1 Μαρτίου 2011

Δοκίμια Τάξη Α΄Λυκείου


Δοκίμια
Τάξη Α΄Λυκείου
  1. Φίλιας: κοινωνιολογικές προσεγγίσεις Εκδοτικός Οίκος: ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ Έτος έκδοσης: 1999
  2. Παπανούτσος: το δίκαιο της πυγμής, Εκδότης: Νόηση
  3. Λόρεντς: Τα 8 θανάσιμα αμαρτήματα του πολιτισμού, Εκδότης: Θυμάρι
  4. Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος: ο σύγχρονος άνθρωπος
  5. Παπανούτσος: Η κρίση του πολιτισμού μας
  6. Παναγιωτόπουλος Ι. Μ., Οι σκληροί καιροί, Η τραγωδία του εικοστού αιώνα, Οι εκδόσεις των φίλων
  7. Γεώργιος Μπαμπινιώτης , Η γλώσσα ως αξία,  Το παράδειγμα της ελληνικής: Μελετήματα, διαλέξεις και άρθρα 1978-1993,  Εκδότης: Gutenberg
  8. ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ , Xειροποίητη Πόλη - η Aθήνα ανάμεσα στο ναι και το όχι, εκδόσεις «Aλεξάνδρεια».
  9. ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ , Προς το Παρόν - κείμενα για τα σύγχρονα ήθη, εκδόσεις «Πλέθρον»
  10. Όψεις του σύγχρονου πολιτισμού Φιλοσοφικό καφενείο Συγγραφέας: Συλλογικό έργο,  Εκδότης: Ελληνικά Γράμματα
  11. Κορνήλιος Καστοριάδης , Η άνοδος της ασημαντότηταςΕκδότης: Ύψιλον
  12.  Αθανάσιος Κιτσάκης, Προσεγγίσεις σε σύγχρονα προβλήματα κριτική σε παραδοσιακές αντιλήψεις Εκδότης: Γρηγόρης
  13. ΜΠΟΥΣΚΑΛΙΑ ΛΕΟ, ΝΑ ΖΕΙΣ Ν' ΑΓΑΠΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ, Εκδόσεις: ΓΛΑΡΟΣ
  14. ΜΠΟΥΣΚΑΛΙΑ ΛΕΟ, ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ 9 ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ, Εκδόσεις: ΓΛΑΡΟΣ
  15. ΜΠΟΥΣΚΑΛΙΑ ΛΕΟ, Η ΑΓΑΠΗ,  Εκδόσεις: ΓΛΑΡΟΣ
  16. Αιμίλιος Χουρμούζιος, Η περιπέτεια μιας γενεάς Εκδοτικός Οίκος: Εκδόσεις των Φίλων
  17. Μάριος Πλωρίτης, Τέχνη, γλώσσα και εξουσία, Καστανιώτης, 1989, Δ΄εκδοση, 1990
  18. ΕΛΕΝΗ  ΓΛΥΚΑΤΖΗ-ΑΡΒΕΛΕΡ, ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ, Εκδόσεις: ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ
  19.  Ελένη Γλύκατζη - Ahrweiler, Πολιτισμός και ελληνισμός , Εκδότης: Καστανιώτη
  20.  Κωνσταντοπούλου Χριστιάνα Κ.,  Ελεύθερος χρόνος, Εκδότης  Παπαζήσης
  21. Κωνσταντοπούλου Χριστιάνα Κ., Κοινωνιολογία της "καθημερινότητας" Εκδότης : Παπαζήσης Έτος έκδοσης  :  2009
  22. Κωνσταντοπούλου Χριστιάνα Κ.,  Τηλεόραση: Ένα σύγχρονο εικονικό καφενείο,  Εκδότης  : Παπαζήσης Έτος έκδοσης  :  2010
  23. Κλάιν Ναόμι, ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΟΥ ΣΟΚ, συγγραφέας Εκδοτικός Οίκος : ΛΙΒΑΝΗΣ
 Καλή ανάγνωση!!
επιμέλεια βιβλιογραφίας: Βέρα Δακανάλη
Aρια Παπαδάκη

