20 Μαρτίου 2011

Είσαι γυναίκα συγγραφέας; Τόσο το καλύτερο!

Λογοτεχνία απαιτήσεων, δύσκολα θέματα και πολλές πρωτοεμφανιζόμενες συγγραφείς περιλαμβάνει η ευρεία λίστα των 20 μυθιστοριογράφων στην οποία κατέληξε η επιτροπή του λογοτεχνικού βραβείου Orange.

Επτά Βρετανίδες, έξι αμερικανίδες, μία Ιρλανδή, μία Σουδανή, μία Καναδή, μία Ινδή και μία Νιγηριανή, μία συγγραφέας από τη Σιέρα Λεόνε και μία σερβοαμερικανή είναι οι συγγραφείς που έργα τους θα εξετάσει η επιτροπή του βραβείου Orange εφέτος. Ανάμεσά τους η Εμμα Ντόναχιου με το μυθιστόρημά της Το δωμάτιο, το οποίο μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Ψυχογιός, η Τζένιφερ Ιγκαν με το A Visit from the Goon Squad, η οποία πριν από λίγες μέρες έλαβε και το βραβείο του Κύκλου των Αμερικανών Κριτικών, και η Νικόλ Κράους με το Great House.

Το Orange Prize for Fiction βραβεύει μυθιστορήματα γυναικών συγγραφέων κάθε εθνικότητας που έχουν γραφεί στα αγγλικά και έχουν εκδοθεί στη Μεγάλη Βρετανία. Είναι από τους πιο σημαντικούς λογοτεχνικούς θεσμούς στη Βρετανία και απονέμεται από το 1996, με σκοπό να βραβεύσει την υπεροχή και την πρωτοτυπία και να καταστήσει προσβάσιμα κείμενα γυναικών από όλον τον κόσμο.

Η νικήτρια θα ανακοινωθεί στις 8 Ιουνίου και θα λάβει μαζί με την τιμητική διάκριση και επιταγή για το καθόλου ευκαταφρόνητο πόσο των 30.000 στερλινών.

Στο παρελθόν το βραβείο έχουν λάβει σημαντικές συγγραφείς, γνωστές και στην Ελλάδα, η Μπάρμπαρα Κινγκσλόβερ (2010), η Μάριλιν Ρόμπινσον (2009), η Ρόουζ Τριμέιν (2008), η Τσιμαμάντα Αντίτσι το 2007 για το Δακρυσμένος ήλιος (Ψυχογιός, 2008), η Ζέιντι Σμιθ το 2006 για το Στην ομορφιά που χάνεται (Ψυχογιός, 2007), η Λάιονελ Σράιβερ το 2005 για το Πρέπει να μιλήσουμε για τον Κέβιν (Μεταίχμιο, 2010), η Αντρεα Λίβυ το 2004 για το Μικρό νησί (Μίνωας, 2005). Κι ακόμη η Ανν Πράτσετ, η Κέιτ Γκρένβιλ, η Λίντα Γκραντ, η Σούζαν Μπερν. Πρώτη βραβευθείσα το 1996 ήταν η Ελεν Ντάνμορ με το Ανάμεσα σε δύο κόσμους (Ψυχογιός, 1998).

«Οι συγγραφείς της ευρείας λίστας εφέτος καταπιάνονται με εντυπωσιακά δύσκολα θέματα: αιμομιξία, σαδιστική σκληρότητα, πολυγαμία, θάνατο παιδιού, ψυχικές ασθένειες», λέει η δημοσιογράφος Σουζάνα Ράιντ, μέλος της κριτικής επιτροπής, «στα έργα τους συναντάμε όμως και ευαισθησία, χιούμορ, ζεστασιά και χαρά».

Αυτά για να θυμηθούμε ότι ο όρος «γυναικεία λογοτεχνία» δεν περιορίζεται σε αυτό που υποτιμητικά αποκαλείται «ροζ λογοτεχνία». Τα παραδείγματα και από τη δική μας αξιόλογη γυναικεία πεζογραφική παραγωγή είναι πολλά.  
http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=390253

Ετυμολογικά της κρίσεως

Επειδή το τού Αντισθένους «αρχή επιστήμης η των ονομάτων επίσκεψις» είναι πάντοτε χρήσιμο, θα επιχειρήσουμε μια αναγωγή στην προέλευση των λέξεων που χρησιμοποιούμε αυτόν τον καιρό για την οικονομική κρίση. Εν πρώτοις η ίδια η λέξη κρίση (< κρίνω ) έφυγε από εμάς ως «νοητική διεργασία που καταλήγει σε εκτιμήσεις, σκέψεις και αποφάσεις» αλλά και ως «κακή κατάσταση για νόσους» ( κρίσιμη )και μάς γύρισε πίσω ως «κακή έκβαση στα οικονομικά», μέσω των γαλλ. crise και αγγλ. crisis, ευτυχώς όχι ως δάνειο, αλλά ως «αντιδάνειο»!
Το δάνειο, ο οικονομικός μας εφιάλτης, ανάγεται στο ρήμα δίδω (αρχ. δίδωμι ), ξεκινώντας από τη λέξη δάνος (το), μια λέξη που- κατά τραγική ειρωνεία- σήμαινε «το δώρο»! Αμποτε το δάνειό μας να ήταν δώρο των Ευρωπαίων εταίρων μας με πιο ανθρώπινους όρους, αντίδωρον ανθ΄ ων έλαβον... Μακάρι να είχαν πραγματικά «ευρείς ώπας», ώστε να μπορούν να δουν ότι ως Ευρ-ώπη άλλη στάση θα έπρεπε να τηρούν στους «πρωτοτυπικά» Ευρωπαίους.
Είναι να διερωτάται κανείς πώς μια «άγια λέξη» τής Ελληνικής, η λέξη χρη, που δήλωσε το «πρέπει, ό,τι γεννά υποχρέωση ή ανάγκη», έδωσε δύο λέξεις-κλειδιά τής καθημερινής ζωής των Ελλήνων από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, τις λέξεις χρήμα και χρέος. Χρήματα είναι ό,τι χρειάζεται κανείς, ό,τι αποκτά (η κινητή περιουσία), ό,τι χρησιμοποιεί για τις συναλλαγές και τις ανάγκες του (τα λεφτά < λεπτόν νόμισμα ) και γενικότερα ό,τι χρησιμοποιεί (τα πράγματα): χρήματα δε λέγομεν πάντα όσων η αξία νομίσματι μετρείται (Αριστοτέλης)· αλλού (στον Ισοκράτη) λέγεται η φράση «ούτε πήρα ούτε ακούμπησα τα λεφτά»: εγώ δ΄ υμίν παρέξομαι μάρτυρας ως ούτ΄ επελαβόμην ούτ΄ εφηψάμην των χρημάτων (σαν κάτι να μας θυμίζει...). Χρέος εξάλλου είναι ό,τι υποχρεούται να χρησιμοποιήσει κανείς για να καλύψει ανάγκες, η οφειλή από δάνειο ( χρέος διδόναι, χρέος λαμβάνειν, χρέος αποδιδόναι ). Οι δανειστές μας το επί την τράπεζαν χρέως (Δημοσθένης)και χρέα επί τόκοις οφειλόμενα (Ισαίος)απαιτούν σήμερα εκπληρώσαι το χρέος άπαν (Πλάτων). Αναδιάρθρωση τού χρέους (< απόδοση τού αγγλ. restructuring) δεν είναι επιθυμητή. Προτιμούμε την επιμήκυνση (όχι- προς Θεού- τού χρέους, αλλά) τού χρόνου αποπληρωμής τού χρέους. Ωστόσο, θα επιθυμούσαμε περισσότερο χρειών λύσιν (Ησίοδος) και ακόμη περισσότερο (και για τις εσωτερικές μας οικονομικές υποχρεώσεις) τη Σολώνεια σεισάχθεια (την απόσειση κάθε άχθους, κάθε βάρους). Τι ανακούφιση θα ήταν για τη χώρα μας, αν οι Ευρωπαίοι και οι τού Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου δανειστές μας μιμούνταν τον Καίσαρα, ο οποίος σεισαχθεία τινί τόκων εκούφιζε τους χρεωφειλέτας ! Αντ΄ αυτού ακόμη και γνωστοί Ευρωπαίοι ηγέτες εκστομίζουν ότι «δεν έχουν κανένα χρέος στον Ελληνα», επαναλαμβάνοντας το τού Δαρείου έχω χρέος ειπείν ουδέν ανδρός Ελληνος (Ηρόδοτος), που μεταφράζεται στο λεξικό Liddell- Scott «Ι know of nothing that Ι owe to any man of Greece»!
Σκέπτομαι πως ίσως οι αγγλόφωνοι ιδίως Ευρωπαίοι να μάς έχουν χρεώσει ότι διά τού αρχαίου τάξις, που σήμαινε και «την αναλογική φορολόγηση, αποτίμηση», τους φορτώσαμε μέσω τού λατινικού taxa «φόρος» τη λέξη και την απεχθή σημασία tax «φόρος» και taxation «φορολογία». Βεβαίως, φόρο (< φέρω )και φορολογία είχαμε στην Ελλάδα από αρχαιοτάτων χρόνων και φόρου υποτελείς έχουμε υπάρξει για χρόνια και κεφαλικό φόρο έχουμε πληρώσει, το λεγόμενο χαράτσι (από το τουρκ. harac, που προέρχεται από το αραβικό haradj, το οποίο ίσως ανάγεται στο ελληνικό χορηγία ), αλλά δάσκαλοι τής φοροδιαφυγής φαίνεται ότι ήταν οι Αγγλοι, από τους οποίους πήραμε τη λέξη tax evador, που αποδώσαμε ως φοροφυγάς. Βέβαια, ελληνικότατο είναι το φορομπήχτης (εφημ. «Αστυ», 1892), επικρατήσαν τής ευγενέστερης λέξης φοροτόκος κυβέρνησις (εφημ. «Ακρόπολις», 1886).
Επ΄ ευκαιρία, τα τέλη που πληρώνουμε πάνε πολύ πίσω στην κλασική περίοδο και η ετυμολογική σύνδεση τής λέξης με τη ρίζα απ΄ όπου τα τάλας, ταλανίζω, ταλαίπωρος δείχνει πώς έβλεπαν από παλιά τέτοιες επιβαρύνσεις. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο εισπράκτωρ τελών των χρόνων εκείνων, ο τελώνης, απέκτησε αρνητική σημασία ( «πάντες τελώναι, πάντες εισίν άρπαγες» ) και συνδέθηκε ακόμη και με τα τελώνια, τα στοιχειά, τα δαιμόνια, γιατί τάχα δαίμονες άρπαζαν ψυχές νεκρών από τους αγγέλους για να τους «φορολογήσουν»!
Ενδιαφέρον έχει και η λέξη ασύδοτος (και ασυδοσία )που πλάστηκε το 1805 από τον Αδαμάντιο Κοραή, για να δηλώσει αυτόν που δεν πληρώνει φόρους, που δεν «συν-δίδει», που είναι φορολογικά α-σύνδοτος ( > ασύδοτος ), δεν συνεισφέρει στα φορολογικά βάρη και γενικότερα δεν έχει συναίσθηση των υποχρεώσεών του. Τέλος, ας δούμε την προέλευση τής λέξης συνδικαλιστής που είναι επίσης στην επικαιρότητα. Πρόκειται για την αρχαία ελληνική λέξη σύνδικος «συνήγορος, υπερασπιστής», που στη δημώδη Λατινική έγινε syndicus «ο εκπρόσωπος πόλεως», για να περάσει (ήδη το 1257) στη Γαλλική ως syndique «ο υπερασπιστής των δικαιωμάτων μιας κοινότητας (αρχικά εκκλησιαστικής)», απ΄ όπου ξαναγύρισε αργότερα στην Ελληνική («αντιδάνειο») με τα ομόρριζα συνδικάτο, συνδικαλισμός, συνδικαλιστής. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην αθηναϊκή δημοκρατία οι σύνδικοι ήταν συνήγοροι και εκπρόσωποι τού δημοσίου (πόλεως, φυλών), ιδίως ενώπιον ξένων δικαστηρίων, αργότερα δε και δικαστές. Οι νομικοί υπερασπιστές ιδιωτών αποκαλούνταν συνήγοροι και οι τού δημοσίου σύνδικοι. Ετσι και οι συνδικαλιστές (κυρίως από τον 16ο αιώνα) ξεκίνησαν ως εκπρόσωποι και υπερασπιστές των συμφερόντων ομάδων εργαζομένων με υψηλό τότε κύρος και γενικότερη εκτίμηση.
Θα τελειώσω με την τρόικα. Ρωσική λέξη, ξεκίνησε ως «άμαξα με τρία άλογα» και εξελίχθηκε μεταφορικά στη σημασία «τριανδρία», ειδικότερα σε «πολιτική ηγεσία τριών προσώπων» (Ιωσήφ Στάλιν, Γκριγκόρι Ζινόβιεφ και Λέων Καμένεφ). Για τους Ελληνες σήμερα έχει αποκτήσει πλήθος συνδηλώσεων και υφολογικών αποχρώσεων.
www.babiniotis.gr
Ο κ. Γεώργιος Μπαμπινιώτης είναι καθηγητής της Γλωσσολογίας, πρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, τ. πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών.

16 Μαρτίου 2011

στα άκρα- Μπαμπινιώτης-νέμω-αριθμός

νέμω-αριθμός(αραρίσκω)
ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΛΕΞΕΩΣ «ΑΡΙΘΜΟΣ»:
 ΕΚ ΤΟΥ ΡΗΜΑΤΟΣ «ΑΡΑΡΙΣΚΩ» ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ
«ΤΑΞΙΝΟΜΩ, ΣΥΜΠΥΚΝΩΝΩ, ΣΥΝΑΡΜΟΛΟΓΩ, ΣΥΝΑΠΤΩ, ΤΑΙΡΙΑΖΩ, ΤΑΞΙΝΟΜΟΥΜΑΙ, ΣΥΜΠΥΚΝΟΥΜΑΙ» Κ.Λ.Π.. ΕΚ ΤΟΥ «ΑΡΑΡΙΣΚΩ» ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ «ΑΡΙΣΤΟΣ, ΑΡΕΤΗ, ΑΡΕΣΚΕΙΑ»
αρετή<αραρίσκω=συναρμόζω
άρθρον<αραρίσκω=αρμόζω, ταιριάζω
αριθμός< αραρίσκω=αρμόζω, ταιριάζω
 πηγή:
http://sites.google.com/site/thetidiolarisa/

  • ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΟ

    • < ΑΡΕΤΗ >
    • Η λ. πιθανώς να συνδέεται με το ρ. ἀραρίσκω (=συνδέω, συνταιριάζω, συνενώνω).
    πηγή:http://www.greek-language.gr/greekLang/ancient_greek/tools/lexicon/lemma.html?id=41

στα άκρα-Μπαμπινιώτης


στα άκρα -Μπαμπινιώτης- διαχρονία της γλώσσας- πχ "ουσία"

διαχρονία της γλώσσας- πχ "ουσία"
λεωφορείο

Στα άκρα- ουρανός

 ουρανός- μπακάλης

Στα άκρα- Μπαμπινιώτης- οι προθέσεις-δημιουργικότητα

Στα άκρα- Μπαμπινιώτης- οι προθέσεις-δημιουργικότητα-θέατρο-
χορηγός- δράμα- ορχήστρα- ηθοποιός- μουσική-
διαφάνεια-επαφή με τις πρώτες έννοιες και ρίζες

Στα άκρα- η αξία της ελληνικής γλώσσας - η λέξη "πολιτισμός- αστυνόμος"

Στα άκρα- η αξία της ελληνικής γλώσσας 

Κ. Καβάφης - Η Πόλις ( Απαγγελία Δημήτρης Χορν )

Η Πόλις

Είπες· «Θα πάγω σ' άλλη γή, θα πάγω σ' άλλη θάλασσα,
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ' είν' η καρδιά μου -- σαν νεκρός -- θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμό αυτόν θα μένει.
Οπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα».

Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ' ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού -- μη ελπίζεις --
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Ετσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ' όλην την γή την χάλασες.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1910)

Συνέντευξη της Βικτώριας Χίσλοπ στο Κρήτη ΤV


Κική Δημουλά - πληθυντικός αριθμός


Αντιγόνη του Σοφοκλή - ταινία τοτ Τζαβέλα


Το νησί - Πρωταγωνιστές


Στα άκρα- Γ. Μπαμπινιώτης


στα άκρα

στα άκρα- Γεώργιος Μπαμπινώτης


Στα άκρα - Γεώργιος Μπαμπινιώτης



13 Μαρτίου 2011

«Οι Ελληνες υστερούμε στη διεθνή προβολή του πολιτισμικού έργου μας»

Hμερομηνία :  06-03-11           

Στέργιος Μπακάλης
«Οι Ελληνες υστερούμε στη διεθνή προβολή του πολιτισμικού έργου μας»


EIKONOΓPAΦHΣH: Τιτινα ΧαλματζηTης Αννας Γριμανη
H ελληνικότητα είναι αίσθημα ή συνείδηση;
Είναι και τα δύο - εξαρτάται από τον τρόπο σκέψης του καθενός. Η ελληνικότητα πρωτίστως, κατά την άποψή μου, θα πρέπει να συνιστά πρόκληση και στρατηγική προτεραιότητα, ώστε να γίνεται συνείδηση όσων αγαπούν την Ελλάδα.
Τι πιο μικρό ελληνικό αγάπησα.
Τη φανταστική συνύπαρξη βουνού και θάλασσας που αντικρίζεις στην τελική στροφή του δρόμου με κατεύθυνση το Βόλο. Αναφέρομαι φυσικά στο Πήλιο και στον Παγασητικό κόλπο.
Η υπέροχη εκδοχή του Ελληνα.
Το φιλότιμο και η δημιουργικότητά του, χαρακτηριστικά που έχουν αφήσει τη σφραγίδα τους σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης. Κι εδώ τίθεται το ερώτημα: Γιατί η Ελλάδα σήμερα βρίσκεται στη δεινή αυτή κατάσταση, τροχοπέδη για την εμπέδωση αυτών των εκδοχών;
Αυτό που με χαλάει.
Η έλλειψη ενός πλαισίου κινητοποίησης για να λειτουργήσει οργανωμένα και θετικά ο απανταχού ελληνισμός. Μιλώ για ένα πλαίσιο που δεν θα χαρακτηρίζεται από πολιτικές σκοπιμότητες, οι οποίες δεν ενδιαφέρουν τη νέα γενιά Ελλήνων της διασποράς.
Προσόν ή μειονέκτημα να είσαι Ελληνας σήμερα;
Δύσκολο ερώτημα σε αυτήν τη χρονική στιγμή. Ισως η απάντηση να βρίσκεται σε αυτό καθαυτό το σκεπτικό του εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού και στο κύριο μήνυμα του εθνικού μας ύμνου.
Παράγει πολιτισμό ο Ελληνας της νέας εποχής ή μένει προσκολλημένος σε μια ρητορική ελληνικότητα;
Παράγει πολιτισμό δίχως αμφιβολία, αλλά υστερεί στη διεθνή προώθηση και προβολή του πολιτισμικού έργου του. Γεγονός που, κατά τη γνώμη μου, λειτουργεί αρνητικά σε ό,τι αφορά το στόχο της καλλιέργειας της ελληνικότητας ως συνείδηση.
Με ποια ταυτότητα οι Ελληνες περιέρχονται τον σύγχρονο κόσμο;
Προσωπικά με καλύπτει απόλυτα η σωκρατική διάσταση της ελληνικής ταυτότητας: «Δεν είμαι Ελληνας, δεν είμαι Αθηναίος, είμαι πολίτης του κόσμου». Η ανάλυση αυτής της ταυτότητας υπήρξε και ο κεντρικός πυρήνας της ιστορικής πορείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Το ελληνικό μου «γιατί» κι ένα «πρέπει» που πέταξα.
«Γιατί» ενώ πάντοτε νοσταλγώ την Ελλάδα, κάθε φορά που βρίσκομαι εκεί προσδοκώ την επιστροφή στην άλλη μου «πατρίδα»; Πέταξα το «πρέπει» του μόνιμου γυρισμού μαζί και τον πόθο όταν συνειδητοποίησα ότι νιώθω πια πολίτης του κόσμου.
Ο Ελληνας ποιητής μου.
Ο Κωνσταντίνος Καβάφης και ο Νίκος Καζαντζάκης, ο οποίος βέβαια σε ποιητική βάση συνέδεσε το όνομά του με τη ρήση «Δεν φοβάμαι τίποτα, δεν ελπίζω σε τίποτα, είμαι λεύτερος».
Η αδιαπραγμάτευτη ελληνική αλήθεια μου.
Η ηθική αποκατάσταση της χώρας. Η ελπίδα ότι η αντίστροφη μέτρηση που έχει αρχίσει για την Ελλάδα θα θέσει τις βάσεις για μια εποχή προόδου και αναγέννησης.
Η Οδός των Ελλήνων στον παγκόσμιο χάρτη - ορίστε την.
Είναι μονόδρομος και προϋποθέτει αλλαγή νοοτροπίας και πολιτική βούληση για σωστές μεταρρυθμίσεις. Συνεπάγεται καινοτομίες - μια ελληνική οδός καινοτομίας. Επίσης, σχεδιασμό μιας πολιτικής που να αξιοποιεί την ελληνική διασπορά κι εκείνους που διαδραματίζουν ρόλο στα κοινωνικά πράγματα με συνείδηση ελληνικότητας.

*Ο δρ Στέργιος Μπακάλης είναι διευθυντής Ακαδημαϊκών Προγραμμάτων Διεθνούς Εμπορίου στο Victoria University της Μελβούρνης στην Αυστραλία.
πηγή:www.kathimerini.gr

12 Μαρτίου 2011

Centre for Hellenic Studies

Centre for Hellenic Studies 

(Byzantine & Modern Greek Studies)

Theodoros Vryzakis (1814-1878), oil on canvas, 1858. Known in English as: ‘Grateful Greece’. National Gall Welcome to the Centre for Hellenic Studies, incorporating the Department of Byzantine & Modern Greek Studies at King’s College London.  

A new website, which will bring together the teaching and research of Byzantine and Modern Greek Studies with the events and publications of the CHS, is under development - in the meantime, do continue to use this site - and that of the Centre (use the link to the left) - to see what we offer.

Latest news

King's building
£6000 MA scholarships available
Apply to the MA Late Antique and Byzantine Studies programme before 17:00GMT on 15 June 2011 to be considered for a £6,000 scholarship.

London skyline
£6000 scholarship for MA Modern Greek Studies
Apply to the MA Modern Greek Studies programme (any of the four pathways: Sociolinguistics; History; Interdisciplinary; Literature) before 17:00GMT on 15 June 2011 to be considered for a £6,000 scholarship.

Conference - 8-11 June
Open-air soup kitchen in Athens, December 1941 (Copyright Benaki Museum)

http://www.kcl.ac.uk/schools/humanities/depts/bmgs/

1 Μαρτίου 2011

Δοκίμια Τάξη Α΄Λυκείου


Δοκίμια
Τάξη Α΄Λυκείου
  1. Φίλιας: κοινωνιολογικές προσεγγίσεις Εκδοτικός Οίκος: ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ Έτος έκδοσης: 1999
  2. Παπανούτσος: το δίκαιο της πυγμής, Εκδότης: Νόηση
  3. Λόρεντς: Τα 8 θανάσιμα αμαρτήματα του πολιτισμού, Εκδότης: Θυμάρι
  4. Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος: ο σύγχρονος άνθρωπος
  5. Παπανούτσος: Η κρίση του πολιτισμού μας
  6. Παναγιωτόπουλος Ι. Μ., Οι σκληροί καιροί, Η τραγωδία του εικοστού αιώνα, Οι εκδόσεις των φίλων
  7. Γεώργιος Μπαμπινιώτης , Η γλώσσα ως αξία,  Το παράδειγμα της ελληνικής: Μελετήματα, διαλέξεις και άρθρα 1978-1993,  Εκδότης: Gutenberg
  8. ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ , Xειροποίητη Πόλη - η Aθήνα ανάμεσα στο ναι και το όχι, εκδόσεις «Aλεξάνδρεια».
  9. ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ , Προς το Παρόν - κείμενα για τα σύγχρονα ήθη, εκδόσεις «Πλέθρον»
  10. Όψεις του σύγχρονου πολιτισμού Φιλοσοφικό καφενείο Συγγραφέας: Συλλογικό έργο,  Εκδότης: Ελληνικά Γράμματα
  11. Κορνήλιος Καστοριάδης , Η άνοδος της ασημαντότηταςΕκδότης: Ύψιλον
  12.  Αθανάσιος Κιτσάκης, Προσεγγίσεις σε σύγχρονα προβλήματα κριτική σε παραδοσιακές αντιλήψεις Εκδότης: Γρηγόρης
  13. ΜΠΟΥΣΚΑΛΙΑ ΛΕΟ, ΝΑ ΖΕΙΣ Ν' ΑΓΑΠΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ, Εκδόσεις: ΓΛΑΡΟΣ
  14. ΜΠΟΥΣΚΑΛΙΑ ΛΕΟ, ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ 9 ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ, Εκδόσεις: ΓΛΑΡΟΣ
  15. ΜΠΟΥΣΚΑΛΙΑ ΛΕΟ, Η ΑΓΑΠΗ,  Εκδόσεις: ΓΛΑΡΟΣ
  16. Αιμίλιος Χουρμούζιος, Η περιπέτεια μιας γενεάς Εκδοτικός Οίκος: Εκδόσεις των Φίλων
  17. Μάριος Πλωρίτης, Τέχνη, γλώσσα και εξουσία, Καστανιώτης, 1989, Δ΄εκδοση, 1990
  18. ΕΛΕΝΗ  ΓΛΥΚΑΤΖΗ-ΑΡΒΕΛΕΡ, ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ, Εκδόσεις: ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ
  19.  Ελένη Γλύκατζη - Ahrweiler, Πολιτισμός και ελληνισμός , Εκδότης: Καστανιώτη
  20.  Κωνσταντοπούλου Χριστιάνα Κ.,  Ελεύθερος χρόνος, Εκδότης  Παπαζήσης
  21. Κωνσταντοπούλου Χριστιάνα Κ., Κοινωνιολογία της "καθημερινότητας" Εκδότης : Παπαζήσης Έτος έκδοσης  :  2009
  22. Κωνσταντοπούλου Χριστιάνα Κ.,  Τηλεόραση: Ένα σύγχρονο εικονικό καφενείο,  Εκδότης  : Παπαζήσης Έτος έκδοσης  :  2010
  23. Κλάιν Ναόμι, ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΟΥ ΣΟΚ, συγγραφέας Εκδοτικός Οίκος : ΛΙΒΑΝΗΣ
 Καλή ανάγνωση!!
επιμέλεια βιβλιογραφίας: Βέρα Δακανάλη
Aρια Παπαδάκη