19 Αυγούστου 2010

Τρωάδες: Η Λυδiα Κονιoρδου «ζωντανευει» τη σπαρακτικη Εκαβη

http://www.in2life.gr/culture/theatre/articles/181952/article.aspx?singlepage=1

της Κατερίνας Σφοντούρη

Από την αρχή της σαιζόν το ενδιαφέρον ήταν στραμμένο σε ορισμένες ενδιαφέρουσες θεατρικές συνεργασίες. Μία από αυτές, η συνεργασία του σκηνοθέτη Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, «ψυχή» του Θεάτρου του Νέου Κόσμου, με την καταξιωμένη -κυρίως στο αρχαίο δράμα- ηθοποιό, Λυδία Κονιόρδου. «Καρπός» ετούτης της ένωσης δυνάμεων είναι η παράσταση «Τρωάδες» του Ευριπίδη, που παρουσιάζεται στον Πάνω Χώρο του Θεάτρου του Νέου Κόσμου.
Ανάμεσα στα ερείπια, οι φωνές των γυναικών
Έχουμε συνηθίσει να παρακολουθούμε παραστάσεις αρχαίου δράματος σε υπαίθρια θέατρα. Όμως, ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος απέδειξε ότι το αρχαίο δράμα μπορεί να παρουσιαστεί ακόμη και σε κλειστούς χώρους. Χάνοντας ίσως κάτι σε ό,τι αφορά την ατμόσφαιρα, το κοινό έχει την ευκαιρία να δει λεπτομέρειες και να έρθει πιο κοντά στα πάθη των ηρώων της τραγωδίας.

Επιλέγει μια συγκρατημένη γραμμή στη σκηνοθεσία του, αφήνοντας το μεγαλείο του κειμένου να φανεί. Η σκουρόχρωμη σκηνή χωρίζεται σε δύο επίπεδα: στο κατώτερο όπου κινούνται κυρίως η Εκάβη κι ο Χορός, μία σκάλα και το ανώτερο επίπεδο από το οποίο οι Θεοί παρουσιάζονται σαν απειλή. Βλέπουν, περιγράφουν τη βαρβαρότητα των Ελλήνων και προειδοποιούν.

Με την παρουσία του Ποσειδώνα και της θεάς Αθηνάς ξεκινά η παράσταση. Οι δυο τους κρίνουν όσα έχουν συμβεί στην Τροία. Ερείπια μιας κατεστραμμένης πόλης και πολλές χαμένες ζωές. Μια πικραμένη -από την κακή της τύχη – γυναίκα κάθεται μαυροφορεμένη και μοιρολογεί. Είναι η Εκάβη, η σύζυγος του βασιλιά της Τροίας Πριάμου. Στενάζει για τον χαμό του συζύγου της στον Τρωικό πόλεμο, αλλά και για το θάνατο του Έκτορα. Μόνη παρηγοριά της, ο Χορός. Γυναίκες, Τρωαδίτισσες μαυροφορεμένες που αγωνιούν για την τύχη τους. Τα νέα δεν αργούν να φτάσουν.

Ο κήρυκας Ταλθύβιος τις πληροφορεί σε ποιον δόθηκε η καθεμιά ως λάφυρο: η Εκάβη στον Οδυσσέα, η Κασσάνδρα στον Αγαμέμνονα. Ευθύς η Κασσάνδρα, μορφή εκστατική, εισβάλλει στη σκηνή με πυρσούς, χορεύοντας και τραγουδώντας. Προβλέπει τι θα συμβεί. Έπειτα, η Ανδρομάχη μαθαίνει για το μέλλον του παιδιού της, του Αστυάνακτα.

Η ωραία Ελένη κάνει αισθητή την παρουσία της όταν ζητά να μιλήσει, ρίχνοντας στην Εκάβη και τον Πάρη το φταίξιμο για ό,τι συνέβη. Όσο τραχύς κι αν είναι ο λόγος της Εκάβης όμως, τίποτα πλέον δεν μπορεί να αλλάξει. Ο Μενέλαος θα πάρει μαζί του πίσω στο Άργος την Ελένη, ο Αστυάνακτας είναι πια νεκρός και το δράμα κορυφώνεται με τις Τρωαδίτισσες που τραβούν το δρόμο για τα καράβια.

Συνεπείς απέναντι στο κοινό τους
Στον γεμάτο από κόσμο Πάνω Χώρο του θεάτρου, η φετινή συνεργασία-έκπληξη φαίνεται ότι απέδωσε εξαιρετικούς καρπούς. Η Λυδία Κονιόρδου ως Εκάβη, πραγματικά καθηλώνει ακόμη και τους πιο απαίδευτους θεατές. Εκφραστικά μέσα πλήρως αποτελεσματικά ακόμη και σε κλειστό θέατρο, φανερώνουν την ερμηνευτική δύναμη της ηθοποιού. Επιβλητική η παρουσία της, χωρίς να γίνεται μελοδραματική. Έξοχος ο τόνος της φωνής της κατά την στιχομυθία με την Ελένη.

Μια Κασσάνδρα άκρως εκστατική, είναι η Μαρία Κίτσου. Ντυμένη νύφη, πλέκει το «εγκώμιο» μιας Δημοκρατίας ξεπεσμένης. Αναμφισβήτητα μια καλή ηθοποιός σε έναν ακραίων στιγμών ρόλο.

Μαζί τους, ως Μενέλαος ο Μιχάλης Οικονόμου (πρόσφατα κέρδισε το βραβείο Χορν). Ξενίζει με την «κωμική γραμμή» που ακολουθεί σε ένα κατά τα άλλα τραγικό έργο, ενώ ως Ελένη η όμορφη Αμαλία Τσεκούρα θεωρούμε πως αποτελεί μια πολύ καλή επιλογή. Βοηθά η εξωτερική εμφάνιση και το ανέκφραστο στοιχείο στο πρόσωπό της.

Αν κα την παράσταση σίγουρα κλέβει η Λυδία Κονιόρδου, δεν μπορούμε παρά να συγχαρούμε τον μεταφραστή Παντελή Μπουκάλα. Οι «Τρωάδες» μεταφέρονται στο σήμερα με τρόπο άμεσο, επιτρέποντας να διαφανεί η διαχρονικότητα του αρχαίου δράματος.

Φεύγοντας
Τι κι αν μιλάμε για μια ιστορία τόσο μακρινή; Όσο ζούμε, θα βιώνουμε καταστάσεις λύπης, συμφοράς, απόγνωσης. Κι αν δεν είναι ο Ποσειδώνας ή η θεά Αθηνά αυτοί από τους οποίους θα ζητήσουμε βοήθεια, τότε θα είναι κάποιες άλλες -ανώτερες ή μή- δυνάμεις. Είτε ο ίδιος μας ο εαυτός είτε οι γύρω μας. Έτσι η ιστορία των παθών των ανθρώπων συνεχίζεται.

Μια παράσταση που μέσα σε λίγα λεπτά μας συνεπήρε, μάς οδήγησε στην ερειπωμένη Τροία. Ένα αντιπολεμικό έργο αλλά και μια κραυγή για τον εκφυλισμό της Δημοκρατίας, εκείνη και κατ’επέκτασιν ετούτη εδώ την εποχή.

INFO:
Τρωάδες του Ευριπίδη
Θέατρο του Νέου Κόσμου-Πάνω Χώρος, Αντισθένους 7 και Θαρύπου, Νέος Κόσμος, τηλ: 210 9212900
Παραστάσεις: Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο 21:15, Κυριακή 19:00
Τιμές εισιτηρίων: 23 €, φοιτητικό 16 €, κάθε Τετάρτη και Πέμπτη 18 € και φοιτητικό 12 €.
Διάρκεια: 110'
Εώς 2 Μαίου 2010
Δημοσίευση | 6 Απριλίου 2010

1 σχόλιο:

  1. Μοναδική η Λυδία Κονιόρδου στο ρόλο της Εκάβης...
    υπέροχες φωνές ο χορός και απίστευτη η "Κασσάνδρα"
    ένα έργο με αντιπολεμικό μήνυμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή