Είναι σημαντικό τα παιδιά μας να κατακτήσουν την κοινωνική ανταγωνιστικότητα ως τα 6 τους χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι το παιδί μας είναι σημαντικό να ξέρει πότε και τι και πώς να διεκδικεί. Αν δεν το κάνει πιθανόν να πρόκειται για ένα παιδί με δειλία.
Τι είναι δειλία;
Η συστολή, η αμηχανία, ο φόβος μπροστά σε κάτι. Μπορεί να είναι μόνιμη ή περιστασιακή. Κάποιοι την ονομάζουν κοινωνική φοβία. Φοβία θεωρείται μόνο όταν κάνει το άτομο να δυσλειτουργεί ΤΕΛΕΙΩΣ.
Βασικά χαρακτηριστικά της:
Στη ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ
- Παθητικότητα
- Αποστροφή βλέμματος
- Δυσχέρειες στον λόγο
- Ελάχιστη κίνηση σώματος
Στα ΓΝΩΣΤΙΚΑ σχήματα
- Αρνητικές σκέψεις για τον εαυτό
- Αντίληψη για ένα μόνο «σωστό» δρόμο
Στο ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ
- Μοναξιά
- Άγχος
Η διαφορά της δειλίας από την εσωστρέφεια είναι ότι ο εσωστρεφής άνθρωπος προτιμά την απομόνωση, όμως είναι επαρκής στις κοινωνικές συναναστροφές.
Οι έφηβοι και οι ενήλικες μπορούν να εντοπίσουν αν είναι εσωστρεφείς ή εξωστρεφείς. Τα παιδιά όχι.
Παράγοντες:
Κληρονομικότητα: έχει αποδειχτεί ότι βιολογικά υπάρχει μία μεγέθυνση στην αμυγδαλή του εγκεφάλου.
Περιβάλλον:
- Υπερπροστατευτικοί γονείς
- Ασυνεπής συμπεριφορά γονέων
- Κριτική, απόρριψη, υπερβολικές απειλές
- Ανασφαλείς δεσμοί με γονείς (οι γονείς δείχνουν πώς θα ήθελαν να είναι τα παιδιά τους).
Πότε να ανησυχήσουμε για τη δειλία;
Όταν είναι μόνιμη και αρχίζει να επηρεάζει την αυτοεικόνα του. Με άλλα λόγια, όταν παρατηρήσουμε να έχουν πολύ φτωχές σχέσεις με τους συμμαθητές τους και βγάζουν καταστροφικά συναισθήματα. Αυτό προκαλεί μειωμένες κοινωνικές ευκαιρίες, και προκαλούν την άγνοια στο περιβάλλον τους.
Τρόποι αντιμετώπισης:
- Αλλαγή κοινωνικού περιβάλλοντος
- Ενίσχυση αυτοεικόνας με επαίνους
- Προσδιορισμός στόχων
- Αποφυγή ετικετοποίησης
- Βιβλιοθεραπεία
- Παρρησιακή συμπεριφορά - διεκδίκηση χωρίς να καταστρατηγήσει τους άλλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου