βιώνουν οι χανσενικοί στο "Νησί", το οποίο προσπαθεί να δείξει μέσα από την ιστορία της Ελένης και του Γιώργη Πετράκη, πως η αγάπη και η ελπίδα δύσκολα θα πεθάνουν...
Το bestseller της Victoria Hislop εμπνευσμένο από τη Σπιναλόγκα!
Το βιβλίο της Victoria Hislop "Το Νησί" μιλά για τη ζωή στη Σπιναλόγκα και τον τρόπο διαβίωσης των λεπρών, δίνοντας ένα τέλος στην προκατάληψη και προσπαθώντας ν' αγγίξει την ανθρώπινη πλευρά των συγκεκριμένων καταστάσεων. Το βιβλίο της έγινε διεθνές bestseller με 2.000.000 πωλήσεις εκ των οποίων 300.000 πραγματοποιήθηκαν στην Ελλάδα. Εκδόθηκε το 2005 στην Αγγλία, το 2007 στην Ελλάδα και σε 23 ακόμη χώρες. Μέσα σε 4 χρόνια κατάφερε να εκτοξευθεί στις λίστες των πιο επιτυχημένων μυθιστορημάτων παγκοσμίως.
Η ιστορία ξεκινά το 1939, φθάνει έως και το 2001 και είναι βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα που αφορούν στη ζωή των κατοίκων της Πλάκας και της Σπιναλόγκας, οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι με τη νόσο του Χάνσεν (της λέπρας). Ο αγώνας των λεπρών της Σπιναλόγκας για επιβίωση και για καλύτερες συνθήκες ζωής, πλέκεται με τον αγώνα των κατοίκων της Πλάκας ενάντια στο κοινωνικό στίγμα, που άφηνε η νόσος, όταν χτυπούσε το μέλος μιας οικογένειας.
Από τη μία βλέπεις την ιστορία των κατοίκων της Πλάκας που πρέπει να κρατήσουν μυστική την ασθένεια, να αντιμετωπίσουν το χαμό των δικών τους ανθρώπων, αλλά και να συνεχίσουν τη ζωή τους για χάρη των παιδιών τους. Από την άλλη, στην απέναντι όχθη, στη Σπιναλόγκα, οι μελλοθάνατοι Κρητικοί και Αθηναίοι Χανσενικοί, απομονωμένοι και "φυλακισμένοι" στο νησί, έχουν να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες επιβίωσης, να καταφέρνουν να ξεπεράσουν τα προβλήματα, να παντρευτούν και να κάνουν παιδιά (αν και αυτό απαγορευόταν), να καλλιεργούν, να κάνουν εμπόριο, και να συνεχίσουν να δημιουργούν και να ζουν…
Το "Νησί" μεταφέρεται στη μικρή οθόνη!
Τη διασκευή του βιβλίου και τη μεταφορά του στη μικρή οθόνη έχει αναλάβει το Mega, με σεναριογράφο την Μιρέλλα Παπαοικονόμου και σκηνοθέτη τον πολυβραβευμένο Χανιώτη Θοδωρή Παπαδουλάκη. Το γυρίσματα της σειράς ξεκίνησαν από το Δεκέμβρη του 2009 και τους βασικούς ρόλους των ηρώων ενσαρκώνουν σημαντικοί καλλιτέχνες όπως η Κατερίνα Λέχου, ο Στέλιος Μάινας, ο Αιμίλιος Χειλάκης, η Φιλαρέτη Κομνηνού, ο Γιάννης Στάνκογλου κ.α. Η τηλεοπτική μεταφορά του βιβλίο γίνεται με τη βοήθεια της Victoria Hislop, η οποία είχε αποκαλύψει στο TLIFE ότι επέλεξε την ελληνική παραγωγή, από το να γίνει το βιβλίο της ταινία στο Χόλιγουντ. "Δεν ήθελα “Το Νησί” να γίνει μια ταινία στο Χόλιγουντ γιατί φοβήθηκα ότι θα μπορούσε να εξελιχθεί σε ταινία τρόμου. Οι χολιγουντιανές παραγωγές υπερβάλλουν και υπήρχε ο κίνδυνος να παρουσιάσουν τα σημάδια της ασθένειας με τέτοιο τρόπο που να κάνουν τους ανθρώπους αυτούς να μοιάζουν τρομακτικοί. Εγώ ήθελα να παρουσιαστεί αυτή η ιστορία των ανθρώπων που προσβλήθηκαν από τη λέπρα, αλλά συνεχίζουν να είναι συνάνθρωποί μας και έχουν ανάγκη από φροντίδα. Ήθελα να επικεντρώνεται στις ανθρώπινες ιστορίες και όχι μόνο στην ασθένεια", ανέφερε χαρακτηριστικά η συγγραφέας.Οι συντελεστές που συνεργάζονται στη συγκεκριμένη παραγωγή, εξασφαλίζουν το αρτιότερο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Η εικόνα αποτυπώνεται άριστα μέσα από τη ματιά του διευθυντή φωτογραφίας Βαγγέλη Κατριτζιδάκη. Ο σκηνογράφος Αντώνης Χαλκιάς και οι συνεργάτες του έφτιαξαν από την αρχή όλα τα σκηνικά, προκειμένου να αναπαραστήσουν πιστά την περίοδο από το 1939 έως το 1957. Η Ξανθή Κόντου και η Μαρία Κοντοδήμα, που υπογράφουν την ενδυματολογία, έκαναν έρευνα επί 8 μήνες για τα περίπου 2.000 κοστούμια, που θα χρησιμοποιηθούν στη σειρά. Ο Μίνως Μάτσας, ο οποίος έχει διαπρέψει στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ντύνοντας με τις μελωδίες του κινηματογραφικές ταινίες, θεατρικές παραστάσεις και τηλεοπτικά προγράμματα, υπογράφει τη μουσική.
Τα γυρίσματα ξεκίνησαν τον Δεκέμβριο του 2009 και πραγματοποιούνται στην Κρήτη: Πλάκα, Σπιναλόγκα, Ελούντα, Άγιο Νικόλαο και αλλού, ενώ πραγματοποιήθηκαν γυρίσματα και στο Λονδίνο. Η προεργασία της παραγωγής ξεκίνησε αρκετό καιρό πριν την έναρξη των γυρισμάτων με την κατασκευή των σκηνικών, που πλαισιώνουν τους φυσικούς χώρους και την προετοιμασία των χιλιάδων κοστουμιών.
πηγή: newsit.gr
Victoria Hislop, το Νησί
Δευτέρα, 23 Απρίλιος 2007 05:21
Η λογοτεχνική Σπιναλόγκα στο κατώφλι της διεθνούς αναγνώρισης.
Του ΚΩΣΤΗ Ε. ΜΑΥΡΙΚΑΚΗ
Όταν πάτησε με τον άντρα της και τα παιδιά της για πρώτη φορά το πόδι της στο νησί, όπως λέει η ίδια, έχοντας μοναδκό εφόδιο έναν τουριστικό οδηγό που αγόρασε από την Ελούντα, ένιωσε στην ατμόσφαιρα κάτι να την ηλεκτρίζει. Ο ξερόβραχος που οι περισσότεροι πήγαιναν προκαταλημμένοι, αφού τον είχαν ταυτίσει με μια επίγεια κόλαση του Δάντη, τη μάγεψε, την εντυπωσίασε, τη σημάδεψε. Η ψυχή, η καρδιά, το μυαλό της μα περισσότερο η φαντασία και οι αισθήσεις της αιχμαλωτίστηκαν.Ένιωσε κάτι το ανεξήγητο να την έλκει. Γύρισε και ξαναγύρισε μόνη, αρκετές φορές, παίρνοντας το καΐκι από την Πλάκα, και περιδιαβαίνοντας ατέλειωτες ώρες στο φρούριο, έκανε με όλες τις αισθήσεις της μια ενσάρκωση των μυστικών σημάτων που πλανώνταν πάνω στην αλγηδόνα νήσο πριν από περίπου 70 χρόνια: Ο καϊκτσής την είχε πια γνωρίσει, και νομίζοντας ότι ως αρχαιολόγος συνόδευε τους εργάτες που δούλευαν στις αναστηλωτικές εργασίες, δεν της έκοβε εισιτήιο...
Το άκουσμα του τριξίματος των παραθυρόφυλλων από τα σκουριασμένα μάσκουλα, η μυρωδιά της κάπνας στο εγκαταλελειμμένο τζάκι, η εικόνα του παλιού νοσοκομείου πλάι στις ακόμη ακμάζουσες φραγκοσυκιές, η γεύση του αρμυρού πελαγίσου αέρα που σου ραπίζει το πρόσωπο διαπερνώντας της κανονιοθυρίδες της παλιάς βενετσιάνικης μετζαλούνας, η αφή του παρατημένου και σκουριασμένου κλίβανου αποστείρωσης, ήταν μόνο από τα λίγα ερεθίσματα....
Η φωτοπλημμύρα του ελληνικού καλοκαιρινού τοπίου, και το βαθύ ταξίδι στο παρελθόν του νησιού, ακολούθησαν τη Βρτανίδα συγγραφέα στο μουντό χειμωνιάτικο Λονδίνο και της προσέφεραν μια αέναη και ανεξάντλητη δυναμική για νΆ αρχίσει να υφαίνει μιαν εκπληκτική μυθυστορία με επίκεντρο τη χανσενική αποικία στη Σπιναλόγκα. Ψάχνοντας από τον τηλεφωνικό κατάλογο, βρήκε επίθετα για να συνταιριάει τους ήρωές της! Το αποτέλεσμα; Ένα ιστορικό μυθιστόρημα που έφερε πάνω από 850.000 πωλήσεις στην Αγγλία, απέσπασε τις καλύτερες κριτικές από τις πιο μεγάλες αγγλικές εφημερίδες όπως ο Observer και οι Times και της χάρισε το βραβείο του καλύτερου πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα, γνωστό στους Βρετανούς ως Nibbies, ένας θεσμός όπως είναι τα Οσκαρ για τον κινηματογράφο. Αυτό ήταν μόνο η αρχή: Τα δικαιώματα αγοράστηκαν σε 16 χώρες ενώ στην Ελλάδα κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες από τις εκδόσεις Διόπτρα. Ταυτόχρονα ετοιμάζεται για να κυκλοφορήσει στη Νορβηγία, στη Γερμανία, στην Ολλανδία, στην Ιταλία, στην Πορτογαλία, στη Ρωσία, στη Σουηδία, στην Τσεχία, στη Λιθουανία, στο Ισραήλ, στην Πολωνία, στη Σερβία, στην Κροατία και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σημαντικό ρόλο για τη σωστή ελληνική μετάφραση και την υιοθέτηση της ντοπιολαλιάς και των ιδιωματισμών που θα ληφθούν υπόψη και στις άλλες γλώσσες, έκανε ο συμπολίτης μας και μέλος του Δ.Σ. του ΠΟΔΑΝ, ο Στέλιος Κτενιαδάκης ο οποίος ανακάλυψε το βιβλίο στην αγγλική έκδοση, και πρότεινε την προσπάθεια της αξιοποίησής του για την προβολή του τόπου μας, ιδέα που με ενθουσιασμό υιοθέτησε ο πρόεδρος του ΠΟΔΑΝ Μανόλης Θραψανιώτης. Όμως αξιοσημείωτο είναι ότι την ελληνική έκδοση προλογίζει ο ακούραστος Ελουντιανός έφηβος Μανόλης Φουντουλάκης από τους τελευταίους επιζώντες, αποθεραπευθής πρώην χανσενικός που παρά τα 84 χρόνια του, δεν παύει να διακηρύττει την αγάπη του για ο,τιδήποτε συμβάλλει στη διάσωση της ντόπιας ιστορικής, πολιτισμικής κληρονομιάς και παράδοσής, και να αγωνίζεται για να καταρρίψει την προκατάληψη που υπήρχε για τη νόσο του Χάνσεν μια που σήμερα έχει τελείως εξαλειφτεί από τις δυτικές κοινωνίες.
Ήδη οι αναγνώστες της ΑΝΑΤΟΛΗΣ γνωρίζουν την υπόθεση του βιβλίου: Ο πόλεμος, η τραγωδία και η ακατάλυτη δύναμη της ψυχής, συνθέτουν τους πρωταγωνιστές του: η Αλέξις ανυπομονεί να μάθει για το άγνωστο παρελθόν της μητέρας της Σοφίας, που τόσα χρόνια της έκρυβε. Ξέρει μοναχά, ότι η μητέρα της μγάλωσε σΆ ένα μικρό χωριό της Κρήτης προτού φύγει οριστικά για το Λονδίνο. Όταν αποφασίζει να επισκεφτεί την Κρήτη, η Σοφία της δίνει ένα γράμμα για μια παλιά της φίλη, τη Φωτεινή που ζει στην Πλάκα. ΑπΆ αυτήν υπόσχεται πως θα μάθει την αλήθεια. Έκπληκτη, η ¶λεξις ανακαλύπτει, ότι η ζωή της οικογένειάς της συνδέεται άμεσα με το μικρό εγκαταλειμμένο νησί της Σπιναλόγκας, πρώην αποικία Λεπρών. Μαθαίνει για την ιστορία της γιαγιάς της και της μητέρας της, όπως και τη διάλυση της οικογένειάς της από τον πόλεμο....
Το σύνολο του βιβλίου, είναι ένας ύμνος και ένα εγκώμιο για την κρητική λεβεντιά, το κρητικό φιλότιμο, την κρητική φιλοξενία και αυθορμητισμό, την αντίσταση, την κρητική παράδοση, την κρητική διατροφή, την ιστορία και τον πολιτισμό, τα ήθη και τα έθιμά μας...
Διαπερνάται στο σύνολό του από ένα έντονο λυρικό και συναισθηματικό ύφος που για τους γνωρίζοντες, πέραν του ότι αποτελεί έκπληξη, επιφέρει και έντονη συγκίνηση από τις μνήμες που ξυπνά...
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, ότι κάποιοι ήδη το έχουν χαρακτηρίσει ως το καινούργιο «μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι» αφού γίνεται λόγος για βέβαιη αναμενόενη κινηματογραφική διασκευή του.
Η Βικτώρια, κατόρθωσε να αξιοποιήσει στο έπακρο, εκείνο το τμήμα της ύπαρξής της που είναι χάρισμα και όχι απόκτημα: Στην ικανότητά της να συνθέσει ένα μυθιστόρημα που αποδίδει τη δίκαιη, την πραγματική και την αληθινή χανσενική κοινωνία και το μικρόκοσμο της Σπιναλόγκας. Στη μαεστρία της να αποκρυπτογραφήσει και να αναδείξει πέρα από την αλγεσίδωρο και την δακρυόεσσα νήσο, πέρα από τη δαντική κόλαση, τη φθορά και την τραγωδία, την αληθινή ομορφιά της ζωής και της καθημερινότητας των εγκλείστων: Αυτών που τα μέχρι σήμερα ταμπού και ρατσιστικά ψήγματα τους ήθελαν «αναχωρητές», αντί «ερχόμενους» της κοινωνίας, η συγγραφέας αναδεικνύει την άλλη διάσταση: Εκείνη που ελκύει στη ζωή, στην αισιοδοξία, στην ελπίδα, στην ομορφιά, στο αύριο και στην προσωπική Ανάσταση που καθένας έλπιζε μέσα από την καθημερινή χαρμολύπη της βιωτής του. Έννοιες που ποτέ δεν λείψανε από το νησί, και σηματοδοτούν την άλλη, την αληθινή διάσταση της ύστερης ιστορίας του...
Το βιβλίο αποτελεί ένα σταυροφόρο σάλπισμα για την αλήθεια εκείνου που μέχρι σήμερα, η ιστορία αλλά και κανένα από τα λογοτεχνικά δημιουργήματα που αφορούν την περίοδο αυτή στο νησί δεν έχουν αναδείξει. Η Βικτώρια, κατόρθωσε να επαληθεύσει την άποψη του Κόνραντ, ότι «η λογοτεχνία είναι η προσπάθεια να αποδώσεις την υψηλότερη δυνατή δικαιοσύνη στο ορατό σύμπαν. Είναι αυτό που προσπαθεί να ανακαλύψε στην ύλη και στα γεγονότα της ζωής, το θεμελιώδες, το σταθερό, το ουσιώδες» αλλά και το αληθινό όπως θα πρόσθετε ο υποφαινόμενος. Αλλά όχι μόνο αυτό: η Βικτώρια δικαίωσε την ιδέα ότι η λογοτεχνία μέσα στη σημερινή κοινωνία, είναι ο μόνος χώρος όπου η δύναμη του αριθμού δεν έχει πέρση. Και ακριβώς, η αυξανόμενη διεθνής καταξίωση του βιβλίου της, δείχνει πόσο αρμονικά βρίσκεται η γραφίδα της με την αντίληψη ότι η τέχνη είναι η μόνη εναπομένουσα πολέμιος της ισχύος που κατάντησε να έχει στους καιρούς μας η ποσοτική αποτίμηση των αξιών.
Το βιβλίο όμως της Βικτώριας το διαπερνά και μιαν άλλη κρυφή βουλή: Το πλήρωμα του χρόνου έφτασε για να ενταχτεί η οχυρή νησίδα ως αυτούσιο μνημειακό σύνολο στον κατάλογο προστασίας της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO, αφού πληρεί όλα τα κριτήρια που έχει θεσπίσει η διεθνής κοινότητα. Αίτημα που η μέχρι σήμερα αδιαφορία του ΥΠ.ΠΟ. και ο ψευδοελιτισμός των προηγούμενων δημοτικών αρχών υποβάθμιζαν. Η Βικτώρια αποτελεί τον καλύτερο πρεσβευτή όχι μόνο σΆ αυτή την προσπάθεια, αλλά και στη διεθνή τουριστική προβολή του τόπου μας. Η τοπική κοινωνία μέσω της δημοτική αρχής, ως ελάχιστη ανταπόδοση, κατά την επικείμενη επίσημη παρουσίαση του βιβλίου στην Ελούντα, οφείλει να της ανταποδώσει την προσήκουσα τιμή. Ήδη η οικογένεια Χίσλοπ απέκτησε το δικό της σπίτι στην περιοχή μας για να περνά τις καλοκαιρινές διακοπές της. ¶λλωστε, όπως η ίδια επβεβαιώνει «νοιώθει περισσότερο Ελληνίδα παρά Αγγλίδα. Έχω μάλλον γεννηθεί σε λάθος μέρος» λέει.
