Το Νομπέλ Λογοτεχνίας στην Καναδή Άλις Μονρό

 Στην καναδή πεζογράφο Αλις Μονρό απονέμεται το Βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας 2013 όπως ανακοίνωσε το μεσημέρι της Πέμπτης 10 Οκτωβρίου στη Στοκχόλμη ο μόνιμος γραμματέας της Σουηδικής Ακαδημίας Πέτερ Ένγκλουντ.

Η αιτιολογία της απόφασης ήταν σύντομη. Το βραβείο τής απονέμεται «για τη δεξιοτεχνία της στη μικρή φόρμα του σύγχρονου διηγήματος».

«Σάστισα μόλις άκουσα τι είχα κερδίσει» είπε η Αλις Μονρό σε μια επίσης σύντομη συνέντευξή της στο καναδικό ειδησεογραφικό δίκτυο CBC, δηλώνοντας ταυτοχρόνως «ενθουσιασμένη» με τα ευχάριστα νέα που της μετέφερε τηλεφωνικώς μια από τις κόρες της. 

«Πιθανότατα δεν θα συνεχίσω να γράφω» είχε πει η εφετινή νομπελίστρια στο περιθώριο μιας ακόμη βράβευσής της στο Τορόντο το περασμένο καλοκαίρι. Κάτι λιγότερο από έξι μήνες μετά η 82χρονη δημοφιλής διηγηματογράφος τιμήθηκε από τη Σουηδική Ακαδημία με την ύψιστη λογοτεχνική διάκριση. 

«Μιλά για οικουμενικά αισθήματα καθημερινών ανθρώπων» είπε ο Πέτερ Ένγκλουντ στους δημοσιογράφους. «Eίναι μια συγγραφέας η οποία αποτυπώνει θαυμάσια την ανθρώπινη ύπαρξη» υπογράμμισε.

«Πιστεύετε ότι θα σταματήσει να γράφει, όπως ανακοίνωσε εφέτος;» τον ρώτησαν. «Το Βραβείο Νομπέλ είναι μεγάλη χαρά και τιμή αλλά αν αυτό θα την παρακινήσει να συνεχίσει το γράψιμο είναι δική της απόφαση», απάντησε ο γραμματέας της Σουηδικής Ακαδημίας . Για να διαβάσετε όλο το άρθρο  δείτε εδώ
 

Βιωματικές δράσεις

Sympliromatikes odigies ma8imatwn_3 from Vera Dakanali

οδηγίες για τις βιωματικές δράσεις του Γυμνασίου σχολικό έτος 2013-4

131001 odigies a_gumnasio from Vera Dakanali

Οδηγίες μαθημάτων σχολ. έτος 2013-2014

Istoria esp gel from Vera Dakanali

Οδηγίες θετικών μαθημάτων σχ. έτος 2013-2013

A v-esp_gel from Vera Dakanali

Καθορισμός διδακτέας ύλης μαθημάτων ΓΕΛ σχ. έτος 2013-14

A v-esp_gel from Vera Dakanali

«Δεν θα “θελα να έχω ζήσει μιαν άλλη ζωή»

Τα πρώτα 25 χρόνια, που τη διαμόρφωσαν, περιγράφει η αγαπημένη συγγραφέας στο βιβλίο της «Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο». Από τότε που έφηβη, με το παρατσούκλι Κοτοκούλι, έγραφε τις ερωτικές επιστολές της υπηρέτριάς τους, μέχρι τον γάμο της με τον Γιώργο Σεβαστίκογλου.                                                                           Της Παρής Σπίνου

«Μνήμη και πολλή αγάπη χρειάστηκε για να γράψω την ιστορία της ζωής μου». Με βάση αυτά τα δύο βασικά συστατικά, η Αλκη Ζέη, από τις κυρίαρχες πένες της Μεταπολίτευσης, που μεγάλωσε γενιές παιδιών μαθαίνοντάς τους μέσα από τις ιστορίες της τη σύγχρονη ελληνική Ιστορία, παραδίδει στα 88 της την αυτοβιογραφία της «Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο» (αύριο στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Μεταίχμιο).

Επίκεντρο τα πρώτα 25 χρόνια, που διαμόρφωσαν τη μετέπειτα πορεία της. Συνοδοιπόροι στα νεανικά βήματά της πολλές προσωπικότητες: η κολλητή φίλη της Ζωρζ Σαρή, η «θείτσα της» Διδώ Σωτηρίου, ο σύντροφος της ζωής της Γιώργος Σεβαστίκογλου, αλλά και ο Κάρολος Κουν, ο Νίκος Γκάτσος, ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Ανδρέας Εμπειρίκος, ο Μάνος Χατζιδάκις… Μια ολόκληρη εποχή, ο Μεσοπόλεμος και η Κατοχή, ζωντανεύει με τη συναρπαστική, πάντα άμεση, πάντα έντιμη αφήγηση της πολυβραβευμένης συγγραφέως, που διανθίζεται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

Αναφέρει χαρακτηριστικά η ίδια: «Στο μυθιστόρημα μπορείς να λες ό,τι φαντάζεσαι, να κινείς τους ήρωές σου όπως θέλεις, να τους βάζεις να λένε ό,τι σκέφτεσαι εσύ. Οταν όμως τα πρόσωπα είναι αληθινά, δεν γίνεται ούτε τοσοδά να λαθέψεις, μια και κανείς τους δεν μπορεί πια να σε επιβεβαιώσει ή να σε διαψεύσει. Ευτυχώς που υπάρχει η αδελφή μου και η μνήμη της είναι αλάνθαστη και η ζωή της μπλέκεται με τη δική μου. Μόλις διάβασε αυτά που έγραψα, μου είπε: “Ετσι ζήσαμε, έτσι ήταν αυτοί που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε”. “Τώρα” της λέω “που ξαναθυμήθηκες την ιστορία μας θα ’θελες να είχαμε ζήσει μια άλλη ζωή;”. “Με τίποτα” μου αποκρίθηκε αυθόρμητα. “Με τίποτα” συμπλήρωσα κι εγώ».

Η Αλκη Ζέη περιγράφει τα ευτυχισμένα παιδικά της χρόνια στην Αθήνα και τη Σάμο, όπου πήγε κοντά στον παππού μαζί με τη μεγαλύτερη αδελφή της τη Λενούλα, λόγω ασθένειας της μητέρας της –από εκείνη την εποχή είναι εμπνευσμένο το πρώτο της βιβλίο «Το καπλάνι της βιτρίνας» (1963).

Η περιπέτεια της γραφής για το Κοτοκούλι, όπως ήταν το παρατσούκλι της, ξεκίνησε στην εφηβεία, με ένα καλά ξυσμένο μολύβι Φάμπερ νούμερο δύο και μια κόλλα αλληλογραφίας, γράφοντας πάνω στο τραπέζι της κουζίνας επιστολές στον αγαπημένο της υπηρέτριάς τους, στη Σάμο. Ανακάτευε δικές της ιδέες με φράσεις από την Πηνελόπη Δέλτα και τον Ντοστογέφσκι προκαλώντας δάκρυα συγκίνησης στις υπηρέτριες της γειτονιάς.

Πάνω στο ίδιο τραπέζι θα γεννηθεί ο Κλούβιος, ο γνωστός ήρωας του κουκλοθέατρου «Μπαρμπα-Μυτούσης», που ανέπτυξε η Ελένη Περάκη. Ποιος θα το πίστευε πως την πρώτη παράσταση θα παρακολουθούσαν ο Εμπειρίκος, ο Ελύτης, ο Πλωρίτης, ο Γκάτσος, με τον οποίο η αδελφή της έζησε έναν νεανικό έρωτα, αλλά και ο Γιώργος Σεβαστίκογλου που έγινε σύζυγος της Αλκης Ζέη. Για τη συνέχεια του άρθρου  δείτε εδώ

πηγή: http://www.efsyn.gr/?p=118451

Μνήμη και πολλή αγάπη χρειάστηκε για να γράψω την ιστορία της ζωής μου. Στο μυθιστόρημα μπορείς να λες ό,τι φαντάζεσαι, να κινείς τους ήρωές σου όπως θέλεις, να τους βάζεις να λένε ό,τι σκέφτεσαι εσύ. Όταν όμως τα πρόσωπα είναι αληθινά, δεν γίνεται ούτε τοσοδά να λαθέψεις, μια και κανείς τους δεν μπορεί πια να σε επιβεβαιώσει ή να σε διαψεύσει. Ευτυχώς που υπάρχει η αδελφή μου και η μνήμη της είναι αλάνθαστη και η ζωή της μπλέκεται με τη δική μου. Μόλις διάβασε αυτά που έγραψα μου είπε: "Έτσι ζήσαμε, έτσι ήταν αυτοί που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε". "Τώρα" της λέω, "που ξαναθυμήθηκες την ιστορία μας θα 'θελες να είχαμε ζήσει μια άλλη ζωή;" "Με τίποτα" μου αποκρίθηκε αυθόρμητα. "Με τίποτα" συμπλήρωσα κι εγώ.

πηγή: http://www.biblionet.gr/book/190209/%CE%9C%CE%B5_%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CF%8D%CE%B2%CE%B9_%CF%86%CE%AC%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81_%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%BF_%CE%B4%CF%8D%CE%BF

Σπουδάζοντας στη Γερμανία

Χρήσιμες πληροφορίες για τα πανεπιστήμια και τη ζωή στη χώρα

Η Γερμανία είναι μια χώρα που προσελκύει πολλούς Έλληνες όχι μόνο για εργασία, άλλα και για τις σπουδές τους. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του ΟΟΣΑ το 13,2% των ελλήνων φοιτητών του εξωτερικού σπουδάζει στη Γερμανία. 

Σήμερα στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης δραστηριοποιούνται περισσότερα από 360 κρατικά ή επίσημα αναγνωρισμένα ιδρύματα που προσφέρουν περισσότερα από 13.000 προγράμματα σπουδών. Το επίπεδο της παρεχόμενης εκπαίδευσης είναι αρκετά υψηλό και αποδεικνύεται και από τον αριθμό των νομπελιστών, ειδικά στους τομείς ιατρικής και θετικών επιστημών, άλλα και από τις υψηλές κατατάξεις των πανεπιστημίων στις διεθνείς αξιολογήσεις. 

Αναγνωρισμένα πανεπιστήμια

Η Γερμανία ως χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης εμπίπτει στην οδηγία 2005/36/ΕΚ περί αμοιβαίας αναγνώρισης επαγγελματικών προσόντων για τους πολίτες των 27 κρατών μελών της ΕΕ. Δεν απαιτείται λοιπόν η αναγνώριση από το ΔΟΑΤΑΠ για την άσκηση ενός επαγγέλματος στον ιδιωτικό τομέα. Αν όμως κάποιος επιθυμεί να διεκδικήσει μια θέση στο δημόσια ή να πραγματοποιήσει ένα μεταπτυχιακό ή διδακτορικό τίτλο θα πρέπει να πάρει πράξη αναγνώρισης από το ΔΟΑΤΑΠ. 

πηγή: http://www.newsbeast.gr/greece/ekpaideusi/arthro/584977/spoudazodas-sti-germania/

Σημαντική η βαθμολογία στις τρεις τάξεις του Λυκείου για την εισαγωγή σε ΑΕΙ και ΤΕΙ

Καθοριστική η επίδοση στα τέσσερα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα

Η ψήφιση του νομοσχεδίου για το νέο λύκειο πέρα από τις αλλαγές στα ωρολόγια προγράμματα φέρνει και ένα «νέο σύστημα εισαγωγής» στα ΑΕΙ και ΤΕΙ. 

Πολλοί είναι οι μαθητές της α΄ τάξης του λυκείου που ακόμα δε γνωρίζουν ότι από εδώ και πέρα οι βαθμολογικές τους επιδόσεις σε κάθε τάξη θα προσμετρούνται για την εισαγωγή τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ειδικά οι μαθητές που στοχεύουν σε σχολές που παραδοσιακά διατηρούν υψηλές βάσεις εισαγωγής όπως Ιατρική, Νομική, Ψυχολογία, Οδοντιατρική κ.α. οφείλουν από το τρέχον έτος να στοχεύουν σε υψηλές βαθμολογικές επιδόσεις για να αυξήσουν τις πιθανότητες εισαγωγής. 

Πλέον εκτός τους βαθμούς των 4 πανελλαδικώς εξεταζομένων μαθημάτων θα προσμετράται και ο βαθμός προαγωγής των 3 τάξεων του λυκείου γνωστός ως Βαθμός Προαγωγής και Απόλυσης (ΒΠΑ) που θα αποτελεί στην ουσία τον 5ο βαθμό. 

Είναι σημαντικό να γνωρίζουν γονείς και μαθητές τη βαρύτητα κάθε τάξης στη διαμόρφωση του ΒΠΑ και γι αυτό το λόγο δίνονται παραδείγματα. 

Αξίζει να σημειωθεί ότι η βαθμολογία κάθε τάξης έχει το δικό της συντελεστή που είναι 0,4 στην Α΄, 0,7 στη Β΄ και 0,9 στη Γ΄. Με βάση λοιπόν τους συντελεστές η βαρύτητα κάθε τάξης στη διαμόρφωση του ΒΠΑ είναι 20% για την Α΄ τάξη, 35% για τη Β΄ τάξη και 45% για τη Γ΄ τάξη, αν ο μαθητής έχει τους ίδιους βαθμούς και στις 3 τάξεις. 

Βέβαια αν ένας μαθητής τα πάει πολύ καλά στην Α΄ τάξη και χειρότερα στη Β΄ και στη Γ΄ όπου και αυξάνεται και η δυσκολία των μαθημάτων το ποσοστό συνεισφοράς μεταβάλλεται όπως φαίνεται στον πίνακα 2. 
πηγή: http://www.newsbeast.gr/greece/ekpaideusi/arthro/582798/simadiki-i-vathmologia-stis-treis-taxeis-tou-lukeiou-gia-tin-eisagogi-se-aei-kai-tei/

Τα πιο φημισμένα πανεπιστήμια στον κόσμο

Η Ελλάδα δεν εκπροσωπείται στη λίστα

Η φήμη που έχει ένα ίδρυμα είναι ένα σημαντικό κριτήριο για την επιλογή του από τον υποψήφιο φοιτητή καθώς για πολλούς το «καλό όνομα» δίνει προστιθέμενη αξία στο πτυχίο και καθιστά τον απόφοιτο περισσότερο ανταγωνιστικό στην αγορά εργασίας.

Tο περιοδικό Times Higher Education επικαλείται έρευνες που δείχνουν ότι η φήμη ενός πανεπιστημίου αποτελεί σημαντικό κριτήριο επιλογής όχι μόνο για τους φοιτητές, άλλα και για τους πανεπιστημιακούς καθηγητές που επιθυμούν να «χτίσουν» το βιογραφικό τους. Στηριζόμενοι στο παραπάνω γεγονός το περιοδικό Times Higher Education πέρα από τη λίστα με τα καλύτερα πανεπιστήμια έχει δημιουργήσει και μια κατάταξη των τριτοβάθμιων ιδρυμάτων εκπαίδευσης με βάση τη φήμη τους. 

Η λίστα με τα πιο φημισμένα πανεπιστήμια του κόσμου για το 2013 διαμορφώθηκε με βάση τις απαντήσεις που έδωσαν 16.639 ακαδημαϊκοί από 144 χώρες. Δυστυχώς ανάμεσα στα 100 πιο φημισμένα πανεπιστήμια δεν συμπεριλαμβάνεται κανένα ελληνικό. Να τονίσουμε ότι η λίστα με τα «φημισμένα» πανεπιστήμια διαφέρει από αυτή της παγκόσμιας κατάταξης όπου λαμβάνονται υπόψη και άλλα κριτήρια και όχι μόνο η γνώμη των ακαδημαϊκών. 

http://www.newsbeast.gr/greece/ekpaideusi/arthro/587733/ta-pio-fimismena-panepistimia-ston-kosmo/

Βιβλιοθήκες: Δανειζόμαστε… σαν άλλοτε (;)

 της Ηρώς Κουνάδη 

Για κάθε απογοητευτική στατιστική που επιμένει ότι «οι Έλληνες δεν διαβάζουν», υπάρχει ένας βιβλιοθηκονόμος που διηγείται χαμογελώντας την αύξηση της προσέλευσης στις βιβλιοθήκες τα τελευταία χρόνια. Για κάθε μεγάλη πολυεθνική αλυσίδα βιβλιοπωλείων που αποχαιρετά την Ελλάδα της κρίσης, εκδίδονται μερικές δεκάδες νέες κάρτες βιβλιοθήκης. Και για κάθε ρεπορτάζ στις βιβλιοθήκες της Αθήνας που ξεκινά με δισταγμούς και επιφυλάξεις, υπάρχουν πολλοί λάτρεις τους έτοιμοι να τις υπερασπιστούν, καταθέτοντας ο καθένας τις δικές του εμπειρίες. Επιστροφή στις βιβλιοθήκες «Η αύξηση στην προσέλευση του κόσμου τα τελευταία δύο χρόνια είναι τεράστια, 50%, ίσως και περισσότερο» λέει ο κ. Κοσμάς Ματσάγκας, βιβλιοθηκονόμος εδώ και 28 χρόνια στην Βιβλιοθήκη του Δήμου Αθηναίων. «Οι περισσότεροι ζητάνε λογοτεχνία και ιστορία. Από την κρίση και μετά, το μυθιστόρημα είναι όλο και πιο δημοφιλές. Ειδικά ο γυναικείος πληθυσμός, ενδιαφέρεται κυρίως για το ‘εύκολο’ μυθιστόρημα, ελληνικό και ξένο. Είναι η ανεργία, και η τρομοκρατία της τηλεόρασης, την οποία δεν θέλουν πια να βλέπουν. Πέρα από τα ελληνικά μυθιστορήματα, φοβερά δημοφιλείς είναι και ξένοι συγγραφείς όπως ο Στίβεν Κινγκ και ο Τόλκιν. Φαντασία, δηλαδή, το είδος που βοηθά περισσότερο να ξεφύγεις από την καθημερινότητα». 

Διαβάστε περισσότερα στο: http://www.in2life.gr/everyday/modernlife/article/260453/vivliothhkes-daneizomaste-san-allote-.html?mainid=275227
Πηγή: www.in2life.gr

Τι διαβάζουν οι άνθρωποι στο μετρό και στο λεωφορείο; Ε;

έγονται bookarazzi, από το “paparazzi”, και πιθανότατα έχουν φωτογραφήσει το εξώφυλλο του βιβλίου σας, αν έτυχε να σας πετύχουν να διαβάζετε στο μετρό. Γιατί να το κάνουν αυτό; Μα, για να ποστάρουν την φωτογραφία στο δημοφιλέστατο γκρουπ του Facebook που λέγεται «Τι διαβάζουν οι άνθρωποι στο μετρό και στο λεωφορείο; Ε;». Τι δεν καταλαβαίνετε; «Η ομάδα δημιουργήθηκε τον Οκτώβριο του 2010, έτσι χωρίς λόγο: Απλά επειδή εγώ είχα την περιέργεια να κοιτάζω τι διαβάζουν οι άνθρωποι στο μετρό» λέει ο Γιώργος Τσακνιάς, εμπνευστής και δημιουργός του ΤΙΔΑΜΕΛΕ.Ε; (ναι, φυσικά έχει και συντομογραφία). «Το γκρουπ ξέφυγε πολύ γρήγορα από τον αρχικό πυρήνα των φίλων που πίστευα ότι θα ενδιαφέρονται: Απέκτησε σε χρόνο ρεκόρ διακόσια-τριακόσια μέλη που ασχολούνταν ενεργά. Μπήκαν πολύ νωρίς και άνθρωποι από τον χώρο του βιβλίου, απ’ όλα τα επαγγέλματα: εκδότες, συγγραφείς, μεταφραστές και πάει λέγοντας. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν είναι μια κλειστή λέσχη που απευθύνεται σε συγκεκριμένους ανθρώπους ή επαγγελματίες ενός χώρου. Προσωπικά, έχω χαρεί πρωτίστως που ανακάλυψα αναγνώστες. Έχουμε γίνει φίλοι μέσα από το γκρουπ. Υπάρχουν ακόμα και ζευγάρια που γνωρίστηκαν έτσι!». Σήμερα, το γκρουπ αριθμεί 2.100 μέλη, που ήρθαν αρχικά από περιέργεια, και εν συνεχεία «κόλλησαν» με το βιβλιοφιλικό του περιεχόμενο, και τις ενδιαφέρουσες συζητήσεις που ξεκινούν κάτω από κάθε post. «Το βασικό δεν είναι οι φωτογραφίες των βιβλίων που διαβάζει ο κόσμος στο μετρό ή τα άλλα μέσα μαζικής μεταφοράς» εξηγεί ο Γιώργος. «Με αφορμή ένα post μπορεί να συζητήσουμε οτιδήποτε, από το αν έχουμε διαβάσει το συγκεκριμένο βιβλίο μέχρι άλλες δουλειές του ίδιου συγγραφέα ή του εκδοτικού οίκου. Απλώς, οι συζητήσεις ξεκινούν από το τι διαβάζει ο κόσμος στο μετρό. »Πλέον, έχουμε και αρκετούς ανταποκριτές στο εξωτερικό, μέλη μας που μετακόμισαν σε άλλες πόλεις και μας στέλνουν φωτογραφίες από το μετρό του Λονδίνου, του Άμστερνταμ, της Στοκχόλμης ή της Κωνσταντινούπολης». Είναι πιο ενδιαφέροντα αυτά τα post; αναρωτιέμαι. «Είναι σίγουρα ενδιαφέρον να βλέπεις κάτι που έγινε πριν από πέντε λεπτά σε μια άλλη πόλη. Οι διαφορές, όμως, στο τι διαβάζει ο κόσμος δεν είναι τεράστιες: Μπορεί στο εξωτερικό να διαβάζει περισσότερο ο κόσμος, αλλά το ενδιαφέρον μοιράζεται κι εκεί κατά παρόμοιο τρόπο».

Διαβάστε περισσότερα στο: http://www.in2life.gr/features/dossier/dossierarticle/275307/ti-diavazoyn-oi-anthropoi-sto-metro-kai-sto-leoforeio-e.html?mainid=275227
Πηγή: www.in2life.gr

Μάριο Βίτι, ένας νεοελληνιστής από την Πόλη

Βούλιαξε το πατάρι του Γαβριηλίδη στην οδό Αγίας Ειρήνης στο Μοναστηράκι το βράδυ της Δευτέρας 23 Σεπτεμβρίου από το πλήθος που παρευρέθηκε στην παρουσίαση του βιβλίου του Μάριο Βίτι «Η Πόλη όπου γεννήθηκα: Ιστανμπούλ ,1926-1946» (Γαβριηλίδης, 2013). Νεοελληνιστές από πανεπιστήμια της Ελλάδας και του εξωτερικού, φιλόλογοι και παλιοί φοιτητές του Βίτι από τα πανεπιστήμια της Νάπολης, της Ρώμης και του Παλέρμο όπου δίδαξε καθώς και πολλοί νέοι τίμησαν τον γνωστό και δραστήριο μελετητή του ελληνισμού με την παρουσία τους και το θερμό τους χειροκρότημα.

Γεννημένος στην Κωνσταντινούπολη από μητέρα Ρωμιά και πατέρα Ιταλό, ο Μάριο Βίτι έζησε δύο δεκαετίες στην Πόλη προτού αναχωρήσει για σπουδές στην Ιταλία. Αυτά τα χρόνια περιγράφει στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του που μόλις κυκλοφόρησε. Στο βιβλίο αφηγείται τη ζωή του στην Κωνσταντινούπολη των μειονοτήτων, όταν ο πληθυσμός της δεν ξεπερνούσε ακόμη το ένα εκατομμύριο και η καθημερινή ακτίνα δράσης του μεταξύ σπιτιού και σχολείου περιοριζόταν στο ενάμισι χιλιόμετρο. «Δεν είμαι αντιπροσωπευτική περίπτωση των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης και ελπίζω όσοι έζησαν εκεί να μην βρουν παράξενα αυτά που αφηγούμαι στο βιβλίο. Διηγούμαι τα δικά μου χρόνια στην Κωνσταντινούπολη από τα οποία βγήκε αυτό που έγινα, ένας ιταλός νεοελληνιστής» είπε ο Μάριο Βίτι στην έναρξη της εκδήλωσης. Για περισσότερες πληροφορίες και τη συνέχεια του άρθρου δείτε Eδώ

«Απαντήσεις σε θέματα Ερευνητικών Εργασιών σχ.έτους 2013-14»

«Απαντήσεις σε θέματα Ερευνητικών Εργασιών σχ.έτους 2013-14» from Vera Dakanali

εξεταστέα ύλη της Γ΄ Λυκείου 2013

Διαβάζοντας στη Χάννα - Μπέρνχαρντ Σλινκ

 Ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο με έντονα ψυχογραφικά στοιχεία των πρωταγωνιστών του είναι το μυθιστόρημα του γερμανού  Μπέρνχαρντ Σλινκ. Με έντονο ιστορικό υπόστρωμα ο συγγραφέας χρησιμοποιώντας λιτό αλλά όχι απλοϊκό τρόπο γραφής καταφέρνει να κεντρίσει το ενδιαφέρον μας και να το κρατήσει αδιάπτωτο μέχρι το τέλος. Ο έρωτας και ο πόλεμος συμπλέουν αφήνοντας μετέωρα ερωτήματα και ερωτηματικά. Ο αναλφαβητισμός παρουσιάζεται εν τέλει ως ατομική τροχοπέδη, που επιφέρει την κοινωνική απομόνωση και το εγκλεισμό. Ο αφηγητής και ήρωας προβαίνει σε μια αναδρομική αφήγηση του νεανικού του έρωτα με μια πολύ μεγαλύτερη γυναίκα, η οποία του απαιτούσε να της διαβάζει βιβλία μεγαλόφωνα. Η ηρωίδα αν και μοναχική, σκληρή και απόμακρη με ένα καλά κρυμμένο παρελθόν και θητεία στα Ες Ες καταφέρνει, ωστόσο, να κερδίσει τη συμπάθειά μας ή έστω την ανοχή μας. Τέλος, ο βραβευμένος συγγραφέας θέτει άμεσα και έμμεσα το θέμα της συλλογικής ενοχής και της  απονομής της δικαιοσύνης που προβληματίζει   ακόμα και σήμερα τη Γερμανική κοινωνία.  

Σύντομη περιγραφή

Επιστρέφοντας στο σπίτι ο 15χρονος Μίχαελ Μπεργκ έχει μία κρίση. Τον βοηθά μια 35άρα. Αργότερα ο έφηβος την επισκέπτεται με μια ανθοδέσμη, για να την ευχαριστήσει. Την ξαναεπισκέπτεται, γιατί η Χάννα είναι η πρώτη γυναίκα που ποθεί. Είναι η αρχή ενός κρυφού έρωτα. Όμως ένα μυστήριο περιβάλλει τη Χάννα. Κάποια μέρα εξαφανίζεται. Από τη ζωή του, όχι από τη σκέψη του. Χρόνια αργότερα τη βλέπει φοιτητής πια της Νομικής αυτός, στην αίθουσα του δικαστηρίου. Η Χάννα κατηγορείται ως εγκληματίας πολέμου. Ο νεαρός νομικός κλονίζεται. Το παρελθόν -του έρωτά του αλλά και της χώρας του- ξαναζωντανεύει ... Μυθιστόρημα με πολλαπλά επίπεδα ανάγνωσης, το "Διαβάζοντας στη Χάννα", διακρίνεται γι' αυτό το προτέρημα που μόνο τα έργα υψηλής ποιότητας διαθέτουν και γι' αυτό όλο και πιο σπάνια απαντώνται: είναι ένα σύντομο και συνάμα συγκλονιστικό μυθιστόρημα που μπορούν να το απολαύσουν όλοι οι αναγνώστες, απαιτητικοί και μη. Το βιβλίο μεταφράστηκε σε 28 γλώσσες και γνώρισε παντού πρωτοφανής επιτυχία, από την Αμερική ως την Ιαπωνία. Η μετάφραση του Ιάκωβου Κοπέρτι κέρδισε το βραβείο γερμανικής μετάφρασης του 2000. Το φθινόπωρο του 2008 προβλήθηκε η κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος από τον Στήβεν Ντάλντρυ (ελλ. τίτλος: "Σφραγισμένα χείλη") με τους Κέιτ Γουίνσλετ, Ντέιβιντ Κρος και Ρέιφ Φάινς στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. http://www.books.gr/ViewShopProduct.aspx?Id=2635891

Κουστούμι στο χώμα της Ιωάννα Καρυστιάνη

Μια ξεχωριστή απολαυστική αναγνωστική εμπειρία αποτελεί η ανάγωνση του μυθιστορήματος  «Κουστούμι στο χώμα» της Ιωάννα Καρυστιάνη.

Περίληψη δες http://www.kastaniotis.com/book/978-960-03-2879-0

Ο Κυριάκος Ρουσιάς πήγε στην Αμερική στα δεκαπέντε του. Στα σαράντα τρία του μένει στο Γκαίηθερσμπεργκ και δουλεύει στο Φρέντερικ, ερευνητής στο Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας. Δεν πολυμιλάει για το σόι του, δεν πολυμιλάει για τα παλιά. Το καλοκαίρι του '98, απροειδοποίητα, επιστρέφει στο χωριό του για πρώτη φορά. Και πέφτει πάνω στον άλλο Κυριάκο Ρουσιά. Ακούει εκείνη τη φωνή που τρυπούσε το ρόδι και ξεφλούδιζε το πετραμύγδαλο. Ψάχνει κάποια Μάρω με μια ελιά σα δάκρυ στην πίσω μεριά της γάμπας. Αναρωτιέται πώς είναι το βλέμμα του ανθρώπου τη στιγμή που παίρνει μια μοιραία απόφαση. Βασικό θέμα του βιβλίου αποτελεί κάτι που η ίδια η συγγραφέας γνωρίζει εκ των έσω και δεν είναι άλλο παρά η κρητική εδώ σφακιανή βεντέτα και οι ολέθριες συνέπειές της στις ζωές πολλών ανθρώπων.

Ο κεντρικός ήρωας ο Κυριάκος Ρουσιάς επιστρέφει στο γενέθλιο τόπο μετά από πολύχρονη παραμονή στην Αμερική για να κλείσει τους λογαριασμούς με το παρελθόν του που είναι ακόμα ανοικτοί. Οι κοινωνικές συνθήκες έχουν αλλάξει και τα  ήθη έχουν αμβλυνθεί με αποτέλεσμα οι κάθε είδους βεντέτες να ανήκουν πλέον στο παρελθόν. Εχθρός και αντίπαλος του Κυριάκου Ρουσιά είναι ο πρώτος εξάδελφός του με το ίδιο ακριβώς όνομα αλλά με τα αντίθετα εξωτερικά και εσωτερικά χαρακτηριστικά. Ο εξ Αμερικής ερχόμενος Κυριάκος είναι μορφωμένος, πολιτισμένος και εκλεπτυσμένος ένας ψηλός και φιλήσυχος μάλλον άνθρωπος. Απεναντίας, ο εξάδερφός του είναι ένας βοσκός, αμόρφωτος, άξεστος σε τρόπους άγριος στη συμπεριφορά που τον βαραίνει η δολοφονία του Μύρωνα Ρουσιά, πατέρα του Κυριάκου.

