Eνα ηχηρό «νιάου» κατά του ρατσισμού
«Σε ένα μακρινό νησί, τα μέλη μιας μυστικής αδελφότητας προληπτικών πιστεύουν ότι οι μαύρες γάτες φέρνουν γρουσουζιά και αποφασίζουν να τις εξολοθρεύσουν με δηλητήρια, παγίδες και χίλιους δυο απάνθρωπους τρόπους. Σε λίγο έχουν σχεδόν επιτύχει το σκοπό τους. Μόνο μια μαύρη γάτα απομένει ζωντανή. Τα μέλη της αδελφότητας είναι αποφασισμένα να τη βρουν και να την εξοντώσουν».
«Η τελευταία μαύρη γάτα» δεν είναι ένα ακόμη βιβλίο. Είναι το 100ό βιβλίο του μεγαλύτερου παραμυθά των καιρών μας, του Ευγένιου Τριβιζά, και το πρώτο του μυθιστόρημα και για μικρούς και για μεγάλους... Το οποίο θα σας κερδίσει από την πρώτη, κιόλας, σελίδα: «(...)Πρώτα εξαφανίστηκε ο Μεταξονούρης. Μετά ο Σαλταπήδας. Μετά εξαφανίστηκαν ο Νιαουρίνος, ο Γκιουζέπε, ο Ραμσής, η Αραπίνα, ο Σαρδανάπαλος και η Μπιζού. Ολες αυτές οι γάτες δεν είχαν κανένα άλλο κοινό χαρακτηριστικό γνώρισμα εκτός από ένα: Ενα μόνο. Το χρώμα τους. Το μαύρο, κατάμαυρο χρώμα τους». Πρόκειται για «μία συναρπαστική περιπέτεια που συνδυάζει το λυρισμό με το χιούμορ, τη συγκίνηση με το μυστήριο, την απόγνωση με την ελπίδα, ένα δριμύ "κατηγορώ" κατά του ρατσισμού, της ξενοφοβίας και της δεισιδαιμονίας». Ενα μυθιστόρημα εξαιρετικά επίκαιρο, διότι όπως εξηγεί και ο συγγραφέας του: «Σας τα λέω όλα αυτά γιατί εδώ στο νησί μας, όπως κι αλλού, οι γάτες ξεχνάνε, οι άνθρωποι ξεχνάνε και η τρέλα δεν θέλει πολύ να φουντώσει πάλι φτου ξανά κι απʼ την αρχή...».
Τι να πει κάποιος γιʼ αυτό το καταπληκτικό βιβλίο; Για τις ανθρώπινες προκαταλήψεις που θέλουν ακόμη τις μαύρες γάτες να φέρνουν γρουσουζιά, ή μήπως για το τέχνασμα του συγγραφέα να βγάλεις από το μυαλό σου τα κατατρεγμένα γατιά του νησιού και να βάλεις στη θέση τους καθετι διαφορετικό που βιώνει την αγριότητα, τη βία, το ρατσισμό και τον ανθρώπινο παραλογισμό σε όλο του το μεγαλείο, μόνο και μόνο επειδή είναι διαφορετικός; Απλά, απολαύστε το!
Eυγένιος Tριβιζάς, H τελευταία μαύρη γάτα, εκδόσεις Eλληνικά Γράμματα, 359 σελ., 14
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου