«Δεν θα “θελα να έχω ζήσει μιαν άλλη ζωή»

Τα πρώτα 25 χρόνια, που τη διαμόρφωσαν, περιγράφει η αγαπημένη συγγραφέας στο βιβλίο της «Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο». Από τότε που έφηβη, με το παρατσούκλι Κοτοκούλι, έγραφε τις ερωτικές επιστολές της υπηρέτριάς τους, μέχρι τον γάμο της με τον Γιώργο Σεβαστίκογλου.                                                                           Της Παρής Σπίνου

«Μνήμη και πολλή αγάπη χρειάστηκε για να γράψω την ιστορία της ζωής μου». Με βάση αυτά τα δύο βασικά συστατικά, η Αλκη Ζέη, από τις κυρίαρχες πένες της Μεταπολίτευσης, που μεγάλωσε γενιές παιδιών μαθαίνοντάς τους μέσα από τις ιστορίες της τη σύγχρονη ελληνική Ιστορία, παραδίδει στα 88 της την αυτοβιογραφία της «Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο» (αύριο στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Μεταίχμιο).

Επίκεντρο τα πρώτα 25 χρόνια, που διαμόρφωσαν τη μετέπειτα πορεία της. Συνοδοιπόροι στα νεανικά βήματά της πολλές προσωπικότητες: η κολλητή φίλη της Ζωρζ Σαρή, η «θείτσα της» Διδώ Σωτηρίου, ο σύντροφος της ζωής της Γιώργος Σεβαστίκογλου, αλλά και ο Κάρολος Κουν, ο Νίκος Γκάτσος, ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Ανδρέας Εμπειρίκος, ο Μάνος Χατζιδάκις… Μια ολόκληρη εποχή, ο Μεσοπόλεμος και η Κατοχή, ζωντανεύει με τη συναρπαστική, πάντα άμεση, πάντα έντιμη αφήγηση της πολυβραβευμένης συγγραφέως, που διανθίζεται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

Αναφέρει χαρακτηριστικά η ίδια: «Στο μυθιστόρημα μπορείς να λες ό,τι φαντάζεσαι, να κινείς τους ήρωές σου όπως θέλεις, να τους βάζεις να λένε ό,τι σκέφτεσαι εσύ. Οταν όμως τα πρόσωπα είναι αληθινά, δεν γίνεται ούτε τοσοδά να λαθέψεις, μια και κανείς τους δεν μπορεί πια να σε επιβεβαιώσει ή να σε διαψεύσει. Ευτυχώς που υπάρχει η αδελφή μου και η μνήμη της είναι αλάνθαστη και η ζωή της μπλέκεται με τη δική μου. Μόλις διάβασε αυτά που έγραψα, μου είπε: “Ετσι ζήσαμε, έτσι ήταν αυτοί που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε”. “Τώρα” της λέω “που ξαναθυμήθηκες την ιστορία μας θα ’θελες να είχαμε ζήσει μια άλλη ζωή;”. “Με τίποτα” μου αποκρίθηκε αυθόρμητα. “Με τίποτα” συμπλήρωσα κι εγώ».

Η Αλκη Ζέη περιγράφει τα ευτυχισμένα παιδικά της χρόνια στην Αθήνα και τη Σάμο, όπου πήγε κοντά στον παππού μαζί με τη μεγαλύτερη αδελφή της τη Λενούλα, λόγω ασθένειας της μητέρας της –από εκείνη την εποχή είναι εμπνευσμένο το πρώτο της βιβλίο «Το καπλάνι της βιτρίνας» (1963).

Η περιπέτεια της γραφής για το Κοτοκούλι, όπως ήταν το παρατσούκλι της, ξεκίνησε στην εφηβεία, με ένα καλά ξυσμένο μολύβι Φάμπερ νούμερο δύο και μια κόλλα αλληλογραφίας, γράφοντας πάνω στο τραπέζι της κουζίνας επιστολές στον αγαπημένο της υπηρέτριάς τους, στη Σάμο. Ανακάτευε δικές της ιδέες με φράσεις από την Πηνελόπη Δέλτα και τον Ντοστογέφσκι προκαλώντας δάκρυα συγκίνησης στις υπηρέτριες της γειτονιάς.

Πάνω στο ίδιο τραπέζι θα γεννηθεί ο Κλούβιος, ο γνωστός ήρωας του κουκλοθέατρου «Μπαρμπα-Μυτούσης», που ανέπτυξε η Ελένη Περάκη. Ποιος θα το πίστευε πως την πρώτη παράσταση θα παρακολουθούσαν ο Εμπειρίκος, ο Ελύτης, ο Πλωρίτης, ο Γκάτσος, με τον οποίο η αδελφή της έζησε έναν νεανικό έρωτα, αλλά και ο Γιώργος Σεβαστίκογλου που έγινε σύζυγος της Αλκης Ζέη. Για τη συνέχεια του άρθρου  δείτε εδώ

πηγή: http://www.efsyn.gr/?p=118451

Μνήμη και πολλή αγάπη χρειάστηκε για να γράψω την ιστορία της ζωής μου. Στο μυθιστόρημα μπορείς να λες ό,τι φαντάζεσαι, να κινείς τους ήρωές σου όπως θέλεις, να τους βάζεις να λένε ό,τι σκέφτεσαι εσύ. Όταν όμως τα πρόσωπα είναι αληθινά, δεν γίνεται ούτε τοσοδά να λαθέψεις, μια και κανείς τους δεν μπορεί πια να σε επιβεβαιώσει ή να σε διαψεύσει. Ευτυχώς που υπάρχει η αδελφή μου και η μνήμη της είναι αλάνθαστη και η ζωή της μπλέκεται με τη δική μου. Μόλις διάβασε αυτά που έγραψα μου είπε: "Έτσι ζήσαμε, έτσι ήταν αυτοί που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε". "Τώρα" της λέω, "που ξαναθυμήθηκες την ιστορία μας θα 'θελες να είχαμε ζήσει μια άλλη ζωή;" "Με τίποτα" μου αποκρίθηκε αυθόρμητα. "Με τίποτα" συμπλήρωσα κι εγώ.

πηγή: http://www.biblionet.gr/book/190209/%CE%9C%CE%B5_%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CF%8D%CE%B2%CE%B9_%CF%86%CE%AC%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81_%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%BF_%CE%B4%CF%8D%CE%BF

Σπουδάζοντας στη Γερμανία

Χρήσιμες πληροφορίες για τα πανεπιστήμια και τη ζωή στη χώρα

Η Γερμανία είναι μια χώρα που προσελκύει πολλούς Έλληνες όχι μόνο για εργασία, άλλα και για τις σπουδές τους. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του ΟΟΣΑ το 13,2% των ελλήνων φοιτητών του εξωτερικού σπουδάζει στη Γερμανία. 

Σήμερα στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης δραστηριοποιούνται περισσότερα από 360 κρατικά ή επίσημα αναγνωρισμένα ιδρύματα που προσφέρουν περισσότερα από 13.000 προγράμματα σπουδών. Το επίπεδο της παρεχόμενης εκπαίδευσης είναι αρκετά υψηλό και αποδεικνύεται και από τον αριθμό των νομπελιστών, ειδικά στους τομείς ιατρικής και θετικών επιστημών, άλλα και από τις υψηλές κατατάξεις των πανεπιστημίων στις διεθνείς αξιολογήσεις. 

Αναγνωρισμένα πανεπιστήμια

Η Γερμανία ως χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης εμπίπτει στην οδηγία 2005/36/ΕΚ περί αμοιβαίας αναγνώρισης επαγγελματικών προσόντων για τους πολίτες των 27 κρατών μελών της ΕΕ. Δεν απαιτείται λοιπόν η αναγνώριση από το ΔΟΑΤΑΠ για την άσκηση ενός επαγγέλματος στον ιδιωτικό τομέα. Αν όμως κάποιος επιθυμεί να διεκδικήσει μια θέση στο δημόσια ή να πραγματοποιήσει ένα μεταπτυχιακό ή διδακτορικό τίτλο θα πρέπει να πάρει πράξη αναγνώρισης από το ΔΟΑΤΑΠ. 

πηγή: http://www.newsbeast.gr/greece/ekpaideusi/arthro/584977/spoudazodas-sti-germania/

Σημαντική η βαθμολογία στις τρεις τάξεις του Λυκείου για την εισαγωγή σε ΑΕΙ και ΤΕΙ

Καθοριστική η επίδοση στα τέσσερα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα

Η ψήφιση του νομοσχεδίου για το νέο λύκειο πέρα από τις αλλαγές στα ωρολόγια προγράμματα φέρνει και ένα «νέο σύστημα εισαγωγής» στα ΑΕΙ και ΤΕΙ. 

Πολλοί είναι οι μαθητές της α΄ τάξης του λυκείου που ακόμα δε γνωρίζουν ότι από εδώ και πέρα οι βαθμολογικές τους επιδόσεις σε κάθε τάξη θα προσμετρούνται για την εισαγωγή τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ειδικά οι μαθητές που στοχεύουν σε σχολές που παραδοσιακά διατηρούν υψηλές βάσεις εισαγωγής όπως Ιατρική, Νομική, Ψυχολογία, Οδοντιατρική κ.α. οφείλουν από το τρέχον έτος να στοχεύουν σε υψηλές βαθμολογικές επιδόσεις για να αυξήσουν τις πιθανότητες εισαγωγής. 

Πλέον εκτός τους βαθμούς των 4 πανελλαδικώς εξεταζομένων μαθημάτων θα προσμετράται και ο βαθμός προαγωγής των 3 τάξεων του λυκείου γνωστός ως Βαθμός Προαγωγής και Απόλυσης (ΒΠΑ) που θα αποτελεί στην ουσία τον 5ο βαθμό. 

Είναι σημαντικό να γνωρίζουν γονείς και μαθητές τη βαρύτητα κάθε τάξης στη διαμόρφωση του ΒΠΑ και γι αυτό το λόγο δίνονται παραδείγματα. 

Αξίζει να σημειωθεί ότι η βαθμολογία κάθε τάξης έχει το δικό της συντελεστή που είναι 0,4 στην Α΄, 0,7 στη Β΄ και 0,9 στη Γ΄. Με βάση λοιπόν τους συντελεστές η βαρύτητα κάθε τάξης στη διαμόρφωση του ΒΠΑ είναι 20% για την Α΄ τάξη, 35% για τη Β΄ τάξη και 45% για τη Γ΄ τάξη, αν ο μαθητής έχει τους ίδιους βαθμούς και στις 3 τάξεις. 

Βέβαια αν ένας μαθητής τα πάει πολύ καλά στην Α΄ τάξη και χειρότερα στη Β΄ και στη Γ΄ όπου και αυξάνεται και η δυσκολία των μαθημάτων το ποσοστό συνεισφοράς μεταβάλλεται όπως φαίνεται στον πίνακα 2. 
πηγή: http://www.newsbeast.gr/greece/ekpaideusi/arthro/582798/simadiki-i-vathmologia-stis-treis-taxeis-tou-lukeiou-gia-tin-eisagogi-se-aei-kai-tei/

Τα πιο φημισμένα πανεπιστήμια στον κόσμο

Η Ελλάδα δεν εκπροσωπείται στη λίστα

Η φήμη που έχει ένα ίδρυμα είναι ένα σημαντικό κριτήριο για την επιλογή του από τον υποψήφιο φοιτητή καθώς για πολλούς το «καλό όνομα» δίνει προστιθέμενη αξία στο πτυχίο και καθιστά τον απόφοιτο περισσότερο ανταγωνιστικό στην αγορά εργασίας.

Tο περιοδικό Times Higher Education επικαλείται έρευνες που δείχνουν ότι η φήμη ενός πανεπιστημίου αποτελεί σημαντικό κριτήριο επιλογής όχι μόνο για τους φοιτητές, άλλα και για τους πανεπιστημιακούς καθηγητές που επιθυμούν να «χτίσουν» το βιογραφικό τους. Στηριζόμενοι στο παραπάνω γεγονός το περιοδικό Times Higher Education πέρα από τη λίστα με τα καλύτερα πανεπιστήμια έχει δημιουργήσει και μια κατάταξη των τριτοβάθμιων ιδρυμάτων εκπαίδευσης με βάση τη φήμη τους. 

Η λίστα με τα πιο φημισμένα πανεπιστήμια του κόσμου για το 2013 διαμορφώθηκε με βάση τις απαντήσεις που έδωσαν 16.639 ακαδημαϊκοί από 144 χώρες. Δυστυχώς ανάμεσα στα 100 πιο φημισμένα πανεπιστήμια δεν συμπεριλαμβάνεται κανένα ελληνικό. Να τονίσουμε ότι η λίστα με τα «φημισμένα» πανεπιστήμια διαφέρει από αυτή της παγκόσμιας κατάταξης όπου λαμβάνονται υπόψη και άλλα κριτήρια και όχι μόνο η γνώμη των ακαδημαϊκών. 

http://www.newsbeast.gr/greece/ekpaideusi/arthro/587733/ta-pio-fimismena-panepistimia-ston-kosmo/

Βιβλιοθήκες: Δανειζόμαστε… σαν άλλοτε (;)

 της Ηρώς Κουνάδη 

Για κάθε απογοητευτική στατιστική που επιμένει ότι «οι Έλληνες δεν διαβάζουν», υπάρχει ένας βιβλιοθηκονόμος που διηγείται χαμογελώντας την αύξηση της προσέλευσης στις βιβλιοθήκες τα τελευταία χρόνια. Για κάθε μεγάλη πολυεθνική αλυσίδα βιβλιοπωλείων που αποχαιρετά την Ελλάδα της κρίσης, εκδίδονται μερικές δεκάδες νέες κάρτες βιβλιοθήκης. Και για κάθε ρεπορτάζ στις βιβλιοθήκες της Αθήνας που ξεκινά με δισταγμούς και επιφυλάξεις, υπάρχουν πολλοί λάτρεις τους έτοιμοι να τις υπερασπιστούν, καταθέτοντας ο καθένας τις δικές του εμπειρίες. Επιστροφή στις βιβλιοθήκες «Η αύξηση στην προσέλευση του κόσμου τα τελευταία δύο χρόνια είναι τεράστια, 50%, ίσως και περισσότερο» λέει ο κ. Κοσμάς Ματσάγκας, βιβλιοθηκονόμος εδώ και 28 χρόνια στην Βιβλιοθήκη του Δήμου Αθηναίων. «Οι περισσότεροι ζητάνε λογοτεχνία και ιστορία. Από την κρίση και μετά, το μυθιστόρημα είναι όλο και πιο δημοφιλές. Ειδικά ο γυναικείος πληθυσμός, ενδιαφέρεται κυρίως για το ‘εύκολο’ μυθιστόρημα, ελληνικό και ξένο. Είναι η ανεργία, και η τρομοκρατία της τηλεόρασης, την οποία δεν θέλουν πια να βλέπουν. Πέρα από τα ελληνικά μυθιστορήματα, φοβερά δημοφιλείς είναι και ξένοι συγγραφείς όπως ο Στίβεν Κινγκ και ο Τόλκιν. Φαντασία, δηλαδή, το είδος που βοηθά περισσότερο να ξεφύγεις από την καθημερινότητα». 

Διαβάστε περισσότερα στο: http://www.in2life.gr/everyday/modernlife/article/260453/vivliothhkes-daneizomaste-san-allote-.html?mainid=275227
Πηγή: www.in2life.gr

Τι διαβάζουν οι άνθρωποι στο μετρό και στο λεωφορείο; Ε;

έγονται bookarazzi, από το “paparazzi”, και πιθανότατα έχουν φωτογραφήσει το εξώφυλλο του βιβλίου σας, αν έτυχε να σας πετύχουν να διαβάζετε στο μετρό. Γιατί να το κάνουν αυτό; Μα, για να ποστάρουν την φωτογραφία στο δημοφιλέστατο γκρουπ του Facebook που λέγεται «Τι διαβάζουν οι άνθρωποι στο μετρό και στο λεωφορείο; Ε;». Τι δεν καταλαβαίνετε; «Η ομάδα δημιουργήθηκε τον Οκτώβριο του 2010, έτσι χωρίς λόγο: Απλά επειδή εγώ είχα την περιέργεια να κοιτάζω τι διαβάζουν οι άνθρωποι στο μετρό» λέει ο Γιώργος Τσακνιάς, εμπνευστής και δημιουργός του ΤΙΔΑΜΕΛΕ.Ε; (ναι, φυσικά έχει και συντομογραφία). «Το γκρουπ ξέφυγε πολύ γρήγορα από τον αρχικό πυρήνα των φίλων που πίστευα ότι θα ενδιαφέρονται: Απέκτησε σε χρόνο ρεκόρ διακόσια-τριακόσια μέλη που ασχολούνταν ενεργά. Μπήκαν πολύ νωρίς και άνθρωποι από τον χώρο του βιβλίου, απ’ όλα τα επαγγέλματα: εκδότες, συγγραφείς, μεταφραστές και πάει λέγοντας. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν είναι μια κλειστή λέσχη που απευθύνεται σε συγκεκριμένους ανθρώπους ή επαγγελματίες ενός χώρου. Προσωπικά, έχω χαρεί πρωτίστως που ανακάλυψα αναγνώστες. Έχουμε γίνει φίλοι μέσα από το γκρουπ. Υπάρχουν ακόμα και ζευγάρια που γνωρίστηκαν έτσι!». Σήμερα, το γκρουπ αριθμεί 2.100 μέλη, που ήρθαν αρχικά από περιέργεια, και εν συνεχεία «κόλλησαν» με το βιβλιοφιλικό του περιεχόμενο, και τις ενδιαφέρουσες συζητήσεις που ξεκινούν κάτω από κάθε post. «Το βασικό δεν είναι οι φωτογραφίες των βιβλίων που διαβάζει ο κόσμος στο μετρό ή τα άλλα μέσα μαζικής μεταφοράς» εξηγεί ο Γιώργος. «Με αφορμή ένα post μπορεί να συζητήσουμε οτιδήποτε, από το αν έχουμε διαβάσει το συγκεκριμένο βιβλίο μέχρι άλλες δουλειές του ίδιου συγγραφέα ή του εκδοτικού οίκου. Απλώς, οι συζητήσεις ξεκινούν από το τι διαβάζει ο κόσμος στο μετρό. »Πλέον, έχουμε και αρκετούς ανταποκριτές στο εξωτερικό, μέλη μας που μετακόμισαν σε άλλες πόλεις και μας στέλνουν φωτογραφίες από το μετρό του Λονδίνου, του Άμστερνταμ, της Στοκχόλμης ή της Κωνσταντινούπολης». Είναι πιο ενδιαφέροντα αυτά τα post; αναρωτιέμαι. «Είναι σίγουρα ενδιαφέρον να βλέπεις κάτι που έγινε πριν από πέντε λεπτά σε μια άλλη πόλη. Οι διαφορές, όμως, στο τι διαβάζει ο κόσμος δεν είναι τεράστιες: Μπορεί στο εξωτερικό να διαβάζει περισσότερο ο κόσμος, αλλά το ενδιαφέρον μοιράζεται κι εκεί κατά παρόμοιο τρόπο».

Διαβάστε περισσότερα στο: http://www.in2life.gr/features/dossier/dossierarticle/275307/ti-diavazoyn-oi-anthropoi-sto-metro-kai-sto-leoforeio-e.html?mainid=275227
Πηγή: www.in2life.gr

Μάριο Βίτι, ένας νεοελληνιστής από την Πόλη

Βούλιαξε το πατάρι του Γαβριηλίδη στην οδό Αγίας Ειρήνης στο Μοναστηράκι το βράδυ της Δευτέρας 23 Σεπτεμβρίου από το πλήθος που παρευρέθηκε στην παρουσίαση του βιβλίου του Μάριο Βίτι «Η Πόλη όπου γεννήθηκα: Ιστανμπούλ ,1926-1946» (Γαβριηλίδης, 2013). Νεοελληνιστές από πανεπιστήμια της Ελλάδας και του εξωτερικού, φιλόλογοι και παλιοί φοιτητές του Βίτι από τα πανεπιστήμια της Νάπολης, της Ρώμης και του Παλέρμο όπου δίδαξε καθώς και πολλοί νέοι τίμησαν τον γνωστό και δραστήριο μελετητή του ελληνισμού με την παρουσία τους και το θερμό τους χειροκρότημα.

Γεννημένος στην Κωνσταντινούπολη από μητέρα Ρωμιά και πατέρα Ιταλό, ο Μάριο Βίτι έζησε δύο δεκαετίες στην Πόλη προτού αναχωρήσει για σπουδές στην Ιταλία. Αυτά τα χρόνια περιγράφει στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του που μόλις κυκλοφόρησε. Στο βιβλίο αφηγείται τη ζωή του στην Κωνσταντινούπολη των μειονοτήτων, όταν ο πληθυσμός της δεν ξεπερνούσε ακόμη το ένα εκατομμύριο και η καθημερινή ακτίνα δράσης του μεταξύ σπιτιού και σχολείου περιοριζόταν στο ενάμισι χιλιόμετρο. «Δεν είμαι αντιπροσωπευτική περίπτωση των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης και ελπίζω όσοι έζησαν εκεί να μην βρουν παράξενα αυτά που αφηγούμαι στο βιβλίο. Διηγούμαι τα δικά μου χρόνια στην Κωνσταντινούπολη από τα οποία βγήκε αυτό που έγινα, ένας ιταλός νεοελληνιστής» είπε ο Μάριο Βίτι στην έναρξη της εκδήλωσης. Για περισσότερες πληροφορίες και τη συνέχεια του άρθρου δείτε Eδώ

«Απαντήσεις σε θέματα Ερευνητικών Εργασιών σχ.έτους 2013-14»

«Απαντήσεις σε θέματα Ερευνητικών Εργασιών σχ.έτους 2013-14» from Vera Dakanali