Το νησί... Μάνος Χατζιδάκις
ένα συναισθηματικό παραμύθι
Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα συναισθήματα. Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα.
Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.
Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή. Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.
Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπερή θαλαμηγό. Η Αγάπη τον ρωτάει: «Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;», «Όχι, δεν μπορώ» απάντησε ο Πλούτος. «Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα».
Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος. «Σε παρακαλώ βοήθησέ με» είπε η Αγάπη. «Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου» της απάντησε η Αλαζονεία.
Η Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτή βοήθεια. «Λύπη άφησέ με να έρθω μαζί σου». «Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η Λύπη.
Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία. Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.
Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή: «Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου!». Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του. Όταν έφτασαν στην στεριά ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του.
Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε, ρώτησε την Γνώση: «Γνώση, ποιος με βοήθησε»; «Ο Χρόνος» της απάντησε η Γνώση. «Ο Χρόνος;;» ρώτησε η Αγάπη. «Γιατί με βοήθησε o Χρόνος;»
Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με βαθιά σοφία της είπε: «Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη».
5 Ιουλίου 2010
Τρωες
Τρώες
Είν’ η προσπάθειές μας, των συφοριασμένων·
είν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων.
Κομμάτι κατορθώνουμε· κομμάτι
παίρνουμ’ επάνω μας· κι αρχίζουμε
νάχουμε θάρρος και καλές ελπίδες.
Μα πάντα κάτι βγαίνει και μας σταματά.
Ο Aχιλλεύς στην τάφρον εμπροστά μας
βγαίνει και με φωνές μεγάλες μάς τρομάζει.—
Είν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων.
Θαρρούμε πως με απόφασι και τόλμη
θ’ αλλάξουμε της τύχης την καταφορά,
κ’ έξω στεκόμεθα ν’ αγωνισθούμε.
Aλλ’ όταν η μεγάλη κρίσις έλθει,
η τόλμη κι η απόφασίς μας χάνονται·
ταράττεται η ψυχή μας, παραλύει·
κι ολόγυρα απ’ τα τείχη τρέχουμε
ζητώντας να γλυτώσουμε με την φυγή.
Όμως η πτώσις μας είναι βεβαία. Επάνω,
στα τείχη, άρχισεν ήδη ο θρήνος.
Των ημερών μας αναμνήσεις κλαιν κ’ αισθήματα.
Πικρά για μας ο Πρίαμος κ’ η Εκάβη κλαίνε.
(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)
Είν’ η προσπάθειές μας, των συφοριασμένων·
είν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων.
Κομμάτι κατορθώνουμε· κομμάτι
παίρνουμ’ επάνω μας· κι αρχίζουμε
νάχουμε θάρρος και καλές ελπίδες.
Μα πάντα κάτι βγαίνει και μας σταματά.
Ο Aχιλλεύς στην τάφρον εμπροστά μας
βγαίνει και με φωνές μεγάλες μάς τρομάζει.—
Είν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων.
Θαρρούμε πως με απόφασι και τόλμη
θ’ αλλάξουμε της τύχης την καταφορά,
κ’ έξω στεκόμεθα ν’ αγωνισθούμε.
Aλλ’ όταν η μεγάλη κρίσις έλθει,
η τόλμη κι η απόφασίς μας χάνονται·
ταράττεται η ψυχή μας, παραλύει·
κι ολόγυρα απ’ τα τείχη τρέχουμε
ζητώντας να γλυτώσουμε με την φυγή.
Όμως η πτώσις μας είναι βεβαία. Επάνω,
στα τείχη, άρχισεν ήδη ο θρήνος.
Των ημερών μας αναμνήσεις κλαιν κ’ αισθήματα.
Πικρά για μας ο Πρίαμος κ’ η Εκάβη κλαίνε.
(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)
Ιθάκη
Ιθάκη
Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους·
να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά·
σε πόλεις Aιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.
Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.
Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.
(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)
Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους·
να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά·
σε πόλεις Aιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.
Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.
Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.
(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)
4 Ιουλίου 2010
Che fece .... il gran rifiuto
Che fece .... il gran rifiuto
Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα
πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Aν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ’ όχι — το σωστό — εις όλην την ζωή του.
(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)
Κ.Π. Καβάφης
Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα
πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Aν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ’ όχι — το σωστό — εις όλην την ζωή του.
(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)
Κ.Π. Καβάφης
Επαγγελμα
Επαγγελματικός προσανατολισμός: είναι η συστηματική και επιστημονική βοήθεια που παρέχεται στο άτομο με σκοπό την ορθή επαγγελματική επιλογή, σύμφωνα με τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντά του.
Ποιες αξίες επιδιώκουν να υλοποιήσουν οι άνθρωποι με το επάγγελμα που επιλέγουν;
1. Υλικές αξίες: σταθερό και ικανοποιητικό εισόδημα, που εξασφαλίζει οικονομική άνεση και ανεξαρτησία.
2. Ασφάλεια και μονιμότητα.
3. Επαγγελματικό κύρος: αναγνώριση του εργαζόμενου από το κοινωνικό περιβάλλον, ηθική ικανοποίηση, αίσθημα επιτυχίας.
4. Κοινωνικότητα: δυνατότητες για ανάπτυξη της συνεργασίας και της διαπροσωπικής επαφής.
5. Δημιουργικότητα - Πρωτοτυπία: ο εργαζόμενος να μπορεί να εκφράσει την προσωπικότητα, τις ιδέες του και το δημιουργικό του πνεύμα.
6. Προσφορά υπηρεσιών στο κοινωνικό σύνολο: αρωγή και βοήθεια στο συνάνθρωπο, συμμετοχή σε έργα κοινής ωφέλειας.
7. Ελεύθερος χρόνος: βασικό κριτήριο για την επιλογή ενός επαγγέλματος είναι η δυνατότητα που του παρέχει να εξασφαλίζει αρκετό ελεύθερο χρόνο, ώστε να ενασχολείται ο εργαζόμενος και με την ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.
Αίτια της εφαρμογής του Επαγγελματικού προσανατολισμού
• Η ανάγκη για την κοινωνία να απασχολείται κάθε άνθρωπος με το επάγγελμα που του ταιριάζει.
• Οι αυξημένες απαιτήσεις σ΄ όλους τους τομείς.
