ΑΡΧΕΣ ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ

http://www.esiea.gr/gr/1peri/deontology.html

ΠΡΟΟΙΜΙΟ

Ο Κώδικας Επαγγελματικής Ηθικής και Κοινωνικής Ευθύνης των δημοσιογράφων-μελών της Ε.Σ.Η.Ε.Α. έχει στόχο:

Να επαναβεβαιώσει και διασφαλίσει τον κοινωνικό ρόλο του δημοσιογράφου στις νέες συνθήκες, που διαμορφώνουν ο γιγαντισμός, το ολιγοπώλιο στο ιδιοκτησιακό καθεστώς, η αυξημένη εμβέλεια και επιρροή των Μ.Μ.Ε. και η παγκοσμιοποίηση της επικοινωνίας.

Να αποθαρρύνει και να αντιστέκεται σε κάθε απόπειρα κρατικού ή άλλου επηρεασμού με τον αυτοκαθορισμό κανόνων υπεύθυνης επαγγελματικής λειτουργίας.

Να κατοχυρώσει την ελευθερία της πληροφόρησης και της έκφρασης, την αυτονομία και αξιοπρέπεια του δημοσιογράφου και να θωρακίσει την ελευθεροτυπία έπ’ αγαθώ της δημοκρατίας και της κοινωνίας.

Προς το σκοπό αυτό, οι δημοσιογράφοι αυτοδεσμεύονται να εφαρμόσουν και να περιφρουρήσουν τις ακόλουθες θεμελιώδεις αρχές:

^
Επιστροφή
Άρθρο 1

Το δικαίωμα του ανθρώπου και του πολίτη να πληροφορεί και να πληροφορείται ελεύθερα είναι αναφαίρετο. Η πληροφόρηση είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα ή μέσο προπαγάνδας. Ο δημοσιογράφος δικαιούται και οφείλει:

α. Να θεωρεί πρώτιστο καθήκον του προς την κοινωνία και τον εαυτό του τη δημοσιοποίηση όλης της αλήθειας.

β. Να θεωρεί προσβολή για την κοινωνία και πράξη μειωτική για τον εαυτό του τη διαστρέβλωση, την απόκρυψη, την αλλοίωση ή την πλαστογράφηση των πραγματικών περιστατικών.

γ. Να σέβεται και να τηρεί το διακριτό της είδησης, του σχολίου και του διαφημιστικού μηνύματος, την αναγκαία αντιστοιχία τίτλου και κειμένου και την ακριβή χρησιμοποίηση φωτογραφιών, εικόνων, γραφικών απεικονίσεων ή άλλων παραστάσεων.

δ. Να μεταδίδει την πληροφορία και την είδηση ανεπηρέαστα από τις προσωπικές πολιτικές, κοινωνικές, θρησκευτικές, φυλετικές και πολιτισμικές απόψεις ή πεποιθήσεις του.

ε. Να ερευνά προκαταβολικά, με αίσθημα ευθύνης και με επίγνωση των συνεπειών, την ακρίβεια της πληροφορίας ή της είδησης που πρόκειται να μεταδώσει.

στ. Να επανορθώνει χωρίς χρονοτριβή, με ανάλογη παρουσίαση και ενδεδειγμένο τονισμό, ανακριβείς πληροφορίες και ψευδείς ισχυρισμούς, που προσβάλλουν την

τιμή και την υπόληψη του ανθρώπου και του πολίτη και να δημοσιεύει ή να μεταδίδει την αντίθετη άποψη, χωρίς, αναγκαστικά, ανταπάντηση, η οποία θα τον έθετε σε προνομιακή θέση έναντι του θιγομένου.

^
Επιστροφή
Άρθρο 2

Η δημοσιογραφία, ως επάγγελμα, αλλά και κοινωνικό λειτούργημα, συνεπάγεται δικαιώματα, καθήκοντα και υποχρεώσεις. Ο δημοσιογράφος δικαιούται και οφείλει:

α. Να αντιμετωπίζει ισότιμα τους πολίτες, χωρίς διακρίσεις εθνικής καταγωγής, φύλου, φυλής, θρησκείας, πολιτικών φρονημάτων, οικονομικής κατάστασης και κοινωνικής θέσης.

β. Να σέβεται την προσωπικότητα, την αξιοπρέπεια και το απαραβίαστο της ιδιωτικής ζωής του ανθρώπου και του πολίτη. Μόνο όταν το επιτάσσει το δικαίωμα της πληροφόρησης μπορεί να χρησιμοποιεί, πάντοτε με τρόπο υπεύθυνο, στοιχεία από την ιδιωτική ζωή προσώπων που ασκούν δημόσιο λειτούργημα ή έχουν στην κοινωνία ιδιαίτερη θέση και ισχύ και υπόκεινται στον κοινωνικό έλεγχο.

γ. Να σέβεται το τεκμήριο της αθωότητας και να μην προεξοφλεί τις δικαστικές αποφάσεις.

δ. Να σέβεται την κατοχυρωμένη με διεθνείς συμβάσεις προστασία των ανηλίκων και των προσώπων με ειδικές ανάγκες και με σοβαρά προβλήματα υγείας.

ε. Να αντιμετωπίζει με διακριτικότητα και ευαισθησία τους πολίτες, όταν αυτοί βρίσκονται σε κατάσταση πένθους, ψυχικού κλονισμού και οδύνης, καθώς και αυτούς που έχουν εμφανές ψυχικό πρόβλημα, αποφεύγοντας να προβάλει την ιδιαιτερότητά τους.

στ. Να μην αποκαλύπτει, άμεσα ή έμμεσα, την ταυτότητα των θυμάτων βιασμού, τα οποία επέζησαν της εγκληματικής πράξης.

ζ. Να ελέγχει και να τεκμηριώνει τις πληροφορίες, που αναφέρονται στον ευαίσθητο τομέα της υγείας, όπου η παραπλανητική πληροφόρηση και η εντυπωσιακή προβολή μπορούν να προκαλέσουν αδικαιολόγητη αναστάτωση στην κοινή γνώμη.

η. Να συλλέγει και να διασταυρώνει τις πληροφορίες του και να εξασφαλίζει την τεκμηρίωσή τους (έγγραφα, φωτογραφίες, κασέτες, τηλεοπτικές εικόνες) με δημοσιογραφικά θεμιτές μεθόδους, γνωστοποιώντας πάντοτε τη δημοσιογραφική του ιδιότητα.

θ. Να τηρεί το επαγγελματικό απόρρητο ως προς την πηγή των πληροφοριών που εξασφάλισε υπό εχεμύθεια.

ι. Να σέβεται τους κανόνες της εμπιστευτικής πληροφόρησης (off the record) εφ’ όσον ανέλαβε αυτή τη δέσμευση.

^
Επιστροφή
Άρθρο 3

Η ισηγορία και η πολυφωνία, οξυγόνο της δημοκρατίας, αναιρούνται σε συνθήκες κρατικού μονοπωλιακού ελέγχου των Μ.Μ.Ε. και υπονομεύονται με τη συγκέντρωση της ιδιοκτησίας τους σε γιγαντιαίες κερδοσκοπικές επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν την κοινή γνώμη σαν καταναλωτή και προσπαθούν να χειραγωγήσουν το φρόνημα, τις συνήθειες και την εν γένει συμπεριφορά της.
Γι' αυτό ο δημοσιογράφος δικαιούται και οφείλει:

α. Να υπερασπίζεται σθεναρά το δημοκρατικό πολίτευμα, που διασφαλίζει την ελευθεροτυπία και την απρόσκοπτη άσκηση του δημοσιογραφικού λειτουργήματος.

β. Να αποκρούει και να καταγγέλλει τις εκδηλώσεις κρατικού αυταρχισμού και τις αυθαιρεσίες των ιδιοκτητών των Μ.Μ.Ε. και ιδιαίτερα των ολιγοπωλίων.

γ. Να υπερασπίζεται τη δημοσιογραφική ανεξαρτησία στον εργασιακό χώρο του και να αρνείται την εκτέλεση έργου, που έρχεται σε σύγκρουση με τις αρχές της δημοσιογραφικής δεοντολογίας.

δ. Να μη δέχεται τη σύνταξη είδησης, σχολίου ή άρθρου και την παραγωγή εκπομπής κατά τις υποδείξεις των προϊσταμένων ή του εργοδότη του, αν το περιεχόμενό τους δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και να καταγγέλλει τις εν αγνοία του παραποιήσεις και διαστρεβλώσεις του δημοσιογραφικού του προϊόντος.

Άρθρο 4

Η υπερπροσφορά εργασίας στο χώρο της δημοσιογραφίας επιτείνει τις προϋποθέσεις για την εκδήλωση φαινομένων εκμετάλλευσης, όπως είναι: η άμισθη ή η συμβολικώς αμειβόμενη εργασία, η καταστρατήγηση συμβατικών υποχρεώσεων και κανόνων δεοντολογίας κ.λπ.. Γι' αυτό ο δημοσιογράφος δικαιούται και οφείλει:

α. Να στηρίζει και να ενισχύει τις δραστηριότητες της συνδικαλιστικής του οργάνωσης, που αποσκοπούν στη βελτίωση των όρων αμοιβής και απασχόλησης στα Μ.Μ.Ε..

β. Να αποκρούει στο χώρο εργασίας του κάθε απόπειρα περιστολής των εργασιακών δικαιωμάτων του ή παραβίασης των κανόνων δεοντολογίας.

γ. Να μην ασκεί και να μη δέχεται οποιαδήποτε μορφή διακρίσεων, που σχετίζονται με το φύλο ή την επαγγελματική ηλικία των συναδέλφων του.

^
Επιστροφή
Άρθρο 5

Η διαφάνεια στις οικονομικές σχέσεις αποτελεί θεμελιώδες στοιχείο της αξιοπιστίας, του κύρους και της επαγγελματικής αξιοπρέπειας του δημοσιογράφου, ο οποίος οφείλει:

α. Να μην επιδιώκει και να μη δέχεται αμοιβή για δημοσιογραφική εργασία από απόρρητα κονδύλια κρατικών υπηρεσιών και δημόσιων ή ιδιωτικών οργανισμών.

β. Να μην επιδιώκει και να μη δέχεται αργομισθία ή έπ’ αμοιβή θέση συναφή με την ειδικότητά του σε Γραφεία Τύπου, δημόσιες υπηρεσίες ή ιδιωτικές επιχειρήσεις, που θέτει εν αμφιβόλω την επαγγελματική αυτονομία και ανεξαρτησία του.

γ. Να μην επιδιώκει και να μη δέχεται τη διαφημιστική χρήση του ονόματος, της φωνής και της εικόνας του, παρά μόνο για κοινωφελείς σκοπούς.

δ. Να μη μεταδίδει και να μην αξιοποιεί ιδιοτελώς αποκλειστικές πληροφορίες που επηρεάζουν την πορεία του Χρηματιστηρίου Αξιών και την αγορά.

ε. Να μην επιδιώκει και να μη δέχεται οποιεσδήποτε παροχές σε χρήμα και είδος, που θίγουν την αξιοπιστία και την αξιοπρέπειά του και επηρεάζουν την ανεξαρτησία και την αμεροληψία του.

^
Επιστροφή
Άρθρο 6

Η συναδελφική αλληλεγγύη και ο αλληλοσεβασμός των δημοσιογράφων συμβάλλουν θετικά στις συλλογικές επαγγελματικές επιδιώξεις και στην κοινωνική εικόνα του δημοσιογραφικού επαγγέλματος. Γι' αυτό ο δημοσιογράφος οφείλει:

α. Να σέβεται την προσωπικότητα των συναδέλφων του. Να μην εκτοξεύει εναντίον τους ασύστατες κατηγορίες και να αποφεύγει τις προσωπικές αντεγκλήσεις, δημόσια και στους χώρους εργασίας.

β. Να θεωρεί σοβαρότατη αντιεπαγγελματική πράξη κάθε λογοκλοπή.

γ. Να μην οικειοποιείται την εργασία συναδέλφων του. Να αναφέρει πάντοτε το όνομα του συντάκτη, του οποίου χρησιμοποιεί κείμενα ή αποσπάσματα κειμένων.

Να μνημονεύει την πηγή των πληροφοριών, που έχουν ήδη δημοσιευθεί ή μεταδοθεί.

^
Επιστροφή
Άρθρο 7

Ο γιγαντισμός των Μ.Μ.Ε. και η παγκοσμιοποίηση της επικοινωνίας αύξησαν σημαντικά τον παιδευτικό και πολιτισμικό ρόλο του ηλεκτρονικού και του γραπτού Τύπου. Με τις πρόσθετες ευθύνες του στις νέες συνθήκες, ο δημοσιογράφος οφείλει:

α. Να συμβάλλει στην αναβάθμιση του δημοσιογραφικού λόγου, αποφεύγοντας γραμματικές, συντακτικές και λεκτικές κακοποιήσεις.

β. Να αποφεύγει τη χυδαιογραφία, τη χυδαιολογία και τη γλωσσική βαρβαρότητα, τηρώντας, ακόμη και στη σάτιρα και τη γελοιογραφία, τους κανόνες της επαγγελματικής ηθικής και της κοινωνικής ευθύνης.

γ. Να προστατεύει την ελληνική γλώσσα από την κατάχρηση ξένων λέξεων και όρων.

δ. Να συμβάλλει δημιουργικά στην προστασία της εθνικής μας παράδοσης και τη διασφάλιση της πολιτισμικής μας κληρονομιάς.

^
Επιστροφή
Άρθρο 8

Οι υποχρεώσεις των δημοσιογράφων, που απορρέουν από αυτόν τον Κώδικα, δεν συνιστούν περιορισμό της ελευθερίας της έκφρασης. Οι παραβάσεις των υποχρεώσεων αυτών ελέγχονται από τα δύο Πειθαρχικά Συμβούλια, συνερχόμενα σε κοινή συνεδρίαση, μέχρις ότου τροποποιηθεί το Καταστατικό, που θα επιλύσει θεσμικά το θέμα του Εποπτικού Οργάνου του Κώδικα.

2010 - Ευρωπαϊκο Ετος για την καταπολεμηση της φτωχειας και του κοινωνικου αποκλεισμου

http://www.antipoverty.gr/node/15

2010 - Ευρωπαϊκό Έτος για την καταπολέμηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού
Date:
11/25/2008

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή όρισε σήμερα το 2010 ως Ευρωπαϊκό Έτος για την καταπολέμηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Η ύψους 17 εκατ. ευρώ εκστρατεία σκοπό έχει να επιβεβαιώσει εκ νέου τη δέσμευση της ΕΕ για να δοθεί αποφασιστική ώθηση στην εξάλειψη της φτώχειας έως το 2010.
«Η καταπολέμηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού αποτελεί έναν από τους κύριους στόχους της ΕΕ και η κοινή μας προσέγγιση έχει αποδειχτεί σπουδαίο εργαλείο για την καθοδήγηση και την υποστήριξη ενεργειών στα κράτη μέλη» ανέφερε ο αρμόδιος επίτροπος για τις κοινωνικές υποθέσεις Vladimír Špidla. «Με το Ευρωπαϊκό Έτος θα δοθεί ακόμα μεγαλύτερη ώθηση, αυξάνοντας την ευαισθητοποίηση των πολιτών για τον τρόπο με τον οποίο η φτώχεια εξακολουθεί να πλήττει την καθημερινή ζωή τόσο μεγάλου αριθμού Ευρωπαίων.»
Σήμερα στην ΕΕ 78 εκατ. άνθρωποι – δηλ. το 16% του πληθυσμού – διατρέχουν τον κίνδυνο της φτώχειας.
Το Ευρωπαϊκό Έτος 2010 σκοπό έχει να αγγίξει τους πολίτες της ΕΕ και όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη του δημόσιου, του κοινωνικού και του οικονομικού τομέα. Ειδικότερα, έχει τους ακόλουθους τέσσερις στόχους:
να αναγνωριστεί το δικαίωμα των ανθρώπων που αντιμετωπίζουν συνθήκες φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού να ζουν με αξιοπρέπεια και να συμμετέχουν πλήρως στην κοινωνία·
να αυξηθεί η συμμετοχή του κοινού στις πολιτικές για την κοινωνική ένταξη, τονίζοντας την ευθύνη όλων για την αντιμετώπιση της φτώχειας και της περιθωριοποίησης·
να αυξηθεί η συνοχή της κοινωνίας έτσι ώστε κανείς να μην αμφιβάλλει ότι η κοινωνία στο σύνολό της επωφελείται από την εξάλειψη της φτώχειας·
να υπάρξει δέσμευση όλων των συντελεστών, δεδομένου ότι η πραγματική πρόοδος απαιτεί μακροχρόνια προσπάθεια και συμμετοχή όλων των επιπέδων διακυβέρνησης.
Πρόσφατα στοιχεία του Ευρωβαρόμετρου δείχνουν ότι οι Ευρωπαίοι θεωρούν τη φτώχεια ένα πολύ διαδεδομένο πρόβλημα. Σε όλη την ΕΕ οι πολίτες πιστεύουν πως στην περιοχή τους 1 στους 3 ανθρώπους (δηλ. το 29%) ζουν σε συνθήκες φτώχειας και 1 στους 10 αντιμετωπίζει εξαιρετικά μεγάλη φτώχεια. Σε όλα τα κράτη μέλη ένα μέρος του πληθυσμού υφίσταται αποκλεισμό και στερήσεις, και συχνά έχει περιορισμένη πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες. Σε όλη την ΕΕ το 19% του συνόλου των παιδιών διατρέχει κίνδυνο φτώχειας και 1 στα 10 ζουν σε νοικοκυριά στα οποία κανείς δεν εργάζεται.

Η Ελλαδα και τα ανθρωπινα δικαιωματα

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=106196&ct=6&dt=20/12/1998
του Γιάννου Κρανιδιώτη
Η ανθρωπότητα ζει στον αστερισμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η πεντηκοστή επέτειος της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου γιορτάστηκε σε όλο τον κόσμο με μια σειρά εκδηλώσεων όπου συμμετείχαν πολιτικοί ηγέτες, εκπρόσωποι κυβερνήσεων, διακρατικών και μη κυβερνητικών οργανισμών.

Οι επετειακές αναφορές στην Οικουμενική Διακήρυξη όμως δεν πρέπει να μας κάνουν να ξεχνούμε ότι, παρά την αναμφισβήτητη πρόοδο που έχει σημειωθεί, ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παραμένει ζητούμενο και όχι οριστική κατάκτηση. Τα τελευταία χρόνια παρατηρήθηκαν μαζικές παραβιάσεις μερικών από τα θεμελιωδέστερα ανθρώπινα δικαιώματα σε πολλά μέρη του πλανήτη μας, ακόμη και στη γειτονιά μας.

Κραυγαλέο παράδειγμα είναι η Κύπρος, όπου σημειώθηκαν και σημειώνονται ακόμη βαριές και συστηματικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τα τουρκικά στρατεύματα κατοχής. Παραβιάσεις που τα όργανα του Συμβουλίου της Ευρώπης, και μάλιστα τα δικαιοδοτικά, έχουν στιγματίσει εκδικάζοντας είτε διακρατικές προσφυγές είτε ατομικές προσφυγές, όπως αυτήν της Τιτίνας Λοϊζίδου. Ο αγώνας της Τιτίνας Λοϊζίδου ενθαρρύνει όλους τους απλούς ανθρώπους που έχουν πέσει θύματα της αυθαιρεσίας και της βαρβαρότητας και μάχονται για την αναγνώριση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους, αποδεικνύοντας ότι το δίκαιο είναι ισχυρότερο από την ωμή βία και τις πολιτικές σκοπιμότητες.

Απαραίτητη προϋπόθεση για την αποτελεσματική εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποτελεί ο σεβασμός τριών βασικών αρχών.

Η πρώτη θεμελιώδης αρχή είναι η οικουμενικότητα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα οποία δεν επιτρέπεται να καταπατούνται με πρόφαση τον σεβασμό των εθνικών, πολιτισμικών, θρησκευτικών και άλλων ιδιαιτεροτήτων.

Η δεύτερη είναι ο αδιαίρετος χαρακτήρας των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Τόσο τα ατομικά όσο και τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα πρέπει να αναγνωρίζονται και να προστατεύονται στον ίδιο βαθμό διότι ο σεβασμός των δικαιωμάτων κάθε μιας από τις κατηγορίες αυτές αποτελεί προϋπόθεση της άσκησης των δικαιωμάτων της άλλης.

Τρίτη βασική αρχή είναι η κοινωνική ευθύνη του φορέα των δικαιωμάτων, που έχει και καθήκοντα απέναντι στο κοινωνικό σύνολο.

Στις μέρες μας αναπτύσσεται ένας έντονος προβληματισμός σχετικά με τις επιπτώσεις των νέων τεχνολογιών (στον χώρο της βιοϊατρικής, της πληροφορικής, της επικοινωνίας κλπ.) στα ανθρώπινα δικαιώματα, ενώ συνειδητοποιείται η ανάγκη να διασφαλισθούν τα δικαιώματα της «τρίτης γενιάς» (όπως το δικαίωμα στο περιβάλλον).

Στις διακρατικές σχέσεις τα ανθρώπινα δικαιώματα έχουν μια ολοένα και σημαντικότερη θέση. Κράτη που παραβιάζουν τις θεμελιώδεις ελευθερίες των πολιτών τους και δεν αναπτύσσουν τους δημοκρατικούς θεσμούς απομονώνονται από τη διεθνή κοινότητα και δεν γίνονται δεκτά σε διεθνείς οργανισμούς, ενώ περιορίζονται οι δυνατότητες οικονομικής τους ενίσχυσης. Ιδιαίτερα σημαντική είναι η συμβολή του Συμβουλίου της Ευρώπης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης στη νέα αυτή πραγματικότητα. Εξάλλου μάχες δίνονται και κερδίζονται για την κατάργηση της ασυλίας και της ατιμωρησίας των υπαιτίων για δολοφονίες, βασανιστήρια και άλλες προσβολές της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Στον αγώνα για την προάσπιση των θεμελιωδών ελευθεριών, η Ελλάδα επιδιώκει να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχει γίνει σημαντική παράμετρος της εξωτερικής πολιτικής μας.

­ Η χώρα μας έχει προχωρήσει στην υπογραφή και την επικύρωση διεθνών συμβάσεων προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η Ελλάδα έχει, μεταξύ άλλων, επικυρώσει το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και τα Πολιτικά Δικαιώματα, τη Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τη Βιοϊατρική, το Πρόσθετο Πρωτόκολλο στον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη που προβλέπει σύστημα συλλογικών αναφορών, το Εκτο Πρωτόκολλο στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου σχετικά με την κατάργηση της θανατικής ποινής. Εχει δε υπογράψει και πρόκειται να επικυρώσει, μεταξύ άλλων, τη σύμβαση-πλαίσιο για τα δικαιώματα των εθνικών μειονοτήτων, τη συνθήκη απαγόρευσης των ναρκών κατά προσωπικού, το καταστατικό του νέου Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, τη σύμβαση για την προστασία του περιβάλλοντος μέσω του ποινικού δικαίου κλπ. Οι σημαντικότερες διεθνείς συμβάσεις στον χώρο των δικαιωμάτων του ανθρώπου αποτελούν έτσι μέρος του εσωτερικού μας δικαίου.

­ Εξάλλου σε ορισμένους κρίσιμους τομείς, όπου η Ελλάδα υπολείπονταν του ευρωπαϊκού μέσου όρου, έχουν σημειωθεί θετικά βήματα. Αναφέρουμε την κατάργηση του άρθρου 19 του Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας, την αναγνώριση των δικαιωμάτων των αντιρρησιών συνείδησης, τη σημαντική βελτίωση της μεταχείρισης προσώπων που ανήκουν σε θρησκευτικές μειονότητες. Εχουν επίσης εισαχθεί και στη χώρα μας θεσμοί με μακρά παράδοση στο εξωτερικό, όπως ο Συνήγορος του Πολίτη, η Εθνική Επιτροπή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και η Επιτροπή για τη Βιοηθική.

­ Επίσης, διευρύνονται τα δικαιώματα των αιτούντων άσυλο και καταβάλλεται προσπάθεια ώστε να διασφαλισθεί η συμμετοχή των μεταναστών στην οικονομική ζωή της χώρας μέσω της χορήγησης της «πράσινης κάρτας». Η ένταξη στον κοινωνικό ιστό των μεταναστών σε συνδυασμό με την ταυτόχρονη καταπολέμηση της εγκληματικότητας αποτελεί το δίπτυχο της πολιτικής μας που δεν επιτρέπει να αναπτυχθούν ο ρατσισμός και η ξενοφοβία.

­ Προωθείται η συμμόρφωση της χώρας μας με τις αποφάσεις διεθνών δικαιοδοτικών οργάνων, όπως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Λαμβάνονται μέτρα ώστε οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπιστώνονται στη χώρα μας να θεραπεύονται και να μην επαναλαμβάνονται.

­ Διευρύνονται οι δίαυλοι επικοινωνίας με τις μη κυβερνητικές οργανώσεις, με σκοπό την αμοιβαία ενημέρωση και ανταλλαγή απόψεων για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα μας.

­ Η σημασία που αποδίδει το υπουργείο Εξωτερικών στα θέματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποτυπώνεται και στον νέο Οργανισμό του, με τον οποίο συστήθηκε Διεύθυνση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ενώ ως σήμερα δραστηριοποιούνταν στον τομέα αυτόν διάφορες διευθύνσεις του υπουργείου. Το νέο αυτό σχήμα θα επιτρέψει μια συντονισμένη, συνολικότερη και αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση των σχετικών ζητημάτων.

Θα αποτελούσε βεβαίως εθελοτυφλία ο ισχυρισμός ότι η κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα μας είναι ιδανική. Είμαστε αποφασισμένοι να αντιμετωπίσουμε με ευαισθησία και ευρύτητα πνεύματος τα προβλήματα των τσιγγάνων, των ξένων που φιλοξενούνται στη χώρα μας, διαφόρων κοινωνικών ομάδων με ιδιαιτερότητες κλπ. Διότι η εξύψωση του επιπέδου προστασίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου αποτελεί θεμελιώδη δέσμευση και υποχρέωση μιας αληθινά δημοκρατικής πολιτείας.

Ο κ. Γιάννος Κρανιδιώτης ήταν υφυπουργός Εξωτερικών.

Το Αρχαιολογικο Μουσειο Ηρακλειου

http://odysseus.culture.gr/h/1/gh151.jsp?obj_id=3327

Το Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου είναι από τα πιο μεγάλα και αξιόλογα μουσεία στην Ελλάδα και ένα από τα σημαντικότερα στην Ευρώπη. Τα εκθέματά του περιλαμβάνουν αντιπροσωπευτικά δείγματα από όλες τις περιόδους της κρητικής προϊστορίας και ιστορίας, που καλύπτουν περίπου 5.500 χρόνια, από τη νεολιθική εποχή μέχρι τους ρωμαϊκούς χρόνους. Κυρίαρχη θέση, όμως, στις συλλογές του κατέχουν τα μοναδικά αριστουργήματα της μινωικής τέχνης, την οποία μπορεί κανείς να θαυμάσει σε όλη της την εξέλιξη. Η συλλογή με τις μινωικές αρχαιότητες είναι η σημαντικότερη στον κόσμο και το μουσείο δίκαια θεωρείται το κατ' εξοχήν μουσείο του μινωικού πολιτισμού.

Το κτήριο, όπου στεγάζεται, βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και κατασκευάσθηκε μεταξύ των ετών 1937 και 1940, σε σχέδια του αρχιτέκτονα Πάτροκλου Καραντινού. Στην ίδια θέση κατά τη διάρκεια της βενετοκρατίας βρισκόταν η καθολική μονή του Αγίου Φραγκίσκου, που καταστράφηκε από σεισμό το 1856. Το κτήριο του μουσείου είναι αντισεισμικό και αποτελεί σημαντικό δείγμα του μοντέρνου αρχιτεκτονικού κινήματος στην Ελλάδα, βραβευμένο με έπαινο Bauhaus στο Μεσοπόλεμο. Κατάφερε να συνδυάσει τις σύγχρονες τότε τάσεις της αρχιτεκτονικής, λαμβάνοντας υπ' όψη το περιεχόμενο των αρχαιολογικών συλλογών, να εξασφαλίσει καλό φυσικό φωτισμό, με φεγγίτες από την οροφή και στο ψηλότερο μέρος των τοίχων, και να διευκολύνει την ελεύθερη κίνηση μεγάλων ομάδων επισκεπτών. Οι χρωματισμοί και τα υλικά κατασκευής, όπως και τα πολύχρωμα φλεβωτά μάρμαρα, παραπέμπουν στις τοιχογραφικές μιμήσεις ορθομαρμαρώσεων των μινωικών κτηρίων. Ο αρχιτέκτονας προέβλεψε, ακόμη, τη δυνατότητα μελλοντικών επεκτάσεων του μουσείου. Το κτήριο είναι διώροφο και διαθέτει εκτεταμένους εκθεσιακούς χώρους, εργαστήρια, σχεδιαστήριο, βιβλιοθήκη, γραφεία και ένα σπουδαίο τμήμα, την Επιστημονική Συλλογή, όπου φυλάσσονται και μελετώνται πολλά από τα ευρήματα. Στο μουσείο λειτουργούν, επίσης, πωλητήριο εκμαγείων μισθωμένο για λογαριασμό του Tαμείου Αρχαολογικών Πόρων, κυλικείο, καθώς και πωλητήριο δελταρίων και διαφανειών.

Το Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου έχει συγκροτηθεί ως Ειδική Περιφερειακή Υπηρεσία του Υπουργείου Πολιτισμού και έχει ως σκοπό την απόκτηση, αποδοχή, φύλαξη, συντήρηση, καταγραφή, τεκμηρίωση, έρευνα, μελέτη, δημοσίευση και κυρίως έκθεση και προβολή στο κοινό αντικειμένων που χρονολογούνται από τους απώτατους χρόνους της προϊστορικής εποχής έως την υστερορωμαϊκή περίοδο. Οργανώνει περιοδικές εκθέσεις, συμμετέχει σε εκθέσεις που περιοδεύουν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, συνεργάζεται με άλλους επιστημονικούς και ερευνητικούς φορείς και φιλοξενεί ποικίλες άλλες πολιτιστικές δραστηριότητες.

UNICEF - H Συμβαση για τα Δικαιωματα του Παιδιου

UNICEF - H Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού
http://www.unicef.gr/symbs.php


Ο κόσμος δεν μας προσφέρθηκε απ' τους γονείς μας, μας τον δάνεισαν τα παιδιά μας
(Αφρικανική παροιμία)

Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού είναι ο πρώτος παγκόσμιος νομικά δεσμευτικός κώδικας για τα δικαιώματα που όλα τα παιδιά πρέπει να απολαμβάνουν. Θέτει στοιχειώδεις αρχές για την ευημερία των παιδιών στα διάφορα στάδια εξέλιξής τους και αποτελείται από 54 άρθρα. Η Σύμβαση ξεκίνησε με πρωτοβουλία της Πολωνικής κυβέρνησης και της UNICEF, υιοθετήθηκε ομόφωνα απο τη Γεν. Συνέλευση του ΟΗΕ στις 20 Νοεμ. 1989 και τέθηκε σε ισχύ το 1990. Μέχρι σήμερα έχει επικυρωθεί σχεδόν από όλες τις χώρες του κόσμου, ενώ στην Ελλάδα επικυρώθηκε το 1992 (ΦΕΚ 192/2.12.92).

- Το πλήρες κείμενο της Σύμβασης.
- Φωτογραφικό αφιέρωμα και έκδοση φιλική προς τα παιδιά.

Τα άρθρα που περιέχει η Σύμβαση μπορούν να ομαδοποιηθούν σε τέσσερις ευρύτερες κατηγορίες:


Δικαιώματα Επιβίωσης

Δικαιώματα Προστασίας

Kαλύπτουν το δικαίωμα του παιδιού για ζωή και τις ανάγκες που είναι πιο βασικές για την ύπαρξή του. Αυτά συμπεριλαμβάνουν ένα επαρκές επίπεδο διαβίωσης, στέγη, διατροφή και πρόσβαση σε ιατρικές υπηρεσίες.
Aπαιτούν τα παιδιά να προφυλλάσονται από κάθε είδους κακοποίηση, αμέλεια και εκμετάλλευση. Καλύπτουν θέματα όπως ειδική φροντίδα για προσφυγόπουλα, βασανιστήρια, κακοποίηση στο σωφρονιστικό σύστημα, ανάμειξη σε εμπόλεμες διαμάχες, εργασία ανηλίκων, χρήση ναρκωτικών και σεξουαλική εκμετάλλευση.


Δικαιώματα Ανάπτυξης - Εξέλιξης

Δικαιώματα Συμμετοχής

Συμπεριλαμβάνουν όλα όσα τα παιδιά χρειάζονται για να μπορέσουν να εκμεταλλευθούν στο έπακρο τις δυνατότητές τους. Για παράδειγμα το δικαίωμα της εκπαίδευσης, το παιχνίδι και η αναψυχή, οι πολιτιστικές εκδηλώσεις, η πρόσβαση σε πληροφορίες και η ελευθερία της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας. Eπιτρέπουν στα παιδιά να παίζουν ενεργό ρόλο στις κοινωνίες και τα έθνη τους. Αυτά περικλείουν την ελευθερία να εκφράζουν γνώμη, να έχουν λόγο σε ζητήματα που αφορούν στη ζωή τους, να συμμετέχουν σε οργανώσεις και να συναθροίζονται ειρηνικά.

Ανθρωπινα δικαιωματα

ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Ανθρώπινα δικαιώματα
Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι «βασικά δικαιώματα και θεμελιώδεις ελευθερίες που δικαιούνται όλοι οι άνθρωποι», τα οποία περιλαμβάνουν αστικά και πολιτικά δικαιώματα όπως το δικαίωμα στη ζωή και την ελευθερία, την ελευθερία σκέψης και έκφρασης, καθώς και την ισότητα ενώπιον του νόμου. Στα ανθρώπινα δικαιώματα περιλαμβάνονται, επίσης, κοινωνικά, πολιτιστικά και οικονομικά δικαιώματα, όπως το δικαίωμα της συμμετοχής στον πολιτισμό, το δικαίωμα στην τροφή, την εργασία και την εκπαίδευση.
Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα. Είναι προικισμένοι με λογική και συνείδηση, και οφείλουν να συμπεριφέρονται μεταξύ τους με πνεύμα αδελφοσύνης.
— 1ο Άρθρο της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του Ο.Η.Ε.
Σύντομη αναφορά στις «γενεές» των ανθρωπίνων δικαιωμάτων:
Ξεκινάμε με την πρώτη γενεά η οποία περιλαμβάνει τα δικαιώματα που δεν μπορούν να περιοριστούν από την κρατική εξουσία. Είναι τα κλασικά ατομικά και πολιτικά δικαιώματα τα οποία λειτουργούν ως ΄΄ασπίδα΄΄ προστασίας για το άτομο. Συνεχίζοντας, συναντάμε τη δεύτερη γενεά, μέρη της οποίας είναι τα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα. Σε αυτή τη γενεά, το κράτος έχει παρεμβατικόρόλο κατά τρόπο συστηματικό και αποτελεσματικό. Σε αντίθεση, λοιπόν, με την προαναφερθείσα (πρώτη) τάξη δικαιωμάτων, η κρατική ηγεσία οφείλει να μην απέχει από τον έλεγχο τήρησής τους. Κλείνοντας, τα συλλογικά δικαιώματα (ονομάζονται και δικαιώματα αλληλεγγύης) κατατάσσονται στην τελευταία, την τρίτη γενεά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η γενεά αυτή αφορά σε θέματα παγκόσμιας εμβέλειας.
Ενδεικτικά αναφέρουμε ορισμένα:
το δικαίωμα στην ανάπτυξη,
στο καθαρό περιβάλλον,
στην ειρήνη,
στην κοινή κληρονομιά της ανθρωπότητας,
στην αλληλεγγύη σε παγκόσμια κλίμακα

- Σπουδαία κατάκτηση η κατοχύρωση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως της ζωής, της ασφάλειας, της ελευθερίας, της αξιοπρέπειας, της συμμετοχής στα κοινά, της τιμής και της διαβίωσης σε μια κοινωνία που να τη διακρίνει η ειρήνη, η ισότητα, η αξιοκρατία.
- Παρά τους αγώνες και τη νομική κατοχύρωσή τους, το πρόβλημα της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μένει άλυτο. Απόδειξη τούτου οι διαρκείς παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και οι διακηρύξεις χωρίς αντίκρισμα υπέρ των φτωχών και των ανέργων. Παραβιάσεις συνιστούν οι φυλετικές διακρίσεις, η εκμετάλλευση των μειονοτήτων, οι παρακολουθήσεις πολιτών, η παραβίαση του ασύλου της κατοικίας, οι διώξεις πολιτών για τις πεποιθήσεις τους, η χρήση βίας, η επικράτηση του νόμου του ισχυροτέρου, η ανεργία, η αναξιοκρατία, η παραβίαση της ιδιωτικής ζωής των πολιτών από τα ΜΜΕ, η παραβίαση των δικαιωμάτων του παιδιού (κακοποίηση, παιδική εργασία και πορνεία), η τήρηση "αρχείων προσωπικών δεδομένων", οι γενοκτονίες λαών, η στέρηση της ελευθερίας.

Αίτια των παραβιάσεων
- κρίση αξιών που οδηγεί στον αμοραλισμό → οι ισχυροί υπονομεύουν τους ασθενέστερους προκειμένου να μεγιστοποιήσουν τα οφέλη τους, ενώ άλλοι αδρανούν για να μην απωλέσουν συμφέροντα από τη σύγκρουση με το κατεστημένο. Η δεύτερη περίπτωση συνιστά συνειδητό εφησυχασμό και επιδίωξη ενός ξέγνοιαστου βίου. Και στις δύο περιπτώσεις, ωστόσο, ο ωφελιμισμός είναι αυτός που διαμορφώνει τη συμπεριφορά των ανθρώπων. χαμηλό μορφωτικό επίπεδο
- κάποιοι δεν συνειδητοποιούν τις υποχρεώσεις τους απέναντι στους συνανθρώπους τους, ενώ άλλοι υιοθετούν στερεότυπα που ενισχύουν την καταπάτηση των δικαιωμάτων. Επίσης, κάποιοι αγνοούν το πότε παραβιάζονται τα δικαιώματα, ενώ η άγνοια κάνει κάποιους άλλους ή να μη γνωρίζουν πώς μπορούν να αντιδράσουν ή πότε θίγονται τα δικαιώματά τους.
- αλλοτριωτική λειτουργία των ΜΜΕ :προβολή νόθων αξιών και αρνητικών προτύπων (π.χ. βίας), και παράλληλα ελλιπής προβολή (ενίοτε με λαϊκίστικο ή επιλεκτικό τρόπο) ή αποσιώπηση του προβλήματος της υπονόμευσης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
- τεχνοκρατική παιδεία → δεν προάγεται η ολόπλευρη ανάπτυξη του ατόμου και η ανθρωπιστική του κατάρτιση με αποτέλεσμα να μην εμφορείται από τις κατάλληλες ανθρωπιστικές αξίες
- αποξένωση λόγω των συνθηκών ζωής στις μεγαλουπόλεις→ απρόσωπες σχέσεις, επιφανειακές, καχυποψία και επιφυλακτικότητα που δε συμβάλλει στην προσέγγιση των ανθρώπων, αλλά αντίθετα προάγει τον ανταγωνισμό προσπάθεια υπονόμευσης του συνανθρώπου.


β. Προτάσεις
παροχή ανθρωπιστικής παιδείας→ ηθικός εξευγενισμός και πνευματική ανάταση του ατόμου που αφενός θα παρεμποδίζει την απάνθρωπη συμπεριφορά και αφετέρου θα κινητοποιεί το άτομο κάθε φορά που κάποιος καπηλεύεται τις ελευθερίες τις δικές του ή των συνανθρώπων του.
_ δραστηριοποίηση πνευματικών ανθρώπων → αυτοί μπορούν να εδραιώσουν τις
ανθρωπιστικές αξίες και να ανακαλύπτουν την αλήθεια αντιστεκόμενοι σε κάθε
μηχανισμό χειραγώγησης τόσο με τα λόγια όσο και με τα έργα τους,
ενσαρκώνουν πρότυπα ανθρωπισμού και γι’ αυτό αποτελούν παραδείγματα
συμπεριφοράς.
_ ενίσχυση διεθνών οργανισμών και μη κυβερνητικών οργανώσεων → άσκηση πίεσης σε κυβερνήσεις που δε διασφαλίζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας. Παράλληλα, στόχος τους πρέπει να είναι και η ευαισθητοποίηση και η ενημέρωση – κινητοποίηση της κοινής γνώμης
- Καλλιέργεια πνεύματος κατανόησης και αμοιβαίας εμπιστοσύνης και σεβασμού των συνανθρώπων.
- Ενημέρωση της κοινής γνώμης, δημοσιότητα και καταγγελία των παραβιάσεων.
- Καταπολέμηση του πνεύματος αδιαφορίας. Συνεχής επαγρύπνηση ατόμων και λαών.
- Απαλλαγή από προλήψεις και δεισιδαιμονίες.
- Διατήρηση της εθνικής μας ταυτότητας.
- Έλεγχος και επιτήρηση των χώρων, όπου συχνάζουν παιδιά. Έλεγχος εργοδοτών που τα απασχολούν.
- Άμεση ανάκληση της συνθήκης του Σέγκεν. Ματαίωση της έκδοσης των ηλεκτρονικών ταυτοτήτων. Ενημέρωση του λαού.
- Περιφρούρηση της δημοκρατίας, ώστε να μη μετατραπεί σε απολυταρχία, όπου θα επικρατούν η ιδιοτέλεια και η αδιαφορία.
- Σεβασμός της ιδιωτικής ζωής των πολιτών. Αντίσταση σε κάθε προσπάθεια παραβίασής της.
-νομικό πλαίσιο που θα κατοχυρώνει τα διακιώματα των πολιτών στο διαδίκτυο
- Πνευματική, πολιτική και πολιτιστική αφύπνιση των νέων.
- Αλληλεγγύη σε όσους διώκονται αυθαίρετα για τις ιδέες τους.
- Επικύρωση και τήρηση των διεθνών συμβάσεων για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
- Να σεβόμαστε τις ελευθερίες και τα δικαιώματα του άλλου.

Τα σοφά παιδια: Η δυσκολια του να εισαι ευφυης

http://trans.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_womdeco_1_04/03/2010_326431

Αρχίζουν να περπατούν και να μιλούν πολύ νωρίς. Μαθαίνουν να διαβάζουν χωρίς να τα έχει διδάξει κανείς. Κάνουν περίεργες ερωτήσεις για την ηλικία τους και επιδίδονται σε πολύπλοκους συλλογισμούς. Βαριούνται εύκολα, αντιδρούν έντονα, αμφισβητούν τα πάντα. Μένουν στο περιθώριο...

Της Κατερίνας Χτενέλη

Χαρισματικά παιδιά. Αντιστοιχούν στο 1% του παγκόσμιου πληθυσμού. Χαρακτηρίζονται από σύνθετο τρόπο σκέψης, ποικιλία ταλέντων, έντονη κριτική διάθεση, ιδιαίτερο χιούμορ, πολύ υψηλό δείκτη IQ και συχνά παρουσιάζουν συναισθηματική ανάπτυξη ξένη προς την ηλικία τους. Μερικά απ' αυτά διαπρέπουν. Τα περισσότερα, όμως, δεν επιβραβεύονται ούτε από την οικογένεια ούτε από το εκπαιδευτικό σύστημα και μέχρι την εφηβεία σταματούν το σχολείο και περιθωριοποιούνται. Αντί να θεωρούνται ευλογία για την κοινωνία, εξοστρακίζονται ή εντάσσονται στη χορεία των χρυσών μετριοτήτων.

Περίπτωση 1η Ο Μάρκος ήταν τριών, όταν είπε στη μητέρα του: «Δεν ξέρω τι είναι το καλό και τι το κακό. Ανησυχώ ότι δεν έχω συνείδηση». Ηταν η πρώτη υπαρξιακή κρίση του. Στα τέσσερα τον απασχολούσε η φύση των σχέσεων των ανθρώπων και έφτιαχνε σενάρια για ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Τα συνεχή «γιατί» του Μάρκου και η δυσκολία του να ενταχθεί στις παρέες των παιδιών στο νηπιαγωγείο και στο δημοτικό έκαναν τους γονείς του και τον περίγυρό του να τον αντιμετωπίζουν ως προβληματικό. Η δασκάλα του, ανήσυχη, ζήτησε να αξιολογηθεί τόσο συναισθηματικά όσο και νοητικά. Ο ψυχολόγος τον χαρακτήρισε «φυσιολογικό και κακομαθημένο». Στο τμήμα αναπτυξιακής παιδιατρικής του Νοσοκομείου Παίδων, όμως, ο Μάρκος σημείωσε την υψηλότερη βαθμολογία στο τεστ νοημοσύνης, ενώ -αντίθετα- η συναισθηματική νοημοσύνη του ήταν χαμηλότερη από τη φυσιολογική για την ηλικία του. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι ο Μάρκος, λόγω πολύ υψηλού IQ, αντιλαμβάνεται πράγματα που δεν μπορεί να διαχειριστεί.

Περίπτωση 2η Η Μαρία μίλησε πριν από τα δύο της με λογικές προτάσεις. Λίγο αργότερα, λόγω ατυχήματος, μπήκε σε νοσοκομείο. Στα χέρια της βρέθηκαν τότε παιδικά βιβλία, τα οποία άρχισε μόνη της να διαβάζει. Το «φαινόμενο Μαρία», αν και κατέπληξε το νοσοκομείο, έβγαλε εκτός εαυτού τη μητέρα, η οποία πέταξε όλα τα βιβλία της μικρής και τα αντικατέστησε με κούκλες. Κατόπιν, στην Α' δημοτικού, ο δάσκαλος αντιλήφθηκε αμέσως ότι το παιδί είχε προηγμένες ικανότητες σκέψης και ανάλυσης. Οι γονείς πήγαν όμως τη Μαρία στη μονάδα αναπτυξιακής παιδιατρικής του νοσοκομείου Αγλαΐα Κυριακού με έναν χρόνο καθυστέρηση, παρά την επιμονή του δασκάλου. Οπως τελικά αποδείχτηκε, η Μαρία είχε δείκτη νοημοσύνης 180 και βεβαίως ήταν χαρισματική. Σήμερα είναι ενταγμένη σε πρόγραμμα παρακολούθησης μαζί με άλλα 30 χαρισματικά παιδιά.

Χαμένα στην εκπαίδευση

«Ως χάρισμα ορίζεται η έμφυτη εξαιρετική ικανότητα. Για να χαρακτηριστεί ένα παιδί χαρισματικό, εκτός από υψηλό δείκτη νοημοσύνης, πρέπει να διαθέτει δημιουργικό τρόπο σκέψης, κλίση στην επιστήμη ή στην τέχνη, ηγετικές ικανότητες, συναισθηματική και ψυχική σταθερότητα και υγεία», εξηγεί η κυρία Λωρέττα Θωμαΐδου, επίκουρη καθηγήτρια αναπτυξιακής παιδιατρικής και επιστημονική υπεύθυνη στην αντίστοιχη μονάδα της Β' παιδιατρικής κλινικής του νοσοκομείου Αγλαΐα Κυριακού. Το ταλέντο δεν προϋποθέτει απαραιτήτως υψηλή ευφυΐα, όπως και η υψηλή ευφυΐα δεν σημαίνει απαραιτήτως ύπαρξη χαρίσματος. Από την άλλη, ως δημιουργικότητα ορίζεται η ικανότητα να διακρίνεις, να συνδέεις και να γενικεύεις ασυνήθιστες έννοιες μέσα από αντισυμβατικές οδούς. Ομως πόσο μπορούμε εμείς -οι μέσης ευφυΐας γονείς, εκπαιδευτικοί και παρατηρητές- να αντιληφθούμε και να κατανοήσουμε τα χαρισματικά παιδιά ή να τα βοηθήσουμε να εξελιχθούν; Τα χαρισματικά παιδιά είναι μια ειδική και παραμελημένη ομάδα. Πολλές φορές -βεβαίως λανθασμένα- χαρακτηρίζονται υπερκινητικά, τεμπέλικα, αφηρημένα, ακόμη και νοητικώς καθυστερημένα.

Αν μιλήσουμε δε για την ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα, ο νέος νόμος για την ειδική αγωγή (Ν. 3699/2008) περιλαμβάνει εδάφιο το οποίο αφορά τους μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και περιέχει μνεία για τα παιδιά εκείνα που έχουν μία ή περισσότερες νοητικές ικανότητες ή κλίσεις σε ασυνήθιστο επίπεδο για την ηλικία τους. Ωστόσο, στον νόμο δεν γίνεται σαφής λόγος για τις ικανότητες, τον τρόπο αξιολόγησης και τις ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες των μαθητών αυτής της κατηγορίας. Ετσι το μεγάλο ερώτημα, τόσο για τους γονείς όσο και για τους αρμόδιους φορείς, παραμένει: τα χαρισματικά παιδιά χρειάζονται ή όχι ειδικά σχολεία; Το ελληνικό σύστημα εκπαίδευσης είναι επικεντρωμένο στον συμβατικό τρόπο σκέψης και μάθησης, δηλαδή στη βήμα προς βήμα κατάρτιση της μεγάλης μάζας των παιδιών. «Αυτός ο τρόπος δεν ενδείκνυται για τα χαρισματικά παιδιά, γιατί δεν αντέχουν τις επαναλήψεις», λέει η κυρία Θωμαΐδου.

«Συχνά έρχονται στο τμήμα χαρισματικά παιδιά με διάγνωση ότι έχουν μαθησιακές δυσκολίες. Ομως είναι λάθος να ξεχωρίζουμε τα παιδιά. Πολλοί θεωρούν τα χαρισματικά παιδιά ως μια ελίτ. Προσωπικά θεωρώ ότι δεν βοηθούνται με πράξεις που τα περιθωριοποιούν. Το ζητούμενο είναι η ομαλή και αρμονική ενσωμάτωση στην κοινωνία, τόσο των ελλειμματικών όσο και των χαρισματικών παιδιών. Αυτή είναι η προσωπική μου θέση αλλά και η επίσημη θέση των ειδικών διεθνώς. Ο Αϊνστάιν πήγε σε ειδικό σχολείο;». Η ευαισθητοποίηση και η σωστή ενημέρωση των εκπαιδευτικών, ο εμπλουτισμός των σχολικών μαθημάτων με ειδικά προγράμματα και καινοφανή στοιχεία, η τοποθέτηση κάποιων παιδιών σε μεγαλύτερη τάξη (πρόγραμμα επιτάχυνσης) είναι όσα προσπαθούμε να κάνουμε και εδώ στην Ελλάδα. Στην πραγματικότητα, όμως, ελάχιστα παιδιά κατάφεραν να πάνε νωρίτερα στο δημοτικό, τα προγράμματα εμπλουτισμού ύλης εξαρτώνται από την ευαισθησία και το φιλότιμο του εκπαιδευτικού, στα προγράμματα καινοφανών στοιχείων υστερούμε ως χώρα. Ετσι, περίπου το 70% των χαρισματικών παιδιών καταλήγει να σταματάει το σχολείο στην εφηβεία, διότι δεν αντιμετωπίζεται σωστά.

Χαρισματικά και ανεπιθύμητα

Η κυρία Βάσω Ανδρούτσου, πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων Χαρισματικών και Ταλαντούχων Παιδιών, είναι μητέρα δύο αγοριών που αξιολογήθηκαν ως χαρισματικά από τους επίσημους φορείς. Σήμερα, οπότε τα παιδιά είναι στην εφηβεία και τα μεγάλα ζόρια έχουν περάσει, δέχθηκε να μιλήσει για την εμπειρία της: «Αν επιχειρούσα να περιγράψω την εμπειρία όλων μας, θα την όριζα ως Γολγοθά, τόσο σε σχέση με τα ενδογενή προβλήματα όσο και σε σχέση με τη στάση και τη συμπεριφορά των τρίτων. Οταν διαπιστώσαμε ότι τα παιδιά μας διαφοροποιούνταν από τα άλλα της ηλικίας τους, απευθυνθήκαμε σε διάφορους φορείς ζητώντας τη συνδρομή τους. Εισπράξαμε δριμύτατη κριτική και κακοηθέστατα σχόλια - κάποιος μάλιστα με αποκάλεσε «τρελοκαμπέρω»! Τα παιδιά υπέφεραν τα πάνδεινα στο σχολείο. Παρ' όλο που είχαν εξαιρετική αντιληπτική ικανότητα, ποτέ δεν θεωρήθηκαν καλοί μαθητές. Ολη η μέχρι τώρα σχολική τους ζωή ταυτίστηκε με την άσχημη κριτική, την ποταπή αντιμετώπιση, τις θλιβερές υποδείξεις.

Αλλάξαμε τόσα σχολεία όσα σχεδόν τα σχολικά τους χρόνια. Στην αρχή ελπίζοντας ότι θα βρούμε το σχολείο που θα μπορούσε να ανταποκριθεί στις ανάγκες τους. Μετά το σχολείο όπου τα παιδιά θα αποτελούσαν ελάσσονα στόχο. Σήμερα ο Νικόλας είναι 17 ετών και λέει ότι «κάηκε στη διαδρομή». Φτάνοντας στην εφηβεία, όπου το αίσθημα του ανήκειν είναι πολύ επιτακτικό, θυσίασε την αληθινή του φύση για να ενταχθεί στην ομάδα των χρονολογικά συνομηλίκων του και χειροτέρεψε τις σχολικές επιδόσεις του. Ετσι το μέλλον του είναι πια αβέβαιο. Ενώ, υπό άλλες εκπαιδευτικές συνθήκες, θα προδιαγραφόταν λαμπρό. Από την άλλη, ο Αναστάσιος, 15 ετών σήμερα, ο οποίος φοιτά στη Γ΄ λυκείου ύστερα από επιτάχυνση, δείχνει να έχασε τα εσωτερικά του κίνητρα. Δοκιμάζεται από το σύνδρομο της ανίας και των ανύπαρκτων προκλήσεων. Τελικά η περίπτωση των γιων μου αποδεικνύει την ακαταλληλότητα του συστήματος σε ό,τι αφορά την εκπαίδευση χαρισματικών παιδιών και δείχνει την αδιαφορία και την ανικανότητα με τις οποίες η πολιτεία στέκεται μπροστά στην απώλεια εξαιρετικών μυαλών».

Οδηγίες προς γονείς

Τα χαρισματικά παιδιά είναι μια ακόμη κατηγορία με ειδικές ανάγκες σε εκπαιδευτικό, συναισθηματικό και ψυχολογικό επίπεδο. Τα χαρακτηρίζει η ασύγχρονη ανάπτυξη των γνωστικών τους ικανοτήτων σε σχέση με τις συναισθηματικές. Βιώνουν απίστευτη μοναξιά και άγχος και γι' αυτό συχνά δραπετεύουν σε έναν φανταστικό κόσμο. Δεν κινδυνεύουν από τις υψηλές ικανότητές τους αλλά από την παρεμπόδιση της εκδήλωσής τους. Πάντως, επειδή οι ικανότητες αυτές είναι έμφυτες και ισχυρές, αν καταπιεστούν μπορεί να εξελιχθούν ακόμη και σε διαταραχές. Για τους γονείς τα παιδιά είναι αντικείμενα υπερηφάνειας και θαυμασμού. Επίσης, αποτελούν πηγή φόβου, αγωνίας και μοναξιάς. Τα χαρισματικά παιδιά είναι όμως εξαιρετικές περιπτώσεις ατόμων και δεν πρέπει να αποπροσανατολίζονται ούτε λόγω γονεϊκού φόβου ούτε εξαιτίας γονεϊκής φορτικότητας. Αν για κάποιο λόγο νιώθετε λοιπόν ότι έρχεστε σε επαφή με ένα χαρισματικό παιδί, πρέπει να κατανοήσετε ότι η ψυχική του ισορροπία εξαρτάται πρωτίστως από την κάλυψη των συναισθηματικών του αναγκών. Ετσι, όσο ασυνήθιστες ή παράξενες κι αν είναι οι ερωτήσεις του παιδιού σας, μην το απομακρύνετε από αυτή την κατεύθυνση. Η αποθάρρυνση το διαταράσσει συναισθηματικά και ψυχικά. Η υπερενθάρρυνση, από την άλλη πλευρά, μπορεί εξίσου να βλάψει το παιδί, να το εγκλωβίσει στο πλαίσιο των δικών σας προσδοκιών. Με άλλα λόγια, σωστή αντιμετώπιση ενός τέτοιου παιδιού σημαίνει αποδοχή, κατανόηση, ευαισθησία και ευελιξία. Στο χαρισματικό παιδί δεν λες τι να κάνει. Απλώς το ακολουθείς.

Τι σημαίνει χάρισμα

Γλωσσική ευφυΐα: εξαιρετική ικανότητα στην κατανόηση και στον χειρισμό της γλώσσας. Παράδειγμα: Τ. Σ. Ελιοτ
Λογική Ή μαθηματική ευφυΐα: υψηλή αντίληψη στη χρήση αφηρημένων σχέσεων και εννοιών. Παράδειγμα: Αϊνστάιν
Μουσική ευφυΐα: ικανότητα δημιουργίας εννοιών που αποτελούνται από ήχους. Παράδειγμα: Μότσαρτ
Σωματική Ή κιναισθητική ευφυΐα: επιτρέπει τη χρήση του σώματος με εξαιρετική δεξιοτεχνία. Παράδειγμα: Μάρθα Γκράχαμ
Ενδοπροσωπική ευφυΐα: ικανότητα διάκρισης μεταξύ διαφορετικών συναισθημάτων και οικοδόμησης ορθών ψυχικών προτύπων. Παράδειγμα: Ζίγκμουντ Φρόιντ
Διαπροσωπική ευφυΐα: ικανότητα αναγνώρισης και εκμετάλλευσης των συναισθημάτων των άλλων. Παράδειγμα: Μαχάτμα Γκάντι
Φυσιογνωστική ευφυΐα: επιτρέπει τη διάκριση, ταξινόμηση και χρήση στοιχείων του φυσικού κόσμου. Παράδειγμα: Δαρβίνος

Τι γυρευει ο συγγραφεας στο facebook;

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=4583640
Επικοινωνούν με τους χιλιάδες διαδικτυακούς «φίλους» τους μέσω εμπρηστικών status (ελληνιστί η σκέψη της ημέρας), κάνουν post (αναρτούν) φωτογραφίες, βιντεάκια, άρθρα, δέχονται comments (σχόλια) και requests (αιτήματα φιλίας), αλλά δεν κάνουν add όποιον να ΄ναι. Οι έλληνες συγγραφείς αναδεικνύονται στην πιο δυναμική φυλή των facebookers

ΠΕΤΡΟΣ ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ (5.003 φίλοι)
Βρισίδι, σχόλια και... ψηφιακό ξύλο
Τα status του Πέτρου Τατσόπουλου δεν αφήνουν τους facebookers σε χλωρό κλαρί: «Μη σας πω ότι έχω αρχίσει να νοσταλγώ την παλιά καλή σωματική επαφή, όταν πλακωνόμασταν στο ξύλο, τις ανοιγμένες μύτες, τις δαγκωνιές, τα σκισμένα γόνατα. Μέσα σ΄ αυτό το γαμημένο φατσομπούκι μπορούμε να σκοτώσουμε άνθρωπο με τα σχόλιά μας χωρίς καν να τον έχουμε αντικρύσει».

Νοσταλγείτε τη σωματική βία; Απ΄ ό,τι βλέπω εδώ,η λεκτική κάνει καλύτερη δουλειά.

Στο facebook συμπεριφερόμαστε σαν τους χαρτοπαίκτες όπως ήμουν κι εγώ κάποτε. Σιγά- σιγά πας με τους ομοειδείς. Οι πολύ χειρότεροι από σένα δεν σε καλούν στο καρέ γιατί θα χάσουν τα λεφτά τους, εσύ δεν καλείς τους καλύτερους γιατί θα χάσεις εσύ τα λεφτά σου. Υπάρχει το comme il faut facebook, υπάρχει ένα άλλο που μοιάζει με πίνακα ανακοινώσεων, υπάρχει κι ένα τρίτο στο οποίο οι συγγραφείς εντρυφούν με κέφι. Είναι το χαοτικό facebook, μια κατάσταση ανεξέλεγκτη που ομολογώ ότι τις περισσότερες φορές το βρίσκω διασκεδαστικό, όσο βίαιο κι αν φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Εκεί υπάρχει μεγάλη ανοχή, ανάλογα με τα όρια του καθενός. Μερικοί σπάνε, μερικοί κλαίνε, μερικοί ζητάνε συγγνώμη μερικοί οργίζονται. Είναι ένα είδος αρένας που δεν μπορείς να βρεις αλλού.

Πριν από δέκα μέρες η σελίδα του γέμισε από ευχές για την ονομαστική του εορτή. Ευχαριστώντας τους πάμπολλους φεϊσμπουκικούς του φίλους ο Πέτρος Τατσόπουλος έγραψε: «Μετά από αυτή την ιλαρά εορταστικών μηνυμάτων, ελπίζω από σήμερα να επανέλθουμε στους κανονικούς μας ρυθμούς: γαμοσταυρίδια, προσβλητικά σχόλια, παρανοήσεις κ.ο.κ. Μου έλειψαν οι χολερικοί και οι ευέξαπτοι».

Μα τι είναι αυτά που γράφετε κύριε Τατσόπουλε; Μοιάζει σαν διευκόλυνση σε αλλότρια ακολασία. Ναι είναι, είναι. Βαριέμαι θανάσιμα το είδος του facebook που είναι κάτι σαν σαβουάρ βιβρ. Αγαπούλα μου τι κάνεις κ.λπ. Η αντίστοιχη λογοτεχνία και η αντίστοιχη συμπεριφορά μου προκαλούν κατάθλιψη. Πάντοτε προτιμούσα τους ανθρώπους που θα με βρίσουνε, αρκεί να είναι κι αυτοί διαθέσιμοι. Να, ας πούμε με έβρισε μια κοπέλα πριν από λίγο. Μου έγραψε «Ολο μαλακίες γράφεις. Δεν σε υποχρεώνει και κανένας. Γιατί τις γράφεις;». Εγώ της απάντησα «πολύ σωστά, εσένα όμως ποιος σε υποχρεώνει να τις διαβάζεις;». Θέλω να πω ότι αν είσαι έτοιμος να παίξεις επί ίσοις όροις ψηφιακό ξύλο, είσαι ευπρόσδεκτος. Εγώ δεν έχω διαγράψει κανέναν για τις απόψεις του, αντίθετα, εμένα με έχουν σβήσει πολλοί... Μου λένε «πώς μπορεί ένας συγγραφέας να μιλάει έτσι;». Τους συγγραφείς και τους ευνούχους τούς έχουν, φαίνεται, στην ίδια κατηγορία.

Οι 5.003 «φίλοι» σας είναι σαν μια μικρή πόλη.

Αυτό είναι το όριο. Δεν μπορείς να έχεις παραπάνω από 5.000 φίλους στο ίδιο προφίλ. Πρέπει να ανοίξεις καινούργια σελίδα. Δεν έχω σκοπό να το κάνω, δεν είμαι πρεζόνι του facebook.

ΛΕΝΑ ΔΙΒΑΝΗ (1.367 φίλοι)
Γνωστές μούρες στη γύρα
Η σελίδα της στο facebook εκπέμπει αυθεντικότητα και πικρό χιούμορ. Γράφει σε ένα από τα τελευταία status της: «11 φίλοι μου ψάχνουν ματαίως για δουλειά τσεκάροντας αγγελίες σε 8 διαφορετικές εφημερίδες, επί 88 ώρες. Σύνολο 11 + 8 x 88 = 11888. Τυχαίο; ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ!» Αναρτά ατάκες του Νικόλα Ασιμου, ειδοποιεί για τις συναντήσεις της με αναγνώστες σε βιβλιοπωλεία, πρόσφατα ποστάρισε ένα ωραιότατο remix με τον «Θανατηφόρο πυρετό» της Μελίνας Τανάγρη, ενώ στον φάκελο Lena and friends οι 1.367 «φίλοι» της μπορούν να δουν φωτογραφίες της από το πικνίκ στο Τerra Vibe περιμένοντας τον Μπομπ Ντίλαν να βγει στη σκηνή. «Μπήκα σχεδόν αμέσως στο facebook» μάς λέει «γιατί το είδα σαν ένα είδος φαντασιακής αυλής της γειτονιάς, όπου όλες οι γνωστές μούρες είναι στη γύρα και σχολιάζουν σαν τις γριές στα κατώφλια. Τέλεια φάση δηλαδή. Δεν είχα χρόνο να δείξω στον φίλο μου τις φωτό από την Αιθιοπία, τώρα μπορώ να τις ποστάρω στο facebook και να τις δουν όλοι και να πουν το μακρύ τους και το κοντό τους».

Δέχεστε όλα τα αιτήματα για «φιλία»; Στην αρχή έκανα φίλους μόνο τους φίλους μου. Μετά μπήκαν και οι γνωστοί μου. Φοιτητές και αναγνώστες κρατήθηκαν μακριά, στο στυλ δεν μιλάω με αγνώστους, είμαι κορίτσι από σπίτι. Μετά κατάλαβα ότι το facebook είναι ένα φοβερό εργαλείο επικοινωνίας με τους αναγνώστες μας για μας τους συγγραφείς. Το έχουμε ανάγκη παρά το γεγονός ότι κυκλοφορεί εκεί μέσα περισσότερη τρελά κι από το Δαφνί. Είναι ο μόνος τρόπος να κάνουμε τη σχέση μας διαδραστική. Αλλιώς θα μείνει ένας μακρύς μονόλογος από τη μεριά μας. Το εξώφυλλο του τελευταίου βιβλίου μου («Ενα πεινασμένο στόμα») το βρήκα στο facebook. Ηταν μια φωτογραφία που ποστάρισε ένας ηθοποιός με ταλέντο φωτογράφου, ο Ιάκωβος Καμχής. Του το ζήτησα, γνωριστήκαμε, και έχω ένα εξώφυλλο όπως ακριβώς το είχα ονειρευτεί.

Εχετε μπλοκάρει ποτέ κανέναν; Ναι, έχω μπλοκάρει δυο- τρεις ανθρώπους. Αγνωστους «φίλους» που αποδείχτηκαν ψυχάκηδες και θέλουν να τα χώνουν στους ανθρώπους για να ξεδίνουν. «Οχι φίλε μου», σκέφτηκα, έχω αρκετούς δικούς μου τρελούς στη ζωή μου, δεν θα αναλάβω και τους ξένους τώρα...

ΘΑΝΑΣΗΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ (1.529 φίλοι)
Οι ανεπιθύμητοι «τρώνε πόρτα»
Αν υπάρχει ένας αρτίστας του facebook, αυτός δεν είναι άλλος από τον Θανάση Χειμωνά. Χρησιμοποιεί το προφίλ του με εφευρετικότηταπαράδειγμα το γκρουπάκι διαμαρτυρίας που είχε φτιάξει την εποχή που γνωστό φρι πρες με το οποίο συνεργαζόταν τον είχε αφήσει απλήρωτο. Σε χρόνο dt, πάνω 300 «φίλοι» συνυπέγραψαν το αίτημα, τα λεφτά δόθηκαν και το facebook ανακάλυψε τον κοινωνικό του ρόλο. Φανατικός Ολυμπιακός και οπαδός της Νατσιοναλμάνσαφτ (Εθνική Γερμανίας), δεν αναφέρεται ποτέ στη συγγραφική του ιδιότητα, στέλνει όμως συχνά διαδικτυακά ραβασάκια στους ομοτέχνους του. «Ο Θανάσης Χειμωνάς έμαθε μπάλα στον Χωμενίδη» γράφει στις αρχές της ημιτελικής φάσης του Μουντιάλ, ενώ λίγες βδομάδες νωρίτερα είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι «Εγώ και ο Πέτρος Τατσόπουλος πρέπει κάποια στιγμή να φτιάξουμε ένα γκρουπ στο facebook όπου θα μπινελικώνουμε όλον τον κόσμο». Τα status του δίνουν τον τόνο στους 1.529 «φίλους» του και κάνουν το προφίλ του ένα από τα πιο δημοφιλή του facebook, όμως ο Θανάσης Χειμωνάς δέχεται καινούργιους φίλους με το σταγονόμετρο. «Στο facebοok έχω κάτι σαν “πόρτα”. Κάποιους δικούς μου κανόνες για το ποιους δέχομαι και ποιους όχι» μας λέει. «Δεν θέλω να φτάσω τους 5.000 “φίλους”. Στο προφίλ μου υπάρχουν άτομα που είναι αναγνώστες μου, φίλοι μου, κοπέλες μου, παλιοί συμμαθητές μου, συμφοιτητές μου. Υπάρχουν όμως και αρκετοί που απλώς έχουν μάθει ότι έχω καλά updates και μ΄ έχουνε κάνει add».

Πότε μπήκατε στο facebook; Στα τέλη του 2007. Πάντα ήθελα να έχω ένα site να γράφω ό,τι μου κατέβαινε, αλλά βαριόμουνα να ανοίξω μπλογκ. Δεν είμαι και πολύ υπέρ των μπλογκ έτσι όπως είναι στην Ελλάδα. Με κάλεσε μια φίλη μου από την Αγγλία και έτσι μπήκα. Μάλιστα στην αρχή ο υπολογιστής μου δεν μπορούσε να το σηκώσει και χρειάστηκε να του κάνω αναβάθμιση.

Βλέπω ότι από εκεί «διαφημίζετε» κυρίως την ιδιότητά σας σαν... μουσικός. Καινούργιο κοσκινάκι;

Ναι γιατί, όσο να ΄ναι, ως συγγραφέας έχω πετύχει κάποια πράγματα, ενώ το «Snob» είναι μια καινούργια προσπάθεια και προσπαθώ να τη διαφημίσω όσο μπορώ. Είναι ένα CD με 11 τραγούδια που κυκλοφορεί κανονικά στα δισκοπωλεία. Το κάναμε με τον Δημήτρη Σωτάκη που είναι επίσης συγγραφέας. Αυτός τραγουδάει κι εγώ παίζω πλήκτρα.

Τι κάνετε με τους ενοχλητικούς;

Εχω μπλοκάρει δυο- τρία άτομα. Είχα γράψει ένα κείμενο για τα ΟΥΚ που φωνάζανε ρατσιστικά συνθήματα για τους Αλβανούς στην παρέλαση. Πήρα τότε δυο υβριστικά σχόλια από αγνώστους, μπλοκάρισα επίσης κι έναν τύπο που με είχε αποκαλέσει φασίστα επειδή τα είχα χώσει στους δολοφόνους της Μαρφίν.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΩΜΕΝΙΔΗΣ (4.967 φίλοι)
Συνομιλεί με κάθε καρυδιάς καρύδι
Την ημέρα που ανακοινώθηκε η συμμετοχή του στη Δημοκρατική Αριστερά του Φώτη Κουβέλη, ο Χρήστος Χωμενίδης έγραψε στο facebοok: «Τα νύχια των ποδιών μου έχουν τόσο μακρύνει, που θα μπορούσα άνετα να κρεμαστώ από το σύρμα της ΔΕΗ...». Η ανακοίνωση του διαδικτυακού Μπάτμαν σχολιάστηκε από τους facebookers με ανάλογη διάθεση, ο συγγραφέας όμως δεν ξαναμπήκε στον διάλογο. Ετσι κάνει συνήθως. Βάζει φιτίλι κι ανάβουν οι 4.967 «φίλοι» του. «Από παλιά ονειρευόμουν να εκδώσω μια καθημερινή εφημερίδα με τίτλο “Ο Χωμενίδης Σήμερα”», μας λέει. «Η ναρκισσιστική αυτή παραδοξότητα θα έβρισκε μέχρι πρόσφατα τη θέση της στο σύμπαν μοναχά του Χόρχε Λούις Μπόρχες, άντε και του Τζόναθαν Σουίφτ, συγγραφέα του “Γκιούλιβερ”. Με την την επέλαση του facebook, κάθε πολίτης του μεταμοντέρνου κόσμου - δηλαδή χρήστης του Διαδικτύου- έχει την ευκαιρία να δημιουργήσει την προσωπική του εφημερίδα με αναγνώστες όλους τους υπόλοιπους».

Τι κερδίζει όμως ένας συγγραφέας από το facebook, εκτός από το να εκθέτει το καλύτερό του;

Aνοίγονται μπροστά σου σαν βεντάλιες οι ζωές γνωστών κι αγνώστων. Μαθαίνεις ακόμα και τα πιο προσωπικά τους γούστα, τους καμαρώνεις σε φωτογραφίες από διακοπές, μπουζούκια, ειδυλλιακές στιγμές ή από το πασχαλινό τσιμπούσι στο εξοχικό του θείου Τάκη στο Κιλκίς. Τα όρια μεταξύ του ιδιωτικού και του δημόσιου καθίστανται εντελώς ασαφή. Η σύναψη γνωριμιών και σχέσεων, που προηγουμένως προϋπέθετε την υλική σου παρουσία, τώρα μπορεί να αρχίσει, και να συνεχιστεί ενδεχομένως, ψηφιακά, με το πάτημα ενός κουμπιού.

Δεν σας εκπλήσσουν οι τόσες «σκηνοθετημένες» ταυτότητες; Οι άνθρωποι στο facebook βγαίνουν από το καβούκι τους και εμφανίζονται η άλλη ως βαμπ, ο άλλος σαν βλαχοδήμαρχος ή σαν αμπελοφιλόσοφος που με τις φράσεις του βαυκαλίζεται ότι διδάσκει τα πλήθη. Εκπλήσσομαι λιγάκι με εκείνους που συλλέγουν υπογραφές για να μας δοθεί πίσω η Κωνσταντινούπολη και διασκεδάζω με τους άλλους που ιδρύουν παράδοξα γκρουπ όπως «Η μόνη γυναίκα που ξέρει πού βρίσκεται κάθε βράδυ ο άντρας της είναι η χήρα» ή «Ας τρέξουμε γυμνοί στα λιβάδια»...

Ανοίγετε συζήτηση με διαδικτυακούς αγνώστους;

Α, ναι. Συνομιλώ με κάθε καρυδιάς καρύδι. Απολαμβάνω το «μπάτε σκύλοι αλέστε» του facebook και δεν κρατάω κανενός είδους πόζα.

Μηπως το παιδι μου είναι ιδιοφυια;

http://kids.in.gr/family/family-life/article/?aid=5444234

Μήπως το παιδί σας ψιθυρίζει τα βράδια... «αλγόριθμους» στο αρκουδάκι που κρατάει αγκαλιά; Μήπως μένετε με το στόμα ανοιχτό απ αυτά που λέει, κάνει και ξέρει το μικρό σας; Μήπως το παιδί σας είναι ιδιοφυΐα; Αν ναι, η περίπτωσή σας θέλει λεπτούς χειρισμούς.

Επιστημονική Επιμέλεια: Δημήτρης Κρητικός, εκπαιδευτικός πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Διευθυντής 160 Δημοτικού Σχολείου Αθηνών, MA in Education, dkritikos@yahoo.gr, και Ελεάνα Ελευθερίου, ψυχολόγος

Αυτή είναι η στιγμή που άλλαξε τη ζωή της Έλλης. Ήταν τεσσάρων ετών και είχε πάει στη δουλειά του πατέρα της, εξαιτίας κάποιας κακής συνεννόησης με την μπέημπι σίτερ και καθόταν στα πίσω θρανία στην τάξη της Χημείας. Καθώς η Έλλη ζωγράφισε ήσυχα στο μπλοκ της, ο πατέρας της πάλευε να συνεννοηθεί με τους δεκατετράχρονους μαθητές του. Ήταν μια πολύ όμορφη ανοιξιάτικη μέρα και οι έφηβοι δεν είχαν καθόλου όρεξη για μάθημα. Ο πατέρας της αναστέναξε και επανέλαβε την ερώτηση: «Το νερό είναι ένωση, μείγμα ή στοιχείο;». Η μικρή Έλλη άφησε κάτω το μολύβι της και πετάχτηκε: «Προφανώς είναι ένωση, γιατί έχει δυο στοιχεία μέσα του που ενώνονται χημικά». Να πώς κάνεις μια ομάδα δεκατετράχρονων να προσέξουν στο μάθημα της Χημείας. Η μητέρα της, Άννα, μας λέει:«Στην αρχή το δώρο της Έλλης μας φαινόταν παιχνίδι. Ενθουσιαζόμασταν πολύ που τη βοηθούσαμε να ανακαλύψει τη χημεία. Κάθε μάθημα ήταν και μια νέα περιπέτεια».

Όλοι οι γονείς πιστεύουν ότι το παιδί τους είναι φωστήρας, αλλά μερικά παιδιά είναι απλά πιο ταλαντούχα από τα άλλα και η Έλλη είναι ένα από αυτά. Τώρα είναι έξι χρονών και κατενθουσιασμένη που μαθαίνει χημικές εξισώσεις που είναι αρκετά μεγαλύτερά της παιδιά. Έπρεπε να αλλάξει σχολείο, να βρει νέους φίλους και να μάθει πώς να αποκρύψει το σκορ του I.Q. της (147) για να μην την πειράζουν τα άλλα παιδιά για την εξυπνάδα της. Από αυτή τη μοιραία μέρα στην αίθουσα του πατέρα της, η Έλλη έχει ενοχληθεί από τους συμμαθητές της οι οποίοι της έλεγαν; «Είσαι πολύ έξυπνη για να κάνεις μάθημα».

Κάποιοι άλλοι γονείς αντιδρούν συχνά περίεργα απέναντί της. Μερικοί χρησιμοποιούσαν τις επιδόσεις της Έλλης σαν μέτρο σύγκρισης για τα δικά τους παιδιά. Ακόμα και οι δάσκαλοι ήταν πονηροί. Στο τελευταίο της σχολείο, ένας δάσκαλος αναφέρθηκε μάλλον επικριτικά για τα «τρικ μνήμης» της Έλλης. Κάποιος άλλος επέμενε να την ρωτάει και να της δίνει ασκήσεις μαθηματικών πολύ δυσκολότερες από αυτή της ηλικίας της για να αποδείξει ότι δεν είναι τόσο έξυπνη όσο νόμιζε ο κόσμος.

Άλλοι πάλι, μπορεί να είναι πολύ παράξενοι απέναντι στα πολύ έξυπνα παιδιά. Πολύ πιθανόν να ζηλεύουν, αλλά στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν πολλά για να ζηλέψει κανείς. «Δεν είναι απαραίτητα ιδανικό», λέει η Ελένη, μητέρα του επτάχρονου Χάρη, ο οποίος είναι πολύ έξυπνος. «Είναι εξαιρετικά δύσκολο να του κρατήσεις το ενδιαφέρον για κάτι. Από τότε που ο Χάρης ήταν ενός έτους περίπου, μας βομβάρδιζε με ερωτήσεις για το πώς λειτουργεί ο κόσμος - από την ώρα που ξυπνούσε μέχρι την ώρα που έπεφτε για ύπνο». Αντί η εξυπνάδα του να επικεντρώνεται σε ένα μόνο αντικείμενο, ο Χάρης ρουφάει τη γνώση σαν σφουγγάρι και είναι καλός στα περισσότερα πράγματα. Διαβάζει σαν εντεκάχρονο παιδί και μαθαίνει μόνος του πώς να παίζει κάποιο μουσικό όργανο που του κεντρίζει το ενδιαφέρον

Πόσο χαρισματικό είναι ένα «χαρισματικό παιδί»;

Όμως, τι ακριβώς σημαίνει «προικισμένος», ποια είναι η διαφορά ένα έξυπνο παιδί και μια υδιοφυία; Είναι καλή ερώτηση. Η απάντηση εξαρτάται από το σε ποιόν μιλάτε. Μερικοί επιστήμονες υποστηρίζουν ότι το δέκα τοις εκατό των παιδιών μπορεί να είναι έξυπνα και ταλαντούχα, αλλά δεν είναι απαραίτητα ιδιοφυές.

Ένα Βρετανός καθηγητής, ειδικός στα ταλαντούχα παιδιά, έχει άλλο ορισμό: «Ένα προικισμένο παιδί είναι αυτό που θα επωφεληθεί από τη σωστή εκπαίδευση, δηλαδή από μια προκλητική σχολική εμπειρία. Αυτά τα παιδιά έχουν μια πιο ανεπτυγμένη νοητική ηλικία και θριαμβεύουν με ένα εντατικό μαθησιακό πρόγραμμα. »

Παρόλα αυτά, λίγα σούπερ - παιδιά απολαμβάνουν έναν τόσο διασκεδαστικό τρόπο για να αναδείξουν την ευφυΐα τους, όπως η μικρή Έλλη και το αποκαλυπτικό μάθημα Χημείας. Οι περισσότεροι γονείς σταδιακά αντιλαμβάνονται ότι έχουν κάτι ξεχωριστό στα χέρια τους. Είναι μια αργή πρόοδος και η απόδειξη συνήθως είναι οι ερωτησεις που σας κάνει το παιδί σας. «Άρχισα να αναρωτιέμαι όταν ο Χριστόφορος ήταν περίπου δύο χρονών», μας λέει η Μαρία. Μιλούσαμε καθώς περπατούσαμε στον δρόμο όταν είδε ένα δεξιοτίμονο αυτοκίνητο και αυτό προκάλεσε έναν καταιγισμό ερωτήσεων για ποιόν λόγο το τιμόνι είναι δεξιά και πώς λειτουργούν τα δεξιοτίμονα αυτοκίνητα».

Τα προικισμένα παιδιά ποικίλουν αρκετά όταν πρόκειται για τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας. Μερικά είναι απίστευτα κοινωνικά, ενώ άλλα εσωστρεφή και ντροπαλά. Μερικά διαβάζουν και γράφουν από μικρή ηλικία και άλλα δυσκολεύονται να το κάνουν. Κάποια έχουν ταλέντο στη μουσική, άλλα είναι καλά στις επιστήμες στα μαθηματικά ή στις τέχνες. Όμως όλα τα ξεχωριστά παιδιά έχουν κάτι κοινό: να ανακαλύψουν και να καταλάβουν τον κόσμο. Η εξάχρονη κόρη της Χαράς, η Σοφία, ρωτάει τους γονείς της μερικές πολύ σοβαρές ερωτήσεις φιλοσοφικού περιεχομένου. Σε μια τυπική μέρα, η αναζήτηση της γνώσης της μπορεί να είναι: «Από πού έρχεται ο χρόνος;», «Τι γίνεται αν βάλεις έναν φακό σε ένα αόρατο κουτί;», «Τι είναι το άπειρο;». Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτές οι ερωτήσεις είναι συναρπαστικές. Η άλλη άποψη είναι η αίσθηση του εξεζητημένου χιούμορ με έξυπνα παιδιά να απολαμβάνουν τα αστεία με τα λογοπαίγνια και με τους γρίφους.

Πολλοί γονείς υποψιάζονται ότι το παιδί τους είναι ξεχωριστό στην ηλικία των τριών με τεσσάρων. Μερικές φορές είναι εύκολο να κάνουμε μια «προικισμένη» διαπίστωση, όπως στην περίπτωση της Σοφίας. Μπορούσε να διαβάσει ελληνικά και αγγλικά από την ηλικία των δύο και να χρησιμοποιεί τον υπολογιστή με μεγάλη άνεση. «Την πρώτη φορά που κάθισε μπροστά από τον υπολογιστή, πλοήγησε το πρόγραμμα εξαιρετικά», μας λέει η μητέρα της περήφανα. «Μείναμε όλοι έκπληκτοι».

Αυτό τον καιρό, η Σοφία διαβάζει και γράφει σε τρεις γλώσσες, παίζει πιάνο και βιολί. Τελευταία, μαθαίνει και τη γλώσσα της νοηματικής, απλά επειδή θεωρεί ότι είναι ενδιαφέρουσα. Όμως τα παιδιά σαν τη Σοφία είναι ένα μικρό δείγμα του προβλήματος της ευφυΐας.

Η κρυμμένη ευφυΐα

Τα παιδιά που διαλαλούν ότι είναι έξυπνα είναι εύκολο να τα εντοπίσει κανείς. Το δύσκολο είναι να ανακαλύψει αυτά των οποίων η ευφυΐα είναι κεκαλυμμένη. Αυτά τα σούπερ-έξυπνα παιδιά συχνά έχουν προβλήματα στο σχολείο για διάφορους λόγους – συχνά εξαιτίας αναπτυξιακών δυσκολιών όπως η δυσλεξία, η δυσγραφία (δυσκολία στην γραφή) ή το σύνδρομο του Άσπεργκερ. Στην πραγματικότητα, ένα ανησυχητικά μεγάλο ποσοστό των έξυπνων παιδιών αντιμετωπίζει μαθησιακές δυσκολίες. Με τη βοήθεια των ειδικών, ανακαλύφθηκε ότι πολλά προικισμένα παιδιά έχουν μια ασταθή τρόπο ανάπτυξης. Αυτό, πολύ συχνά κρύβει το χάρισμα των παιδιών, το οποίο μπορεί να είναι ανησυχητικό. Φανταστείτε το παρακάτω σενάριο: ένα εξαιρετικά έξυπνο παιδί είναι εγκλωβισμένο στη τελευταία θέση της τάξης. Αν και οι γνωστικές του ικανότητες είναι πολύ πιο μπροστά από την ηλικία του, έχει προβλήματα με τη γραφή και την ανάγνωση. Η εξυπνάδα του τότε παραβλέπεται και πολύ σύντομα η αυτοεκτίμησή του κατατροπώνεται και η συμπεριφορά του γίνεται προβληματική.

Ο Γιώργος είναι το τέλειο παράδειγμα της εναλλασσόμενης ανάπτυξης που εμφανίζεται σε πολλά έξυπνα παιδιά. «Ο Γιώργος έκανε τα πάντα νωρίτερα. Περπάτησε στους εννέα μήνες, σχημάτιζε προτάσεις πριν κλείσει τα δύο και έμαθε και τα χρώματα λίγο αργότερα. ‘Όταν ξεκίνησε το σχολείο, σκέφτηκα αβίαστα ότι δεν θα έχει κανένα πρόβλημα στην ανάγνωση. Όμως μετά από δύο τρίμηνα, η ανάγνωσή του ήταν ακόμα αργή και άρχισε να λέει ότι το σχολείο είναι βαρετό. Ο δάσκαλός του παρατήρησε ότι η ακουστική του κατανόηση ήταν όμοια με των εντεκάχρονων παιδιών, αλλά η οπτική του ήταν σχεδόν ανύπαρκτη», ομολογεί η μητέρα του.

Και ο Αλέξης είχε προβλήματα στο σχολείο. Δεν μπορούσε να καθίσει ήσυχος και είχε την τάση να ενθουσιάζεται πολύ. Όταν ήταν στην ηλικία των έξι, εξετάστηκε από ειδικούς του σχολείου εξαιτίας της έλλειψης συγχρονισμού και οργάνωσης και διαπιστώθηκε ότι είχε ελλειμματική προσοχή λόγω υπερκινητικότητας και ότι ήταν εξαιρετικά έξυπνος. «Δεν μπορούσα να το πιστέψω», αναφέρει η μητέρα του. ‘Ήταν ιδιοφυΐα. Γνωρίζαμε ότι ήταν έξυπνος, αλλά δεν είχαμε ιδέα για τον βαθμό της εξυπνάδας του. Το χάρισμά του βγήκε στην επιφάνεια όταν έγινε αυτή η εξέταση». Ακόμα και η Έλλη, η μικρή χημικός, είχε προβλήματα με την κατανόηση του χώρου. Μπορεί να καταλάβει τη θεωρία της χημικής αντίδρασης, αλλά δεν μπορεί να πιάσει και να πετάξει μια μπάλα.

Ουδέν καλόν αμιγές κακού...

Πολλά απ τα «έξυπνα» παιδιά παρουσιάζουν κάποιο είδος αναπτυξιακής καθυστέρησης, όπως δυσλεξία, δυσπραγία ή προβλήματα στη γραφή σε ποσοστό μεγαλύτερο από το συνολικό μέσο όρο του πληθυσμού. Γιατί συμβαίνει όμως αυτό; Τι συμβαίνει μέσα σε αυτούς τους εκπληκτικούς εγκεφάλους; Μερικά μέρη του εγκεφάλου αναπτύσσονται εις βάρος κάποιων άλλων. Δεν μπορείτε να τα έχετε όλα και είναι πολύ σπάνιο να βλέπει κανείς πραγματικά προικισμένα παιδιά να έχουν ταλέντο σε όλα. Για παράδειγμα, το είδος των ορμονών που επηρεάζουν τα γλωσσικά μέρη του εγκεφάλου, έχουν την τάση να σταματούν την έκκριση των ορμονών που επηρεάζουν την ανάπτυξη της κατανόησης του χώρου και των μαθηματικών. Και αν αυτές οι ορμόνες δεν σας δημιουργήσουν πρόβλημα, το νευρικό σύστημα θα το κάνει. Το σύστημα αποτελείται από νευρώνες που είναι πολύ χρήσιμοι για να αντιμετωπίζουν συγκεκριμένες καταστάσεις και μπορούν να επηρεάσουν το είδος του συστήματος που πιθανόν να χρειάζεστε για να είσαστε καλοί στις εργασίες που απαιτείται η δημιουργικότητα. Απ’ την άλλη, για να διαπρέψετε στη δημιουργική σκέψη, χρειάζεστε χαμηλής πυκνότητας και «υψηλής τάσης» νευρώνες.

Δαμάζοντας τα κύματα

Αν όμως τα ιδιοφυή παιδιά εντοπίζονται δύσκολα, η εκπαίδευσής τους είναι ακόμα πιο δύσκολη. Τα πολύ έξυπνα παιδιά δεν προσαρμόζονται με καμία «φυσιολογική» εκπαίδευση σε κανένα επίπεδο. Το προικισμένο παιδί μπορεί να είναι το ονειροπόλο ή το πιο άτακτο στην τάξη του. Αυτό συμβαίνει κυρίως στα έξυπνα αγόρια, τα οποία μερικές φορές εμποδίζουν το μάθημα, απλά για να περάσουν την ώρα τους πιο ευχάριστα...

Ο υιός της Μαρίας, ο Χριστόφορος, ήταν ένα πολύ ενοχλητικό παιδί στο σχολείο. Οι καθηγητές τον θεωρούσαν άτακτο και άγριο, ενώ στην πραγματικότητα βαριόταν και ήταν απελπισμένος. Οι ειδικοί βοήθησαν τους γονείς να καταλάβουν ότι δεν ήταν άτακτος, απλά πολύ έξυπνος. Τώρα είναι σε διαφορετικό σχολείο και δουλεύουν μαζί με το παιδί για να εκμεταλλευτεί πλήρως τις ικανότητές του.

Φαίνεται ότι οι δάσκαλοι πρέπει να διδαχτούν για την περίπτωση των χαρισματικών παιδιών. Έχουν γίνει μελέτες για το πώς λειτουργεί ο έξυπνος εγκέφαλος. Παρατηρώντας τους έξυπνους ενήλικες που σκέφτονται δημιουργικά με εσωτερικά σκάνερ, οι επιστήμονες ελπίζουν να βελτιώσουν την αντίληψη τους στο πώς λειτουργεί ο εγκέφαλός τους. Οι περισσότεροι δάσκαλοι των δημοτικών σχολείων δεν έχουν συνήθως καμία εκπαίδευση στο πώς εντοπίζεται ένα χαρισματικό παιδί.

Πριν από μερικά χρόνια, επιστήμονες παρακολούθησαν μια τάξη με τετράχρονους μαθητές. Ένας εκπαιδευόμενος –δάσκαλος έκανε μάθημα μαθηματικών, όπου έπρεπε τα παιδιά να χρωματίσουν τους αριθμούς από το ένα μέχρι το εννέα. Ένα μικρό αγόρι έμοιαζε βαριεστημένο. Τον πήρε κάποιος από τους ειδικούς στην άκρη και τον ρώτησε ποιος είναι ο μεγαλύτερος αριθμός που ξέρει. Το παιδί απάντησε ότι ήταν το 100.000 και τον ρώτησε αν ήξερε και το 1.000.000. Το αγόρι είπε πως το γνωρίζει και αυτό και όταν του ζήτησε ο ενήλικας να τον γράψει, το έκανε με όλες τις τελείες στη σωστή τους θέση. Στη συνέχεια, ο δάσκαλος και οι τετράχρονοι μάγοι των μαθηματικών έκαναν μάθημα για δισεκατομμύρια και τα τρισεκατομμύρια, τα οποία το συγκεκριμένο παιδί τα έπιασε αμέσως. Ο δάσκαλος δεν είχε την παραμικρή ιδέα με τι παιδί είχε να κάνει. Μερικές φορές δεν ανακαλύπτεις τις ικανότητες ενός παιδιού αν δεν κάνεις ερωτήσεις.

Δεν χρειάζονται μόνο οι δάσκαλοι εκπαίδευση. Χρειάζονται και οι φίλοι και οι συγγενείς μαθήματα για να μπορούν να χειριστούν τα χαρισματικά παιδιά – ειδικά όταν πρόκειται για παιδιά που είναι συναισθηματικά ευάλωτα. Τα πολύ έξυπνα παιδιά παθαίνουν συχνά εμμονές με περίπλοκα θέματα όπως με τη ζωή, τον θάνατο, το καλό και το κακό. Οι ανεπτυγμένοι εγκέφαλοι παράγουν μερικές προκλητικές ερωτήσεις, όπως: «Γιατί είμαστε εδώ;», «Τι γίνεται όταν πεθαίνουμε;», «Γιατί ήταν τόσο κακός άνθρωπος ο Χίτλερ;». Παρόλα αυτά, είναι σημαντικό να θυμάστε ότι συναισθηματικά, αυτά τα παιδιά απέχουν πολύ από το να αντιμετωπίσουν τις απαντήσεις αυτών των φιλοσοφικών ερωτήσεων.

Οι ειδικοί μας προειδοποιούν τα έξυπνα παιδιά είναι πιο επιρρεπή στις διαταραχές που σχετίζονται με το άγχος, απλά επειδή είναι «πλημμυρισμένα» με την εξελιγμένη κατανόηση που έχουν για τον κόσμο. Τα πολύ έξυπνα παιδιά μπορούν να αντιληφθούν αμέσως σε πόσο βίαιο και ανεξέλεγτο κόσμο ζούμε. Όμως δεν έχουν τις συναισθηματικές ικανότητες για να αξιοποιήσουν αυτές τις γνώσεις. Σε μερικές περιπτώσεις, το άγχος και η κατάθλιψη είναι πολύ πιθανόν να κάνουν την εμφάνισή τους. Η μητέρα της Έλλης συμφωνεί ότι τα προικισμένα παιδιά χρειάζονται ευαίσθητο χειρισμό. Με κάποιο τρόπο, η Έλλη σκέφτεται σαν ενήλικας αλλά είναι σημαντικό να θυμάστε ότι είναι μόνο έξι χρονών. Θα βάλει τα κλάματα αν της τραβήξετε τα μαλλιά ή αν της πάρετε το μολύβι της.

Τα «συμπτώματα» της... ιδιοφυΐας

Τα προικισμένα παιδιά είναι όλα πολύ διαφορετικά, αλλά έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά που μπορείτε να τα δείτε αν υποπτεύεστε ότι το παιδί σας έχει ξεχωριστά ταλέντα.

