Les photos de Victor HUGO

Le 21/02/2007 à 02:39

Les photos CHRONOLOGIQUES de Victor HUGO

• Commentaires : Écrire - Lire (1)

Commentaires

• Le 29/05/2007 à 22:58 par Anonyme
  je t'ai dit pour adule dernier avertissement

BIOGRAPHIE DE VICTOR HUGO

Le 21/02/2007 à 02:41

Hugo Victor, écrivain français. (26 février 1802-17 février 1885)

Victor Hugo est né à Besançon le 26 février 1802. Fils d'un général de Napoléon, il suivit d'abord son père dans le hasard des expéditions et des campagnes, en Italie, en Espagne, où il fut page du roi Joseph et élève au séminaire des nobles de Madrid. Vers l'âge de onze ans, il vint s'établir avec sa mère, séparée à cette époque du général, à Paris, dans le quartier, presque désert alors, du Val-de-Grâce. C'est là qu'il grandit dans une liberté d'esprit et de lectures absolue, sous les yeux d'une mère extrêmement indulgente et assez insoucieuse à l'endroit de l'éducation. Il s'éleva tout seul, lut beaucoup, au hasard, s'éprit, dès quinze ans, à la fois de vers et de mathématiques, se préparant à l'École polytechnique et concourant aux Jeux floraux.
Couronné deux fois par cette société littéraire, nommé par elle maître ès jeux floraux en1820, distingué par l'Académie française en 1817, à l'âge de quinze ans, pour une pièce sur les Avantages de l'étude, s'essayant à une tragédie (Irtamène dont on trouve quelques fragments dans Littérature et Philosophie mêlées), il comprit que sa vocation était toute littéraire, abandonna les mathématiques, et lança en 1822 les Odes. Il obtint une pension de 2 000 francs de Louis XVIII, peut-être pour son livre, peut-être pour un trait de générosité dont le Roi fut touché ; il se maria (1822), et ne songea plus qu'à marcher sur les traces de Lamartine, qui était l'idole du jour.
Journaux (Le Conservateur littéraire), romans (Bug-Jargal, Han d'Islande), théâtre (Amy Robsart avec Ancelot, à l'Odéon, chute), vers (Ballades et nouveaux recueils d'Odes) l'occupent jusqu'en 1827. A cette date, il donne Cromwell, grand drame en vers (non joué), avec une préface qui est un manifeste. En 1828 il écrit Marion de Lorme, drame en vers, qui est interdit par la censure, en 1829 les Orientales, en 1830 Hernani, joué à la Comédie française, acclamé par la jeunesse littéraire du temps, peu goûté du public.
La Révolution de 1830 donne la liberté à Marion de Lorme, qui est jouée à la Porte Saint-Martin avec un assez grand succès.
Dès lors Victor Hugo se multiplie en créations. Les recueils de vers et les drames se succèdent rapidement. En librairie, c'est Notre-Dame de Paris, roman (1831), Littérature et philosophie mêlées (1834), Feuilles d'automne, poésies (1831), Chants du crépuscule, poésies (1835), Voix intérieures, poésies (1837), Rayons et Ombres, poésies (1840), Le Rhin, impressions de voyage (1842). – Au théâtre, c'est Le Roi s'amuse, en vers (1839), représenté une fois, puis interdit sous prétexte d'allusion politique, Lucrèce Borgia, en prose (1833), Marie Tudor, en prose (1833), Angelo, en prose (1835), Ruy Blas, en vers (1838), les Burgraves, en vers (1843).
En 1841 il avait été élu de l'Académie française, après un premier échec. En 1845 il fut nommé pair de France. En 1848 il fut élu député de Paris à l'Assemblée Constituante, fonda le journal l'Evénement pour préparer sa candidature à la Présidence de la République , et devint un personnage politique. A la Constituante , il siégea parmi la droite et vota ordinairement avec elle.
Peu soutenu dans sa candidature à la Présidence , mais réélu député de Paris, il siégea à gauche à l'Assemblée législative, se marqua énergiquement comme anti-clérical (Loi sur l'enseignement) et inclina peu à peu vers le groupe socialiste.
Au 2 décembre 1851 il se mêla au mouvement de résistance, et dut prendre la route de l'exil.
Il se retira en Belgique, puis à Jersey, puis à Guernesey, refusa de bénéficier des amnisties, et ne rentra en France qu'en 1870. Pendant son séjour à l'étranger, il publia Napoléon le Petit, et écrivit l'Histoire d'un crime, pamphlets politiques en prose, Les Châtiments (1853), satires en vers contre les hommes de l'Empire, Les Contemplations, poésies (1856), la première Légende des Siècles (1859), Les Misérables, roman (1862), William Shakespeare, étude critique (1864), Les Travailleurs de la mer, roman (1866), Les Chansons des rues et des bois, poésies (1865), etc.
Revenu à Paris sous la troisième république, il vit le siège de 1870 et la guerre civile de 1871, qui lui inspirèrent l'Année terrible, poésies (1872). il donna encore la deuxième Légendes des Siècles, poésies (1877), l'Art d'être Grand-Père, poésies (1877), la troisième Légende des Siècles, poésies (1881), les Quatre vents de l'esprit, poésies (1882).
Il avait été nommé sénateur par le collège électoral de Paris en 1876. Il parla peu. Il vota constamment avec la gauche. Ses opinions politiques d'alors étaient représentées par le journal Le Rappel, fondé vers la fin de l'Empire par ses parents et alliés.
Il mourut le 22 mai 1885, « dans la saison des roses », comme il l'avait prédit quinze années auparavant, à l'âge de 83 ans, comme Goethe. Son corps fut déposé au Panthéon, après les funérailles les plus magnifiques que la France ait vues depuis Mirabeau. Il a laissé une grande quantité d'œuvres inédites qui paraîtront successivement. En 1886 on en a donné deux, le Théâtre en Liberté, et la Fin de Satan, qui n'ont rien ôté à sa gloire.

http://peinedemort.blogs.fr/index.html

Paris-Sorbonne University

Paris-Sorbonne University

Paris-Sorbonne University

Posted by: admin in Uncategorized

The Paris-Sorbonne University is regarded as the biggest institution in France concentrating on the Humanities as well as Classical Studies.
Paris-Sorbonne greets roughly 23,000 students and it provides BAs, Mas, MBAs, doctorates, and teacher’s certification in various disciplines and subjects, under the supervision of about 1200 faculty members.
Its excellence is confirmed by the number and quality of doctoral dissertations defended annually and various top-level research centers arranged into seven major Graduate Schools.
Also, Paris-Sorbonne delights a world-wide fame and it promotes worldwide relations with numerous foreign institutions in eastern, central and western Europe, in the Far Eas and Middle, in South and North America. The university greets international scholars in a percentage exceeding 40%.
Each student must get a certificate or take a French language examination to confirm he has borne a French test.
Possessing a good knowledge in French is not a single requirement to apply to this university. Your application will be viewed by a Pedagogical Board. Each detail will be considered: the level of French, the universitary degrees, the motivation, other degrees and others.
You do not need to take a French language examination if
1) you come from a country with French as an official language,
2) you come from the French bilingual section recognized by the Department of Education & the Foreign Office,
3) you have the “DALF.”
In the Sorbonne, you can turn to two centres CCFS (le Centre de Civilisation Française)and SELFEE (le Service des Examens de Langue Française pour Etudiants Etrangers).
http://educationfrance.biz/

Η ελίτ του βιβλίου

Tης Ολγας Σελλα
Αποκαλύπτει πολλά, πάρα πολλά, μυστικά της καθημερινής μας συμπεριφοράς και πράξης η Γ΄ Πανελλήνια Ερευνα Αναγνωστικής Συμπεριφοράς που παρουσίασε χθες το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου.
Πρώτα πρώτα, ότι η οικονομική κρίση αρχίσει να διαφαίνεται και στις συμπεριφορές όσων διαβάζουν, πολλά ή μόνο ένα βιβλίο τον χρόνο. Ετσι, το ποσό που διατίθεται για αγορά βιβλίων μειώνεται, η τιμή του κάθε βιβλίου αρχίζει να γίνεται βασικό κριτήριο για την επιλογή του, ενώ όλο και περισσότεροι μοιραζόμαστε το ίδιο βιβλίο, αφού αυξάνεται ο ιδιωτικός δανεισμός από φίλους και συγγενείς, αλλά και από βιβλιοθήκες.
Δεύτερον, ότι η φυλή των αναγνωστών είναι και μεγάλη και ετερόκλητη. Ολοι μπορούν να διαβάζουν απ’ όλα, για διαφορετικούς λόγους. Ο Πάολο Κοέλιο, η Λένα Μαντά και η Βικτόρια Χίσλοπ είναι δίπλα στον Ντοστογιέφσκι, τον Καζαντζάκη, τον Παπαδιαμάντη ή τον Καβάφη. Την ίδια στιγμή, αυξάνεται η προτίμηση για τη λογοτεχνία -ιδιαίτερα για το ιστορικό μυθιστόρημα και το μυθιστόρημα εποχής- και μειώνεται κατακόρυφα η προτίμηση σε βιβλία ψυχολογίας, φιλοσοφίας, ιστορίας, κοινωνικών επιστημών, καλών τεχνών κ.λπ.
Αισθητική και μορφωτική εξομοίωση; ΄Η μήπως είναι άλλα τα στοιχεία που διαμορφώνουν πλέον τα πρότυπα και στα κριτήρια ανάγνωσης; Η τηλεόραση και η μεταφορά ενός λογοτεχνικού κειμένου στη μικρή οθόνη ευθύνεται και για την επιλογή του από μεγάλη μερίδα αναγνωστών, αλλά και για τον βαθμό επίδρασής του σ’ αυτούς. Η ιστορική περίοδος που θίγεται και επιλέγεται για φόντο της αφήγησης έχει εξασφαλισμένη «διείσδυση» σε μεγάλη μερίδα αναγνωστών, ανεξάρτητα από το πόσο «βαρύ» όνομα είναι ο συγγραφέας του βιβλίου. Αν μάλιστα το βιβλίο έχει ενσωματώσει και στοιχεία έρευνας ή βασικά τεκμήρια ιστορίας, τότε η επιτυχία είναι -σχεδόν αυτόματα- εξασφαλισμένη, όσο και των μυθιστορημάτων το περιεχόμενο των οποίων είναι κοινωνικό ή αφορά οικογενειακές ή συναισθηματικές σχέσεις. Ο εκδοτικός οίκος, η συμβουλή του βιβλιοπώλη, η βράβευση, το εξώφυλλο, η διαφήμιση που τυχόν έγινε, ελάχιστη σημασία έχουν.
Αν δίπλα σε όλα αυτά συμψηφίσει κανείς και ένα ακόμη στοιχείο της έρευνας, ότι δηλαδή υπάρχει πτωτική τάση σε όλες τις κατηγορίες non fiction βιβλίων, η λογοτεχνία φαίνεται να παίζει πολλούς ρόλους στις σύγχρονες κοινωνίες και να καλύπτει πολλά κενά. Ετσι κι αλλιώς, μεγάλο μέρος της θεματολογίας των επιστημών (μαθηματικά, ψυχανάλυση, ιστορία, τεχνολογία κ.λπ.) γίνεται πλέον μέρος της λογοτεχνίας. Γιατί, και σύμφωνα με τα συμπεράσματα της έρευνας, «το προφίλ του αναγνωστικού κοινού δεν καθορίζεται από τα δεδομένα μιας κοινωνικής και πολιτιστικής ελίτ που φαίνεται να αντιλαμβάνεται το βιβλίο ως προνόμιο και την ανάγνωση ως στοιχείο διάκρισης». Αντιθέτως, η αναγνωστική συμπεριφορά ίσως να αποτυπώνει και να αποδεικνύει την παντελή της απουσία.

http://www.ekathimerini.gr

Οι νέοι διαβάζουν βιβλία... χαλαρά

Οι νέοι διαβάζουν βιβλία... χαλαρά

Περισσότερες οι γυναίκες αναγνώστες, που προτιμούν λογοτεχνία και θρησκεία, λιγότεροι οι άνδρες, που προτιμούν ιστορία και φιλοσοφία. Ελαφρά μείωση του «σκληρού πυρήνα» των βιβλιοφάγων

«E» 5/4

Σε περιόδους κρίσης, η μέχρι τώρα εμπειρία λέει ότι στις χώρες όπου οι πολίτες διαβάζουν παρατηρείται αύξηση της αναγνωσιμότητας. Γιατί το βιβλίο λειτουργεί ως μια μορφή διασκέδασης, μια διέξοδος. Τι συμβαίνει όμως στη χώρα μας, που δεν ανήκει στις χώρες με υψηλό δείκτη αναγνωσιμότητας;
Ο σκληρός πυρήνας των αναγνωστών, αυτοί δηλαδή που διαβάζουν πάνω από δέκα βιβλία τον χρόνο, δείχνει μια ελαφρά μείωση. Αν και ο αντίστοιχος πυρήνας σε χώρες με παράδοση στο διάβασμα ανέρχεται σε πάνω από 25 βιβλία ετησίως.

Η πανελλαδική έρευνα αναγνωσιμότητας που έδωσε χθες στη δημοσιότητα το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, η τρίτη κατά σειρά, ύστερα από εκείνες του 1999 και του 2004, η οποία χρηματοδοτήθηκε από το ΥΠΠΟΤ με 30.000 ευρώ και διεξήχθη από την εταιρεία Metron Analysis, παρουσιάζει τεράστιο ενδιαφέρον και απαιτεί λεπτομερή ανάλυση, ώστε να είναι χρήσιμα τα αποτελέσματά της σε πολλούς τομείς.

«Περιμέναμε με ανυπομονησία και ανησυχία τα αποτελέσματα» είπαν τόσο η διευθύντρια του ΕΚΕΒΙ, Κατρίν Βελισσάρη, όσο και ο υπεύθυνος της έρευνας Σωκράτης Καμπουρόπουλος, δεδομένης και της σταδιακής μείωσης τόσο στους νέους τίτλους βιβλίων όσο και στις πωλήσεις.
Η ελαφρά μείωση, από 8,6% το 2004 και 8,5% το 1999 σε 8,1% το 2010 (η έρευνα διεξήχθη Νοέμβριο και Δεκέμβριο του 2010), εκτιμήθηκε από το ΕΚΕΒΙ ως «σταθερότητα» στον ισχυρό πυρήνα των αναγνωστών άνω των 15 ετών.
Το ποσοστό αυτό, που διαβάζει πάνω από 10 βιβλία ετησίως, αντιπροσωπεύει 780.000 αφοσιωμένους αναγνώστες. Σε 3.380.000 υπολογίζονται οι χαλαροί αναγνώστες, αυτοί που διαβάζουν από 1 έως 9 βιβλία ετησίως, οι οποίοι, σε σύγκριση με το 2004, σημείωσαν αύξηση στο 34,2% του πληθυσμού (25,4% το 2004, 29,3% το 1999). Οσο για εκείνους που δεν διαβάζουν καθόλου βιβλία, ίσως όμως κάτι για το επάγγελμά τους, έναν οδηγό ιατρικής ή μαγειρικής, ο αριθμός τους μειώθηκε στο 16,9% (22% το 2004).
«Το πιο κρίσιμο σημείο της έρευνας», κατά τον πρόεδρο του ΕΚΕΒΙ, Τάκη Θεοδωρόπουλο, «είναι ότι οι νεότερες ηλικίες δείχνουν να έχουν χαλαρότερη σχέση με το διάβασμα. Πρόκειται για πρόβλημα-δείκτη για το μέλλον».
Αξιοσημείωτα είναι εδώ μερικά στοιχεία: Στις ηλικίες 15-24 και 25-34 ετών, το ποσοστό των αφοσιωμένων αναγνωστών (πάνω από δέκα βιβλία τον χρόνο) περιορίζεται στο 7%, προς όφελος της «χαλαρότερης» ανάγνωσης 1-9 βιβλίων ετησίως. Οι «καλύτερες ηλικίες» για το βιβλίο για τους μέτριους και συστηματικούς αναγνώστες έχουν μετατοπιστεί στα 35-54 έτη, από 25-44 έτη που ήταν προ δεκαετίας.
Οσο αυξάνεται η ηλικία των ερωτωμένων, και μάλιστα μετά τα 55 έτη, περνούν όλο και περισσότεροι στην κατηγορία του «δεν διαβάζω βιβλία». Και στη νέα έρευνα επιβεβαιώνεται ότι οι γυναίκες διαβάζουν περισσότερο από τους άνδρες ? 9,4% των γυναικών διαβάζουν περισσότερα των δέκα βιβλίων τον χρόνο (έναντι 6,8% των ανδρών). Η υπεροχή τους (40,2%, έναντι 28%) αναδεικνύεται στο πεδίο των ασθενέστερων αναγνωστών (1-9 βιβλία). Τι διαβάζουν;
Η απάντηση στο ουσιώδες ερώτημα περιλαμβάνει πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία, καθώς αν διαβάζουν περισσότερο λογοτεχνία, ψυχολογία, θρησκεία κ.ά. έναντι των ανδρών (που προτιμούν ιστορία, φιλοσοφία, δοκίμια, βιογραφίες κ.ά.), έρχεται η ανάλυση των επιμέρους επιλογών.
Οι δικαιολογίες και ο μέσος όρος
Ο ελεύθερος χρόνος που διαρκώς μειώνεται, το εκπαιδευτικό επίπεδο, η αστικότητα, η γλωσσομάθεια, επηρεάζουν σημαντικά την αναγνωστική συμπεριφορά. Η κυριότερη δικαιολογία για όσους δεν διάβασαν καθόλου βιβλία ήταν η έλλειψη χρόνου (39%). Ο μέσος όρος εργασίας για όσους διαβάζουν πάνω από δέκα βιβλία ετησίως ήταν 41 ώρες την εβδομάδα, 43 ώρες για όσους διαβάζουν 1-9 βιβλία, και 48,4 ώρες γι' αυτούς που δεν διαβάζουν. Επίσης, η έρευνα κατέγραψε ότι οι αναγνώστες έχουν μεγαλύτερη πολιτιστική συμμετοχή από τον μέσο όρο (ανάγνωση εφημερίδων, παρακολούθηση σινεμά, θεάτρου, εκθέσεων κ.λπ.).
ΠΡΩΤΙΑ
Το βιβλίο διατηρεί την υψηλότερη προτίμηση σε σχέση με τις εφημερίδες και τα περιοδικά. Ισοβαθμεί σχεδόν με τις εφημερίδες στην πρώτη θέση των προτιμήσεων (28% και 27% αντίστοιχα), με τα περιοδικά στο 14%.
πηγη:http://www.ethnos.gr

Τι διαβάζουν οι Ελληνες

ΕΡΕΥΝΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΒΙΒΛΙΟΥ

Τι διαβάζουν οι Ελληνες

Του Μανώλη Πιµπλή

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τρίτη 5 Απριλίου 2011

Το κοινό των αναγνωστών είναι τελικά γένους θηλυκού, όπως συνηθίζουµε τα τελευταία χρόνια; Η 3η Πανελλήνια Ερευνα που διενήργησε η Metron Analysis για λογαριασµό του ΕθνικούΚέντρου Βιβλίου, τους µήνες Νοέµβριο και ∆εκέµβριο του 2010, δίνει την εξής απάντηση: είναι πολύ περισσότερες οι γυναίκες που διαβάζουν, αλλά διαβάζουν σχεδόν αποκλειστικά µυθιστορήµατα – όπως επίσης βιβλία ψυχολογίας και θρησκείας. Είναι επίσης πολύ περισσότερεςοι γυναίκεςπου ανήκουνστο τµήµα του πληθυσµού, το οποίο διαβάζει απόένα έως εννέα βιβλία τον χρόνο. Από κει και πέρα τα πράγµατα περιπλέκονται: ένα 9,4% τωνγυναικών δηλώνει ότι διαβάζει πάνω από 10 βιβλία τον χρόνο, αλλά το ίδιο δηλώνει και το 6,8% των ανδρών. Οι άνδρες, επίσης, διαβάζουν περισσότερο απότις γυναίκες ιστορία, φιλοσοφία, κοινωνικές επιστήµες, αρχαίους συγγραφείς, πολιτικά βιβλία,βιβλία ταξιδιών, αποκρυφισµού, θετικών επιστηµών.

Η έρευνα πραγµατοποιήθηκε σε σταθµισµένο δείγµα 1.500 ανθρώπων και έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον. ∆είχνει λ.χ., επιβεβαιώνοντας δύο παλιότερες έρευνες που έγιναν για λογαριασµό του ΕΚΕΒΙ (1999και 2004), ότι η ανάγνωση δεν είναι υπόθεση λίγων χιλιάδων ανθρώπων, όπως συνηθίζει ναλέει τµήµα των επαγγελµατιών του βιβλίου. Σχεδόν 800.000 άνθρωποι διαβάζουν πάνω από 10 βιβλία τον χρόνο (αυξήθηκαν κατά 80.000 σε µία δεκαετία), ενώ αυξήθηκε σηµαντικά το ποσοστό των ασθενέστερων αναγνωστών, όσων διαβάζουν έστω ένα βιβλίο τον χρόνο. Υπάρχει βέβαια πάντα ένα 40% του πληθυσµού που κυριολεκτικά δεν ανοίγει βιβλίο. Η έρευνα δείχνει ότι οι βιβλιόφιλοι δεν είναι άνθρωποι που µένουν κλεισµένοιστο σπίτι διαβάζοντας,όπως θέλει το γνωστό κλισέ. Αντίθετα συµµετέχουν περισσότερο από τον µέσοόρο στην πολιτιστική ζωή:διαβάζουν εφηµερίδες,ακούν ραδιόφωνο,πηγαίνουν σινεµά, θέατρο, επισκέπτονται εκθέσεις, αρχαιολογικούς χώρους περισσότερο από άλλους. Επίσης βγαίνουν έξω περισσότερο, σε εστιατόρια, καφέ, µπαρ, κέντρα µε ζωντανή µουσική, ενώ πηγαίνουν περισσότερο και σε γυµναστήρια.Το µόνο που κάνουν λιγότερο είναι να βλέπουντηλεόραση. Ο γενικός πληθυσµός παρακολουθείκατά µέσον όρο3 ώρες και 18 λεπτά τηλεόραση, οι ασθενέστεροι αναγνώστες 2 ώρες και 45 λεπτά και οι συστηµατικότεροι αναγνώστες 2 ώρες και 11 λεπτά.

Κατά τα άλλα, η στάση του κοινού απέναντι στο βιβλίο έχει να κάνει πολύ µε το επίπεδο εκπαίδευσης, το αν µένει κανείς σε πόλη ή χωριό. Σχετίζεται επίσης µε το φύλο αλλά και τη γλωσσοµάθεια ή και την προηγούµενη διαµονή σεχώρες του εξωτερικού. Τελευταία παίζει (αρνητικό) ρόλο καιη επιµήκυνση του χρόνου εργασίας αφού σε αυτούς που δηλώνουν ότι δεν διαβάζουν καθόλου βιβλία ο µέσοςόρος χρόνου εργασίας είναι 48,4 ώρες την εβδοµάδα.

«Η έρευνα δείχνει ότι οι συστηµατικοί αναγνώστες µπορεί να µην αυξήθηκαν, αποκτούν όµως καλύτερα ποιοτικά χαρακτηριστικά και γίνονται πιο συνειδητοί», καταλήγει ο υπεύθυνος γιατις στατιστικές έρευνες του ΕΚΕΒΙ Σωκράτης Καµπουρόπουλος.

Τελευταία αυξήθηκε ο ιδιωτικός δανεισµός βιβλίων αλλά και η επισκεψιµότητα των βιβλιοθηκών (τις επισκέπτονται 19% των αναγνωστών έναντι 13% το 1999) http://www.tanea.gr/http://www.tanea.gr/

αναγνωστών έναντι 13% το 1999)

Πανελλήνια έρευνα Αναγνωστικής Συμπεριφοράς του ΕΚΕΒΙ

Πανελλήνια έρευνα Αναγνωστικής Συμπεριφοράς του ΕΚΕΒΙ

Το «Βήμα της Κυριακής», πρώτη προτίμηση των αναγνωστών από τις κυριακάτικες εφημερίδες

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  07:57

Από αριστερά: Κατρίν Βελισσάρη, Τάκης Θεοδωρόπουλος

Δουλεύουμε περισσότερο και διαβάζουμε λιγότερο, όμως ευτυχώς ο σκληρός πυρήνας των συστηματικών αναγνωστών που διαβάζουν περισσότερα από 10 βιβλία τον χρόνο παραμένει σταθερός. Η ελληνική και η ξένη λογοτεχνία πρωταγωνιστούν στις αναγνωστικές επιλογές, με τις γυναίκες να είναι οι πιο συστηματικές αναγνώστριες. Ορατά τα πρώτα αποτελέσματα της οικονομικής κρίσης: αν και το βιβλίο αντιστέκεται, αυξάνονται οι αναγνώστες που δανείζονται βιβλία από φίλους ή από βιβλιοθήκες. Η Λένα Μαντά και η Βικτόρια Χίσλοπ εισβάλλουν στην πρώτη εξάδα των πιο επιδραστικών συγγραφέων μαζί με τον Καζαντζάκη και τον Ντοστογέφσκι.

Αυτά είναι μερικά από τα αποτελέσματα της Γ΄ Πανελλήνιας Έρευνας Αναγνωστικής Συμπεριφοράς και Πολιτιστικών Πρακτικών που διενήργησε η Metron Analysis για λογαριασμό του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου, την οποία παρουσίασαν τη Δευτέρα ο πρόεδρος του ΕΚΕΒΙ Τάκης Θεοδωρόπουλος, η διευθύντρια του ΕΚΕΒΙ Κατρίν Βελισσάρη, ο διευθύνων σύμβουλος της Metron Analysis Στράτος Φαναράς και ο Σωκράτης Καμπουρόπουλος, ειδικός σύμβουλος του ΕΚΕΒΙ, υπεύθυνος για την παρακολούθηση της έρευνας.

Η έρευνα πραγματοποιήθηκε σε δείγμα 1.502 ατόμων άνω των 15 ετών σε όλη τη χώρα, από τα μέσα Νοεμβρίου ως τα μέσα Δεκεμβρίου του 2010. Δίνει αποτελέσματα σε γενικές γραμμές θετικά για την άνοδο της αναγνωσιμότητας, ενώ αποτυπώνει και τους πρώτους τριγμούς στην οικονομία του βιβλίου λόγω της κρίσης.

Αισιόδοξα νέα τα καλά ποσοστά των αναγνωστών
Σε ό,τι αφορά τα ποσοστά αναγνωσιμότητας, σταθερό παραμένει και στις τρεις έρευνες αναγνωσιμότητας του ΕΚΕΒΙ (οι προηγούμενες έγιναν το 1999 και το 2004) το ποσοστό των αναγνωστών που διαβάζουν περισσότερα από δέκα βιβλία τον χρόνο. Σε 780.000 αναγνώστες (έναντι 700.000 το 1999), μεταφράζεται το ποσοστό 8,1% . Επόμενη καλή είδηση η αύξηση του ποσοστού των «ασθενέστερων» αναγνωστών, εκείνων δηλαδή που διαβάζουν από 1-9 βιβλία τον χρόνο, που φτάνει στην παρούσα έρευνα το 34,2% του πληθυσμού (έναντι 25,4% το 2004 και 29,3% το 1999).

Τι είναι εκείνο που αποτρέπει από την ανάγνωση βιβλίων; Η αύξηση του χρόνου εργασίας, που έφτασε το 2010 τις 45,4 ώρες την εβδομάδα.

Ποιοι και τι διαβάζουν
Όπως και στις προηγούμενες έρευνες, προκύπτει ότι οι γυναίκες είναι εκείνες που διαβάζουν περισσότερο με ποσοστά που αυξάνονται καθώς προχωρούμε από τους συστηματικούς στους ολοένα και ασθενέστερους αναγνώστες.
Στο σύνολό τους οι αναγνώστες διαβάζουν περισσότερο ελληνική και ξένη λογοτεχνία, και ακολουθούν η ιστορία, η ψυχολογία και η θρησκεία. Ιστορία, φιλοσοφία, πολιτικό βιβλίο και κοινωνικές επιστήμες ελκύουν περισσότερους άνδρες από γυναίκες αναγνώστες.

Οσο για τους συγγραφείς που τους επηρεάζουν περισσότερο, τον Νίκο Καζαντζάκη δηλώνουν στο σύνολό τους ως πιο επιδραστικό συγγραφέα οι αναγνώστες. Ο Ντοστογέφκσι, ο Καβάφης, ο Λουντέμης, κλασικοί συγγραφείς και νεανικά αναγνώσματα, στις πρώτες προτιμήσεις ανενεώνονται με την παρουσία της Λένας Μαντά και της Βικτόριας Χίσλοπ.
Οι εφημερίδες είναι και σε αυτήν την έρευνα τα αναγνώσματα που συγκεντρώνουν τις περισσότερες προτιμήσεις (28%), με πρώτο στις προτιμήσεις τους από τα κυριακάτικα φύλλα το «Βήμα της Κυριακής». Το βιβλίο ακολουθεί σε απόσταση αναπνοής έχοντας κερδίσει έδαφος (27%). Στην τρίτη θέση βρίσκονται τα περιοδικά, με τα γυναικεία να έρχονται πρώτα στις προτιμήσεις.

Βιβλίο και τηλεόραση έχουν αντίστροφη σχέση, σε ευθεία σχέση βρίσκεται όμως το βιβλίο με άλλες πολιτιστικές δραστηριότητες, όπως ο κινηματογράφος, το θέατρο, οι συναυλίες, τα ταξίδια.

Πόσα πληρώνουν, από πού τα προμηθεύονται, πώς πληροφορούνται
Οι συστάσεις από στόμα σε στόμα παραμένουν ο βασικότερος τρόπος ενημέρωσης. Εχει αυξηθεί όμως η απήχηση του διαδικτύου σε σχέση με το 2004 ενώ έχει μειωθεί ο ρόλος των κριτικών και των διαφημίσεων στον Τύπο.
Σε ανεξάρτητα βιβλιοπωλεία αλλά και σε αλυσίδες βιβλιοπωλείων ξοδεύουν 11,6 ευρώ τον μήνα κατά άτομο οι αναγνώστες (19,9 ευρώ οι συστηματικοί).

Πολιτισμός, βιβλίο και κρίση
Η οικονομική κρίση αντανακλάται σε αρκετά από τα ευρήματα της έρευνας: αυξάνεται ο δανεισμός βιβλίων από φίλους και συγγενείς και από τις βιβλιοθήκες, καθώς τα αντίστοιχα ποσοστά έχουν αυξηθεί την τελευταία δεκαετία, μειώνεται ο μέσος όρος των αναγνωσμένων βιβλίων (5,6 βιβλία το 2010, έναντι 7 βιβλίων το 1999), ενώ, σε ό,τι αφορά τις πολιτιστικές δραστηριότητες στις οποίες συμμετέχουν οι αναγνώστες, παρατηρείται μείωση της συμμετοχής σε δραστηριότητες του λεγόμενου «υψηλού» πολιτιστικού προφίλ (όπερα και συναυλίες κλασικής μουσικής, παρουσιάσεις βιβλίων, επισκέψεις σε αρχαιολογικούς χώρους).
πηγή:http://www.tovima.gr

Savoir parler, lire, écrire

Savoir parler, lire, écrire le français conditionne l'accès à tous les domaines du savoir et l'acquisition de toutes les compétences.

La maîtrise de la langue française est le premier des sept grands domaines de compétences du socle commun. C'est l'objectif majeur des programmes de l'école.
Les connaissances en vocabulaire, en grammaire et en orthographe contribuent à une lecture plus sûre, à une écriture plus juste. Ces connaissances s'acquièrent par des activités spécifiques et dans l'ensemble des domaines disciplinaires.
Depuis les premiers apprentissages de la langue orale en petite section d'école maternelle à la capacité de lire et produire des textes de façon autonome en fin de CM2, l'école primaire offre à tous les élèves un parcours de formation progressif et personnalisé.
Chacune de ces compétences s'acquiert progressivement, en prenant appui sur celles qui sont déjà construites.
C'est pourquoi des progressions figurent dans les programmes. Elles décrivent cette progressivité classe après classe. Elles sont la référence commune des parents et des enseignants.

Les relations école-famille

Les parents sont les premiers partenaires de l'école. Aussi une relation doit s'établir avec eux dès la première inscription de l'enfant à l'école.
La régularité et la qualité des relations construites avec les parents constituent un élément important dans l'accomplissement de la mission confiée au service public de l'éducation. La relation qui est établie entre les enseignants et les parents d'un enfant qui entre à l'école maternelle est souvent la première relation que ces parents ont avec l'école. Cette première relation engage donc les relations à venir bien au-delà de l'école maternelle, c'est dire son importance.
Le premier accueil doit permettre d'intégrer activement les parents dans la scolarité de leur enfant. Il appartient donc aux équipes d'école de réfléchir aux modalités les plus efficaces de relation école famille. Elles peuvent être classées en 4 catégories fortement corrélées entre elles :

• l'instauration d'un climat de confiance
• l'information, la lisibilité et la transparence
• les échanges spécifiques autour des apprentissages
• la gestion des ruptures.

Le nouveau lycée Réforme du lycée : ce qui change

Mieux orienter chaque lycéen, mieux l'accompagner dans son parcours scolaire, adapter le lycée à son époque : la réforme du lycée, qui s'applique à partir de la rentrée 2010, propose un parcours plus progressif et individualisé.

Accompagnement personnalisé
Les équipes pédagogiques et éducatives mettent progressivement en œuvre l'accompagnement personnalisé au lycée depuis la rentrée 2010. Ce dispositif concerne tous les lycéens des voies générale et technologique. Il les aide à s'adapter au lycée et à se préparer à l'enseignement supérieur.
Stages et tutorat
Pour aider les élèves à construire leur projet d'orientation et, au besoin, à la modifier en cours de route, le lycée met en place pour les élèves qui le souhaitent un suivi personnalisé, sous forme d'un tutorat, et des stages de remise à niveau ou passerelles.
Organisation des enseignements
La réforme du lycée rééquilibre les voies générale et technologique et les séries à l'intérieur de chaque voie. Elle permet aux élèves de se spécialiser plus progressivement, pour préparer leur projet d'orientation de manière réfléchie.
Organisation horaire et autonomie des établissements
Les établissements bénéficient d'une souplesse d'organisation accrue, pour leur permettre de répondre plus étroitement aux spécificités de leur public scolaire.
Un lycée mieux adapté à son époque
Le lycée s'adapte à son époque : il favorise l'apprentissage des langues vivantes, l'accès à la culture et la responsabilisation des lycéens.
Ce qui change au baccalauréat général et technologique : l'ensemble des textes réglementaires relatifs au baccalauréat de la session 2013 sera publié d'ici septembre 2011.
http://www.eduscol.education.fr/cid49773/reforme-du-lycee.html

Googlisez-vous?

I hadn't ever really thought about it until I heard a young French woman the other day say "j'ai googlisé" (I googled), but it makes perfect sense that the "google" neologism would wind up being conjugated like any other French verb.

The French have as much fun saying the word as we do. Here it is in the present tense:

googliser: to google             present participle: googlisant

je googlise: I google
tu googlises:  you google
il, elle, on googlise: he, she, one googles

nous googlisons: we google
vous googlisez: you google
ils, elles goolisent: they googl
πηγή: http://a-french-education.blogspot.com/2010/12/googled-in-french-by-pblecron.html

Η ΘΑΛΑΣΣΑ

Ἡ θάλασσα εἶναι σὰν τὸν ἔρωτα:
μπαίνεις καὶ δὲν ξέρεις ἂν θὰ βγεῖς.
Πόσοι δὲν ἔφαγαν τὰ νιάτα τους –
μοιραῖες βουτιές, θανατερὲς καταδύσεις,
γράμπες, πηγάδια, βράχια ἀθέατα,
ρουφῆχτρες, καρχαρίες, μέδουσες.
Ἀλίμονο ἂν κόψουμε τὰ μπάνια
Μόνο καὶ μόνο γιατί πνίγηκαν πεντέξι.
Ἀλίμονο ἂν προδώσουμε τὴ θάλασσα
Γιατὶ ἔχει τρόπους νὰ μᾶς καταπίνει.
Ἡ θάλασσα εἶναι σὰν τὸν ἔρωτα:
χίλιοι τὴ χαίρονται – ἕνας τὴν πληρώνει.

 
Ντίνος Χριστιανόπουλος

«Ἡροδότου Ἁλικαρνησσέος ἱστορίης ἀπόλαυσις»

 

Αγιάτη Μπενάρδου

ΚΛΕΙΣΙΜΟ

«Ἡροδότου Ἁλικαρνησσέος ἱστορίης ἀπόλαυσις»

Είναι μια συχνή ερώτηση: Θέλω να διαβάσω κάτι για την αρχαία Ελλάδα, από πού να αρχίσω; Η απάντησή μου είναι πάντα η ίδια, και πάντα αντιμετωπίζεται με την ίδια επιφύλαξη: Τον Ηρόδοτο φυσικά!

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  03/03/2011, 15:12

Ηρόδοτος, ο πατέρας της gonzo γραφής

 Είναι αλήθεια πως υπάρχουν πάρα πολλά – και αξιόλογα – βιβλία εάν κανείς θέλει να μάθει περισσότερα για την ελληνική αρχαιότητα. Κανένα, βέβαια, δεν είναι τόσο διασκεδαστικό όσο οι ιστορίες του Ηροδότου. Και, άλλωστε, όπως πάντα στην ιστορία, πρέπει κανείς να ξεκινάει από τις πηγές.


Ο Ηρόδοτος ήταν η μοναδική αρχαία ελληνική πηγή την οποία διάβασα και ξαναδιάβασα με σχεδόν λογοτεχνικό ενδιαφέρον. Με συνάρπαζε πάντα περισσότερο από τους τραγικούς, και έβρισκα καταπληκτικό ότι μπορούσα να τον ανοίξω σε μια τυχαία σελίδα και να διαβάσω για τα πολεμικά τατουάζ που έκαναν οι Αμαζόνες κάθε φορά που σκότωναν έναν εχθρό και για τα γιγάντια γούνινα μυρμήγκια που είχαν σχεδόν το μέγεθος σκύλου.
Ο Ηρόδοτος είναι ο μοναδικός αρχαίος ιστορικός που μπορούσε, σε λίγες μόνο παραγράφους, να με ταξιδέψει από την Θράκη και την Κυρήνη μέχρι την Αίγυπτο, να ζωντανέψει στο μυαλό μου τις τρεις μεθόδους μουμιοποίησης, αλλά και την τρέλα του βασιλιά Καμβύση. Διάβασα και ξαναδιάβασα τους Περσικούς πολέμους (κανένας άλλος δεν περιέγραψε τον πόλεμο τόσο γλαφυρά όσο εκείνος), τις μεταρρυθμίσεις του Κλεισθένη, σκέφτηκα και ξανασκέφτηκα το δίδαγμα πίσω από την ιστορία του Πολυκράτη, τυράννου της Σάμου, που πέταξε το δαχτυλίδι στη θάλασσα και ένας ψαράς του το έφερε πίσω.
Εντάξει, εντάξει, το ξέρω. Το μάθημα για τον Ηρόδοτο στην Α’ γυμνασίου ήταν βαρετό, κανείς δεν καταλάβαινε τις σχηματικές αποδόσεις των μαχών των Περσικών πολέμων, η ιστορία δεν διδάχθηκε σωστά, τα ξέρω όλα αυτά.
Όμως ας το παραδεχτούμε. Κατά καιρούς έχουμε δώσει την ευκαιρία σε πλήθος μέτριων βιβλίων. Πόσοι από εμάς έδωσαν στον Ηρόδοτο μια πραγματική δεύτερη ευκαιρία;
Ειδικά τελευταία, που πολύς λόγος γίνεται στο εξωτερικό για αυτό το είδος λογοτεχνίας, το λεγόμενο faction (υβρίδιο μεταξύ fiction και fact), ο Ηρόδοτος είναι ο,τι πρέπει. Αν υπάρχει ένας συγγραφέας που ξεκίνησε το είδος, λυπάμαι, αλλά αυτός δεν είναι ο Truman Capote.
Οι ιστορίες του Ηροδότου δεν είναι βαριές. Δεν είναι δύσκολες. Δεν είναι για τους ειδικούς. Είναι ένα βιβλίο, το οποίο αργότερα διαιρέθηκε από τους Αλεξανδρινούς σε 9 ξεχωριστά βιβλία, το κάθε ένα από τα οποία έχει το όνομα μίας από τις 9 μούσες (η αγαπημένη μου είναι η Θάλεια, όχι μόνο γιατί το όνομα είναι πολύ ωραίο, αλλά και γιατί είχα πάντα μια αδυναμία στην ιστορία της Βαβυλώνας). Είναι ένα βιβλίο που μπορεί κανείς να διαβάσει στην παραλία (ναι), πριν κοιμηθεί (ναι, κι όμως), ακόμα και στο λεωφορείο για τη δουλειά (δεν αστειεύομαι). Είναι ένα βιβλίο συναρπαστικό.
Η ιστορία της πανέμορφης γυναίκας του Κανδαύλη, βασιλιά της Λυδίας, ο οποίος υποχρέωσε τον Γύγη, στενό του συνεργάτη, να τη δει κρυφά γυμνή ώστε να πεισθεί για την ομορφιά της, είναι μία από τις πιο ατμοσφαιρικές της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Η εκπλήρωση ενός Δελφικού χρησμού μέσω μιας γυμνής γυναίκας. Τι άλλο θέλει κανείς.
Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι η αφήγηση αυτής της ιστορίας γέννησε έναν από τους μεγαλύτερους έρωτες στην ιστορία του κινηματογράφου.
http://www.tovima.gr

Οι Παρθενώνες που χάθηκαν

 

της MΑΡΙΑΣ ΘΕΡΜΟΥ 

RSS

 

Όλα τα άρθρα του συντάκτη σε RSS

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Οι Παρθενώνες που χάθηκαν

Οι αρχαίοι ναοί της Αθηνάς στον Ιερό Βράχο ήταν τρεις, ωστόσο μόνο μικρά κομμάτια τους διασώζονται ως σήμερα

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  13/03/2011, 05:45

20Share

emailεκτύπωσημικρό μέγεθος  μεγάλο μέγεθος

Υπήρξε ο αρχαιότερος σημαντικός ναός στην Ακρόπολη. Ηταν δωρικός, περίπτερος και αν οι μεγάλοι καλλιτέχνες της εποχής δεν είχαν αρχίσει ακόμη να χρησιμοποιούν για τα έργα τους καθολικά το μάρμαρο, τα γλυπτά τους από πωρόλιθο που κοσμούσαν τα αετώματά του- ένα μέρος τους έχει διασωθεί ως σήμερα- έχουν κρατήσει ανέπαφα τα αρχαία χρώματα μεταφέροντάς μας έτσι στον βαθύ κόσμο των μύθων και των τεράτων που γεννούσε η πλούσια φαντασία των ανθρώπων. Είναι ένας «άγνωστος» Παρθενώνας αυτός, χαμένος εδώ και δυόμισι χιλιετίες από προσώπου Γης, ο Εκατόμπεδος νεώς όπως λεγόταν- επειδή είχε μήκος 100 ποδών-, ονομασία γνωστή από επιγραφή που αναφέρεται στη διαρρύθμιση του ιερού. Αλλά δεν είναι ο μόνος.

Ο επισκέπτης που ανεβαίνει σήμερα στην Ακρόπολη για να θαυμάσει το αριστούργημα του Ικτίνου, του Καλλικράτη και του Φειδία, ακροθιγώς μόνον, ή συνηθέστερα καθόλου, γνωρίζει ότι πριν από αυτόν υπήρχαν και ένας και δύο και τρεις άλλοι Παρθενώνες! Μικρό μέρος του γλυπτού διάκοσμου από τους δύο, κυρίως, πρόδρομους του Παρθενώνα, τον Εκατόμπεδο και τον αρχαίο ναό, εκτίθεται στο Μουσείο Ακρόπολης. Ολος ο βράχος όμως είναι διάσπαρτος από θραύσματά τους, αρχιτεκτονικά μέλη που έμειναν επί αιώνες στον αρχαιολογικό χώρο και άλλα που ενσωματώθηκαν στα τείχη, εμφανή τα περισσότερα για τους ειδήμονες. «Θα μπορούσαμε να αναστηλώσουμε ένα μεγάλο μέρος του αρχαίου ναού της Αθηνάς με αυτά τα κομμάτια» λέει η κυρία Μαίρη Ιωαννίδου διευθύντρια της Υπηρεσίας Συντήρησης Μνημείων Ακροπόλεως. Είναι δυνατόν όμως να ανασυντεθεί η μορφή ενός οικοδομήματος που έχει εξαφανιστεί;

Η μελέτη των μνημείων της Ακρόπολης βασισμένη σε υπάρχοντα στοιχεία οδήγησε τον καθηγητή κ. Μανόλη Κορρέ στη σχεδιαστική αναπαράσταση του Εκατόμπεδου (περί το 570 π.Χ.), τον οποίο παρουσιάζει με λεπτομέρεια. Βασικό «υλικό» του τα θραύσματα αρχιτεκτονικών μελών και γλυπτών από πωρόλιθο, που αποκαλύφθηκαν στα νότια και ανατολικά του Παρθενώνα από τα οποία προκύπτει ο ρυθμός του ναού και άλλα χαρακτηριστικά του. «Το κτίριο αυτό πρέπει να το φανταστούμε ως έναν δωρικό ναό με έξι κίονες στις προσόψεις, με αέτωμα και με δώδεκα κίονες στις μακριές πλευρές, ενώ έστεκε μεταξύ Ερεχθείου και Παρθενώνα, προτού υπάρξει το Ερέχθειο» λέει ο κ. Κορρές.

Πού βρίσκονταν όμως αυτά τα πώρινα αρχιτεκτονικά μέλη; Διάσπαρτα- όπως είναι και ο όρος που χρησιμοποιείται γι΄ αυτά- σε όλη την Ακρόπολη: Στα δυτικά του Παρθενώνα και ως τον ναό της Αθηνάς Νίκης βρέθηκαν τα μεγάλα κιονόκρανα και οι σπόνδυλοι του αρχαίου ναού, κοντά στο Ερέχθειο τα κιονόκρανα και τα γείσα του ενώ στην περιοχή του Αρρηφορίου υπάρχουν λίθοι από τα θεμέλιά του. Νοτιοανατολικά του Παρθενώνα εξάλλου εντοπίστηκαν τα θραύσματα από τα κιονόκρανα του Εκατόμπεδου.

Οπως λέει η αρχαιολόγος κυρία Ελίζα Σιουμπάρα, υπεύθυνη καταγραφής διάσπαρτων μελών της Ακρόπολης, «περισσότεροι από 20.000 διάσπαρτοι λίθοι με αρχαία επεξεργασία έχουν εντοπισθεί στην Ακρόπολη, ενώ υπάρχουν άλλα 10.000 άμορφα κομμάτια που δεν διασώζουν κάποια χαρακτηριστικά ώστε να αποσαφηνισθεί από πού προέρχονται».

Από αυτά, σύμφωνα με την ίδια, 91 λίθοι έχουν αποδοθεί στον Προπαρθενώνα (τον πρώτο ναό), 30 στον Εκατόμπεδο της Αρχαϊκής εποχής και 500 στον Αρχαίο Νεώ, ενώ πολλά ακόμη έχουν αποδοθεί στα άλλα γνωστά μνημεία της Ακρόπολης. «Η παραμονή τους στο ύπαιθρο όμως ήταν καταστροφική καθώς ήταν εκτεθειμένα στις καιρικές συνθήκες» λέει η κυρία Μαίρη Ιωαννίδου, συμπληρώνοντας ότι «χρώματα δεν διασώζονται, ει μη μόνον ελάχιστα, καθώς έχει προκληθεί μεγάλη φθορά στις επιφάνειές τους». (Σήμερα πάντως έχουν μεταφερθεί στην αποθήκη Βelvedere όπου κατασκευάστηκαν ειδικά ράφια.) Ωστόσο, καταπληκτικά κομμάτια, που διατηρούν χρώματα και φέρουν διακοσμητικό μοτίβο πλοχμού έχουν ταυτισθεί ήδη από το συνεργείο διασπάρτων- περί τις 35 ταυτίσεις, συγκεκριμένα- και φυλάσσονται στην υπόγεια αποθήκη του παλαιού Μουσείου. «Είναι φανερό ότι θα ήταν δυνατόν η έκθεση του αετώματος Αρχαϊκού Ναού στο Μουσείο Ακρόπολης να συμπληρωθεί με τμήμα του θριγκού» καταλήγει η κυρία Ιωαννίδου.

Ηρωες και μυθολογικά τέρατα

Αφιερωμένος στην πολεμική υπόσταση της θεάς,στην πρόμαχο της πόλης Αθηνά Παρθένο,ήταν ο πρώτος αρχαϊκός ναός στην Ακρόπολη,ο Εκατόμπεδος,με έξι κίονες στις στενές πλευρές του και δώδεκα στις μακριές,στέγη που είχε μήκος 18 μ.,τριγωνικά αετώματα και μαρμάρινες μετόπες.Σε αυτόν αποδίδεται το μεγάλο τριγωνικό αέτωμα από πωρόλιθο με τα λιοντάρια που κατασπαράζουν έναν ταύρο,ενώ εκατέρωθεν της παράστασης ο Ηρακλής παλεύει με τον θαλάσσιο δαίμονα Τρίτωνα στη μία πλευρά και στην άλλη με τον λεγόμενο Τρισώματο δαίμονα,που κρατά στα χέρια του τα σύμβολα των τριών στοιχείων της φύσης: νερό,φωτιά, αέρας.

Στην κορυφή της σκάλας για την είσοδο στην Αίθουσα Αρχαϊκών του Μουσείου Ακρόπολης αυτός ο γλυπτός διάκοσμος με τον ήρωα και μυθολογικά τέρατα αποτελεί μια εντυπωσιακή εισαγωγή στον κόσμο της Αρχαϊκής εποχής.Θαμμένα επιμελώς μέσα στο χώμα από τους Αθηναίους, όταν θέλησαν να κατασκευάσουν νέο μεγαλύτερο ναό,βρέθηκαν αυτά τα γλυπτά το 1888.Αλλά οι λίθοι από τους τοίχους,τους κίονες και τα επιστήλια χρησιμοποιήθηκαν για την ανοικοδόμηση του νότιου τείχους της Ακρόπολης.

Κατ΄ αντιστοιχία το ίδιο έπραξαν και όταν οι Πέρσες κατέστρεψαν τον επόμενο Αρχαίο Ναό της Αθηνάς Πολιάδος (525-500 π.Χ.),που κτίστηκε από μάρμαρο και με διακόσμηση,από την οποία διασώθηκαν τα επιβλητικά γλυπτά της Γιγαντομαχίας σε υπερφυσικό μέγεθος λαξευμένα σε παριανό μάρμαρο (Αίθουσα Αρχαϊκών του Μουσείου Ακρόπολης).Πολλά αρχιτεκτονικά μέλη του εντοιχίστηκαν στο βόρειο τμήμα του τείχους και καθώς είναι ορατά από την Αρχαία Αγορά θεωρείται ότι οι Αθηναίοι τα τοποθέτησαν επίτηδες εκεί ως υπόμνηση του χρέους απέναντι στην πατρίδα.
http://www.tovima.gr

Σαν σήμερα (01-04-1902) γεννήθηκε η Μαρία Πολυδούρη

Σαν σήμερα (01-04-1902) γεννήθηκε η Μαρία Πολυδούρη

Μας κληροδότησε σημαντικό ποιητικό έργο παρά την σύντομη ζωή της

Η ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη.

Ήταν μόλις 28 ετών όταν έφυγε από τη ζωή, μια ζωή γεμάτη ποίηση, έρωτα και θλίψη.
Πρόκειται για την ποιήτρια της νεορομαντικής σχολής Μαρία Πολυδούρη (01-04-1902).
Η ιστορία της είναι συνδεδεμένη με αυτή του ομότεχνού της Κώστα Καρυωτάκη.
Εξάλλου, δεν μπορεί να διαβάσει κανείς Πολυδούρη αν δεν γνωρίζει την επίδραση που άσκησε στη ζωή και το έργο της ο Καρυωτάκης.
Με τον Καρυωτάκη γνωρίστηκαν στην Αθήνα, όταν η Μαρία σπούδαζε στη Νομική Σχολή. Ήταν 20 ετών τότε και ο Κώστας 26. Εργάζονταν στην ίδια υπηρεσία, στη Νομαρχία Αθηνών. Σχεδόν αμέσως αναπτύχθηκε μεταξύ τους ένας δυνατός έρωτας που καθόρισε τόσο τη ζωή όσο και το έργο της.
Η γνωριμία τους μετρούσε μετά βίας ένα εξάμηνο, όταν το καλοκαίρι του 1922 ο Καρυωτάκης ανακάλυψε ότι έπασχε από σύφιλη, μία νόσο που τότε ήταν ανίατη και αποτελούσε κοινωνικό στίγμα.
Ενημέρωσε αμέσως την αγαπημένη του Μαρία και της ζήτησε να χωρίσουν. Εκείνη του πρότεινε να παντρευτούν χωρίς να κάνουν παιδιά, όμως εκείνος ήταν πολύ περήφανος για να δεχτεί τη θυσία της. Η Μαρία αμφέβαλε για την ειλικρίνειά του και θεώρησε ότι η ασθένειά του ήταν πρόσχημα του εραστή της για να την εγκαταλείψει.
Ακόμα και ύστερα από τον χωρισμό τους, η Πολυδούρη εξακολουθούσε να είναι ερωτευμένη με τον Καρυωτάκη, παρόλο που στη ζωή της, το 1924, είχε «μπει» ο δικηγόρος Αριστοτέλης Γεωργίου με τον οποίο και αρραβωνιάστηκε  στις αρχές του 1925.
Παρά την αφοσίωση του αρραβωνιαστικού της, η Πολυδούρη δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί σοβαρά σε καμία δραστηριότητα.
Έχασε τη δουλειά της στο δημόσιο μετά από αλλεπάλληλες απουσίες και εγκατέλειψε και τη Νομική.
Στη συνέχεια άλλαξε πορεία. Φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και μάλιστα πρόλαβε να εμφανιστεί ως ηθοποιός σε μία παράσταση.
Το καλοκαίρι του 1926 διέλυσε τον αρραβώνα της και έφυγε για το Παρίσι. Σπούδασε ραπτική αλλά δεν πρόλαβε να εργαστεί γιατί προσβλήθηκε από φυματίωση. Επέστρεψε στην Αθήνα και συνέχισε τη νοσηλεία της στη «Σωτηρία» όπου έμαθε για την αυτοκτονία του πρώην εραστή της Κώστα Καρυωτάκη. Τον ίδιο χρόνο κυκλοφόρησε την πρώτη της ποιητική συλλογή «Οι τρίλλιες που σβήνουν» και το 1929 τη δεύτερη, «Ηχώ στο χάος».
Η Πολυδούρη άφησε δύο πεζά έργα, το Ημερολόγιό της και μία ατιτλοφόρητη νουβέλα με την οποία σαρκάζει ανελέητα το συντηρητισμό και την υποκρισία της εποχής της. Η φυματίωση όμως τελικά την κατέβαλε και, τα ξημερώματα της 29ης Απριλίου 1930 άφησε την τελευταία της πνοή στην Κλινική Χριστομάνου.
Το έργο
Το ποιητικό της έργο διαπνέεται από το αίσθημα του ανικανοποίητου και της παρακμής, ενώ ο έρωτας και ο θάνατος είναι η δυο άξονες γύρω από τους οποίους περιστρέφεται η ποίησή της. Έντονες είναι οι συναισθηματικές και συγκινησιακές εξάρσεις.
Είναι μεστή από πηγαίο λυρισμό που ξεσπά σε βαθιά θλίψη και κάποτε σε σπαραγμό, με εμφανείς επιδράσεις από τον έρωτα της ζωής της Κώστα Καρυωτάκη αλλά και τα μανιάτικα μοιρολόγια.
Κοντά σου (Μαρία Πολυδούρη)
Κοντά σου δεν αχούν άγρια οι ανέμοι
Κοντά σου είναι η γαλήνη και το φως
Στου νου μας τη χρυσόβεργην ανέμη
Ο ρόδινος τυλιέται στοχασμός Κοντά σου η σιγαλιά σα γέλιο μοιάζει
που αντιφεγγίζουν μάτια τρυφερά
κ’ αν κάποτε μιλάμε, αναφτεριάζει,
πλάι μας κάπου η άνεργη χαρά.
Κοντά σου η θλίψη ανθίζει σα λουλούδι
κι’ ανύποπτα περνά μέσ’ στη ζωή.
Κοντά σου όλα γλυκά κι’ όλα σα χνούδι,
σα χάδι, σα δροσούλα, σαν πνοή

πηγή:http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=393105

Διάλογος (Διάγραμμα έννοιας)

ΕΝΝΟΙΑ ΔΙΑΛΟΓΟΥ:
Ο διάλογος είναι μέσο επικοινωνίας και επίλυσης των διαφορών μεταξύ ατόμων και λαών. Είναι η τελειότερη μορφή επικοινωνίας γιατί στηρίζεται στο λόγο, που αποτελεί μέσο έκφρασης των σκέψεων και των συναισθημάτων. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο διάλογος αποτελεί την πεμπτουσία της ΔημοκρατίαςΜε το διάλογο ο άνθρωπος, διατυπώνει ιδέες και ανταλλάσσει τις σκέψεις και εξωτερικεύει τον εσωτερικό του κόσμο μέσα από μια ατελεύτητη διαδικασία επικοινωνίας. O διάλογος διαδραματίζει αποφασιστικά στην ολοκλήρωση του ατόμου και στην αναβάθμιση της κοινωνίας, αφού αποτελεί υπέρτατη κοινωνική και πνευματική αξία.

1. Διάλογος είναι μορφή επικοινωνίας και πραγματώνεται με:
α) Την αντιπαράθεση των απόψεων. Βασικό συστατικό στοιχείο του διαλόγου είναι η διαφωνία, που τον διακρίνει από την απλή συνομιλία.
β) Την εναλλαγή των απόψεων. Τα διαλεγόμενα μέρη αναλαμβάνουν το ρόλο πομπού και δέκτη, που αντικαθιστούν αμοιβαία ο ένας τον άλλον κατά τη συζήτηση.
2. Από τα παραπάνω συνεπάγονται αντίστοιχα τα εξής:
α) Στόχος της αντίθεσης που εκφράζεται με το διάλογο είναι η εξέταση της ορθότητας των πραγμάτων, η διαμόρφωση μιας άποψης που θα στηρίζεται στη σύζευξη των αντιπαρατιθέμενων γνωμών, η αναζήτηση της αλήθειας («την αλήθεια που την έδειξαν οι θεοί απ’ την αρχή στον άνθρωπο, αλλά με το πέρασμα του χρόνου να την αναζητούν και να τη βρίσκουν όρισαν») – (Ξενοφάνης).
β) Επιβάλλεται πάντα η ύπαρξη κανόνων και προϋποθέσεων, που πρέπει να ακολουθούν οι διαλεγόμενοι, ώστε να αποφεύγεται ο κίνδυνος του μονολόγου ή της λογομαχίας.

ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗΤΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ:
• Η σαφής γνώση του αντικειμένου της συζήτησης, αλλά και η ευρύτερη πνευματική καλλιέργεια εξασφαλίζουν την αλληλουχία των απόψεων και τη δυνατότητα πειθούς.
• Η ετοιμότητα και η ευστροφία είναι χαρακτηριστικά που δυναμώνουν πάντα τη θέση του ομιλητή και του επιτρέπουν να προβάλλει εύστοχη επιχειρηματολογία.
• Η διαφωνία είναι αναπόφευκτη στον ελεύθερο δημοκρατικό διάλογο, επειδή με τη διαφωνία και τον αντίλογο οξύνεται η κρίση, ενδυναμώνεται ο προβληματισμός, διατυπώνονται νέες ιδέες και αρχές, επιλύονται οι διαφορές και γεφυρώνονται τα χάσματα.
• Η δημοκρατία ως πολίτευμα και ως τρόπος ζωής αποτελεί εγγύηση για το διάλογο γιατί έτσι μόνο ανταλλάσσονται απόψεις και εξασφαλίζεται η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών. Ο πλουραλισμός απόψεων και η πολιτική πολυφωνία αποτελούν ζωτικό στοιχείο της δημοκρατίας. Το δημοκρατικό πολίτευμα στηρίζεται στην ελευθεροτυπία και στην ελεύθερη πάλη των ιδεών.
• Αναγκαίος όρος για μια γόνιμη συζήτηση είναι η ελευθερία της έκφρασης καθώς και η απρόσκοπτη διακίνηση των ιδεών. Είναι αναγκαίο οι διαλεγόμενοι να αντιμετωπίζονται ισότιμα και να εκφράζουν αδέσμευτα όσα πρεσβεύουν.
• Ο σεβασμός για τη γνώμη του άλλου και η αξιολόγηση κάθε συνομιλητή ανάλογα μόνο με την ορθότητά της.
• Η διατήρηση της ηρεμίας, της αυτοκυριαρχίας και της σύνεσης ακόμα και όταν παρουσιάζονται θέσεις αντίθετες προς τις υπάρχουσες
• Απαιτείται ωριμότητα από την πλευρά του ατόμου, ώστε να γίνονται αποδεκτά τα λάθη του και μην εκλαμβάνεται η ορθότητα της άλλης όψης ως αμφισβήτηση της αξιοπρέπειάς του.
• Από τα δύο παραπάνω στοιχεία συνεπάγεται ότι η κατάρριψη του εγωισμού είναι απαραίτητη προϋπόθεση, που εξασφαλίζει την αυτοσυγκράτηση και δε μετατρέπει το διάλογο σε προσωπική αναμέτρηση. Ο διάλογος, ακόμα, θα πρέπει να είναι απαλλαγμένος από την αυθεντία, ώστε να διατηρεί ο συνομιλητής πάντα ανοιχτά και άγρυπνα τα μάτια της ψυχής του. Η μισαλλοδοξία, η εμπάθεια, η ισχυρογνωμοσύνη, οι λοιδορίες, η λεκτική βία, οι προπηλακισμοί, και οι προκαταλήψεις λειτουργούν αρνητικά και παρεμποδίζουν την ομαλή λειτουργία του διαλόγου.
• Στόχος του διαλόγου είναι η αναζήτηση της αλήθειας και όχι η εξυπηρέτηση επιμέρους σκοπιμοτήτων ή η επίδειξη των ικανοτήτων του ατόμου.
• Οι αποφάσεις του διαλόγου πρέπει να μετουσιώνονται σε πράξη, διαφορετικά επιτυγχάνεται μόνο η θεωρητική ικανοποίηση των ανησυχιών.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ - ΑΞΙΑ:
Α. ΣΤΟ ΑΤΟΜΟ:
1. Ο διάλογος βοηθά το άτομο στην εμπέδωση των γνώσεων που έχει ήδη αποκτήσει, ενώ παράλληλα συντελεί στη διεύρυνση των γνωστικών και πνευματικών του οριζόντων. Επιπλέον, συμβάλλει στον απαγκίστρωση από λανθασμένες αντιλήψεις ή αυθαίρετα συμπεράσματα. Ο διάλογος κινητοποιεί ηθικά και πνευματικά τον άνθρωπο και διευρύνει συνεχώς τους πνευματικούς του ορίζοντες καθώς του προσφέρει συναισθηματική εγρήγορση, σφαιρική και πολύπλευρη προσέγγιση των διαφόρων θεμάτων καθώς και τη δημιουργική αναζήτηση και προσπέλαση της αλήθειας και της ουσίας των πραγμάτων.

2. Επιτρέπει την καλλιέργεια της κριτικής ικανότητας, αφού το άτομο είναι υποχρεωμένο να αναπτύξει τις οποιεσδήποτε απόψεις του στηριζόμενος σε λογικά επιχειρήματα ή να προβάλλει αντίθετες απόψεις, βοηθάει το άτομο στο να αντιμετωπίζει πολύπλευρα την πραγματικότητα και να αποκτήσει μια διευρυμένη και σφαιρική αντίληψη γύρω από τα πράγματα και τα φαινόμενα. Το άτομο γίνεται αντικειμενικό.

3. Το άτομο μαθαίνει να ελέγχει τα συναισθήματά του, να κυριαρχεί σ’ αυτά με την ορθή σκέψη και τη δύναμη του λόγου. Άλλοτε πάλι, εκφράζει συναισθήματα, εξωτερικεύεται, αποβάλλει την εσωστρέφεια, υποτάσσει τον εγωισμό του.