26 Φεβρουαρίου 2011

Greek words commonly used in the English language


A

"English" word
Original Greek word
abyss
abyssos
academic
akadimaikos
academy
akadimia
acclimitize
eglimatizomai
acme
acmi
acrobat
acrovatis
acronym
acronymio
adytum
adyto
aerodrome
aerodromio
aerodynamics
aerodynamiki
aeronaut
aeronautis
aerostat
aerostato
aeronautics
aeronautiki
aesthetic
esthitikos
agelast
agelastos
agonistic
agonistikos
agora
agora
agony
agonia
air
aeras
airplane
aeroplano
allegoric
aligoricos
allergy
alergia
allegory
aligorikos
alphabet
alphabito
amalgam
amalgama
amethyst
amethistos
amnesia
amnisia
amnesty
amnistia
amorphous
amorphos
amphibious
amphibio
amphitheatre
amphitheatro
amphore
amphoreas
anabolism
anabolismos
anachronism
anachronismos
anachronistic
anachronistikos
anachronous
anachronos
anaemia
anemia
anagram
anagramma
analgesic
analgitikos
analogue
analogo
analogous
analogos
analogy
analogia
analphabet
analphabitos
analphabetism
analphabitismos
analysis
analysi
analytic
analytikos
analyst
analytis
anarchist
anarchikos
anarchy
anatchia
anathema
anathema
anatomic
anatomicos
anatomy
anatomia
anecdote
anecdoto
anesthetic
anaisthitiko
angel
angelos
antagonism
antagonismos
antagonistic
antagonistikos
antethnic
antethnicos
anthology
anthologia
anthropocentric
anthropocentrikos
anthropoid
anthropoides
anthropological
anthropologikos
anthropomorphic
anthropomorfos
anthropomorphism
anthropomorfismos
anthropofagous
anthropofagos
antibacterial
antibakririakos
antibiotic
antibiotiko
antic
antica
antidote
antidoto
antilogy
antilogia
antipathetic
antipathitikos
antipathy
antipathia
antipode
antipodas
antiseptic
antisiptiko
antithesis
antithesi
antithetic
antitheticos
antitoxin
antitoxikos
antonym
antonymia
apathy
apathia
aphonic
aphonikos
aphorism
aphorismos
aphoristic
aphoristicos
aphrodisiac
aphrodisiaco
apocalypse
apocalypsi
apocalyptic
apocalyptikos
apocryphal
apocryphos
apologetic
apologitikos
apology
apologia
apoplexy
apoplixia
apostacy
apostasia
apostle
apostolos
apostolic
apostolikos
apostrophe
apostrofos
arachnophobia
arachnophobia
archaic
archaicos
archaism
archismos
archagel
archanelos
archaeology
archeologia
archetype
archetypo
archipelago
archipelagos
architect
architektonas
architecture
architektoniki
aristocrasy
aristokratia
aristocrat
aristokratis
arithmetic
arithmitiko
aroma
aroma
arrhythmia
arithmia
arseinic
arsenico
asbestos
asbestis
asphyxia
asphixia
asteroid
asteroidis
asthma
asthma
astrology
astrologia
astronaut
astronautis
astronomy
astronimia
astrophysics
astrofysiki
asylum
asylo
atheism
atheismos
athlet
athlitis
athletic
athlitikos
atmosphere
atmosfaira
atmospheric
atmosfairiko
atom
atomo
atophy
atrophia
aura
aura
authentic
authentikos
autobiography
autobiographia
autocefalus
autocefalos
autochthon
autochthon
autocracy
autocratia
autocrat
autocratis
autocratic
autocratikos
autodidactic
autodidactos
autograph
autographo
automaton
automato
autonomous
autonimo
autonomy
autonimia
autopsy
autopsia
axiom
axioma

B

"English" word
Original Greek word
bacteria
bactirio
baptism
baptisma
barbaric
barbaricos
baritone
baritonos
barometer
barometro
basic
basikos
base
basi
Bible
Biblos
bibliography
bibliographia
biochemistry
biochimeia
biography
biographia
biology
biologia
biometric
bioetrikos
biopsy
biopsia
biosphere
biosphera
biotic
biotikos
blasphemy
blasphimia
botanic
botanikos
bptanology
botanologia