Στις τρεις εβδομάδες που θα μείνει στην Κρήτη ο Κυριάκος Ρουσιάς θα μάθει ότι και ο πατέρας του υπήρξε στυγερός δολοφόνος και θα αποκαλύψει φρικιαστικές λεπτομέρειες που αγνοούσε έως τότε για το θέμα της δολοφονίας.Αγωνία γεννάται ως προς τη στάση που θα κρατήσει ο Κυριάκος Ρουσιάς ο εξ Αμερικής, ο οποίος οφείλει να πάρει το αίμα του νεκρού πατέρα του πίσω. Εντούτοις, η συγγραφέας με ένα ιδιαίτερο αφηγηματικό τρόπο και με μια δυνατή σκηνή κάτω από το φως του φεγγαριού και μακριά από αδιάκριτα βλέμματα θα κατορθώσει να φέρει τη διακριτική συμφιλίωση ανάμεσα στους ξαδέρφους. Ο ρυθμός της αφήγησης στην αρχή τουλάχιστον είναι αργός αλλά και απολαυστικός αφήνοντας τον αναγνώστη να αποκωδικοποιεί τα γεγονότα και τις μύχιες σκέψεις του κεντρικού ήρωα. Η συνήθεια της Καρυστιάνη να μη χρησιμοποιεί τελείες είναι εμφανής και στο παρόν μυθιστόρημα κάνοντας τον αναγνώστη περισσότερο ενεργό. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει ο τρόπος με τον οποίο προβάλλεται η Κρήτη και συγκεκριμένα ο χώρος, οι άνθρωποι και οι συνήθειές τους.

Μέσα από την αφήγηση της ζωής της οικογένειας των Ρουσιάδων φαίνονται οι καταλυτικές αλλαγές στον τρόπο ζωής με την εισβολή της τεχνολογίας με τα ραδιόφωνα, τους υπολογιστές, τα κινητά, τους θερμοσίφωνες .Οι αρετές του βιβλίου είναι πολλές και κυρίως εντοπίζονται στο ενδιαφέρον θέμα, στη σφικτή πλοκή, στην καθαρή παρουσίαση του ήρωα με κινηματογραφικές λεπτομέρειες όπως το γεγονός ότι έχασε το βαφτιστικό σταυρό του, ο πρώτος του έρωτας και η τύχη του, η αντίστιξη ανάμεσα στους δυο αντίθετους  ξαδέρφους.

Βέρα Δακανάλη

“Μικρά Αγγλία” της Ιωάννας Καρυστιάνη

Η “Μικρά Αγγλία” της Ιωάννας Καρυστιάνη αποτελεί σίγουρα ένα ξεχωριστό βιβλίο και μια απολαυστική αναγνωστική  εμπειρία για το καλοκαίρι και όχι μόνο.  Με τον όρο “Μικρά Αγγλία” αποκαλούνταν συχνά τότε το νησί της ΄Ανδρου  από τα τέλη του 19ου αιώνα έως την εποχή του μεσοπολέμου λόγω των εφοπλιστικών συναλλαγών αλλά και της αντιπαλότητας με την πανίσχυρη Αγγλική ναυτιλία.  To μυθιστόρημα που έχει ηθογραφικές και δραματικές προεκτάσεις  κέρδισε την καρδιά του αναγνωστικού κοινού, απέσπασε το κρατικό βραβείο λογοτεχνίας (το 1998) και μεταφράστηκε σε 10 γλώσσες από το 1997 που εκδόθηκε.   
Εξάλλου με αγωνία περιμένουμε την Μικρά Αγγλία τον προσεχή χειμώνα στους κινηματογράφους. Η νέα ταινία του Παντελή Βούλγαρη, σε σενάριο της Ιωάννας Καρυστιάνη, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της αναμένεται στις 5 Δεκεμβρίου 2013 στους κινηματογράφους. Ο Παντελής Βούλγαρης μας μεταφέρει μέσα από τις προσωπικές ιστορίες την εικόνα μιας Ελλάδας που δεν υπάρχει πια. Τώρα, μας ταξιδεύει σε μία ακόμη τρικυμιώδη περίοδο της ελληνικής ιστορίας, την Ελλάδα του Μεσοπολέμου στο αρχοντικό νησί της Άνδρου.  
Η Ιωάννα Καρυστιάνη μας ταξιδεύει στη θάλασσα της ανθρώπινης καρδιάς με τη την εξαιρετική και συνάμα απαιτητική συγγραφική πένα της. 
Σχεδόν 80 χρόνια πριν λοιπόν, το νησί της ΄Ανδρου κατοικούνταν σχεδόν αποκλειστικά από γυναίκες, αφού  οι περισσότεροι  άντρες βρίσκονταν στις θάλασσες για να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα για την  οικογένεια τους. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο με φόντο τις δεκαετίες του 1930 και του 1940 γεννήθηκε ο μυστικός αλλά και παράφορος έρωτας της Όρσας και του Σπύρου, όπως τον αποτύπωσε  η  Ιωάννας Καρυστιάνη. Ο έρωτας αυτός μοιραία εντάσσεται στο γενέθλιο τόπο της ΄Ανδρου και έχει μια προδιαγεγραμμένη πορεία.
Ένα μοναδικό μυθιστόρημα που κινείται σε δυο επίπεδα. Αφενός στο νησί της ΄Ανδρου με το μικρόκοσμό του που έχει άμεση σχέση με τη θάλασσα και τη ναυτική ζωή και αφετέρου την ερωτική ιστορία ανάμεσα στην κεντρική ηρωίδα Όρσα και το Σπύρο, ένα φιλόδοξο και πανέμορφο ναυτικό. 
Το βιβλίο αφηγείται έντεχνα την ιστορία τεσσάρων ανθρώπων που παραπαίουν  ανάμεσα  στον έρωτα, στη μοίρα, στις ιστορικές και κοινωνικές συνθήκες.   
Ενδιαφέρον μεγάλο παρουσιάζει ο χαρακτήρας της μητέρας της  Μίνας Σαλταφέρου που με τον ηγετικό ρόλο της μέσα στην οικογένειά της απουσία συζύγου ναυτικού καταφέρνει να ριμάξει τις ζωές όλων με τις αυταρχικές αποφάσεις της. Δρα δυναστευτικά είναι υπολογίστρια και καιροσκόπος μοιράζει τους όρους του παιχνιδιού ερήμην των παιδιών της και των συναισθημάτων τους. Η μητέρα τους Μίνα, όμως, έχει διαφορετικά σχέδια για καθεμία από αυτές: η πρώτη θα παντρευτεί τον πλοιοκτήτη Νίκο Βατοκούζη που ουδέποτε θα αγαπήσει, ενώ η δεύτερη θα γίνει ζευγάρι με τον ανεκπλήρωτο έρωτα της αδελφής της, το καπετάνιο πλέον Σπύρο, ανήμπορη να αποδράσει από το νησί στο οποίο μεγάλωσε.
Η Καρυστιάνη φαίνεται ότι εντρύφησε με επιμέλεια στα ναυτικά ζητήματα, τα οποία παρουσιάζει με κάθε εξαντλητική λεπτομέρεια στο βιβλίο της. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι  η Κατερίνα Μπασαντή   αποστρεφόταν τη θάλασσα, δεν έτρωγε ψάρια μήπως είχαν γευτεί τη σάρκα του πνιγμένου άντρα της και κεντούσε τα ναυάγια του νησιού.  Η ίδια η συγγραφέας δήλωσε :http://www.efsyn.gr/?p=45347 «Ηθελα να ιχνηλατήσω τον εσωτερικό κόσμο εκείνων που βρισκόντουσαν στην αγκαλιά του ωκεανού και στη συνέχεια των γυναικών τους. ΄Ολα τα σπίτια στην Άνδρο είναι λαβωμένα από τα ναυάγια. Την πρώτη ημέρα που ήρθα, εξ αιτίας ενός φίλου μου απ” τη Νομική, δεν μου άρεσε τίποτα. Προερχόμουν κι από μια κατάθλιψη… Εμπαινα στο ένα σπίτι, φωτογραφία με τον πνιγμένο. ‘Εμπαινα στο άλλο, τα ίδια… Αισθάνθηκα ένα τεράστιο σοκ. Σε μια στιγμή άλλαξαν τα πάντα μέσα μου. Αγάπησα παράφορα το νησί εξ αιτίας του πένθους. Το 1989 αυτά, όταν δεν είχα γράψει ακόμα τίποτα. Εκεί αισθάνθηκα την ανάγκη να γράψω ένα βιβλίο για τον ναυτικό, που φεύγει από τη γενέθλια γη και δεν επιστρέφει ποτέ».
Η νέα ταινία του Παντελή Βούλγαρη, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της Ιωάννας Καρυστιάνη από τις Εκδόσεις Καστανιώτη. 


Trailer - "Μικρά Αγγλία"
http://www.youtube.com/watch?v=ofejpCEs7I4

Η διπλή ζωή του Σαλμάν Ρούσντι

Ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου, το 1989, ο υπέργηρος θρησκευτικός ηγέτης του Ιράν Αγιατολάχ Χομεϊνί, ανακοίνωσε ότι καταδικάζει σε θάνατο τον Ινδό συγγραφέα, κάτοικο της Μεγάλης Βρετανίας, Σαλμάν Ρούσντι, εξαιτίας «του βλάσφημου και αιρετικού του μυθιστορήματος “Σατανικοί στίχοι”, που στρέφεται ενάντια στο ισλάμ, στον Προφήτη και στο Κοράνι». Καλούσε δε τους απανταχού πιστούς μουσουλμάνους να τον σκοτώσουν όπου κι αν τον βρουν.

Ο Ρούσντι, συγγραφέας μεταξύ άλλων του πολυβραβευμένου βιβλίου «Τα παιδιά του μεσονυκτίου» δεν πήρε στα σοβαρά την κατηγορία-καταδίκη. Θεωρούσε ότι το μυθιστόρημά του δεν ήταν ιδιαίτερα επικριτικό απέναντι στο ισλάμ και η κυκλοφορία του δεν προσέβαλε τους θρησκευόμενους συνανθρώπους του. Είχε προφανώς λογαριάσει χωρίς τον ξενοδόχο. Την άλλη ημέρα το σπίτι του άρχισε να πολιορκείται από δημοσιογράφους και ξένα τηλεοπτικά δίκτυα, ενώ οι διαμαρτυρίες εναντίον του ίδιου, της οικογένειάς του και του εκδοτικού οίκου που κυκλοφορούσε το βιβλίο, έπαιρναν μορφή χιονοστιβάδας. Στο Πακιστάν, την Ινδία και στις αραβικές χώρες οργανώθηκαν συλλαλητήρια με τη συμμετοχή χιλιάδων εξοργισμένων μουσουλμάνων που ζητούσαν την παραδειγματική τιμωρία του συγγραφέα, την έκδοσή του στο Ιράν και την απαγόρευση της κυκλοφορίας όλων των έργων του. Τα συλλαλητήρια εξελίχθηκαν σε μίνι εξεγέρσεις με εκατοντάδες τραυματίες και δεκάδες νεκρούς. Και σα να μην έφτανε αυτό, ταραχές ξέσπασαν και στη Μεγάλη Βρετανία, όπου υπάρχει πάντα μια ανθηρή μουσουλμανική κοινότητα. Παράλληλα οι πρώτες βομβιστικές επιθέσεις σε βιβλιοπωλεία όπου φιλοξενούσαν στα ράφια τους τους «Σατανικούς στίχους», εδραίωσαν την εντύπωση στη βρετανική κυβέρνηση ότι βρισκόταν μπροστά σε μια κλιμακούμενη κρίση που δεν μπορούσε να αντιμετωπιστεί με τα συνήθη μέτρα ασφαλείας. Τον ίδιο τον συγγραφέα ανέλαβε μετά από δύο 24ωρα ο λεγόμενος «Ειδικός κλάδος» της Μητροπολιτικής Αστυνομίας. Αμέσως απομονώθηκε σε ένα κρησφύγετο, όπου δεν του επέτρεπαν να δεχθεί κανένα, υπό την προστασία μιας εξαμελούς φρουράς από τους καλύτερους πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών. Εγκλωβισμένος, ουσιαστικά μέσα σε μια αλεξίσφαιρη παγίδα ο Ρούσντι, είδε όλη τη ζωή του να ανατρέπεται μέσα σε λίγες ώρες. Η δεύτερη γυναίκα του γρήγορα τον εγκατέλειψε, η πρώτη απαξίωσε να τον φιλοξενήσει, ο μικρός του γιος δεν μπορούσε να τον συναντήσει, ο εκδοτικός του οίκος δήλωσε πως δεν θα ξανατύπωνε τα βιβλία του, μεγάλα βιβλιοπωλεία δίσταζαν να πουλήσουν τα έργα του, πανεπιστήμια και σχολές σταμάτησαν να τον καλούν για διαλέξεις, περιοδικά κι εφημερίδες φοβόντουσαν να τον φιλοξενήσουν στις σελίδες τους, αεροπορικές εταιρείες δεν δέχονταν να επιβιβαστεί στις πτήσεις του κ.ά. Ο κόσμος, κάτω από τη μουσουλμανική απειλή τον απέρριπτε, τον απομόνωνε, τον διέγραφε από τη μνήμη του. Μοναδικοί του σύμμαχοι δύο τρεις φωτισμένοι λογοτέχνες, ελάχιστοι πολιτικοί και φυσικά η δύναμη της γραφής. Οταν ο Σαλμάν Ρούσντι αναγκάστηκε να αλλάξει και το όνομά του, υιοθετώντας το ψευδώνυμο Τζόζεφ Αντον (από τα μικρά ονόματα του Κόνραντ και του Τσέχωφ) άρχισε να κρατά σημειώσεις για αυτή την παράλογη περιπέτεια που βίωνε, ως μια ελάχιστη πράξη αντίστασης στην ομαδική σχιζοφρένεια, μια πράξη ανάκτησης της χαμένης συγγραφικής του αξιοπρέπειας. Οταν όλα τελείωσαν μετά από μια δεκαετία, ολοκλήρωσε το αυτοβιογραφικό του βιβλίο και του έδωσε ως τίτλο το ψευδώνυμο της παρανομίας του: «Τζόζεφ Αντον».

Οσοι διαβάσουν και τις 560 σελίδες του βιβλίου δεν θα παρακολουθήσουν μόνο το χρονικό μιας άδικης καταδίκης, που απειλούσε την ελευθερία της έκφρασης και τα ανθρώπινα δικαιώματα, έτσι όπως τα ξέρουμε και τα αναγνωρίζουμε στη Δύση, μα και τη σισύφεια προσπάθεια του δημιουργού να σηκώσει το βαρύ φορτίο της μοίρας του και να αντιμετωπίσει τη μισαλλοδοξία, τον φανατισμό και το ψέμα. Σε δεύτερο πλάνο, ζωντανεύουν σκηνές απείρου κάλλους από την ιδιωτική ζωή του συγγραφέα που προσπαθεί να ζήσει σαν φυσιολογικός άνθρωπος, υπό την καθημερινή επιτήρηση μιας ομάδας οπλισμένων πρακτόρων. Απρόοπτα ευτράπελα ή παιγνιώδη, εναλλάσσονται με δραματικά, διαμορφώνοντας ένα απολαυστικό αποτέλεσμα που δικαιώνει την πρόθεση του Ρούσντι-Αντον: Να καταγράψει την καφκική ιστορία του αντιμετωπίζοντας τον εαυτό του ως έναν ακόμη λογοτεχνικό ήρωα, μακρινό συγγενή του πρίγκιπα Μίσκιν και του Ρασκόλνικοφ.

​​Σαλμάν Ρούσντι,«Τζόζεφ Αντον»

(Η βιογραφία ενός ψευδωνύμου)

μετάφραση Χ. Καψάλης, Ελ. Συλογίδου.

Εκδόσεις «Ψυχογιός», σελ. 560, ευρώ 18

πηγή: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_2_09/03/2013_513717

Από σήμερα οι αιτήσεις Ελλήνων για σπουδές στο Πανεπιστήμιο και Τεχνολογικό Κύπρου

Το Πανεπιστήμιο Κύπρου, με έδρα τη Λευκωσία, και τοΤεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου, με έδρα τη Λεμεσό, ενημερώνουν όλους τους ενδιαφερόμενους Ελλαδίτες φοιτητές και φοιτήτριες ότι θα πρέπει να συμπληρώσουν και να αποστείλουν την αίτηση εισδοχής μαζί με το βαθμό πρόσβασης τους με συστημένο ταχυδρομείο από την 1η Ιουλίου 2013 μέχρι τις 19 Ιουλίου 2013 (με σφραγίδα ταχυδρομείου μέχρι και 19 Ιουλίου 2013) στη διεύθυνση: Πανεπιστήμιο Κύπρου, Υπηρεσία Σπουδών και Φοιτητικής Μέριμνας, Λεωφόρος Πανεπιστημίου 1, Πανεπιστημιούπολη, 1678, Τ.Θ. 20537 Λευκωσία, Κύπρος, αναγράφοντας στο φάκελο την ένδειξη «Αίτηση Ελλαδιτών Υποψηφίων για εισδοχή 2013». 

 KANETE  ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ  ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να εξασφαλίσουν την αίτηση εισδοχής καθώς και πληροφορίες σχετικά με τη στέγαση, τη σίτιση και τις παρεχόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία υποτροφίες και επιδόματα, από την ιστοσελίδα της Υπηρεσίας Σπουδών και Φοιτητικής Μέριμνας του Πανεπιστημίου Κύπρου www.ucy.ac.cy/fmweb ή από την ιστοσελίδα της Υπηρεσίας Σπουδών και Φοιτητικής Μέριμνας του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου www.cut.ac.cy/studies. Μπορούν επίσης να τις εξασφαλίσουν από το Σπίτι της Κύπρου, της Πρεσβείας της Κύπρου στην Αθήνα (Ξενοφώντος 2Α, ΤΚ 105 57 Σύνταγμα, τηλ. 210 373 4934/914/913) και από το Γενικό Προξενείο Κύπρου στη Θεσσαλονίκη (Λεωφ. Νίκης 37, ΤΚ 54013, τηλ. 231 026 0611/0697). 

Τα αποτελέσματα αναμένεται να ανακοινωθούν στις ιστοσελίδες των δυο Πανεπιστημίων γύρω στις αρχές Αυγούστου 2013 και θα κοινοποιηθούν επίσης, τόσο στο Σπίτι της Κύπρου στην Αθήνα, όσο και στο Προξενείο της Κύπρου στη Θεσσαλονίκη.
Σημ.: Παρακαλώ σημειώστε ότι πέραν της αίτησης εισδοχής που είναι κοινή για τα δύο Πανεπιστήμια, θα πρέπει να υποβληθούν ξεχωριστές αιτήσεις για στέγαση στις φοιτητικές εστίες, σίτιση, υποτροφίες και άλλα επιδόματα. 

για να διαβάσετε το άρθρο δείτε εδώ