• Η εξειδίκευση και ο καταμερισμός της εργασίας.
• Η ανάπτυξη των επιστημών, της τεχνολογίας και η επέκταση των γνώσεων.
Παράγοντες που επηρεάζουν την επιλογή του επαγγέλματος
• Η οικογένεια: πρωταρχικός φορέας της κοινωνικοποίησης και καθοριστικός
παράγοντας, στην επιλογή του επαγγέλματος, αφού διαμορφώνει την
προσωπικότητα του νέου και του μεταδίδει αξίες και ιδανικά.
• Το σχολείο: Ο μαθητής αντιλαμβάνεται τις ιδιαίτερες κλίσεις του και τις
προτιμήσεις στο χώρο του σχολείο.
• Ο κοινωνικός περίγυρος: επηρεάζει το νέο, με τα πρότυπα, τις αξίες, τις
ανάγκες και τις τάσεις που επικρατούν.
• Τα ΜΜΕ, η τηλεόραση.
Στόχοι του επαγγελματικού προσανατολισμού
- Κατάκτηση της αυτογνωσίας και διάκριση των ικανοτήτων.
- Ενημέρωση για τις συνθήκες που επικρατούν.
- Στροφή στα επαγγέλματα που έχουν μέλλον και προοπτική.
Πώς πρέπει να γίνεται η σωστή εκλογή επαγγέλματος
Η ορθή εκλογή επαγγέλματος πρέπει να είναι ελεύθερη και σύμφωνη με τις κλίσεις, τις δυνατότητες και τα ενδιαφέροντα του νέου.
Το άτομο πρέπει να διαθέτει τις ανάλογες ψυχικές, σωματικές και ηθικές δυνάμεις.
Απαραίτητος παράγοντας είναι η ύπαρξη της αυτογνωσίας, που βοηθά το άτομο να κατανοήσει την προσωπικότητά του και τις προτιμήσεις του.
Το επάγγελμα χρειάζεται να είναι παραγωγικό, δημιουργικό και να έχει προοπτικές εξέλιξης.
Η ενασχόληση του ατόμου είναι απαραίτητο να γίνεται με βάσει και την οικονομική εξασφάλιση που προσφέρει.
Ποιες αξίες επιδιώκουν να υλοποιήσουν οι άνθρωποι με το επάγγελμα που επιλέγουν;
1. Υλικές αξίες: σταθερό και ικανοποιητικό εισόδημα, που εξασφαλίζει οικονομική άνεση και ανεξαρτησία.
2. Ασφάλεια και μονιμότητα.
3. Επαγγελματικό κύρος: αναγνώριση του εργαζόμενου από το κοινωνικό περιβάλλον, ηθική ικανοποίηση, αίσθημα επιτυχίας.
4. Κοινωνικότητα: δυνατότητες για ανάπτυξη της συνεργασίας και της διαπροσωπικής επαφής.
5. Δημιουργικότητα - Πρωτοτυπία: ο εργαζόμενος να μπορεί να εκφράσει την προσωπικότητα, τις ιδέες του και το δημιουργικό του πνεύμα.
6. Προσφορά υπηρεσιών στο κοινωνικό σύνολο: αρωγή και βοήθεια στο συνάνθρωπο, συμμετοχή σε έργα κοινής ωφέλειας.
7. Ελεύθερος χρόνος: βασικό κριτήριο για την επιλογή ενός επαγγέλματος είναι η δυνατότητα που του παρέχει να εξασφαλίζει αρκετό ελεύθερο χρόνο, ώστε να ενασχολείται ο εργαζόμενος και με την ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.
Αίτια της εφαρμογής του Επαγγελματικού προσανατολισμού
• Η ανάγκη για την κοινωνία να απασχολείται κάθε άνθρωπος με το επάγγελμα που του ταιριάζει.
• Οι αυξημένες απαιτήσεις σ΄ όλους τους τομείς.
• Η εξειδίκευση και ο καταμερισμός της εργασίας.
• Η ανάπτυξη των επιστημών, της τεχνολογίας και η επέκταση των γνώσεων.
Παράγοντες που επηρεάζουν την επιλογή του επαγγέλματος
• Η οικογένεια: πρωταρχικός φορέας της κοινωνικοποίησης και καθοριστικός
παράγοντας, στην επιλογή του επαγγέλματος, αφού διαμορφώνει την
προσωπικότητα του νέου και του μεταδίδει αξίες και ιδανικά.
• Το σχολείο: Ο μαθητής αντιλαμβάνεται τις ιδιαίτερες κλίσεις του και τις
προτιμήσεις στο χώρο του σχολείο.
• Ο κοινωνικός περίγυρος: επηρεάζει το νέο, με τα πρότυπα, τις αξίες, τις
ανάγκες και τις τάσεις που επικρατούν.
• Τα ΜΜΕ, η τηλεόραση.
Στόχοι του επαγγελματικού προσανατολισμού
- Κατάκτηση της αυτογνωσίας και διάκριση των ικανοτήτων.
- Ενημέρωση για τις συνθήκες που επικρατούν.
- Στροφή στα επαγγέλματα που έχουν μέλλον και προοπτική.
Πώς πρέπει να γίνεται η σωστή εκλογή επαγγέλματος
Η ορθή εκλογή επαγγέλματος πρέπει να είναι ελεύθερη και σύμφωνη με τις κλίσεις, τις δυνατότητες και τα ενδιαφέροντα του νέου.
Το άτομο πρέπει να διαθέτει τις ανάλογες ψυχικές, σωματικές και ηθικές δυνάμεις.
Απαραίτητος παράγοντας είναι η ύπαρξη της αυτογνωσίας, που βοηθά το άτομο να κατανοήσει την προσωπικότητά του και τις προτιμήσεις του.
Το επάγγελμα χρειάζεται να είναι παραγωγικό, δημιουργικό και να έχει προοπτικές εξέλιξης.
Η ενασχόληση του ατόμου είναι απαραίτητο να γίνεται με βάσει και την οικονομική εξασφάλιση που προσφέρει.
Θέματα έκθεσης
εξειδίκευση
Ορισμός :εξειδίκευση είναι η διαρκής , μεθοδική και συστηματική προσπάθεια του ανθρώπου να γνωρίσει και να κατανοήσει σε πλάτος και σε βάθος έναν τομέα της επιστήμης, της τεχνικής και της τεχνολογίας με απώτερο σκοπό τη μεγιστοποίηση της απόδοσής του σε κάθε επίπεδο. Συνεπώς είναι η αποκλειστική ενασχόληση μ΄ένα ειδικό αντικείμενο εργασίας και η παράλληλη απόκτηση πάγιων, συγκεκριμένων και ειδικών γνώσεων γι΄ αυτό.
Λόγοι που καθιστούν αναγκαία την εξειδίκευση:
Α .Πνευματικοί:
1. Τα όρια αντοχής του ανθρώπινου νου είναι συγκεκριμένα και περιορισμένα. Η καθολική και σφαιρική γνώση των πραγμάτων είναι αδύνατη και αυτό επειδή το ανθρώπινο πνεύμα έχει πεπερασμένες ικανότητες και δυνατότητες από άποψη μνήμης, όγκου και χρόνου.
2. Η δημιουργία νέων επιστημών και η ανάπτυξη της τεχνικής και της τεχνολογίας δίνει καινούργιες διαστάσεις και κάνει αναγκαίο τον κατακερματισμό της γνώσης.
3. Ο αέναος, ταχύρυθμος και εκρηκτικός πολλαπλασιασμός των γνώσεων, των εφευρέσεων και των εξελίξεων.
4. Η ανάγκη για ουσιαστική και εξονυχιστική εμβάθυνση στον τομέα των επιστημών, των τεχνών και των γραμμάτων. Το πλήθος των γνώσεων είναι τόσο μεγάλο που αν ισχυριστούμε ότι το κατέχουμε αυτό θα ήταν μόνο μια πλάνη και θα δημιουργούσε μια επιφανειακή κρούστα του επιστητού.
5. Η τάση του ανθρώπου να έχει ιδιαίτερες κλίσεις απέναντι σ΄ ένα συγκεκριμένο τομέα της γνώσης, της επιστήμης και της εργασίας. Η κλίση και το ιδιαίτερο ενδιαφέρον επιφέρουν προτιμήσεις και ειδικές επιλογές. Η εξειδίκευση στηρίζεται επομένως στις διαφορές των φυσικών ικανοτήτων που υπάρχουν μεταξύ των ανθρώπων.
Β. Κοινωνικοί:
1. Η επιθυμία και η ανάγκη για αγαθά υψηλής ποιότητας.
2. H ανάγκη αύξησης της παραγωγής σε σύντομο χρόνο για την κάλυψη των καταναλωτικών τάσεων του ανθρώπου.
3. Η καταναλωτική μανία επιβάλλει τη μεγιστοποίηση της παραγωγικότητας και της εργασίας σ΄ όλους τους τομείς.
Γ. Οικονομικοί:
1. Η επιστήμη έχει αναχθεί σε πρώτιστο παραγωγικό παράγοντα με απεριόριστες δυνατότητες.
2. Η τάση για μεγιστοποίηση της αποδοτικότητας και της παραγωγικότητας σε ελάχιστο χρόνο.
3. Ο οικονομικός ανταγωνισμός που υπάρχει ανάμεσα στα άτομα και στα κράτη.
Θετικά αποτελέσματα της εξειδίκευσης:
Α. Πνευματικός τομέας:
1. Το άτομο προσεγγίζει σε βάθος το αντικείμενο ή την εργασία με την οποία καταγίνεται. Ετσι, γνωρίζει τις λεπτομέρειες και τις όλες πτυχές του. Επομένως απομακρύνεται η πιθανότητα λάθους ή άστοχων ενεργειών.
2. Η ανθρώπινη σκέψη απελευθερώνεται και λυτρώνεται από προκαταλήψεις, σκοταδισμούς και προλήψεις.
3. Οι επιστήμες και οι τέχνες προωθούνται και εξελίσσονται. Διανοίγονται νέες προοπτικές και ευνοούνται νέοι τρόποι έρευνας.
Β. Οικονομικός τομέας:
1. Αυξάνεται η παραγωγή και επιταχύνεται ο ρυθμός της οικονομικής ανάπτυξης.
2. Βελτιώνονται ποιοτικά κι ποσοτικά τα παραγόμενα αγαθά.
3. Η εργασία οργανώνεται πιο μεθοδικά και συντελείται σε γρηγορότερο χρόνο.
4. Μειώνεται η ανεργία , αφού δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας
Γ. Κοινωνικός τομέας:
1. Καλλιεργείται η αδιάλειπτη και αρμονική συνεργασία και ενισχύεται η κοινωνικότητα του ατόμου.
2. Επιτυγχάνεται η επίλυση σοβαρών κοινωνικών προβλημάτων που απαιτούν τη συμβολή και τη συνδρομή των εξειδικευμένων.
Δ. Προσωπικός τομέας:
1. Ο άνθρωπος ικανοποιεί τις φιλοδοξίες του και υλοποιεί τους πολυάριθμους στόχους του.
2. Αξιοποιούνται όλες οι ικανότητες του ατόμου και έτσι αποκτά πείρα και επιδεξιότητα.
Αρνητικά αποτελέσματα:
1. Το άτομο αδυνατεί να έχει συνολική θεώρηση και πολυπρισματική αντιμετώπιση των πραγμάτων. Επέρχεται η πνευματική μονομέρεια, η στεγανοποίηση και η τυποποίηση. Ο εργαζόμενος γίνεται μονοδιάστατος και ελλοχεύει ο κίνδυνος της απομόνωσης του από το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο.
1. Επιφέρει την πλήξη, την ανία και τη μονοτονία. Το άτομο σταδιακά χάνει το ενδιαφέρον του για την εργασία και μπορεί ακόμη και να αδιαφορήσει γι΄ αυτή.
2. Ο άνθρωπος γίνεται δούλος και εξάρτημα της μηχανής. Μετατρέπεται σε στυγνό τεχνοκράτη χωρίς ευρύτερη παιδεία.
3. Ο εργαζόμενος στερείται τη χαρά της εργασίας και της δημιουργίας γιατί το προϊόν του μόχθου του αποτελεί μέρος του όλου.
4. Η εξειδίκευση μπορεί να προκαλέσει εσωτερικό κενό και να τον φθείρει εσωτερικά, αφού το έργο του στηρίζεται στην τυποποίηση και την επανάληψη.
5. Χάνεται η ατομικότητα και η μοναδικότητα.
6. Πιθανότητα κατασκευής μέσων μαζικής καταστροφής, όπως πυρηνικά όπλα και προώθηση του δόγματος “η επιστήμη για την επιστήμη”.
7. Συγκέντρωση υπερβολικής δύναμης σε κύκλους εξειδικευμένων ατόμων.
8. Η επιστήμη μπορεί να γίνει μέσο πλουτισμού και έτσι να χάσει το ανθρωπιστικό της περιεχόμενο.
Τρόποι περιστολής των αρνητικών διαστάσεων της εξειδίκευσης:
1. Ολοκληρωτική και γενική παιδεία. Η αγωγή που παρέχεται πρέπει να είναι πολύπλευρη και ουσιαστική. Η κατακερματισμένη και τεμαχισμένη γνώση στο χώρο του σχολείου δημιουργεί μονομερείς και ατελείς προσωπικότητες. Η ανθρωπιστική παιδεία μπορεί να δημιουργήσει αρτιωμένα άτομα.
2. Οι επιστήμες είναι αναγκαίο να εκδηλώνουν έντονη κοινωνική συμπεριφορά και να συμμετέχουν ενεργά στα κοινωνικά δρώμενα.
3. Επιβάλλεται να δημιουργηθούν ευχάριστες εργασιακές και διαπροσωπικές συνθήκες, έτσι ώστε να περιορίζεται η πλήξη και η ανία που προέρχονται από την τυποποίηση.
4. Επιτακτική ανάγκη είναι η τεχνολογία να χρησιμοποιηθεί για την πρόοδο και την εξέλιξη του ανθρώπου και όχι για την καταστροφή και την εξόντωσή του. Συνειδητοποίηση της ευθύνης των επιστημόνων, ώστε να αποφεύγονται τα καταστροφικά δημιουργήματα.
5. Η εξειδίκευση μπορεί να συζευχθεί αρμονικά με την ευρυμάθεια και την ψυχική ωριμότητα.
6. Ο ελεύθερος χρόνος είναι απαραίτητο να αξιοποιηθεί για την ανάπτυξη ποικίλων πνευματικών, καλλιτεχνικών, πολιτιστικών, ενδιαφερόντων.
7. Σύγχρονο αίτημα αποτελεί η συστηματική και στενή επικοινωνία ανάμεσα στους επιστημονικούς κλάδους και στις ειδικότητες , ώστε να γίνεται ανταλλαγή και να μη χάνεται η ολότητα.
Επιμέλεια: Βέρα Δακανάλη
Ορισμός :εξειδίκευση είναι η διαρκής , μεθοδική και συστηματική προσπάθεια του ανθρώπου να γνωρίσει και να κατανοήσει σε πλάτος και σε βάθος έναν τομέα της επιστήμης, της τεχνικής και της τεχνολογίας με απώτερο σκοπό τη μεγιστοποίηση της απόδοσής του σε κάθε επίπεδο. Συνεπώς είναι η αποκλειστική ενασχόληση μ΄ένα ειδικό αντικείμενο εργασίας και η παράλληλη απόκτηση πάγιων, συγκεκριμένων και ειδικών γνώσεων γι΄ αυτό.
Λόγοι που καθιστούν αναγκαία την εξειδίκευση:
Α .Πνευματικοί:
1. Τα όρια αντοχής του ανθρώπινου νου είναι συγκεκριμένα και περιορισμένα. Η καθολική και σφαιρική γνώση των πραγμάτων είναι αδύνατη και αυτό επειδή το ανθρώπινο πνεύμα έχει πεπερασμένες ικανότητες και δυνατότητες από άποψη μνήμης, όγκου και χρόνου.
2. Η δημιουργία νέων επιστημών και η ανάπτυξη της τεχνικής και της τεχνολογίας δίνει καινούργιες διαστάσεις και κάνει αναγκαίο τον κατακερματισμό της γνώσης.
3. Ο αέναος, ταχύρυθμος και εκρηκτικός πολλαπλασιασμός των γνώσεων, των εφευρέσεων και των εξελίξεων.
4. Η ανάγκη για ουσιαστική και εξονυχιστική εμβάθυνση στον τομέα των επιστημών, των τεχνών και των γραμμάτων. Το πλήθος των γνώσεων είναι τόσο μεγάλο που αν ισχυριστούμε ότι το κατέχουμε αυτό θα ήταν μόνο μια πλάνη και θα δημιουργούσε μια επιφανειακή κρούστα του επιστητού.
5. Η τάση του ανθρώπου να έχει ιδιαίτερες κλίσεις απέναντι σ΄ ένα συγκεκριμένο τομέα της γνώσης, της επιστήμης και της εργασίας. Η κλίση και το ιδιαίτερο ενδιαφέρον επιφέρουν προτιμήσεις και ειδικές επιλογές. Η εξειδίκευση στηρίζεται επομένως στις διαφορές των φυσικών ικανοτήτων που υπάρχουν μεταξύ των ανθρώπων.
Β. Κοινωνικοί:
1. Η επιθυμία και η ανάγκη για αγαθά υψηλής ποιότητας.
2. H ανάγκη αύξησης της παραγωγής σε σύντομο χρόνο για την κάλυψη των καταναλωτικών τάσεων του ανθρώπου.
3. Η καταναλωτική μανία επιβάλλει τη μεγιστοποίηση της παραγωγικότητας και της εργασίας σ΄ όλους τους τομείς.
Γ. Οικονομικοί:
1. Η επιστήμη έχει αναχθεί σε πρώτιστο παραγωγικό παράγοντα με απεριόριστες δυνατότητες.
2. Η τάση για μεγιστοποίηση της αποδοτικότητας και της παραγωγικότητας σε ελάχιστο χρόνο.
3. Ο οικονομικός ανταγωνισμός που υπάρχει ανάμεσα στα άτομα και στα κράτη.
Θετικά αποτελέσματα της εξειδίκευσης:
Α. Πνευματικός τομέας:
1. Το άτομο προσεγγίζει σε βάθος το αντικείμενο ή την εργασία με την οποία καταγίνεται. Ετσι, γνωρίζει τις λεπτομέρειες και τις όλες πτυχές του. Επομένως απομακρύνεται η πιθανότητα λάθους ή άστοχων ενεργειών.