ΚΩΣΤΗΣ Ε. ΜΑΥΡΙΚΑΚΗΣ
Πολιτικός Μηχανικός
komavr@otenet.gr
Το Νησί
Του ΚΩΣΤΗ Ε. ΜΑΥΡΙΚΑΚΗ
Όταν πάτησε με τον άντρα της και τα παιδιά της για πρώτη φορά το πόδι της στο νησί, όπως λέει η ίδια, έχοντας μοναδκό εφόδιο έναν τουριστικό οδηγό που αγόρασε από την Ελούντα, ένιωσε στην ατμόσφαιρα κάτι να την ηλεκτρίζει. Ο ξερόβραχος που οι περισσότεροι πήγαιναν προκαταλημμένοι, αφού τον είχαν ταυτίσει με μια επίγεια κόλαση του Δάντη, τη μάγεψε, την εντυπωσίασε, τη σημάδεψε. Η ψυχή, η καρδιά, το μυαλό της μα περισσότερο η φαντασία και οι αισθήσεις της αιχμαλωτίστηκαν.
Το άκουσμα του τριξίματος των παραθυρόφυλλων από τα σκουριασμένα μάσκουλα, η μυρωδιά της κάπνας στο εγκαταλελειμμένο τζάκι, η εικόνα του παλιού νοσοκομείου πλάι στις ακόμη ακμάζουσες φραγκοσυκιές, η γεύση του αρμυρού πελαγίσου αέρα που σου ραπίζει το πρόσωπο διαπερνώντας της κανονιοθυρίδες της παλιάς βενετσιάνικης μετζαλούνας, η αφή του παρατημένου και σκουριασμένου κλίβανου αποστείρωσης, ήταν μόνο από τα λίγα ερεθίσματα....
Η φωτοπλημμύρα του ελληνικού καλοκαιρινού τοπίου, και το βαθύ ταξίδι στο παρελθόν του νησιού, ακολούθησαν τη Βρτανίδα συγγραφέα στο μουντό χειμωνιάτικο Λονδίνο και της προσέφεραν μια αέναη και ανεξάντλητη δυναμική για νΆ αρχίσει να υφαίνει μιαν εκπληκτική μυθυστορία με επίκεντρο τη χανσενική αποικία στη Σπιναλόγκα. Ψάχνοντας από τον τηλεφωνικό κατάλογο, βρήκε επίθετα για να συνταιριάει τους ήρωές της! Το αποτέλεσμα; Ένα ιστορικό μυθιστόρημα που έφερε πάνω από 850.000 πωλήσεις στην Αγγλία, απέσπασε τις καλύτερες κριτικές από τις πιο μεγάλες αγγλικές εφημερίδες όπως ο Observer και οι Times και της χάρισε το βραβείο του καλύτερου πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα, γνωστό στους Βρετανούς ως Nibbies, ένας θεσμός όπως είναι τα Οσκαρ για τον κινηματογράφο. Αυτό ήταν μόνο η αρχή: Τα δικαιώματα αγοράστηκαν σε 16 χώρες ενώ στην Ελλάδα κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες από τις εκδόσεις Διόπτρα. Ταυτόχρονα ετοιμάζεται για να κυκλοφορήσει στη Νορβηγία, στη Γερμανία, στην Ολλανδία, στην Ιταλία, στην Πορτογαλία, στη Ρωσία, στη Σουηδία, στην Τσεχία, στη Λιθουανία, στο Ισραήλ, στην Πολωνία, στη Σερβία, στην Κροατία και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σημαντικό ρόλο για τη σωστή ελληνική μετάφραση και την υιοθέτηση της ντοπιολαλιάς και των ιδιωματισμών που θα ληφθούν υπόψη και στις άλλες γλώσσες, έκανε ο συμπολίτης μας και μέλος του Δ.Σ. του ΠΟΔΑΝ, ο Στέλιος Κτενιαδάκης ο οποίος ανακάλυψε το βιβλίο στην αγγλική έκδοση, και πρότεινε την προσπάθεια της αξιοποίησής του για την προβολή του τόπου μας, ιδέα που με ενθουσιασμό υιοθέτησε ο πρόεδρος του ΠΟΔΑΝ Μανόλης Θραψανιώτης. Όμως αξιοσημείωτο είναι ότι την ελληνική έκδοση προλογίζει ο ακούραστος Ελουντιανός έφηβος Μανόλης Φουντουλάκης από τους τελευταίους επιζώντες, αποθεραπευθής πρώην χανσενικός που παρά τα 84 χρόνια του, δεν παύει να διακηρύττει την αγάπη του για ο,τιδήποτε συμβάλλει στη διάσωση της ντόπιας ιστορικής, πολιτισμικής κληρονομιάς και παράδοσής, και να αγωνίζεται για να καταρρίψει την προκατάληψη που υπήρχε για τη νόσο του Χάνσεν μια που σήμερα έχει τελείως εξαλειφτεί από τις δυτικές κοινωνίες.