4. Καλλιεργούνται τα ηθικά στοιχεία της προσωπικότητας. Καλλιεργείται ο σεβασμός, εκδηλώνεται η φιλία, η άμιλλα, η αυτοκυριαρχία και γίνεται αντιληπτή η αξία της ομαδικότητας και η ανάγκη της συνεργασίας.

5. Ο διάλογος αποτελεί ερέθισμα για αυτοκριτική, όταν το άτομο ανακαλύπτει μέσα απ’ αυτόν τις αδυναμίες του χαρακτήρα του και την ένδεια του πνεύματός του.

6.Εν κατακλείδι, γίνεται κατανοητό ότι ο διάλογος καλλιεργεί και αναπτύσσει την προσωπικότητα του ατόμου, συμβάλλοντας θετικά προς την κατεύθυνση της ηθικοπνευματικής του ολοκλήρωσης.

Β. ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ:
1. Οι αποφάσεις που απορρέουν από το διάλογο – αποφάσεις κοινής αποδοχής και λογικά επεξεργασμένες – χαρακτηρίζονται από την ορθότητα και προάγουν την ασφαλέστερη αντιμετώπιση των προβλημάτων. Ο πολίτης που συμμετέχει εμβαθύνει στα προβλήματα με αποτέλεσμα να διαμορφώνει μια συγκροτημένη άποψη για τα διάφορα θέματα.

2. Η αντίθεση – ουσιαστικό στοιχείο του διαλόγου – αμφισβητεί κάθε κατεστημένη τάξη πραγμάτων, καταρρίπτει οτιδήποτε προβάλλει ως απόλυτο, με αποτέλεσμα τη δυναμική και δημιουργική εξέλιξη της κοινωνίας. Εξανθρωπίζει, προάγει την κοινωνία, εγγυάται την πολύτιμη ετερότητα.

3. Ο διάλογος θεμελιώνει τη δημοκρατία, αφού επιλύει ομαλά τις αντιθέσεις και επιτρέπει τον κριτικό έλεγχο των αποφάσεων που λαμβάνονται στον πολιτικό χώρο. Με το διάλογο, η Δημοκρατία βρίσκει την ολοκλήρωση της και η κριτική φτάνει γρηγορότερα στο στόχο της: τον έλεγχο της πολιτικής ζωής και την προάσπιση των δημοκρατικών θεσμών.

4. Τίθενται σωστά πρότυπα κοινωνικής συμβίωσης, παραμερίζονται οι αψιμαχίες, η βία και οι αντιδικίες που καλλιεργούνται από το φανατισμό.

5. Συναφές με το παραπάνω είναι και το εξής: η αμοιβαία υποχώρηση των αντιπαρατιθέμενων που προϋποθέτει ο διάλογος εξασφαλίζει την ειρηνική διευθέτηση των διαφορών και σε παγκόσμιο επίπεδο.

6. Ο διάλογος δίνει εναύσματα για ουσιαστική επικοινωνία μεταξύ των ατόμων, πράγμα ιδιαίτερα σημαντικό σήμερα που οι συγκρούσεις και ο ανταγωνισμός κλονίζουν τις ανθρώπινες σχέσεις και αποξενώνουν.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ:
Ο διάλογος, τόσο σε προσωπικό όσο και σε κοινωνικό και σε διεθνές επίπεδο αποτελεί το βασικότερο παράγοντα της αρμονικής συνύπαρξης ατόμων και λαών και τον αποτελεσματικότερο κοινωνικό παράγοντα που συναιρεί τις δυνάμεις των ανθρώπων σε μια κοινή συνισταμένη για την κοινή τους πρόοδο και ευδοκίμηση. Ο διάλογος είναι έννοια πολυκύμαντη όπως η κοινωνία που τον χρησιμοποιεί. Στοχεύει και αναπτύσσει όλους τους τομείς της ζωής, πνευματικούς, πολιτικούς και πολιτιστικούς, ψυχολογικούς, κοινωνικούς και πρακτικούς.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΣΤΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΖΩΗΣ:

1. ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΖΩΗ:
Ο διάλογος εξυπηρετεί όλους τους τομείς της. Με την ανταλλαγή απόψεων στον παραγωγικό τομέα βελτιώνονται οι διαδικασίες της οικονομικής δράσης και αυξάνεται η παραγωγικότητα. Σ’ αυτό συντελεί και ο διάλογος εργαζομένων και εργοδοτών για το συντονισμό των προσπαθειών τους στον κοινό σκοπό. Οι εμπορικές συναλλαγές προωθούνται και βελτιώνονται με το διάλογο.

2. ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ:
Ο διάλογος διδασκόντων και διδασκομένων και των μαθητών μεταξύ τους βοηθά στην ολόπλευρη εξέταση των ζητημάτων της παιδείας, στην ενίσχυση του γόνιμου προβληματισμού, στην ανάπτυξη καλοπροαίρετης κριτικής και ουσιαστικού προβληματισμού για το σύγχρονο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι, στη δημιουργική αφομοίωση των γνώσεων, στην πνευματική εγρήγορση, στην καλλιέργεια της κριτικής ικανότητας του μαθητή και στη διαμόρφωση δημοκρατικών συνειδήσεων. Αποτελεί την καλύτερη παιδαγωγική μέθοδο που πρέπει να υιοθετούν οι σύγχρονοι εκπαιδευτικοί.

3. ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ:
Ο διάλογος μεταξύ των επιστημόνων οδηγεί στην επιστημονική πρόοδο, γιατί μ’ αυτόν γίνεται διασταύρωση των γνώσεων και προσέγγιση στην όσο γίνεται αντικειμενικότερη αλήθεια. Παράλληλα, αποφεύγεται η πνευματική μονομέρεια εξαιτίας της μεγάλης επιστημονικής εξειδίκευσης και συνειδητοποιεί κάθε επιστήμονας την κοινωνική του ευθύνη.

4. ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ:
Ο διάλογος βοηθά στη σωστή διαπαιδαγώγηση των νέων και στην ομαλή κοινωνικοποίησή τους. Παράλληλα, ενισχύει το θεσμό της οικογένειας, αφού εξασφαλίζει την ομαλή, αλλά και γόνιμη συμβίωση των μελών της μέσα σ’ αυτήν. Τέλος, λειτουργεί ως παράγοντας άρσης του χάσματος των γενεών, αφού καλλιεργεί κλίμα αλληλοσεβασμού, συνεργασίας για την επίλυση των κοινών προβλημάτων και αλληλοκατανόησης. Με το διάλογο μεταφέρονται εμπειρίες ζωής, παραδόσεις και αξίες από γενιά σε γενιά και αναπόφευκτα περιορίζεται το χάσμα των γενεών. Οι γονείς λειτουργούν ως υγιή πρότυπα που προσπαθούν να επιχειρηματολογήσουν τις απόψεις τους στα παιδιά τους χωρίς να τους τις επιβάλλουν.

5. ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΖΩΗ:
Στις καθημερινές συναναστροφές ο διάλογος συμβάλλει αποφασιστικά στη στενότερη επαφή και επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων, στην καταπολέμηση της μοναξιάς που αισθάνεται ο σύγχρονος άνθρωπος, με αποτέλεσμα να ενισχύεται η έννοια της φιλίας καλλιεργώντας σταθερά ένα πολυδύναμο πνεύμα συνεργασίας ανάμεσα στα άτομα και τους λαούς αμβλύνοντας τις κοινωνικές αντιθέσεις και περιορίζοντας τις κοινωνικές αντιπαλότητες. Οι πολίτες μέσω του διαλόγου διεκδικούν τα ατομικά και πολιτικά τους δικαιώματα, ασκούν έλεγχο στην εκάστοτε εξουσία και καταδικάζουν απερίφραστα κάθε είδους παρανομίας και ατασθαλίας.

6. ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΖΩΗ:
α) Ο διάλογος μεταξύ των πολιτικών και κομμάτων είναι αποφασιστικός παράγοντας για την ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος και γενικότερα για την εγκαθίδρυση της ελευθερίας, της παρρησίας και της δημοκρατίας, κοινωνικοπολιτικών αξιών που δεν μπορούν να πραγματωθούν χωρίς το διάλογο. Ο πολίτης απαλλάσσεται από το δογματισμό και την πνευματική μονομέρεια. Η πολιτική ανεκτικότητα προϋποθέτει την ελευθερία της έκφρασης, τον ανοικτό διάλογο και το σεβασμό στη διαφορετικότητα των απόψεων.
β) Ο διάλογος πολίτη – κράτους βοηθά στη δημιουργία κλίματος πολιτικής σταθερότητας, στη σωστή λειτουργία του κρατικού – διοικητικού μηχανισμού, ώστε να εξυπηρετεί τις ανάγκες των πολιτών και ταυτόχρονα συμβάλλει στην ομαλή κοινωνικοποίηση των νέων. Ο λειτουργεί διάλογος ως ένα εργαλείο δημοκρατίας, συνενόησης των ανθρώπων και επίλυσης των προβλημάτων.
γ) Σε διεθνές επίπεδο, ο διάλογος μεταξύ των λαών συντελεί στην ανάπτυξη της διεθνούς συνεργασίας και εξομαλύνει τις διεθνείς διαφορές. Έτσι, βοηθά στην ειρηνική επίλυση των προβλημάτων που απασχολούν τη διεθνή κοινότητα, συντελώντας στη διαφύλαξη της διεθνούς τάξης και στην παγίωση της παγκόσμιας ειρήνης

7. ΣΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΖΩΗ
Ο διάλογος μεταξύ των λαών αποτελεί τον καλύτερο τρόπο άρσης των αντιπαραθέσεων και διαφωνιών. Οι λαοί αναζητούν κοινούς τρόπους επαφής, συνεργάζονται για την επίλυση των προβλημάτων τους, τηρούν τις διεθνείς συμφωνίες και αναπτύσσουν τις προϋποθέσεις για την παγκόσμια συναδέλφωση και ειρήνη. Σήμερα μάλιστα, σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης, η αρμονία πολιτισμού και ανάπτυξης με σεβασμό στις πολιτιστικές ταυτότητες, συνιστά ένα στόχο στον οποίο πρέπει να συγκλίνουν οι πολιτικές των κρατών .

8. ΣΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ- ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Το διαδίκτυο και η σύγχρονη πληροφορική τεχνολογία δίνουν τη δυνατότητα στον πολίτη να δημιουργήσει το δικό του κίνημα διαμαρτυρίας και παρέμβασης αυξάνοντας τις δυνατότητες παρέμβασης του (ενδυναμωμένος πολίτης-empowered citizen). Ο πολίτης μπορεί να επιλέξει τον τρόπο, τον τόπο και το ρυθμό ενημέρωσης και της παρέμβασής του, συμμετέχοντας σε οποιοδήποτε βήμα διαλόγου ή παρουσιάζοντας τη δική του «εφημερίδα». Η τεχνολογία διαθέτει τα μέσα για να αυξηθεί τόσο η ποσότητα όσο και ή ποιότητα των πληροφοριών που ανταλλάσσονται παγκοσμίως. Η ηλεκτρονική δημοκρατία αποτελεί προϊόν αυτής της έκρηξης στον τομέα των πληροφοριών. Η μετουσίωση της πληροφορίας σε γνώση, η μετατροπή της ανταλλαγής απόψεων σε ουσιαστικό διάλογο, η σύγκρουση διαφορετικών κοσμοαντιλήψεων, η επεξεργασία και όχι απλή συσσώρευση στοιχείων αποτελούν ευθύνη αυτών που μεσολαβούν σ’ αυτούς τους νέους παγκόσμιους χώρους. Οι δημοκρατίες μας βασίζονται στην παραδοχή ότι υπάρχει μια ελάχιστη ποσότητα πληροφοριών στις οποίες όλοι διαθέτουμε πρόσβαση, ενώ απαιτεί ενημερωμένο και ενασχολούμενο με τα κοινά σύνολο πολιτών.
Η ηλεκτρονική δημοκρατία στηρίζεται σε δύο βασικούς άξονες: την ηλεκτρονική διαβούλευση και συμμετοχή (e-engagement/e-participation) και την ηλεκτρονική ψηφοφορία (e-voting). Η έννοια της ηλεκτρονικής διαβούλευσης περιλαμβάνει την εμπλοκή του πολίτη στα κοινά με τη χρήση νέων τεχνολογιών και βασικά του διαδικτύου καθώς και άμεση και γρήγορη πρόσβαση στην πληροφόρηση. Ο πολίτης/χρήστης, μπορεί να εκφράζει τη γνώμη του και να παίρνει μέρος σε δημοσκοπήσεις, έρευνες, online ερωτηματολόγια ή και να προτείνει ο ίδιος θέματα προς συζήτηση.

Λεξιλόγιο
Διάλογος : (επίθετα θετικά)
θετικός, ευεργετικός, ουσιαστικός, αποτελεσματικός, καρποφόρος, ωφέλιμος, ενδιαφέρον, δημοκρατικός, παραγωγικός, φιλελεύθερος, ειλικρινής, ενδελεχής, ευρηματικός, οικουμενικός, αντικειμενικός, εκτενής, συναινετικός, αντιπροσωπευτικός, ισότιμος
#
(επίθετα αρνητικά)
ατελέσφορος, στείρος, επιζήμιος, ατυχής, αναποτελεσματικός, αρνητικός, άκαρπος, στείρος, ανώφελος, καταστροφικός, μάταιος, φανατικός

(ρήματα θετικά)
διεξάγεται, πραγματοποιείται, λαμβάνει χώρα, γίνεται, διεξάγεται, υλοποιείται, αναβαθμίζεται, ενισχύεται, ευδοκιμεί, προωθείται, αναπτύσσεται

(ρήματα αρνητικά)
Δυσχεραίνεται, παρεμποδίζεται, εκφυλίζεται, διαταράσσεται, συρρικνώνεται, ακυρώνεται, διακόπτεται, διαλύεται, αναστέλλεται, περιορίζεται

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ- Αστραδενή της Ευγενίας Φακίνου

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Ονοματεπώνυμο: Ελένη Πατεράκη

Τμήμα: Α3΄ Γενικού Λυκείου Μοιρών......................................

·         Τίτλος βιβλίου: αστραδενή

·        Συγγραφέας: Ευγενία Φακίνου

·         Περίληψη (να γράψετε με δικά σας λόγια ποιο είναι το θέμα του βιβλίου που διαβάσατε)

Η Αστραδενή, ένα εντεκάχρονο κορίτσι, μαζί με την οικογένειά της εγκαταλείπουν τη Σύμη, όπου γεννήθηκε, για να βρουν μία καλύτερη τύχη στην Αθήνα. Η ζωή στην Αθήνα και η προσαρμογή της στο νέο τρόπο ζωής είναι σκληρή και δύσκολη. Ο πατέρας της, μετά από πολλές δυσκολίες, βρίσκει δουλειά σε ένα μηχανουργείο αλλά με πολύ λίγα χρήματα. Αναγκάζονται να ζουν σε ένα υπόγειο διαμέρισμα με πολλές στερήσεις για να ανταπεξέλθουν στις νέες απαιτήσεις της καθημερινότητάς τους. Η Αστραδενή αντιμετωπίζει ακόμα πολλά προβλήματα στο σχολείο καθώς δεν έχει φίλες και οι συμμαθητές της τής φέρονται πολύ άσχημα λόγω της καταγωγής και της διαφορετικότητάς της. Η Αστραδενή όμως δεν αφήνει αυτές τις δυσκολίες να βγουν προς τα έξω. Είναι δυνατή και αγωνίζεται για να μην απογοητεύσει τους γονείς της. Παρατηρεί τα πάντα γύρω της με κάθε λεπτομέρεια και τα εξηγεί στο νου της με το δικό της ξεχωριστό τρόπο. Δε χάνει όμως την ευκαιρία να αναπολήσει στιγμές από τη παλιά της ζωή στη Σύμη. Φέρνει συνεχώς σκηνές και πρόσωπα από τον αγαπημένο της τόπο, θυμάται με νοσταλγία τις παραδόσεις και τα γεγονότα που θα της μείνουν για πάντα χαραγμένα στο μυαλό της. Βασικό ρόλο παίζει και ένα όνειρο που είδε την πρώτη νύχτα στην Αθήνα και το οποίο θα επαληθευθεί αφήνοντας μία τραυματική εμπειρία στη μικρή πρωταγωνίστρια οδηγώντας την πολύ νωρίς στη σκληρή ζωή των μεγάλων.

·         Ποιοι είναι οι βασικοί ήρωες/ ηρωίδες του βιβλίου (ονομαστικά-περιληπτικά);

Ø      Αστραδενή: η μικρή πρωταγωνίστρια του μυθιστορήματός μας. ’Ενα κορίτσι ιδιαίτερα ώριμο και ξεχωριστό για την ηλικία του. Έχει το ταλέντο να εξηγεί τα φαινόμενα γύρω του με απίστευτο ενδιαφέρον. Είναι εργατικό και πρόσχαρο, έτοιμο να βοηθήσει σε όλες τις δουλειές. Έχει δυναμικό και σκληρό χαρακτήρα και προσπαθεί να νικήσει τα προβλήματα και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει καθημερινά.

Ø      Νικόλας: ο πατέρας της Αστραδενής, ο οποίος προσπαθεί να προσφέρει καλύτερες συνθήκες ζωής στην οικογένειά του. Νοιάζεται και αγαπά πραγματικά τη γυναίκα και τη μονάκριβη κόρη του και επιθυμεί να τις κάνει ευτυχισμένες. Είναι ευαίσθητος, τίμιος και εργατικός άνθρωπος.

Ø      Κατερίνα: η μητέρα της Αστραδενής, η οποία είναι πολύ δεμένη με την κόρη της. Είναι λιγομίλητη και σεμνή και έχει παίξει σπουδαίο ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα αλλά και στην ανατροφή της Αστραδενής. Είναι εσωστρεφής και πληγωμένη καθώς έχει περάσει πολλές δυσκολίες στη ζωή της, αλλά δεν επιθυμεί να εκφράζει τα συναισθήματα και τις ανησυχίες της στους άλλους.

Ø      Μαρία: η Μαρία είναι και αυτή από τη Σύμη και μένει στην ίδια πολυκατοικία με την οικογένεια της Αστραδενής. Είναι πρόσχαρη, καλή και πρόθυμη να τους βοηθήσει. Τους δίνει οδηγίες και τους βοηθάει να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες.

Ø      ’’κύριος’’ Αλέκος: ΄Εμενε στο διπλανό διαμέρισμα με την οικογένεια της Αστραδενής και αρχικά εμφανίζεται ένας κύριος χαμηλών τόνων, λιγομίλητος και δε γίνεται κάποια ιδιαίτερη αναφορά για εκείνο. Είναι όμως το πρόσωπο που καταφέρνει να γίνει μισητό στον αναγνώστη στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου.

 

·         Ποιος /ποια από αυτούς/αυτές σας έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση και γιατί; 

          Η προσωπικότητα που θα μου μείνει αξέχαστη διαβάζοντας αυτό το βιβλίο είναι η μικρή πρωταγωνίστριά μας, η Αστραδενή. Τελειώνοντας το βιβλίο κατάλαβα ότι κατάφερε να με τραβήξει ή ακόμα και σε πολλά σημεία να με κάνει να ταυτιστώ μαζί της λόγω του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς της. Πολλά πράγματα που μόνο τα κορίτσια αισθάνονται και νιώθουν και αυτός είναι ο λόγος που με έκανε να αισθανθώ τόσο οικεία και κοντά μαζί της. Η ειλικρίνεια και η ευαισθησία συναντούν την περιέργεια της αθώας ηλικίας της. Ο τρόπος που περιγράφει τα πάντα γύρω της μου θυμίζει την ανεμελιά και την ξεγνοιασιά της παιδικής ηλικίας. Ταυτόχρονα όμως δεν παύει να είναι υπεύθυνη και εργατική και παρόλο που έχει συνηθίσει σε ένα άλλο τρόπο ζωής προσπαθεί να συμβαδίσει με τα νέα δεδομένα και τους γρήγορους ρυθμούς της πόλης. Ακόμα είναι ώριμη και συνεσταλμένη σε αντίθεση με το νεαρό της ηλικίας της. Προσπαθεί να ερμηνεύσει ό,τι βλέπει γύρω της και να λύσει τις απορίες που τις δημιουργούνται καθώς γνωρίζει καινούρια πράγματα και καταστάσεις.

      

  

·         Να κάνετε μια κριτική του βιβλίου που διαβάσετε. Σας άρεσε ή όχι και γιατί;

          Το βιβλίο με τίτλο «αστραδενή» είναι πολύ μαγευτικό και κατάλληλο κυρίως για εφήβους. Είναι εκπαιδευτικό αλλά και συναισθηματικό. Μέσα από αυτό ξετυλίγονται πολλές παραδόσεις και έθιμα της Σύμης. Μαθαίνουμε τις αντιλήψεις και τα ήθη του τόπου εκείνου καθώς και τον τρόπο ζωής τους. Παράλληλα όμως παίρνουμε πληροφορίες για το πώς ήταν η Αθήνα στα τέλη της δεκαετίας του 70’. Εκτός όμως από μία καλή πηγή πληροφόρησης η «αστραδενή» για μένα ήταν πολλά συναισθήματα, πολλές ελπίδες, περιέργεια, αγωνία. Διαβάζοντας μαθαίνουμε τα συναισθήματα της μικρής Αστραδενής καθώς αυτή μετακομίζει με την οικογένεια της στην Αθήνα. Αισθάνεται πόνο, αδικία, μοναξιά, στεναχώρια, νοσταλγία και ελπίδα. Ελπίζει ότι ο πατέρας της θα μπορέσει να βρει μια καλή δουλειά εκεί για να ζουν χωρίς στερήσεις και να μην τους λείπει τίποτα. Πληγώνεται και στενοχωριέται καθώς πολλοί από το σχολείο την αδικούν και την απομονώνουν. Αυτό όμως που πραγματικά κάνει τον αναγνώστη να συλλογίζεται και να μη θέλει να το πιστέψει είναι το τέλος του βιβλίου. Οι τελευταίες σελίδες είναι  πολύ δυσάρεστες και συμπονετικές αλλά παράλληλα πραγματικές, ρεαλιστικές και φροντίζουν να σε οδηγήσουν από την αθωότητα της παιδικής ηλικίας στη σκληρή και οδυνηρή πραγματικότητα. Ίσως το τέλος χρειάστηκε να το διαβάσω και άλλη μία φορά για να συνειδητοποιήσω πόσο απότομα πληγώνει ο κόσμος αλλά ήταν αυτό που έδινε «την ουσία» και τα ηθικά μηνύματα στους αναγνώστες του.

Ελένη Πατεράκη, μαθήτρια της Α τάξης, ΓΕΛ ΜΟΙΡΩΝ

Νέο Λύκειο: «Όχι» στην αποστήθιση, «ναι» στην ουσία

Νέο Λύκειο: «Όχι» στην αποστήθιση, «ναι» στην ουσία

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

Τελευταία ενημέρωση: 30/03/2011 15:27

Λιγότερα μαθήματα, περισσότερες ώρες διδασκαλίας του κάθε μαθήματος και καθιέρωση της επιστημονικής εργασίας είναι μερικά από τα βασικότερα στοιχεία που αλλάζουν στο Νέο Λύκειο, όπως τα παρουσίασε σήμερα η υπουργός Παιδείας Άννας Διαμαντοπούλου.

Όσον αφορά τις εξετάσεις για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, η υπουργός δεν προχώρησε σε συγκεκριμένες ανακοινώσεις.

Περιορίστηκε απλά, να αναφέρει ότι στις εξετάσεις δεν θα υπάρχει συγκεκριμένη ύλη ανά κεφάλαιο που θα ευνοεί την αποστήθιση, ενώ θα συνυπολογίζεται η συγκρότηση του μαθητή σε όλες τις τάξεις του Λυκείου. Το νέο σύστημα θα ισχύσει για όσους μαθητές ξεκινήσουν τη φοίτηση τους στο Λύκειο από την επόμενη σχολική χρονιά και θα αποφοιτήσουν τη σχολική χρονιά 2013-2014.

Συγκεκριμένα:

• Στην Α' Λυκείου δεν θα υπάρχουν πλέον επιστημονικά πεδία και κατευθύνσεις. Ολοι οι μαθητές θα παρακολουθούν μαθήματα γενικής παιδείας υποχρεωτικά για όλους. Τα μαθήματα από 16 μειώνονται σε οκτώ ενώ προστίθεται και η ερευνητική εργασία. Οι μαθητές θα κάνουν υποχρεωτικά μία εργασία ανά τετράμηνο. Οι εργασίες των μαθητών, που θα γίνονται με τη βοήθεια και την επιτήρηση των καθηγητών, θα αναρτώνται στο Διαδίκτυο.
• Στην Β' Λυκείου οι μαθητές θα έχουν δύο βασικές κατευθύνσεις σπουδών: τη Θετική και τη Θεωρητική. Τα μαθήματα από 17 μειώνονται σε 12 και αυξάνονται οι ώρες διδασκαλίας τους.
• Στην Γ 'Λυκείου εισάγεται μια τρίτη επιστημονική κατεύθυνση. Τα μαθήματα από 16 γίνονται 10.

Στην ερώτηση για το αν αυτός ο τύπος διδασκαλίας ευνοεί την ύπαρξη μεγάλων σχολικών μονάδων, η υπουργός απάντησε πως δημιουργεί την ανάγκη για σχολεία στο σωστό μέγεθος και πρόσθεσε πως μετακινήσεις εκπαιδευτικών θα χρειαστούν μόνο σε πολύ βασικές ειδικότητες.

«Περνάμε από ένα Λύκειο αποστήθισης σε ένα Λύκειο ουσίας», δήλωσε η υφυπουργός Παιδείας Εύη Χριστοφιλοπούλου.

Όσον αφορά τις εξετάσεις για την εισαγωγή στα ΑΕΙ, αυτές θα διεξάγονται κεντρικά σε βασικό αριθμό μαθημάτων. Τα ΑΕΙ θα καθορίζουν συντελεστή βαρύτητας των μαθημάτων αυτών και θα συμμετέχουν στα κριτήρια επιλογής των φοιτητών.

