ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

·         Τίτλος βιβλίου: Η ΑΓΑΠΗ ΑΡΓΗΣΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ

·         Συγγραφέας: Λιλή Ζωγράφου

Ονοματεπώνυμο: ΜΕΛΑΜΠΙΑΝΑΚΗ ΜΑΙΡΗ

Τμήμα: Α’3 ΓΕΛ ΜΟΙΡΩΝ

ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2009-2010

·         Περίληψη (να γράψετε με δικά σας λόγια ποιο είναι το θέμα του βιβλίου που διαβάσατε)

  Η οικογένεια Φτενούδου με τον αυταρχικό  πατέρα Μιχαήλο και τη στοργική μάνα Ερυφίλη είναι πραγματικά μια πολύ μεγάλη οικογένεια με οκτώ παιδιά. Κάθε παιδί ένας διαφορετικός χαρακτήρας και μια διαφορετική ιστορία. Η μεγαλύτερη, η Ασπασία μοιάζει στον πατέρα της, θεωρεί ότι μετά απ’ αυτόν αυτή είναι η αρχηγός του σπιτιού και καταπιέζει τα αδέρφια της. Ο πρώτος γιός, ο Κωνσταντίνος φεύγει νωρίς από το σπίτι και καταλήγει να έχει μια πολύ άνετη ζωή στο Παρίσι. Οι άλλοι δυο γιοί γίνονται αξιωματικοί, κατοικούν στην Αθήνα και τρέμουν τον πατέρα τους. Η Πηνελόπη, που την αποκαλούν τέρας, δεν ξεπέρασε ποτέ τους ενενήντα πόντους και το πρόσωπο της ήταν πολύ αποκρουστικό. Για να μην αμαυρωθεί η τιμή της οικογένειας, που η Ασπασία και ο πατέρας θεωρούσαν πολύ σημαντικό, την είχαν σαν φυλακισμένη στον οντά και έβγαινε μόνο τα βράδια. Η Αικατερίνη είναι δασκάλα και η Εργίνη ασχολείται με τα χωράφια τους. Η πιο όμορφη και η αγαπημένη της μάνας είναι η μικρότερη, η Ερατώ, που στην ηλικία των δεκαπέντε μαθαίνει τον έρωτα από έναν ιταλό στρατιώτη, τον Τονίνο, που κρύφτηκε με τη βοήθεια της Πηνελόπης στο υπόγειο τους για να σωθεί από τους γερμανούς.

  Τέσσερις μήνες κρατάει το παραμύθι τους. Η μάνα καταλαβαίνει ότι η μικρή είναι έγκυος και μαθαίνει για τον ιταλό. Αφού τον φυγαδεύουν, απαγορεύουν στην μικρή να βγει έξω. Ο πατέρας αργοπεθαίνει και η μάνα παριστάνει την έγκυο για να αποφθεχθεί η κοινωνική κατακραυγή. Μετά από λίγο καιρό από τον θάνατο του η Ερατώ γεννάει. Όλοι στο χωριό ξέρουν για μάνα του μωρού την Ερυφίλη. Τα χρόνια περνούν και το μωρό με το όνομα Αμαλία μεγαλώνει ενώ την ανατροφή του έχει αναλάβει η Ασπασία.  Η Ερατώ υποφέρει κλεισμένη μέσα και δεν της επιτρέπουν να έχει πολλές σχέσεις με το παιδί της. Η Αικατερίνη παντρεύεται έναν συνάδελφο της, πράγμα που εξοργίζει την Ασπασία που σαν μεγαλύτερη έπρεπε να παντρευτεί πρώτη. Η μάνα πεθαίνει ξαφνικά.

  Όταν η Αμαλία είναι δεκαεννέα χρονών ο Τονίνο επιστρέφει ζητώντας να παντρευτεί την Ερατώ. Η Ασπασία τον διώχνει και η Ερατώ για να μην την σκοτώσει από τα νεύρα της φεύγει από το σπίτι τρέχοντας και φωνάζοντας. Καταλήγει σε ένα μοναστήρι όπου τελικά παντρεύεται, χωρίς να είναι δική της εντελώς απόφαση, το δικηγόρο της μονής. Στο μήνα του μέλιτος εκείνος διαβάζει το ημερολόγιο που γράφει τα πάντα για τη ζωή της, ότι είχε ερωτικές σχέσεις με τον Τονίνο που δεν τον ξεχνάει ποτέ και ότι δεν αγαπάει εκείνον. Ύστερα απ΄ αυτό την βιάζει και την κακοποιεί συστηματικά. Μετά από δύο μήνες την αφήνει ελεύθερη και εκείνη γυρίζει στο χωριό της αποφασισμένη να σκοτώσει την Ασπασία. Η Ασπασία όμως είναι άρρωστη.

  Η Αμαλία στα δεκαεννιά της παντρεύτηκε έναν ηλικιωμένο κύριο με μεγάλο κύρος. Απέκτησε δυο παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, με διαφορετικούς άντρες ενώ ο άντρας της νόμιζε ότι αυτός ήταν ο πατέρας τους. Ενώ εκείνη είχε πάει στο Παρίσι ο άντρας της πέθανε και μετά από λίγα χρόνια την ίδια τύχη είχε και ο γιός της. Μαθαίνει ότι η Ερατώ είναι η πραγματική της μάνα αλλά όταν πάει να την βρει εκείνη δεν τρέφει καθόλου μητρική αγάπη για την κόρη της αφού ποτέ δεν ήρθαν κοντά.

  Καθώς η Ασπασία αργοπεθαίνει η Ερατώ προσπαθεί να αυτοκτονήσει γιατί είναι απογοητευμένη από την ζωή της. Την προλαβαίνουν πριν πνιγεί και της ανακοινώνουν ότι η Ασπασία πέθανε οπότε τελείωσαν τα προβλήματα τους. Παθαίνει συγκοπή. Την επόμενη μέρα μετά την κηδεία των αδελφών της η Αικατερίνη λαμβάνει ένα γράμμα για τη νεκρή αδερφή της, την Ερατώ. Είναι από τον αδερφό τους τον Κων/νο που την καλεί να ζήσει μαζί του πλουσιοπάροχα και της λέει ότι γνωρίζει τον Τονίνο. Στον ίδιο φάκελο είναι και ένα γράμμα από εκείνον. Της ομολογεί ότι ακόμα την αγαπάει και θέλει να είναι πάλι μαζί αν τελικά αποφασίσει να πάει στο Παρίσι. Η Αικατερίνη θάβει το γράμμα στον τάφο της Ερατώς.

  Λίγο καιρό μετά, η Πηνελόπη, το τέρας, είναι μόνη της στο σπίτι και ένα φιλικό ζευγάρι της προτείνει να την πάνε να δει για πρώτη φορά τη θάλασσα που τόσο λαχταρά να αντικρύσει. Ένα ατύχημα όμως που είχε εκεί, της στέρησε τη ζωή μετά από λίγες μέρες από κάταγμα στο κρανίο.

·         Ποιοι είναι οι ήρωες/ ηρωίδες του βιβλίου (ονομαστικά);

Οι βασικοί ήρωες του βιβλίου είναι ο πατέρας Μιχαήλος, η μάνα Ερυφίλη, η Ασπασία, ο Κωνσταντίνος, η Πηνελόπη, η Αικατερίνη, η Εργίνη, η Ερατώ, ο Τονίνο, η Αμαλία και ο Γιάννης Τάγαρης (ο δικηγόρος που παντρεύτηκε και βασάνισε την Ερατώ).

     ·         Ποιος /ποια από αυτούς/αυτές σας έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση και  γιατί;

         Απ’ όλους τους ήρωες του βιβλίου με εντυπωσίασε η Πηνελόπη. Αυτή η κοπέλα που αν και περιθωριοποιημένη είχε καλλιεργήσει πολύ τα αισθήματα της. Μεγάλωσε μόνη της, χωρίς να δεχθεί φροντίδα από κανέναν αφού για όλους ήταν αποκρουστική και «τέρας». Όμως εκείνη ζούσε, αισθανόταν, καταλάβαινε τη θέση στην οποία βρισκόταν και λυπόταν πολύ που οι άνθρωποι που αγαπούσε δεν ένιωθαν το ίδιο γι’ αυτήν. Μόνο η Ερατώ κατάλαβε το μεγαλείο της ψυχής της, που μπόρεσε να έρθει πολύ κοντά της, και η μάνα τους, αν και αργά.

 ·     Να κάνετε μια κριτική του βιβλίου που διαβάσατε. Σας άρεσε ή όχι και γιατί;

  Το βιβλίο αυτό μου άρεσε πολύ και κατά τη γνώμη μου είναι αρκετά καλογραμμένο. Κατά τη διάρκεια που το διαβάζει ο αναγνώστης αλλά και αφού το τελειώσει, μπαίνει σε σκέψεις. Είναι τελικά τόσο μεγάλο έγκλημα να κάνεις παιδί εκτός γάμου και σε μικρή ηλικία ώστε η ποινή γι’ αυτό να είναι η καταστροφή της ίδιας σου της ζωής; Η Ερατώ ήταν μια κοπέλα που είχε όλες τις προοπτικές να γίνει ευτυχισμένη, ήταν όμορφη, πρόθυμη, καλός άνθρωπος και πολύ αθώα και αυτό την έκανε να μείνει τελικά έγκυος. Μέσα απ’ αυτό το βιβλίο ο αναγνώστης καταλαβαίνει ότι η πολύ αυστηρότητα και η αυταρχικότητα μόνο ολέθρια αποτελέσματα μπορεί να έχουν. Επιπλέον, βλέπουμε ότι τα άτομα με ειδικές ανάγκες όταν τα περιθωριοποιούμε δεν σημαίνει ότι επειδή εμείς τα ξεχνάμε δεν υπάρχουν και δεν αναπτύσσονται. Μεγαλώνουν, καταλαβαίνουν (άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο), και αναπτύσσουν συναισθήματα που πολλές φορές οι φυσιολογικοί άνθρωποι δεν μπορούν να τα αναπτύξουν γιατί δεν προλαβαίνουν, λόγω των γρήγορων ρυθμών της καθημερινότητας μας. Ενώ εκείνοι οι άνθρωποι ζουν και αγαπούν όσους τους δείξουν λίγη φροντίδα και τους νοιαστούν, πράγματα σπάνια να βρεις ανάμεσα σε φυσιολογικούς ανθρώπους. Ο αναγνώστης μπορεί να μάθει και να πάρει πολλά απ’ αυτό το βιβλίο και συνιστώ ανεπιφύλαχτα σε όλους να το διαβάσουν.