Το Νησί
Το σύνολο του βιβλίου, είναι ένας ύμνος και ένα εγκώμιο για την κρητική λεβεντιά, το κρητικό φιλότιμο, την κρητική φιλοξενία και αυθορμητισμό, την αντίσταση, την κρητική παράδοση, την κρητική διατροφή, την ιστορία και τον πολιτισμό, τα ήθη και τα έθιμά μας...
Διαπερνάται στο σύνολό του από ένα έντονο λυρικό και συναισθηματικό ύφος που για τους γνωρίζοντες, πέραν του ότι αποτελεί έκπληξη, επιφέρει και έντονη συγκίνηση από τις μνήμες που ξυπνά...
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, ότι κάποιοι ήδη το έχουν χαρακτηρίσει ως το καινούργιο «μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι» αφού γίνεται λόγος για βέβαιη αναμενόενη κινηματογραφική διασκευή του.
Η Βικτώρια, κατόρθωσε να αξιοποιήσει στο έπακρο, εκείνο το τμήμα της ύπαρξής της που είναι χάρισμα και όχι απόκτημα: Στην ικανότητά της να συνθέσει ένα μυθιστόρημα που αποδίδει τη δίκαιη, την πραγματική και την αληθινή χανσενική κοινωνία και το μικρόκοσμο της Σπιναλόγκας. Στη μαεστρία της να αποκρυπτογραφήσει και να αναδείξει πέρα από την αλγεσίδωρο και την δακρυόεσσα νήσο, πέρα από τη δαντική κόλαση, τη φθορά και την τραγωδία, την αληθινή ομορφιά της ζωής και της καθημερινότητας των εγκλείστων: Αυτών που τα μέχρι σήμερα ταμπού και ρατσιστικά ψήγματα τους ήθελαν «αναχωρητές», αντί «ερχόμενους» της κοινωνίας, η συγγραφέας αναδεικνύει την άλλη διάσταση: Εκείνη που ελκύει στη ζωή, στην αισιοδοξία, στην ελπίδα, στην ομορφιά, στο αύριο και στην προσωπική Ανάσταση που καθένας έλπιζε μέσα από την καθημερινή χαρμολύπη της βιωτής του. Έννοιες που ποτέ δεν λείψανε από το νησί, και σηματοδοτούν την άλλη, την αληθινή διάσταση της ύστερης ιστορίας του...
Το βιβλίο αποτελεί ένα σταυροφόρο σάλπισμα για την αλήθεια εκείνου που μέχρι σήμερα, η ιστορία αλλά και κανένα από τα λογοτεχνικά δημιουργήματα που αφορούν την περίοδο αυτή στο νησί δεν έχουν αναδείξει. Η Βικτώρια, κατόρθωσε να επαληθεύσει την άποψη του Κόνραντ, ότι «η λογοτεχνία είναι η προσπάθεια να αποδώσεις την υψηλότερη δυνατή δικαιοσύνη στο ορατό σύμπαν. Είναι αυτό που προσπαθεί να ανακαλύψε στην ύλη και στα γεγονότα της ζωής, το θεμελιώδες, το σταθερό, το ουσιώδες» αλλά και το αληθινό όπως θα πρόσθετε ο υποφαινόμενος. Αλλά όχι μόνο αυτό: η Βικτώρια δικαίωσε την ιδέα ότι η λογοτεχνία μέσα στη σημερινή κοινωνία, είναι ο μόνος χώρος όπου η δύναμη του αριθμού δεν έχει πέρση. Και ακριβώς, η αυξανόμενη διεθνής καταξίωση του βιβλίου της, δείχνει πόσο αρμονικά βρίσκεται η γραφίδα της με την αντίληψη ότι η τέχνη είναι η μόνη εναπομένουσα πολέμιος της ισχύος που κατάντησε να έχει στους καιρούς μας η ποσοτική αποτίμηση των αξιών.
Το βιβλίο όμως της Βικτώριας το διαπερνά και μιαν άλλη κρυφή βουλή: Το πλήρωμα του χρόνου έφτασε για να ενταχτεί η οχυρή νησίδα ως αυτούσιο μνημειακό σύνολο στον κατάλογο προστασίας της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO, αφού πληρεί όλα τα κριτήρια που έχει θεσπίσει η διεθνής κοινότητα. Αίτημα που η μέχρι σήμερα αδιαφορία του ΥΠ.ΠΟ. και ο ψευδοελιτισμός των προηγούμενων δημοτικών αρχών υποβάθμιζαν. Η Βικτώρια αποτελεί τον καλύτερο πρεσβευτή όχι μόνο σΆ αυτή την προσπάθεια, αλλά και στη διεθνή τουριστική προβολή του τόπου μας. Η τοπική κοινωνία μέσω της δημοτική αρχής, ως ελάχιστη ανταπόδοση, κατά την επικείμενη επίσημη παρουσίαση του βιβλίου στην Ελούντα, οφείλει να της ανταποδώσει την προσήκουσα τιμή. Ήδη η οικογένεια Χίσλοπ απέκτησε το δικό της σπίτι στην περιοχή μας για να περνά τις καλοκαιρινές διακοπές της. ¶λλωστε, όπως η ίδια επβεβαιώνει «νοιώθει περισσότερο Ελληνίδα παρά Αγγλίδα. Έχω μάλλον γεννηθεί σε λάθος μέρος» λέει.
ΚΩΣΤΗΣ Ε. ΜΑΥΡΙΚΑΚΗΣ
Πολιτικός Μηχανικός
komavr@otenet.gr
18 Μαΐου 2011
Η µεγάλη γιορτή των µουσείων
Δεν πρόλαβαν να σβήσουν τα φώτα από την Ευρωπαϊκή Νύχτα Μουσείων, που γιορτάστηκε το Σάββατο, και σήµερα ξηµέρωσε η Διεθνής Ηµέρα Μουσείων. Και µπορεί τα ελληνικά µουσεία να µην έχουν πολλούς λόγους να γιορτάζουν – δεν είναι λίγα εκείνα που υπολειτουργούν διότι δεν διαθέτουν φυλακτικό προσωπικό, ενώ η πτώση της επισκεψιµότητάς τους σε ορισµένες περιπτώσεις φτάνει έως και το 30% –, ωστόσο δεν το βάζουν κάτω. Ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες τους για τον σηµερινό εορτασµό, µας υποδέχονται µε ελεύθερη είσοδο, ετοιµάζουν εκδηλώσεις για να µας καλωσορίσουν και, παρά το γεγονός ότι γιορτάζουν την «ηµέρα», πολλά είναι εκείνα που θα ξενυχτήσουν κάτω από το ολόγιοµο φεγγάρι. Ανοιχτό έως τα µεσάνυχτα εκτάκτως απόψε το Νέο Μουσείο Ακρόπολης (Διονυσίου Αρεοπαγίτου 15), ενώ από τις 20.30 στο προαύλιο η Συµφωνική Ορχήστρα του Δήµου Αθηναίων υπό τον Ε. Καλκάνη και η Μεικτή Χορωδία του Δήµου υπό τον Στ. Μπερή θα ερµηνεύσουν έργα των Μπετόβεν, Μουσόργκσκι και Μποροντίν. Μία µόλις ανάσα από τη «δύσκολη» οδό Τοσίτσα, µοιάζει µε όαση το αίθριο του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου (Πατησίων 44), όπου απόψε στις 19.00 η χορωδία της ΕΡΤ θα ερµηνεύσει τον «Μεγάλο Ερωτικό» του Μάνου Χατζιδάκι υπό τον Δηµήτρη Μπουζάνη.
Τζαζ ρυθµούς θα απολαύσουν όσοι σπεύσουνστο Μουσείο Μπενάκη (Πειραιώς 138 και Ανδρονίκου) από το κουαρτέτο της Ορχήστρας Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ και τους παραγωγούς του Kosmos, από τις 21.00,
ενώ οι εκθέσεις του µουσείου θα είναι ανοιχτές έως τις 20.00 και στο πωλητήριο οι εκπτώσεις θα κυµαίνονται από 10% έως 50%. Αν πάλι οι µουσικές προτιµήσεις σας είναι πιο παραδοσιακές, ένα ταξίδι στη µουσική της Κωνσταντινούπολης, της Ιωνίας, του Αιγαίου και της Κύπρου σάς περιµένει από τις 20.00 στο Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Οργάνων (Διογένους 1-3).
Κεντρική εκδήλωση τωνεορτασµών που έχουν ως θέµα τα µουσεία και τη µνήµη θα γίνει στις 19.30 στο Μουσείο Μικρασιατικού Ελληνισµού «Φιλιώ Χαϊδεµένου» (Δεκελείας και Ατταλείας, Ν. Φιλαδέλφεια) µε την συµµετοχή του υπουργού Πολιτισµού και Τουρισµού, Παύλου Γερουλάνου. Πιο επίκαιρο από ποτέ, το χρήµα δεν θα µπορούσε να λείπει από τη γιορτή των µουσείων. Γι’ αυτό και το νεοσύστατο Μουσείο της Τραπέζης Ελλάδος (Αµερικής 3) θα είναι ανοιχτό για να µας αποκαλύψει τη σχέση της Ακρόπολης µε το χρήµα, αλλά και να µας µυήσει στη σύχρονη νοµισµατική ιστορία της Ελλάδας µέσα από ξεναγήσεις στις 11.00 και στις 17.00. Το δε γειτονικό Νοµισµατικό Μουσείο (Πανεπιστηµίου 12) στις 12.00 παρουσιάζει τα αρχαιολογικά ταξίδια του ανασκαφέα της Τροίας και των Μυκηνών, Ερρίκου Σλίµαν, µέσα από την αποτύπωσή τους στην κατοικία του, που σήµερα στεγάζει το µουσείο.
Ώς τα µεσάνυχτα θα υποδέχεται τους επισκέπτες και το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (Β. Γεωργίου 17-19 και Ρηγίλλης) µε οπτικοακουστικά και ηχητικά έργα στο αίθριο και το περιστύλιο, ενώ µπαζάρ µε 50% έκπτωση θα λειτουργεί στο πωλητήριο. Η διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης, Μαρίνα Λαµπράκη-Πλάκα, δε, θα ξεναγήσει το κοινό στην έκθεση-αφιέρωµα στον Γιάννη Μόραλη στις 19.00, ενώ η Πινακοθήκη (Βασ. Κωνσταντίνου 50) θα µείνει ανοιχτή έως τις 21.00.
link
Το πλήρες πρόγραµµα του εορτασµού στην ιστοσελίδα http://assets.
tanea.grhttp://assets.tanea.gr/files/ mm.pdf
«Πιτζάµα πάρτι» στη Θεσσαλονίκη
Στις… σκιές των αγαλµάτων θα κοιµηθούν 50 παιδιά ηλικίας 6-12 ετών από τη Θεσσαλονίκη προκειµένου να δηµιουργήσουν τις δικές τους µνήµες µουσείων και πολιτισµού. Το πρόγραµµα «Διανυκτέρευση στο µουσείο» υλοποιεί η Αντιδηµαρχία Πολιτισµού, Παιδείας και Νεολαίας σε συνεργασία µε το Αρχαιολογικό και το Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα το βράδυ της ερχόµενης Παρασκευής (20 Μαΐου), συµµετέχοντας µε τον δικό της τρόπο στη Διεθνή Μέρα Μουσείων. Στο Αρχαιολογικό Μουσείο 30 συνολικάπαιδιά (ηλικίας 6-12 ετών) και στο Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα 20 παιδιά (ηλικίας 9-12 ετών), οι γονείς των οποίων θα έχουν φροντίσει να τα εφοδιάσουν µε υπνόσακο, µαξιλάρια, φακό, παντόφλες και ζεστά ρούχα. Τα παιδιά θα περάσουν περισσότερες από 12 ώρες συµµετέχοντας σε εκπαιδευτικάπρογράµµατα και δηµιουργώντας µνήµες πολιτισµού.
12 Μαΐου 2011
Το διαδίκτυο και οι συνέπειές του, το θέμα των πανελλαδικών
Στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας διαγωνίζονται οι υποψήφιοι για την τριτοβάθμια εκπαίδευση
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 08:58 | ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: πριν 34'
μικρό μέγεθοςΜε το μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας και θέμα στο κλίμα «των ημερών» ξεκίνησαν σήμερα το πρωί οι πανελλαδικές εξετάσεις για την εισαγωγή στα Ιδρύματα της ανώτατης εκπαίδευσης. Τα θέμα που επέλεξαν για την έκθεση και την πρεμιέρα των πανελλαδικών εξετάσεων τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής Εξετάσεων αφορά το Διαδίκτυο, την χρήση του σχολείο, την θετική και την αρνητική του πλευρά.
«Εύχομαι σε όλους τους μαθητές και τις μαθήτριες καλή επιτυχία και αποτελέσματα αντάξια των προσδοκιών και της προσπάθειάς τους» δήλωσε πριν από λίγο η υπουργός Παιδείας κυρία Αννα Διαμαντοπούλου. «Έχετε φτάσει με μεγάλο κόπο ως εδώ, αλλά δεν θα κριθεί η ζωή σας από μία στιγμή. Η νέα πορεία που ξεκινάτε θα είναι γεμάτη προκλήσεις και ευκαιρίες για όλους» συνέχισε.
«Θα ήθελα, για ακόμα μία χρονιά, να ευχαριστήσω τους εκπαιδευτικούς σε όλη τη χώρα, που στηρίζουν τα παιδιά σε αυτή την προσπάθειά τους, καθώς και όλους τους διοικητικούς υπαλλήλους του υπουργείου, που εργάζονται για την καλή οργάνωση των εξετάσεων» κατέληξε η υπουργός Παιδείας.
πηγή:http://www.tovima.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)