Το διάβασμα: Πολλά ταλαντούχα παιδιά μαθαίνουν να διαβάζουν εύκολα. Παρόλα αυτά, το διάβασμα από μικρή ηλικία δεν είναι κάποιο σημάδι από μόνο του – μερικά έξυπνα παιδιά παλεύουν για να μάθουν να διαβάζουν και πολλά παιδιά που διαβάζουν από νωρίς δεν είναι και τόσο έξυπνα

Το περπάτημα και η ομιλία: Τα παιδιά με υψηλές ικανότητες έχουν την τάση να μαθαίνουν να περπατούν και να μιλάνε από πολύ μικρή ηλικία. Έχουν πλούσιο λεξιλόγιο και ασυνήθιστο ενδιαφέρον για τις λέξεις

Η περιέργεια: Οι ερωτήσεις που κάνουν είναι ίσως το πιο ξεκάθαρο σημάδι μιας ιδιοφυΐας. Τα ξεχωριστά παιδιά εντυπωσιάζονται από τον τρόπο που λειτουργεί ο κόσμος. Το μάτι τους βλέπει αμέσως τις λεπτομέρειες και εντοπίζουν πολύ γρήγορα τις διαφορές.

Η διαφωνία: Η αρνητική πλευρά των αναλυτικών τους μυαλών είναι ότι πολλές μικρές ιδιοφυές αμφισβητούν την εξουσία και διαφωνούν με κάθε παράκληση ή οδηγία. Έχουν την απάντηση για όλα, όπως για ποιους λόγους δεν πρέπει να πηγαίνουν σχολείο και γιατί δεν πρέπει να κάνουν τίποτα όταν βρίσκονται εκεί. Πολλές φορές τα επιχειρήματά τους έχουν βάση εξαιτίας της εξυπνάδας τους.

Άσχημος γραφικός χαρακτήρας: Πάρα πολλά έξυπνα παιδιά έχουν πρόβλημα με τον γραφικό τους χαρακτήρα. Το πρόβλημα εμφανίζεται συχνά επειδή προσπαθούν να γράψουν γρήγορα., αλλά μπορεί και να είναι σύμπτωμα κάποιας αναπτυξιακής διαταραχής, όπως η δυσγραφία ή η δυσπραγία.

Η ευαισθησία: Πολλά χαρισματικά παιδιά είναι υπερευαίσθητα και σωματικά και ψυχικά. Συμπάσχουν εύκολα και μερικά είναι υπερευαίσθητα στους περιβαλλοντικούς παράγοντες, όπως ο πολύς θόρυβος ή τα έντονα χρώματα. Αυτό μπορεί να τα κάνει να αντιδράσουν άσχημα ή να κλειστούν στους εαυτούς τους όταν έρχονται αντιμέτωπα με θορυβώδης και γεμάτες κόσμο περιστάσεις.

Η δημιουργική σκέψη: Τα προικισμένα παιδιά απολαμβάνουν τις πνευματικές προκλήσεις, κυρίως τα παζλ, τους λαβυρίνθους, τα παιχνίδια στρατηγικής, όπως το σκάκι.

Τα επίπεδα ενέργειας: Τα παιδιά με ξεχωριστά ταλέντα έχουν συχνά πολύ υψηλά επίπεδα ενέργειας και μπορεί να σταματήσουν να κοιμούνται το μεσημέρι από πολύ μικρή ηλικία. Δυστυχώς, κατά κανόνα, δεν κοιμούνται πολύ

Ο πειραματισμός: Τα έξυπνα παιδιά λατρεύουν τα πειράματα. Τους αρέσει να ψάχνουν πράγματα από μόνα τους και απολαμβάνουν να αναλαμβάνουν πράγματα και να τα φέρνουν εις πέρας μόνα τους.

Η δουλειά σας: Είναι πολύ πιθανόν να έχετε ένα πολύ έξυπνο παιδί αν εσείς ή ο σύζυγός σας ασχολείστε με μηχανολογία, υπολογιστές, επιστήμες ή μουσική

Μαθε παιδι μου γραμματα... στο σπιτι

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=149914

Μάθε παιδί μου γράμματα... στο σπίτι
Της ΕΡΣΗΣ ΒΑΤΟΥ

Εκατομμύρια παιδιά σε όλον τον κόσμο δεν ξυπνούν το πρωί για να πάνε στο σχολείο τους, προετοιμάζονται, όμως, το ίδιο, για να παρακολουθήσουν τα μαθήματά τους στο σαλόνι του σπιτιού τους. Είναι οι μαθητές που οι γονείς τους επέλεξαν να διδάσκονται τα παιδιά τους στο σπίτι τους, είτε με δάσκαλο που πληρώνουν είτε ενδυόμενοι αυτοί τον ρόλο του εκπαιδευτικού.
Ενισχύεται διαρκώς το φαινόμενο του homeschooling, όπως το λένε οι Αμερικανοί, πρωτοπόροι αυτής της μορφής εκπαίδευσης, με δύο εκατομμύρια παιδιά να τη λαμβάνουν στο σπίτι. Μερικές δεκάδες χιλιάδες είναι στη Βρετανία και αρκετά σε άλλες χώρες, όπου προβλέπεται αυτό το σύστημα. Γιατί στη Γερμανία και τη Βραζιλία, για παράδειγμα, δεν επιτρέπεται.

Πώς, όμως, ένα γονιός αποφασίζει να μην κάνει το αυτονόητο, δηλαδή να στείλει το παιδί του στο σχολείο; «Το σχολείο δεν σέβεται τις φυσικές ανάγκες των παιδιών», λέει στην ιταλική «Repubblica» ο Φραντσέσκο Ντ' Ιντζούλο, γραμματέας του ιταλικού δικτύου «οικογενειακό σχολείο». «Και ενώ στη Βρετανία το δημόσιο σχολείο συμβουλεύεται το (αντίστοιχο αγγλικό δίκτυο) Education Otherwise, στην Ιταλία πολλοί προϊστάμενοι της εκπαίδευσης δεν γνωρίζουν τον νόμο και αρνούνται το δικαίωμα στις οικογένειες, εγείροντας χίλια εμπόδια».

Και σχολείο και σπίτι...

Στην Ιταλία είναι μόνο 200 τα παιδιά που δεν παρακολουθούν σχολείο, αλλά μένουν στο σπίτι και μελετούν, με υποχρέωση να παρουσιαστούν στις προαγωγικές εξετάσεις. Είναι, όμως, πολλοί περισσότεροι οι γονείς που συμβουλεύονται σχετικές ιστοσελίδες, προσπαθώντας σε πρώτη φάση να συνδυάσουν σχολείο και μελέτη στο σπίτι, ελπίζοντας μελλοντικά να απαλλάξουν τα παιδιά τους από το πρώτο. Σε ορισμένες χώρες, όπως στη Ρωσία, η κατ' οίκον εκπαίδευση επιτρέπεται, αλλά τελεί υπό αυστηρές προϋποθέσεις. Στις ΗΠΑ, το πρόγραμμα σπουδών είναι πολύ πιο ελεύθερο.

Ενας από τους λόγους που κρατά τους... γονείς μακριά από το σχολείο είναι η δυνατότητα εξατομικευμένης εκπαίδευσης στο σπίτι, η επιλογή ωραρίων μελέτης, αλλά και θεματολογίας, η μεγαλύτερη συγκέντρωση του παιδιού, καθώς δεν αποσπάται η προσοχή του από άλλα παιδιά, αλλά και για πολλούς η ασφάλεια του μικρού. Σημαντικό είναι επίσης ότι πολλά παιδιά εξασφαλίζουν πολύ περισσότερο χρόνο για να καλλιεργήσουν άλλα ταλέντα, τα οποία συρρικνώνονται στο σχολείο.

«Δεν είναι το σχολείο που είναι υποχρεωτικό, αλλά η εκπαίδευση», είναι το μότο όσων επιλέγουν την κατ' οίκον εκπαίδευση. Πολλοί εξ αυτών απαξιώνουν το δημόσιο σχολείο, όπως έχει «καταντήσει», λένε. Υπάρχουν, όμως, και εκείνοι που επισημαίνουν ότι ένα «κακό» σχολείο πρέπει να βελτιωθεί εκ των έσω. Δεν είναι λύση η αποχή. Επίσης, έχει βάρος η επισήμανση ότι εκτός σχολείου τα παιδιά δεν κοινωνικοποιούνται ομαλά, ενώ, δεδομένης της ανυπαρξίας ανταγωνισμού, το παιδί δεν προετοιμάζεται για την άκρως ανταγωνιστική κοινωνία. *
Κατ' οίκον διδασκαλία: Σε ποιες χώρες

ΗΠΑ: Υπολογίζονται σε περισσότερα των 2.000.000 τα παιδιά που παρακολουθούν μαθήματα στο σπίτι.

Η πρακτική εγκαινιάστηκε ουσιαστικά στις αρχές του 20ού αιώνα, εξαιτίας των μεγάλων αποστάσεων κατοίκων απομακρυσμένων χωριών από σχολεία. Σήμερα το homeschooling είναι διαδεδομένο και στα μεγάλα αστικά κέντρα.

ΓΑΛΛΙΑ: Στοιχεία του σχολικού έτους 2007-2008 δείχνουν ότι 3.240 παιδιά, ηλικίας από 6 έως 16 ετών, παρακολούθησαν μαθήματα στο σπίτι. Ενας μεγάλος αριθμός μελετούσαν με τη βοήθεια δημόσιου οργανισμού για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση και τα υπόλοιπα με τη βοήθεια δασκάλων.

Μ. ΒΡΕΤΑΝΙΑ: Είκοσι χιλιάδες παιδιά... φοίτησαν στο σπίτι το 2009, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία τα πραγματικά, όμως, μπορεί να είναι πολύ υψηλότερα.

ΙΤΑΛΙΑ: Η παρακολούθηση μαθημάτων στο σπίτι είναι αποδεκτή, ως εναλλακτική μορφή υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Για την ώρα αφορά μερικές εκατοντάδες παιδιά, το ενδιαφέρον, όμως, ενισχύεται τα τελευταία χρόνια.

Η εκπαίδευση κατ' οίκον είναι διαδεδομένη επίσης σε Αυστραλία, Καναδά και Ν. Ζηλανδία.

Μεγαλοφυΐα δεν γεννιέσαι, γίνεσαι

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4568693&ct=13
Μεγαλοφυΐα δεν γεννιέσαι, γίνεσαι
Της Αννας Δαμιανίδη
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Πέμπτη 8 Απριλίου 2010


Ασκείστε το παιδί σας στην αυτοσυγκράτηση αν θέλετε να γίνει μεγαλοφυΐα, συμβουλεύει ο καθηγητής Μάλκολμ Γκλάντγουελ από τον Καναδά, ο οποίος υποστηρίζει ότι έξυπνος δεν γεννιέσαι, γίνεσαι! Μόνο που πρέπει να σε βοηθήσουν οι γονείς με διάφορους κουραστικούς τρόπους, όπως: να σε τρέφουν με υγιεινές τροφές από μωρό, δηλαδή να μάθουν να αντιστέκονται σε διάφορες εύκολες και ευχάριστες λύσεις όπως γαριδάκια, ψευδοκρουασάν με ψευδογέμιση σε πλαστικές σακουλίτσες με φωτογραφίες απέξω, να σε μαθαίνουν μουσική, την οποία να σε βάζουν και να ακούς και να παίζεις, να σε γυμνάζουν συστηματικά και να σε στέλνουν να συμμετέχεις σε ομαδικά παιχνίδια, να ενθαρρύνουν την περιέργειά σου, να σε βάζουν να διαβάζεις, να μην ικανοποιούν αμέσως τις επιθυμίες σου. Πράγματα γνωστά και κοινώς αποδεκτά δηλαδή, αλλά πώς τα κάνεις πράξη;

Για να γίνει ένα παιδί έξυπνο πρέπει, εν ολίγοις, ο γονιός του να το τρέχει όλη μέρα σε ωδεία και γήπεδα και γυμναστήρια και να έχει ύστερα το κουράγιο να του μαγειρεύει μπρόκολα από τον μανάβη και να το πείσει να τα φάει. Ευχαριστούμε για τις πληροφορίες, αγαπητέ κύριε Μάλκολμ, αλλά αυτά μας τα είπαν κι άλλοι. Βρείτε έναν τρόπο να γίνονται έξυπνα τα παιδιά που τρώνε αυτά που τους αρέσουν και δεν βάζουν σε κόπο και τους γονείς τους, που περνάνε τη μέρα τους μπροστά στην τηλεόραση, που βλέπουν βιβλίο και βγάζουν σπυριά, που γενικώς βαριούνται που ζουν, να σας παραδεχτούμε. Κάτι να ρίχνεις στη μερέντα και να το απλώνεις στο ψωμί ή να το χρησιμοποιείς στο τηγάνισμα. Γιατί αυτό που μας προτείνετε είναι κάτεργο, μια καθημερινή επαγρύπνηση που κατακουράζει μόνο να την ακούς. Λες και θα κερδίσουμε τη βασιλεία των ουρανών. Ασε, μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι.

ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ- Δεν με νοιαζει να με λενε Αρλεκιν

ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ Δεν με νοιάζει να με λένε Αρλεκιν

<
Κάθε βιβλίο της πουλιέται σε δεκάδες χιλιάδες αντίτυπα. Γράφει ένα μυθιστόρημα τον χρόνο, που κυκλοφορεί πάντα τον Μάιο. Εχει φανατικούς αναγνώστες και... κριτικούς εχθρούς.
Δεν την ενδιαφέρουν οι ταμπέλες που της δίνουν. Θεωρεί ότι ο χρόνος θα κρίνει τους πάντες
ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΚΟΥΖΕΛΗ | Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

Μικρό μέγεθος γραμματοσειράς Μεσαίο μέγεθος γραμματοσειράς Μεγάλο μέγεθος γραμματοσειράς
Προσθήκη στο Delicious Προσθήκη στο Facebook Προσθήκη στο Newsvine Bookmark

Γεννήθηκε στην Πόλη το 1964. Ηρθε με τους γονείς της στην Αθήνα πέντε χρόνια αργότερα. Πολύ σύντομα χώρισαν και η Λένα έζησε μόνη στους Αμπελοκήπους με τη μητέρα της, η οποία έκανε χίλιες δουλειές για να τη μεγαλώσει, από μοδίστρα ως εργοδηγός. Η πραγματικότητα δεν την κάλυπτε και τις ώρες που έμενε μόνη της ταξίδευε με τη φαντασία της και έγραφε ιστορίες. Ενα παραμύθι στα εννιά της, μικρά διηγήματα αργότερα, αισθηματικές νουβέλες στην εφηβεία. Στα δεκαεννιά της γνώρισε τον Γιώργο Μαντά, επιχειρηματία που εκδίδει περιοδικά για οικοδομές, ο οποίος δύο χρόνια αργότερα έγινε σύζυγός της και τον ακολούθησε στο Καπανδρίτι. Μητέρα δύο παιδιών, ενός γιου 24 ετών και μιας κόρης 19 ετών σήμερα, όταν τα πράγματα σκούραιναν στην καθημερινότητά της, κατέφευγε στο γράψιμο. Και αν τότε ήταν διέξοδος, σήμερα είναι αγαπημένη συνήθεια. Δεν είναι ο πρόλογος από κάποιο μυθιστόρημα, είναι η ζωή της Λένας Μαντά σε περίληψη. Ανατολίτισσα πληθωρική, είναι μια σύγχρονη εκδοχή της Λωξάντρας, που θα φροντίσει το σπιτικό του άντρα της, θα μαγειρέψει στα παιδιά της, θα παρηγορήσει τις φίλες της και στο τέλος θα αφηγηθεί στις χιλιάδες Ελληνίδες που τη διαβάζουν μια χορταστική ιστορία με αισιόδοξο τέλος, γιατί η σύγχρονη γυναίκα είναι κουρασμένη πολύ και έχει ανάγκη από μια γλυκιά κουβέντα.

«Μιλάω πολύ, γελάω πολύ, κλαίω πολύ, τρώω πολύ, γράφω πολύ, όλα στη ζωή μου είναι πολύ» εξομολογείται γελώντας. Και πουλάει πολύ, θα συμπληρώσουμε, όπως δείχνουν οι αριθμοί. Εκδίδει ένα βιβλίο κάθε χρόνο, το οποίο μπαίνει αμέσως στις λίστες των μπεστ σέλερ με δεκάδες χιλιάδες αντίτυπα. Σε μια χώρα και σε μια εποχή όπου όλοι μιλούν για κρίση του βιβλίου η επιτυχία της Λένας Μαντά είναι φαινόμενο. Τη συναντήσαμε, μαζί με την κόρη της, ένα απόγευμα στο Τhe Μall και μιλήσαμε μαζί της για τη ζωή και τα βιβλία της λίγο προτού ξεκινήσουν τα καλοκαιρινά ψώνια τους.

- Πώς ξεκινήσατε να γράφετε; «Ηταν μια εποχή γύρω στο 1994-1996- πρέπει να έπεσα σε κακή εκδοτική συγκυρία, δεν εξηγείται αλλιώς- που ό,τι διάβαζα δεν μου άρεσε. Αποφάσισα λοιπόν να γράψω κάτι που να μου αρέσει να διαβάσω. Ετσι γράφτηκε το πρώτο βιβλίο, για δική μου ψυχαγωγία. Δεν είχα σκοπό να το πάω σε εκδότη. Ο άντρας μου ήταν εκείνος που πήρε την πρωτοβουλία γιατί σκέφτηκε ότι ήταν πολύ καλό για να μείνει σε ένα συρτάρι».

- Ο σύζυγός σας είναι ο πρώτος σας αναγνώστης;

«Ο πρώτος αναγνώστης και ο πρώτος επιμελητής. Διαβάζει ό,τι γράφω κάθε μέρα το βράδυ που γυρίζει στο σπίτι και, αφού τελειώσω το βιβλίο, το ξαναδιαβάζει άλλη μία φορά. Μετά σειρά έχουν όλοι οι υπόλοιποι, ο γιος μου και απαραιτήτως η μαμά μου, η οποία μου σημειώνει και αναλυτικές παρατηρήσεις σε αυτοκόλλητα χαρτάκια».

- Εκδίδετε ένα βιβλίο κάθε Μάιο.Γράφετε βιβλία για το καλοκαίρι;

«Μάιο βγήκε το “Βαλς με δώδεκα θεούς” που είχε επιτυχία και θεώρησα τον μήνα γούρι που δεν υπάρχει λόγος να αλλάξω. Είναι αλήθεια βέβαια ότι ο κόσμος διαβάζει περισσότερο το καλοκαίρι γιατί έχει χρόνο και είναι πιο χαλαρός. Τα βιβλία μου έχουν ποικίλη θεματολογία βγαλμένη από τη ζωή, μου αρέσουν οι διάλογοι, οι γρήγορες εναλλαγές, αποφεύγω τις μακροσκελείς αναλύσεις και τις περιγραφές, δεν μου αρέσουν οι μπερδεμένες καταστάσεις, θέλω ένα τέλος ελπιδοφόρο που να αφήνει μια ωραία γεύση. Ολα αυτά καθιστούν τα βιβλία μου πιο ευανάγνωστα, αλλά δεν αναιρούν τα μηνύματα που περνούν στον αναγνώστη. Ο ανάλαφρος τρόπος γραφής δεν κάνει ένα βιβλίο καλοκαιρινό». - To κοινό σας ποιο είναι; Είναι αποκλειστικά γυναικείο,όπως λέγεται; «Το μεγαλύτερο μέρος αποτελείται όντως από γυναίκες, αυτό δεν αναιρείται. Αλλά από τα μέιλ και τις επιστολές που λαμβάνω βλέπω ότι έχω και πολλούς άντρες αναγνώστες, ειδικά όταν ο πρωταγωνιστής ενός βιβλίου είναι άντρας, όπως στην “Αλλη πλευρά του νομίσματος” και στο “Τελευταίο τσιγάρο”». - Εχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά ηλικιακά,μορφωτικά και οικονομικά όλοι αυτοί;

«Δεν έχω καταλάβει κάτι τέτοιο. Από όσους μου γράφουν οι περισσότεροι σημειώνουν και ηλικία και επάγγελμα. Δεν υπάρχει συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα, έχω αναγνώστες από 13 ετών, πολλά παιδιά στην εφηβεία, ως 78 ετών. Μπορώ όμως να πω ότι έχω πολλή πέραση στον ιατρικό κλάδο».

- Τι λένε ότι τους ελκύει στα βιβλία σας: οι ιστορίες,οι χαρακτήρες; Ταυτίζονται μαζί τους ή δραπετεύουν βιώνοντας καταστάσεις που η ζωή δεν τους προσέφερε;

«Νομίζω ότι είναι όλα μαζί. Μου λένε ότι οι ήρωες είναι οικείοι, αναγνωρίσιμοι και ότι κάνουν σκέψεις που κάποτε πέρασαν και από το δικό τους το μυαλό. Κάποιοι ταυτίζονται μαζί τους. Αλλοι βρίσκουν στις ιστορίες μου απαντήσεις σε κάτι δικό τους. Αλλοι ξεφεύγουν έτσι από τα προβλήματά τους και τα κοιτούν από απόσταση καθαρότερα. Το ταξίδι ψυχής αποζητούν όλοι, όπως καταλαβαίνω. Παραμύθια δεν χρειάζονται μόνο τα παιδιά, και η δική μας η ψυχή, των ενηλίκων, έχει ανάγκη μια καραμέλα για να γλυκάνει όταν στην καθημερινότητα δεν παίρνουμε ανάσα».

- Δεδομένου ότι έχετε ένα μεγάλο φανατικό κοινό που απαρτίζεται κυρίως από γυναίκες,όπως είπατε και η ίδια,το συμπέρασμα είναι ότι γνωρίζετε καλά τη σύγχρονη Ελληνίδα.Ποια είναι;

«Είναι ένας δρομέας με χιλιάδες ιδιότητες που έκοψε το νήμα αλλά συνεχίζει να τρέχει. Εχει κουραστεί πολύ, έχει δώσει πολύ από τον εαυτό της και της τελειώνουν τα αποθέματα και εκεί είναι το επικίνδυνο. Γι΄ αυτό έχουν δυσκολέψει οι σχέσεις ανάμεσα στα δύο φύλα. Οι σύγχρονες Ελληνίδες τα προλαβαίνουν όλα αλλά νιώθουν και πολλή μοναξιά. Και αναρωτιέμαι πού είναι οι σύντροφοί τους. Χαμένοι στην καθημερινότητα κι αυτοί...».

- Τι έχει ανάγκη η γυναίκα αυτή; «Εχει ανάγκη από αγάπη και κατανόηση, να την ακουμπήσουν στον ώμο και να της πουν: “Εκτιμώ όσα κάνεις”. Δεν υπάρχει χειρότερο από την αχαριστία ή από το να σε παίρνουν ως δεδομένο. Εκεί είναι που οι γυναίκες βγαίνουν εκτός εαυτού».

- Είστε στις λίστες των μπεστ σέλερ αλλά δεν συχνάζετε στις διπλανές στήλες των βιβλιοκριτικών.Σας πειράζει αυτό; «Καθόλου, το καταλαβαίνω. Ενας βιβλιοκριτικός οφείλει να ασχολείται με όλα τα βιβλία που κυκλοφορούν, ειδικά σήμερα που το βιβλίο έχει ανάγκη από σοβαρή υποστήριξη. Δεν υπάρχει λόγος λοιπόν να ασχοληθεί με τα ευπώλητα, που ούτως ή άλλως πουλάνε, αλλά με βιβλία που είναι καλά και χρειάζεται να τα γνωρίσει ο κόσμος».

- Πώς πουλάνε αυτά τα ευπώλητα αν δεν προβάλλονται από τα μέσα;

«Διαφημίζονται από στόμα σε στόμα. Δεν υπάρχει καλύτερη διαφήμιση από την κουβέντα του ευχαριστημένου αναγνώστη».

- Η δική σας μεγάλη επιτυχία πότε ξεκίνησε;

«Η μεγάλη άνοδος άρχισε μετά το “Σπίτι δίπλα στο ποτάμι”. Εκεί με ανακάλυψαν όλοι και άρχισε ένα τρελό κυνήγι, με συνεντεύξεις κτλ., γιατί ο κόσμος ήθελε να γνωρίσει ποια τέλος πάντων είναι αυτή η Μαντά. Με ανακάλυψαν τότε ως και οι βιβλιοκριτικοί, που μακάρι να μη με είχαν ανακαλύψει, γιατί άρχισαν και τα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη».

- Ανήκετε στη ρομαντική λογοτεχνία; «Τα βιβλία μου δεν είναι μόνο ρομαντικά. Στο “Τελευταίο τσιγάρο” μιλάω για οικονομικές καταστροφές, νευρική ανορεξία, σχέσεις γονιών- παιδιών, σχέσεις συζύγων, πού ακριβώς είναι το ρομαντικό; Αυτά δεν είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στη ζωή οι ίδιοι, οι συγγενείς μας, οι φίλοι μας; Σε κάθε βιβλίο βλέπει ο καθένας ό,τι θέλει να δει. Αν είναι προκατειλημμένος, θα δει το βιβλίο κάτω από αυτό το ρομαντικό πρίσμα, αλλιώς θα βρει μέσα του πολύ περισσότερα. Είμαι οπαδός της άποψης “τα μυαλά και τα αλεξίπτωτα δουλεύουν καλύτερα όταν είναι ανοιχτά”».

- Τι απαντάτε σε όσους σας κατατάσσουν στη λεγόμενη ροζ λογοτεχνία ή στην παραλογοτεχνία;

«Κάνω έντιμα τη δουλειά μου, αυτό απαντώ. Θαυμάζω όσους γράφουν άλλα πράγματα, αλλά εγώ αυτό αγαπώ να διαβάζω και να γράφω και αυτό κάνω δίνοντας ό,τι καλύτερο έχω μέσα μου. Μου γράφουν πολλοί και μου λένε: “Δεν έπιανα βιβλίο στα χέρια μου, με κάνατε και μπήκα στο βιβλιοπωλείο”. Αν είμαι το σκαλοπάτι για να αγαπήσει κανείς την εσωτερική διεργασία της ανάγνωσης, ας λένε ό,τι θέλουν. Γιατί μετά τη Μαντά θα ζητήσει και κάτι ακόμη, και κάτι ακόμη. Και θα γίνει αναγνώστης. Ας με κατατάξουν όπου θέλουν. Αλλωστε ο χρόνος θα δείξει πού ανήκει ο καθένας μας».

«ΜΕ ΑΓΓΙΖΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ»
- Υπάρχουν αναφορές στον Τύπο που σας ενόχλησαν;

«Δεν θίγομαι με όσα γράφονται για τα βιβλία μου. Δεν μπορεί να αρέσει κανείς σε όλους. Με έκανε έξαλλη όμως κείμενο κριτικού που υποτίμησε το αναγνωστικό κοινό μου με εκφράσεις που δεν θα χρησιμοποιούσε ένας κύριος για μια γυναίκα. Δεν με νοιάζει αν λένε ότι η Μαντά γράφει παιδαριώδη ή γράφει Αρλεκιν, τόσα έχω ακούσει, εκείνο όμως ήταν ένα κείμενο που θεωρώ ότι δεν το άξιζα».

- Αρλεκιν,που αναφέρατε, ή ρομαντική λογοτεχνία της Βρετανίδας Μπάρμπαρα Κάρτλαντ ή της Αμερικα νίδας Νόρα Ρόμπερτς διαβάζετε;

«Διάβαζα πολλά στην εφηβεία μου.Η Κάρτλαντ στα 14 και στα 15 ήταν θεσμός».

- Τι διαβάζετε σήμερα; «Δεν διαβάζω ξένη λογοτεχνία.Τ ο λέω αστειευόμενη αλλά ουσιαστικά το πιστεύω -,τους ξένους να τους διαβάσουν οι ξένοι.Με αγγίζ ουν περισσότερο οι έλληνε ς συγγραφείς, τα θέματά τους,ο τρόπος που τα πραγμα τεύονται. Αγάπησα πάρα πολύ την Ευγενία Φακίνου, λάτρεψα τα αστυνομικά του Δημήτρη Μαμαλούκα που τα γνώρισα μέσω της μπλογκ όσφαιρας.Ετσι γνωρίστηκ α και με τα βιβλία του Νίκου Διακογιάννη. Αγαπώ πολύ την Πασχαλία Τραυλού, τον Γιώργο Πολυράκη,την Ελένη Τσαμαδού,είναι συγγ ραφείς που διαβάζω καθετί που γράφουν,επίσης την Κύπρια Γιόλα Δαμιανού-Παπαδοπ ούλου,την Πένυ Παπαδάκη, είναι πολλοί ακόμη...».

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=56&artid=338677&dt=20%2F06%2F2010#ixzz0tUOaiR9Y

περι ποιησης

“Δέν είμαι σίγουρος άν αυτά που γράφω

είναι ποιήματα, στίχοι, πεζά.

Κείνο που ξέρω, είναι ότι κάτι έχω να πώ,

αυτό που πιστεύω, κι αυτό γράφω...”.

F. G. Lorka.

Οταν κοπαζει ο θορυβος (Τιτος Πατρικιος)

Για το ψωμί το δίκιο την αλήθεια, ίσως και να μη φτάνει μια ζωή.
Μα τη ζωή μου την ένιωσα ζωή μες στον αγώνα, αδέλφια.
Και για να μάθω να μιλώ, όταν ο τρόμος τα στόματα βουβαίνει
Να μάθω να ανορθώνομαι, όταν θεριεύει ο θάνατος
Για να μπορώ τα ίδια τα λάθη μας να αντέχω
πόσες αδυναμίες έπρεπε να κατανικήσω,
με πόσες πρέπει κάθε στιγμή να αντιπαλεύω.
Όμως μονάχα τούτη την αδυναμία, συγχωρήστε μου,
όταν κοπάζει ο θόρυβος και μένω μοναχός με ένα μου αγαπημένο πρόσωπο
για την αγάπη του που ολόκληρος διψάω δεν μπορώ ν’ αγωνιστώ.
Αν την επιδιώξω τη χάνω.
Αν τη διεκδικήσω τη σκοτώνω.
Αδέλφια μου συγχωρήστε με, μα η αγάπη που πιο βαθιά γυρεύω, πρέπει να μου δοθεί μονάχη.

Πληθυντικος αριθμος

Πληθυντικος αριθμος (Κική Δημουλά)

Ο έρωτας
όνομα ουσιαστικόν
πολύ ουσιαστικόν,
ενικού αριθμού,
γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού,
γένους ανυπεράσπιστου.
Πληθυντικός αριθμός
οι ανυπεράσπιστοι έρωτες.

Ο φόβος,
όνομα ουσιαστικόν,
στην αρχή ενικός αριθμός
και μετά πληθυντικός:
οι φόβοι.
Οι φόβοι
για όλα από δω και πέρα.

Η μνήμη,
κύριο όνομα των θλίψεων,
ενικού αριθμού,
μόνον ενικού αριθμού
και άκλιτη.
Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη.

Η νύχτα,
όνομα ουσιαστικόν, γένους θηλυκού,
ενικός αριθμός.
Πληθυντικός αριθμός
οι νύχτες.
Οι νύχτες από δω και πέρα.

Πικρη Αληθεια

Πικρή Αλήθεια, Ella Wheeler Wilcox.

Υπάρχει μια πικρή αλήθεια στη ζωή, που ανακάλυψα

ταξιδεύοντας ανατολικά και δυτικά.

Οι μόνοι που πραγματικά πληγώνουμε

είναι αυτοί που αγαπάμε περισσότερο.

Κολακεύουμε όσους γνωρίζουμε ελάχιστα

Ευχαριστούμε τον περαστικό επισκέπτη

Ενώ χτυπάμε απερίσκεπτα

όσους μας αγαπούν περισσότερο

Χρονοδιαγραμμα

Χρονοδιάγραμμα - Τάσος Λειβαδίτης

Συχνά, θυμάμαι, οι μεγάλοι, όταν ήμουν παιδί, μιλούσαν για
το μέλλον μου. Αυτό γινόταν συνήθως στο τραπέζι. Αλλά εγώ
ούτε τους πρόσεχα, ακούγοντας ένα πουλί έξω στο δέντρο.
Ίσως γι΄ αυτό το μέλλον μου άργησε τόσο πολύ: ήταν τόσο
αναρίθμητα τα πουλιά και τα δέντρα.

Δωρεαν βιβλια με ενα κλικ στο Ιnternet

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=333934&dt=27%2F05%2F2010
Αναγνώστες απ΄ όλον τον κόσμο απολαμβάνουν πλέον δωρεάν online βιβλία που δεν υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα ή που διατίθενται ελεύθερα από τους συγγραφείς τους
ΕΛΛΗ ΙΣΜΑΗΛΙΔΟΥ | Πέμπτη 27 Μαΐου 2010
Εκτύπωση Αποστολή με Email
Μικρό μέγεθος γραμματοσειράς Μεσαίο μέγεθος γραμματοσειράς Μεγάλο μέγεθος γραμματοσειράς
Προσθήκη στο Delicious Προσθήκη στο Facebook Προσθήκη στο Newsvine Bookmark

Ενας μαγικός κόσμος γεμάτος από εκατομμύρια βιβλία σε περισσότερες από 25 γλώσσες ανοίγεται στις οθόνες των διαδικτυακών βιβλιοφάγων, δωρεάν με ένα απλό κλικ. Μέσα από ειδικές ιστοσελίδες που λειτουργούν ως online βιβλιοθήκες, εκατομμύρια τίτλοι ελεύθεροι από πνευματικά δικαιώματα γίνονται διαθέσιμοι για download χωρίς κόστος, επιτρέποντας σε ανθρώπους απ΄ όλες τις γωνιές του πλανήτη να έρθουν σε επαφή με σπάνια «διαμάντια» της παγκόσμιας πεζογραφίας και ποίησης, από τον Σοφοκλή ως τον Τσαρλς Ντίκενς και από τον Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε ως την Τζέιν Οστιν.

Η εν λόγω διαδικασία είναι καθ΄ όλα νόμιμη, καθώς τα έργα αυτά είναι ελεύθερα από πνευματικά δικαιώματα διότι έχουν περάσει 70 χρόνια από τον θάνατο του δημιουργού τους ή από τον θάνατο του μεταφραστή, αν το έργο διατίθεται σε μετάφραση. Την ίδια στιγμή, οι ιστοσελίδες αυτές λειτουργούν και ως πλατφόρμα για όλους τους συγγραφείς που επιθυμούν να διαθέσουν δωρεάν το έργο τους, καθώς και για όλους τους πρωτοεμφανιζόμενους (ή και... πειραματιζόμενους) συγγραφείς που αναζητούν ένα μέσο για παρουσίαση κειμένων που δεν γίνονται εύκολα αποδεκτά από συμβατικούς εκδοτικούς οίκους.

«Ο κόσμος του βιβλίου, και όχι μόνο στην Ελλάδα, είναι ολοκληρωτικά παραδομένος στην αγορά. Οι ευαισθησίες, οι πόθοι και ο τρόμος του καθενός συγγραφέα ελέγχονται και συχνά κατευθύνονται από ταμειακές μηχανές και λίστες ευπωλήτων. Η αίσθησή μου είναι ότι όλο και μεγαλύτερο μέρος της λογοτεχνικής παραγωγής, ιδίως αυτό που θα είναι έξω από το ρεύμα της αγοράς, θα βρίσκει εκδοτική διέξοδο στο Ιnternet» αναφέρει ο κ. Θανάσης Τριαρίδης, συγγραφέας, ο οποίος διαθέτει το σύνολο του συγγραφικού έργου του δωρεάν και ελεύθερο από δικαιώματα μέσω της ιστοσελίδας του www.triaridis.gr. «Σας δίνω το δικαίωμα να με αντιμετωπίζετε σαν να είμαι νεκρός εδώ και 70 χρόνια» λέει χαριτολογώντας στο «Βήμα».

«Αυτοί που αντιδρούν περισσότερο στην απελευθέρωση ενός βιβλίου στο Ιnternet δεν είναι οι συγγραφείς αλλά οι εκδότες, καθώς επικρατεί στην Ελλάδα η λανθασμένη αντίληψη ότι έτσι οι πωλήσεις των αντιτύπων του θα μειωθούν. Αυτό δεν ισχύει, αντιθέτως μέσω του Διαδικτύου περισσότερος κόσμος έρχεται σε επαφή με το έργο και οι πωλήσεις αυξάνονται» λέει στο «Βήμα» ο κ. Νίκος Δήμου, συγγραφέας. Ο ίδιος διαθέτει περισσότερο από το 40% του πλούσιου συγγραφικού έργου του δωρεάν μέσω της ιστοσελίδας www.ndimou.gr και υπήρξε ο πρώτος έλληνας συγγραφέας ο οποίος ήδη από το 1996 πήρε την (πρωτοποριακή για την εποχή) απόφαση να κάνει «upload» τρία βιβλία του.

Το μικρόβιο της «διαδικτυακής απελευθέρωσης» άλλωστε μεταδίδεται σιγά σιγά και στους εκδοτικούς οίκους, οι οποίοι δεν θέλουν να μείνουν πίσω από το πνεύμα της εποχής. Ετσι, οι εκδόσεις Καστανιώτη πριν από έναν χρόνο αποφάσισαν να «ρισκάρουν» και να διαθέσουν οκτώ βιβλία, των συγγραφέων Ντόρας Γιαννακοπούλου, Λένας Διβάνη, Ευγενίας Φακίνου , Ιωάννας Μπουραζοπούλου , Βασίλη Παπαθεοδώρου , Αλέξη Σταμάτη, Λένου Χρηστίδη, Στέφανου Δάνδολου δωρεάν μέσω της ιστοσελίδας τους www. kastaniotis. com. «Εν τέλει το αποτέλεσμα ήταν διπλά θετικό: οι διαδικτυακοί αναγνώστες διάβασαν δωρεάν τα έργα, ενώ παράλληλα οι πωλήσεις τους αυξήθηκαν παρ΄ ότι επρόκειτο για εκδόσεις του 2003-2004» αναφέρει στο «Βήμα» ο κ. Αργύρης Καστανιώτης.

«Μου έχει λύσει τα χέρια»
«Η πρόσβαση σε ψηφιακά βιβλία μού έχει λύσει τα χέρια, μια και ο χρόνος που χρειάζομαι για να εντοπίσω στο Ιnternet τα συγγράμματα για την έρευνά μου είναι ελάχιστος σε σχέση με τον χρόνο που θα χρειαζόμουν αν είχα να κάνω με φυσικές βιβλιοθήκες. Καθώς εργάζομαι παράλληλα με τις σπουδές μου, έχω πολύ περιορισμένο χρόνο και δεν μπορώ να αφιερώνω ολόκληρα εικοσιτετράωρα στη βιβλιοθήκη!» λέει στο «Βήμα» η κυρία Καλλιόπη Αλλαχούζου (φωτογραφία), φοιτήτρια του τμήματος Ισπανικής Γλώσσας και Πολιτισμού του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου. Στο πλαίσιο των σπουδών της, η κυρία Αλλαχούζου έχει κατεβάσει από το Ιnternet δεκάδες βιβλία της ισπανικής, λατινοαμερικανικής και ελληνικής λογοτεχνίας, καθώς και δοκίμια Γλωσσολογίας και Θεωρίας της Φιλολογίας. Οπως τονίζει η ίδια, αν ήταν υποχρεωμένη να αγοράσει όλα αυτά τα βιβλία θα ξόδευε μια περιουσία, καθώς «τα κλασικά έργα ακόμη φέρουν τιμές... αντίκας». Αντιθέτως, με ένα απλό κλικ και χωρίς καθόλου έξοδα, καθώς τα εν λόγω έργα δεν υπόκεινται πλέον σε πνευματικά δικαιώματα, έχει πλέον πρόσβαση σε τεράστιες βιβλιοθήκες με πλούσιο υλικό για μελέτη αλλά και ψυχαγωγία. Γιατί όμως η πρόσβαση των Ελλήνων σε τέτοιες ιστοσελίδες είναι τόσο περιορισμένη; «Υποθέτω ότι είναι θέμα εξοικείωσης με την ανάγνωση στο Διαδίκτυο. Θα πρέπει σίγουρα να ληφθεί υπόψη και το γεγονός ότι οι Ελληνες δεν δείχνουν και το μεγαλύτερο πάθος για την ανάγνωση εν γένει, οπότε ίσως το πρόβλημα να μην είναι η ψηφιακή μορφή αλλά αυτή ακριβώς η νοοτροπία» σχολιάζει η κυρία Αλλαχούζου.



ΓΙΑ ΒΙΒΛΙΟΦΑΓΟΥΣ

www.gutenberg.org

Συλλογή 30.000 βιβλίων σε όλες τις γλώσσες

www.scribd.com

Δωρεάν πλατφόρμα «αυτοέκδοσης», με χιλιάδες βιβλία

www.perseus.tufts.edu

Η ψηφιακή βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Tufts

www.audiobooksforfree.com

Αρχεία ήχου με αναγνώσεις βιβλίων, για άτομα με ειδικές ανάγκες

www.archive.org/details/texts

Πάνω από 1 εκατομμύριο βιβλία

www.wattpad.com

Χιλιάδες κείμενα και βιβλία από πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=333934&dt=27%2F05%2F2010#ixzz0tC8t3zr7

Εκθεση φωτογραφιας "Μυρτις: προσωπο με προσωπο με το παρελθόν"

http://www.newstime.gr/?i=nt.el.article&id=45625

Μια πολύ σημαντική φωτογραφική έκθεση φιλοξενεί κατά το διάστημα Ιουνίου-Δεκεμβρίου 2010 ο Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών, συμβάλλοντας στην ανάδειξη ενός σπουδαίου έργου της επιστημονικής κοινότητας.





Μετά την πρώτη παρουσίαση της ανάπλασης του προσώπου της Μύρτιδος στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης και την εξαιρετική επιτυχία της σχετικής έκθεσης στο Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας, το αεροδρόμιο «παίρνει τη σκυτάλη» και παρουσιάζει στους χώρους του τη φωτογραφική έκθεση «Μύρτις: πρόσωπο με πρόσωπο με το παρελθόν» σε συνεργασία με την ερευνητική ομάδα του Επίκουρου Καθηγητή Ορθοδοντικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Μανώλη I. Παπαγρηγοράκη.


Το 1994-95, κατά τη διάρκεια αρχαιολογικών ανασκαφών με αφορμή την κατασκευή του Μετρό της Αθήνας, εντοπίστηκε στην περιοχή του Κ嬬ρα¬μει¬κού ομαδικός τάφος 150 ανθρώπων, ο οποίος τοποθετήθηκε χρονικά στην εποχή του λοιμού των Αθηνών (430-426 π.Χ.). Αποφασίστηκε η μελέτη του σκελετικού υλικού με σύγχρονες εργαστηριακές μεθόδους ανάλυσης DNA, για τον εντοπισμό του αιτιολογικού παράγοντα της θανατηφόρου επιδημίας, ο οποίος βρέθηκε πως ήταν ο τυφοειδής πυρετός. Ανάμεσα στα οστά βρέθηκε και το κρανίο ενός 11χρονου κοριτσιού, της Μύρτιδος, όπως βαφτίστηκε από τους αρχαιολόγους. Η εξαιρετική κατάσταση του κρανίου έδωσε το έναυσμα στην ερευνητική ορθοδοντική ομάδα για την ανάπλαση του προσώπου.

Μετά από 2.500 χρόνια η Μύρτις «ξαναζωντανεύει». Με την έκθεση αυτή αναδεικνύεται η εξαιρετική σημασία της αξιοποίησης της τεχνολογίας και της διεπιστημονικής συνεργασίας σε πολ¬λά και δια¬φο¬ρε¬τι¬κά γνω¬στι¬κά πεδία έρευνας, όπως της αρχαιολογίας, της ιατρικής, της αν¬θρω¬πο¬λο¬γίας και της ιατροδικαστικής. Έλληνες και Ευρωπαίοι ε¬πι¬στήμονες, τεχνικοί και καλλιτέχνες, μοιράστηκαν τη γνώση και την ε쬬πει¬ρία τους για την ό¬¬σο το δυ¬¬¬να¬τόν πι¬στό¬τερη προσέγγιση της ε¬πο¬χής.

Η έκθεση αποτελείται από 3 ενότητες: στην πρώτη παρουσιάζεται η ανασκαφή του Κεραμεικού, στη δεύτερη η ιατρική έρευνα στην Ελλάδα με τη μεθοδολογία Γάλλων καθηγητών του Πανεπιστημίου της Μασσαλίας για τον εντοπισμό του παθογόνου παράγοντα που προκάλεσε το λοιμό των Αθηνών, και στην τρίτη η ανά¬πλα¬ση του προσώπου.

Η έκθεση από το Μουσείο Γουλανδρή θα ταξιδέψει στο αρχαιολογικό Μουσείο Βόλου, στο Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς, αλλά και στις Η.Π.Α. στο Πανεπιστήμιο του Μισούρι, και αλλού.

Το αεροδρόμιο προσκαλεί τους επιβάτες και τους επισκέπτες να περιηγηθούν τη φωτογραφική έκθεση, που θα βρίσκεται στο Επίπεδο Αφίξεων, Είσοδος 1, από την 1η Ιουνίου έως και την 31η Δεκεμβρίου 2010. Ο χώρος είναι προσβάσιμος σε όλους τους επισκέπτες του αεροδρομίου καθόλη τη διάρκεια του 24ώρου.

«Ο,τι κλειδι και να ναι, το αρπαζω»

Της Μικέλας Χαρτουλάρη mxart@dolnet.gr

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=30&ct=19&artid=4578067
«Το λάθος αίσθημά μου/ κι ο κόσμος του όλος/ είν΄ ο σωστός μου κόσμος». Στίχοι σημαδιακοί από τα Εύρετρα (Εκδ. Ικαρος), την καινούργια συλλογή της Κικής Δημουλά, δέκατη τέταρτη μετά την πρώτη της εμφάνιση στα γράμματα το 1952 και τέταρτη μετά την εκλογή της στον οίκο των Αθανάτων το 2002. Αλλη μια απόδειξη- μαζί με τον φρέσκο αέρα που πνέει στη λογοτεχνική «γραμμή» της παραδοσιακά αρτηριοσκληρωτικής Ακαδημίας- ότι καθόλου δεν επαναπαύτηκε στις δάφνες της. Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει. Πριν περάσουν τρία χρόνια από το Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως, η Δημουλά επιστρέφει στο προσκήνιο οργισμένη«άρα όχι απελπισμένη», όπως μου τόνισε- αναζητώντας ή και ψηλαφώντας μια λυτρωτική διέξοδο από τα βάσανα της ύπαρξης. Στο συγκεκριμένο ποίημα, με τίτλο «Η ομορφιά του απογοητευτικού», μιλά για τους μύθους με τους οποίους πορεύεται ο καθένας μας, για τις ψευδαισθήσεις από τις οποίες αρνούμαστε να απαλλαγούμε και για την πλαστή πραγματικότητα που κατασκευάζει η αντίληψή μας. Και ακολουθούν ακόμα τέσσερα ποιήματα όπου αναστοχάζεται το δικαίωμα του ανθρώπου στην ελπίδα, «αφού αυτή γεννάει όλες τις δυνάμεις μέσα μας». Οπως θα το περίμενε κανείς από τη Δημουλά, η ελπίδα γίνεται έμψυχο ον στα ποιήματά της. Την ενοχοποιούμε, την καταριόμαστε, τη μεμφόμαστε, αλλά τελικά τη χρησιμοποιούμε. «...Εγώ η ίδια συνήθως δε ζητώ/ούτε και παίρνω τίποτα/απ΄ όσα φορτικά επιμένει/ να δίνει η ελπίδα/ εκτός αν μου δώσει/ κανένα κλειδί/ (...) ό,τι κλειδί και να ΄ναι αυτό/ και άλλης πόρτας, ξένης να΄ ναι/ το αρπάζω/ παρά να μείνω έξω». Η ελπίδα είναι, όπως είπε η 79χρόνη Δημουλά, «σαν ένας δεύτερος θεός, εξίσου αόρατος, όμως πιο κοντινός μας».

Δεν είναι τυχαίο έπειτα από αυτό, που σε άλλα πέντε ποιήματα αυτής της συλλογής ανοίγει συζήτηση με τον Θεό «και τον ψέγω διότι δεν φέρεται σαν να υπάρχει». Δεν είναι άθεη η Δημουλά, ούτε βλάσφημη. Είναι ριζωμένη στα γήινα. Πηγαίνει στην κηδεία του 24χρονου γιου του Σπύρου Ευαγγελάτου και συγκλονίζεται με εκείνον τον φίλο του που χτυπά το φέρετρο φωνάζοντας «Σήκωωωω»· «...αλλά δεν φάνηκε Λάζαρος κανείς», γράφει στο ποίημα «Ασπρες πασχαλιές φιλούν έφηβο». Και σε επόμενο ποίημα σημειώνει ότι μπορεί ο Θεός να μην πιστεύει σε μας «αλλά όσα του δίνει η ύπαρξή μας/ τα προσθέτει στο νόημά του...». Φτάνει μάλιστα στα «Γενέθλια» να ρωτήσει τον Θεάνθρωπο, αν μετάνιωσε που δεν ενέδωσε στον έρωτα της Μαγδαληνής («.. πώς είχε γαντζωθεί στα σπλάχνα σου/ θρηνώντας η απόλαυση...»). Και ψέγει έτσι, έμμεσα, και την Εκκλησία που ταυτίζει τον έρωτα με την αμαρτία. Οσο για τον άνθρωπο, τον βλέπει σκοτεινό άρα απρόβλεπτο («Γραφικότητες») και σαρκάζει την αδυναμία του να λειτουργήσει σαν φάρος.

Από εκεί και πέρα, θα βρει κανείς στα Εύρετρα, όπως στις περισσότερες συλλογές της, και ποιήματα για την ποιητική. Εδώ, οι διανοούμενοι με τα απωθημένα τους εμφανίζονται να έχουν μερίδιο ευθύνης για τα κακώς κείμενα αφού «ρίχνουμε τόνους χαρτί/ και ό,τι άλλο μας παιδεύει/ μέσα στις λέξεις». Και η γραφή παρουσιάζεται ως «πολεμική ανταποκρίτρια» στον ασίγαστο εμφύλιο πόλεμο «μεταξύ του υπάρχω και του παύω». Τέλος, υπάρχουν και εδώ στίχοι-αφορισμοί στους οποίους είναι περίφημη η Δημουλά. Σταχυολογούμε δύο από την ποικιλία των ποιημάτων της: «Η πιο ασφαλής μας κρυψώνα/ είναι η ασάφεια» και «Αν δε θυσιαστεί η αδυναμία/ δε δοξάζεται η υπεροχή».

Είναι πιο βατά τα Εύρετρα από τις προηγούμενες συλλογές της Δημουλά, παρ΄ ότι και πάλι, οι λεκτικές της ακροβασίες, η ειρωνική ματιά της, τα παιχνίδια των αντιστροφών, οι μεταφορές και οι αλληγορίες της, δοκιμάζουν την εγρήγορση του αναγνώστη. Ομως εδώ, σαν να αποκαλύπτεται το μυστικό που καθιστά τη Δημουλά δημοφιλή: μια ποιήτρια που κάνει γκελ στο ευρύτερο κοινό, μια ποιήτρια που μελοποιείται αβέρτα όχι μόνο από συνθέτες του έντεχνου τραγουδιού αλλά και από ροκ γκρουπάκια. Είναι σαν να αφουγκράζεται η Δημουλά τις ταπεινές ή και κοινότοπες σκέψεις των καθημερινών ανθρώπων, την εφήμερη πλευρά των ανησυχιών τους, τις αδυναμίες του χαρακτήρα τους, τους φόβους (για τον θάνατο, για τον χρόνο που τρέχει), τις ματαιώσεις, τις ανάγκες τους· σαν να παίρνει υπόψη της τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις της κοινής γνώμης και να απαντά αλλάζοντας γωνία θέασης, αλλάζοντας επίπεδο, όχι όμως αφετηρία. Γι΄ αυτό και τα μηνύματά της δεν είναι ριζοσπαστικά, δεν είναι πρωτοποριακά, δεν είναι υπονομευτικά κανενός συστήματος και κανενός μηχανισμού, δεν αλλάζουν τη ζωή του αναγνώστη· αλλάζουν την ψυχή του και τον παρηγορούν.

Αυτό είναι συντηρητισμός, θα πουν μερικοί. Ωστόσο, αντλώντας από τον Μίλαν Κούντερα, θα μπορούσε να απαντήσει κανείς ότι η ύστατη αντιπαράθεση του ποιητή δεν είναι με την κοινωνία, ούτε με το κράτος ή με την πολιτική, αλλά είναι με την ανθρώπινη υπόσταση. Σ΄ αυτό το πεδίο, η Δημουλά είναι σπουδαία.

Αν δεν υπηρχε αυριο - Μαρια Τζιριτα

Η Κατερίνα μένει μόνη με δύο παιδιά, όταν ο άντρας της την εγκαταλείπει για μια άλλη γυναίκα, έπειτα από είκοσι χρόνια γάμου. Ο Γιάννης, πλούσιος και όμορφος στα σαράντα πέντε του χρόνια, δεν έχει γνωρίσει ποτέ την αγάπη. Ο Μιχάλης, φιλοχρήματος και αγχώδης σε όλη του τη ζωή, μαθαίνει ότι πάσχει από καρκίνο. Η Μαριλένα, μια εικοσιδυάχρονη κοπέλα, περιμένει τον άντρα των ονείρων της για να ξεφύγει από την καταπιεστική οικογένειά της. Την 1η Απριλίου 2009 αυτοί οι τέσσερις άνθρωποι εγκλωβίζονται στα χαλάσματα του κτιρίου μιας αμερικανικής τράπεζας ύστερα από βομβιστική επίθεση. Μαζί τους κι ένας μυστηριώδης άντρας, ο οποίος, λίγο προτού ξεψυχήσει, τους εξομολογείται ένα τραγικό όσο και απίστευτο μυστικό. Για να τους βοηθήσει να διατηρήσουν την ψυχραιμία τους; Για να τους παρηγορήσει; Ή μήπως για να τους δώσει μια τελευταία ευκαιρία να βρουν την προσωπική τους ευτυχία; Κανείς δε θα μάθει ποτέ… Αυτό το μυστικό όμως, που τους δένει με έναν όρκο σιωπής, τους αναγκάζει να δουν τη ζωή τους με άλλο μάτι και να προσπαθήσουν να βρουν την ευτυχία, ακόμα κι αν γι' αυτούς αλλά και για ολόκληρη τη Γη δεν υπάρχει αύριο…
πηγή
http://www.psichogios.gr/site/Books/show?cid=1000202
Αν δεν υπήρχε αύριο
Πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, το οποίο ξεφεύγει από τα τετριμμένα!
πραγματεύεται μια ποικιλία θεμάτων όπως είναι : ο έρωτας, ο χωρισμός, ο θάνατος, η φιλία, αλλά και η μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου! Θέματα διαχρονικά που ποτέ δεν έπαψαν να μας απασχολούν!Επίσης, το κάπνισμα αλλά και το διαδίκτυο που αποτελεί το νέο τρόπο επικοινωνίας και έκφρασης των σύγχρονων κοινωνιών!

Αν δεν υπήρχε αύριο
΄Ενα βιβλίο που κινείται ανάμεσα στο χώρο της πραγματικότητας και της φαντασίας!
Ιδιαίτερα επίκαιρο μετά τα πρόσφατα γεγονότα που έλαβαν χώρα στην Τράπεζα Μαρφίν!

Ο χαρακτήρας της Κατερίνας παρουσιάζεται αναλυτικά και είναι εμφανείς οι αλλαγές που λαμβάνουν χώρα στη ζωή της, στην ψυχής της, στην κοσμοθεωρία της μετά το γεγονός που τη συγκλόνισε μετά τη βομβιστική επίθεση!
Αντιλαμβανόμαστε, τελικά,το εφήμερο της ανθρώπινης ύπαρξης και συνειδητοποιούμε ότι τα οριακά γεγονότα λειτουργούν καταλυτικά και επηρεάζουν στη ζωή μας, άλλοτε θετικά (Κατερίνα,Γιάννης, Μιχάλης) και άλλοτε αρνητικά(Μαριλένα).
Ο φόβος του επικείμενου τέλους λειτούργησε στους τρεις από τους τέσσερις ήρωες ως αφορμή εσωτερικής αναγέννησης !

Αν δεν υπήρχε αύριο
Απόσπασμα στη σελ. 287 “μόνοι εμείς οι ίδιοι μπορούμε να βλάψουμε τον εαυτό μας και την υγεία μας, κανένας άλλος!»
δεν μπορεί παρά να μας θυμίζει την Ιθάκη του Καβάφη
"Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου".
Τελικά, το βιβλίο έχει έναν τόνο προφητικό...
Αν και υπάρχει περιπέτεια και δοκιμασία
το τέλος είναι αιδιόδοξο και ελπιδοφόρο!
Η Κατερίνα υποστήριξε την επιλογή της, άλλαξε άρδην τη ζωή της, ξέφυγε από τις συμβατικότητες και άκουσε το δρόμο της καρδιάς και όχι της λογικής.