Greek words commonly used in the English language

A

"English" word	Original Greek word
abyss	abyssos
academic	akadimaikos
academy	akadimia
acclimitize	eglimatizomai
acme	acmi
acrobat	acrovatis
acronym	acronymio
adytum	adyto
aerodrome	aerodromio
aerodynamics	aerodynamiki
aeronaut	aeronautis
aerostat	aerostato
aeronautics	aeronautiki
aesthetic	esthitikos
agelast	agelastos
agonistic	agonistikos
agora	agora
agony	agonia
air	aeras
airplane	aeroplano
allegoric	aligoricos
allergy	alergia
allegory	aligorikos
alphabet	alphabito
amalgam	amalgama
amethyst	amethistos
amnesia	amnisia
amnesty	amnistia
amorphous	amorphos
amphibious	amphibio
amphitheatre	amphitheatro
amphore	amphoreas
anabolism	anabolismos
anachronism	anachronismos
anachronistic	anachronistikos
anachronous	anachronos
anaemia	anemia
anagram	anagramma
analgesic	analgitikos
analogue	analogo
analogous	analogos
analogy	analogia
analphabet	analphabitos
analphabetism	analphabitismos
analysis	analysi
analytic	analytikos
analyst	analytis
anarchist	anarchikos
anarchy	anatchia
anathema	anathema
anatomic	anatomicos
anatomy	anatomia
anecdote	anecdoto
anesthetic	anaisthitiko
angel	angelos
antagonism	antagonismos
antagonistic	antagonistikos
antethnic	antethnicos
anthology	anthologia
anthropocentric	anthropocentrikos
anthropoid	anthropoides
anthropological	anthropologikos
anthropomorphic	anthropomorfos
anthropomorphism	anthropomorfismos
anthropofagous	anthropofagos
antibacterial	antibakririakos
antibiotic	antibiotiko
antic	antica
antidote	antidoto
antilogy	antilogia
antipathetic	antipathitikos
antipathy	antipathia
antipode	antipodas
antiseptic	antisiptiko
antithesis	antithesi
antithetic	antitheticos
antitoxin	antitoxikos
antonym	antonymia
apathy	apathia
aphonic	aphonikos
aphorism	aphorismos
aphoristic	aphoristicos
aphrodisiac	aphrodisiaco
apocalypse	apocalypsi
apocalyptic	apocalyptikos
apocryphal	apocryphos
apologetic	apologitikos
apology	apologia
apoplexy	apoplixia
apostacy	apostasia
apostle	apostolos
apostolic	apostolikos
apostrophe	apostrofos
arachnophobia	arachnophobia
archaic	archaicos
archaism	archismos
archagel	archanelos
archaeology	archeologia
archetype	archetypo
archipelago	archipelagos
architect	architektonas
architecture	architektoniki
aristocrasy	aristokratia
aristocrat	aristokratis
arithmetic	arithmitiko
aroma	aroma
arrhythmia	arithmia
arseinic	arsenico
asbestos	asbestis
asphyxia	asphixia
asteroid	asteroidis
asthma	asthma
astrology	astrologia
astronaut	astronautis
astronomy	astronimia
astrophysics	astrofysiki
asylum	asylo
atheism	atheismos
athlet	athlitis
athletic	athlitikos
atmosphere	atmosfaira
atmospheric	atmosfairiko
atom	atomo
atophy	atrophia
aura	aura
authentic	authentikos
autobiography	autobiographia
autocefalus	autocefalos
autochthon	autochthon
autocracy	autocratia
autocrat	autocratis
autocratic	autocratikos
autodidactic	autodidactos
autograph	autographo
automaton	automato
autonomous	autonimo
autonomy	autonimia
autopsy	autopsia
axiom	axioma

B

"English" word	Original Greek word
bacteria	bactirio
baptism	baptisma
barbaric	barbaricos
baritone	baritonos
barometer	barometro
basic	basikos
base	basi
Bible	Biblos
bibliography	bibliographia
biochemistry	biochimeia
biography	biographia
biology	biologia
biometric	bioetrikos
biopsy	biopsia
biosphere	biosphera
biotic	biotikos
blasphemy	blasphimia
botanic	botanikos
bptanology	botanologia

Η δύναμη τής ελληνικής γλώσσας

Υπολογίζεται ότι ένας μορφωμένος ομιλητής μιας γλώσσας γνωρίζει περί τις 20.000 λεξικές οικογένειες τής μητρικής του γλώσσας. Αυτό σημαίνει ότι ο ομιλητής μιας γλώσσας όπως είναι η Ελληνική που κάθε λεξική της οικογένεια - από τη φύση, την παράδοση και την καλλιέργεια τής γλώσσας αυτής - έχει ένα πλήθος παραγώγων και συνθέτων λέξεων, δηλ. ο μέσος μορφωμένος Ελληνας, γνωρίζει (χρησιμοποιεί και καταλαβαίνει) τριπλάσιο τουλάχιστον αριθμό λέξεων. Ο,τι συνήθως αποκαλούμε «πλούτο» τής ελληνικής γλώσσας, δεν έχει μόνο να κάνει με την καλλιέργεια που ευτύχησε να έχει η Ελληνική λόγω τής μακραίωνης, αδιάκοπης και ποιοτικής για μεγάλα διαστήματα χρήσης της, αλλά και με την ίδια τη δομή της, με τους υψηλούς βαθμούς παραγωγής και σύνθεσης λέξεων που αυξάνουν τη συνοχή, τη διαφάνεια και τη δηλωτική της ικανότητα και αποτελούν κύρια πλευρά τής δύναμής της.
Θα εστιάσω τον λόγο σε ένα μόνο παράδειγμα γλωσσικής οικογένειας, το παράδειγμα τού (αρχαίου και νέου) οίκος. Ως πρώτο συνθετικό το οίκος έδωσε το αρχαίο οικογενής, «ο γεννημένος και αναθρεμμένος σε συγκεκριμένο οίκο», απ' όπου το αρχαίο και νεότερο (με άλλη, τη σημερινή σημασία) οικογένεια. Το νεότερο οικογένεια έδωσε παράγωγα και σύνθετα που δεν απαντούν στην αρχαία: οικογενειακός, οικογενειάρχης και οικογενειοκρατία. Ας σημειωθεί ότι η λέξη οικογένεια με τη σημερινή σημασία της αναβίωσε μόλις από τις αρχές τού 19ου αιώνα, για να αντικαταστήσει την ξενική λέξη φαμίλια, που ήταν η μόνη που χρησιμοποιούσαν μέχρι τότε. Από το οίκος προήλθαν και τα αρχαία και νέα οικοδεσπότης και οικοδέσποινα. Στην αρχαία χρησιμοποιήθηκαν και παράγωγα που δεν επιβίωσαν: οικοδεσποσύνη, οικοδεσποτεία, οικοδεσποτώ, οικοδεσπότησις και οικοδεσποτικός. Αρχαίο και νέο το οικοδίαιτος. Νεότερα μόνο το οικοδιδάσκαλος και οικοδιδασκάλισσα. Αρχαία και νέα τα οικοδόμος, οικοδομώ, οικοδομή, οικοδόμημα, οικοδόμηση και οικοδομικός. Νεότερο μόνο το οικοδομήσιμος και μόνο αρχαία τα οικοδομημάτιον, οικοδομητέον, οικοδομητικός, οικοδομία, οικοδομιστήριος και οικοδομεύς που όπως και το οικοδόμος σήμαιναν στην αρχαία ιδίως τον «αρχιτέκτονα». Τα σύνθετα οικοκυρά (απ' όπου το νοικοκυρά), νοικοκύρης, οικοκυρικός και οικοκυροσύνη (νοικοκυροσύνη) είναι μόνο νεότερα. Οπως μόνο νεότερα είναι όσα αναφέρονται στον χώρο όπου ζει ένα σύνολο οργανισμών, όπως η λέξη οικοσύστημα (και οικοσυστηματικός) και οικότυπος καθώς και η μελέτη τού οικοσυστήματος, η οικολογία μαζί με τα οικολόγος και οικολογικός. Διαφορετικό είναι το πρόσφατο οικοσελίδα τής πληροφορικής (homepage). Αρχαία και νέα είναι τα οικονόμος, οικονομία, οικονομικός και οικονομώ. Ωστόσο, έναντι δύο συνθέτων οικονόμημα και οικονόμισσα που δεν επιβίωσαν στη νεότερη Ελληνική, ένα πλήθος συνθέτων και παραγώγων πλουτίζουν τη Νέα Ελληνική: οικονομικά, οικονομολόγος, οικονομολογία, οικονομετρία, οικονομετρικός, οικονομισμός, οικονομικότητα, οικονομοτεχνικός, οικονομικοπολιτικός μαζί με τα αρνητικής σημασίας οικονομικιστικός και οικονομίστικος. Αρχαία και «χαρακτηριστικά» νεοελληνικά το οικόπεδο· το ίδιο και το οικοπεδικός. Οι Νεοέλληνες όμως προχωρήσαμε πολύ περισσότερο. Πλάσαμε το οικοπεδοφάγος, το οικοπεδούχος και το ρήμα οικοπεδοποιώ (απ' όπου και οικοπεδοποίηση)! Νεότερα και τα οικόσημο και οικοσημολογία. Αρχαία και νέα τα: οικόσιτος, οικοσκευή, οικότροφος (αλλά μόνο νεότερο το οικοτροφείο). Νεότερο το οικοτεχνία και πολύ πρόσφατα τα οικοτουρισμός και οικοτουρίστας. Αρχαία και νέα τα οικουμένη και οικουμενικός, νεότερο το οικουμενισμός. Αρχαίο και νέο το οικουρώ, ενώ μόνο αρχαία τα οικουρός, οικουρία, οικουρικός, οικούριος.
Από το έξοχο «Αντίστροφον Λεξικόν τής Νέας Ελληνικής» τού αείμνηστου καθηγητή τής Γλωσσολογίας Γ. Κουρμούλη που επανεκδόθηκε εφέτος φωτομηχανικώς στις εκδόσεις Παπαδήμα, λεξικό στο οποίο οι λέξεις είναι κατατεταγμένες αλφαβητικώς από το τέλος προς την αρχή, και από τα πολύτιμα στατιστικά στοιχεία που περιέχει, μαθαίνουμε (σελ. 746) ότι στην αρχαία Ελληνική μαρτυρούνται 52 σύνθετα τού οίκος (τα βρίσκουμε συγκεντρωμένα στο Αντίστροφο Λεξικό τής αρχαίας Ελληνικής των Paul Kretschmer και Ernst Locker), από τα οποία 14 είναι νέα (12 από αυτά έχουν παραδοθεί και 2 είναι νεότερα). Πρόκειται για τα: οίκος, φερέοικος, περίοικος, ένοικος, σύνοικος, άποικος, έποικος, πάροικος, δουλοπάροικος, αγροίκος, κάτοικος, εγκάτοικος, συγκάτοικος και μέτοικος. Στην αρχαία μαρτυρούνται επιπλέον σύνθετα όπως άοικος, νέοικος, αερίοικος, ωλεσίοικος, ορεσίοικος, πλησίοικος, σωσίοικος, φιλίοικος, μόνοικος, ομόοικος, φθορόοικος, εύοικος, ουρανοκάτοικος κ.ά. Στη Νέα Ελληνική παραδίδονται 18 ρήματα σε -οικώ: διοικώ (συνδιοικώ, κακοδιοικώ), περιοικώ, ενοικώ, συνοικώ, αποικώ, εποικώ, παροικώ, αγροικώ (γροικώ, κρυφαγροικώ, καλογροικώ), κατοικώ (εγκατοικώ, συγκατοικώ, ιδιοκατοικώ), μετοικώ. Στην αρχαία μαρτυρούνται 32 τέτοια σύνθετα με τη μεγάλη ποικιλία προρρηματικών (προθέσεων σύνθετων με ρήματα), όπως λ.χ. διοικώ, παραδιοικώ, μεταδιοικώ, εκδιοικώ, συνδιοικώ, προδιοικώ, προσδιοικώ - κατοικώ, εγκατοικώ, συγκατοικώ, επικατοικώ, προκατοικώ, συνεισκατοικώ.
Ο κατάλογος θα γίνει πολύ μακρύς αν περάσουμε στα οικία (οικίσκος, οικιακός), οικείος (οικειότης, εξοικειώνομαι, οικειοποιούμαι), εποικίζω, οικιστής, οικισμός κ.ο.κ. μαζί με τα σύνθετα και τα παράγωγά τους.
Οπως είναι φανερό, γύρω από κάθε βασική ελληνική λέξη σχηματίζονται πολλοί ομόκεντροι λεξιλογικοί κύκλοι με πλήθος παραγώγων και συνθέτων που εκτείνονται σε μια μεγάλη κλίμακα εξειδίκευσης (τροποποίησης, διεύρυνσης, στένωσης κ.λπ.) τής κύριας σημασίας μιας λέξεως. Το πλήθος των μορφολογικών τύπων (κλιτικών και παραγωγικών καταλήξεων) και η ποικιλία ειδών συνθέσεως κατά σημασιολογικές κατηγορίες και μέρη τού λόγου συνιστούν τη μεγάλη εκφραστική δύναμη τής Ελληνικής, αρχαίας και νέας.
Ο κ. Γεώργιος Μπαμπινιώτης είναι καθηγητής Γλωσσολογίας, πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=114&artid=145485&dt=15/09/2002#ixzz1EoFe7w00