2. Η ανθρώπινη σκέψη απελευθερώνεται και λυτρώνεται από προκαταλήψεις, σκοταδισμούς και προλήψεις.
3. Οι επιστήμες και οι τέχνες προωθούνται και εξελίσσονται. Διανοίγονται νέες προοπτικές και ευνοούνται νέοι τρόποι έρευνας.
Β. Οικονομικός τομέας:
1. Αυξάνεται η παραγωγή και επιταχύνεται ο ρυθμός της οικονομικής ανάπτυξης.
2. Βελτιώνονται ποιοτικά κι ποσοτικά τα παραγόμενα αγαθά.
3. Η εργασία οργανώνεται πιο μεθοδικά και συντελείται σε γρηγορότερο χρόνο.
4. Μειώνεται η ανεργία , αφού δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας
Γ. Κοινωνικός τομέας:
1. Καλλιεργείται η αδιάλειπτη και αρμονική συνεργασία και ενισχύεται η κοινωνικότητα του ατόμου.
2. Επιτυγχάνεται η επίλυση σοβαρών κοινωνικών προβλημάτων που απαιτούν τη συμβολή και τη συνδρομή των εξειδικευμένων.
Δ. Προσωπικός τομέας:
1. Ο άνθρωπος ικανοποιεί τις φιλοδοξίες του και υλοποιεί τους πολυάριθμους στόχους του.
2. Αξιοποιούνται όλες οι ικανότητες του ατόμου και έτσι αποκτά πείρα και επιδεξιότητα.
Αρνητικά αποτελέσματα:
1. Το άτομο αδυνατεί να έχει συνολική θεώρηση και πολυπρισματική αντιμετώπιση των πραγμάτων. Επέρχεται η πνευματική μονομέρεια, η στεγανοποίηση και η τυποποίηση. Ο εργαζόμενος γίνεται μονοδιάστατος και ελλοχεύει ο κίνδυνος της απομόνωσης του από το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο.
1. Επιφέρει την πλήξη, την ανία και τη μονοτονία. Το άτομο σταδιακά χάνει το ενδιαφέρον του για την εργασία και μπορεί ακόμη και να αδιαφορήσει γι΄ αυτή.
2. Ο άνθρωπος γίνεται δούλος και εξάρτημα της μηχανής. Μετατρέπεται σε στυγνό τεχνοκράτη χωρίς ευρύτερη παιδεία.
3. Ο εργαζόμενος στερείται τη χαρά της εργασίας και της δημιουργίας γιατί το προϊόν του μόχθου του αποτελεί μέρος του όλου.
4. Η εξειδίκευση μπορεί να προκαλέσει εσωτερικό κενό και να τον φθείρει εσωτερικά, αφού το έργο του στηρίζεται στην τυποποίηση και την επανάληψη.
5. Χάνεται η ατομικότητα και η μοναδικότητα.
6. Πιθανότητα κατασκευής μέσων μαζικής καταστροφής, όπως πυρηνικά όπλα και προώθηση του δόγματος “η επιστήμη για την επιστήμη”.
7. Συγκέντρωση υπερβολικής δύναμης σε κύκλους εξειδικευμένων ατόμων.
8. Η επιστήμη μπορεί να γίνει μέσο πλουτισμού και έτσι να χάσει το ανθρωπιστικό της περιεχόμενο.
Τρόποι περιστολής των αρνητικών διαστάσεων της εξειδίκευσης:
1. Ολοκληρωτική και γενική παιδεία. Η αγωγή που παρέχεται πρέπει να είναι πολύπλευρη και ουσιαστική. Η κατακερματισμένη και τεμαχισμένη γνώση στο χώρο του σχολείου δημιουργεί μονομερείς και ατελείς προσωπικότητες. Η ανθρωπιστική παιδεία μπορεί να δημιουργήσει αρτιωμένα άτομα.
2. Οι επιστήμες είναι αναγκαίο να εκδηλώνουν έντονη κοινωνική συμπεριφορά και να συμμετέχουν ενεργά στα κοινωνικά δρώμενα.
3. Επιβάλλεται να δημιουργηθούν ευχάριστες εργασιακές και διαπροσωπικές συνθήκες, έτσι ώστε να περιορίζεται η πλήξη και η ανία που προέρχονται από την τυποποίηση.
4. Επιτακτική ανάγκη είναι η τεχνολογία να χρησιμοποιηθεί για την πρόοδο και την εξέλιξη του ανθρώπου και όχι για την καταστροφή και την εξόντωσή του. Συνειδητοποίηση της ευθύνης των επιστημόνων, ώστε να αποφεύγονται τα καταστροφικά δημιουργήματα.
5. Η εξειδίκευση μπορεί να συζευχθεί αρμονικά με την ευρυμάθεια και την ψυχική ωριμότητα.
6. Ο ελεύθερος χρόνος είναι απαραίτητο να αξιοποιηθεί για την ανάπτυξη ποικίλων πνευματικών, καλλιτεχνικών, πολιτιστικών, ενδιαφερόντων.
7. Σύγχρονο αίτημα αποτελεί η συστηματική και στενή επικοινωνία ανάμεσα στους επιστημονικούς κλάδους και στις ειδικότητες , ώστε να γίνεται ανταλλαγή και να μη χάνεται η ολότητα.
Επιμέλεια: Βέρα Δακανάλη
Αυτογνωσία
"Για να κατακτηθεί η αυτογνωσία χρειάζεται διαρκής και επίπονη προσπάθεια. Είναι πολλά τα εμπόδια που συναντά ο άνθρωπος στην προσπάθειά του να εντοπίσει τις αξίες που τον αντιπροσωπεύουν πραγματικά, να βρει τον εαυτό του. Ποιες είναι οι ευεργετικές συνέπειες της ανακάλυψης του εαυτού μας; Ποια εμπόδια συναντά ο άνθρωπος για την αυτογνωσία; Πώς μπορεί ο άνθρωπος να κατακτήσει την αυτογνωσία;”
Οι ευεργετικές συνέπειες της αυτογνωσία:
1. Η γνώση είναι δύναμη για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της ζωής
2. Ωριμάζει, ηθικοποιεί και ευαισθητοποιεί τον άνθρωπο.
3. Κατοχυρώνει την αξία, την ελευθερία και την αξιοπρέπεια.
4. Καλλιεργεί τις ηθικές, κοινωνικές και πολιτικές αρετές.
5. Ανάπτυξη της ηθικής συνείδησης και ευθύνης καθώς και συνειδητοποίηση της ελευθερίας της σκέψης, της επιλογής και του λόγου.
6. Καλλιεργεί, εξημερώνει και μορφώνει τον άνθρωπο.
7. Ολοκληρώνει την προσωπικότητα.
8. Εφοδιάζει με ατομικές και κοινωνικές αρετές.
9. Καταπολεμά την άγνοια και την αμάθεια.
10. Περιορίζει και τιθασεύει τα πάθη και τα ένστικτα
11. Καλλιεργεί τις ανθρωπιστικές αξίες όπως, ελευθερία, αγάπη, δικαιοσύνη, ειρήνη, δημοκρατία, αξιοπρέπεια, ακεραιότητα, σεβασμός, ευσυνειδησία.
12. Ευαισθητοποιεί και εκπολιτίζει τον άνθρωπο.
Ποια εμπόδια συναντά ο άνθρωπος για την αυτογνωσία;
1. Οι κυρίαρχες ιδέες, οι πεποιθήσεις.
2. Ο εγωϊσμός, η φιλαυτία που εμποδίζει τον καταλογισμό παραλείψεων και την αποκάλυψη μειονεκτημάτων ο ατομικισμός, η μνησικακία.
3. Τα πάθη και οι αδυναμίες, η αλαζονεία.
4. Η μισαλλοδοξία, η υπέρμετρη φιλοδοξία, η υπερηφάνεια.
Πώς μπορεί ο άνθρωπος να κατακτήσει την αυτογνωσία;
1. Παιδεία, μόρφωση, διανοητική καλλιέργεια.
2. Προσπάθεια απαλλαγής από τα πάθη, όπως ο καταναλωτισμός, η χρηματοθηρία, η αρχομανία.
3. ΄Ασκηση δημιουργικής κριτικής, χωρίς φανατισμό και δογματισμό, αλλά με εποικοδομητικό διάλογο και συνεργασία.
4. Εσωτερική ελευθερία και προσωπικός αγώνας.
5. Εξευγενισμός της ψυχής, κρίση και υπευθυνότητα, αυτοσεβασμός, αυτοκριτική.
6. ΄Ελλειψη εγωϊσμού και ναρκισσισμού.
7. Τα ίδια τα λάθη, η σύγκριση των αποφάσεων και ενεργειών και οι άστοχες ενέργειες είναι κριτήριο που οδηγούν στην αυτογνωσία.
Οι ευεργετικές συνέπειες της αυτογνωσία:
1. Η γνώση είναι δύναμη για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της ζωής
2. Ωριμάζει, ηθικοποιεί και ευαισθητοποιεί τον άνθρωπο.
3. Κατοχυρώνει την αξία, την ελευθερία και την αξιοπρέπεια.
4. Καλλιεργεί τις ηθικές, κοινωνικές και πολιτικές αρετές.
5. Ανάπτυξη της ηθικής συνείδησης και ευθύνης καθώς και συνειδητοποίηση της ελευθερίας της σκέψης, της επιλογής και του λόγου.
6. Καλλιεργεί, εξημερώνει και μορφώνει τον άνθρωπο.
7. Ολοκληρώνει την προσωπικότητα.
8. Εφοδιάζει με ατομικές και κοινωνικές αρετές.
9. Καταπολεμά την άγνοια και την αμάθεια.
10. Περιορίζει και τιθασεύει τα πάθη και τα ένστικτα
11. Καλλιεργεί τις ανθρωπιστικές αξίες όπως, ελευθερία, αγάπη, δικαιοσύνη, ειρήνη, δημοκρατία, αξιοπρέπεια, ακεραιότητα, σεβασμός, ευσυνειδησία.
12. Ευαισθητοποιεί και εκπολιτίζει τον άνθρωπο.
Ποια εμπόδια συναντά ο άνθρωπος για την αυτογνωσία;
1. Οι κυρίαρχες ιδέες, οι πεποιθήσεις.
2. Ο εγωϊσμός, η φιλαυτία που εμποδίζει τον καταλογισμό παραλείψεων και την αποκάλυψη μειονεκτημάτων ο ατομικισμός, η μνησικακία.
3. Τα πάθη και οι αδυναμίες, η αλαζονεία.
4. Η μισαλλοδοξία, η υπέρμετρη φιλοδοξία, η υπερηφάνεια.
Πώς μπορεί ο άνθρωπος να κατακτήσει την αυτογνωσία;
1. Παιδεία, μόρφωση, διανοητική καλλιέργεια.
2. Προσπάθεια απαλλαγής από τα πάθη, όπως ο καταναλωτισμός, η χρηματοθηρία, η αρχομανία.
3. ΄Ασκηση δημιουργικής κριτικής, χωρίς φανατισμό και δογματισμό, αλλά με εποικοδομητικό διάλογο και συνεργασία.
4. Εσωτερική ελευθερία και προσωπικός αγώνας.
5. Εξευγενισμός της ψυχής, κρίση και υπευθυνότητα, αυτοσεβασμός, αυτοκριτική.
6. ΄Ελλειψη εγωϊσμού και ναρκισσισμού.
7. Τα ίδια τα λάθη, η σύγκριση των αποφάσεων και ενεργειών και οι άστοχες ενέργειες είναι κριτήριο που οδηγούν στην αυτογνωσία.
3 Ιουλίου 2010
σύγχρονη λογοτεχνία- το νησί
Περιγραφή:
Η Αλέξις λαχταρά να μάθει για παρελθόν της μητέρας της, Σοφίας, που εκείνη τόσα χρόνια έκρυβε. Ξέρει μόνο ότι η μητέρα της μεγάλωσε σ' ένα μικρό χωριό της Κρήτης προτού φύγει οριστικά για το Λονδίνο. Όταν η Αλέξις αποφασίζει να επισκεφθεί την Κρήτη, η Σοφία της δίνει ένα γράμμα για μια παλιά της φίλη και της υπόσχεται πως απ' αυτήν θα μάθει την αλήθεια.
Έκπληκτη η Αλέξις, ανακαλύπτει πως η ζωή της οικογένειάς της συνδέεται άμεσα με το μικρό και εγκαταλελειμμένο νησί της Σπιναλόγκας - την πρώην αποικία των λεπρών. Μαθαίνει την ιστορία της γιαγιάς της και της μητέρας της, όπως και τη διάλυση της οικογένειάς της από την τραγωδία, τον πόλεμο και τα πάθη...
Kαβάφης- Η πόλις
Η Πόλις
Είπες· «Θα πάγω σ' άλλη γή, θα πάγω σ' άλλη θάλασσα,
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ' είν' η καρδιά μου -- σαν νεκρός -- θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμό αυτόν θα μένει.
Οπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα».
Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ' ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού -- μη ελπίζεις --
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Ετσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ' όλην την γή την χάλασες.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1910)
Είπες· «Θα πάγω σ' άλλη γή, θα πάγω σ' άλλη θάλασσα,
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ' είν' η καρδιά μου -- σαν νεκρός -- θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμό αυτόν θα μένει.
Οπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα».
Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ' ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού -- μη ελπίζεις --
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Ετσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ' όλην την γή την χάλασες.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1910)
Φοβᾶμαι... Μανώλης Αναγνωστάκης
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἑφτὰ χρόνια ἔκαναν πὼς δὲν εἶχαν πάρει χαμπάρι
καὶ μία ὡραία πρωία μεσοῦντος κάποιου Ἰουλίου
βγῆκαν στὶς πλατεῖες μὲ σημαιάκια κραυγάζοντας «δῶστε τὴ χούντα στὸ λαό».
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ μὲ καταλερωμένη τὴ φωλιὰ
πασχίζουν τώρα νὰ βροῦν λεκέδες στὴ δική σου.
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ σοῦ κλείναν τὴν πόρτα
μὴν τυχὸν καὶ τοὺς δώσεις κουπόνια καὶ τώρα
τοὺς βλέπεις στὸ Πολυτεχνεῖο νὰ καταθέτουν γαρίφαλα καὶ νὰ δακρύζουν.
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ γέμιζαν τὶς ταβέρνες
καὶ τὰ σπάζαν στὰ μπουζούκια κάθε βράδυ καὶ τώρα τὰ ξανασπάζουν
ὅταν τοὺς πιάνει τὸ μεράκι τῆς Φαραντούρη καὶ ἔχουν καὶ «ἀπόψεις».
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἄλλαζαν πεζοδρόμιο ὅταν σὲ συναντοῦσαν
καὶ τώρα σὲ λοιδοροῦν γιατί, λέει, δὲν βαδίζεις ἴσιο δρόμο.
Φοβᾶμαι, φοβᾶμαι πολλοὺς ἀνθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ἀκόμη περισσότερο.
Νοέμβρης 1983
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ μὲ καταλερωμένη τὴ φωλιὰ
πασχίζουν τώρα νὰ βροῦν λεκέδες στὴ δική σου.
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἄλλαζαν πεζοδρόμιο ὅταν σὲ συναντοῦσαν
καὶ τώρα σὲ λοιδοροῦν γιατί, λέει, δὲν βαδίζεις ἴσιο δρόμο.
Φοβᾶμαι, φοβᾶμαι πολλοὺς ἀνθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ἀκόμη περισσότερο
Φοβᾶμαι...
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἑφτὰ χρόνια ἔκαναν πὼς δὲν εἶχαν πάρει χαμπάρι
καὶ μία ὡραία πρωία μεσοῦντος κάποιου Ἰουλίου
βγῆκαν στὶς πλατεῖες μὲ σημαιάκια κραυγάζοντας «δῶστε τὴ χούντα στὸ λαό».
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ μὲ καταλερωμένη τὴ φωλιὰ
πασχίζουν τώρα νὰ βροῦν λεκέδες στὴ δική σου.
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ σοῦ κλείναν τὴν πόρτα
μὴν τυχὸν καὶ τοὺς δώσεις κουπόνια καὶ τώρα
τοὺς βλέπεις στὸ Πολυτεχνεῖο νὰ καταθέτουν γαρίφαλα καὶ νὰ δακρύζουν.
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ γέμιζαν τὶς ταβέρνες
καὶ τὰ σπάζαν στὰ μπουζούκια κάθε βράδυ καὶ τώρα τὰ ξανασπάζουν
ὅταν τοὺς πιάνει τὸ μεράκι τῆς Φαραντούρη καὶ ἔχουν καὶ «ἀπόψεις».
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἄλλαζαν πεζοδρόμιο ὅταν σὲ συναντοῦσαν
καὶ τώρα σὲ λοιδοροῦν γιατί, λέει, δὲν βαδίζεις ἴσιο δρόμο.
Φοβᾶμαι, φοβᾶμαι πολλοὺς ἀνθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ἀκόμη περισσότερο.
Νοέμβρης 1983
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ μὲ καταλερωμένη τὴ φωλιὰ
πασχίζουν τώρα νὰ βροῦν λεκέδες στὴ δική σου.
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἄλλαζαν πεζοδρόμιο ὅταν σὲ συναντοῦσαν
καὶ τώρα σὲ λοιδοροῦν γιατί, λέει, δὲν βαδίζεις ἴσιο δρόμο.
Φοβᾶμαι, φοβᾶμαι πολλοὺς ἀνθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ἀκόμη περισσότερο
Φοβᾶμαι...
συγχρονη λογοτεχνία- το τριανταφυλλακι ('The Tea rose)
ΤΟ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑΚΙ
ΝΤΟΝΕΛΙ ΤΖΕΝΙΦΕΡ
Περιγραφή
Ανατολικό Λονδίνο 1888. Ένα μέρος όπου ληστές, μπράβοι, πόρνες και συνηθισμένοι νατολικό Λονδίνο 1888. Ένα μέρος όπου ληστές, μπράβοι, πόρνες και συνηθισμένοι άνθρωποι ονειρεύονται μια καλύτερη ζωή, κι όπου τις νύχτες τριγυρίζει ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης.