23 Φεβρουαρίου 2011

Η δύναμη τής ελληνικής γλώσσας

Υπολογίζεται ότι ένας μορφωμένος ομιλητής μιας γλώσσας γνωρίζει περί τις 20.000 λεξικές οικογένειες τής μητρικής του γλώσσας. Αυτό σημαίνει ότι ο ομιλητής μιας γλώσσας όπως είναι η Ελληνική που κάθε λεξική της οικογένεια - από τη φύση, την παράδοση και την καλλιέργεια τής γλώσσας αυτής - έχει ένα πλήθος παραγώγων και συνθέτων λέξεων, δηλ. ο μέσος μορφωμένος Ελληνας, γνωρίζει (χρησιμοποιεί και καταλαβαίνει) τριπλάσιο τουλάχιστον αριθμό λέξεων. Ο,τι συνήθως αποκαλούμε «πλούτο» τής ελληνικής γλώσσας, δεν έχει μόνο να κάνει με την καλλιέργεια που ευτύχησε να έχει η Ελληνική λόγω τής μακραίωνης, αδιάκοπης και ποιοτικής για μεγάλα διαστήματα χρήσης της, αλλά και με την ίδια τη δομή της, με τους υψηλούς βαθμούς παραγωγής και σύνθεσης λέξεων που αυξάνουν τη συνοχή, τη διαφάνεια και τη δηλωτική της ικανότητα και αποτελούν κύρια πλευρά τής δύναμής της.
Θα εστιάσω τον λόγο σε ένα μόνο παράδειγμα γλωσσικής οικογένειας, το παράδειγμα τού (αρχαίου και νέου) οίκος. Ως πρώτο συνθετικό το οίκος έδωσε το αρχαίο οικογενής, «ο γεννημένος και αναθρεμμένος σε συγκεκριμένο οίκο», απ' όπου το αρχαίο και νεότερο (με άλλη, τη σημερινή σημασία) οικογένεια. Το νεότερο οικογένεια έδωσε παράγωγα και σύνθετα που δεν απαντούν στην αρχαία: οικογενειακός, οικογενειάρχης και οικογενειοκρατία. Ας σημειωθεί ότι η λέξη οικογένεια με τη σημερινή σημασία της αναβίωσε μόλις από τις αρχές τού 19ου αιώνα, για να αντικαταστήσει την ξενική λέξη φαμίλια, που ήταν η μόνη που χρησιμοποιούσαν μέχρι τότε. Από το οίκος προήλθαν και τα αρχαία και νέα οικοδεσπότης και οικοδέσποινα. Στην αρχαία χρησιμοποιήθηκαν και παράγωγα που δεν επιβίωσαν: οικοδεσποσύνη, οικοδεσποτεία, οικοδεσποτώ, οικοδεσπότησις και οικοδεσποτικός. Αρχαίο και νέο το οικοδίαιτος. Νεότερα μόνο το οικοδιδάσκαλος και οικοδιδασκάλισσα. Αρχαία και νέα τα οικοδόμος, οικοδομώ, οικοδομή, οικοδόμημα, οικοδόμηση και οικοδομικός. Νεότερο μόνο το οικοδομήσιμος και μόνο αρχαία τα οικοδομημάτιον, οικοδομητέον, οικοδομητικός, οικοδομία, οικοδομιστήριος και οικοδομεύς που όπως και το οικοδόμος σήμαιναν στην αρχαία ιδίως τον «αρχιτέκτονα». Τα σύνθετα οικοκυρά (απ' όπου το νοικοκυρά), νοικοκύρης, οικοκυρικός και οικοκυροσύνη (νοικοκυροσύνη) είναι μόνο νεότερα. Οπως μόνο νεότερα είναι όσα αναφέρονται στον χώρο όπου ζει ένα σύνολο οργανισμών, όπως η λέξη οικοσύστημα (και οικοσυστηματικός) και οικότυπος καθώς και η μελέτη τού οικοσυστήματος, η οικολογία μαζί με τα οικολόγος και οικολογικός. Διαφορετικό είναι το πρόσφατο οικοσελίδα τής πληροφορικής (homepage). Αρχαία και νέα είναι τα οικονόμος, οικονομία, οικονομικός και οικονομώ. Ωστόσο, έναντι δύο συνθέτων οικονόμημα και οικονόμισσα που δεν επιβίωσαν στη νεότερη Ελληνική, ένα πλήθος συνθέτων και παραγώγων πλουτίζουν τη Νέα Ελληνική: οικονομικά, οικονομολόγος, οικονομολογία, οικονομετρία, οικονομετρικός, οικονομισμός, οικονομικότητα, οικονομοτεχνικός, οικονομικοπολιτικός μαζί με τα αρνητικής σημασίας οικονομικιστικός και οικονομίστικος. Αρχαία και «χαρακτηριστικά» νεοελληνικά το οικόπεδο· το ίδιο και το οικοπεδικός. Οι Νεοέλληνες όμως προχωρήσαμε πολύ περισσότερο. Πλάσαμε το οικοπεδοφάγος, το οικοπεδούχος και το ρήμα οικοπεδοποιώ (απ' όπου και οικοπεδοποίηση)! Νεότερα και τα οικόσημο και οικοσημολογία. Αρχαία και νέα τα: οικόσιτος, οικοσκευή, οικότροφος (αλλά μόνο νεότερο το οικοτροφείο). Νεότερο το οικοτεχνία και πολύ πρόσφατα τα οικοτουρισμός και οικοτουρίστας. Αρχαία και νέα τα οικουμένη και οικουμενικός, νεότερο το οικουμενισμός. Αρχαίο και νέο το οικουρώ, ενώ μόνο αρχαία τα οικουρός, οικουρία, οικουρικός, οικούριος.
Από το έξοχο «Αντίστροφον Λεξικόν τής Νέας Ελληνικής» τού αείμνηστου καθηγητή τής Γλωσσολογίας Γ. Κουρμούλη που επανεκδόθηκε εφέτος φωτομηχανικώς στις εκδόσεις Παπαδήμα, λεξικό στο οποίο οι λέξεις είναι κατατεταγμένες αλφαβητικώς από το τέλος προς την αρχή, και από τα πολύτιμα στατιστικά στοιχεία που περιέχει, μαθαίνουμε (σελ. 746) ότι στην αρχαία Ελληνική μαρτυρούνται 52 σύνθετα τού οίκος (τα βρίσκουμε συγκεντρωμένα στο Αντίστροφο Λεξικό τής αρχαίας Ελληνικής των Paul Kretschmer και Ernst Locker), από τα οποία 14 είναι νέα (12 από αυτά έχουν παραδοθεί και 2 είναι νεότερα). Πρόκειται για τα: οίκος, φερέοικος, περίοικος, ένοικος, σύνοικος, άποικος, έποικος, πάροικος, δουλοπάροικος, αγροίκος, κάτοικος, εγκάτοικος, συγκάτοικος και μέτοικος. Στην αρχαία μαρτυρούνται επιπλέον σύνθετα όπως άοικος, νέοικος, αερίοικος, ωλεσίοικος, ορεσίοικος, πλησίοικος, σωσίοικος, φιλίοικος, μόνοικος, ομόοικος, φθορόοικος, εύοικος, ουρανοκάτοικος κ.ά. Στη Νέα Ελληνική παραδίδονται 18 ρήματα σε -οικώ: διοικώ (συνδιοικώ, κακοδιοικώ), περιοικώ, ενοικώ, συνοικώ, αποικώ, εποικώ, παροικώ, αγροικώ (γροικώ, κρυφαγροικώ, καλογροικώ), κατοικώ (εγκατοικώ, συγκατοικώ, ιδιοκατοικώ), μετοικώ. Στην αρχαία μαρτυρούνται 32 τέτοια σύνθετα με τη μεγάλη ποικιλία προρρηματικών (προθέσεων σύνθετων με ρήματα), όπως λ.χ. διοικώ, παραδιοικώ, μεταδιοικώ, εκδιοικώ, συνδιοικώ, προδιοικώ, προσδιοικώ - κατοικώ, εγκατοικώ, συγκατοικώ, επικατοικώ, προκατοικώ, συνεισκατοικώ.
Ο κατάλογος θα γίνει πολύ μακρύς αν περάσουμε στα οικία (οικίσκος, οικιακός), οικείος (οικειότης, εξοικειώνομαι, οικειοποιούμαι), εποικίζω, οικιστής, οικισμός κ.ο.κ. μαζί με τα σύνθετα και τα παράγωγά τους.
Οπως είναι φανερό, γύρω από κάθε βασική ελληνική λέξη σχηματίζονται πολλοί ομόκεντροι λεξιλογικοί κύκλοι με πλήθος παραγώγων και συνθέτων που εκτείνονται σε μια μεγάλη κλίμακα εξειδίκευσης (τροποποίησης, διεύρυνσης, στένωσης κ.λπ.) τής κύριας σημασίας μιας λέξεως. Το πλήθος των μορφολογικών τύπων (κλιτικών και παραγωγικών καταλήξεων) και η ποικιλία ειδών συνθέσεως κατά σημασιολογικές κατηγορίες και μέρη τού λόγου συνιστούν τη μεγάλη εκφραστική δύναμη τής Ελληνικής, αρχαίας και νέας.
Ο κ. Γεώργιος Μπαμπινιώτης είναι καθηγητής Γλωσσολογίας, πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών.

19 Φεβρουαρίου 2011

Ο Καβάφης ποιητής της Ιστορίας

Ο Καβάφης ποιητής της Ιστορίας

ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΚΟΥΖΕΛΗ | Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011  [ 07:14 ]
Εκτύπωση Αποστολή με Email
Μικρό μέγεθος γραμματοσειράς Μεσαίο μέγεθος γραμματοσειράς Μεγάλο μέγεθος γραμματοσειράς
Προσθήκη στο Delicious Προσθήκη στο Facebook Προσθήκη στο Newsvine Bookmark Προσθήκη στο Twitter
Οι φιλόλογοι και οι λογοτέχνες που κατέκλυσαν τη Μικρή Σκηνή στον πέμπτο όροφο της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών την Τετάρτη το βράδυ γνώριζαν βεβαίως ότι η Ιστορία αποτελεί μία από τις βασικές συνιστώσες του έργου του Καβάφη. Εκείνο που προσδοκούσαν να μάθουν ερχόμενοι ήταν πώς αποκωδικοποιείται η ιδιαίτερη σχέση του ποιητή με την Ιστορία – και οι τρεις ομιλητές, οι καθηγητές Ρενάτα Λαβανίνι, Νταϊάνα Χάας και Μιχάλης Πιερής, ήταν προετοιμασμένοι να ικανοποιήσουν τις αδήλωτες προσδοκίες.

Ζωντάνεψε με γραφικές λεπτομέρειες μέσα από τις ομιλίες τους ο Καβάφης ως συστηματικός αναγνώστης της Ιστορίας, ο οποίος κουβαλούσε τόμους Ιστορίας στα ταξίδια του και έλεγχε με εξακριβωτική διάθεση τα ιστορικά λεξικά και τις εγκυκλοπαίδειες ανατρέχοντας σε πρωτογενείς πηγές. Τη φημισμένη «Ιστορία της παρακμής και πτώσεως της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας» του Εντουαρντ Γκίμπον ανέφερε, μεταξύ άλλων, η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Πατρών Νταϊάνα Χάας, την οποία ο Καβάφης μελετούσε στο πρωτότυπο και σημείωνε τις αντιρρήσεις του διασταυρώνοντας γεγονότα με την «Ιστορία του ελληνικού έθνους» του Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου.

Εκεί όπου η ιστορική πληροφορία είναι ελλιπής, ο ποιητής αισθανόταν ότι μπορεί να παρέμβει αναπληρώνοντας με τη φαντασία του τα κενά της Ιστορίας, όπως ακριβώς γράφει ο ίδιος στο ποίημα «Καισαρίων»: «Στην ιστορία λίγες/ γραμμές μονάχα βρίσκονται για σένα, / κ’ έτσι πιο ελεύθερα σ’ έπλασα μες στον νου μου».

Ταυτόχρονα, σχολαστικός με την ιστορική ακρίβεια, επισημαίνει στα ποιήματά του τα γεγονότα που πρέπει να ελέγξει με τη σημείωση verified (ελεγμένο) ή to be verified (να ελεγχθεί).

Ποια ήταν, συγκεκριμένα, τα ιστορικά διαβάσματα του Καβάφη μπορούμε να το ανακαλύψουμε αν διατρέξουμε τους τόμους της βιβλιοθήκης του στο Αρχείο Καβάφη, το πληροφορούμαστε από μαρτυρίες ή από σημειώσεις του ποιητή. Ο Μιχάλης Πιερής, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, ανακοίνωσε ακόμη μία πηγή, το «Λεξικό Καβάφη», ένα «λεξικό» 560 λημμάτων, που επιμελήθηκε ο ίδιος και θα κυκλοφορήσει μέσα στο έτος από το Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού.

Όπως προκύπτει, ο Καβάφης αποδελτίωνε από τα διαβάσματά του λέξεις νέες, εξωτικές, λέξεις σε χρήσεις άγνωστες ή περίεργες, λέξεις όμορφες. Αντέγραφε ολόκληρα αποσπάσματα σε κομμάτια χαρτί, κρατούσε σημειώσεις από προφορικές κουβέντες και αποκόμματα από εφημερίδες και περιοδικά, τα οποία παράχωνε στο ερμηνευτικό λεξικό που είχε στη βιβλιοθήκη του. Από την καταγραφή και τη μελέτη τους προκύπτει ένας κατάλογος κειμένων που διάβαζε ο ποιητής με τρόπο συστηματικό. Ανάμεσα σε άλλα είναι το χρονικό της Κύπρου του Λεόντιου Μαχαιρά και του Βουστρώνιου, το «Χρονικόν του Μορέως» και διάφορες χρονογραφίες, ιστορικά δημοτικά τραγούδια και κλέφτικα, ενώ τα πολλά τεκμήρια από τον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο μαρτυρούν ότι παρακολουθούσε με ενδιαφέρον τα πολιτικά και πολεμικά δρώμενα της εποχής του.