«Όλο το Λύκειο παίζει ρόλο», ήταν η απάντηση της υπουργού στο ερώτημα αν θα προσμετράται η βαθμολόγια και των τριών τάξεων του Λυκείου για την εισαγωγή στα Πανεπιστήμια. Επίσης η υπουργός πρόσθεσε ότι μετά το Πάσχα θα ανακοινώσει το νομοσχέδιο για την τεχνική εκπαίδευση.

 πηγή :http://www.tanea.gr

Οι νέες Πανελλαδικές - Εξι βασικές αλλαγές στο Λύκειο

Η είσοδος των υποψηφίων θα γίνεται σε σχολές που θα καθορίζουν τους συντελεστές βαρύτητας στα µαθήµατα, ενώ το νέο σύστηµα θα εφαρµοστεί πλήρως το 2013-2014 για πρώτη φορά

, ΕΡΕΥΝΑ ΤΟΥ , ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΑΤΣΙΚΑ , xkatsikas@xkatsikas.gr

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

Νέα προγράµµατα σπουδών σε όλο το εύρος της σχολικής εκπαίδευσης (Δηµοτικό, Γυµνάσιο και Λύκειο), νέο σύστηµα πρόσβασης συνδεδεµένο µε τα πανεπιστήµια και τα ΤΕΙ και αλλαγές στη διοικητική δοµή των σχολείων θα ανακοινώσει το επόµενο χρονικό διάστηµα το υπουργείο Παιδείας.

Τόσο οι αλλαγές που συντελούνται ήδη στο Λύκειο όσο και αυτές που προετοιµάζονται στα Πανεπιστηµιακά και Τεχνολογικά Ιδρύµατα προδιαγράφουν την αλλαγή του τρόπου εισαγωγής στην Τριτοβάθµια Εκπαίδευση. Με δεδοµένο ότι οι αλλαγές αυτές είναι εν εξελίξει φέτος, είναι φανερό ότι το 2012 θα είναι κατεξοχήν η χρονιά τελικής προετοιµασίας του νέου συστήµατος που επεξεργάζεται το υπουργείο Παιδείας.

ΤΟ ΝΕΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ σπουδών αρχίζει την επόµενη σχολική χρόνια (2011-12) µε την Α΄ Λυκείου, ώστε κλιµακωτά να επεκταθεί η νέα δοµή και στις επόµενες τάξεις.

Οι µαθητές της φετινής Γ΄ Γυµνασίου θα είναι οι πρώτοι που θα φοιτήσουν τον Σεπτέµβριο του 2011 στη νέα Α’ Τάξη του Λυκείου. Παράλληλα όσοι φοιτούν σήµερα στο Γυµνάσιο θα αποτελέσουν την πρώτη φουρνιά που θα αντιµετωπίσει τα νέα προγράµµατα σπουδών. Η Α’ Λυκείου θα είναι τάξη γενικής παιδείας και θα λειτουργεί ως γέφυρα µεταξύ Γυµνασίου και Λυκείου, ενώ η Β’ και Γ’ θα αποτελέσουν τάξεις προοδευτικής εµβάθυνσης και εξειδίκευσης.

Στην Α’ Λυκείου θα διατηρηθεί ο βασικός κορµός των σηµερινών υποχρεωτικών µαθηµάτων:

Αρχαία, Νεοελληνική Γλώσσα και Λογοτεχνία, Ιστορία, Μαθηµατικά, Φυσική, Χηµεία και Θρησκευτικά. Τα µαθήµατα επιλογής θα κατατάσσονται σε οµάδες, τις οποίες θα επιλέγουν οι µαθητές. Για παράδειγµα, µια οµάδα θα είναι οι Γλώσσες, µια άλλη τα Καλλιτεχνικά, µια άλλη τα Οικονοµικά κ.ο.κ. Επίσης, θα υπάρχουν ώρες για δραστηριότητες (π.χ. Αγωγή Υγείας, Περιβάλλον) ως µαθήµατα επιλογής.

Σε όλες τις τάξεις του Λυκείου (Α’, Β’ και Γ’) όλοι οι µαθητές θα διδάσκονται, ανάµεσα σε άλλα, και τρία µαθήµατα κοινά:

1. Ελληνική Γλώσσα και Γραµµατεία (ενιαιοποιηµένα Νεοελληνική Γλώσσα - Λογοτεχνία - Αρχαία Ελληνικά) 2. Ιστορία 3. Σχέδιο Ερευνας Στη Β’ τάξη του Λυκείου θα µειώνεται σηµαντικά το σκέλος των Αρχαίων Ελληνικών και θα εξαφανίζεται σχεδόν στην Γ’ τάξη του Λυκείου).

Το υπουργείο Παιδείας υπολογίζει το Σχέδιο Ερευνας (2-3 ώρες την εβδοµάδα) να βαθµολογείται από ειδική επιτροπή και να αποτελέσει κριτήριο που θα βαρύνει, µαζί µε τα αποτελέσµατα των 4 πανελλαδικώς εξεταζόµενων µαθηµάτων (στο τέλος του Λυκείου), για την εισαγωγή στις τριτοβάθµιες σχολές.

Β’ ΚΑΙ Γ’ ΛΥΚΕΙΟΥ. Μετά την Α’ Λυκείου που χαρακτηρίζεται τάξη γενικής παιδείας, η Β’ και η Γ’ Τάξη του Λυκείου µετατρέπονται σε προθάλαµο της διαδικασίας εισαγωγής στην Τριτοβάθµια Εκπαίδευση. Κατά τη διάρκεια της φοίτησής τους στις δυο αυτές τάξεις (Β’ και Γ’ Λυκείου)

οι µαθητές θα παρακολουθούν υποχρεωτικά µαθήµατα, µαθήµατα επιλογής και δραστηριότητες µε βάση τα οποία θα οδηγούνται στην οµάδα σχολών της επιλογής τους.

Οι Κατευθύνσεις είναι αρχικά δύο στη Β’ Λυκείου, ενώ εξειδικεύονται στη Γ’ Λυκείου σε τρεις, που αντιστοιχούν στις βασικές κατηγορίες σχολών: Πολυτεχνικές Μαθηµατικοφυσικές και Ιατρικές, Οικονοµικές, Πολιτικές, Κοινωνιολογικές και Παιδαγωγικές, Νοµικές και Φιλοσοφικές.Οι σχολές θα είναι αυτές που θα καθορίζουν συντελεστές βαρύτητας στα µαθήµατα.

Η ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΕ ΣΧΟΛΕΣ. Τόσο οι αλλαγές που συντελούνται ήδη στο Λύκειο όσο και αυτές που προετοιµάζονται στα Πανεπιστηµιακά και Τεχνολογικά Ιδρύµατα προδιαγράφουν την αλλαγή του τρόπου εισαγωγής στην Τριτοβάθµια Εκπαίδευση. Με το νέο σύστηµα οι υποψήφιοι θα µπαίνουν σε σχολή και όχι σε τµήµα. Στο πλαίσιο αυτό η µονάδα υποδοχής του φοιτητή (το ακαδηµαϊκό έτος 2014-15) θα είναι η σχολή που θα έχει την ευθύνη για την ανάπτυξη του ενιαίου προγράµµατος σπουδών του πρώτου ακαδηµαϊκού έτους (απαιτήσεις, κατανοµή της ύλης σε γενικής διδασκαλίας µαθήµατα). Με λίγα λόγια, οι τελειόφοιτοι του Λυκείου θα εισάγονται στις νέες σχολές, θα παρακολουθούν κύκλους µαθηµάτων κι ύστερα από εξετάσεις θα κατευθύνονται στην εξειδίκευση που επιθυµούν!

Οι φοιτητές δηλαδή θα εντάσσονται στα επιµέρους προγράµµατα σπουδών της σχολής µετά το τέλος του πρώτου έτους, ανάλογα µε τις επιδόσεις και τις προτιµήσεις τους.

Στο σηµείο αυτό οφείλουµε να επισηµάνουµε ότι η επιµήκυνση των εξεταστικών δοκιµασιών πρόσβασης από το Λύκειο έως το α΄ πανεπιστηµιακό έτος όχι µόνο δεν αναµένεται να περιορίσει τα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα µαθήµατα, αλλά αντίθετα θα λιπάνει το έδαφος για φροντιστηριακή εξάπλωση µε τη δηµιουργία νέων αποικιών µέσα στο ίδιο το α΄ πανεπιστηµιακό έτος.

Η πρώτη φουρνιά

Οσοι φοιτούν σήµερα στο Γυµνάσιο θα αποτελέσουν την πρώτη φουρνιά που θα αντιµετωπίσει τα νέα προγράµµατα σπουδών ενώ η α’ Λυκείου θα είναι γέφυρα µεταξύ Γυµνασίου και Λυκείου

Νέα µέθοδος διδασκαλίας σε Δηµοτικά και Γυµνάσια

ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΑ σχολική χρονιά θα εφαρµοστούν νέα αναλυτικά προγράµµατα σπουδών στην υποχρεωτική εκπαίδευση. Η αρχή θα γίνει πιλοτικά σε 110 - 130 Δηµοτικά και Γυµνάσια τον Σεπτέµβριο του 2011 και τη σχολική χρονιά 2012/13 θα γενικευτούν σεόλα τα σχολεία. Οι αλλαγές αυτές θα αφορούν νέους τρόπους διδασκαλίας και χειρισµού της διδακτέας ύλης, ενώ δεν προβλέπονται νέα βιβλία.

ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ. Φέτος δεν θα γίνουν νέες κρίσεις Προϊστάµενων Διευθύνσεων και Γραφείων, ενώ αντίθετα θα γίνουν κρίσεις - επιλογές Σχολικών Συµβούλων Πρωτοβάθµιας καιΔευτεροβάθµιας Εκπαίδευσης.

Για την πλήρωση µε επιλογή 300 θέσεων Σχολικών Συµβούλων Δηµοτικής Εκπαίδευσης και70 θέσεων Σχολικών ΣυµβούλωνΠροσχολικής Αγωγής έχουν υποβληθεί 1.143 αιτήσεις δασκάλων και 158 νηπιαγωγών. Παράλληλα το επόµενο χρονικό διάστηµα αναµένεται να προκηρυχθούν περίπου 10.000

θέσεις διευθυντών σχολικών µονάδων Πρωτοβάθµιας και Δευτεροβάθµιας Εκπαίδευσης. Το υπουργείο θα ανακοινώσει τα σχετικά όταν θα έχει ξεκαθαριστεί το τοπίο µε τις καταργήσεις – συνενώσεις – ιδρύσεις σχολικών µονάδων. Ωστόσο, στο σχέδιο νόµου που έχει καταρτίσει το υπουργείοΠαιδείας για την «αναδιοργάνωση τωνπεριφερειακών υπηρεσιών της εκπαίδευσης» αποδυναµώνεται ο ρόλοςτου Συλλόγου Διδασκόντων, πουείναι συλλογικό όργανο, και αρµοδιότητές του µεταφέρονται στον διευθυντή, που έχει πλέον αναβαθµισµένο και κυρίαρχο ρόλο καθώς επιφορτίζεται και πολλές από τις αρµοδιότητες των Γραφείων Εκπαίδευσης τα οποία καταργούνται.

Ο ρόλος του ΣυλλόγουΔιδασκόντων υποβαθµίζεται αφού περιορίζεται στο να προτείνει. Ετσι, η ευθύνη µιας απόφασης ενός συλλογικού οργάνου, όπως είναι ο Σύλλογος Διδασκόντων, µεταφέρεται σεατοµικό επίπεδο, δηλαδή στην κρίση του διευθυντή.

Ανάµεσα στα άλλα οι νέοι διευθυντές σχολικών µονάδων θα µετέχουν στην αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου και των εκπαιδευτικών του σχολείου και θα είναι υπεύθυνοι, σε συνεργασία µε τα στελέχη Παιδαγωγικής Καθοδήγησης, για την κατάρτιση προγραµµάτων ενδοσχολικής επιµόρφωσης.

Παράλληλα θα έχουν την ευθύνη για την οργάνωση των διαδικασιών αυτοαξιολόγησης της σχολικής µονάδας και της ηλεκτρονικής ενηµέρωσης των ατοµικών υπηρεσιακών φακέλων των εκπαιδευτικών και των οικονοµικών δεδοµένων, και των στοιχείων της αυτοαξιολόγησης.Εκτός αυτών θα είναι οι πειθαρχικοί προϊστάµενοι για το προσωπικό της σχολικής µονάδας και µπορούν να τους επιβάλουν έγγραφη επίπληξη, καθώς και την πειθαρχική ποινήτου προστίµου µέχριτο ένα έκτοτων µηνιαίων αποδοχών.

Το σχέδιο νόµου

Αποδυναµώνεται ο ρόλος του Συλλόγου Διδασκόντων και αναβαθµίζεται ο ρόλος του διευθυντή που επιφορτίζεται µε πολλές από τις αρµοδιότητες των Γραφείων Εκπαίδευσης τα οποία καταργούνται.
Το επόµενο διάστηµα αναµένεται να προκηρυχθούν 10.000 θέσεις διευθυντών σε Πρωτοβάθµια και Δευτεροβάθµια Εκπαίδευση

 πηγή: http://www.tanea.gr/