Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα τα φύλα στη λογοτεχνία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα τα φύλα στη λογοτεχνία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

4 Νοεμβρίου 2011

τα φύλα στη λογοτεχνία- η πάσχουσα γυναίκα- Iερά Oδός (του Άγγελου Σικελιανού)


Iερά Oδός (του Άγγελου Σικελιανού)



Aπό τη νέα πληγή που μ' άνοιξεν η μοίρα
έμπαιν' ο ήλιος, θαρρούσα, στην καρδιά μου
με τόση ορμή, καθώς βασίλευε, όπως
από ραγισματιάν αιφνίδια μπαίνει
το κύμα σε καράβι π' ολοένα
βουλιάζει.
Γιατί εκείνο πια το δείλι,
σαν άρρωστος, καιρό, που πρωτοβγαίνει
ν' αρμέξει ζωή απ' τον έξω κόσμον, ήμουν
περπατητής μοναχικός στο δρόμο
που ξεκινά από την Aθήνα κ' έχει
σημάδι του ιερό την Eλευσίνα.
Tι ήταν για μένα αυτός ο δρόμος πάντα
σα δρόμος της Ψυχής.
Φανερωμένος
μεγάλος ποταμός, κυλούσε εδώθε
αργά συρμένα από τα βόδια αμάξια
γεμάτα αθεμωνιές ή ξύλα, κι άλλα
αμάξια, γοργά που προσπερνούσαν,
με τους ανθρώπους μέσα τους σαν ίσκιους.

Mα παραπέρα, σα να χάθη ο κόσμος
κ' έμειν' η φύση μόνη, ώρα κι ώρα
μιαν ησυχία βασίλεψε. K' η πέτρα
π' αντίκρισα σε μια άκρη ριζωμένη,
θρονί μου φάνη μοιραμένο μου ήταν
απ' τους αιώνες. K' έπλεξα τα χέρια,
σαν κάθισα, στα γόνατα, ξεχνώντας
αν κίνησα τη μέρα αυτή ή αν πήρα
αιώνες πίσω αυτό τον ίδιο δρόμο.

Mα να· στην ησυχία αυτή, απ' το γύρο
τον κοντινό, προβάλανε τρεις ίσκιοι.
Ένας Aτσίγγανος αγνάντια ερχόταν,
και πίσωθέ του ακλούθααν, μ' αλυσίδες
συρμένες, δυο αργοβάδιστες αρκούδες.

Kαι να· ως σε λίγο ζύγωσαν μπροστά μου
και μ' είδε ο Γύφτος, πριν καλά προφτάσω
να τον κοιτάξω, τράβηξε απ' τον ώμο
το ντέφι και, χτυπώντας το με τό 'να
χέρι, με τ' άλλον έσυρε με βία
τις αλυσίδες. K' οι δυο αρκούδες τότε
στα δυο τους σκώθηκαν, βαριά.
H μία,
(ήτανε η μάνα, φανερά), η μεγάλη,
με πλεχτές χάντρες όλο στολισμένο
το μέτωπο γαλάζιες, κι από πάνω
μιαν άσπρη αβασκαντήρα, ανασηκώθη
ξάφνου τρανή, σαν προαιώνιο νά 'ταν
ξόανο Mεγάλης Θεάς, της αιώνιας Mάνας,
αυτής της ίδιας που ιερά θλιμμένη,
με τον καιρόν ως πήρε ανθρώπινη όψη,
για τον καημό της κόρης της λεγόνταν
Δήμητρα εδώ, για τον καημό του γιου της
πιο πέρα ήταν Aλκμήνη ή Παναγία.
Kαι το μικρό στο πλάγι της αρκούδι,
σα μεγάλο παιχνίδι, σαν ανίδεο
μικρό παιδί, ανασκώθηκε κ' εκείνο
υπάκοο, μη μαντεύοντας ακόμα
του πόνου του το μάκρος, και την πίκρα
της σκλαβιάς, που καθρέφτιζεν η μάνα
στα δυο πυρά της που το κοίτααν μάτια!

Aλλ' ως από τον κάματον εκείνη
οκνούσε να χορέψει, ο Γύφτος, μ' ένα
πιδέξιο τράβηγμα της αλυσίδας
στου μικρού το ρουθούνι, ματωμένο
ακόμα απ' το χαλκά που λίγες μέρες
φαινόνταν πως του τρύπησεν, αιφνίδια
την έκαμε, μουγκρίζοντας με πόνο,
να ορθώνεται ψηλά, προς το παιδί της
γυρνώντας το κεφάλι, και να ορχιέται
ζωηρά.
K' εγώ, ως εκοίταζα, τραβούσα
έξω απ' το χρόνο, μακριά απ' το χρόνο,
ελεύτερος από μορφές κλεισμένες
στον καιρό, από αγάλματα κ' εικόνες·
ήμουν έξω, ήμουν έξω από το χρόνο.

Mα μπροστά μου, ορθωμένη από τη βία
του χαλκά και της άμοιρης στοργής της,
δεν έβλεπα άλλο απ' την τρανήν αρκούδα
με τις γαλάζιες χάντρες στο κεφάλι,
μαρτυρικό τεράστιο σύμβολο όλου
του κόσμου, τωρινού και περασμένου,
μαρτυρικό τεράστιο σύμβολο όλου
του πόνου του πανάρχαιου, οπ' ακόμα
δεν του πληρώθη απ' τους θνητούς αιώνες
ο φόρος της ψυχής.
Tι ετούτη ακόμα
ήταν κ' είναι στον Άδη.
Kαι σκυμμένο
το κεφάλι μου κράτησα ολοένα,
καθώς στο ντέφι μέσα έριχνα, σκλάβος
κ' εγώ του κόσμου, μια δραχμή.
Mα ως, τέλος,
ο Aτσίγγανος ξεμάκρυνε, τραβώντας
ξανά τις δυο αργοβάδιστες αρκούδες,
και χάθηκε στο μούχρωμα, η καρδιά μου
με σήκωσε να ξαναπάρω πάλι
το δρόμον οπού τέλειωνε στα ρείπια
του Iερού της Ψυχής, στην Eλευσίνα.
K' η καρδιά μου, ως εβάδιζα, βογκούσε:
"Θά 'ρτει τάχα ποτέ, θε νά 'ρτει η ώρα
που η ψυχή τής αρκούδας και του Γύφτου,
κ' η ψυχή μου, που Mυημένη τηνε κράζω,
θα γιορτάσουν μαζί;"
Kι ως προχωρούσα,
και βράδιαζε, ξανάνιωσα απ' την ίδια
πληγή, που η μοίρα μ' άνοιξε, το σκότος
να μπαίνει ορμητικά μες στην καρδιά μου,
καθώς από ραγισματιάν αιφνίδια μπαίνει
το κύμα σε καράβι που ολοένα
βουλιάζει. Kι όμως τέτοια ως να διψούσε
πλημμύραν η καρδιά μου, σα βυθίστη
ως να πνίγηκε ακέρια στα σκοτάδια,
σα βυθίστηκε ακέρια στα σκοτάδια,
ένα μούρμουρο απλώθη απάνωθέ μου,
ένα μούρμουρο,
κ' έμοιαζ' έλλε:
"Θά 'ρτει."

2 Νοεμβρίου 2011

Η θέση της γυναίκας. Νίκος Καζαντζάκης, Αναφορά στον Γκρέκο, (απόσπασμα)


Νίκος Καζαντζάκης, Αναφορά στον Γκρέκο, (απόσπασμα)

Μονάχα μια φορά θυμούμαι τη μητέρα μου να λάμπει παράξενα το μάτι της, να γελάει και να χαίρεται, σαν όταν θα ’ταν ανύπαντρη ή αρραβωνιασμένη. Πρωτομαγιά, είχαμε πάει σ’ ένα χωριό, στη Φόδελε, γεμάτο νερά και περβόλια πορτοκαλιές, να κάμει ο πατέρας μου μια βάφτιση. Οπόταν, άξαφνα, σφοδρή νεροποντή ξέσπασε, γίνηκε ο ουρανός νερό κι άδειασε απάνω στη γης, κι αυτή κακάριζε, άνοιγε και δέχουνταν τ’ αρσενικά νερά βαθιά στον κόρφο της. Είχαν μαζευτεί οι προύχοντες του χωριού, με τις γυναίκες τους και τις κόρες, στο μεγάλον οντά του κουμπάρου, η βροχή κι οι αστραπές έμπαιναν από τις χαραμάδες της πόρτας και των παραθυριών, ο αέρας μύριζε πορτοκάλι και χώμα. Και μπαινόβγαιναν τα τραταρίσματα, τα κρασιά, τα ρακιά κι οι μεζέδες, πήρε να βραδιάζει, άναψαν τα λυχνάρια, οι άντρες ήρθαν στο κέφι, οι γυναίκες οι χαμοβλεπούσες σήκωσαν τα μάτια κι άρχισαν να κακαρίζουν σαν τις πέρδικες κι όξω από το σπίτι μούγκριζε ακόμα ο Θεός, πλήθαιναν οι βροντές, τα στενά δρομάκια του χωριού είχαν γίνει ποτάμια, κατρακυλούσαν οι πέτρες και χαχάριζαν, είχε γίνει ο Θεός νεροποντή κι αγκάλιαζε, πότιζε, κάρπιζε τη γης.
Κι ο κύρης στράφηκε στη μάνα μου, πρώτη φορά είδα να την κοιτάζει με τρυφεράδα, κι η φωνή του πρώτη φορά είχε
γλυκάνει:
— Μαργή, της είπε, τραγούδηξε.
Της έδινε την άδεια, μπροστά σε τόσους άντρες, να τραγουδήσει κι εγώ σηκώθηκα ανταρεμένος. δεν ξέρω γιατί, είχα θυμώσει έκαμα να τρέξω στη μάνα μου, σα να ’θελα να την προστατέψω μα ο κύρης με άγγιξε με το δάχτυλό του στον ώμο και με κάθισε κάτω. Κι η μάνα μου φάνηκε αγνώριστη, γυάλιζε το πρόσωπό της, σα να το αγκάλιαζαν όλες οι βροχές κι οι αστραπές, σήκωσε το λαιμό, και θυμούμαι τα μακριά κορακάτα
μαλλιά της λύθηκαν ξαφνικά, της σκέπασαν τις πλάτες και κατέβηκαν ώς τα γοφιά της. Κι άρχισε ... τι φωνή ήταν εκείνη,
βαθιά, γλυκιά, λίγο βραχνή, όλο πάθος μεσόκλεισε τα μάτια της κατά τον κύρη και τραγούδησε μια μαντινάδα. Δε θα την ξεχάσω ποτέ τη μαντινάδα αυτή τότε δεν κατάλαβα γιατί την είπε, για ποιον την είπε αργότερα, σα μεγάλωσα, κατάλαβα. Τραγουδούσε με τη γλυκιά, γεμάτη συγκρατημένο πάθος φωνή της και κοίταζε τον πατέρα:
Θαμάζουμαι όταν περπατείς πώς δεν ανθούν οι ρούγες
και πώς δε γίνεσαι αϊτός με τις χρυσές φτερούγες!
Γύρισα πέρα τα μάτια, να μη βλέπω τον κύρη, να μη βλέπω τη μάνα, πήγα στο παραθύρι κι ακούμπησα το κούτελό μου στο τζάμι κι έβλεπα τη βροχή να πέφτει και να τρώει τα χώματα.

Το έργο του Νίκου Καζαντζάκη "Ο Καπετάν Μιχάλης" Ο ρόλος του άντρα σε αντίθεση με το ρόλο της γυναίκας


Ο ρόλος του άντρα σε αντίθεση με το ρόλο της γυναίκας
στο έργο του Ν. Καζαντζάκη « Ο  καπετάν Μιχάλης»
«στο στενόμακρο καναπέ […] ήταν η θέση όπου κάθουνταν πάντα ο καπετάν Μιχάλης, και κανένας άλλος. Κι όταν ακόμα έλειπε […] μήτε η γυναίκα μήτε η κόρη τολμούσαν να κοντοζυγώσουν […] η μάνα έπλεκε κάλτσα […] είχε μια παράξενη γλύκα η γυναίκα ετούτη.[…] Μα παντρεύτηκε, έπεσε σε νύχια λιονταριού […] Η κυρά-Κατερίνα κουνούσε το κεφάλι της, αμίλητη.[…] Όταν ήταν ακόμα ανύπαντρη, στο σηκωμό του ΄66, ζώστηκε κι αυτή φισεκλίκι, πήρε κι αυτή το τουφέκι και πολέμησε να μην πατήσει Τούρκος στο χωριό τους.[…]Η Ρηνιώ δε μίλησε. Φοβόταν τον κύρη της, μα τον αγαπούσε και τον καμάρωνε.[…] κι αυτή, να ΄ταν άντρας, το ίδιο θα ΄κανε. Θα ΄θελε να βλέπει κι αυτή μονάχα το γιο, οι κόρες ας τρύπωναν μέσα, ευτύς ως θα ΄κουγαν την πόρτα ν΄ ανοίγει και να μπαίνει.» .

«ντροπή και σε μένα να σηκώσω μάτια να τη δω» (λόγια του   καπετάν Μιχάλη  στο Νουρή ). Επίσης, όταν ο καπετάν Πολυξίγκης τον ρωτάει τι θα διάλεγε την Εμινέ του Νουρή ή το άλογό του, ο καπετάν Μιχάλης του απαντάει: « -Δε μου αρέσουν οι ξετσίπωτες κουβέντες […] –Εσείς, οι θαλασσινοί, είπε με περιφρόνηση, δε σέβεστε τις γυναίκες των ανθρώπων.»

31 Οκτωβρίου 2011

Εχει φύλο η επιστήμη;

* Ενώ υπάρχουν 486 νομπελίστες σε Χημεία, Φυσική και Ιατρική, από αυτούς γυναίκες είναι δέκα



Η ερώτηση αν οι επιστήμες έχουν φύλο μοιάζει ρητορική. Εκατό χρόνια μετά το πρώτο Βραβείο Νομπέλ της Μαρίας Κιουρί, η παρουσία των γυναικών σε ερευνητικά κέντρα και σε καθηγητικές θέσεις στα πανεπιστήμια είναι ισχνή, σχεδόν περιθωριακή. Η «εξαίρεση» λοιπόν των ελάχιστων γυναικών που έχουν τιμηθεί με Βραβείο Νομπέλ στη Φυσική, στη Χημεία και στην Ιατρική φαίνεται να επιβεβαιώνει την άποψη ότι «οι γυναίκες δεν αγαπούν τις επιστήμες και οι επιστήμες δεν αγαπούν τις γυναίκες». Οπωσδήποτε, ο αποκλεισμός των γυναικών από τις επιστήμες δεν οφείλεται μόνο σε κάποιους άνωθεν ή εκ μέρους των ανδρών επιβεβλημένους καταναγκασμούς αλλά και σε εσωτερικευμένες απαγορεύσεις και επιλογές που συνδέονται με αξίες προσδιορισμένες ιστορικά που ορίζουν τη «θηλυκότητα».
Μέσα στον 20ό αιώνα και στο πλαίσιο ευρύτερων ιστορικών αλλαγών, διαφοροποιήθηκαν σημαντικά οι αναπαραστάσεις και οι κοινωνικοί ρόλοι της γυναίκας. Οι μεγάλες αλλαγές ως προς τη θέση των γυναικών τις οποίες μπορούμε να εντοπίσουμε σήμερα καταγράφονται τόσο στη δημόσια σφαίρα, με τα πολιτικά δικαιώματα και τη μαζική είσοδο στην αγορά εργασίας, όσο και στην ιδιωτική, με τον εκδημοκρατισμό της οικογένειας και τις αλλαγές στις ερωτικές σχέσεις.
Εν τούτοις, παρά τη νομική ισότητα, την ίση πρόσβαση στη μόρφωση και την αυξημένη παρουσία των γυναικών στην αγορά εργασίας, επιβιώνουν ανισότητες και στους τρεις αυτούς τομείς. Παρ' όλο που οι γυναίκες έχουν ίσα πολιτικά δικαιώματα με τους άνδρες, η εκπροσώπηση των γυναικών στην πολιτική είναι περιορισμένη. Επίσης, λιγότερες γυναίκες κατέχουν μεταπτυχιακά και διδακτορικά διπλώματα και ένα πολύ μικρό αναλογικά ποσοστό κατέχει υψηλές θέσεις σε ερευνητικά και πανεπιστημιακά ιδρύματα. Τέλος, η είσοδός τους στην αγορά εργασίας δεν έγινε ισοδύναμα στα διάφορα επαγγέλματα αλλά δημιουργήθηκαν «γυναικεία» επαγγέλματα. Παρατηρήθηκε εξάλλου το ενδιαφέρον φαινόμενο επαγγέλματα που γίνονταν «γυναικεία» να μην μπορούν πλέον να γίνουν «ανδρικά». Σε κάθε περίπτωση, οι γυναίκες απασχολήθηκαν κυρίως στη μισθωτή εργασία και μάλιστα στον τριτογενή τομέα. Ο χώρος της επιστήμης παρέμεινε ανδρικό οχυρό.
Οι διαπιστώσεις αυτές γεννούν αναπόφευκτα ερωτήματα σχετικά με τις αιτίες και τις προοπτικές. Πώς ορίζεται σήμερα η γυναικεία ταυτότητα; Πώς συνδυάζεται η επιστημονική δραστηριότητα της γυναίκας με τους υπόλοιπους ρόλους που παραδοσιακά της αποδίδονται - συζύγου, μητέρας και νοικοκυράς; Πώς διαπλέκεται η κατοχή της επιστημονικής γνώσης με τα διακυβεύματα της εξουσίας και πόσο ο ανταγωνισμός επηρεάζει τη γυναικεία συμμετοχή; Ασκείται η επιστήμη με διαφορετικούς τρόπους από άνδρες και γυναίκες, σύμφωνους με τους κοινωνικούς τους ρόλους; Ποιες, τέλος, πρέπει να είναι οι στρατηγικές και οι πολιτικές που θα πρέπει να ακολουθηθούν για να αλλάξει η ανισότητα που διαπιστώνεται μεταξύ ανδρών και γυναικών στον χώρο της επιστημονικής δραστηριότητας; Ο διάλογος, στη στρογγυλή τράπεζα που διοργάνωσε «Το Βήμα» με το Γαλλικό Ινστιτούτο, φανέρωσε την πολυπλοκότητα των απαντήσεων και έδειξε ότι δεν αποτελούν «γυναικεία υπόθεση» αλλά κοινό εγχείρημα ανδρών και γυναικών.
ΕΛΕΝΗ ΓΛΥΚΑΤΖΗ-ΕΡΒΕΛΕΡ Γυναίκες και τεχνολογία
Είναι σίγουρο ότι είμαστε όλοι καταναλωτές επιστήμης αλλά σχεδόν κανείς δεν καταλαβαίνει τις δυνατότητες του επιστημονικού προϊόντος που χρησιμοποιεί. Είναι άραγε οι γυναίκες επιστημονικά αναλφάβητες και γιατί; Η δύσκολη σχέση της γυναίκας με τη χρήση της ανεπτυγμένης τεχνολογίας δημιουργεί προβλήματα για την πρόοδό της στους επιστημονικούς και ερευνητικούς κλάδους. Ενδεικτικά είναι μερικά στοιχεία από την Ευρώπη: Ενώ υπάρχουν 486 νομπελίστες σε Χημεία, Φυσική και Ιατρική, από αυτούς γυναίκες είναι μόνον δέκα. Ενώ στους επιστημονικούς κλάδους στο Πανεπιστήμιο έχουμε σχεδόν το ίδιο ποσοστό φοιτητών και φοιτητριών, πολύ λιγότερες είναι οι γυναίκες που σταδιοδρομούν επιστημονικά από τους άνδρες που έχουν την ίδια κατάρτιση και τα ίδια διπλώματα.
Εγκριτη γαλλική εφημερίδα είχε πρώτο τίτλο «Η επιστημονική έρευνα έχει γάμπες τριχωτές». Πού οφείλεται αυτή η κατάσταση; Είναι λάθος των γυναικών που δεν έχουν φιλοδοξίες σ' αυτόν τον τομέα όπως διατείνονται μερικοί ή είναι θέμα παιδείας γενικότερης που απομακρύνει τις γυναίκες από την τεχνολογική και επιστημονική έρευνα, έστω και αν πρόκειται για νανοτεχνολογία; Ισως ότι το αγόρι παίζει με μπάλα και έχει την αίσθηση του χώρου του δημόσιου, ενώ το κορίτσι παίζει με κούκλες, που του δίνει μόνο την αίσθηση της ιδιωτικής και οικογενειακής εστίας, να προετοιμάζει αυτή την κατάσταση από τα πρώτα βήματα αγοριών και κοριτσιών. Ειπώθηκε ότι η γυναικεία συναισθηματικότητα είναι επίσης εμπόδιο στην έρευνα τη μηχανική, φυσική και στις απαιτήσεις που αυτή έχει. Να αναφέρω ότι οι γυναίκες γιατροί δύσκολα υπακούουν στις απαιτήσεις της επιστημονικής έρευνας, που θέλει ποσοστώσεις για το κάθε είδος θεραπείας, αν αυτές είναι πεπεισμένες επιστημονικά ότι η «α» θεραπεία είναι καλύτερη από τη «β».
Οι γυναίκες έχουν λιγότερη σχέση από ό,τι οι άνδρες με το εξουσιαστικό και οικονομικό πρόσωπο που έχει πάρει τώρα η έρευνα, λόγω της επέμβασης του ιδιωτικού τομέα σε όλες τις επιστημονικές εξερευνήσεις.
FRANCOISE COLLIN Εξαίρεση και κανόνας
Η ομόφωνη και δικαιολογημένη τιμή που αποδίδεται σε μια γυναίκα γνωστή σε όλους, τη Μαρία Κιουρί, τονίζει το γεγονός ότι αποτελεί εξαίρεση και υπογραμμίζει, μέσω της αντίθεσης, τον κανόνα της σχεδόν παντελούς απουσίας των γυναικών από την ιστορία των Επιστημών.
Αυτή η απουσία οφείλεται στην «εκ φύσεως» ανικανότητά τους, όπως θα μπορούσαν να υποστηρίξουν κάποιοι; Για πολύ καιρό τα κορίτσια ήταν αποκλεισμένα από τις διαδοχικές βαθμίδες της εκπαίδευσης, δύσκολα μπορούσαν να γίνουν φημισμένοι επιστήμονες.
Μόλις εδώ και 30 χρόνια αυτές οι διαδοχικές βαθμίδες έγιναν απόλυτα μεικτές. Οι συνήθειες όμως και οι προκαταλήψεις είναι μακρόχρονες, γίνονται αποδεκτές ακόμη και από αυτές που τις υφίστανται. Επιπλέον σήμερα η επιστήμη, πέρα από το διακύβευμα της γνώσης, εμπεριέχει και το διακύβευμα της εξουσίας, που προκαλεί έντονους ανταγωνισμούς. Η κατάσταση εξελίσσεται, η εξέλιξή της είναι όμως αργή και άνισα κατανεμημένη, ανάλογα με τους τομείς της έρευνας. Ακόμη και όταν μια γυναίκα συμβάλλει σημαντικά σε ένα επιστημονικό επίτευγμα, σπανίως αναφέρεται το όνομά της. Οι προκαταλήψεις ωστόσο υποχωρούν και οι γυναίκες είναι περισσότερο αποφασισμένες από ό,τι στο παρελθόν να επιβάλουν την αναγνώριση των προσόντων και της συνεισφοράς τους, παρ' ότι εξακολουθούν να προτιμούν συγκεκριμένους ερευνητικούς τομείς από άλλους.
Γιατί όμως να θέλουμε πάση θυσία τα κορίτσια να μπουν στις επιστήμες; Μήπως υπερτιμούμε μια γνώση ή μια στάση ζωής εις βάρος των άλλων, υποκύπτοντας στην τρομοκρατία της νεωτερικότητας; Σε αυτή τη συζήτηση δεν τίθεται θέμα ιεράρχησης της αξίας των τομέων στράτευσης των ανθρώπων. Είναι όμως αφύσικο αυτοί οι τομείς στράτευσης να διέπονται από μεροληψία, είτε ως προς το φύλο είτε ως προς τη φυλή. Οποια φιλοσοφική και πολιτική ανάλυση μπορούμε να κάνουμε σήμερα για την περιπέτεια της επιστήμης και τις τεχνολογικές συνέπειές της, θετικές ή αρνητικές, η περιπέτεια αυτή αφορά τόσο τις γυναίκες όσο και τους άνδρες της εποχής μας. Και οι μεν και οι δε εμπλέκονται σε αυτήν. Και οι μεν και οι δε δεσμεύονται σε αυτήν. Η λογική ανήκει και στις γυναίκες.
ΛΑΟΥΡΑ ΑΛΙΠΡΑΝΤΗ Οι διακρίσεις στην αγορά εργασίας
Η θέση των γυναικών στην αγορά εργασίας συζητείται ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, όπως και στην ΕΕ, στα πλαίσια της ευρωπαϊκής πολιτικής για την ισότητα ευκαιριών μεταξύ ανδρών και γυναικών. Οπως έχει επισημανθεί, παρά την αύξηση του εκπαιδευτικού επιπέδου και τη βελτίωση της θέσης των γυναικών στην απασχόληση, εμφανίζονται σημαντικές διαφορές στην επαγγελματική διάρθρωση ανάμεσα στα δύο φύλα, με κύριο χαρακτηριστικό την επιλεκτική παρουσία των γυναικών σε ορισμένα επαγγέλματα που χαρακτηρίζονται ως «γυναικεία» και την περιορισμένη παρουσία τους σε θέσεις υψηλών βαθμίδων/ υπευθυνοτήτων της επαγγελματικής ιεραρχίας.
Οσον αφορά τον επιστημονικό τομέα (πανεπιστήμια και κέντρα έρευνας), αν και τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι η παρουσία των γυναικών αυξάνεται συνεχώς, η αναλογία των γυναικών είναι σημαντικά πιο μικρή, ενώ η κατανομή των θέσεων στους τομείς των επιστημών και των τεχνολογιών δεν είναι ισότιμη. Παρατηρείται η μειωμένη παρουσία των γυναικών σε ορισμένους επιστημονικούς κλάδους: φυσικές επιστήμες, επιστήμες μηχανικού - τεχνολογίας, πληροφορική κτλ.
Λίγες γυναίκες έχουν λοιπόν ίσες ευκαιρίες να απολαύσουν τα οφέλη και τα πλεονεκτήματα που προσφέρει η επιστημονική σταδιοδρομία. Θα πρέπει, όπως έχει επισημανθεί, να αναζητηθούν και να εντοπισθούν τα αίτια αυτής της κατάστασης και οι παράγοντες που περιορίζουν την παρουσία των γυναικών στην επιστημονική σταδιοδρομία, όπως για παράδειγμα οι μηχανισμοί διακρίσεων, ο ανεπαρκής συνυπολογισμός των ιδιαίτερων δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στην άσκηση των επαγγελματικών τους δραστηριοτήτων κτλ.
Στη χώρα μας υπάρχει έλλειψη στατιστικών δεδομένων για το ερευνητικό δυναμικό με διάκριση το φύλο και είναι πολύ εύκολο να παραβλεφθούν τα αποτελέσματα των έμμεσων και άμεσων διακρίσεων εξαιτίας της έλλειψης στατιστικών δεδομένων.
Η «Μελέτη για την ενίσχυση της συμμετοχής των γυναικών στην επιστημονική έρευνα στην Ελλάδα», που πραγματοποιήθηκε από ομάδα ερευνητών του ΕΚΚΕ και χρηματοδοτήθηκε από τη Γενική Γραμματεία Ερευνας και Τεχνολογίας (ΓΓΕΤ) (Β´ Κοινοτικό Πλαίσιο), στην πρώτη φάση προβλέπει την απεικόνιση της θέσης των ελληνίδων επιστημόνων στην επιστημονική και τεχνολογική έρευνα με τη συγκέντρωση στατιστικών στοιχείων αναλυτικών κατά φύλο.
Η «Βάση Δεδομένων Ι. Ερευνητικών Φορέων και Ερευνητικού δυναμικού δημόσιου τομέα» που διαμορφώθηκε από την ερευνητική ομάδα περιλαμβάνει βασικά, ποσοτικά στοιχεία για το ερευνητικό δυναμικό 50 ερευνητικών φορέων.
Οπως διαπιστώθηκε, οι γυναίκες που απασχολούνται στα δημόσια ερευνητικά κέντρα είναι αρκετά πιο λίγες συγκριτικά με τους άνδρες, ενώ στις θετικές επιστήμες η παρουσία τους περιορίζεται ακόμη πιο πολύ. Κατέχουν λιγότερο συχνά διδακτορικό δίπλωμα και είναι σημαντικά λιγότερες στην ανώτερη ερευνητική βαθμίδα (Α´), ενώ τις συναντάμε πιο συχνά στις ενδιάμεσες βαθμίδες (Β´ και Γ´). Στις διευθυντικές θέσεις και στα όργανα διοίκησης των Κέντρων η παρουσία τους είναι ασήμαντη. Με βάση την επεξεργασία δεδομένων της ΓΓΕΤ, τα διοικητικά συμβούλια των ερευνητικών κέντρων περιλαμβάνουν ελάχιστες γυναίκες επιστήμονες.
ΟΛΥΜΠΙΑ ΓΚΙΜΠΑ-ΤΖΙΑΜΠΙΡΗ Το «γυναικείο στυλ» στην επιστήμη
Οι αντιλήψεις σχετικά με τη μόρφωση και την κοινωνική θέση των γυναικών καθώς και το τι είναι ανδρικό και γυναικείο αναδιαμορφώθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες. Το ίδιο συνέβη και με τις σχετικές νομοθεσίες και έτσι οι γυναίκες μπόρεσαν να στραφούν προς τις σπουδές, την έρευνα και τη γνώση.
Ποια είναι όμως τα στοιχεία σύμφωνα με τα οποία προσδιορίστηκε η επιστημονική δράση ως μια ανδρική διαδικασία; Η φεμινιστική θεώρηση διαμορφώνει τις ερμηνείες της βασιζόμενη σε επιχειρήματα όπως: α) ο αποκλεισμός των γυναικών από την επιστημονική γνώση και το αποτέλεσμα που είχε αυτός για το είδος της παραγόμενης γνώσης, β) το γεγονός ότι η επιστημονική γνώση θεωρεί το ανδρικό φύλο τον κανόνα της φυσιολογικής συμπεριφοράς και γ) η προκατάληψη με την οποία η επιστήμη αντιμετώπισε τις γυναίκες.
Το θεωρητικό ερώτημα αν υπάρχει «γυναικείο στυλ» στην επιστήμη έλαβε τρεις διαφορετικές απαντήσεις: α) Η επιστήμη είναι μια αντικειμενική, ανιδιοτελής δραστηριότητα χωρίς καμία σχέση με το άτομο καθαυτό. β) Η θηλυκή διάσταση είναι τόσο ουσιαστική ώστε κάθε δραστηριότητα που υλοποιείται από γυναίκες φέρει τη σφραγίδα τους και γ) Η επιστήμη εξαρτάται από το περιβάλλον πλαίσιο και τον χρόνο.
Στην Ευρωπαϊκή Ενωση οι γυναίκες, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, κατέχουν λιγότερο από το 10% των ανώτερων θέσεων, παρά το γεγονός ότι το ήμισυ των πτυχιούχων είναι γυναίκες. Επίσης από την ίδια έρευνα προκύπτει ότι οι γυναίκες συμμετέχουν ελάχιστα στον σχεδιασμό της επιστημονικής πολιτικής.
Στην Ελλάδα, στον προπτυχιακό φοιτητικό πληθυσμό, οι γυναίκες συμμετέχουν σήμερα με ποσοστά μεγαλύτερα από εκείνα των ανδρών. Πολλές από αυτές προχωρούν και σε μεταπτυχιακές σπουδές ειδίκευσης και διδακτορικού διπλώματος, ενώ άλλες επιδίδονται ακόμη και σε μεταδιδακτορική έρευνα. Ωστόσο, ενώ το εκπαιδευτικό επίπεδο ανεβαίνει συνεχώς, είναι πολύ λίγες οι γυναίκες που καταλαμβάνουν υψηλές θέσεις. Ετσι το ποσοστό των καθηγητριών στα πανεπιστήμιά μας μόλις που αγγίζει το 10%, ενώ στην Ακαδημία Αθηνών η παρουσία τους είναι σχεδόν ανύπαρκτη.
Η μέχρι τώρα επικρατούσα επιστημονική πρακτική παρουσιάζει μια μερική μόνο εικόνα της κοινωνικής πραγματικότητας, που καταγράφεται από το πρίσμα της αντίληψης των ανδρών επιστημόνων οι οποίοι κυρίως ασχολήθηκαν με τη μελέτη και την ερμηνεία της επιστήμης. Αν όμως θέλουμε να έχουμε μια γενική και πλήρη ανάλυση της πραγματικότητας, τότε κρίνεται απαραίτητο πολλές ερευνητικές θεματικές να εξετασθούν και να αναθεωρηθούν και κάτω από το πρίσμα της γυναικείας οπτικής. Ηδη στα πανεπιστήμια έχουν ενσωματωθεί μαθήματα σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο σπουδών με αντικείμενο το φύλο, όπως επίσης και η ερευνητική δραστηριότητα αρχίζει να εμπλουτίζεται με παρόμοια θέματα και έτσι το μέλλον αρχίζει να προβάλλει αρκετά αισιόδοξο για τις γυναίκες επιστήμονες.
CLAUDINE HERMANN Η αλήθεια των αριθμών
Η πρώτη συνολική μελέτη που έγινε στη Γαλλία για να εκτιμήσει τη θέση των γυναικών στον τομέα της επιστήμης και της τεχνολογίας έδειξε ότι υπάρχουν διακρίσεις τόσο στην επιστημονική σταδιοδρομία όσο και στη συμμετοχή στα κέντρα αποφάσεων.
Παρ' ότι στο λύκειο τα κορίτσια αποτελούν το 43% των μαθητών των δεσμών επιστημονικής κατεύθυνσης, το ποσοστό τους, τόσο στα μαθήματα προετοιμασίας για την εισαγωγή στις επιστημονικές σχολές όσο και μέσα στα πανεπιστήμια, εξαρτάται από τον κλάδο: αποτελούν πλειονότητα στην Ιατρική, στη Φαρμακευτική και στις επιστήμες της ζωής, αλλά μόνο το 34% στις επιστήμες της ύλης και το 19% στις επιστήμες της μηχανικής. Το ένα τέταρτο των πτυχίων μηχανολόγων/μηχανικών απονέμονται σήμερα σε γυναίκες, όμως μόνο το 14% των εισαχθέντων στην Ecole Polytechnique είναι γυναίκες. Στις επιστημονικές πανεπιστημιακές σχολές ένα τέταρτο των λεκτόρων και 10% των καθηγητών είναι γυναίκες, με το τελευταίο ποσοστό να έχει εξελιχθεί ελάχιστα τα τελευταία 20 χρόνια.
Το ενδιαφέρον που εμφανίστηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1990 για τη θέση των γυναικών στις επιστήμες συνδέθηκε με το γαλλικό πρόβλημα της ισχνής παρουσίας των γυναικών στην πολιτική. Πολλές εκθέσεις οργανώσεων, καθώς και αυτές που συντάχθηκαν ύστερα από αίτημα του πρώην πρωθυπουργού Λιονέλ Ζοσπέν επέτρεψαν την καλύτερη κατανόηση της θέσης των γυναικών στον δημόσιο τομέα, στην οικονομία... Το 2001 ιδρύθηκαν Αποστολές για τη θέση των γυναικών, μία στο υπουργείο Ερευνας και μία στο CNRS (Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Ερευνας). Πολλές οργανώσεις εργάζονται υπέρ της προώθησης των κοριτσιών στις επιστημονικές σπουδές και της βελτίωσης της θέσης των γυναικών στα επιστημονικά και τεχνολογικά επαγγέλματα, τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. Τα θέματα αυτά έχουν σημαντικότερη επίδραση μέσα στο γενικότερο πλαίσιο της αδιαφορίας προς τις επιστημονικές σπουδές που παρατηρείται στις νέες γενιές.
πηγή: http://www.tovima.gr/