Αν στο σημείο αυτό απορεί κανείς σε τι αποσκοπούσαν οι αποδελτιώσεις και ποια ήταν τα κριτήρια της λεξικογραφικής πρακτικής του ποιητή, όπως αναρωτήθηκε ο γλωσσολόγος και λεξικογράφος Γεώργιος Μπαμπινιώτης, ο Μιχάλης Πιερής έδωσε μια πολύ παραστατική απάντηση: «Μάζευε λέξεις όπως ένας μάστορας μαζεύει πέτρες για να φτιάξει μια ξερολιθιά, χωρίς να ξέρει πόσες και ποιες θα χρειαστεί όταν έρθει η ώρα».

Το συμπέρασμα της συνάντησης, για ακόμη μία φορά, ήταν ότι οι τρόποι προσέγγισης της προσωπικότητας και της ποίησης του Καβάφη παραμένουν ανεξάντλητοι. Γιατί; Ποιο είναι το μυστικό της οικουμενικής και αειθαλούς απήχησής του; Η Ρενάτα Λαβανίνι, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Παλέρμο και εκδότρια των «Ατελών ποιημάτων» του, πρόλαβε το ερώτημα λέγοντας στο κλείσιμο της ομιλίας της: «Η απήχηση της ποίησης του Καβάφη είναι μεγάλη γιατί λειτουργεί με τον τρόπο που λειτουργούν το μυαλό και τα συναισθήματά μας».

Απονεμήθηκαν τα «Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας 2010»

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011
Τελευταία ενημέρωση: 14/02/2011 20:52

Η Κική Δημουλά τιμήθηκε για το σύνολο του έργου της
Τα βραβεία του υπουργείου Πολιτισμού «Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας 2010», που αφορούν εκδόσεις του 2009 απονεμήθηκαν σήμερα. Μαζί με τους νικητές δόθηκαν στη δημοσιότητα και οι βραχείες λίστες υποψηφίων έργων σε κάθε κατηγορία.
Βραβείο Ποίησης:
Στον Παντελή Μπουκάλα τη συλλογή του «Ρήματα» (εκδόσεις Άγρα).
Βραβείο Διηγήματος:
Στον Παναγιώτη Κουσαθανά για τη συλλογή «Λοξές ιστορίες που τελειώνουν με ερωτηματικό» (εκδόσεις Ινδικτος).
Βραβείο Μυθιστορήματος:
Στη Βασιλική Ηλιοπούλου για το «Σμιθ» (εκδόσεις Πόλις).
Βραβείου Δοκιμίου - Κριτικής:
Στον Αγγελο Χανιώτη για το έργο του «Θεατρικότητα και δημόσιος βίος στον ελληνιστικό κόσμο» (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης).
Βραβείο Χρονικού - Μαρτυρίας:
Στον Γιώργο Βέη για το έργο του «Από το Τόκιο στο Χαρτούμ: Μαρτυρίες, συνδηλώσεις» (εκδόσεις Κέδρος).
Μεγάλο Βραβείο Λογοτεχνίας:
Στην Κική Δημουλά για το σύνολο του έργου της
Βραβείο Περιοδικού:
Εξ ημισείας στα περιοδικά «Το Δέντρο» και «Διαβάζω» για τη συμβολή τους στην προβολή και διάδοση της ελληνικής λογοτεχνίας.
Οι βραχείες λίστες είχαν ως εξής:
Α.
Υποψήφιοι για το Βραβείο Ποίησης
1) Ορέστης Αλεξάκης για το έργο του «Το άλμπουμ των αποκομμάτων», εκδόσεις Γαβριηλίδης.
2) Χάρης Βλαβιανός για το έργο του «Διακοπές στην πραγματικότητα: Ποιήματα/σχεδιάσματα/μεταγραφές», εκδόσεις Πατάκης.
3) Γιώργος Γεωργούσης για το έργο του «Τα παλαιά χιόνια», εκδόσεις Γαβριηλίδης.
4) Έλσα Κορνέτη για το έργο της «Ένα μπουκέτο ψαροκόκαλα», εκδόσεις Γαβριηλίδης.
5) Δημήτρης Κοσμόπουλος για το έργο του «Βραχύ χρονικό», εκδόσεις Κέδρος.
6) Πάνος Κυπαρίσσης για το έργο του «Μαύρο Βαμβάκι», εκδόσεις Μελάνι.
7) Παντελής Μπουκάλας για το έργο του «Ρήματα», εκδόσεις Άγρα.
Β.
Υποψήφιοι για το Βραβείο Διηγήματος
1) Κώστας Ακρίβος για το έργο του «Τελετές ενηλικίωσης: Μια ζωή σε δεκαεφτά επεισόδια», εκδόσεις Μεταίχμιο.
2) Δήμητρα Κολλιάκου για το έργο της «Η αρρώστια των βουνών», εκδόσεις Πατάκης.
3) Παναγιώτης Κουσαθανάς για το έργο του «Λοξές ιστορίες που τελειώνουν με ερωτηματικό: Μυθιστορίες για τα ολέθρια επακόλουθα του χρόνου», εκδόσεις Ίνδικτος.
4) Ανδρέας Μήτσου για το έργο του «Η ελεημοσύνη των γυναικών», εκδόσεις Καστανιώτης.
5) Γιώργος Σκαμπαρδώνης για το έργο του «Μεταξύ σφύρας και Αλιάκμονος- Διηγήματα 2004-2009», εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα.
Γ.
Υποψήφιοι για το Βραβείο Μυθιστορήματος
1) Παναγιώτης Αγαπητός για το έργο του «Μέδουσα από σμάλτο: Μια βυζαντινή ιστορία μυστηρίου», εκδόσεις Άγρα.
2) Ρέα Γαλανάκη για το έργο της «Φωτιές του Ιούδα, στάχτες του Οιδίποδα», εκδόσεις Καστανιώτης.
3) Βασιλική Ηλιοπούλου για το έργο της «Σμιθ», εκδόσεις Πόλις.
4) Τηλέμαχος Κώτσιας για το έργο του «Στην απέναντι όχθη», εκδόσεις Ψυχογιός.
5) Αλέξης Πάρνης για το έργο του «Η οδύσσεια των διδύμων», εκδόσεις Καστανιώτης.
6) Έρση Σωτηροπούλου για το έργο της « Εύα», εκδόσεις Πατάκης.
Δ.
Υποψήφιοι για το Βραβείο Δοκιμίου – Κριτικής
1) Δημήτρης Ν. Λαμπρέλλης για το έργο του «Η επίδραση του Νίτσε στην Ελλάδα. «Τέχνη» και «Διόνυσος», Βλαστός και Καζαντζάκης», εκδόσεις Παπαζήσης.
2) Διονύσης Κ. Μαγκλιβέρας για το έργο του «Η αξιοπρέπεια του ανθρώπου: Στοχασμοί σε θέματα των καιρών μας», εκδόσεις Παπαζήσης.
3) Δ.Ν. Μαρωνίτης για το έργο του «Τάκης Σινόπουλος – Μίλτος Σαχτούρης: Μελετήματα», εκδόσεις Πατάκης.
4) Παναγιώτης Νούτσος για το έργο του «Δημήτρης Χατζής: Το διπλό βιβλίο», εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα.
5) Νίκος Σαραντάκος για το έργο του «Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία: Τριάντα συν μια ιστορίες λέξεων που ίσως να σας έχουν απασχολήσει», εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου.
6) Άγγελος Χανιώτης για το έργο του «Θεατρικότητα και δημόσιος βίος στον ελληνιστικό κόσμο», Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.
7) Γιάννης Ψυχοπαίδης για το έργο του «Νόστος: Μικρά κείμενα για την τέχνη», εκδόσεις Κέδρος.
Ε.
Υποψήφιοι για το Βραβείο Χρονικού – Μαρτυρίας
1) Γιώργος Βέης για το έργο του «Από το Τόκιο στο Χαρτούμ: Μαρτυρίες, συνδηλώσεις», εκδόσεις Κέδρος.
2) Σαράντος Ι. Καργάκος για το έργο του «Λιβύη: αναζητώντας το χαμένο «σίλφιο» στην ελληνική Κυρήνη», εκδόσεις Ι. Σιδέρης.
3) Δημήτρης Νικορέτζος για το έργο του «Ο άγνωστος Ελύτης της Μυτιλήνης», εκδόσεις Αιολίδα.
4) Σώτη Τριανταφύλλου για το έργο της «Ο χρόνος πάλι», εκδόσεις Πατάκης.
5) Αγαμέμνων Φαράκος για το έργο του «Πώς δενόταν το ατσάλι: Τα πικρά, μεγάλα, ωραία, χρόνια», εκδόσεις Ιωλκός.
Την Επιτροπή Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας αποτέλεσαν: Παναγιώτης Μαστροδημήτρης, Πρόεδρος, Ομότιμος Καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας του Τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Κριτικός, Βαγγέλης Αθανασόπουλος, Αντιπρόεδρος, Καθηγητής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Γεώργιος Ανδρειωμένος, Καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας του Τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, Βίκυ Πάτσιου, Καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών, Χαρίκλεια Δημακοπούλου, Κριτικός Βιβλίου, Δημοσιογράφος, Νομικός, Κατερίνα Σχινά, Κριτικός Βιβλίου, Γεώργιος Λεονάρδος, Συγγραφέας, Θανάσης Νιάρχος, Ποιητής, Δοκιμιογράφος, Κώστας Χατζηαντωνίου, Συγγραφέας.
Είναι η τελευταία φορά που τα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας απονέμονται βάσει του νόμου 2557/1997. Στο εξής, θα εφαρμόζεται ο νέος νόμος (ν. 3905/2010, αρ. 40), ο οποίος εμπλουτίζει τον θεσμό με νέα βραβεία, θέτει συγκεκριμένες ημερομηνίες για την ολοκλήρωση κάθε σταδίου των εργασιών της επιτροπής και υπόσχεται διαφανείς διαδικασίες των οποίων τα πρακτικά θα αναρτώνται στο Διαδίκτυο, κατά την πορεία των εργασιών της επιτροπής, για έλεγχο από κάθε κακόπιστο.


Οι απόψεις σας

Συγχαρητήρια σ΄όσους και όσες κέρδισαν βραβεία! ευχής έργο θα ήταν να προβάλλονται πιο ενεργά οι πνευματικοί άνθρωποι στην κοινωνική ζωή του τόπου! η νεολαία μας χρειάζεται τέτοιου είδους ερείσματα...ας μην της τα στερήσουμε... αλίμονο, στο συγκεκριμένο τομέα δεν χρειάζεται να γίνουν περαιτέρω εκπτώσεις ( για την ηθική και οικονομική κρίση μας, η λογοτεχνία μάς φταίει τώρα;;) αλλά μεγαλύτερη προβολή του έργου τους..
Βέρα Δακανάλη-φιλόλογος 16/2/2011 19:39

15 Φεβρουαρίου 2011

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ - Η ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ


Η ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ
 Με ουσιαστικά ή επίθετα

1. κτητική
2. διαιρετική
3. δημιουργού
4. ιδιότητας
5. της αξίας
6. της ύλης
7. του περιεχομένου
8. της αιτίας
9. συγκριτική
10. υποκειμενική
11. αντικειμενική κοντά σε ονόματα που δηλώνουν επιμέλεια, αμέλεια (ἐπιμελής, ἀμελής), μνήμη, λήθη (ἐπιλήσμων, μνήμων), επιτυχία, αποτυχία (ἐπιτυχής), εμπειρία, απειρία (ἔμπειρος, ἄπειρος), αρχή ή εξουσία, φειδώ, αφειδία (φειδωλός) και γενικά με ονόματα που έχουν σημασία παρόμοια με αυτή των ρημάτων που συντάσσονται με αντικείμενο σε γενική.


1. οἰκία τοῦ πατρός-  Ἡ πόλις ἡμῶν ἐτίμα καὶ τότε τοὺς ἀγαθούς.
2. Τότε δὲ τὰ πολλὰ τῶν πολιτικῶν-Εἰς τοῦτο μανίας ἀφικόμην- οἱ ἐννέα ἄρχοντες ἔπρασσον- Πολλοί τῶν στρατιωτῶν- Ἑξήκοντα τῶν νεῶν-Οἱ μέγιστοι τῶν ποταμῶν-Ξέρξης εἰς τοσοῦτον ὕβρεως ἦλθεν
3. οἱ νόμοι τοῦ Σόλωνος
4. ὁδὸς πέντε ἡμερῶν
5. ἀγρὸς ἄξιος ταλάντου -  Κατέλιπε πέντε ταλάντων οὐσίαν.
6. κρηπὶς λίθων - Σωρός ξύλων καί λίθων.  
7. πλοῖα σίτου
8. φόνου ὑπόδικος/ αἴτιος κακῶν -  Ομοι τν κακν - γίγνεται γὰρ δὴ καὶ παισὶ πρὸς ἀλλήλους ὥσπερ ἀνδράσιν ἐγκλήματα καὶ κλοπῆς καὶ ἁρπαγῆς καὶ βίας καὶ ἀπάτης καὶ κακολογίας..
9. Ἀναρχίας μεῖζον οὐκ ἔστι κακόν - Πολλῶν γὰρ χρημάτων κρείττων ὁ παρὰ τοῦ πλήθους ἔπαινος
10. ἀπόστασις τῶν συμμάχων (αποστατούν οι σύμμαχοι) -  Διὰ τάχους ἡ νίκη τῶν Ἀθηναίων
11. ἐπιμελὴς ἦν τῶν παίδων -  Διδάσκαλος τῶν παίδων ἐγένετο - ἐπιμελὴς ἀγαθῶν- Πόθος πατρίδων- Οἰκοδόμησις τειχῶν







ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΒΕΡΑ ΔΑΚΑΝΑΛΗ