Ο Καβάφης ποιητής της Ιστορίας

ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΚΟΥΖΕΛΗ | Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011  [ 07:14 ]

Οι φιλόλογοι και οι λογοτέχνες που κατέκλυσαν τη Μικρή Σκηνή στον πέμπτο όροφο της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών την Τετάρτη το βράδυ γνώριζαν βεβαίως ότι η Ιστορία αποτελεί μία από τις βασικές συνιστώσες του έργου του Καβάφη. Εκείνο που προσδοκούσαν να μάθουν ερχόμενοι ήταν πώς αποκωδικοποιείται η ιδιαίτερη σχέση του ποιητή με την Ιστορία – και οι τρεις ομιλητές, οι καθηγητές Ρενάτα Λαβανίνι, Νταϊάνα Χάας και Μιχάλης Πιερής, ήταν προετοιμασμένοι να ικανοποιήσουν τις αδήλωτες προσδοκίες.

Ζωντάνεψε με γραφικές λεπτομέρειες μέσα από τις ομιλίες τους ο Καβάφης ως συστηματικός αναγνώστης της Ιστορίας, ο οποίος κουβαλούσε τόμους Ιστορίας στα ταξίδια του και έλεγχε με εξακριβωτική διάθεση τα ιστορικά λεξικά και τις εγκυκλοπαίδειες ανατρέχοντας σε πρωτογενείς πηγές. Τη φημισμένη «Ιστορία της παρακμής και πτώσεως της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας» του Εντουαρντ Γκίμπον ανέφερε, μεταξύ άλλων, η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Πατρών Νταϊάνα Χάας, την οποία ο Καβάφης μελετούσε στο πρωτότυπο και σημείωνε τις αντιρρήσεις του διασταυρώνοντας γεγονότα με την «Ιστορία του ελληνικού έθνους» του Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου.

Εκεί όπου η ιστορική πληροφορία είναι ελλιπής, ο ποιητής αισθανόταν ότι μπορεί να παρέμβει αναπληρώνοντας με τη φαντασία του τα κενά της Ιστορίας, όπως ακριβώς γράφει ο ίδιος στο ποίημα «Καισαρίων»: «Στην ιστορία λίγες/ γραμμές μονάχα βρίσκονται για σένα, / κ’ έτσι πιο ελεύθερα σ’ έπλασα μες στον νου μου».

Ταυτόχρονα, σχολαστικός με την ιστορική ακρίβεια, επισημαίνει στα ποιήματά του τα γεγονότα που πρέπει να ελέγξει με τη σημείωση verified (ελεγμένο) ή to be verified (να ελεγχθεί).