Εκεί, δίπλα στα νερά του Τάμεση, μια έξυπνη και θαρραλέα κοπέλα τολμάει να κάνει όνειρα για μια ζωή μακριά από τις ετοιμόρροπες αποβάθρες, τα βρομερά σοκάκια και τη θλίψη της φτωχογειτονιάς.
Η Φιόνα Φίνεγκαν αγωνάνθρωποι ονειρεύονται μια καλύτερη ζωή, κι όπου τις νύχτες τριγυρίζει ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης. Εκεί, δίπλα στα νερά του Τάμεση, μια έξυπνη και θαρραλέα κοπέλα τολμάει να κάνει όνειρα για μια ζωή μακριά από τις ετοιμόρροπες αποβάθρες, τα βρομερά σοκάκια και τη θλίψη της φτωχογειτονιάς. Η Φιόνα Φίνεγκαν αγωνίζεται μαζί με τον αγαπημένο της για ένα καλύτερο αύριο. Η σκληρή ζωή όμως θα τους χωρίσει. Εκείνη θα βρεθεί στη Νέα Υόρκη, εκείνος θα μείνει πίσω στο Λονδίνο. Κυνηγημένοι από τα φαντάσματα του παρελθόντος, θρηνώντας αγαπημένους νεκρούς, θα προκόψουν κι οι δυο, και μέσ' από μια θανάσιμη αναμέτρηση με το παρελθόν, θ' ανοίξουν δρόμο για το μέλλον. "Το Τριανταφυλλάκι" θα ακολουθήσουν δύο ακόμη βιβλία, με τα οποία θα ολοκληρωθεί αυτή η τριλογία της Τζένιφερ Ντόνελι.
Στην αρχή ήταν λιγάκι βαρετό αλλά μετά είχε μεγάλο ενδιαφέρον και αγωνία! Ο χαρακτήρας της Φιόνας είναι πολύ δυνατός αλλά και η εξιστόρηση της εποχής ήταν πολύ αναλυτική και η περιγραφή διεισδυτική!!Είναι ένα βιβλίο που σε συναρπάζει...η κεντρική ηρωίδα του η Φιόνα καταφέρνει να αναγεννηθεί μετά από το θάνατο των γονιών της και την ολοκληρωτική καταστροφή της οικογένειά της! Μόνη και κυνηγημένη κατορθώνει όχι μόνο να επιβιώσει αλλά και να διαπρέψει στο χώρο του εμπορίου! Μια ζωή γεμάτη εμπειρίες,πόνο, δυστυχία, χρήμα, διαψεύσεις, όνειρα και τη βαθιά νοσταλγία του νεανικού της έρωτα! Στο τέλος θα συναντήσει ξανά το Τζο της και θα προσπαθήσουν να ζήσουν όσα δεν πρόλαβαν στην τρυφερή εφηβεία τους!!
ΔΙΑΛΟΓΟΣ
ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΜΕΝΑ ΚΑΙ ΣΕ ΜΕΝΑ
Σοῦ εἶπα:
- Λύγισα.
Καὶ εἶπες:
- Μὴ θλίβεσαι.
Ἀπογοητεύσου ἥσυχα.
Ἤρεμα δέξου νὰ κοιτᾷς
σταματημένο τὸ ρολόι.
Λογικὰ ἀπελπίσου
πῶς δὲν εἶναι ξεκούρδιστο,
ὅτι ἔτσι δουλεύει ὁ δικός σου χρόνος.
Κι ἂν αἴφνης τύχει
νὰ σαλέψει κάποιος λεπτοδείκτης,
μὴ ριψοκινδυνέψεις νὰ χαρεῖς.
Ἡ κίνηση αὐτὴ δὲν θά ῾ναι χρόνος.
Θά ῾ναι κάποιων ἐλπίδων ψευδορκίες.
Κατέβα σοβαρή,
νηφάλια αὐτοεκθρονίσου
ἀπὸ τὰ χίλια σου παράθυρα..
Γιὰ ἕνα μήπως τ᾿ ἄνοιξες.
Κι αὐτοξεχάσου εὔχαρις.
Ὅ,τι εἶχες νὰ πεῖς,
γιὰ τὰ φθινόπωρα, τὰ κύκνεια,
τὶς μνῆμες, ὑδροροὲς τῶν ἐρώτων,
τὴν ἀλληλοκτονία τῶν ὠρῶν,
τῶν ἀγαλμάτων τὴν φερεγγυότητα,
ὅ,τι εἶχες νὰ πεῖς
γι᾿ ἀνθώπους ποὺ σιγὰ-σιγὰ λυγίζουν,
τὸ εἶπες.
Κική Δημουλά
ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΜΕΝΑ ΚΑΙ ΣΕ ΜΕΝΑ
Σοῦ εἶπα:
- Λύγισα.
Καὶ εἶπες:
- Μὴ θλίβεσαι.
Ἀπογοητεύσου ἥσυχα.
Ἤρεμα δέξου νὰ κοιτᾷς
σταματημένο τὸ ρολόι.
Λογικὰ ἀπελπίσου
πῶς δὲν εἶναι ξεκούρδιστο,
ὅτι ἔτσι δουλεύει ὁ δικός σου χρόνος.
Κι ἂν αἴφνης τύχει
νὰ σαλέψει κάποιος λεπτοδείκτης,
μὴ ριψοκινδυνέψεις νὰ χαρεῖς.
Ἡ κίνηση αὐτὴ δὲν θά ῾ναι χρόνος.
Θά ῾ναι κάποιων ἐλπίδων ψευδορκίες.
Κατέβα σοβαρή,
νηφάλια αὐτοεκθρονίσου
ἀπὸ τὰ χίλια σου παράθυρα..
Γιὰ ἕνα μήπως τ᾿ ἄνοιξες.
Κι αὐτοξεχάσου εὔχαρις.
Ὅ,τι εἶχες νὰ πεῖς,
γιὰ τὰ φθινόπωρα, τὰ κύκνεια,
τὶς μνῆμες, ὑδροροὲς τῶν ἐρώτων,
τὴν ἀλληλοκτονία τῶν ὠρῶν,
τῶν ἀγαλμάτων τὴν φερεγγυότητα,
ὅ,τι εἶχες νὰ πεῖς
γι᾿ ἀνθώπους ποὺ σιγὰ-σιγὰ λυγίζουν,
τὸ εἶπες.
Κική Δημουλά
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)