Ποια ήταν, συγκεκριμένα, τα ιστορικά διαβάσματα του Καβάφη μπορούμε να το ανακαλύψουμε αν διατρέξουμε τους τόμους της βιβλιοθήκης του στο Αρχείο Καβάφη, το πληροφορούμαστε από μαρτυρίες ή από σημειώσεις του ποιητή. Ο Μιχάλης Πιερής, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, ανακοίνωσε ακόμη μία πηγή, το «Λεξικό Καβάφη», ένα «λεξικό» 560 λημμάτων, που επιμελήθηκε ο ίδιος και θα κυκλοφορήσει μέσα στο έτος από το Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού.

Όπως προκύπτει, ο Καβάφης αποδελτίωνε από τα διαβάσματά του λέξεις νέες, εξωτικές, λέξεις σε χρήσεις άγνωστες ή περίεργες, λέξεις όμορφες. Αντέγραφε ολόκληρα αποσπάσματα σε κομμάτια χαρτί, κρατούσε σημειώσεις από προφορικές κουβέντες και αποκόμματα από εφημερίδες και περιοδικά, τα οποία παράχωνε στο ερμηνευτικό λεξικό που είχε στη βιβλιοθήκη του. Από την καταγραφή και τη μελέτη τους προκύπτει ένας κατάλογος κειμένων που διάβαζε ο ποιητής με τρόπο συστηματικό. Ανάμεσα σε άλλα είναι το χρονικό της Κύπρου του Λεόντιου Μαχαιρά και του Βουστρώνιου, το «Χρονικόν του Μορέως» και διάφορες χρονογραφίες, ιστορικά δημοτικά τραγούδια και κλέφτικα, ενώ τα πολλά τεκμήρια από τον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο μαρτυρούν ότι παρακολουθούσε με ενδιαφέρον τα πολιτικά και πολεμικά δρώμενα της εποχής του.

Αν στο σημείο αυτό απορεί κανείς σε τι αποσκοπούσαν οι αποδελτιώσεις και ποια ήταν τα κριτήρια της λεξικογραφικής πρακτικής του ποιητή, όπως αναρωτήθηκε ο γλωσσολόγος και λεξικογράφος Γεώργιος Μπαμπινιώτης, ο Μιχάλης Πιερής έδωσε μια πολύ παραστατική απάντηση: «Μάζευε λέξεις όπως ένας μάστορας μαζεύει πέτρες για να φτιάξει μια ξερολιθιά, χωρίς να ξέρει πόσες και ποιες θα χρειαστεί όταν έρθει η ώρα».

Το συμπέρασμα της συνάντησης, για ακόμη μία φορά, ήταν ότι οι τρόποι προσέγγισης της προσωπικότητας και της ποίησης του Καβάφη παραμένουν ανεξάντλητοι. Γιατί; Ποιο είναι το μυστικό της οικουμενικής και αειθαλούς απήχησής του; Η Ρενάτα Λαβανίνι, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Παλέρμο και εκδότρια των «Ατελών ποιημάτων» του, πρόλαβε το ερώτημα λέγοντας στο κλείσιμο της ομιλίας της: «Η απήχηση της ποίησης του Καβάφη είναι μεγάλη γιατί λειτουργεί με τον τρόπο που λειτουργούν το μυαλό και τα συναισθήματά μας».

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artId=385300&dt=18/02/2011#ixzz1EQ5Sn1jv

Απονεμήθηκαν τα «Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας 2010»

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

Τελευταία ενημέρωση: 14/02/2011 20:52

Τα βραβεία του υπουργείου Πολιτισμού «Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας 2010», που αφορούν εκδόσεις του 2009 απονεμήθηκαν σήμερα. Μαζί με τους νικητές δόθηκαν στη δημοσιότητα και οι βραχείες λίστες υποψηφίων έργων σε κάθε κατηγορία.
Βραβείο Ποίησης:
Στον Παντελή Μπουκάλα τη συλλογή του «Ρήματα» (εκδόσεις Άγρα).
Βραβείο Διηγήματος:
Στον Παναγιώτη Κουσαθανά για τη συλλογή «Λοξές ιστορίες που τελειώνουν με ερωτηματικό» (εκδόσεις Ινδικτος).
Βραβείο Μυθιστορήματος:
Στη Βασιλική Ηλιοπούλου για το «Σμιθ» (εκδόσεις Πόλις).
Βραβείου Δοκιμίου - Κριτικής:
Στον Αγγελο Χανιώτη για το έργο του «Θεατρικότητα και δημόσιος βίος στον ελληνιστικό κόσμο» (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης).
Βραβείο Χρονικού - Μαρτυρίας:
Στον Γιώργο Βέη για το έργο του «Από το Τόκιο στο Χαρτούμ: Μαρτυρίες, συνδηλώσεις» (εκδόσεις Κέδρος).
Μεγάλο Βραβείο Λογοτεχνίας:
Στην Κική Δημουλά για το σύνολο του έργου της
Βραβείο Περιοδικού:
Εξ ημισείας στα περιοδικά «Το Δέντρο» και «Διαβάζω» για τη συμβολή τους στην προβολή και διάδοση της ελληνικής λογοτεχνίας.
Οι βραχείες λίστες είχαν ως εξής:
Α.
Υποψήφιοι για το Βραβείο Ποίησης
1) Ορέστης Αλεξάκης για το έργο του «Το άλμπουμ των αποκομμάτων», εκδόσεις Γαβριηλίδης.
2) Χάρης Βλαβιανός για το έργο του «Διακοπές στην πραγματικότητα: Ποιήματα/σχεδιάσματα/μεταγραφές», εκδόσεις Πατάκης.
3) Γιώργος Γεωργούσης για το έργο του «Τα παλαιά χιόνια», εκδόσεις Γαβριηλίδης.
4) Έλσα Κορνέτη για το έργο της «Ένα μπουκέτο ψαροκόκαλα», εκδόσεις Γαβριηλίδης.
5) Δημήτρης Κοσμόπουλος για το έργο του «Βραχύ χρονικό», εκδόσεις Κέδρος.
6) Πάνος Κυπαρίσσης για το έργο του «Μαύρο Βαμβάκι», εκδόσεις Μελάνι.
7) Παντελής Μπουκάλας για το έργο του «Ρήματα», εκδόσεις Άγρα.
Β.
Υποψήφιοι για το Βραβείο Διηγήματος
1) Κώστας Ακρίβος για το έργο του «Τελετές ενηλικίωσης: Μια ζωή σε δεκαεφτά επεισόδια», εκδόσεις Μεταίχμιο.
2) Δήμητρα Κολλιάκου για το έργο της «Η αρρώστια των βουνών», εκδόσεις Πατάκης.
3) Παναγιώτης Κουσαθανάς για το έργο του «Λοξές ιστορίες που τελειώνουν με ερωτηματικό: Μυθιστορίες για τα ολέθρια επακόλουθα του χρόνου», εκδόσεις Ίνδικτος.
4) Ανδρέας Μήτσου για το έργο του «Η ελεημοσύνη των γυναικών», εκδόσεις Καστανιώτης.
5) Γιώργος Σκαμπαρδώνης για το έργο του «Μεταξύ σφύρας και Αλιάκμονος- Διηγήματα 2004-2009», εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα.
Γ.
Υποψήφιοι για το Βραβείο Μυθιστορήματος
1) Παναγιώτης Αγαπητός για το έργο του «Μέδουσα από σμάλτο: Μια βυζαντινή ιστορία μυστηρίου», εκδόσεις Άγρα.
2) Ρέα Γαλανάκη για το έργο της «Φωτιές του Ιούδα, στάχτες του Οιδίποδα», εκδόσεις Καστανιώτης.
3) Βασιλική Ηλιοπούλου για το έργο της «Σμιθ», εκδόσεις Πόλις.
4) Τηλέμαχος Κώτσιας για το έργο του «Στην απέναντι όχθη», εκδόσεις Ψυχογιός.
5) Αλέξης Πάρνης για το έργο του «Η οδύσσεια των διδύμων», εκδόσεις Καστανιώτης.
6) Έρση Σωτηροπούλου για το έργο της « Εύα», εκδόσεις Πατάκης.
Δ.
Υποψήφιοι για το Βραβείο Δοκιμίου – Κριτικής
1) Δημήτρης Ν. Λαμπρέλλης για το έργο του «Η επίδραση του Νίτσε στην Ελλάδα. «Τέχνη» και «Διόνυσος», Βλαστός και Καζαντζάκης», εκδόσεις Παπαζήσης.
2) Διονύσης Κ. Μαγκλιβέρας για το έργο του «Η αξιοπρέπεια του ανθρώπου: Στοχασμοί σε θέματα των καιρών μας», εκδόσεις Παπαζήσης.
3) Δ.Ν. Μαρωνίτης για το έργο του «Τάκης Σινόπουλος – Μίλτος Σαχτούρης: Μελετήματα», εκδόσεις Πατάκης.
4) Παναγιώτης Νούτσος για το έργο του «Δημήτρης Χατζής: Το διπλό βιβλίο», εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα.
5) Νίκος Σαραντάκος για το έργο του «Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία: Τριάντα συν μια ιστορίες λέξεων που ίσως να σας έχουν απασχολήσει», εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου.
6) Άγγελος Χανιώτης για το έργο του «Θεατρικότητα και δημόσιος βίος στον ελληνιστικό κόσμο», Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.
7) Γιάννης Ψυχοπαίδης για το έργο του «Νόστος: Μικρά κείμενα για την τέχνη», εκδόσεις Κέδρος.
Ε.
Υποψήφιοι για το Βραβείο Χρονικού – Μαρτυρίας
1) Γιώργος Βέης για το έργο του «Από το Τόκιο στο Χαρτούμ: Μαρτυρίες, συνδηλώσεις», εκδόσεις Κέδρος.
2) Σαράντος Ι. Καργάκος για το έργο του «Λιβύη: αναζητώντας το χαμένο «σίλφιο» στην ελληνική Κυρήνη», εκδόσεις Ι. Σιδέρης.
3) Δημήτρης Νικορέτζος για το έργο του «Ο άγνωστος Ελύτης της Μυτιλήνης», εκδόσεις Αιολίδα.
4) Σώτη Τριανταφύλλου για το έργο της «Ο χρόνος πάλι», εκδόσεις Πατάκης.
5) Αγαμέμνων Φαράκος για το έργο του «Πώς δενόταν το ατσάλι: Τα πικρά, μεγάλα, ωραία, χρόνια», εκδόσεις Ιωλκός.
Την Επιτροπή Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας αποτέλεσαν: Παναγιώτης Μαστροδημήτρης, Πρόεδρος, Ομότιμος Καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας του Τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Κριτικός, Βαγγέλης Αθανασόπουλος, Αντιπρόεδρος, Καθηγητής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Γεώργιος Ανδρειωμένος, Καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας του Τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, Βίκυ Πάτσιου, Καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών, Χαρίκλεια Δημακοπούλου, Κριτικός Βιβλίου, Δημοσιογράφος, Νομικός, Κατερίνα Σχινά, Κριτικός Βιβλίου, Γεώργιος Λεονάρδος, Συγγραφέας, Θανάσης Νιάρχος, Ποιητής, Δοκιμιογράφος, Κώστας Χατζηαντωνίου, Συγγραφέας.
Είναι η τελευταία φορά που τα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας απονέμονται βάσει του νόμου 2557/1997. Στο εξής, θα εφαρμόζεται ο νέος νόμος (ν. 3905/2010, αρ. 40), ο οποίος εμπλουτίζει τον θεσμό με νέα βραβεία, θέτει συγκεκριμένες ημερομηνίες για την ολοκλήρωση κάθε σταδίου των εργασιών της επιτροπής και υπόσχεται διαφανείς διαδικασίες των οποίων τα πρακτικά θα αναρτώνται στο Διαδίκτυο, κατά την πορεία των εργασιών της επιτροπής, για έλεγχο από κάθε κακόπιστο.

Share107

-

Οι απόψεις σας

Συγχαρητήρια σ΄όσους και όσες κέρδισαν βραβεία! ευχής έργο θα ήταν να προβάλλονται πιο ενεργά οι πνευματικοί άνθρωποι στην κοινωνική ζωή του τόπου! η νεολαία μας χρειάζεται τέτοιου είδους ερείσματα...ας μην της τα στερήσουμε... αλίμονο, στο συγκεκριμένο τομέα δεν χρειάζεται να γίνουν περαιτέρω εκπτώσεις ( για την ηθική και οικονομική κρίση μας, η λογοτεχνία μάς φταίει τώρα;;) αλλά μεγαλύτερη προβολή του έργου τους..

Βέρα Δακανάλη-φιλόλογος 16/2/2011 19:39

             

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ - Η ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ

Η ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ  Με ουσιαστικά ή επίθετα

1. κτητική 2. διαιρετική 3. δημιουργού 4. ιδιότητας 5. της αξίας 6. της ύλης 7. του περιεχομένου 8. της αιτίας 9. συγκριτική 10. υποκειμενική 11. αντικειμενική κοντά σε ονόματα που δηλώνουν επιμέλεια, αμέλεια (ἐπιμελής, ἀμελής), μνήμη, λήθη (ἐπιλήσμων, μνήμων), επιτυχία, αποτυχία (ἐπιτυχής), εμπειρία, απειρία (ἔμπειρος, ἄπειρος), αρχή ή εξουσία, φειδώ, αφειδία (φειδωλός) και γενικά με ονόματα που έχουν σημασία παρόμοια με αυτή των ρημάτων που συντάσσονται με αντικείμενο σε γενική.

1. οἰκία τοῦ πατρός-  Ἡ πόλις ἡμῶν ἐτίμα καὶ τότε τοὺς ἀγαθούς. 2. Τότε δὲ τὰ πολλὰ τῶν πολιτικῶν-Εἰς τοῦτο μανίας ἀφικόμην- οἱ ἐννέα ἄρχοντες ἔπρασσον- Πολλοί τῶν στρατιωτῶν- Ἑξήκοντα τῶν νεῶν-Οἱ μέγιστοι τῶν ποταμῶν-Ξέρξης εἰς τοσοῦτον ὕβρεως ἦλθεν 3. οἱ νόμοι τοῦ Σόλωνος 4. ὁδὸς πέντε ἡμερῶν 5. ἀγρὸς ἄξιος ταλάντου -  Κατέλιπε πέντε ταλάντων οὐσίαν. 6. κρηπὶς λίθων - Σωρός ξύλων καί λίθων.   7. πλοῖα σίτου 8. φόνου ὑπόδικος/ αἴτιος κακῶν -  Οἴμοι τῶν κακῶν - γίγνεται γὰρ δὴ καὶ παισὶ πρὸς ἀλλήλους ὥσπερ ἀνδράσιν ἐγκλήματα καὶ κλοπῆς καὶ ἁρπαγῆς καὶ βίας καὶ ἀπάτης καὶ κακολογίας.. 9. Ἀναρχίας μεῖζον οὐκ ἔστι κακόν - Πολλῶν γὰρ χρημάτων κρείττων ὁ παρὰ τοῦ πλήθους ἔπαινος 10. ἀπόστασις τῶν συμμάχων (αποστατούν οι σύμμαχοι) -  Διὰ τάχους ἡ νίκη τῶν Ἀθηναίων 11. ἐπιμελὴς ἦν τῶν παίδων -  Διδάσκαλος τῶν παίδων ἐγένετο - ἐπιμελὴς ἀγαθῶν- Πόθος πατρίδων- Οἰκοδόμησις τειχῶν

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΒΕΡΑ ΔΑΚΑΝΑΛΗ

ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΙΣΜΟΣ

“Η εκπαίδευση είναι δικαίωμα
όλων... Τα κράτη είναι υπο -
χρεωμένα να την εξασφα -
λίζουν στον πληθυσμό τους
χωρίς διακρίσεις”.
(Οικουμενική Διακήρυξη των
Δικαιωμάτων του Ανθρώπου).

Ορισμός
Αναλφαβητισμός, με την κλασική έννοια του όρου, είναι η άγνοια των στοιχειωδών γραμμάτων, η αδυναμία ανάγνωσης και γραφής.
Σύμφωνα με την Ουνέσκο “αναλφάβητος είναι όποιος δεν έχει αποκτήσει τις αναγκαίες γνώσεις και ικανότητες για την άσκηση όλων των δραστηριοτήτων για τις οποίες η γραφή, η ανάγνωση και η αρίθμηση είναι απαραίτητες”.
Μορφές - είδη
 Πλήρης / ολικός : πλήρης άγνοια γραφής και ανάγνωσης
 Μερικός : ικανότητα ανάγνωσης, όχι γραφής
Οι αναλφάβητοι χωρίζονται επίσης σε δύο μεγάλες κατηγορίες :
α. τους oργανικά αναλφάβητους, εκείνους δηλαδή που δε διδάχθηκαν ποτέ γραφή και ανάγνωση, άρα δε φοίτησαν ποτέ στο σχολείο και
β. τους λειτουργικά αναλφάβητους, εκείνους δηλαδή που διδάχθηκαν γραφή και ανάγνωση, αλλά στη συνέχεια δεν καλλιέργησαν αυτές τις γνώσεις, με αποτέλεσμα να ατονήσουν και να ξεχαστούν.
Αξίζει εντούτοις να σημειωθεί ότι η γενίκευση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης και η εξάπλωση των ΜΜΕ μετέβαλαν σε μεγάλο βαθμό το περιεχόμενο του αναλφαβητισμού. Έτσι, σήμερα, ο λειτουργικός αναλφαβητισμός είναι η αδυναμία κατανόησης απλών γεγονότων τα οποία αναφέρονται στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων (κοινωνική, οικονομική, πολιτική). Αυτή η μορφή αναλφαβητισμού είναι ανεξάρτητη από την τυπική μόρφωση και συναντάται σε κάθε κοινωνικό στρώμα.
- Ο αναλφαβητισμός είναι φαινόμενο δηλωτικό της πολιτισμικής ανάπτυξης ενός λαού.
- Παρατηρείται κυρίως στις υπανάπτυκτες χώρες και λιγότερο στις αναπτυσσόμενες.
- Εμφανίζεται και στις αναπτυγμένες, όπου πλήττει κυρίως :
οικονομικά εξαθλιωμένα στρώματα, κατώτερες κοινωνικές τάξεις, μετανάστες και πρόσφυγες, γενικά τις μειονότητες, τις γυναίκες, τον αγροτικό πληθυσμό.
Αίτια

 Οικονομικοί λόγοι : α. η ανάγκη για βιοπορισμό οδηγεί στην αναζήτηση εργασίας από την παιδική ηλικία και επομένως στην απομάκρυνση από τα εκπαιδευτικά κέντρα.
β. οικονομική και κοινωνική καθυστέρηση, χαμηλό βιοτικό επίπεδο  αδυναμία ίδρυσης σχολείων.

 Αδιαφορία του κράτους για την επαρχία, τις αγροτικές περιοχές, τις υποβαθμισμένες και τις δυσπρόσιτες (βλ. έλλειψη σχολείων).

 Κοινωνικές ανισότητες - μη κατοχυρωμένο για όλους το κοινωνικό δικαίωμα στην παιδεία - ο αναλφαβητισμός συνδέεται στενά με τη φτώχεια και την κοινωνική περιθωριοποίηση (για παράδειγμα τα παιδιά αναλφάβητων γονιών έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να μείνουν αναλφάβητα).

 Προκαταλήψεις, στερεότυπα, κοινωνικός και φυλετικός ρατσισμός.

 Μετανάστευση, προσφυγιά

 Πόλεμος, αλλεπάλληλες πολεμικές περιπέτειες - μακρόχρονη υποδούλωση σε ξένους κατακτητές.

 Πολιτικά συμφέροντα - προσπάθεια πολιτικής χειραγώγησης και εκμετάλλευσης των αναλφάβητων από ανελεύθερα καθεστώτα.

 Η ευθύνη της οικογένειας

 Χαμηλό πνευματικό επίπεδο - περιορισμένες πνευματικές δυνατότητες

 Μεγάλος αριθμός νομάδων-κτηνοτρόφων - διασπορά μεγάλου τμήματος πληθυσμού σε μικρούς αγροτικούς οικισμούς.

ειδικά για το λειτουργικό

 Η εγκατάλειψη των βασικών σπουδών πριν από την ολοκλήρωσή τους - η γρήγορη ένταξη στην παραγωγική διαδικασία και η απομάκρυνση από την εκπαίδευση  αδρανοποίηση και λήθη των ήδη υπαρχουσών γνώσεων.

 Η πολυπλοκότητα των σύγχρονων συνθηκών ζωής - οι ραγδαίες εξελίξεις - ο καταιγισμός των ανθρώπων με πληροφορίες από τα ΜΜΕ  αδυναμία αφομοίωσής τους από το σύγχρονο άνθρωπο.
 Η έντονη εξειδίκευση που οδηγεί σε πνευματική μονομέρεια, σε έλλειψη γενικών γνώσεων.

 Η χρησιμοποίηση της σύγχρονης τεχνολογίας που εισάγει στοιχεία αυτοματισμού στην καθημερινή ζωή, οξύνει το πρόβλημα του αναλφαβητισμού.

Συνέπειες

σε ατομικό επίπεδο
 ο αναλφάβητος εξαρτάται από τους άλλους ανθρώπους - συχνά γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης

 αδυναμία εύρεσης εργασίας - περιορισμένοι οι τομείς απασχόλησης

 υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου - πρωτόγονος ο τρόπος διαβίωσης

 ο αναλφάβητος βυθίζεται σε σκοτάδι αμάθειας, είναι δέσμιος προκαταλήψεων, προλήψεων, δεισιδαιμονιών - χειραγωγείται εύκολα, φανατίζεται, γίνεται άβουλο ενεργούμενο  είναι πνευματικά ανελεύθερος

 δε γνωρίζει τη χαρά της γνώσης

 διακατέχεται από ανασφάλεια, συμπλέγματα κατωτερότητας, φόβο

 παρεμποδίζεται η συμμετοχή στα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα - ο αναλφαβητισμός λειτουργεί ανασταλτικά για την ανάπτυξη των συμμετοχικών θεσμών (όπως για παράδειγμα των συνεταιρισμών) - ο αναλφάβητος δεν μπορεί να ενημερωθεί, να γνωρίσει τα πολιτικά προγράμματα και άρα να επιλέξει ορθά - δεν έχει σαφή αντίληψη των ατομικών και κοινωνικών πολιτικών δικαιωμάτων και υποχρεώσεων  δυσχεραίνεται η ομαλή ένταξή του στο κοινωνικό σύνολο

 κωλυσιεργείται η επικοινωνία του με τους άλλους - ο αναλφάβητος αδυνατεί να εξωτερικεύσει τον εσωτερικό του κόσμο  απομόνωση, εσωστρέφεια

 αδυναμία επαφής με το γλωσσικό κώδικα, άρα και με την πολιτισμική παράδοση και την εθνική ταυτότητα

σε κοινωνικό επίπεδο

 μένει ανεκμετάλλευτο πολύτιμο ανθρώπινο δυναμικό (κλίσεις, δεξιότητες...)

 ο αναλφαβητισμός αποτελεί τροχοπέδη για την τεχνολογική χειραφέτηση των λαών  αναστέλλει την οικονομική ανάπτυξη, ενισχύει την οικονομική εξάρτηση των χωρών και διευρύνει το χάσμα μεταξύ των αναπτυσσόμενων και αναπτυγμένων χωρών.

 ευνοείται η ανάπτυξη φαινομένων κοινωνικής απόκλισης, ο κοινωνικός ρατσισμός - υποθάλπονται οι κοινωνικές ανισότητες

 ο αναλφαβητισμός των γυναικών απαγορεύει την κοινωνική και οικονομική χειραφέτηση της γυναίκας

 δυσχεραίνει τις δημοκρατικές διαδικασίες (οι αναλφάβητοι αδυνατούν να συμμετέχουν σε συλλογικές δραστηριότητες) - ευνοούνται τα ολοκληρωτικά καθεστώτα

 οι χώρες με υψηλό δείκτη αναλφαβητισμού δεν μπορούν να διαφυλάξουν τον πολιτισμό τους και να κατοχυρώσουν τις αξίες τους  ευκολότερη η πολιτιστική αλλοτρίωση

 οι χώρες αυτές προβάλλουν μία αναξιοπρεπή εικόνα στο διεθνή χώρο

 διαιωνίζεται ο διαχωρισμός των λαών σε υπανάπτυκτους και αναπτυγμένους

 αδυναμία γόνιμης επαφής με άλλους πολιτισμούς (“ο αναλφαβητισμός είναι εμπόδιο στην αλληλοδιείσδυση των πολιτισμών και στον αμοιβαίο εμπλουτισμό τους”)

Kαταπολέμηση του φαινομένου

 κατοχύρωση του δικαιώματος στη μόρφωση για όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από φυλή, φύλο, θρήσκευμα, κοινωνική ή οικονομική κατάσταση (να παρέχεται υποχρεωτικά η στοιχειώδης τουλάχιστον μόρφωση)

 απαγόρευση της παιδικής εργασίας

 να δημιουργηθούν σύγχρονα εκπαιδευτικά κέντρα ιδιαίτερα στις αγροτικές και τις υποβαθμισμένες περιοχές

 ενίσχυση των προγραμμάτων επιμόρφωσης για τους ενήλικες αναλφάβητους - τμήματα υποδοχής για τα παιδιά των παλιννοστούντων

 το κράτος να παρέχει οικονομική υποστήριξη στις οικογένειες των οικονομικά ασθενέστερων μαθητών ώστε να μην αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους

 ενεργοποίηση των διεθνών οργανισμών (ιδ. UNESCO)

 εκστρατεία ενημέρωσης από τα MME για τα ειδικά προγράμματα επιμόρφωσης των ενηλίκων αναλφάβητων

 “ο αγώνας κατά του αναλφαβητισμού πρέπει να είναι μια συλλογική διαδικασία συνειδητοποίησης, ενεργοποίησης, κινητοποίησης και απελευθέρωσης των ανθρώπων και γι’ αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη συμμετοχή σε όλα τα επίπεδα αυτών που αφορά άμεσα : των ίδιων των αναλφάβητων.(...) Η καταπολέμηση του αναλφαβητισμού δεν πρέπει να επαφίεται μόνο στο κράτος. Είναι υπόθεση και των εργατικών οργανώσεων, των γεωργικών συνεταιρισμών, των αγροτικών και πολιτιστικών συλλόγων, των πολιτικών οργανώσεων των εργαζομένων και γενικά όλων των λαϊκών συλλογικών φορέων.”
(Αντιτετράδια της εκπαίδευσης)

επιμέλεια : Δήμητρα Τριβέλα
Φιλόλογος